การต่อต้านกลายเป็นโอกาส

คำอธิษฐานขอทรงให้อิสราเอลกลับสู่สภาพดี

ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองพลับพลึง พันธสัญญา เพลงสดุดีของอาสาฟ

¹ข้าแต่พระผู้ทรงเลี้ยงดูอิสราเอลดุจเลี้ยงแกะ ขอเงี่ยพระกรรณสดับ
 คือพระองค์ผู้ทรงนำโยเซฟอย่างนำฝูงแพะแกะ
 พระผู้ประทับเหนือเหล่าเครูบ ขอทรงทอแสงออกมา
²ต่อหน้าเอฟราอิม และเบนยามิน และมนัสเสห์
 ขอทรงปลุกพระอานุภาพของพระองค์ขึ้น
 และเสด็จมาช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้รอด
³ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้กลับสู่สภาพดี
 ขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสง เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอด
⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพ
 พระองค์จะกริ้วต่อคำอธิษฐานของประชากรของพระองค์นานสักเท่าใด?
⁵พระองค์ได้ทรงเลี้ยงพวกเขาด้วยน้ำตาต่างอาหาร
 และทรงให้เขาดื่มน้ำตาอย่างเต็มขนาด
⁶ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นที่ดูหมิ่นในหมู่เพื่อนบ้านของข้าพระองค์
 และศัตรูของข้าพระองค์หัวเราะกัน
⁷ข้าแต่พระเจ้าจอมทัพ ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้กลับสู่สภาพดี
 ขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสง เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอด

แผนการปองร้ายเปาโล

 ¹²พอเวลาเช้าพวกยิวออกอุบายและสาบานกันว่าจะไม่กินและจะไม่ดื่มอะไรจนกว่าจะฆ่าเปาโลได้ ¹³คนที่ร่วมกันปองร้ายนั้นมีมากกว่าสี่สิบคน ¹⁴คนเหล่านั้นจึงไปหาพวกหัวหน้าปุโรหิตกับพวกผู้อาวุโสกล่าวว่า “เราสาบานมั่นคงว่า จะไม่รับประทานอาหารจนกว่าจะได้ฆ่าเปาโล ¹⁵เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอให้ท่านกับสมาชิกสภาบอกนายพันว่า ขอให้นำตัวเปาโลมาหาท่าน โดยอ้างว่าท่านต้องการจะสอบสวนเขาให้ละเอียดยิ่งขึ้น ส่วนเราจะเตรียมพร้อมเพื่อลงมือฆ่าเขาก่อนที่เขาจะมาถึง”
 ¹⁶แต่บุตรชายของน้องสาวเปาโลได้ยินเรื่องการซุ่มทำร้ายนั้น จึงเข้ามาบอกให้เปาโลทราบในกรมทหาร ¹⁷เปาโลจึงเรียกนายร้อยคนหนึ่งมากล่าวว่า “ขอช่วยพาชายหนุ่มคนนี้ไปหานายพันด้วย เพราะเขามีเรื่องที่จะแจ้งให้ทราบ” ¹⁸นายร้อยจึงรับตัวชายหนุ่มคนนั้นไปหานายพันแล้วกล่าวกับท่านว่า “นักโทษเปาโลเรียกหาข้าพเจ้า และขอให้พาชายหนุ่มคนนี้มาหาท่าน เพราะเขามีเรื่องแจ้งให้ท่านทราบ” ¹⁹นายพันจึงจูงมือชายคนนั้นไปตามลำพัง แล้วถามว่า “เจ้าจะแจ้งความอะไรกับข้า?” ²⁰เขาจึงตอบว่า “พวกยิวตกลงกันที่จะขอให้ท่านพาเปาโลลงไปยังสภาในวันพรุ่งนี้ ทำเหมือนว่าจะไต่สวนเรื่องเขาให้ละเอียดยิ่งกว่าเก่า ²¹แต่ขออย่าฟัง เพราะว่าพวกเขาซึ่งมีมากกว่าสี่สิบคนจะคอยซุ่มทำร้ายเปาโลและสาบานตัวว่าจะไม่กินหรือดื่มอะไรจนกว่าจะได้ฆ่าเปาโล เวลานี้พวกเขาเตรียมพร้อมแล้ว และกำลังคอยคำอนุญาตจากท่าน” ²²นายพันจึงให้ชายหนุ่มคนนั้นไป กำชับว่า “อย่าบอกใครว่าเจ้ามาแจ้งเรื่องนี้กับข้า”

