พระหัตถ์อันทรงคุณของพระเจ้า

เครื่องบูชาที่พระเจ้าทรงยอมรับ

เพลงสดุดีของอาสาฟ

¹พระยาห์เวห์ พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตรัสและทรงเรียกแผ่นดินโลก
 ตั้งแต่ทิศตะวันออกจนถึงทิศตะวันตก
²พระเจ้าทรงทอแสงออกมา
 จากศิโยนนครแห่งความงามพร้อมสรรพ
³พระเจ้าของเราเสด็จมา พระองค์มิได้ทรงเงียบอยู่
 เพลิงเผาผลาญมาข้างหน้าพระองค์
 และรอบพระองค์มีพายุพัดรุนแรง
⁴พระองค์ทรงเรียกฟ้าสวรรค์เบื้องบน
 และแผ่นดินโลก เพื่อจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์ว่า
⁵“จงรวบรวมผู้จงรักภักดีของเรามาให้เรา
 ผู้ทำพันธสัญญากับเราด้วยเครื่องสัตวบูชา”
⁶ฟ้าสวรรค์ประกาศความชอบธรรมของพระองค์
 เพราะพระเจ้านั่นแหละทรงเป็นผู้พิพากษา
⁷“ประชากรของเราเอ๋ย จงฟัง และเราจะพูด
 อิสราเอลเอ๋ย เราจะทักท้วงเจ้า
 เราเป็นพระเจ้า พระเจ้าของเจ้า
⁸เรามิได้ตำหนิเจ้าเรื่องเครื่องสัตวบูชาของเจ้า
 เครื่องบูชาเผาทั้งตัวของเจ้ามีอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
⁹เราจะไม่รับวัวผู้จากเรือนของเจ้า
 หรือแพะผู้จากคอกของเจ้า
¹⁰เพราะสัตว์ทุกตัวในป่าเป็นของเรา
 ทั้งสัตว์เลี้ยงบนภูเขาตั้งพันยอด
¹¹เรารู้จักนกแห่งขุนเขา
 และสัตว์ในท้องทุ่งเป็นของเรา
¹²“ถ้าเราหิว เราจะไม่บอกเจ้า
 เพราะพิภพและสารพัดที่อยู่ในนั้นเป็นของเรา
¹³เรากินเนื้อวัวผู้หรือ?
 เราดื่มเลือดแพะหรือ?
¹⁴จงถวายเครื่องบูชาคือการขอบพระคุณแด่พระเจ้า
 และแก้บนของเจ้าต่อองค์ผู้สูงสุด
¹⁵และจงร้องทูลเราในวันยากลำบาก
 เราจะช่วยกู้เจ้า และเจ้าจะถวายเกียรติแก่เรา”

แผนการประหารพระเยซู

 ¹เทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อที่เรียกว่าปัสกามาใกล้แล้ว ²พวกหัวหน้าปุโรหิตกับพวกธรรมาจารย์กำลังหาช่องทางว่าจะฆ่าพระเยซูอย่างไร เพราะพวกเขากลัวประชาชน
 ³ซาตานเข้าดลใจยูดาสที่เรียกว่าอิสคาริโอทซึ่งเป็นหนึ่งในสาวกสิบสองคน ⁴ยูดาสไปปรึกษากับพวกหัวหน้าปุโรหิตและพวกนายทหารรักษาพระวิหารว่าจะมอบพระองค์ให้กับพวกเขาด้วยวิธีใด ⁵พวกเขาดีใจและสัญญากับยูดาสว่าจะให้เงิน ⁶ยูดาสจึงยอมตกลง และคอยหาโอกาสเหมาะที่จะมอบพระองค์ให้กับเขาทั้งหลายเมื่อปลอดคน

