ทางออกจากเขาวงกต

คำอธิษฐานขอความช่วยเหลือในยามท้อแท้

บทเพลงสดุดีของตระกูลโคราห์ ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองมาหะลัทเลอันโนท
มัสคิลบทหนึ่งของเฮมาน ตระกูลเอศราค

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งความรอดของข้าพระองค์
 กลางวันข้าพระองค์ร้องทูล กลางคืนก็อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์
²ขอคำอธิษฐานของข้าพระองค์มาอยู่เฉพาะพระพักตร์ของพระองค์
 ขอเงี่ยพระกรรณฟังเสียงร้องทูลของข้าพระองค์
³เพราะจิตใจของข้าพระองค์ลำบากเต็มที
 และชีวิตของข้าพระองค์เข้าใกล้แดนคนตาย
⁴ข้าพระองค์ถูกนับเข้ากับบรรดาผู้ที่ลงไปยังหลุมมรณา
 ข้าพระองค์เป็นเหมือนชายที่ไม่มีกำลัง
⁵เหมือนคนที่เขาทิ้งไว้ท่ามกลางคนตาย
 เหมือนคนถูกฆ่าที่นอนอยู่ในหลุมศพ
ที่พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงอีก
 เพราะเขาทั้งหลายถูกพรากจากพระหัตถ์ของพระองค์
⁶พระองค์ทรงวางข้าพระองค์ไว้ที่ก้นบึ้งของหลุมมรณา
 ในแดนที่มืดและลึก
⁷พระพิโรธของพระองค์อยู่บนข้าพระองค์
 และพระองค์ทรงโถมทับข้าพระองค์ด้วยคลื่นใหญ่ทั้งสิ้นของพระองค์
⁸พระองค์ทรงให้เพื่อนสนิทของข้าพระองค์เหินห่างจากข้าพระองค์
 พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์เป็นที่รังเกียจแก่เขาทั้งหลาย
 ข้าพระองค์ถูกขัง ข้าพระองค์จึงออกไปไม่ได้
⁹ดวงตาของข้าพระองค์มัวไปเพราะความทุกข์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ทุกวัน
 ข้าพระองค์ชูมือต่อพระองค์

ทาสของความชอบธรรม

 ¹⁵ถ้าเช่นนั้นจะว่าอย่างไร? เราจะทำบาปเพราะไม่อยู่ใต้ธรรมบัญญัติ แต่อยู่ใต้พระคุณอย่างนั้นหรือ? เปล่าเลย ¹⁶พวกท่านไม่รู้หรือว่าถ้าท่านยอมตัวรับใช้เชื่อฟังใคร ท่านก็เป็นทาสของผู้ที่ท่านเชื่อฟังนั้น คือเป็นทาสของบาปซึ่งนำไปสู่ความตาย หรือเป็นทาสของการเชื่อฟังซึ่งนำไปสู่ความชอบธรรม? ¹⁷แต่จงขอบพระคุณพระเจ้า เพราะว่าท่านเคยเป็นทาสของบาป แต่บัดนี้มีใจเชื่อฟังหลักคำสอนนั้นซึ่งท่านได้รับมา ¹⁸เมื่อท่านทั้งหลายพ้นจากบาปแล้ว ท่านก็ได้เป็นทาสของความชอบธรรม ¹⁹ข้าพเจ้ายกเอาตัวอย่างมนุษย์มาพูด เนื่องจากเนื้อหนังของท่านอ่อนกำลัง เพราะท่านเคยยกอวัยวะของท่านเป็นทาสของการโสโครกและของการบาปซ้อนบาปอย่างไร บัดนี้จงยกอวัยวะของท่านเป็นทาสของความชอบธรรม เพื่อการชำระให้บริสุทธิ์อย่างนั้น
 ²⁰เมื่อพวกท่านเป็นทาสของบาป ความชอบธรรมก็ไม่ได้ครอบครองท่าน ²¹ขณะนั้นท่านได้ประโยชน์อะไรจากสิ่งเหล่านั้น ซึ่งบัดนี้ทำให้รู้สึกละอาย? ด้วยว่าผลสุดท้ายของมันก็คือความตาย ²²แต่เดี๋ยวนี้พวกท่านพ้นจากการเป็นทาสของบาป และกลับมาเป็นทาสของพระเจ้าแล้ว ผลสนองที่ท่านได้รับก็คือการชำระให้บริสุทธิ์ และผลสุดท้ายคือชีวิตนิรันดร์ ²³เพราะว่าค่าจ้างของบาปคือความตาย แต่ของประทานจากพระเจ้าคือชีวิตนิรันดร์ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา

