นำความหวังสู่ผู้คน

⁴⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์จะซ่อนองค์อยู่นานเท่าใด? เป็นนิตย์หรือ?
 พระพิโรธของพระองค์จะไหม้อยู่นานเท่าใด?
⁴⁷ขอทรงระลึกว่าช่วงชีวิตของข้าพระองค์สั้นเพียงไร
 เพราะพระองค์ทรงสร้างมนุษย์ทุกคนมาเปล่าประโยชน์แท้ๆ
⁴⁸มนุษย์คนใดมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องเห็นความตาย?
 ผู้ใดจะช่วยชีวิตของตนจากมือของแดนคนตายได้?
⁴⁹ข้าแต่องค์เจ้านาย ความรักมั่นคงของพระองค์ในกาลก่อนอยู่ที่ไหน?
 ซึ่งทรงปฏิญาณต่อดาวิดโดยความซื่อสัตย์ของพระองค์
⁵⁰ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงระลึกว่าผู้รับใช้ของพระองค์ถูกเยาะเย้ยอย่างไร
 และข้าพระองค์แบกรับความสบประมาทของชนชาติทั้งหลายไว้ในอก
  ของข้าพระองค์อย่างไร
⁵¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ นั่นแหละศัตรูของพระองค์ได้เย้ยหยัน
 นั่นแหละเขาเย้ยรอยเท้าของผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้
⁵²สาธุการแด่พระยาห์เวห์เป็นนิตย์
 อาเมน และ อาเมน

¹⁹เหตุฉะนั้นให้เรามุ่งประพฤติในสิ่งซึ่งทำให้เกิดความสงบสุขและความเจริญแก่กันและกัน ²⁰อย่าทำลายสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างเพราะเห็นแก่อาหารเลย อาหารทุกอย่างปราศจากมลทินก็จริง แต่การกินอาหารซึ่งเป็นเหตุให้ผู้อื่นสะดุด ก็เป็นสิ่งไม่ดี ²¹เป็นการดีที่จะไม่กินเนื้อสัตว์หรือเหล้าองุ่นหรือทำสิ่งใดๆ ที่จะเป็นเหตุให้พี่น้องสะดุด ²²จงให้ความเชื่อของท่านเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องระหว่างท่านกับพระเจ้า ใครไม่มีเหตุติเตียนตัวเองในสิ่งที่ตนเห็นชอบแล้วนั้นก็เป็นสุข ²³แต่คนที่มีความสงสัยอยู่นั้น ถ้าเขากินก็มีความผิด เพราะเขาไม่ได้กินตามที่ตนเชื่อ ทั้งนี้เพราะการกระทำใดๆ ที่ไม่ได้เกิดจากความเชื่อก็เป็นบาปทั้งสิ้น

โรม 15

จงให้เป็นที่พอใจของเพื่อนบ้าน ไม่ใช่ของตนเอง

 ¹พวกเราซึ่งมีความเชื่อเข้มแข็ง ควรจะอดทนต่อข้อบกพร่องของคนที่อ่อนแอ ไม่ควรทำอะไรตามความพอใจของตัวเอง ²เราทุกคนจงทำให้เพื่อนบ้านพอใจ เพื่อประโยชน์ในการเสริมสร้างความเชื่อของเขา ³เพราะว่าพระคริสต์ไม่ทรงทำสิ่งที่พอพระทัยพระองค์เอง ตามที่มีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “คำพูดเยาะเย้ยของบรรดาผู้ที่เยาะเย้ยท่าน ตกอยู่แก่ข้าพระองค์” ⁴เพราะว่าสิ่งที่เขียนไว้ในสมัยก่อนนั้น ก็เขียนไว้เพื่อสั่งสอนเรา เพื่อเราจะได้มีความหวังโดยความทรหดอดทน และโดยการหนุนใจจากพระคัมภีร์ ⁵ขอพระเจ้าผู้เป็นแหล่งความทรหดอดทนและการหนุนใจ ทรงช่วยให้ท่านทั้งหลายเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยพระเยซูคริสต์ ⁶เพื่อท่านจะได้พร้อมใจกันสรรเสริญพระเจ้า ผู้ทรงเป็นพระบิดาของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา

ข่าวประเสริฐสำหรับพวกยิวและพวกต่างชาติ

 ⁷เพราะฉะนั้นจงต้อนรับกันและกัน เช่นเดียวกับที่พระคริสต์ได้ทรงต้อนรับท่าน เพื่อพระเกียรติของพระเจ้า ⁸เพราะข้าพเจ้าว่า พระคริสต์ได้ทรงรับใช้มายังพวกยิว เพื่อเห็นแก่ความสัตย์จริงของพระเจ้า เพื่อจะรับรองพระสัญญาที่ประทานไว้กับบรรดาอัครปิตานั้น ⁹และเพื่อให้คนต่างชาติได้ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า เพราะพระเมตตาของพระองค์ ตามที่มีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า

“เพราะเหตุนี้ ข้าพระองค์ขอสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางประชาชาติ
และร้องเพลงสรรเสริญพระนามของพระองค์ ”

 ¹⁰และมีคำกล่าวอีกว่า
“ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย จงชื่นชมยินดีกับชนชาติของพระองค์ ”

 ¹¹แล้วยังมีคำกล่าวอีกว่า

“ทุกประชาชาติ จงสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด
และให้ชนชาติทั้งหมดยกย่องพระองค์ ”

 ¹²และอิสยาห์กล่าวอีกว่า

“รากแห่งเจสซีจะมา
 คือผู้ที่จะทรงลุกขึ้นมาครอบครองบรรดาประชาชาติ
 ประชาชาติทั้งหลายจะมีความหวังในพระองค์”

 ¹³ขอพระเจ้าแห่งความหวังโปรดให้ท่านบริบูรณ์ด้วยความชื่นชมยินดี และสันติสุขในความเชื่อ เพื่อท่านจะได้เปี่ยมด้วยความหวังโดยฤทธิ์เดชแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์

ตั้งดาวิดเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอล

 ¹แล้วอิสราเอลทั้งสิ้นก็มารวมตัวกันเฝ้าดาวิดที่เมืองเฮโบรนทูลว่า “ข้าพระบาททั้งหลายเป็นกระดูกและเนื้อของฝ่าพระบาท ²ในกาลก่อน แม้เมื่อซาอูลทรงเป็นพระราชา ฝ่าพระบาทก็ทรงนำอิสราเอลออกไปรบและกลับมา และพระยาห์เวห์พระเจ้าของฝ่าพระบาทตรัสกับฝ่าพระบาทว่า ‘เจ้าจะเป็นผู้ดูแลอิสราเอลประชากรของเราอย่างผู้เลี้ยงแกะ และจะเป็นเจ้าเหนืออิสราเอลประชากรของเรา’ ” ³ดังนั้นเมื่อพวกผู้ใหญ่ทั้งหมดของคนอิสราเอลมาเฝ้าพระราชาที่เมืองเฮโบรน ดาวิดทรงทำพันธสัญญากับเขาทั้งหลาย ที่เมืองเฮโบรนเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และเขาทั้งหลายก็เจิมตั้งดาวิดให้เป็นพระราชาเหนืออิสราเอล ตามพระดำรัสของพระยาห์เวห์โดยซามูเอล

ดาวิดยึดเมืองศิโยน

 ⁴ดาวิดและคนอิสราเอลทั้งสิ้นไปยังเยรูซาเล็มคือเยบุส ที่นั่นคนเยบุสอาศัยอยู่ในดินแดนนั้น ⁵ชาวเมืองเยบุสบอกดาวิดว่า “พระองค์จะเสด็จเข้ามาที่นี่ไม่ได้” อย่างไรก็ดี ดาวิดทรงยึดป้อมศิโยนได้ (ซึ่งก็คือนครดาวิด ⁶ดาวิดรับสั่งว่า “ผู้ที่โจมตีคนเยบุสก่อนจะได้เป็นหัวหน้า และผู้บังคับบัญชา” และโยอาบบุตรของนางเศรุยาห์ยกขึ้นไปก่อน เขาจึงได้เป็นหัวหน้า ⁷และดาวิดประทับอยู่ในป้อมศิโยน เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า นครดาวิด ⁸และพระองค์ทรงขยายเมืองให้กว้างออกไปตั้งแต่แนวกั้นดินภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า มิลโลไปยังส่วนที่อยู่โดยรอบ และโยอาบก็ซ่อมส่วนที่เหลือของเมืองนั้น ⁹และดาวิดทรงจำเริญยิ่งๆ ขึ้น เพราะว่าพระยาห์เวห์จอมทัพสถิตกับพระองค์