การเตรียมปัสกา

 ⁷พอถึงวันกินขนมปังไร้เชื้อ เมื่อเขาต้องฆ่าลูกแกะสำหรับปัสกา ⁸พระองค์ทรงใช้เปโตรและยอห์นไป สั่งเขาว่า “จงไปจัดเตรียมปัสกาให้พวกเรารับประทาน” ⁹พวกเขาทูลถามพระองค์ว่า “จะให้พวกข้าพระองค์จัดเตรียมที่ไหน?” ¹⁰พระองค์ตรัสตอบเขาว่า “นี่แน่ะเมื่อเข้าไปในกรุงแล้ว จะมีชายคนหนึ่งทูนหม้อน้ำมาพบ คนนั้นจะเข้าไปในบ้านไหน ก็จงตามเข้าไปในบ้านนั้น ¹¹และจงพูดกับเจ้าของบ้านว่า ‘พระอาจารย์ให้ถามท่านว่า “ห้องที่เราจะรับประทานปัสกากับพวกสาวกของเรานั้นอยู่ที่ไหน?” ’ ¹²เจ้าของบ้านจะชี้ให้เห็นห้องใหญ่ชั้นบนที่ตกแต่งไว้แล้ว ที่นั่นแหละจงจัดเตรียมไว้เถิด” ¹³เขาทั้งสองจึงไปและพบเหมือนอย่างที่พระองค์ตรัสกับเขา แล้วก็จัดเตรียมปัสกาไว้พร้อม

การทรงตั้งพิธีมหาสนิท

 ¹⁴เมื่อถึงเวลา พระองค์ประทับลงและเสวยพร้อมกับพวกอัครทูต ¹⁵พระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เรามีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะรับประทานปัสกานี้กับท่านก่อนที่เราจะต้องทนทุกข์ ¹⁶เราบอกท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่รับประทานปัสกานี้อีกจนกว่าจะสำเร็จความหมายของปัสกานั้นในแผ่นดินของพระเจ้า” ¹⁷พระองค์ทรงหยิบถ้วย เมื่อขอบพระคุณแล้วตรัสว่า “จงรับถ้วยนี้ไปแบ่งกันดื่ม ¹⁸เราบอกท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่ดื่มจากผลของเถาองุ่นอีกต่อไปจนกว่าแผ่นดินของพระเจ้าจะมา” ¹⁹พระองค์ทรงหยิบขนมปัง เมื่อขอบพระคุณแล้วก็ทรงหักส่งให้พวกเขา ตรัสว่า “นี่เป็นกายของเรา [ซึ่งให้ไว้สำหรับท่านทั้งหลาย จงทำอย่างนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเรา” 20เมื่อรับประทานแล้ว จึงทรงหยิบถ้วยและทรงทำเหมือนกันตรัสว่า “ถ้วยนี้ที่เทออกเพื่อท่านทั้งหลาย เป็นพันธสัญญาใหม่ โดยโลหิตของเรา] ²¹แต่มือของผู้ที่จะทรยศเราก็อยู่กับเราบนโต๊ะนี้ ²²เพราะบุตรมนุษย์จะเสด็จไปเหมือนที่ทรงดำริไว้แต่ก่อนแล้ว แต่วิบัติแก่คนนั้นที่ทรยศท่าน” ²³พวกเขาจึงเริ่มถามกันและกันว่าคนไหนในพวกเขาที่จะทำสิ่งนี้

การโต้เถียงกันเรื่องใครเป็นใหญ่

 ²⁴มีการโต้เถียงกันในพวกสาวกว่าใครในพวกเขาที่นับว่าเป็นใหญ่ ²⁵พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “กษัตริย์ของคนต่างชาติย่อมเป็นเจ้านายเหนือเขาทั้งหลาย และผู้ที่มีอำนาจเหนือเขานั้นเรียกตัวเองว่าเจ้าบุญนายคุณ ²⁶แต่พวกท่านจะไม่เป็นอย่างนั้น ในพวกท่านคนที่เป็นใหญ่ต้องเป็นเหมือนเด็ก และคนที่เป็นนายต้องเป็นเหมือนผู้ปรนนิบัติ ²⁷ใครเป็นใหญ่กว่ากัน ผู้ที่นั่งรับประทานหรือผู้ปรนนิบัติ? ผู้ที่นั่งรับประทานไม่ใช่หรือ? แต่ว่าเราอยู่ท่ามกลางพวกท่านเหมือนกับผู้ปรนนิบัติ
 ²⁸“ท่านทั้งหลายเป็นคนที่อยู่กับเราในเวลาที่เราถูกทดลอง ²⁹พระบิดาทรงจัดเตรียมและทรงมอบอาณาจักรให้แก่เราอย่างไร เราก็จัดเตรียมและมอบให้แก่ท่านเหมือนกัน ³⁰เพื่อที่ท่านทั้งหลายจะได้กินและดื่มที่โต๊ะของเราในอาณาจักรของเรา และท่านจะได้นั่งบนบัลลังก์พิพากษาอิสราเอลสิบสองเผ่า