โรม 7

ยกเรื่องการแต่งงานมาเป็นข้อเปรียบเทียบ

 ¹พี่น้องทั้งหลาย ท่านไม่รู้หรือ (ข้าพเจ้าพูดกับคนที่รู้ธรรมบัญญัติแล้ว) ว่าธรรมบัญญัตินั้นมีอำนาจเหนือบุคคลก็เฉพาะในขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่เท่านั้น? ²เหมือนสตรีที่แต่งงานแล้วต้องอยู่ในกฎประเพณีการสมรสตราบที่สามียังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าสามีถึงแก่กรรม นางก็พ้นจากกฎนั้น ³ฉะนั้น ถ้าหญิงนั้นไปเป็นของชายอื่นในเมื่อสามียังมีชีวิตอยู่ นางก็ได้ชื่อว่าเป็นหญิงล่วงประเวณี แต่ถ้าสามีตายแล้ว นางก็พ้นจากกฎประเพณีการสมรส แม้จะไปเป็นของชายอื่นก็ไม่ผิดประเวณี
 ⁴เช่นนั้นแหละ พี่น้องทั้งหลาย ท่านได้ตายจากธรรมบัญญัติทางพระกายของพระคริสต์ เพื่อท่านจะเป็นของผู้อื่น คือของพระองค์ผู้ที่พระเจ้าทรงให้เป็นขึ้นมาจากตายแล้ว เพื่อเราจะได้เกิดผลถวายแด่พระเจ้า ⁵เมื่อเราดำเนินชีวิตในเนื้อหนัง ตัณหาชั่วที่ธรรมบัญญัติเร้าให้เกิดขึ้นนั้น ได้ทำให้อวัยวะของเราก่อผลซึ่งนำไปสู่ความตาย ⁶แต่เดี๋ยวนี้เราได้พ้นจากธรรมบัญญัติ คือได้ตายจากธรรมบัญญัติที่เคยผูกมัดเราไว้ เพื่อจะได้เป็นทาสแบบใหม่ตามพระวิญญาณ ไม่ใช่แบบเก่าตามตัวอักษร