เปาโลถูกส่งตัวไปให้เฟลิกส์ผู้ว่าราชการเมือง

 ²³นายพันจึงเรียกนายร้อยสองคนมาสั่งว่า “จงจัดพลทหารสองร้อย ทหารม้าเจ็ดสิบ และทหารหอกสองร้อย ให้พร้อมในเวลาสามทุ่มคืนวันนี้เพื่อไปยังเมืองซีซารียา 24และจงจัดม้าให้เปาโลขี่ ส่งเขาไปให้เฟลิกส์ผู้ว่าราชการเมืองอย่างปลอดภัย” ²⁵แล้วนายพันจึงเขียนจดหมายมีใจความดังต่อไปนี้ ²⁶“คลาวดิอัสลีเซียสเรียนท่านเฟลิกส์ผู้ว่าราชการเมืองที่นับถือ ²⁷พวกยิวจับคนนี้ไว้และเกือบจะฆ่าเขาไปแล้ว แต่ข้าพเจ้าพาพวกทหารไปช่วยเขาไว้ได้ เนื่องจากข้าพเจ้ารู้มาว่าเขาเป็นคนสัญชาติโรมัน ²⁸และเพราะเหตุที่ข้าพเจ้าอยากทราบถึงสาเหตุที่พวกยิวฟ้องเขา ข้าพเจ้าจึงพาเขาไปยังสภาของพวกยิว ²⁹ข้าพเจ้าพบว่าเขาถูกฟ้องเพราะปัญหาเกี่ยวกับธรรมบัญญัติของพวกยิว แต่ไม่มีข้อหาที่เขาควรจะตายหรือต้องขังไว้ ³⁰เมื่อข้าพเจ้าทราบว่ามีการปองร้ายคนนี้ จึงส่งเขามาหาท่านทันที แล้วสั่งให้โจทก์ไปฟ้องร้องเขาต่อหน้าท่าน”
 ³¹ดังนั้นพวกทหารจึงพาเปาโลไปยังเมืองอันทิปาตรีส์ในเวลากลางคืนตามคำสั่ง ³²พอรุ่งเช้าพวกเขาให้ทหารม้าไปส่งเปาโล แล้วพวกเขาก็กลับไปยังกรมทหาร ³³เมื่อทหารม้าไปถึงเมืองซีซารียาแล้ว จึงส่งจดหมายให้แก่ผู้ว่าราชการเมือง และมอบเปาโลให้ท่านด้วย ³⁴เมื่อผู้ว่าราชการเมืองอ่านจดหมายแล้วจึงถามว่าเปาโลมาจากแคว้นไหน เมื่อทราบว่ามาจากซีลีเซีย ³⁵ท่านจึงกล่าวว่า “ข้าจะฟังคำให้การของเจ้าหลังจากโจทก์มาถึงแล้ว” ท่านจึงสั่งให้คุมเปาโลไว้ที่วังเก่าของเฮโรด

