ชีวิตของคุณสามารถสร้างความแตกต่างได้อย่างไร

¹²เมื่อพวกเขายังเป็นแต่คนจำนวนน้อย
 แค่หยิบมือ ยังเป็นแต่คนต่างด้าวในที่นั้น
¹³พเนจรไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้น
 จากราชอาณาจักรนี้ถึงอีกชนชาติหนึ่ง
¹⁴พระองค์มิทรงยอมให้ผู้ใดบีบบังคับเขา
 พระองค์ทรงตักเตือนบรรดาพระราชาด้วยเห็นแก่พวกเขาว่า
¹⁵“อย่าแตะต้องผู้ที่เราเจิมไว้
 อย่าทำอันตรายผู้เผยพระวจนะของเรา”
¹⁶เมื่อพระองค์ทรงเรียกการกันดารอาหารให้เกิดขึ้นในแผ่นดิน
 พระองค์ทรงทำลายอาหารทั้งหมด
¹⁷พระองค์ทรงใช้ชายคนหนึ่งไปข้างหน้าพวกเขา
 คือโยเซฟผู้ถูกขายไปเป็นทาส
¹⁸พวกเขาทำให้เท้าทั้งคู่ของเขาเจ็บด้วยตรวน
 คอของเขาเข้าอยู่ในปลอกเหล็ก
¹⁹จนกว่าสิ่งที่เขากล่าวได้เกิดขึ้นจริง
 พระดำรัสของพระยาห์เวห์พิสูจน์ว่าเขาถูก
²⁰พระราชาก็ทรงใช้ให้ไปปล่อยตัวเขา
 ผู้ปกครองของชนชาติทั้งหลายได้ปล่อยเขาเป็นอิสระ
²¹พระราชาทรงตั้งเขาให้เป็นเจ้านายเหนือวังของพระองค์
 เป็นผู้ปกครองกรรมสิทธิ์ทั้งสิ้นของพระองค์
²²ให้บังคับบัญชาข้าราชการของพระองค์ตามชอบใจ
 และสอนสติปัญญาแก่ผู้อาวุโสของพระองค์

³เราไม่ได้วางสิ่งกีดขวางบนหนทางของผู้ใดเลย เพื่องานปรนนิบัตินี้จะไม่ถูกติเตียน ⁴แต่เราแสดงตัวเป็นคนปรนนิบัติของพระเจ้าในทุกทาง โดยมีความทรหดอดทนเป็นอย่างมากในความยากลำบาก ความลำเค็ญแปลได้อีกว่า ความขัดสน ในเหตุวิบัติ ⁵การถูกเฆี่ยน และการถูกจำคุก ในเหตุการณ์วุ่นวาย ในการตรากตรำ ในการอดหลับอดนอน ในการอดอาหาร ⁶โดยความบริสุทธิ์ ความรู้ ความอดทน และความกรุณา โดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ โดยความรักอย่างจริงใจ ⁷โดยถ้อยคำสัตย์จริง โดยฤทธิ์เดชของพระเจ้า โดยการใช้ความชอบธรรมเป็นอาวุธทั้งด้วยมือขวาและมือซ้าย ⁸ทั้งในขณะมีเกียรติและขณะไร้เกียรติ ขณะถูกดูหมิ่นและขณะได้รับการยกย่อง เมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นคนหลอกลวง แต่ยังเป็นคนซื่อสัตย์ ⁹ว่าเป็นคนที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ยังเป็นคนที่ใครๆ รู้จักดี เป็นคนที่กำลังจะตาย แต่ดูสิ ยังมีชีวิตอยู่ เป็นคนถูกเฆี่ยนแต่ยังไม่ตาย ¹⁰เป็นคนมีความทุกข์แต่ยังยินดีอยู่เสมอ เป็นคนยากจนแต่ยังทำให้คนจำนวนมากมั่งมี เป็นคนไม่มีอะไรเลยแต่ยังเป็นเจ้าของทุกสิ่ง
 ¹¹ชาวโครินธ์เอ๋ย เราพูดกับท่านทั้งหลายอย่างไม่ปิดบังเลย และใจของเราก็เปิดกว้างต่อพวกท่าน ¹²เราไม่ได้ปิดใจต่อพวกท่าน แต่ความรู้สึกของพวกท่านต่างหากที่เป็นฝ่ายปิด ¹³ขอท่านตอบสนองเราในแบบเดียวกัน ข้าพเจ้าพูดกับพวกท่านเหมือนพูดกับลูกๆ คือขอพวกท่านจงเปิดใจให้กว้างด้วย

วิหารของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์

 ¹⁴อย่าเข้าเทียมแอกกับคนที่ไม่เชื่อ เพราะว่าความชอบธรรมจะมีส่วนอะไรกับความอธรรม? และความสว่างจะมีส่วนกับความมืดได้อย่างไร? ¹⁵พระคริสต์กับเบลีอัลจะไปด้วยกันได้อย่างไร? หรือคนที่เชื่อจะมีส่วนอะไรกับคนที่ไม่เชื่อ? ¹⁶วิหารของพระเจ้าจะตกลงอะไรกับรูปเคารพ? เพราะว่าเราเป็นวิหารของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ดังที่พระเจ้าตรัสไว้ว่า

 “เราจะอยู่ในเขาทั้งหลายและจะดำเนินในหมู่พวกเขา
  เราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา
 และเขาจะเป็นประชากรของเรา”
¹⁷“ฉะนั้นพวกเจ้าจงออกจากท่ามกลางพวกเขา
 และจงแยกตัวออกจากเขาทั้งหลาย องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัส
อย่าแตะต้องสิ่งที่ไม่สะอาด
 แล้วเราจึงจะรับพวกเจ้าไว้
¹⁸ เราจะเป็นดังบิดา ของพวกเจ้า
พวกเจ้าจะเป็นบุตรชาย บุตรหญิงของเรา”

พระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพทั้งสิ้นได้ตรัสดังนั้น

2 โครินธ์ 7

 ¹ท่านที่รักทั้งหลาย ในเมื่อ เรามีพระสัญญาเช่นนี้ ขอให้เราชำระตัวเองให้ปราศจากมลทินทุกอย่างของเนื้อหนังและวิญญาณ จงมีความบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ด้วยความเกรงกลัวพระเจ้า

