ความกรุณา

คำอธิษฐานขอทรงช่วยให้พ้นจากศัตรู

ถึงหัวหน้านักร้อง ของดาวิด เพื่อการระลึกถึง

¹ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรีบมาช่วยข้าพระองค์เถิด
²ขอให้ผู้ที่มุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์
 ต้องอับอายและอดสู
ขอให้ผู้ที่ปรารถนาจะให้ข้าพระองค์เจ็บนั้น
 ต้องหันกลับไปและขายหน้า
³ผู้ที่พูดว่า “ฮะฮ้า ฮะฮ้า” นั้น
 ขอให้กลับไปด้วยความอับอาย
⁴ขอให้ทุกคนที่แสวงหาพระองค์
 ปีติและยินดีในพระองค์
ขอให้บรรดาผู้ที่รักการช่วยกู้ของพระองค์
 กล่าวเสมอว่า “พระเจ้ายิ่งใหญ่”
⁵แต่ข้าพระองค์ยากจนและขัดสน
 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรีบมาช่วยข้าพระองค์เถิด
ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงรอช้า
 พระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์และผู้ช่วยกู้ของข้าพระองค์

เปโตรรักษาขอทานที่เป็นง่อย

 ¹วันหนึ่งขณะที่เปโตรกับยอห์นกำลังขึ้นไปยังบริเวณพระวิหาร ในเวลาอธิษฐานตอนบ่ายสามโมง ²มีชายคนหนึ่งเป็นง่อยมาตั้งแต่เกิด ถูกหามเข้ามา ทุกๆ วันคนจะวางเขาไว้ที่ริมประตูพระวิหารซึ่งมีชื่อว่าประตูงาม เพื่อให้ขอทานจากคนทั้งหลายที่เข้าไปในพระวิหารนั้น ³เมื่อคนนั้นเห็นเปโตรกับยอห์นกำลังจะเข้าไปในพระวิหารก็ขอทาน ⁴เปโตรกับยอห์นเพ่งดูเขาบอกว่า “จงดูเราทั้งสองเถิด” ⁵คนนั้นก็จ้องดู คิดว่าจะได้อะไรจากท่านทั้งสอง ⁶แต่เปโตรกล่าวว่า “เงินและทองเราไม่มี แต่สิ่งที่เรามีนั้นเราจะให้ท่าน คือในพระนามของพระเยซูคริสต์ชาวนาซาเร็ธ จงเดินเถิด” ⁷แล้วเปโตรก็จับมือขวาของเขาพยุงขึ้น ในทันใดนั้นเท้าและข้อเท้าของเขาก็มีกำลัง ⁸เขาจึงกระโดดขึ้นยืนและเดินเข้าไปในพระวิหาร พร้อมกับเปโตรและยอห์น ทั้งเดินทั้งเต้นโลดและสรรเสริญพระเจ้า ⁹คนทั้งหมดเห็นเขาเดินและสรรเสริญพระเจ้า ¹⁰ก็จำได้ว่าเขาคือคนที่เคยนั่งขอทานอยู่ที่ประตูงามของพระวิหาร เขาทั้งหลายจึงประหลาดใจและอัศจรรย์ใจอย่างยิ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนนั้น