เยโฮรัมทรงครองยูดาห์

 ¹⁶ในปีที่ 5 ของรัชกาลโยรัม พระราชโอรสของอาหับพระราชาแห่งอิสราเอล เยโฮรัมพระราชโอรสของเยโฮชาฟัทพระราชาแห่งยูดาห์ได้ขึ้นครองราชย์ ¹⁷พระองค์มีพระชนมายุ 32 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และพระองค์ทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 8 ปี ¹⁸และพระองค์ทรงดำเนินตามทางของบรรดาพระราชาแห่งอิสราเอล ตามอย่างราชวงศ์อาหับได้ทำ เพราะว่าพระราชธิดาของอาหับเป็นมเหสีของพระองค์ และพระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ ¹⁹อย่างไรก็ดี พระยาห์เวห์ไม่ได้ตั้งพระทัยทำลายยูดาห์ เพราะทรงเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ เหตุที่พระองค์ได้ตรัสสัญญาว่า จะประทานประทีปแก่ดาวิด แก่เชื้อสายของท่านเป็นนิตย์
 ²⁰ในรัชกาลของเยโฮรัม เอโดมได้กบฏ ไม่ยอมอยู่ใต้การปกครองของยูดาห์ และตั้งกษัตริย์ขึ้นเหนือตน ²¹ดังนั้นเยโฮรัมเยโฮรัมจึงเสด็จข้ามไปยังเมืองศาอีร์พร้อมกับรถรบทั้งสิ้น พอกลางคืนก็ทรงตั้งต้นตีฝ่าคนเอโดม ซึ่งมาล้อมพระองค์และบรรดาแม่ทัพรถรบ แล้วกองทัพของพระองค์ได้หนีกลับบ้าน ²²เอโดมจึงได้กบฏ ไม่ยอมอยู่ใต้การปกครองของยูดาห์จนทุกวันนี้ แล้วลิบนาห์ก็ได้กบฏในเวลาเดียวกัน ²³ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเยโฮรัม และทุกสิ่งที่ทรงกระทำ ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งยูดาห์ไม่ใช่หรือ? ²⁴เยโฮรัมจึงทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ และเขาฝังไว้กับบรรพบุรุษในนครดาวิดหมายถึงกรุงเยรูซาเล็ม และอาหัสยาห์พระราชโอรสของพระองค์ได้ขึ้นครองราชย์แทน

อาหัสยาห์ทรงครองยูดาห์

 ²⁵ในปีที่ 12 แห่งรัชกาลโยรัมพระราชโอรสของอาหับพระราชาแห่งอิสราเอล อาหัสยาห์พระราชโอรสของเยโฮรัมพระราชาแห่งยูดาห์ได้ขึ้นครองราชย์ ²⁶เมื่ออาหัสยาห์ทรงเป็นกษัตริย์นั้น พระองค์มีพระชนมายุ 22 พรรษา และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 1 ปี พระราชมารดาของพระองค์มีพระนามว่าอาธาลิยาห์ พระนางเป็นพระราชนัดดาคำราชาศัพท์หมายถึง หลานสาวของอม-รีพระราชาแห่งอิสราเอล ²⁷พระองค์ทรงดำเนินในทางของราชวงศ์อาหับด้วย และทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ ดังที่ราชวงศ์ของอาหับได้ทรงกระทำ เพราะเป็นพระราชบุตรเขยในราชวงศ์ของอาหับ
 ²⁸พระองค์เสด็จไปกับโยรัมพระราชโอรสของอาหับ เพื่อทำสงครามกับฮาซาเอลพระราชาแห่งซีเรียที่ราโมทกิเลอาด และคนซีเรียทำให้โยรัมบาดเจ็บ ²⁹และพระราชาโยรัมทรงกลับมารักษาพระองค์ที่ยิสเรเอล ให้หายบาดเจ็บจากที่คนซีเรียได้ทำแก่พระองค์ที่รามาห์ เมื่อทรงสู้กับฮาซาเอลพระราชาแห่งซีเรีย และอาหัสยาห์พระราชโอรสของเยโฮรัมพระราชาแห่งยูดาห์ ได้เสด็จลงไปหาโยรัมพระราชโอรสของอาหับในเมืองยิสเรเอล เพราะโยรัมประชวร

