ครอบครัวที่เข้มแข็ง

¹⁸เรื่องนี้จะถูกบันทึกไว้ให้คนรุ่นหลัง
 เพื่อประชาชนที่จะทรงสร้างมานั้นจะได้สรรเสริญพระยาห์เวห์
¹⁹บันทึกว่า พระองค์ทอดพระเนตรจากที่สูงอันบริสุทธิ์ของพระองค์
 จากฟ้าสวรรค์ พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรแผ่นดินโลก
²⁰เพื่อทรงฟังเสียงคร่ำครวญของเชลย
 เพื่อทรงปล่อยคนที่ต้องถึงตายให้เป็นอิสระ
²¹เพื่อมนุษย์จะประกาศพระนามของพระยาห์เวห์ในศิโยน  และกล่าวสรรเสริญพระองค์ในเยรูซาเล็ม
²²ขณะเมื่อชนชาติทั้งหลายมาชุมนุมกัน
 ทั้งบรรดาราชอาณาจักร เพื่อนมัสการพระยาห์เวห์
²³พระองค์ทรงทำให้กำลังของข้าพเจ้าอ่อนลงกลางทาง
 พระองค์ทรงย่นวันเวลาของข้าพเจ้า
²⁴ข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย
 ในกึ่งกลางแห่งวันเวลาของข้าพระองค์
เพราะปีเดือนของพระองค์
 ดำรงอยู่ตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์”
²⁵ในกาลก่อนพระองค์ทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก
 และฟ้าสวรรค์เป็นผลงานแห่งพระหัตถ์ของพระองค์
²⁶สิ่งเหล่านี้จะพินาศ แต่พระองค์จะทรงดำรงอยู่
 สิ่งเหล่านี้จะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
 พระองค์ทรงเปลี่ยนสิ่งเหล่านี้เหมือนเสื้อผ้า แล้วมันก็สิ้นไป
²⁷แต่พระองค์ทรงเหมือนเดิม และปีเดือนของพระองค์ไม่มีที่สิ้นสุด
²⁸ลูกหลานของบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์จะอยู่อย่างมั่นคง
 และพงศ์พันธุ์ของพวกเขาจะได้รับการสถาปนาไว้เฉพาะพระพักตร์พระองค์

แผนการเดินทาง

 ⁵เมื่อข้าพเจ้าข้ามแคว้นมาซิโดเนียแล้ว ข้าพเจ้าจะมาหาท่านทั้งหลาย เพราะว่าข้าพเจ้าจะไปทางมาซิโดเนีย ⁶และข้าพเจ้าอาจจะพักอยู่กับท่าน และอาจจะอยู่จนถึงสิ้นฤดูหนาว เพื่อว่าเมื่อข้าพเจ้าจะไปทางไหน พวกท่านจะได้ส่งข้าพเจ้าไป ⁷เพราะว่าข้าพเจ้าไม่ต้องการพบพวกท่านเฉพาะเมื่อผ่านไปเท่านั้น แต่ข้าพเจ้าหวังว่าจะได้อยู่กับพวกท่านระยะหนึ่ง ถ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นชอบ ข้าพเจ้าจะค้างอยู่กับท่านนานๆ หน่อย ⁸และข้าพเจ้าจะอยู่ที่เมืองเอเฟซัสจนถึงเทศกาลเพ็นเทคอสต์ ⁹เพราะว่าที่นี่มีประตูเปิดให้ข้าพเจ้าอย่างกว้างขวางที่จะทำงานเกิดผล และคนขัดขวางก็มีมากด้วย
 ¹⁰เมื่อทิโมธีมาหาท่าน จงระวังอย่าทำให้เขาไม่สบายใจเมื่ออยู่กับพวกท่าน เพราะว่าเขาทำงานขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหมือนข้าพเจ้า ¹¹เพราะฉะนั้นอย่าให้ใครดูหมิ่นเขา แต่จงส่งเขาเดินทางไปโดยสันติสุข เพื่อเขาจะกลับมาหาข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้ากำลังคอยเขากับพวกพี่น้องอยู่
 ¹²ส่วนเรื่องอปอลโล ซึ่งเป็นพี่น้องของเรานั้น ข้าพเจ้าขอร้องเขาอย่างมากเพื่อให้ไปเยี่ยมท่านทั้งหลายพร้อมกับพวกพี่น้อง แต่เขายังไม่ค่อยอยากไปในเวลานี้ แต่เมื่อมีโอกาสเขาก็จะไป

