วิธีการฟังพระเจ้า

คำตักเตือนให้ไว้วางใจและถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า

¹ลูกเอ๋ย อย่าลืมคำสอนของข้า
 แต่ให้ใจของเจ้าเฝ้ารักษาบัญญัติของข้า
²เพราะสิ่งเหล่านี้จะเพิ่มวันเดือนปีของชีวิตให้ยืนยาว
 และทวีความสมบูรณ์พูนสุขแก่เจ้า
³อย่าให้ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์ทอดทิ้งเจ้า
 จงพันมันไว้รอบคอของเจ้า
 จงเขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งหัวใจของเจ้า
⁴ดังนั้น จงหาความโปรดปรานและชื่อเสียงดี
 ในสายพระเนตรพระเจ้า และในสายตามนุษย์
⁵จงวางใจในพระยาห์เวห์ด้วยสุดใจของเจ้า
 และอย่าพึ่งพาความรอบรู้ของตนเอง
⁶จงยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางของเจ้า
 แล้วพระองค์เองจะทรงทำให้วิถีของเจ้าราบรื่นราบรื่น
⁷อย่าคิดว่าตนมีปัญญา
 จงยำเกรงพระยาห์เวห์ และจงหันจากความชั่วร้าย
⁸นี่จะเป็นพลานามัยแก่เนื้อหนังของเจ้า
 และความสดชื่นแก่ร่างกายของเจ้า
⁹จงถวายพระเกียรติแด่พระยาห์เวห์ด้วยทรัพย์สินของเจ้า
 และด้วยผลแรกแห่งผลิตผลทุกอย่างของเจ้า
¹⁰แล้วยุ้งของเจ้าจะเต็มบริบูรณ์
 และบ่อเก็บของเจ้าจะล้นด้วยเหล้าองุ่นหมักใหม่

พระเยซูทรงพยากรณ์ถึงการสิ้นพระชนม์ และการคืนพระชนม์ของพระองค์

 ²¹ตั้งแต่เวลานั้นมา พระเยซูทรงเริ่มเผยแก่บรรดาสาวกของพระองค์ว่า พระองค์จะต้องเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็ม และจะต้องทรงทนทุกข์ทรมานหลายประการจากพวกผู้ใหญ่ พวกหัวหน้าปุโรหิต และพวกธรรมาจารย์ และทรงถูกประหารชีวิต แต่ในวันที่สามพระองค์จะทรงเป็นขึ้นมาใหม่ ²²เปโตรดึงพระองค์ออกมา และเริ่มว่ากล่าวพระองค์ว่า “อย่าให้เป็นเช่นนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า จะให้เหตุการณ์เช่นนี้เกิดกับพระองค์ไม่ได้” ²³พระองค์จึงหันพระพักตร์มาตรัสกับเปโตรว่า “จงไปให้พ้น เจ้าซาตาน เจ้าเป็นเครื่องกีดขวางเราเพราะเจ้าไม่ได้คิดอย่างพระเจ้า แต่เจ้าคิดอย่างมนุษย์”
 ²⁴พระเยซูจึงตรัสกับบรรดาสาวกของพระองค์ว่า “ถ้าใครต้องการจะติดตามเรา ให้คนนั้นปฏิเสธตนเอง รับกางเขนของตนแบกและตามเรามา ²⁵เพราะว่าใครต้องการจะเอาชีวิตรอด คนนั้นจะเสียชีวิต แต่ใครยอมเสียชีวิตเพราะเห็นแก่เรา คนนั้นจะได้ชีวิตรอด ²⁶เพราะเขาจะได้ประโยชน์อะไร ถ้าได้สิ่งของหมดทั้งโลกแต่ต้องเสียชีวิตของตน? หรือคนนั้นจะนำอะไรไปแลกชีวิตของตนกลับคืนมา? ²⁷เพราะว่าเมื่อบุตรมนุษย์จะเสด็จมาด้วยพระรัศมีของพระบิดา พร้อมด้วยบรรดาทูตสวรรค์ของพระองค์ แล้วพระองค์จะทรงตอบแทนแต่ละคนตามการกระทำของเขา ²⁸เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ในพวกท่านที่ยืนอยู่ที่นี่ มีบางคนยังจะไม่ลิ้มรสความตาย จนกว่าจะได้เห็นบุตรมนุษย์เสด็จมาในราชอาณาจักรของพระองค์”