2 พงศ์กษัตริย์ 9

การเจิมเยฮูเป็นกษัตริย์ของอิสราเอล

 ¹แล้วเอลีชาผู้เผยพระวจนะได้เรียกคนหนึ่งในพวกผู้เผยพระวจนะ และพูดกับเขาว่า “จงคาดเอวของเจ้าไว้ ถือน้ำมันขวดนี้ไปที่ราโมทกิเลอาด ²และเมื่อเจ้าถึงที่นั่นแล้ว จงมองหาเยฮูบุตรเยโฮชาฟัท บุตรนิมชี จงเข้าไปหาและให้เขาลุกขึ้นจากหมู่พี่น้อง และนำเขาเข้าไปในห้องชั้นใน ³แล้วจงเอาน้ำมันในขวดเทลงบนศีรษะของเขา และกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราเจิมตั้งเจ้าให้เป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอล’ แล้วจงเปิดประตูออกหนีไป อย่ารอช้าอยู่”
 ⁴คนหนุ่มนั้นคือคนหนุ่มที่เป็นผู้เผยพระวจนะ จึงไปยังราโมทกิเลอาด ⁵และเมื่อเขามาถึง ดูสิ บรรดาผู้บังคับบัญชาทหารกำลังประชุมกันอยู่ และเขากล่าวว่า “ท่านผู้บัญชาการ ข้าพเจ้านำข่าวมาถึงท่าน” และเยฮูพูดว่า “มาถึงใครในพวกเรา?” และเขาตอบว่า “ท่านผู้บัญชาการ มาถึงท่าน” ⁶ท่านก็ลุกขึ้นเข้าไปในบ้าน และคนหนุ่มนั้นก็เทน้ำมันบนศีรษะของท่าน กล่าวกับท่านว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เราเจิมตั้งเจ้าไว้เป็นกษัตริย์เหนือประชากรของพระยาห์เวห์ คือเหนืออิสราเอล ⁷และเจ้าจงโค่นราชวงศ์ของอาหับนายของเจ้า เพื่อเราจะเอาโทษเยเซเบล เพราะโลหิตของบรรดาผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของเรา และเพราะโลหิตของผู้รับใช้ทั้งสิ้นของพระยาห์เวห์ ⁸เพราะว่าราชวงศ์อาหับทั้งหมดจะต้องพินาศ และเราจะกำจัดผู้ชายทุกคนเสียจากอาหับ ไม่ว่าทาสหรือไทในอิสราเอล ⁹และเราจะทำให้ราชวงศ์ของอาหับเป็นเหมือนราชวงศ์ของเยโรโบอัมบุตรเนบัท และเหมือนราชวงศ์ของบาอาชาบุตรอาหิยาห์ ¹⁰พวกสุนัขจะกินเยเซเบลในเขตยิสเรเอล และจะไม่มีใครฝังศพนาง” แล้วเขาก็เปิดประตูหนีไป
 ¹¹เมื่อเยฮูออกมาพบพวกข้าราชการของเจ้านายของท่าน พวกเขาพูดกับท่านว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือ? ทำไมคนบ้าคนนี้จึงมาหาท่าน?” ท่านพูดกับเขาทั้งหลายว่า “พวกท่านรู้จักชายคนนั้นและการพูดมากของเขาแล้ว” ¹²แต่เขาทั้งหลายพูดว่า “นั่นไม่จริง บอกพวกเรามาเถิด” และท่านตอบว่า “เขาพูดอย่างนี้กับข้าพเจ้าว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราเจิมตั้งเจ้าให้เป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอล’ ” ¹³แล้วพวกเขาแต่ละคนก็รีบเอาเสื้อผ้าของตนปูรองท่านที่ขั้นบันไดแล้วเป่าเขาสัตว์ และป่าวร้องว่า “เยฮูเป็นกษัตริย์”

