⁷ความทารุณของคนอธรรมจะกวาดพวกเขาไป
 เพราะพวกเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม
⁸ทางของคนบาปหนานั้นคด
 แต่ความประพฤติของคนบริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง
⁹อยู่ที่มุมบนหลังคา
 ดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ
¹⁰คนอธรรมย่อมปรารถนาความชั่ว
 เพื่อนบ้านของเขาไม่ได้รับความเมตตาจากเขา
¹¹เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนรู้น้อยจึงมีปัญญา
 เมื่อคนมีปัญญาได้รับการสั่งสอน เขาก็ได้ความรู้
¹²พระเจ้าผู้ชอบธรรมทรงพิเคราะห์ดูบ้านของคนอธรรม
 พระองค์ทรงทำให้บรรดาคนอธรรมพินาศ
¹³คนที่ปิดหูไม่ฟังเสียงร้องทุกข์ของคนจน
 ตัวเขาเองจะร้องตะโกนแต่ไม่มีใครตอบ
¹⁴ของกำนัลซึ่งให้ในที่ลับตาย่อมขจัดโทสะ
 และสินบนลับๆ ก็กำจัดความโกรธเกรี้ยวได้
¹⁵เมื่อมีการปฏิบัติอย่างยุติธรรม คนชอบธรรมก็ยินดี
 แต่คนประพฤติชั่วหวาดผวา
¹⁶มนุษย์ที่หลงไปจากทางแห่งความเข้าใจ
 จะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย
¹⁷คนที่รักความบันเทิงจะเป็นคนจน
 คนที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันจะไม่มั่งคั่ง
¹⁸คนชั่วเป็นค่าไถ่คนชอบธรรม
 และคนอธรรมเป็นค่าไถ่คนเที่ยงธรรม
¹⁹อาศัยอยู่ในแดนกันดาร
 ดีกว่าอยู่กับหญิงขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น
²⁰คลังทรัพย์ล้ำค่าและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนมีปัญญา
 แต่คนโง่ผลาญมันจนเกลี้ยง
²¹คนที่ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา
 จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ
²²คนมีปัญญาปีนเข้าเมืองของคนมีกำลัง
 และพังทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ
²³คนที่ระวังปากและลิ้นของตน
 ก็ปกป้องตัวเองจากความยุ่งยาก
²⁴“คนชอบเยาะเย้ย” เป็นชื่อของคนเย่อหยิ่งจองหอง
 ผู้ประพฤติตัวด้วยความโอหัง
²⁵ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง
 เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน
²⁶คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ
 แต่คนชอบธรรมให้อย่างไม่อั้น
²⁷เครื่องบูชาของคนอธรรมเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง
 และยิ่งแย่กว่านั้น เมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว
²⁸พยานเท็จจะพินาศ
 แต่พยานที่พูดตามที่ได้ยินจะยืนยงอยู่ได้
²⁹คนอธรรมทำให้หน้าของตนด้านไป
 แต่คนเที่ยงธรรมพิเคราะห์ดูทางของตนพิเคราะห์ดูทางของตน
³⁰ปัญญาก็ดี ความเข้าใจก็ดี
 คำแนะนำก็ดี จะเอาชนะพระยาห์เวห์ไม่ได้
³¹ม้าก็เตรียมไว้แล้วสำหรับวันทำศึก
 แต่ชัยชนะเป็นของพระยาห์เวห์

สุภาษิต 22

¹ชื่อเสียงดีนั้นควรเลือกยิ่งกว่าความมั่งคั่งมากมาย
 และมีคนนับถือก็ดีกว่ามีเงินมีทอง
²คนมั่งคั่งและคนยากจนเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง
 คือพระยาห์เวห์ทรงสร้างพวกเขาทั้งสิ้น
³คนสุขุมเห็นอันตรายและซ่อนตัวเสีย
 แต่คนรู้น้อยเดินเรื่อยไปและรับอันตรายนั้น
⁴บำเหน็จของความถ่อมตัวและความยำเกรงพระยาห์เวห์
 คือความมั่งคั่ง เกียรติ และชีวิต
⁵หนามและบ่วงอยู่ในทางของคนตลบตะแลง
 คนที่ระมัดระวังตัวจะอยู่ห่างจากสิ่งเหล่านี้
⁶จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป
 และเมื่อเขาเติบใหญ่ เขาจะไม่พรากจากทางนั้น