คำขอร้องและคำทักทายสุดท้าย

 ¹³ท่านทั้งหลายจงระมัดระวัง จงมั่นคงในความเชื่อ จงเป็นคนกล้าหาญ จงเข้มแข็ง ¹⁴จงทำทุกสิ่งด้วยความรัก
 ¹⁵พี่น้องทั้งหลาย ท่านรู้ว่าครอบครัวของสเทฟานัส เป็นคริสเตียนพวกแรกในแคว้นอาคายา และพวกเขาได้ถวายตัวในงานปรนนิบัติบรรดาธรรมิกชน ข้าพเจ้าขอร้องท่านทั้งหลาย ¹⁶ให้นอบน้อมต่อคนเช่นนี้ และต่อทุกคนที่ร่วมทำงานและตรากตรำ ¹⁷ข้าพเจ้าชื่นชมยินดีที่สเทฟานัส ฟอร์ทูนาทัส และอาคายคัสมาหา เพราะพวกเขาได้ชดเชยการที่พวกท่านไม่ได้มานั้นจนครบถ้วนแปลได้อีกว่า เพราะพวกเขาได้ทำสิ่งที่พวกท่านไม่ได้ทำจนครบถ้วน ¹⁸เพราะว่าพวกเขาทำให้จิตใจของข้าพเจ้าและของพวกท่านชื่นบาน เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงยอมรับคนเช่นนี้
 ¹⁹คริสตจักรต่างๆ ในแคว้นเอเชียฝากคำทักทายมายังท่านทั้งหลาย อาควิลลาและนางปริสคา กับคริสตจักรที่อยู่ในบ้านของเขาฝากคำทักทายมายังพวกท่านในองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นพิเศษ ²⁰พี่น้องทุกคนฝากคำทักทายมายังท่าน จงทักทายกันด้วยธรรมเนียมจูบอันบริสุทธิ์
 ²¹คำทักทายนี้เป็นลายมือของข้าพเจ้าเปาโล ²²ถ้าใครไม่รักองค์พระผู้เป็นเจ้า ก็ขอให้คนนั้นเป็นที่แช่งสาป ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาเถิด ²³ขอพระคุณของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าสถิตกับท่านทั้งหลาย ²⁴ความรักของข้าพเจ้าอยู่กับพวกท่านทุกคนในพระเยซูคริสต์