ปัญหาเรื่องบาปที่ฝังอยู่ในตัว

⁷ถ้าอย่างนั้นเราจะว่าอย่างไร? จะว่าธรรมบัญญัติคือบาปหรือ? เปล่าเลย แต่ว่าถ้าไม่มีธรรมบัญญัติแล้ว ข้าพเจ้าก็คงไม่รู้จักบาป เพราะว่าถ้าธรรมบัญญัติไม่ได้ห้ามว่า “ห้ามโลภ” ข้าพเจ้าก็คงไม่รู้ว่าอะไรคือความโลภ ⁸แต่ว่าบาปได้ฉวยโอกาสใช้ข้อบัญญัตินั้น ทำให้ความโลภทุกอย่างเกิดขึ้นในตัวข้าพเจ้า เพราะว่าถ้าไม่มีธรรมบัญญัติ บาปเป็นสิ่งที่ตายแล้ว ⁹เมื่อก่อนข้าพเจ้าดำรงชีวิตอยู่นอกเหนือธรรมบัญญัติ แต่เมื่อบัญญัตินั้นมา บาปก็กลับมีชีวิต ¹⁰และข้าพเจ้าก็ตาย บัญญัติซึ่งมีไว้เพื่อชีวิต ข้าพเจ้าพบว่านำไปสู่ความตาย ¹¹เพราะว่าบาปได้ฉวยโอกาสใช้บัญญัตินั้นล่อลวง และประหารข้าพเจ้าให้ตาย ¹²เพราะฉะนั้น ธรรมบัญญัติจึงเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และบัญญัตินั้นก็ศักดิ์สิทธิ์ ยุติธรรมและดีงาม
 ¹³ถ้าเช่นนั้น สิ่งที่ดีกลับทำให้ข้าพเจ้าต้องตายหรือ? เปล่าเลย บาปต่างหาก คือบาปซึ่งอาศัยสิ่งที่ดีนั้นทำให้ข้าพเจ้าต้องตาย เพื่อจะให้ปรากฏว่าบาปนั้นเป็นบาปจริง และโดยอาศัยพระบัญญัตินั้น บาปก็ปรากฏว่าชั่วร้ายยิ่งนัก ¹⁴เรารู้ว่าธรรมบัญญัตินั้นเป็นเรื่องฝ่ายจิตวิญญาณ แต่ว่าข้าพเจ้าเป็นเนื้อหนังถูกขายเป็นทาสให้อยู่ใต้บาป ¹⁵ข้าพเจ้าไม่เข้าใจการกระทำของข้าพเจ้าเอง เพราะว่าข้าพเจ้าไม่ทำสิ่งที่ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะทำ แต่กลับทำสิ่งที่ข้าพเจ้าเกลียดชังนั้น ¹⁶ถ้าข้าพเจ้าทำสิ่งที่ไม่ปรารถนาจะทำ ขณะที่ยอมรับว่าธรรมบัญญัตินั้นดี

ความมั่นใจในความรักของพระเจ้า

 ¹และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงไปอีกครั้ง ไปรักกับหญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รักของชู้และเป็นหญิงล่วงประเวณี เหมือนที่พระยาห์เวห์ทรงรักพงศ์พันธุ์อิสราเอลอย่างนั้นแหละ แม้พวกเขาจะหันไปหาพระอื่น และชมชอบขนมลูกเกด” ²ดังนั้นข้าพเจ้าจึงได้ซื้อนางมาด้วยเงิน 15 เชเขลและข้าวบาร์เลย์ 150 กิโลกรัม³ข้าพเจ้าบอกนางว่า “เธอต้องอยู่กับฉันอีกนาน อย่าเล่นชู้ อย่าไปเป็นของชายอื่น ส่วนฉันก็จะไม่เข้าหาเธอด้วย” ⁴เพราะพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะคงอยู่อย่างไม่มีกษัตริย์และไม่มีเจ้านายเป็นเวลานาน ทั้งจะไม่มีการสักการบูชา ไม่มีเสาศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีเอโฟดและรูปเคารพ ⁵ภายหลังพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะกลับมา และแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา และแสวงหาดาวิดกษัตริย์ของเขา และในกาลภายหน้าเขาจะยำเกรงพระยาห์เวห์และความดีของพระองค์