การให้ด้วยใจกว้างขวาง

¹พี่น้องทั้งหลาย เราอยากให้ท่านรู้ถึงพระคุณของพระเจ้าที่พระองค์ประทานแก่คริสตจักรต่างๆ ในแคว้นมาซิโดเนีย ²เพราะในขณะที่พวกเขาเผชิญการทดสอบมากมายจากความยากลำบากนั้น ความยินดีที่เต็มล้นและความยากจนอย่างที่สุดของพวกเขาได้ล้นออกมาเป็นใจกว้างขวางยิ่ง ³เพราะข้าพเจ้าเป็นพยานได้ว่าพวกเขาถวายตามความสามารถ ที่จริงก็เกินความสามารถ และทำด้วยความสมัครใจ ⁴พวกเขาวิงวอนเราอย่างมาก ขอร้องให้มีส่วนในคุณความดีในการช่วยเหลือธรรมิกชนด้วย ⁵และไม่เหมือนที่เราคาดหมายไว้ แต่พวกเขาถวายตัวเองแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าก่อน แล้วจึงมอบตัวให้กับเราตามพระประสงค์ของพระเจ้า ⁶เพราะเหตุนี้ เราจึงขอร้องทิตัสให้ไปช่วยพวกท่านในการทำคุณความดีนี้จนสำเร็จเช่นเดียวกับที่เขาเริ่มต้นไว้ ⁷ดังนั้นเมื่อพวกท่านมีทุกสิ่งอย่างเหลือล้น คือความเชื่อ ฝีปาก ความรู้ ความกระตือรือร้น และความรักที่เรามีต่อพวกท่านสำเนาโบราณบางฉบับว่า ความรักของพวกท่านที่มีต่อเรา ท่านทั้งหลายก็จงมีคุณความดีนี้อย่างเหลือล้นด้วย
 ⁸ข้าพเจ้าไม่ได้พูดเป็นคำสั่ง แต่นำเรื่องความกระตือรือร้นของคนอื่นๆ มาทดสอบความรักของท่านทั้งหลายว่ามีความจริงใจหรือไม่ ⁹เพราะว่าท่านทั้งหลายรู้จักพระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแล้วว่า แม้พระองค์ทรงมั่งคั่ง ก็ยังทรงยอมเป็นคนยากจนเพราะเห็นแก่ท่านทั้งหลาย เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เป็นคนมั่งคั่ง เนื่องจากความยากจนของพระองค์ ¹⁰และข้าพเจ้าขอออกความเห็นในเรื่องนี้ว่า เมื่อปีกลายนี้ พวกท่านไม่เพียงเป็นพวกแรกที่ลงมือทำ แต่ยังเป็นพวกแรกที่มีความปรารถนาจะทำด้วย ¹¹บัดนี้พวกท่านก็ควรจะทำเสียให้เสร็จ เพื่อว่าความกระตือรือร้นที่ปรารถนาจะทำเป็นอย่างไร การทำให้เสร็จตามความสามารถที่มีอยู่ก็จะเป็นอย่างนั้น ¹²เพราะว่าถ้ามีความกระตือรือร้นอยู่แล้ว พระเจ้าก็จะทรงรับตามที่เขามีอยู่ ไม่ใช่ตามที่เขาไม่มี ¹³ข้าพเจ้าไม่ได้หมายความจะให้งานของคนอื่นเบาลง และของพวกท่านหนักขึ้น แต่เป็นเรื่องของความเสมอภาค ¹⁴คือที่พวกท่านมีอยู่อย่างเหลือล้นในเวลานี้ ก็เพื่อช่วยเขาทั้งหลายที่ขัดสน และในยามที่เขาทั้งหลายมีอย่างเหลือล้น เขาก็จะได้ช่วยพวกท่านเมื่อขัดสน ซึ่งจะทำให้มีความเสมอภาคกัน ¹⁵ตามที่เขียนไว้ว่า

“คนที่เก็บได้มากนั้น ไม่มีเหลือ
 และคนที่เก็บได้น้อยก็ไม่ขาด”