มัทธิว 17

การทรงจำแลงพระกาย

 ¹เมื่อล่วงไปได้หกวันแล้ว พระเยซูทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นน้องของยากอบขึ้นภูเขาสูงแต่ลำพัง ²แล้วพระองค์ก็ทรงได้รับการเปลี่ยนแปลงไปต่อหน้าพวกเขา พระพักตร์ของพระองค์ทอแสงเหมือนแสงอาทิตย์ ฉลองพระองค์ก็ขาวผ่องดุจแสงสว่าง ³ในทันใดนั้นโมเสสและเอลียาห์ก็มาปรากฏแก่พวกสาวก และพูดคุยกับพระองค์ ⁴เปโตรทูลพระเยซูว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ดีจริงๆ ที่เราอยู่กันที่นี่ ถ้าพระองค์มีพระประสงค์ ข้าพระองค์จะทำเพิงสามหลังที่นี่ สำหรับพระองค์หลังหนึ่ง สำหรับโมเสสหลังหนึ่ง สำหรับเอลียาห์หลังหนึ่ง” ⁵เปโตรทูลยังไม่ทันขาดคำก็เกิดมีเมฆสุกใสมาปกคลุมพวกเขาไว้ แล้วมีพระสุรเสียงออกมาจากเมฆนั้นว่า “ท่านผู้นี้เป็นบุตรที่รักของเรา เราชอบใจท่านมาก จงเชื่อฟังท่านเถิด ⁶พวกสาวกเมื่อได้ยินก็ซบหน้าลงและกลัวยิ่งนัก ⁷พระเยซูจึงเสด็จมาใกล้และทรงสัมผัสตัวพวกเขา ตรัสว่า “จงลุกขึ้นเถิด อย่ากลัวเลย” ⁸เมื่อพวกเขาเงยหน้าดูก็ไม่เห็นใคร เห็นแต่พระเยซูองค์เดียว
 ⁹ขณะเสด็จลงมาจากภูเขาพระเยซูตรัสสั่งพวกสาวกว่า “นิมิตซึ่งท่านทั้งหลายเห็นนั้น อย่าเล่าให้ใครฟังจนกว่าบุตรมนุษย์จะเป็นขึ้นมาจากความตาย” ¹⁰พวกสาวกก็ทูลถามพระองค์ว่า “ทำไมพวกธรรมาจารย์จึงบอกว่า ‘เอลียาห์จะต้องมาก่อน?’ ” ¹¹พระเยซูตรัสตอบว่า “เอลียาห์จะมาจริงๆ และจะทำให้ทุกสิ่งคืนสู่สภาพเดิม ¹²แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่าเอลียาห์นั้นมาแล้ว และเขาทั้งหลายไม่รู้จักท่าน แต่เขาได้ทำกับท่านตามที่ต้องการแล้ว บุตรมนุษย์ก็จะต้องทนทุกข์เพราะน้ำมือของพวกเขาเช่นกัน” ¹³แล้วพวกสาวกจึงเข้าใจว่า พระองค์ตรัสกับพวกเขาโดยทรงเล็งถึงยอห์นผู้ให้บัพติศมา