เปโตรกล่าวที่เฉลียงของซาโลมอน

 ¹¹ขณะที่คนนั้นยังรั้งตัวเปโตรและยอห์นอยู่นั้น ฝูงคนก็วิ่งไปหาท่านทั้งสองด้วยความอัศจรรย์ใจอย่างยิ่งที่เฉลียงพระวิหารที่เรียกว่าเฉลียงของซาโลมอน ¹²พอเปโตรแลเห็นก็กล่าวกับคนเหล่านั้นว่า “ชนชาติอิสราเอลทั้งหลาย ทำไมท่านทั้งหลายอัศจรรย์ใจเพราะเรื่องของคนนี้? และทำไมท่านทั้งหลายจ้องดูเราราวกับว่าเราทำให้คนนี้เดินได้โดยฤทธิ์เดชหรือความชอบธรรมของเราเอง? ¹³พระเจ้าของอับราฮัม อิสอัค และยาโคบ ซึ่งเป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของเรา ได้ประทานพระเกียรตินี้แด่พระเยซูผู้รับใช้ของพระองค์ พระเยซูผู้ที่ท่านทั้งหลายมอบไว้และปฏิเสธต่อหน้าปีลาต แม้ว่าปีลาตตั้งใจจะปล่อยพระองค์ไป ¹⁴แต่ท่านทั้งหลายก็ยังปฏิเสธพระองค์ผู้ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์และชอบธรรม และขอให้เขาปล่อยผู้ฆ่าคนให้ท่านทั้งหลาย ¹⁵ท่านทั้งหลายจึงฆ่าพระองค์ผู้ทรงเป็นแหล่งกำเนิดของชีวิตเสีย แต่พระเจ้าได้โปรดให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย เราคือสักขีพยานของเรื่องนี้ ¹⁶โดยความเชื่อในพระนามของพระองค์ พระนามนั้นจึงทำให้คนนี้ที่ท่านทั้งหลายเห็นและรู้จักมีกำลังขึ้น เป็นความเชื่อที่มาทางพระองค์ ทำให้คนนี้หายเป็นปกติต่อหน้าท่านทั้งหลาย
 ¹⁷“พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าทราบว่าท่านทั้งหลายทำการนั้นเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เช่นเดียวกับบรรดาผู้ครอบครองของพวกท่าน ¹⁸แต่สิ่งเหล่านั้นที่พระเจ้าทรงประกาศไว้ล่วงหน้าโดยปากของบรรดาผู้เผยพระวจนะว่าพระคริสต์ของพระองค์ต้องทนทุกข์ทรมาน พระองค์ก็ทรงให้สำเร็จ ¹⁹เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงกลับใจและหันมาหาพระเจ้า เพื่อที่ว่าความผิดบาปของพวกท่านจะได้รับการลบล้าง ²⁰เพื่อวาระแห่งการฟื้นชื่นจะได้มาจากพระพักตร์พระเจ้า และเพื่อพระองค์จะประทานพระคริสต์ที่ทรงกำหนดไว้นั้นแก่ท่านทั้งหลายคือพระเยซู ²¹พระองค์นั้นจะต้องอยู่ในสวรรค์จนกว่าจะถึงวาระแห่งการฟื้นฟูสรรพสิ่ง ตามที่พระเจ้าตรัสไว้โดยปากของบรรดาผู้เผยพระวจนะบริสุทธิ์ของพระองค์ตั้งแต่กาลโบราณมา ²²โมเสสได้กล่าวไว้ว่า ‘พระเจ้าของท่านทั้งหลายจะประทานผู้เผยพระวจนะคนหนึ่ง เหมือนอย่างเราแก่พวกท่านจากพี่น้องของพวกท่านเอง ท่านทั้งหลายจงเชื่อฟังผู้นั้นในทุกสิ่งที่พระองค์จะตรัสกับพวกท่าน ²³ถ้าคนหนึ่งคนใดไม่เชื่อฟังผู้เผยพระวจนะผู้นั้น เขาจะต้องถูกตัดขาดให้พินาศไปจากชนชาติของพระเจ้า’ ²⁴และบรรดาผู้เผยพระวจนะตั้งแต่ซามูเอลเป็นต้นมาก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกัน และได้พยากรณ์ถึงวันเหล่านี้ ²⁵ท่านทั้งหลายเป็นลูกหลานของผู้เผยพระวจนะเหล่านั้น และของพันธสัญญาที่พระเจ้าทรงทำไว้กับบรรพบุรุษของพวกท่าน คือได้ตรัสกับอับราฮัมว่า ‘บรรดาพงศ์พันธุ์ของแผ่นดินโลกจะได้พรเพราะเชื้อสายของเจ้า’ ²⁶เมื่อพระเจ้าโปรดให้องค์ผู้รับใช้ของพระองค์เป็นขึ้นแล้ว ก็ทรงใช้พระองค์มายังท่านทั้งหลายก่อน เพื่ออวยพรแก่พวกท่าน โดยให้ทุกคนหันออกจากบาปของตน”