 ¹¹เพราะว่าพระยาห์เวห์ตรัสเช่นนี้กับข้าพเจ้าด้วยพระหัตถ์อันทรงพลัง และทรงเตือนข้าพเจ้าไม่ให้ดำเนินในทางของชนชาตินี้ โดยตรัสว่า ¹²“พวกเจ้าอย่าเรียกว่าการร่วมคิดกบฏ ในทุกสิ่งที่ชนชาตินี้เรียกว่า การร่วมคิดกบฏ และพวกเจ้าอย่ากลัวในสิ่งที่เขาทั้งหลายกลัวและอย่าหวาดหวั่น” ¹³แต่พระยาห์เวห์จอมทัพนั้นแหละ ที่พวกท่านต้องถือว่าศักดิ์สิทธิ์ พระองค์ทรงเป็นผู้ที่ท่านต้องกลัว และทรงเป็นผู้ที่ท่านต้องหวาดหวั่น ¹⁴แล้วพระองค์จะเป็นสถานศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็จะเป็นหินสะดุดและเป็นศิลาที่ทำให้เชื้อสายทั้งสองของอิสราเอลหกล้ม ทั้งเป็นกับดักและเป็นบ่วงแร้วสำหรับชาวเยรูซาเล็ม ¹⁵และคนจำนวนมากจะหกล้มเพราะหินนั้น จะล้มคะมำและแตกหัก พวกเขาจะติดบ่วงและถูกจับไป
 ¹⁶จงเก็บคำพยานไว้ และจงผนึกตราธรรมบัญญัติไว้ในพวกสาวกของข้าพเจ้า 17ข้าพเจ้าจะรอคอยพระยาห์เวห์ผู้ซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากเชื้อสายของยาโคบ และข้าพเจ้าจะมุ่งหวังในพระองค์ ¹⁸ดูสิ ข้าพเจ้าและบุตรซึ่งพระยาห์เวห์ประทานแก่ข้าพเจ้านั้นเป็นหมายสำคัญและเป็นสัญลักษณ์ในอิสราเอลที่มาจากพระยาห์เวห์จอมทัพ ผู้ประทับบนภูเขาศิโยน ¹⁹และเมื่อเขาทั้งหลายกล่าวกับพวกท่านว่า “จงปรึกษากับคนทรงหรือพ่อมดแม่มดผู้ร้องเสียงจ้อกแจ้กและเสียงพึมพำ” ไม่ควรหรือที่ประชาชนจะปรึกษาพระเจ้าของเขา? ควรหรือที่เขาจะไปปรึกษาคนตายเพื่อคนเป็น? ²⁰ไปดูธรรมบัญญัติและถ้อยคำพยาน แน่ทีเดียวคนที่ไม่พูดเช่นข้าพเจ้าภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พูดเช่นนี้ก็จะเป็นคนที่ไม่มีรุ่งอรุณเลย ²¹พวกเขาจะผ่านแผ่นดินไปด้วยความทุกข์ลำบากและด้วยความหิว เมื่อเขาหิว เขาจะเกรี้ยวกราดและแช่งด่าพระราชาของเขาและพระเจ้าของเขา เมื่อแหงนหน้าขึ้นข้างบน ²²และเมื่อมองดูบนแผ่นดินโลก ดูสิ มีแต่ความทุกข์ใจและความมืดมน ความเศร้าของความระทมใจ และเขาจะถูกผลักไสเข้าไปในความมืดทึบ

อิสยาห์ 9

การปกครองอันชอบธรรมของกษัตริย์ผู้จะเสด็จมา

 ¹แต่เมืองนั้นที่อยู่ในสภาพโศกเศร้าจะไม่ทุกข์ระทมอีก ในกาลก่อนพระองค์ทรงให้แคว้นเศบูลุนและแคว้นนัฟทาลีเป็นที่ดูหมิ่น แต่ในภายหลัง พระองค์จะทรงทำหนทางฝั่งทะเล และดินแดนฟากตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน คือกาลิลีของบรรดาประชาชาตินั้นให้รุ่งโรจน์