นักรบเก่งกล้าของดาวิด

 ¹⁰ต่อไปนี้เป็นพวกผู้นำในเหล่านักรบของดาวิด ผู้สนับสนุนพระองค์อย่างเข้มแข็งในราชอาณาจักรของพระองค์ ด้วยกันกับอิสราเอลทั้งสิ้น ในการตั้งพระองค์ให้เป็นพระราชาตามพระดำรัสของพระยาห์เวห์ เกี่ยวกับอิสราเอล ¹¹ต่อไปนี้เป็นจำนวนนักรบของดาวิดคือยาโชเบอัมบุตรฮัคโมนี เป็นหัวหน้าของคนทั้งสาม เขายกหอกของเขาสู้คน 300 คน และฆ่าเสียในคราวเดียวกัน
 ¹²คนที่ถัดเขาไปคือเอเลอาซาร์บุตรโดโด คนอาโหอาห์ เขาเป็นหนึ่งในนักรบทั้งสามคนนั้น ¹³เขาอยู่กับดาวิดที่ปัสดัมมิม เมื่อคนฟีลิสเตียชุมนุมกันทำสงครามที่นั่น มีที่ดินแปลงหนึ่งมีข้าวบาร์เลย์เต็มไปหมด และคนทั้งหลายก็หนีจากพวกฟีลิสเตีย ¹⁴แต่เขากับดาวิดยืนหยัดอยู่ท่ามกลางที่ดินแปลงนั้น และป้องกันมันไว้ เขาทั้งสองได้ฆ่าพวกฟีลิสเตียเสีย และพระยาห์เวห์ทรงช่วยกู้เขาทั้งสองด้วยชัยชนะอันยิ่งใหญ่
 ¹⁵สามคนในพวกหัวหน้าสามสิบคนนั้นลงไปถึงศิลาหาดาวิดที่ถ้ำอดุลลัม เมื่อคนฟีลิสเตียตั้งค่ายรบอยู่ที่หุบเขาเรฟาอิม ¹⁶คราวนั้นดาวิดอยู่ในที่กำบังเข้มแข็ง และที่ตั้งกองทหารของคนฟีลิสเตียอยู่ที่เบธเลเฮม ¹⁷ดาวิดตรัสด้วยความอาลัยว่า “ใครหนอจะนำน้ำจากบ่อที่ข้างประตูเมืองเบธเลเฮมมาให้เราดื่มได้?” ¹⁸แล้วคนทั้งสามก็แหกค่ายของคนฟีลิสเตียเข้าไป และตักน้ำมาจากบ่อเบธเลเฮมที่ข้างประตูเมือง นำเอามาถวายดาวิด แต่ดาวิดไม่ทรงปรารถนาที่จะดื่ม พระองค์ทรงเทน้ำนั้นถวายแด่พระยาห์เวห์ ¹⁹ตรัสว่า “ขอพระเจ้าของข้าทรงห้ามข้า ที่จะทำอย่างนี้ ที่จะดื่มโลหิตของคนเหล่านี้ ผู้เสี่ยงชีวิตของพวกเขา” และเพราะพวกเขาเสี่ยงชีวิตเอาน้ำนี้มา พระองค์จึงไม่ทรงปรารถนาที่จะดื่ม นี่เป็นสิ่งที่นักรบทั้งสามได้ทำ
 ²⁰ฝ่ายอาบีชัยน้องชายของโยอาบ เป็นหัวหน้าของสามคนฉบับซีเรียอ่านว่า สามสิบนั้น ท่านยกหอกของท่านสู้คน 300 คน และฆ่าเสีย และได้รับชื่อเสียงดังนักรบสามคนนั้น ²¹เขามีเกียรติกว่าทั้งสามคนเป็นสองเท่า จึงได้เป็นผู้นำของพวกเขา ถึงแม้เขาไม่อยู่ในกลุ่มสามคนนั้น