ความรักมั่นคงที่ดาวิดมีต่อเมฟีโบเชท

 ¹ดาวิดรับสั่งว่า “พงศ์พันธุ์ของซาอูลนั้นมีเหลือไหม? เพื่อเราจะแสดงความรักมั่นคงแก่ผู้นั้นโดยเห็นแก่โยนาธาน” ²มีมหาดเล็กในพงศ์พันธุ์ซาอูลคนหนึ่งชื่อศิบา พวกเขาก็เรียกให้มาเฝ้าดาวิดและพระราชาตรัสกับเขาว่า “เจ้าคือศิบาหรือ?” เขาทูลตอบว่า “ผู้รับใช้ของพระองค์คือศิบา พ่ะย่ะค่ะ” ³พระราชาจึงตรัสว่า “ไม่มีใครในพงศ์พันธุ์ซาอูลเหลืออยู่บ้าง เพื่อเราจะได้แสดงความรักมั่นคงของพระเจ้าต่อเขาหรือ?” ศิบากราบทูลพระราชาว่า “ยังมีโอรสของโยนาธานเหลืออยู่คนหนึ่ง เท้าของเขาเป็นง่อย พ่ะย่ะค่ะ” ⁴พระราชาตรัสถามเขาว่า “เขาอยู่ที่ไหน?” ศิบาจึงกราบทูลพระราชาว่า “เขาอยู่ในบ้านของมาคีร์บุตรอัมมีเอล ในเมืองโลเดบาร์ พ่ะย่ะค่ะ” ⁵แล้วกษัตริย์ดาวิดทรงส่งคนไปนำเขามาจากบ้านของมาคีร์บุตรอัมมีเอล ที่โลเดบาร์ ⁶เมฟีโบเชทโอรสของโยนาธานราชโอรสของซาอูลได้มาเฝ้าดาวิดและย่อตัวซบหน้าลง และดาวิดตรัสว่า “เมฟีโบเชท” เขาทูลตอบว่า “ผู้รับใช้ของพระองค์อยู่นี่” ⁷และดาวิดตรัสกับท่านว่า “อย่ากลัวเลย เพราะเราจะแสดงความรักมั่นคงต่อท่านแน่นอน เพื่อเห็นแก่โยนาธานราชบิดาของท่าน และเราจะคืนที่ดินทั้งหมดของซาอูลอัยกาคำราชาศัพท์หมายถึง ปู่ของท่านแก่ท่าน และท่านจะรับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะของเราเสมอไป” ⁸และเขาก็ย่อตัวลงคำนับและทูลว่า “ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเป็นใครเล่า? ซึ่งฝ่าพระบาทจะทรงสังเกตเห็นสุนัขตายอย่างข้าพระบาทนี้”
 ⁹แล้วพระราชาตรัสเรียกศิบามหาดเล็กของซาอูล และตรัสแก่เขาว่า “สิ่งของทั้งสิ้นที่เป็นของซาอูลและของพงศ์พันธุ์ทั้งหมดของท่าน เราได้มอบให้แก่โอรสเจ้านายของเจ้าแล้ว ¹⁰ตัวเจ้าและพวกบุตรของเจ้าและเหล่าคนใช้ของเจ้าต้องทำไร่ไถนาให้เขา และนำพืชผลที่ได้นั้นเข้ามาเพื่อโอรสแห่งเจ้านายของเจ้าจะได้มีอาหารรับประทาน แต่เมฟีโบเชทโอรสแห่งเจ้านายของเจ้านั้น จะรับประทานอาหารที่โต๊ะของเราเสมอไป” ฝ่ายศิบามีบุตรชาย 15 คนกับคนใช้ 20 คน ¹¹แล้วศิบาจึงทูลพระราชาว่า “ทุกสิ่งที่พระราชาเจ้านายของข้าพระบาทบัญชาผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทนั้น ผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทจะทำ” เมฟีโบเชทจึงรับประทานที่โต๊ะเสวยของดาวิด อย่างกับเป็นโอรสของกษัตริย์องค์หนึ่ง ¹²เมฟีโบเชทมีบุตรชายเล็กคนหนึ่งชื่อมีคา ทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านของศิบาก็ได้เป็นผู้รับใช้ของเมฟีโบเชท ¹³ดังนั้นเมฟีโบเชทจึงอาศัยในเยรูซาเล็มเพราะท่านรับประทานที่โต๊ะของกษัตริย์เสมอ เท้าทั้งสองของท่านเป็นง่อย