²ชนชาติที่ดำเนินในความมืด
 เห็นความสว่างยิ่งใหญ่
บรรดาคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินแห่งเงามัจจุราช
 แสงสว่างส่องมาบนเขาทั้งหลาย
³พระองค์ทรงทวีจำนวนคนในชาตินั้นขึ้น
 พระองค์ทรงเพิ่มพูนความชื่นบานของพวกเขา
เขาทั้งหลายเปรมปรีดิ์เฉพาะพระพักตร์พระองค์
 ดั่งความชื่นบานในฤดูเกี่ยวเก็บ
 ดั่งคนยินดีเมื่อเขาแบ่งของริบให้แก่กัน
⁴เพราะว่าแอกอันเป็นภาระหนักของเขาก็ดี
 ไม้พลองที่ตีบ่าเขาก็ดี
ไม้ตะบองของผู้บีบบังคับเขาก็ดี
 พระองค์ทรงหักเสียเหมือนอย่างในวันของคนมีเดียน
⁵เพราะรองเท้าทหารทุกคู่ที่กระทืบจนสั่นสะเทือน
 และเสื้อคลุมทุกตัวที่เกลือกอยู่ในโลหิต
 จะถูกเผาเป็นเชื้อเพลิงใส่ไฟ
⁶ด้วยมีเด็กคนหนึ่งเกิดมาเพื่อเรา
 มีบุตรชายคนหนึ่งประทานมาให้เรา
และการปกครองจะอยู่บนบ่าของท่าน
 และเขาจะขนานนามของท่านว่า
“ที่ปรึกษามหัศจรรย์ พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
 พระบิดานิรันดร์ และองค์สันติราช”
⁷การเพิ่มพูนขึ้นของการปกครองและสันติภาพของท่าน
 จะไม่มีที่สิ้นสุด
บนพระที่นั่งของดาวิด และเหนือราชอาณาจักรของพระองค์
 เพื่อจะสถาปนาและเชิดชูมันไว้
ด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
 ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจนนิรันดร์กาล
ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์จอมทัพจะทำการนี้
 การพิพากษาพวกจองหองและกดขี่ผู้อื่น
⁸องค์เจ้านายทรงใช้พระวจนะไปต่อสู้ยาโคบ
 และจะตกอยู่เหนืออิสราเอล
⁹และประชาชนทั้งหมดจะรู้เรื่อง
 คือเอฟราอิมและชาวสะมาเรีย
 ผู้กล่าวด้วยความเย่อหยิ่งและด้วยจิตใจจองหองว่า
¹⁰“ก้อนอิฐทั้งหลายพังลงแล้ว
 แต่เราจะสร้างด้วยศิลาสลัก
ต้นมะเดื่อถูกโค่นลง
 แต่เราจะทดแทนด้วยต้นสนสีดาร์”
¹¹พระยาห์เวห์จึงทรงหนุนปฏิปักษ์ของเรซีนมาสู้เขาทั้งหลาย
 และทรงกระตุ้นพวกศัตรูของเขา
¹²คือคนซีเรียทางตะวันออกและคนฟีลิสเตียทางตะวันตก
 และพวกเขาจะอ้าปากออกกลืนกินอิสราเอลเสีย
ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับ
 และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
¹³แต่ประชาชนก็ไม่ได้หันมาหาพระองค์ผู้ทรงตีพวกเขา
และไม่ได้แสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพ
¹⁴พระยาห์เวห์จึงทรงตัดหัวและตัดหางของอิสราเอลออก
 ทั้งใบตาลและต้นอ้อเล็กในวันเดียว
¹⁵ผู้ใหญ่และคนมีตำแหน่งสูงคือหัว
 ส่วนผู้เผยพระวจนะและผู้สอนเท็จคือหาง
¹⁶เพราะพวกคนที่นำชนชาตินี้ได้นำเขาทั้งหลายให้หลง
 และคนที่ถูกพวกเขานำก็ถูกกลืนกินไป
¹⁷ฉะนั้น องค์เจ้านายไม่ทรงเปรมปรีดิ์ในพวกคนหนุ่มของเขา
 และไม่ทรงเมตตาลูกกำพร้าหรือหญิงม่ายของเขา
เพราะว่าทุกคนล้วนไม่มีพระเจ้าและเป็นคนทำความชั่ว
 และปากทุกปากก็กล่าวคำโฉดเขลา
ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับ
 และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
¹⁸เพราะความอธรรมก็ไหม้เหมือนไฟไหม้
 มันเผาทั้งหนามย่อยและหนามใหญ่
มันจุดไฟเข้าไปที่พุ่มไม้ของป่าทึบ
 แล้วป่าก็สลายตัวเป็นกลุ่มควันลอยขึ้น
¹⁹เพราะพระพิโรธของพระยาห์เวห์จอมทัพ
 แผ่นดินนั้นก็ถูกเผา
และประชาชนก็เหมือนเชื้อเพลิง
 ไม่มีใครไว้ชีวิตพี่น้องของตน
²⁰เขาฉวยได้ด้านขวา แต่ยังหิวอยู่
 เขากินด้านซ้ายแต่ก็ยังไม่อิ่ม
 ต่างก็กินเนื้อจากผู้ที่เป็นเหมือนแขน
²¹มนัสเสห์กินเอฟราอิม เอฟราอิมกินมนัสเสห์
 และทั้งคู่ก็ต่อสู้กับยูดาห์
ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับ
 และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่