โฮเชยา 4

พระเจ้าทรงกล่าวโทษอิสราเอล

¹โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอล จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
 เพราะพระยาห์เวห์ทรงมีคดีกับชาวแผ่นดินนั้น
เพราะในแผ่นดินนั้น ไม่มีความซื่อสัตย์สุจริต
 ความเมตตา หรือการรู้จักพระเจ้า
²มีแต่การสบถสาบาน การโกหก การฆ่าคน การลักขโมยและการล่วงประเวณี
 สิ่งเหล่านี้แพร่ไปทั่ว มีการฆาตกรรมซ้อนการฆาตกรรม
³เพราะฉะนั้น แผ่นดินจึงเศร้าโศก
 บรรดาคนที่อยู่ในแผ่นดินนั้นก็อ่อนใจ
ทั้งสัตว์ในป่า
 และนกบนฟ้า
 แม้แต่ปลาในทะเลก็จะสูญไป
⁴แต่อย่าให้ผู้ใดกล่าวโทษ
 อย่าให้ผู้ใดฟ้องร้อง
 เพราะประชาชนของเจ้าเป็นเหมือนผู้กล่าวโทษปุโรหิต
⁵เวลากลางวันเจ้าจะสะดุด
 และผู้เผยพระวจนะจะสะดุดกับเจ้าในเวลากลางคืน
 และเราจะทำลายมารดาของเจ้า
⁶ประชากรของเราถูกทำลายเพราะขาดความรู้
 เพราะเจ้าเองปฏิเสธความรู้
เราก็ปฏิเสธเจ้าไม่ให้เป็นปุโรหิตของเรา
 เพราะเจ้าลืมธรรมบัญญัติแห่งพระเจ้าของเจ้า
 เราเองก็จะลืมพงศ์พันธุ์ของเจ้าด้วย
⁷พวกเขาทวีมากขึ้นเท่าใด
 ก็ทำบาปต่อเรามากขึ้นเท่านั้น
 เราจะให้ศักดิ์ศรีของเขากลายเป็นความอับอาย
⁸เขาเลี้ยงชีพด้วยบาปแห่งประชากรของเรา
 เขาชื่นชอบความผิดของคนเหล่านั้น
⁹ปุโรหิตเป็นอย่างไร ประชาชนก็จะเป็นอย่างนั้น
 เราจะลงโทษเขาเนื่องด้วยวิธีการของเขา
 เราจะตอบแทนเขาตามการกระทำของเขา
¹⁰เขาจะรับประทาน แต่ไม่รู้จักอิ่มหนำ
 เขาจะเล่นชู้ แต่ไม่เกิดผลดก
เพราะเขาได้ทอดทิ้งพระยาห์เวห์
 เพื่อจะปล่อยตัวเล่นชู้
อิสราเอลเล่นชู้
¹¹เหล้าองุ่นเก่าและเหล้าองุ่นใหม่
 ชิงเอาความเข้าใจไปเสีย
¹²ประชากรของเราไปขอความเห็นจากสิ่งที่ทำด้วยไม้
 และไม้ติ้วก็ให้คำพยากรณ์แก่เขา
เพราะวิญญาณแห่งการเล่นชู้นำให้เขาหลงไป
 และเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพระเจ้าของเขาเพื่อไปเล่นชู้
¹³เขาถวายสัตวบูชาบนยอดภูเขา
 และเผาเครื่องบูชาบนเนินเขา
ใต้ต้นโอ๊กคือ ต้นกำยาน และต้นก่อหลวง
 เพราะว่าร่มไม้เหล่านี้เย็นดี
เพราะฉะนั้นบรรดาบุตรีของเจ้าจึงเล่นชู้
 และบรรดาบุตรสะใภ้ของเจ้าจึงล่วงประเวณี
¹⁴เมื่อบุตรีของเจ้าเล่นชู้ เราก็ไม่ลงโทษ
 หรือเมื่อบุตรสะใภ้ของเจ้าล่วงประเวณี เราก็ไม่ลงทัณฑ์
เพราะผู้ชายเองก็ปลีกตัวไปกับหญิงแพศยา
 และถวายสัตวบูชากับเทวทาสีหญิงผู้ร่วมประเวณีในพิธีศาสนา
ดังนั้นชนชาติที่ไม่มีความเข้าใจจะมาถึงความพินาศ
¹⁵โอ อิสราเอลเอ๋ย ถึงเจ้าเองเล่นชู้
 ก็อย่าให้ยูดาห์มีความผิด
อย่าเข้าไปในเมืองกิลกาล
 อย่าขึ้นไปยังเบธาเวน
 และอย่าสาบานว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด”
¹⁶อิสราเอลนั้นดื้อดึง
เหมือนวัวสาวที่ดื้อดึง
 พระยาห์เวห์จะทรงเลี้ยงเขา
 อย่างเลี้ยงแกะที่ทุ่งกว้างได้หรือ?
¹⁷เอฟราอิมก็ผูกพันอยู่กับรูปเคารพแล้ว
 ปล่อยเขาไปเถิด
¹⁸เมื่อเขาเมาแล้ว ก็ปล่อยตัวเล่นชู้เต็มที่
 เขารักความอับอายยิ่งกว่าศักดิ์ศรีของตน
¹⁹ลมพายุเอาปีกห่อเขาไว้
 เขาจะอดสูเพราะเครื่องสัตวบูชาของเขา