การทรงพยากรณ์ถึงเรื่องที่เปโตรจะปฏิเสธ

 ³¹“ซีโมน ซีโมนเอ๋ย นี่แน่ะ ซาตานขอพวกท่านไว้ เพื่อจะฝัดร่อนเหมือนฝัดข้าวสาลี ³²แต่เราอธิษฐานเผื่อตัวท่าน เพื่อความเชื่อของท่านจะไม่ได้ขาด และเมื่อท่านหันกลับแล้ว จงชูกำลังพี่น้องทั้งหลายของท่าน” ³³เปโตรจึงทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์พร้อมแล้วที่จะไปกับพระองค์ ถึงจะต้องติดคุกหรือตายก็ดี” ³⁴พระองค์ตรัสว่า “เปโตรเอ๋ย เราบอกท่านว่าวันนี้ก่อนไก่ขัน ท่านจะปฏิเสธว่าไม่รู้จักเราถึงสามครั้ง”

ถุงเงิน ย่ามและดาบ

 ³⁵พระองค์จึงตรัสถามพวกสาวกว่า “เมื่อเราใช้พวกท่านออกไปโดยไม่มีถุงเงินหรือย่ามหรือรองเท้านั้น ท่านขาดอะไรบ้างไหม?” พวกเขาทูลตอบว่า “ไม่ขาดเลย” ³⁶พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “แต่ตอนนี้ใครมีถุงเงินให้เอาไปด้วย มีย่ามก็ให้เอาไปเหมือนกัน และคนที่ไม่มีดาบก็ให้ขายเสื้อคลุมของตนไปซื้อดาบ ³⁷เราบอกท่านทั้งหลายว่า สิ่งที่เขียนไว้แล้วจะต้องสำเร็จในเรา คือที่ว่า ‘ท่านถูกนับเข้ากับคนอธรรม’ เพราะว่าสิ่งที่เล็งถึงเรานั้นกำลังจะสำเร็จแล้ว” ³⁸พวกเขาทูลตอบว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า นี่แน่ะ มีดาบสองเล่ม” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “พอแล้ว”