โยอาชทรงซ่อมแซมพระวิหารแห่งยูดาห์

 ¹โยอาชมีพระชนมายุ 7 พรรษา เมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 40 ปี พระมารดาของพระองค์ทรงพระนามว่าศิบียาห์แห่งเมืองเบเออร์เชบา ²และโยอาชทรงทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรพระยาห์เวห์ตลอดชั่วอายุของเยโฮยาดาปุโรหิต ³เยโฮยาดาหามเหสีให้พระองค์สององค์ และพระองค์ก็ทรงมีพระราชโอรสและพระราชธิดาหลายองค์
 ⁴ต่อมาภายหลังโยอาชตั้งพระทัยที่จะซ่อมแซมพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁵พระองค์ทรงประชุมบรรดาปุโรหิตและพวกคนเลวี แล้วตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “จงออกไปยังเมืองต่างๆ ของยูดาห์และเก็บเงินเป็นรายปีจากอิสราเอลทั้งหมด เพื่อซ่อมแซมพระนิเวศของพระเจ้าของพวกเจ้า และจงรีบเร่งทำงานนั้น” แต่คนเลวีไม่ได้รีบเร่ง ⁶พระราชาจึงตรัสเรียกเยโฮยาดาผู้เป็นหัวหน้า และตรัสกับท่านว่า “ทำไมท่านไม่เรียกร้องพวกคนเลวีให้นำค่าบำรุงเข้ามาจากยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม? คือค่าบำรุงที่โมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์กำหนดให้ชุมนุมชนอิสราเอลนำมาเพื่อเต็นท์แห่งสักขีพยาน” ⁷เพราะพระนางอาธาลิยาห์ หญิงชั่วร้ายคนนั้นและพวกผู้ใกล้ชิดได้ปล้นพระนิเวศของพระเจ้า และใช้สิ่งของศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์สำหรับพระบาอัล
 ⁸พระราชาจึงทรงบัญชา และเขาทั้งหลายทำหีบใบหนึ่งวางไว้นอกประตูพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁹และมีคำประกาศไปทั่วยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม ให้นำค่าบำรุงซึ่งโมเสสผู้รับใช้ของพระเจ้ากำหนดแก่อิสราเอลในถิ่นทุรกันดารนั้น เข้ามาถวายพระยาห์เวห์ ¹⁰แล้วเจ้านายทั้งหมดและประชาชนทุกคนก็เปรมปรีดิ์ และเขาทั้งหลายนำค่าบำรุงมาหย่อนลงในหีบจนเต็ม ¹¹แล้วคนเลวีนำหีบเข้ามาให้เจ้าหน้าที่ของพระราชา และเมื่อไรก็ตามที่พวกเขาเห็นว่ามีเงินมาก ราชเลขาและเจ้าหน้าที่ของมหาปุโรหิตจะเข้ามาเทหีบออก แล้วนำหีบกลับไปไว้ที่เดิม เขาทั้งหลายทำอย่างนี้วันแล้ววันเล่า จนเก็บเงินได้เป็นจำนวนมาก ¹²พระราชาและเยโฮยาดาก็มอบให้กับบรรดาผู้ดูแลกิจการแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ เขาทั้งหลายก็จ้างช่างก่อสร้างและช่างไม้ให้ซ่อมแซมพระนิเวศของพระยาห์เวห์ รวมทั้งช่างเหล็กและช่างทองสัมฤทธิ์ ให้บูรณะพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ¹³พวกคนงานที่รับจ้างก็ทำงาน และงานบูรณะฟื้นฟูก็ก้าวหน้าในมือของพวกเขา เขาทั้งหลายซ่อมแซมพระนิเวศของพระเจ้าตามขนาดเดิม และเสริมให้แข็งแรงขึ้น ¹⁴เมื่อทำเสร็จแล้ว พวกเขาก็นำเงินส่วนที่เหลืออยู่มาวางเฉพาะพระพักตร์พระราชาและต่อหน้าเยโฮยาดา แล้วพวกเขาใช้เงินนั้นทำเครื่องใช้สำหรับพระนิเวศของพระยาห์เวห์ เครื่องใช้สำหรับการปรนนิบัติและสำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว รวมทั้งชามเล็ก หม้อ หรือทัพพีและภาชนะทองคำและเงินต่างๆ แล้วเขาทั้งหลายถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวในพระนิเวศของพระยาห์เวห์อยู่เสมอ ตลอดชั่วอายุของเยโฮยาดา
 ¹⁵แต่เยโฮยาดาก็ชราลงและแก่หง่อมแล้วก็สิ้นชีวิต เมื่อสิ้นชีวิตท่านมีอายุ 130 ปี ¹⁶เขาก็ฝังศพท่านไว้ในนครของดาวิดกับบรรดาพระราชา เพราะท่านทำการดีในอิสราเอลเพื่อพระเจ้าและพระนิเวศของพระองค์
 ¹⁷หลังจากที่เยโฮยาดาสิ้นชีวิตแล้ว บรรดาเจ้านายแห่งยูดาห์เข้ามาถวายบังคมต่อพระราชา แล้วพระราชาก็ทรงฟังคำทูลของพวกเขา ¹⁸และเขาทั้งหลายทอดทิ้งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ พระเจ้าของบรรพบุรุษของเขา และปรนนิบัติบรรดาพระอาเช-ราห์และรูปเคารพ แล้วพระพิโรธก็ลงมาเหนือยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม เพราะความชั่วนี้ของพวกเขา ¹⁹แต่พระยาห์เวห์ยังทรงใช้ผู้เผยพระวจนะมานำพวกเขาให้กลับมายังพระองค์ ผู้เผยพระวจนะเหล่านี้เป็นพยานกล่าวโทษเขา แต่พวกเขาไม่ยอมฟัง
 ²⁰แล้วพระวิญญาณของพระเจ้าทรงสวมทับเศคาริยาห์ บุตรเยโฮยาดาปุโรหิต และเศคาริยาห์ยืนอยู่เหนือประชาชน แล้วกล่าวกับเขาทั้งหลายว่า “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ‘ทำไมพวกเจ้าจึงละเมิดพระบัญญัติของพระยาห์เวห์ ซึ่งทำให้พวกเจ้าไม่เจริญ เนื่องจากเจ้าทั้งหลายละทิ้งพระยาห์เวห์ พระองค์จึงทรงละทิ้งพวกเจ้า’ ” ²¹แต่พวกเขาปองร้ายเศคาริยาห์ และพวกเขาขว้างเขาตายด้วยหินในลานพระนิเวศของพระยาห์เวห์โดยพระบัญชาของพระราชา ²²พระราชาโยอาชไม่ได้ทรงระลึกถึงความกรุณา ที่เยโฮยาดาบิดาของเศคาริยาห์สำแดงต่อพระองค์ แต่ทรงสังหารบุตรชายของท่าน และเมื่อเขากำลังจะตาย เขาพูดว่า “ขอพระยาห์เวห์ทอดพระเนตรและแก้แค้น”
 ²³พอปลายปีกองทัพของคนซีเรียก็มาต่อสู้กับโยอาช พวกเขามาถึงยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม แล้วทำลายพวกเจ้านายของประชาชนจากประชาชน และส่งของริบที่ได้ทั้งหมดไปยังพระราชาแห่งดามัสกัส ²⁴แม้ว่ากองทัพซีเรียที่มานั้นมีจำนวนน้อย พระยาห์เวห์ทรงมอบกองทัพใหญ่ไว้ในมือของเขา เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งพระยาห์เวห์ พระเจ้าของบรรพบุรุษของเขา ดังนี้แหละ คนซีเรียก็ลงโทษโยอาช
 ²⁵เมื่อพวกเขาจากพระองค์ไป (พวกเขาละพระองค์ที่บาดเจ็บสาหัสไว้) ข้าราชการของพระองค์ก็ปองร้ายพระองค์ เพราะโลหิตของบุตรชายของเยโฮยาดาปุโรหิต และพวกเขาปลงพระชนม์พระองค์บนแท่นบรรทม พระองค์ก็สิ้นพระชนม์ และเขาฝังพระศพไว้ในนครดาวิด แต่ไม่ได้ฝังไว้ในอุโมงค์ฝังศพของบรรดาพระราชา ²⁶คนที่ปองร้ายพระองค์ คือศาบาดบุตรนางชิเมอัทคนอัมโมน และเยโฮศาบาดบุตรนางชิมริทคนโมอับ ²⁷เรื่องราวของบรรดาพระราชโอรสของพระองค์และครุวาทมากมายที่กล่าวโทษพระองค์ รวมทั้งการซ่อมแซมพระนิเวศของพระเจ้า ดูสิ บันทึกไว้ในหนังสืออรรถาธิบายเกี่ยวกับพงศ์กษัตริย์ และอามาซิยาห์พระราชโอรสของพระองค์ทรงครองราชย์แทนพระองค์