โฮเชยา 5

###การพิพากษาอิสราเอลและยูดาห์กำลังจะเกิดขึ้น
¹โอ ปุโรหิตทั้งหลาย จงฟังข้อนี้
 โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงสดับ
โอ ราชวงศ์กษัตริย์ จงเงี่ยหูฟัง
 เพราะเจ้าทั้งหลายจะถูกพิพากษา
เพราะเจ้าเป็นกับดักที่เมืองมิสปาห์
 และเป็นข่ายกางอยู่เหนือเมืองทาโบร์
²พวกกบฏหมกมุ่นอยู่กับการสังหารหมู่
 แต่เราเองจะเป็นผู้ตีสอนเขาทั้งหมด
³เราเองรู้จักเอฟราอิม
 และอิสราเอลก็มิได้ปิดซ่อนไว้จากเรา
 โอ เอฟราอิมเอ๋ย บัดนี้เจ้าเล่นชู้ อิสราเอลก็เป็นมลทิน
⁴การกระทำของเขาไม่ยอมให้เขากลับไปยังพระเจ้าของเขา
 เพราะวิญญาณแห่งการเล่นชู้อยู่ในตัวเขา
 เขาจึงไม่รู้จักพระยาห์เวห์
⁵ความเย่อหยิ่งของอิสราเอลก็ปรากฏเป็นพยานที่หน้าเขาแล้ว
 อิสราเอลและเอฟราอิมจะสะดุดในความผิดของตน
 ยูดาห์ก็สะดุดไปกับเขาทั้งหลายด้วย
⁶เขาจะไปหาพระยาห์เวห์  ด้วยนำเอาฝูงแพะแกะฝูงโคไป
แต่เขาจะหาพระองค์ไม่พบ
 พระองค์ทรงจากเขาไปแล้ว
⁷เขาได้ทรยศต่อพระยาห์เวห์
 เพราะเขาให้กำเนิดลูกนอกสมรส
 บัดนี้ วันขึ้นค่ำจะผลาญเขาเสียพร้อมกับไร่นาของเขา
⁸จงเป่าเขาสัตว์ในกิเบอาห์
 จงเป่าแตรในรามาห์
จงร้องตะโกนที่เบธาเวน
 โอ เบนยามินเอ๋ย จงมองไปข้างหลังเจ้า
⁹ในวันที่ลงโทษนั้น
 เอฟราอิมจะร้างเปล่า
เราประกาศสิ่งที่เป็นจริง  ท่ามกลางเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล
¹⁰เจ้านายของยูดาห์ได้กลายเป็นเหมือนคนที่ย้ายหลักเขต
 เราจะเทความกริ้วของเราเหนือเขาเหมือนอย่างเทน้ำ
¹¹เอฟราอิมถูกบีบบังคับ และถูกขยี้ด้วยการทำโทษ
 เพราะเขาตั้งใจติดตาม
¹²เพราะฉะนั้นเราเองจะเป็นเหมือนตัวแมลงแก่เอฟราอิม
 และเป็นเหมือนการผุพังแก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์
¹³เมื่อเอฟราอิมเห็นความเจ็บป่วยของตน
 และยูดาห์เห็นบาดแผลของตน
เอฟราอิมก็ไปหาอัสซีเรีย
 และส่งคนไปหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่นั้น
แต่ท่านก็ไม่สามารถจะรักษาเจ้า
 หรือรักษาบาดแผลของเจ้าได้
¹⁴เพราะเราจะเป็นเหมือนสิงห์ต่อเอฟราอิม
 และเป็นเหมือนสิงห์หนุ่มต่อพงศ์พันธุ์ของยูดาห์
เรา คือเรานี่แหละ จะฉีกแล้วก็ไปเสีย
 เราจะลากเอาไป และใครจะช่วยก็ไม่ได้
¹⁵เราจะกลับมายังสถานที่ของเราอีก
 จนกว่าเขาจะยอมรับความผิดของเขาและแสวงหาหน้าของเรา
 เมื่อเขารับความทุกข์ร้อน เขาจะแสวงหาเรา