อิสราเอลข้ามแม่น้ำจอร์แดน

 ¹โยชูวาตื่นแต่เช้า ทั้งตัวท่านและประชาชนอิสราเอลทั้งหมดยกออกจากชิทธีมมาถึงแม่น้ำจอร์แดน พวกเขาพักอยู่ที่นั่นก่อนจะข้ามไป ²ต่อมาอีกสามวัน พวกเจ้าหน้าที่ก็ไปทั่วค่าย ³แล้วบัญชาประชาชนว่า “เมื่อท่านเห็นหีบพันธสัญญาแห่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และเห็นคนเลวีซึ่งเป็นปุโรหิตหามไป ก็ให้ยกออกจากที่ของท่านตามหีบนั้นไป ⁴เพื่อพวกท่านจะได้รู้จักทางที่จะไป เพราะท่านยังไม่เคยไปทางนี้มาก่อน ทิ้งระยะระหว่างท่านและหีบให้ห่างประมาณหนึ่งกิโลเมตร อย่าเข้าไปใกล้หีบนั้น” ⁵โยชูวากล่าวแก่ประชาชนว่า “จงชำระตัวให้บริสุทธิ์ เพราะว่าพรุ่งนี้พระยาห์เวห์จะทรงทำการอัศจรรย์ท่ามกลางพวกท่าน” ⁶โยชูวาสั่งพวกปุโรหิตว่า “จงหามหีบพันธสัญญาไปข้างหน้าประชาชน” พวกเขาก็หามหีบพันธสัญญาเดินไปข้างหน้าประชาชน
 ⁷พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “วันนี้เราจะเริ่มให้เจ้าเป็นใหญ่ ในสายตาของอิสราเอลทั้งสิ้น เพื่อเขาจะได้ทราบว่า เราอยู่กับโมเสสมาแล้วอย่างไร เราจะอยู่กับเจ้าอย่างนั้น ⁸และเจ้าจงสั่งปุโรหิตผู้หามหีบพันธสัญญาว่า ‘เมื่อพวกท่านมาถึงริมแม่น้ำจอร์แดน จงหยุดยืนอยู่ในแม่น้ำจอร์แดน’ ” ⁹และโยชูวากล่าวแก่ประชาชนอิสราเอลว่า “จงมาที่นี่ และฟังพระดำรัสของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน” ¹⁰และโยชูวากล่าวว่า “โดยเหตุนี้พวกท่านจะได้ทราบว่า พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ประทับอยู่ท่ามกลางท่านทั้งหลาย และพระองค์จะทรงขับไล่คนคานาอัน คนฮิตไทต์ คนฮีไวต์ คนเปริสซี คนเกอร์กาชี คนอาโมไรต์ และคนเยบุสให้พ้นหน้าท่านทั้งหลายอย่างแน่นอน ¹¹นี่แน่ะ หีบพันธสัญญาขององค์เจ้านายแห่งสากลพิภพจะผ่านไปข้างหน้าท่าน ลงไปในแม่น้ำจอร์แดน ¹²ดังนั้นตอนนี้จงเลือกคนสิบสองคนออกจากเผ่าอิสราเอล เผ่าละคน ¹³และเมื่อฝ่าเท้าของปุโรหิตผู้หามหีบของพระยาห์เวห์องค์เจ้านายแห่งสากลพิภพ จะลงไปยืนอยู่ในแม่น้ำจอร์แดน น้ำในจอร์แดนจะแยกออก คือน้ำที่ไหลมาจากข้างบนจะตั้งขึ้นเป็นกองเดียว”
 ¹⁴ดังนั้นเมื่อประชาชนยกจากเต็นท์ของพวกเขา เพื่อจะข้ามแม่น้ำจอร์แดน และพวกปุโรหิตหามหีบพันธสัญญาไปข้างหน้าประชาชน ¹⁵แม่น้ำจอร์แดนนั้นขึ้นท่วมฝั่งทั้งสายตลอดฤดูเกี่ยวข้าว เมื่อคนหามหีบมาถึงจอร์แดนและเท้าของปุโรหิตผู้หามหีบจุ่มลงที่ริมน้ำแล้ว ¹⁶น้ำที่ไหลมาจากข้างบนก็หยุด และตั้งสูงขึ้นเป็นกองเดียวไกลออกไปถึงเมืองอาดัม ซึ่งเป็นเมืองอยู่ข้างๆ เมืองศาเรธานและน้ำที่ไหลลงสู่ทะเลแห่งอาราบาห์ คือทะเลตายนั้นก็ขาดจากกันอย่างสิ้นเชิง แล้วประชาชนก็ข้ามไปที่ฝั่งตรงข้ามเมืองเยรีโค ¹⁷และปุโรหิตผู้หามหีบพันธสัญญาของพระยาห์เวห์ ยืนมั่นอยู่บนดินแห้งกลางแม่น้ำจอร์แดน คนอิสราเอลทั้งหมดก็เดินข้ามไปบนดินแห้ง จนทั้งชนชาติข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปหมด

โยชูวา 4

ศิลาสิบสองก้อนซึ่งถูกตั้งไว้ที่กิลกาล

 ¹เมื่อชนชาตินั้นได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนหมดแล้ว พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโยชูวาว่า ²“จงเลือกคนสิบสองคนจากประชาชนเผ่าละคน ³และบัญชาเขาว่า ‘จงเอาศิลาสิบสองก้อนจากที่นี่ที่กลางแม่น้ำจอร์แดน ตรงที่เท้าของปุโรหิตยืนมั่นอยู่นั้น ขนมาวางไว้ในที่ซึ่งพวกท่านจะนอนในคืนวันนี้’ ” ⁴แล้วโยชูวาจึงเรียกคนสิบสองคน ซึ่งท่านแต่งตั้งจากประชาชนอิสราเอลมาเผ่าละคน ⁵โยชูวาสั่งเขาว่า “จงผ่านไปข้างหน้าหีบของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านลงไปกลางแม่น้ำจอร์แดน แล้วแบกศิลาใส่บ่ามาคนละก้อนตามจำนวนเผ่าคนอิสราเอล ⁶เพื่อสิ่งนี้จะเป็นหมายสำคัญท่ามกลางพวกท่าน เมื่อลูกหลานของท่านจะถามในเวลาต่อมาว่า ‘ศิลาเหล่านี้มีความหมายอะไรสำหรับท่าน?’ ⁷แล้วท่านจงตอบว่า “น้ำที่จอร์แดนแยกจากกันต่อหน้าหีบพันธสัญญาแห่งพระยาห์เวห์ เมื่อหีบนั้นข้ามจอร์แดน น้ำก็แยกจากกัน ศิลาเหล่านี้จะเป็นอนุสรณ์เป็นนิตย์แก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล”
 ⁸ประชาชนอิสราเอลก็ทำตามที่โยชูวาบัญชา และขนศิลาสิบสองก้อนมาจากกลางจอร์แดน ตามจำนวนเผ่าประชาชนอิสราเอล ดังที่พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโยชูวา และเขาก็แบกมายังที่ซึ่งเขาพักอยู่ วางไว้ที่นั่น ⁹และโยชูวาได้ตั้งศิลาสิบสองก้อนไว้กลางแม่น้ำจอร์แดน ตรงที่เท้าของปุโรหิตผู้หามหีบพันธสัญญายืนอยู่ และศิลาเหล่านั้นก็ยังอยู่จนทุกวันนี้ ¹⁰เพราะปุโรหิตผู้หามหีบนั้นได้ยืนอยู่ที่กลางจอร์แดน จนกว่าทุกสิ่งจะสำเร็จตามซึ่งพระยาห์เวห์ทรงบัญชาโยชูวาให้บอกประชาชน ตามที่โมเสสได้บัญชาโยชูวาไว้ทุกประการ
 แล้วประชาชนก็รีบข้ามไป ¹¹เมื่อประชาชนข้ามไปหมดแล้ว หีบของพระยาห์เวห์และพวกปุโรหิตก็ข้ามไปต่อหน้าประชาชน ¹²คนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าถืออาวุธข้ามไปต่อหน้าประชาชนอิสราเอล ตามที่โมเสสได้สั่งเขาไว้ ¹³มีคนถืออาวุธพร้อมที่จะเข้าสงครามประมาณ 40,000 คน ได้ข้ามไปเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์เพื่อไปทำศึกถึงที่ราบเมืองเยรีโค ¹⁴ในวันนั้นพระยาห์เวห์ทรงยกย่องโยชูวาต่อหน้าอิสราเอลทั้งหมด เขาทั้งหลายก็ยำเกรงท่าน ดังที่เขาเคยยำเกรงโมเสสตลอดชีวิตของท่าน
 ¹⁵พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า ¹⁶“จงบัญชาพวกปุโรหิตผู้หามหีบแห่งสักขีพยานให้ขึ้นมาจากจอร์แดน” ¹⁷โยชูวาจึงบัญชาปุโรหิตว่า “จงขึ้นมาจากจอร์แดนเถิด” ¹⁸แล้วพวกปุโรหิตผู้หามหีบพันธสัญญาแห่งพระยาห์เวห์ก็ขึ้นมาจากกลางจอร์แดน เมื่อฝ่าเท้าของปุโรหิตยกขึ้นเหยียบแผ่นดินแห้ง น้ำในจอร์แดนก็ไหลกลับมายังที่เก่าจนท่วมฝั่งทั้งหมดอย่างเดิม
 ¹⁹ประชาชนได้ขึ้นจากจอร์แดนในวันที่สิบเดือนที่หนึ่ง ไปตั้งค่ายอยู่ที่กิลกาลริมเขตเมืองเยรีโคข้างทิศตะวันออก ²⁰และศิลาสิบสองก้อนซึ่งเขานำออกมาจากจอร์แดนนั้น โยชูวาก็ได้ตั้งไว้ที่กิลกาล ²¹ท่านจึงกล่าวแก่ประชาชนอิสราเอลว่า “เวลาภายหน้าเมื่อลูกหลานจะถามบิดาของเขาว่า ‘ศิลาเหล่านี้มีความหมายอะไร?’ ²²แล้วท่านจงตอบให้ลูกหลานทราบว่า ‘อิสราเอลได้ข้ามจอร์แดนนี้บนดินแห้ง’ ²³เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านทรงทำให้แม่น้ำจอร์แดนแห้งไปต่อหน้าท่าน จนท่านข้ามไปได้หมด ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงทำต่อทะเลแดง ทรงทำให้แห้งเพื่อพวกเรา จนเราข้ามไปหมด ²⁴เพื่อชนชาติทั้งสิ้นทั่วพิภพจะได้ทราบว่า พระหัตถ์พระยาห์เวห์นั้นทรงฤทธิ์ เพื่อพวกท่านจะยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเป็นนิตย์”