การกันดารอาหารในอียิปต์

 ¹³ครั้งนั้นทั่วแผ่นดินขาดอาหารเพราะการกันดารอาหารร้ายแรง จนแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอันหิวโหยเพราะการกันดารอาหาร ¹⁴โยเซฟรวบรวมเงินทั้งหมดที่ได้จากการขายข้าวในแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอัน และนำเงินไปไว้ในราชวังฟาโรห์ ¹⁵เมื่อเงินในแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอันหมดแล้ว ชาวอียิปต์ทั้งปวงมากล่าวกับโยเซฟว่า “ขออาหารให้พวกข้าพเจ้ารับประทานเถิด ทำไมพวกข้าพเจ้าจะต้องตายต่อหน้าท่านเพราะเงินหมดเล่า?” ¹⁶โยเซฟจึงบอกว่า “ถ้าเงินหมดแล้ว จงเอาฝูงสัตว์ของเจ้ามาให้เรา เราจะให้ข้าวแลกกับฝูงสัตว์” ¹⁷พวกเขาก็นำฝูงสัตว์ของตนมาให้โยเซฟ โยเซฟจึงให้อาหารแก่พวกเขาแลกกับฝูงม้าแพะแกะโคและลา ในปีนั้นท่านแลกอาหารกับฝูงสัตว์ทั้งหมดของพวกเขา ¹⁸เมื่อปีนั้นล่วงไปแล้ว พวกเขาก็มาหาท่านในปีต่อไปกล่าวกับท่านว่า “พวกข้าพเจ้าไม่ขอปิดบังนายของข้าพเจ้าว่า เงินของข้าพเจ้าหมดแล้ว และสัตว์ใช้งานของข้าพเจ้าก็เป็นของนายด้วย ข้าพเจ้าไม่มีอะไรเหลือต่อหน้านายเลย เว้นแต่ตัวข้าพเจ้ากับที่ดินเท่านั้น ¹⁹ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องตายต่อหน้าท่านเล่า ทั้งตัวพวกข้าพเจ้ากับที่ดินของพวกข้าพเจ้าด้วย ซื้อตัวพวกข้าพเจ้ากับที่ดินแลกกับอาหาร พวกข้าพเจ้ากับที่ดินจะเป็นทาสของฟาโรห์ ขอให้เมล็ดข้าวแก่พวกข้าพเจ้า เพื่อพวกข้าพเจ้าจะมีชีวิตต่อไปและไม่ตาย และที่ดินก็จะไม่ร้างเปล่า”
 ²⁰โยเซฟซื้อที่ดินทั้งหมดในอียิปต์ให้แก่ฟาโรห์ เพราะคนอียิปต์ทุกคนขายไร่นาของเขา เนื่องจากการกันดารอาหารรุนแรงยิ่งนัก เพราะฉะนั้นแผ่นดินจึงตกเป็นของฟาโรห์ ²¹ส่วนประชาชนนั้นโยเซฟให้ย้ายไปอยู่ตามเมืองต่างๆ จากเขตแดนด้านหนึ่งจนถึงสุดแดนอียิปต์อีกด้านหนึ่ง ²²เว้นแต่ที่ดินของพวกปุโรหิตเท่านั้นโยเซฟไม่ได้ซื้อ เพราะปุโรหิตได้รับปันส่วนจากฟาโรห์ และพวกเขารับประทานตามส่วนที่ฟาโรห์พระราชทาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ขายที่ดินของพวกเขา ²³โยเซฟกล่าวกับประชาชนว่า “ดูเถิด วันนี้เราซื้อตัวพวกเจ้ากับที่ดินของเจ้าให้เป็นของฟาโรห์แล้ว นี่แน่ะเราจะให้เมล็ดข้าวแก่พวกเจ้า จงเอาไปหว่านในที่ดิน ²⁴เมื่อได้ผลแล้วจงถวายส่วนหนึ่งในห้าส่วนแก่ฟาโรห์ เก็บสี่ส่วนไว้เป็นของพวกเจ้า ให้ใช้เป็นพันธุ์ข้าวสำหรับที่นาบ้าง เป็นอาหารสำหรับพวกเจ้าและครอบครัวกับเด็กๆ บ้าง” ²⁵คนทั้งหลายก็ตอบว่า “ท่านช่วยชีวิตข้าพเจ้าทั้งหลายไว้ ขอให้พวกข้าพเจ้าได้รับความโปรดปรานจากนายเถิด พวกข้าพเจ้ายอมเป็นทาสของฟาโรห์” ²⁶โยเซฟตั้งเป็นกฎหมายในแผ่นดินอียิปต์จนทุกวันนี้ว่า ให้ฟาโรห์ได้ส่วนหนึ่งในห้าส่วน เว้นแต่ที่ดินของปุโรหิตเท่านั้นที่ไม่ตกเป็นของฟาโรห์

บั้นปลายของยาโคบ

 ²⁷พวกอิสราเอลอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ณ ดินแดนโกเชนพวกเขาได้กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นของพวกเขา และมีลูกหลานทวีขึ้นมากมาย ²⁸ยาโคบมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ 17 ปี รวมอายุยาโคบได้ 147 ปี
 ²⁹เมื่ออิสราเอลใกล้จะสิ้นชีพจึงเรียกโยเซฟบุตรชายมาสั่งว่า “ถ้าเจ้ายังนับถือพ่อ ขอให้เอามือเจ้าวางไว้ใต้ขาอ่อนของพ่อ และทำต่อพ่อด้วยความรักมั่นคงและความจริง คือขออย่าฝังศพพ่อไว้ในอียิปต์ ³⁰เมื่อพ่อล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพ่อแล้ว จงนำพ่อออกจากอียิปต์ไปฝังไว้ ณ ที่ฝังศพบรรพบุรุษของพ่อเถิด” โยเซฟก็สัญญาว่า “ลูกจะทำตามที่พ่อสั่ง” ³¹อิสราเอลจึงบอกว่า “จงสาบานต่อพ่อ” โยเซฟก็สาบานต่อบิดา แล้วอิสราเอลก็โน้มตัวลงบนหัวเตียง