เยฮูประหารโยรัม

 ¹⁴ดังนั้น เยฮูบุตรเยโฮชาฟัท บุตรนิมชีได้ร่วมกับคนอื่น คิดกบฏต่อโยรัม (ก่อนหน้านี้โยรัมกับอิสราเอลทั้งสิ้นยังรักษาเมืองราโมทกิเลอาดไว้จากฮาซาเอลกษัตริย์แห่งซีเรีย ¹⁵แต่พระราชาโยรัมทรงกลับไปรักษาตัวที่ยิสเรเอล เพราะบาดแผลที่คนซีเรียทำร้ายพระองค์ เมื่อทรงสู้รบกับฮาซาเอลพระราชาแห่งซีเรีย) เยฮูจึงกล่าวว่า “ถ้านี่เป็นความประสงค์ของท่านทั้งหลาย ก็อย่าให้คนหนึ่งคนใดเล็ดลอดออกจากเมืองไปบอกข่าวที่ยิสเรเอล” ¹⁶แล้วเยฮูขึ้นรถรบเสด็จไปยังยิสเรเอล เพราะโยรัมบรรทมที่นั่น และอาหัสยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ได้เสด็จลงมาเยี่ยมโยรัม
 ¹⁷ทหารยามยืนอยู่บนหอคอยที่ยิสเรเอล เขามองเห็นพวกของเยฮูมา จึงว่า “ข้าพเจ้าเห็นคนพวกหนึ่ง” โยรัมตรัสว่า “จงใช้พลม้าคนหนึ่งไปพบพวกเขาและให้ถามเขาว่า ‘มาอย่างสันติหรือ?’ ” 18พลม้าจึงขึ้นม้าไปพบท่านและพูดว่า “พระราชาตรัสดังนี้ว่า ‘มาอย่างสันติหรือ?’ ” และเยฮูตอบว่า “ท่านเกี่ยวข้องอะไรกับสันติ จงเลี้ยวกลับตามเรามา” และทหารยามก็รายงานว่า “ผู้สื่อสารไปถึงพวกเขาแล้ว แต่ไม่กลับมา” ¹⁹พระองค์จึงรับสั่งใช้พลม้าคนที่สองออกไป คนนั้นมาถึงพวกเขาแล้วก็พูดว่า “พระราชาตรัสดังนี้ว่า ‘มาอย่างสันติหรือ?’ ” และเยฮูตรัสตอบว่า “ท่านเกี่ยวข้องอะไรกับสันติ? จงเลี้ยวกลับตามเรามา” ²⁰ทหารยามก็รายงานอีกว่า “เขาไปถึงแล้ว แต่ไม่กลับมา และการขับรถม้านั้นก็เหมือนกับการขับรถม้าของเยฮูบุตรนิมชี เพราะเขาขับอย่างบ้าคลั่ง”
 ²¹โยรัมตรัสว่า “จงเตรียมพร้อม” และเขาก็จัดรถรบของพระองค์ให้พร้อมไว้ แล้วโยรัมพระราชาแห่งอิสราเอล และอาหัสยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ก็เสด็จออกไป ต่างก็ทรงรถรบของตนเอง ทรงออกไปปะทะกับเยฮู มาพบกันเข้า ณ ที่ดินแปลงของนาโบทชาวยิสเรเอล ²²ต่อมาเมื่อโยรัมทอดพระเนตรเยฮูแล้ว จึงตรัสว่า “เยฮู มาอย่างสันติหรือ?” เยฮูทูลตอบว่า “จะสันติได้อย่างไร? เมื่อการเล่นชู้และวิทยาคมของเยเซเบลมารดาของท่านยังมีอยู่มากเช่นนี้” ²³แล้วโยรัมทรงชักบังเหียนหันกลับหนีไป พลางรับสั่งกับอาหัสยาห์ว่า “อาหัสยาห์ นั่นพวกกบฏ” ²⁴และเยฮูก็โก่งธนูด้วยสุดกำลัง ยิงถูกโยรัมระหว่างพระอังสา ลูกธนูจึงแทงทะลุพระหทัย พระองค์ก็ทรงล้มลงในรถรบ ²⁵เยฮูพูดกับบิดคาร์ นายทหารผู้ช่วยว่า “จงยกศพเขาขึ้น และโยนทิ้งลงไปในที่ดินแปลงของนาโบทชาวยิสเรเอล จำได้ไหม? เมื่อเรากับท่านขี่ม้าเคียงกันมา ตามอาหับบิดาของเขาไป พระยาห์เวห์ทรงกล่าวโทษเขา ²⁶พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘เราเห็นโลหิตของนาโบทและโลหิตของลูกหลานของเขาเมื่อวานนี้แน่ทีเดียว พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะตอบสนองเจ้าบนที่ดินแปลงนี้แหละ ฉะนั้นจงยกเขาขึ้นทิ้งไว้บนที่ดินแปลงนี้แหละ ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์”