¹เพราะดูสิ องค์เจ้านายคือพระยาห์เวห์จอมทัพ
 จะทรงนำไปเสียจากเยรูซาเล็มและจากยูดาห์
ซึ่งสิ่งหล่อเลี้ยงและการจุนเจือ
 คือสิ่งหล่อเลี้ยงทั้งหมดซึ่งเป็นอาหาร
 และสิ่งหล่อเลี้ยงทั้งหมดซึ่งเป็นน้ำดื่ม
²นักรบและทหาร
 ผู้วินิจฉัยและผู้เผยพระวจนะ
 ผู้ทำนายและผู้ใหญ่
³นายกอง
 และคนมีตำแหน่งสูง
ที่ปรึกษาและคนเล่นไสยศาสตร์ที่เจนจัด
 ทั้งผู้ชำนาญการทำอาถรรพณ์
⁴และเราจะทำให้เด็กๆ เป็นเจ้านายของเขา
 และทารกจะปกครองเขาทั้งหลาย
⁵และประชาชนจะบีบบังคับกันและกัน
 แต่ละคนจะบีบบังคับคนอื่น
และแต่ละคนจะบีบบังคับเพื่อนบ้านของตน
 เด็กๆ จะโอหังต่อผู้อาวุโส
 และคนเลวต่อคนมีเกียรติ
⁶เมื่อคนหนึ่งคนใดบังคับพี่น้องของเขา
 ในบ้านของบิดาของเขา กล่าวว่า
“เจ้ามีเสื้อคลุมอยู่แล้ว
 ให้เจ้าเป็นผู้นำของเรา
 และซากหักพังนี้จะอยู่ใต้กำมือของเจ้า”
⁷แต่ในวันนั้นเขาจะคัดค้านว่า
 “ข้าพเจ้าจะไม่เป็นผู้แก้ไข
ในบ้านของข้าพเจ้าไม่มีทั้งอาหารและเสื้อคลุม
พวกท่านอย่าแต่งตั้งข้าพเจ้า
 เป็นผู้นำของประชาชนเลย”
⁸เพราะเยรูซาเล็มก็สะดุด
 และยูดาห์ก็ล้มลง
เพราะวาจาและการกระทำของพวกเขาล้วนต่อสู้พระยาห์เวห์
 กบฏต่อการทรงสถิตด้วยพระสิริของพระองค์
⁹สีหน้าของเขาทั้งหลายเป็นพยานปรักปรำเขา
 พวกเขาป่าวร้องความบาปของเขาอย่างเมืองโสโดม
พวกเขาไม่ได้ปิดบังเลย
 วิบัติแก่ตัวเขา
 เพราะว่าพวกเขานำความหายนะมาสู่พวกเขาเอง
¹⁰จงบอกคนชอบธรรมว่าเขาจะเป็นสุข
 เพราะพวกเขาจะได้รับผลการกระทำของเขา
¹¹วิบัติแก่คนอธรรม เพราะว่าสิ่งเลวร้ายจะเกิดกับเขา
 เพราะว่าเขาต้องถูกจัดการตามสิ่งที่มือของเขาได้ทำ ¹2ส่วนชนชาติของเรานั้น เด็กๆ เป็นผู้บีบบังคับเขา
 และผู้หญิงปกครองเหนือพวกเขา
โอ ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้นำของเจ้าทำให้เจ้าหลงทาง
 ทั้งทำให้วิถีทางของพวกเจ้าสับสน
¹³พระยาห์เวห์ทรงยืนตัดสินความ
 พระองค์ทรงยืนพิพากษาชนชาติของพระองค์
¹⁴พระยาห์เวห์ทรงเข้าไปพิพากษา
 พวกผู้ใหญ่และเจ้านายแห่งชนชาติของพระองค์
“พวกเจ้านี่แหละที่กลืนกินสวนองุ่น
 ของริบจากคนจนก็อยู่ในบ้านของเจ้า
¹⁵ที่พวกเจ้าบีบคั้นชนชาติของเรา
 และบดขยี้หน้าคนจนนั้นหมายความว่าอย่างไร” พระ
 ยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ
¹⁶และพระยาห์เวห์ตรัสว่า
 “เพราะว่าบรรดาธิดาศิโยนนั้นหยิ่งผยอง
และเดินคอยืดคอยาว
 ทั้งส่งตาหวาน
เดินกระตุ้งกระติ้ง
 ขยับเท้าให้มีเสียงกรุ๋งกริ๋ง
¹⁷องค์เจ้านายจะให้เป็นรอยแผลตกสะเก็ด
 บนศีรษะของบรรดาธิดาศิโยน
 และพระยาห์เวห์จะทำให้หน้าผากของพวกนางโล้น”

 ¹⁸ในวันนั้นองค์เจ้านายจะเอาบรรดาสิ่งงดงามไปเสีย คือกำไลข้อเท้า ปันจุเหร็จคือเครื่องประดับเป็นสร้อยที่คาดรอบศีรษะ ตุ้มวงเดือน ¹⁹จี้ กำไลมือ ผ้าแถบ ²⁰ผ้ามาลา กำไลต้นแขน ผ้าคาดเอว ผอบน้ำมันหอม ตะกรุด ²¹แหวนตราและห่วงที่จมูก ²²เสื้อออกงานและเสื้อคลุม ผ้าคลุมและกระเป๋าถือ ²³เสื้อผ้าโปร่ง เสื้อผ้าลินิน ผ้าโพกศีรษะและผ้าคลุมหน้า
²⁴แทนน้ำหอมจะมีแต่ความเน่าเหม็น
 แทนผ้าคาดเอวจะมีแต่เชือกรัด แทนผมดัดจะมีแต่ศีรษะล้าน  แทนเสื้องามล้ำค่า จะมีแต่ผ้ากระสอบ
 แทนความงดงาม จะมีแต่ความอับอาย ²⁵พวกผู้ชายของท่านจะล้มลงด้วยดาบ  และทหารกล้าของท่านจะล้มลงในสงคราม ²⁶ประตูเมืองของเธอจะร้องไห้และไว้ทุกข์
 เธอจะถูกทำลายแปลได้อีกว่า จะสิ้นเนื้อประดาตัวแล้วนั่งอยู่บนดิน