ปฐมกาล 48

ยาโคบอวยพรลูกของโยเซฟ

 ¹หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ มีคนเรียนโยเซฟว่า “บิดาของท่านป่วย” โยเซฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของท่านไปด้วย ²มีคนบอกยาโคบว่า “โยเซฟบุตรชายของท่านมาหา” อิสราเอลก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน ³ยาโคบจึงพูดกับโยเซฟว่า “พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ได้สำแดงพระองค์แก่พ่อที่ตำบลลูสในดินแดนคานาอัน ทรงอวยพรแก่พ่อ ⁴และตรัสแก่พ่อว่า ‘เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะให้เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะให้ดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าที่จะมาภายหลังเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์นิรันดร์ ⁵ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในแผ่นดินอียิปต์ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของพ่อ เอฟราอิมและมนัสเสห์เป็นของพ่อเหมือนรูเบนและสิเมโอน ⁶ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า พวกเขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของพวกเขา ⁷เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลตายในดินแดนคานาอันขณะอยู่ตามทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วพ่อก็ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์ (คือเบธเลเฮม)”
 ⁸อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า “นี่ใคร?” ⁹โยเซฟตอบบิดาว่า “นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในที่นี้” อิสราเอลจึงว่า “ขอพาลูกทั้งสองเข้ามาเพื่อพ่อจะได้อวยพรพวกเขา” ¹⁰ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะความชรา มองอะไรไม่เห็น โยเซฟพาบุตรทั้งสองเข้ามาใกล้บิดา อิสราเอลก็กอดจูบพวกเขา ¹¹อิสราเอลบอกโยเซฟว่า “พ่อไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าเจ้า แต่พระเจ้าทรงให้พ่อเห็นเจ้าและทั้งลูกของเจ้าด้วย” ¹²โยเซฟให้บุตรทั้งสองลงจากเข่าของท่าน แล้วโน้มตัวลงคำนับถึงดิน ¹³โยเซฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดามือขวาจับเอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายอิสราเอล และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวาอิสราเอล ¹⁴ฝ่ายอิสราเอลก็เหยียดมือขวาออกวางบนศีรษะเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมนัสเสห์ เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้น เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี ¹⁵แล้วอิสราเอลกล่าวคำอวยพรแก่โยเซฟว่า

“ขอพระเจ้าที่อับราฮัมและอิสอัคบรรพบุรุษข้าพเจ้า
 ดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์นั้น
ขอพระเจ้าผู้ทรงบำรุงเลี้ยงข้าพเจ้า
 ตลอดชีวิตจนถึงวันนี้
¹⁶ขอทูตสวรรค์ที่ได้ช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น
 โปรดอวยพรแก่เด็กทั้งสองนี้
ให้พวกเขาสืบชื่อของข้าพเจ้าและชื่อของอับราฮัม และอิสอัคบรรพบุรุษของข้าพเจ้าไว้
 และขอให้พวกเขาเจริญขึ้นเป็นมวลชนบนแผ่นดินเถิด”
 ¹⁷ฝ่ายโยเซฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะของเอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือบิดาเพื่อยกจากศีรษะเอฟราอิมวางบนศีรษะมนัสเสห์ ¹⁸โยเซฟบอกบิดาว่า “พ่อวางไม่ถูก เพราะคนนี้เป็นคนหัวปี ขอพ่อวางมือขวาบนศีรษะเขา” ¹⁹แต่บิดาไม่ยอม ตอบว่า “พ่อรู้แล้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะเป็นใหญ่ด้วย อย่างไรก็ดีน้องจะเป็นใหญ่กว่าพี่ และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นชนหลายหมู่รวมกัน” ²⁰วันนั้นอิสราเอลก็ให้พรแก่ทั้งสองคนว่า
 “พวกอิสราเอลจะใช้ชื่อเจ้าให้พรว่า
 ‘ขอพระเจ้าทรงให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิม และเหมือนมนัสเสห์’ ”
 ดังนั้นอิสราเอลจึงจัดให้เอฟราอิมมาก่อนมนัสเสห์ ²¹อิสราเอลบอกโยเซฟว่า “นี่แน่ะ พ่อจะตาย แต่พระเจ้าจะทรงอยู่กับพวกเจ้า จะพาพวกเจ้ากลับไปดินแดนของบรรพบุรุษของพวกเจ้า ²²ยิ่งกว่านั้นอีก พ่อยกเชเคมที่พ่อยึดจากมือคนอาโมไรต์ ด้วยดาบและธนูของเรานั้นให้แก่เจ้า แทนที่จะให้พี่น้องของเจ้า”