2 พงศาวดาร 25

รัชกาลอามาซิยาห์

 ¹อามาซิยาห์มีพระชนมายุ 25 พรรษา เมื่อทรงครองราชย์ และพระองค์ทรงครองราชย์ในเยรูซาเล็ม 29 ปี พระมารดาของพระองค์ทรงพระนามว่า เยโฮอัดดาน ชาวกรุงเยรูซาเล็ม ²และพระองค์ทรงทำสิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ แต่ไม่ได้ทำด้วยพระทัยที่แท้จริง ³ต่อมาเมื่อราชอาณาจักรอยู่ในอำนาจของพระองค์อย่างมั่นคงแล้ว พระองค์ทรงสังหารพวกข้าราชการผู้ที่ปลงพระชนม์พระราชบิดาของพระองค์ ⁴แต่พระองค์ไม่ได้ทรงประหารลูกหลานของเขาทั้งหลาย เพราะทรงทำตามที่บันทึกไว้ในหนังสือธรรมบัญญัติของโมเสส ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงบัญชาไว้ว่า “อย่าประหารบิดาเพราะการกระทำของลูกหลาน หรืออย่าประหารลูกหลานเพราะการกระทำของบิดา เพราะแต่ละคนจะต้องถูกประหารเพราะบาปของตัวเอง”