อาหัสยาห์ถูกสังหาร

 ²⁷เมื่ออาหัสยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ทอดพระเนตรเห็นดังนั้น ก็ทรงหนีไปทางเมืองเบธฮักกาน และเยฮูก็ติดตามพระองค์ไป กล่าวว่า “จงยิงเขาในรถรบด้วย” และเขาทั้งหลายได้ยิงพระองค์ตรงทางขึ้นไปตำบลกูร ซึ่งอยู่ใกล้อิบเลอัม และพระองค์ทรงหนีไปถึงเมืองเมกิดโด และสิ้นพระชนม์ที่นั่น ²⁸ข้าราชการของพระองค์ก็บรรทุกพระศพใส่รถรบไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และฝังไว้ในอุโมงค์ฝังศพของพระองค์กับบรรพบุรุษในนครดาวิด
 ²⁹ในปีที่ 11 แห่งรัชกาลโยรัมพระราชโอรสของอาหับ อาหัสยาห์ทรงครองยูดาห์

มรณกรรมของเยเซเบล

 ³⁰เมื่อเยฮูมาถึงเมืองยิสเรเอล เยเซเบลทรงทราบเรื่อง ก็ทรงเขียนตาและแต่งพระเกศา และทอดพระเนตรทางหน้าต่าง ³¹เมื่อเยฮูผ่านเข้าประตูวังมา พระนางตรัสว่า “เจ้าผู้ฆ่านายของเจ้าอย่างเจ้าศิมรี มาอย่างสันติหรือ?” ³²แล้วเยฮูแหงนหน้าไปที่หน้าต่างกล่าวว่า “ใครอยู่ฝ่ายเรา? ใครบ้าง?” มีขันทีสองสามคนชะโงกหน้าต่างออกมาดูเขา ³³เยฮูก็กล่าวว่า “โยนนางลงมา” พวกเขาจึงโยนพระนางลงมา และโลหิตของพระนางก็กระเด็นติดผนังกำแพงและติดพวกม้าที่ย่ำไปบนพระนาง ³⁴แล้วเยฮูเข้าไป รับประทานและดื่ม แล้วกล่าวว่า “จัดการกับหญิงที่ถูกสาปคนนี้ เอาไปฝังเสีย เพราะนางเป็นธิดาของพระราชา” ³⁵แต่เมื่อเขาจะไปฝังศพพระนาง พวกเขาก็พบแต่กะโหลกพระเศียร พระบาทและฝ่าพระหัตถ์ของพระนาง ³⁶เมื่อพวกเขากลับมาเรียนเยฮู ท่านก็กล่าวว่า “นี่เป็นไปตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งตรัสทางเอลียาห์ชาวทิชบีผู้รับใช้ของพระองค์ว่า สุนัขจะกินเนื้อของเยเซเบลในเขตยิสเรเอล ³⁷และศพของเยเซเบลจะเป็นเหมือนมูลสัตว์บนพื้นทุ่งในเขตยิสเรเอล เพื่อจะไม่มีใครกล่าวว่า ‘นี่คือ เยเซเบล’ ”