โยชูวา 5

คนรุ่นใหม่เข้าสุหนัต

 ¹เมื่อกษัตริย์ทั้งหมดของคนอาโมไรต์ซึ่งอยู่ฟากตะวันตกของจอร์แดน และกษัตริย์ทั้งหมดของคนคานาอันซึ่งอยู่ใกล้ทะเล ได้ยินว่าพระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้น้ำในจอร์แดนแห้งไปต่อหน้าประชาชนอิสราเอล ให้เขาข้ามฟากไปได้ พวกเขาก็ใจเสียไม่มีกำลังใจในตัวอีกต่อไปที่จะเผชิญหน้าประชาชนอิสราเอล ²คราวนั้น พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “จงทำมีดด้วยหินคมและให้ประชาชนอิสราเอลเข้าสุหนัตเป็นครั้งที่สอง” ³โยชูวาจึงทำมีดหินและให้ประชาชนอิสราเอลเข้าสุหนัตที่กิเบอัธหะอาราโลท ⁴นี่คือสาเหตุซึ่งโยชูวาให้เขาเข้าสุหนัต ในบรรดาประชาชนผู้ออกมาจากอียิปต์ ผู้ชายทุกคนคือทหารทั้งหมดสิ้นชีวิตเสียตามทางในถิ่นทุรกันดาร หลังจากที่ออกจากอียิปต์ ⁵แม้ว่าประชาชนผู้ออกมาเหล่านั้นได้เข้าสุหนัตหมดทุกคนแล้ว แต่ประชาชนที่เกิดมาใหม่ตามทางในถิ่นทุรกันดารหลังจากที่ออกมาจากอียิปต์นั้นยังไม่ได้เข้าสุหนัต ⁶เพราะว่าคนอิสราเอลเดินทาง 40 ปีในถิ่นทุรกันดารจนชนชาติทั้งสิ้น คือพวกทหารที่ออกมาจากอียิปต์สิ้นชีวิตทั้งหมด เพราะพวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณกับเขาว่า พระองค์จะไม่ทรงยอมให้เขาเห็นแผ่นดินที่พระยาห์เวห์ได้ทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของเขาว่าจะประทานแก่เราทั้งหลาย เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ⁷แต่บรรดาบุตรของพวกเขาซึ่งพระองค์ทรงให้มาแทนเขานั้น โยชูวาก็ให้เข้าสุหนัตเพราะเขายังไม่ได้เข้าสุหนัต เนื่องจากเขาไม่เคยให้เข้าสุหนัตเมื่อมาตามทาง
 ⁸เมื่อได้ให้ชนชาติทั้งหมดเข้าสุหนัตแล้ว พวกเขาก็พักอยู่ในค่ายจนกว่าจะหายเป็นปกติ ⁹พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “วันนี้เราได้กลิ้งความอดสูเพราะอียิปต์ไปให้พ้นเจ้าแล้ว” จึงเรียกชื่อตำบลนั้นว่ากิลกาลจนทุกวันนี้

พิธีปัสกาที่กิลกาล

 ¹⁰ประชาชนอิสราเอลได้ตั้งค่ายที่กิลกาล และถือเทศกาลปัสกา ในวันที่สิบสี่เวลาเย็น ณ ที่ราบเมืองเยรีโค ¹¹วันรุ่งขึ้นหลังวันเทศกาลปัสกา วันนั้นเองพวกเขาก็รับประทานผลจากแผ่นดิน คือขนมปังไร้เชื้อและข้าวคั่ว ¹²ตั้งแต่วันรุ่งขึ้นมานาก็ขาดไป คือเมื่อเขาได้รับประทานผลจากแผ่นดิน ประชาชนอิสราเอลไม่มีมานาอีกเลย ในปีนั้นเขารับประทานผลจากแผ่นดินคานาอัน