 ²²และเบไนยาห์บุตรเยโฮยาดา เป็นบุตรคนเก่งกล้าแห่งเมืองขับเซเอล เป็นผู้ทำการอย่างกล้าหาญหลายอย่าง เขาฆ่าสองผู้นำของโมอับ และเขาลงไปฆ่าสิงห์ที่ในบ่อในวันที่หิมะตกด้วย ²³เขาฆ่าคนอียิปต์คนหนึ่ง รูปร่างใหญ่โต สูง 2 เมตร คนอียิปต์นั้นถือหอกเหมือนไม้ทอผ้า แต่เบไนยาห์ถือไม้เท้าลงไปหาเขา และแย่งเอาหอกมาจากมือของคนอียิปต์ และฆ่าเขาเสียด้วยหอกของเขาเอง ²⁴สิ่งเหล่านี้เบไนยาห์บุตรเยโฮยาดา ได้ทำ และมีชื่อเสียงเหมือนกับนักรบทั้งสามนั้น ²⁵เขาเป็นคนมีเกียรติมากกว่าสามสิบคนนั้น แต่เขาไม่อยู่ในพวกสามคนนั้น และดาวิดทรงตั้งเขาให้อยู่เหนือองครักษ์ของพระองค์
 ²⁶เหล่านักรบกล้าหาญคืออาสาเฮล น้องชายของโยอาบ เอลฮานัน บุตรโดโด คนเบธเลเฮม ²⁷ชัมโมท คนฮาโรด เฮเลส คนเปโลน 28อิรา บุตรอิกเขช คนเทโคอา อาบีเยเซอร์ คนอานาโธท ²⁹สิบเบคัย คนหุชาห์ อิลัย คนอาโหอาห์ ³⁰มาหะรัย คนเนโทฟาห์เฮเลด บุตรบาอานาห์ คนเนโทฟาห์ ³¹อิธัย บุตรรีบัยแห่งเมืองกิเบอาห์ของคนเบนยามิน เบไนยาห์ คนปิราโธน ³²หุรัย คนแห่งลำธารกาอัช อาบีเอล คนอารบาห์ ³³อัสมาเวท คนบาฮูริม เอลียาบา คนชาอัลโบน ³⁴บุตรของฮาเชม คนกิมโซ โยนาธาน บุตรชากี คนฮาราห์ ³⁵อาหิอัม บุตรสาคาร์ คนฮาราห์ เอลีฟัล บุตรอูระ ³⁶เฮเฟอร์ คนเมเค-ราไธด์ อาหิยาห์ คนเปโลน ³⁷เฮสโร คนคารเมล นาอารัย บุตรเอสบัย ³⁸โยเอล น้องนาธัน มิบฮาร์ บุตรฮากรี ³⁹เศเลก คนอัมโมน นาหะรัย คนเบเอโรท ผู้ถืออาวุธของโยอาบ บุตรนางเศรุยาห์ ⁴⁰อิรา คนอิทไรต์ กาเรบ คนอิทไรต์ ⁴¹อุรียาห์ คนฮิตไทต์ ศาบาด บุตรอัคลัย ⁴²อาดีนาบุตรชิซา คนรูเบน หัวหน้าคนหนึ่งของคนรูเบน และสามสิบคนอยู่กับเขา ⁴³ฮานัน บุตรมาอาคาห์ และโยชาฟัท คนมิทเน 44อุสชียา คนอัชทาโรท ซามา และเยอีเอล บุตรทั้งสองของโฮธาม คนอาโรเออร์ ⁴⁵เยดียาเอล บุตรชิมรี และโยฮา น้องของเขา คนทิไซต์ ⁴⁶เอลีเอล คนมาหะไวต์ และเยรีบัยกับโยชาวิยาห์ บุตรทั้งสองของเอลนาอัม และอิทมาห์คนโมอับ ⁴⁷เอลีเอล และโอเบด และยาอาซีเอล คนเมโซบัย