อิสยาห์ 10

¹วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ออกกฎหมายอธรรม
 และแก่พวกที่เขียนกฎมาบีบบังคับ
²เพื่อผลักไสคนขัดสนไปจากความยุติธรรม
 และปล้นสิทธิของคนจนแห่งชนชาติของเรา
เพื่อให้หญิงม่ายกลายเป็นของริบของพวกเขา
 และทำให้ลูกกำพร้าพ่อกลายเป็นเหยื่อ
³พวกท่านจะทำอย่างไรในวันลงโทษ?
 และในวันทำลายล้างซึ่งมาจากที่ไกล?
ท่านทั้งหลายจะหนีไปพึ่งใคร?
 และพวกท่านจะเก็บทรัพย์สมบัติของท่านไว้ที่ไหน?
⁴ไม่มีอะไรเหลือนอกจากจะก้มตัวลงอยู่กับพวกนักโทษ
 หรือล้มลงในหมู่คนที่ถูกฆ่า
ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังไม่ได้หันกลับ
 และพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
 อัสซีเรียผู้เย่อหยิ่งก็ถูกพิพากษาด้วย
⁵วิบัติแก่อัสซีเรีย ผู้เป็นตะบองแห่งความกริ้วของเรา
 และไม้พลองในมือของพวกเขาเป็นความเกรี้ยวกราดของเรา
⁶เราใช้เขาไปสู้ประเทศชาติหนึ่งที่ทิ้งพระเจ้า
 เราบัญชาเขาให้ไปสู้ชนชาติที่เรากริ้ว
ให้ไปเอาของริบและฉวยของปล้น
 และให้เหยียบย่ำลงเหมือนเหยียบเลนบนถนน
⁷แต่เขาไม่ได้ตั้งใจเช่นนั้น
 และจิตใจของเขาก็ไม่ได้คิดอย่างนั้น
เพราะในใจของเขาคิดแต่จะทำลาย
 และทำลายประชาชาติไปไม่ใช่น้อย
⁸เพราะเขาพูดว่า
 “พวกผู้บัญชาการของข้าล้วนเป็นกษัตริย์ไม่ใช่หรือ?
⁹เมืองคาลโนก็เหมือนเมืองคารเคมิชไม่ใช่หรือ?
 เมืองฮามัทก็เหมือนเมืองอารปัดไม่ใช่หรือ?
 เมืองสะมาเรียก็เหมือนเมืองดามัสกัสไม่ใช่หรือ?
¹⁰เหมือนอย่างที่มือของข้ายื่นไปถึงบรรดาราชอาณาจักรของรูปเคารพ
 ซึ่งมีรูปเคารพแกะสลักใหญ่กว่าของเยรูซาเล็มและสะมาเรีย
¹¹แล้วข้าจะไม่ทำกับเยรูซาเล็มและรูปเคารพของเขา
 อย่างที่ข้าได้ทำกับสะมาเรียและรูปเคารพของเขาหรือ? ”

 ¹²เมื่อองค์เจ้านายทำพระราชกิจทั้งหมดของพระองค์ที่ภูเขาศิโยนและที่เยรูซาเล็มเสร็จแล้ว พระองค์จะทรงลงโทษการโอ้อวดของพระราชาของอัสซีเรีย และการยกตัวด้วยสายตายโสของเขา ¹³เพราะเขาว่า

“ข้าทำการนี้ด้วยกำลังมือของข้า
 และด้วยสติปัญญาของข้า เพราะข้ามีความเข้าใจ
ข้าได้รื้อเขตแดนของชนชาติทั้งหลาย
 และได้ปล้นทรัพย์สมบัติของเขา
 ข้าเป็นเหมือนผู้ทรงพลังที่ได้ฉุดบรรดากษัตริย์ลงมา
¹⁴มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลาย
 เหมือนฉวยรังนก
และคนเก็บไข่นกที่ถูกทิ้งอย่างไร
 ข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งหมดอย่างนั้น
ไม่มีใครขยับปีกมาปกป้อง
 หรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”
¹⁵ขวานจะคุยข่มคนที่ใช้มันจามหรือ?
 หรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยหรือ?
ราวกับว่าไม้ตะบองจะยกผู้ที่ถือมันได้?
 หรือไม้พลองจะยกผู้ที่ไม่ใช่ท่อนไม้ได้?
¹⁶ฉะนั้น องค์เจ้านาย พระยาห์เวห์จอมทัพ
 จะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่คนกำยำล่ำสันของเขา
และจะมีการเผาไหม้ลุกโชนขึ้นใต้ศักดิ์ศรีของเขา
 เหมือนอย่างกับไฟไหม้
¹⁷ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟ
 และองค์บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นเปลวเพลิง
แล้วไฟจะเผาและทำลาย
 หนามใหญ่และหนามย่อยของเขาในวันเดียว
¹⁸พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีของป่าและสวนผลไม้ของเขา
 รวมทั้งจิตใจและร่างกาย
 และจะเป็นเหมือนเมื่อคนป่วยซูบตายไป
¹⁹ต้นไม้ในป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มที
 จนเด็กนับจำนวนได้