2 ซามูเอล 10

คนอัมโมนและคนซีเรียพ่ายแพ้

 ¹ต่อมาหลังจากพระราชาแห่งคนอัมโมนสิ้นพระชนม์ และฮานูนพระราชโอรสของพระองค์ทรงครองราชย์แทนพระองค์ ²ดาวิดจึงตรัสว่า “เราจะซื่อสัตย์ต่อฮานูนโอรสของนาหาช ดังที่พระราชบิดาของเขาซื่อสัตย์ต่อเรา” ดาวิดจึงส่งพวกข้าราชการของพระองค์ไปปลอบโยนท่าน เกี่ยวด้วยเรื่องพระราชบิดาของท่าน และพวกข้าราชการของดาวิดก็เข้ามาในแผ่นดินของคนอัมโมน ³แต่พวกเจ้านายของคนอัมโมนทูลฮานูนเจ้านายของพวกเขาว่า “ฝ่าพระบาททรงเห็นว่า ดาวิดส่งพวกผู้ปลอบโยนมาหาฝ่าพระบาท เพราะทรงให้เกียรติพระราชบิดาของฝ่าพระบาทหรือ? ดาวิดไม่ได้ส่งพวกข้าราชการมาหาฝ่าพระบาทเพื่อตรวจเมือง เพื่อสอดแนม และเพื่อจะคว่ำเมืองนี้หรือ?” ⁴ฮานูนจึงจับพวกข้าราชการของดาวิดมาโกนเคราเสียครึ่งหนึ่ง และตัดเครื่องแต่งกายที่ตรงกลางจนถึงตะโพก แล้วปล่อยไป ⁵เมื่อดาวิดทรงทราบ พระองค์ก็ทรงส่งคนไปพบข้าราชการเหล่านั้น เพราะว่าพวกเขาถูกเหยียดหยามมาก และพระราชาตรัสว่า “จงพักที่เมืองเยรีโคจนกว่าเคราของพวกท่านขึ้น แล้วจึงค่อยกลับมา”
 ⁶เมื่อคนอัมโมนเห็นว่า พวกเขาเป็นที่เกลียดชังแก่ดาวิด คนอัมโมนจึงส่งคนไปจ้างคนซีเรียมาจากเมืองเบธเรโหบ และคนซีเรียจากเมืองโศบาห์เป็นทหารราบจำนวน 20,000 คน กับกษัตริย์เมืองมาอาคาห์พร้อมกับทหาร 1,000 คน และชาวเมืองโทบ 12,000 คน ⁷เมื่อดาวิดทรงทราบจึงส่งโยอาบและกองทัพเหล่านักรบทั้งหมดไป ⁸ส่วนคนอัมโมนก็ยกออกมาและจัดแนวรบไว้ทางเข้าประตูเมือง ส่วนคนซีเรียจากเมืองโศบาห์และจากเมืองเรโหบ พร้อมกับชาวเมืองโทบและชาวเมืองมาอาคาห์อยู่ที่กลางทุ่งต่างหาก
 ⁹เมื่อโยอาบเห็นว่า การศึกนั้นขนาบอยู่ทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ท่านจึงเลือกจากคนอิสราเอลทั้งหมดที่คัดไว้แล้วจัดแนวรบเข้าต่อสู้คนซีเรีย ¹⁰ท่านมอบพวกทหารที่เหลืออยู่ไว้ในบังคับบัญชาของอาบีชัยน้องชายของท่าน และเขาก็จัดคนเหล่านั้นเข้าต่อสู้กับคนอัมโมน ¹¹ท่านกล่าวว่า “ถ้ากำลังคนซีเรียแข็งกว่ากำลังของเราให้เจ้าไปช่วยเรา แต่ถ้ากำลังคนอัมโมนแข็งกว่ากำลังของเจ้า เราจะมาช่วยเจ้า ¹²จงเข้มแข็ง ทำตนให้กล้าหาญเพื่อชนชาติของเรา และเพื่อบรรดาเมืองของพระเจ้าของเราและขอพระยาห์เวห์ทรงทำตามที่พระองค์ทรงเห็นชอบเถิด” ¹³ดังนั้น โยอาบกับพวกทหารที่อยู่กับท่านก็เข้าไปใกล้เพื่อต่อสู้กับคนซีเรีย พวกข้าศึกก็หนีไปต่อหน้าพวกทหาร ¹⁴เมื่อคนอัมโมนเห็นว่าคนซีเรียหนีไปแล้ว พวกเขาก็หนีต่อหน้าอาบีชัยเข้าไปในเมือง แล้วโยอาบก็กลับจากการสู้รบกับคนอัมโมนมายังกรุงเยรูซาเล็ม
 ¹⁵เมื่อคนซีเรียเห็นว่า ถูกตีพ่ายต่อหน้าอิสราเอลแล้ว จึงรวมตัวเข้าด้วยกัน ¹⁶ฝ่ายฮาดัดเอเซอร์ทรงส่งคนไปนำคนซีเรียผู้อยู่ฟากตะวันออกของแม่น้ำยูเฟรติสออกมา พวกเขามายังตำบลเฮลาม มีโชบัคแม่ทัพของฮาดัดเอเซอร์นำหน้าพวกเขา ¹⁷เมื่อมีผู้ทูลดาวิดให้ทรงทราบ พระองค์ทรงรวบรวมอิสราเอลทั้งหมดข้ามแม่น้ำจอร์แดนมายังตำบลเฮลาม และคนซีเรียก็จัดแนวรบต่อสู้ดาวิดและรบกับพระองค์ ¹⁸คนซีเรียหนีต่อหน้าอิสราเอล และดาวิดทรงประหารคนซีเรียซึ่งเป็นทหารรถรบ 700 คน กับทหารม้า 40,000 คนเสีย และประหารโชบัคแม่ทัพของเขาตายที่นั่น ¹⁹และเมื่อบรรดากษัตริย์พวกผู้รับใช้ของฮาดัดเอเซอร์เห็นว่า พวกเขาถูกตีพ่ายต่อหน้าอิสราเอลแล้ว ก็ยอมสงบศึกกับอิสราเอล และยอมรับใช้พวกเขา ดังนั้นคนซีเรียจึงกลัว ไม่กล้าช่วยคนอัมโมนอีก