1 พงศาวดาร 12

ผู้ช่วยของดาวิดที่ศิกลาก

 ¹ต่อไปนี้เป็นคนที่มาหาดาวิดที่ศิกลาก ขณะเมื่อท่านถูกขับไล่ไปจากซาอูล บุตรคีช พวกเขาเป็นเหล่านักรบผู้ช่วยในสงคราม ²พวกเขาเป็นนักธนู และเหวี่ยงหินด้วยสลิงและยิงธนูได้ด้วยมือขวาหรือมือซ้าย เป็นคนเบนยามินญาติของซาอูล ³อาหิเยเซอร์เป็นหัวหน้า ถัดไปคือโยอาชบุตรของเชมาอาห์ ชาวกิเบอาห์ และเยซีเอลกับเปเลทบุตรอัสมาเวท เบ-ราคาห์ และเยฮูชาวอานาโธท ⁴อิชมัยยาห์ชาวกิเบโอน เป็นนักรบในพวกสามสิบคนนั้น และเป็นหัวหน้าเหนือสามสิบคนนั้น เยเรมีย์ ยาฮาซีเอล โยฮานัน โยซาบาดชาวเมืองเกเดราห์ ⁵เอลูซัย เยรีโมท เบอัลยาห์ เชมาริยาห์ เชฟาทิยาห์ ตระกูลฮารูฟ ⁶เอลคานาห์ อิสซีอาห์ อาซาเรล โยเอเซอร์ ยาโชเบอัม คนโคราห์ ⁷และโยเอลาห์กับเศบาดิยาห์ บุตรของเยโรฮัม ชาวเกโดร์
 ⁸มีนักรบกล้าหาญพร้อมทำศึกสงครามจากคนกาดหนีไปหาดาวิด ณ ที่กำบังเข้มแข็งในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาชำนาญโล่และหอก หน้าของพวกเขาเหมือนหน้าสิงห์ และพวกเขารวดเร็วเหมือนละมั่งบนภูเขา ⁹เอเซอร์เป็นหัวหน้า โอบาดีห์ที่สอง เอลีอับที่สาม ¹⁰มิชมันนาห์ที่สี่ เยเรมีย์ที่ห้า ¹¹อัททัยที่หก เอลีเอลที่เจ็ด ¹²โยฮานันที่แปด เอลซาบาดที่เก้า ¹³เยเรมีย์ที่สิบ มัคบันนัยที่สิบเอ็ด ¹⁴คนเหล่านี้มาจากพวกบุตรของกาด เป็นผู้นำในกองทัพ ผู้น้อยก็เป็นนายร้อยผู้ใหญ่ก็เป็นนายพัน ¹⁵เหล่านี้เป็นคนที่ข้ามแม่น้ำจอร์แดนในเดือนแรก เมื่อน้ำท่วมฝั่งทั้งสิ้น และทำให้ทุกคนที่อยู่ ณ ลุ่มแม่น้ำแตกหนีไปทางทิศตะวันออก และทิศตะวันตก
 ¹⁶มีบางคนจากเผ่าเบนยามินและยูดาห์มาเฝ้าดาวิด ณ ที่กำบังเข้มแข็ง ¹⁷ดาวิดทรงออกไปพบเขา และตรัสกับเขาว่า “ถ้าท่านทั้งหลายมาอย่างสันติเพื่อช่วยข้าพเจ้า จิตใจของข้าพเจ้าจะผูกพันกับท่าน แต่ถ้าเพื่อขายข้าพเจ้าให้แก่บรรดาศัตรูของข้าพเจ้า ทั้งที่ในมือของข้าพเจ้าไม่มีความผิดใดๆ ก็ขอพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเราทั้งหลายทอดพระเนตร และทรงพิพากษา” ¹⁸แล้วพระวิญญาณทรงสวมทับเหนืออามาสัย หัวหน้าของคนทั้งสามสิบนั้น และเขาทูลว่า

“ข้าแต่ดาวิด ข้าพระบาททั้งหลายเป็นของฝ่าพระบาท
 ข้าแต่บุตรเจสซี ข้าพระบาทอยู่กับฝ่าพระบาท
สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ จงมีแก่ฝ่าพระบาท
 และสวัสดิภาพจงมีแก่ผู้ช่วยของฝ่าพระบาท
เพราะว่าพระเจ้าของฝ่าพระบาททรงช่วยฝ่าพระบาท”

 แล้วดาวิดทรงรับเขาทั้งหลายไว้ และทรงตั้งให้เป็นพวกหัวหน้าในกองปล้น

 ¹⁹บางคนจากเผ่ามนัสเสห์หลบหนีไปเข้าฝ่ายดาวิด เมื่อพระองค์ยกมากับคนฟีลิสเตีย เพื่อทำสงครามกับซาอูล (แต่พวกดาวิดไม่ได้ช่วยคนฟีลิสเตีย เพราะพวกเจ้านายของคนฟีลิสเตียหารือกันและส่งพระองค์กลับไปเสีย บอกว่า “เขาจะหลบหนีไปคืนดีกับซาอูลนายของเขาโดยเอาหัวของเราไปด้วย”) ²⁰ขณะเมื่อพระองค์ไปยังศิกลาก คนมนัสเสห์เหล่านี้หลบหนีไปเฝ้าพระองค์ คืออัดนาห์ โยซาบาด เยดียาเอล มีคาเอล โยซาบาด เอลีฮูและศิลเลธัย บรรดาหัวหน้ากองพันในเผ่ามนัสเสห์ ²¹เขาทั้งหลายช่วยเหลือดาวิดต่อสู้พวกปล้น เพราะเขาทั้งหลายเป็นนักรบกล้าหาญทั้งสิ้นและเป็นผู้บังคับบัญชาในกองทัพ ²²ทุกๆ วันมีคนมาเข้าฝ่ายดาวิด เพื่อจะช่วยเหลือพระองค์ จนเป็นกองทัพใหญ่อย่างกองทัพของพระเจ้า