อิสยาห์ 4

¹ในวันนั้นหญิงเจ็ดคนจะยึดชายคนหนึ่งไว้ กล่าวว่า
 “เราจะกินอาหารของเราเองและสวมเครื่องนุ่งห่มของเราเอง
ขอเพียงให้คนเรียกเราตามชื่อของท่าน
 ขอโปรดเอาความอดสูของเราไปเสีย”

อนาคตรุ่งโรจน์ของผู้รอดตายในศิโยน

 ²ในวันนั้นกิ่งของพระยาห์เวห์จะงดงามและรุ่งโรจน์ และผลิตผลของแผ่นดินจะเป็นความภูมิใจและเป็นเกียรติของผู้รอดตายในอิสราเอล ³และคนที่เหลืออยู่ในศิโยนและตกค้างอยู่ในเยรูซาเล็มจะถูกเรียกว่าบริสุทธิ์ คือทุกคนที่ถูกบันทึกว่ามีชีวิตในเยรูซาเล็ม ⁴เมื่อองค์เจ้านายได้ทรงล้างความโสโครกของบรรดาธิดาศิโยน และชำระรอยเลือดของเยรูซาเล็มจากท่ามกลางเมืองนั้น ด้วยวิญญาณแห่งการพิพากษาและวิญญาณแห่งการเผาไหม้ ⁵และพระยาห์เวห์จะทรงสร้างเมฆสำหรับกลางวัน ทั้งควันและแสงของเปลวเพลิงสำหรับกลางคืน อยู่เหนือทุกแห่งหนของภูเขาศิโยนและเหนือที่ชุมนุมของเมืองนั้น เพราะจะมีกระโจมคลุมเหนือพระสิริทั้งสิ้น ⁶และจะเป็นร่มเงาบังแดดเวลากลางวัน ทั้งเป็นที่ลี้ภัยและที่กำบังจากพายุและห่าฝน

อิสยาห์ 5

บทเพลงสวนองุ่นพันธุ์เลว

¹ขอให้ข้าพเจ้าร้องเพลงเพื่อสหายรักของข้าพเจ้า
 เป็นเพลงของสหายรักของข้าพเจ้าเกี่ยวกับสวนองุ่นของท่าน
สหายรักของข้าพเจ้ามีสวนองุ่นแปลงหนึ่ง
 อยู่บนเนินเขาอันอุดมยิ่ง
²ท่านขุดแล้วเก็บก้อนหินออกหมด
 และปลูกเถาองุ่นอย่างดีไว้
ท่านสร้างหอเฝ้าอยู่ท่ามกลาง
 และสกัดบ่อย่ำองุ่นไว้ในสวนนั้นด้วย
ท่านคาดหวังว่ามันจะเกิดผลองุ่นหวาน
 แต่มันกลับเกิดผลเปรี้ยว
³บัดนี้ ชาวเยรูซาเล็ม
 และคนยูดาห์เอ๋ย
จงตัดสินระหว่างเรา
 กับสวนองุ่นของเรา
⁴มีอะไรที่จะทำได้อีกเพื่อสวนองุ่นของเรา
 ซึ่งเรายังไม่ได้ทำให้
เมื่อเราคาดหวังว่ามันจะเกิดผลองุ่นหวาน
 ทำไมมันจึงเกิดผลเปรี้ยว?
⁵บัดนี้เราจะบอกเจ้าทั้งหลายว่า
 เราจะทำอะไรกับสวนองุ่นของเรา
เราจะรื้อรั้วกั้นของมันออก
 แล้วมันก็จะถูกทำลาย
เราจะพังกำแพงของมันลง
 แล้วมันก็จะถูกเหยียบย่ำ
⁶เราจะทำให้มันเป็นที่ร้าง
 จะไม่มีใครลิดแขนงหรือพรวนดิน
หนามย่อยหนามใหญ่ก็จะงอกขึ้น
 และเราจะบัญชาเมฆ
ไม่ให้โปรยฝนรดมัน
⁷เพราะว่าสวนองุ่นของพระยาห์เวห์จอมทัพ
 คือวงศ์วานอิสราเอล
และคนยูดาห์
 เป็นต้นไม้ที่พระองค์ทรงชื่นชอบ
และพระองค์ทรงคาดหวังความยุติธรรม
 แต่ ดูซิ มีการนองเลือด
ทรงคาดหวังความชอบธรรม
 แต่ ดูซิ มีเสียงร้องให้ช่วย