การฆ่าฟันคนเอโดม

 ⁵แล้วอามาซิยาห์ประชุมพวกยูดาห์ และทรงให้เขาทั้งหลายอยู่ใต้ผู้บังคับกองพันและกองร้อยตามครอบครัวบรรพบุรุษ คือยูดาห์และเบนยามินทั้งหมด พระองค์ทรงนับคนที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป และทรงเห็นว่ามีนักรบที่คัดเลือกแล้ว 300,000 คน ผู้ซึ่งสามารถเข้าทำสงคราม ทั้งสามารถถือหอกและโล่ ⁶นอกจากนั้นพระองค์ทรงจ้างนักรบผู้กล้าหาญจากอิสราเอล 100,000 คนด้วยเงิน 100 ตะลันต์มีค่าเท่ากับเงินหนัก 3,400 กิโลกรัม ⁷แต่คนของพระเจ้าคนหนึ่งมาเฝ้าพระองค์ทูลว่า “ข้าแต่พระราชา โปรดอย่าให้กองทัพอิสราเอลไปกับพระองค์ เพราะพระยาห์เวห์ไม่ได้สถิตกับอิสราเอล คือคนเอฟราอิมทั้งหมด ⁸แต่ถ้าพระองค์จะไปและทรงทำตัวให้เข้มแข็งในสงคราม พระเจ้าจะทรงเหวี่ยงพระองค์ลงต่อหน้าศัตรู เพราะว่าพระเจ้าทรงฤทธิ์ที่จะช่วยเหลือหรือเหวี่ยงลงได้” ⁹และอามาซิยาห์ตรัสถามคนของพระเจ้าว่า “แต่เราจะทำอย่างไรกับเงิน 100 ตะลันต์มีค่าเท่ากับเงินหนัก 3,400 กิโลกรัม ที่เราให้แก่กองทัพอิสราเอลไปแล้ว” แล้วคนของพระเจ้าทูลตอบว่า “พระยาห์เวห์ทรงสามารถประทานแก่พระองค์มากยิ่งกว่านี้อีก” ¹⁰อามาซิยาห์ก็ทรงปล่อยกองทหารจากเอฟราอิมที่มาหาพระองค์ให้กลับบ้านไปอีก เขาทั้งหลายจึงโกรธยูดาห์อย่างยิ่งและกลับบ้านด้วยความโกรธเป็นอย่างยิ่ง ¹¹แต่อามาซิยาห์ทรงกล้าแข็งขึ้น และทรงนำไพร่พลของพระองค์ออกไปยังหุบเขาเกลือ แล้วโจมตีชาวเสอีร์ 10,000 คน ¹²คนยูดาห์จับเป็นอีก 10,000 คน และพาพวกเขาไปที่ยอดผา และโยนพวกเขาลงมาจากยอดผานั้น พวกเขาก็ตกลงมาแหลกเหลวไป ¹³แต่คนจากกองทหารที่อามาซิยาห์ทรงปล่อยให้กลับไป และไม่ให้ไปรบด้วยนั้นเข้าโจมตีเมืองต่างๆ ของยูดาห์ ตั้งแต่สะมาเรียถึงเบธโฮโรนพวกเขาฆ่าฟันประชาชน 3,000 คน และริบข้าวของไปเป็นอันมาก
 ¹⁴ต่อมาเมื่ออามาซิยาห์เสด็จกลับจากการฆ่าฟันคนเอโดม พระองค์ทรงนำรูปเคารพต่างๆ ของคนเสอีร์มาตั้งไว้เป็นพระของพระองค์ และทรงกราบไหว้พระเหล่านั้น ทั้งเผาเครื่องหอมถวาย ¹⁵และพระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธต่ออามาซิยาห์ และทรงใช้ผู้เผยพระวจนะคนหนึ่งไปหาแล้วทูลพระองค์ว่า “ทำไมเจ้าจึงแสวงหาพระของชนชาติที่ไม่สามารถช่วยชนชาติของตัวเองจากมือของเจ้า?” ¹⁶ขณะที่เขากำลังทูลอยู่ พระราชาตรัสกับเขาว่า “เราแต่งตั้งเจ้าให้เป็นที่ปรึกษาของพระราชาหรือ? หยุดพูดเสีย ทำไมเจ้าจะต้องถูกฆ่าเล่า?” ผู้เผยพระวจนะนั้นจึงหยุด แต่ทูลว่า “ข้าพระบาททราบว่าพระเจ้าตั้งพระทัยจะทำลายฝ่าพระบาท เพราะฝ่าพระบาททรงทำเช่นนี้และไม่ทรงฟังคำแนะนำของข้าพระบาท”

อิสราเอลพิชิตยูดาห์

 ¹⁷แล้วอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ทรงให้มีการหารือกัน และทรงส่งคนไปเฝ้าเยโฮอาช พระราชโอรสของเยโฮอาหาส พระราชโอรสของเยฮู พระราชาแห่งอิสราเอลและทูลว่า “มาเถิด ให้เราทั้งสองมาเผชิญหน้ากัน” ¹⁸และเยโฮอาช พระราชาแห่งอิสราเอลทรงส่งข่าวไปยังอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ว่า “ต้นหนามบนภูเขาเลบานอนส่งข่าวให้ต้นสนสีดาร์บนภูเขาเลบานอนว่า ‘จงยกลูกสาวของเจ้าให้เป็นภรรยาลูกชายของเรา’ และสัตว์ป่าตัวหนึ่งบนภูเขาเลบานอนผ่านมาและย่ำต้นหนามลงเสีย ¹⁹ท่านกล่าวว่า ‘ดูสิ ข้าพเจ้าได้โจมตีเอโดม’ และจิตใจของท่านก็ผยองขึ้นในความโอ้อวด แต่จงอยู่กับบ้านเถิด เพราะทำไมท่านจึงเร้าใจตนเองให้เกิดเหตุร้าย ซึ่งทำให้ท่านล้มลง คือทั้งท่านและยูดาห์พร้อมกับท่าน?”
 ²⁰แต่อามาซิยาห์ไม่ทรงฟังเพราะเป็นมาจากพระเจ้า เพื่อว่าพระองค์จะทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือเยโฮอาช เพราะเขาทั้งหลายแสวงหาพระแห่งเอโดม ²¹เยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอลจึงทรงขึ้นไป และพระองค์กับอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ก็ทรงเผชิญหน้ากันที่เมืองเบธเชเมชซึ่งเป็นของยูดาห์ ²²และยูดาห์ก็พ่ายแพ้อิสราเอล และแต่ละคนก็หนีกลับบ้านของตน ²³เยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอลก็ทรงจับอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์พระราชโอรสของโยอาช พระราชโอรสของอาหัสยาห์ที่เมืองเบธเชเมช และทรงนำพระองค์เข้าไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และทรงพังกำแพงกรุงเยรูซาเล็มลงประมาณ 200 เมตร ตั้งแต่ประตูเอฟราอิมถึงประตูมุม ²⁴และพระองค์ทรงริบทองคำ เงิน และของใช้ทั้งหมดที่พบในพระนิเวศของพระเจ้า ซึ่งอยู่กับโอเบดเอโดม และที่พบในคลังของพระราชวัง พร้อมกับจับตัวประกันด้วย แล้วพระองค์เสด็จกลับไปยังกรุงสะมาเรีย

อามาซิยาห์สิ้นพระชนม์

 ²⁵อามาซิยาห์พระราชโอรสของโยอาชพระราชาแห่งยูดาห์ทรงพระชนม์อยู่อีกสิบห้าปี หลังจากที่เยโฮอาช พระราชโอรสของเยโฮอาหาส พระราชาแห่งอิสราเอลสิ้นพระชนม์ ²⁶ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของอามาซิยาห์ ตั้งแต่ต้นจนจบนั้น ไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศ์กษัตริย์แห่งยูดาห์และอิสราเอลหรือ? ²⁷นับแต่เวลาที่อามาซิยาห์ทรงหันไปจากการติดตามพระยาห์เวห์ พวกเขาก็ร่วมกันกบฏต่อพระองค์ในกรุงเยรูซาเล็ม และพระองค์ทรงหนีไปยังเมืองลาคีช แต่เขาทั้งหลายส่งคนตามพระองค์ไปที่เมืองลาคีช และฆ่าพระองค์ที่นั่น ²⁸และพวกเขานำพระศพบรรทุกม้ากลับมา และฝังไว้กับบรรพบุรุษของพระองค์ในยูดาห์