ทุกวิกฤติคือโอกาส

²³บ้างก็ลงเรือไปในทะเล
 ทำอาชีพอยู่บนน้ำกว้างใหญ่
²⁴เขาทั้งหลายได้เห็นพระราชกิจของพระยาห์เวห์
 คือการอัศจรรย์ต่างๆ ในที่น้ำลึก
²⁵เพราะพระองค์ทรงบัญชาให้เกิดลมพายุ
 ซึ่งโหมให้คลื่นทะเลกำเริบ
²⁶คนเหล่านั้นถูกซัดขึ้นไปสู่ท้องฟ้า และลงไปสู่ที่ลึก
 จิตใจของเขาฝ่อไปในเหตุร้ายของเขา
²⁷เขาทั้งหลายถลาและโซเซไปอย่างคนเมา
 และหมดปัญญา
²⁸เมื่อมีความทุกข์ลำบาก เขาทั้งหลายได้ร้องทูลพระยาห์เวห์
 แล้วพระองค์ทรงนำเขาออกจากความทุกข์ใจ
²⁹พระองค์ทรงทำให้พายุสงบลง
 และคลื่นทะเลก็นิ่ง
³⁰แล้วเขาทั้งหลายก็ยินดีเพราะมีความสงบ
 และพระองค์ทรงนำเขามาถึงเมืองท่าที่เขาปรารถนา
³¹ให้เขาทั้งหลายขอบพระคุณพระยาห์เวห์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์
 เพราะการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์ที่มีต่อมนุษย์ทั้งหลาย
³²ให้เขาทั้งหลายยกย่องพระองค์ในการชุมนุมของประชาชน
 และสรรเสริญพระองค์ในที่ประชุมของผู้อาวุโส

อัครทูตอื่นๆ รับรองเปาโล

 ¹สิบสี่ปีต่อมา ข้าพเจ้ากับบารนาบัสได้ขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็มอีก และพาทิตัสไปด้วย ²ข้าพเจ้าขึ้นไปตามที่พระเจ้าได้ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้า และข้าพเจ้าได้เล่าข่าวประเสริฐที่ข้าพเจ้าประกาศแก่คนต่างชาติให้พวกเขาฟัง (แต่ได้เล่าให้คนสำคัญบางคนฟังเป็นส่วนตัว) เกรงว่าข้าพเจ้าอาจจะวิ่งแข่งหรือวิ่งอย่างไร้ประโยชน์ ³ถึงแม้ทิตัสซึ่งอยู่กับข้าพเจ้าจะเป็นคนกรีก เขาก็ไม่ได้ถูกบังคับให้เข้าสุหนัต ⁴แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะว่ามีพี่น้องจอมปลอมลอบเข้ามาสอดแนมดูเสรีภาพซึ่งเรามีในพระเยซูคริสต์ พวกเขาหวังจะทำให้เราเป็นทาส ⁵แต่เราไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้กับพวกเขาแม้ชั่วประเดี๋ยวเดียว เพื่อให้ความจริงของข่าวประเสริฐนั้นดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายต่อไป ⁶และจากคนสำคัญบางคนที่ยังอยู่ (เขาจะเคยเป็นอะไรมาก่อน ก็ไม่สำคัญอะไรสำหรับข้าพเจ้าเลย พระเจ้าไม่ทรงเห็นแก่หน้าใคร) คนสำคัญเหล่านั้นไม่ได้เพิ่มเติมสิ่งหนึ่งสิ่งใดให้แก่ข้าพเจ้าเลย ⁷แต่ตรงข้าม เมื่อเขาทั้งหลายเห็นว่า ข้าพเจ้าได้รับมอบให้ประกาศข่าวประเสริฐแก่คนเหล่านั้นที่ไม่ได้เข้าสุหนัต เช่นเดียวกับเปโตรได้รับมอบให้ประกาศข่าวประเสริฐแก่คนที่ได้เข้าสุหนัต ⁸(เพราะว่าพระองค์ผู้ได้ทรงทำกิจในเปโตรให้เป็นอัครทูตไปยังพวกที่เข้าสุหนัต ก็ได้ทรงทำกิจในข้าพเจ้าให้ไปยังคนต่างชาติเหมือนกัน) ⁹เมื่อยากอบกับเคฟาสและยอห์น ผู้ที่เขานับถือว่าเป็นเสาหลัก เห็นพระคุณซึ่งประทานแก่ข้าพเจ้าแล้วก็ได้จับมือขวาของข้าพเจ้ากับบารนาบัส แสดงว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เพื่อให้เราไปหาคนต่างชาติ และท่านเหล่านั้นจะไปหาพวกที่เข้าสุหนัต ¹⁰ท่านเหล่านั้นขอแต่เพียงให้เรานึกถึงคนจน ซึ่งเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าทำอย่างกระตือรือร้นอยู่แล้ว

เซนนาเคอริบข่มขู่เยรูซาเล็ม

 ¹ต่อมาในปีที่ 14 ของรัชกาลกษัตริย์เฮเซคียาห์ เซนนาเคอริบพระราชาของอัสซีเรียยกขึ้นมาต่อสู้เมืองมีป้อมทั้งหมดของยูดาห์ และยึดไว้ได้ ²แล้วพระราชาของอัสซีเรียทรงใช้รับชาเคห์ชื่อตำแหน่งข้าราชการอัสซีเรียจากเมืองลาคีชมาเข้าเฝ้ากษัตริย์เฮเซคียาห์ที่กรุงเยรูซาเล็มพร้อมกับกองทัพใหญ่ และท่านมายืนอยู่ตรงรางระบายน้ำของสระบนที่ถนนลานซักฟอก ³เอลียาคิมบุตรฮิลคียาห์ผู้บัญชาการราชสำนักก็ออกมาหาท่าน พร้อมกับเชบนาราชเลขาและโยอาห์บุตรชายอาสาฟเจ้ากรมสารบรรณ
 ⁴แล้วรับชาเคห์พูดกับพวกเขาว่า “จงบอกเฮเซคียาห์ว่า พระมหาราชาคือพระราชาของอัสซีเรียตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้ามั่นใจเช่นนี้เพราะวางใจในสิ่งใด? ⁵เจ้าคิดว่า ลำพังถ้อยคำจากปากก็เป็นยุทธศาสตร์และแสนยานุภาพในสงครามได้หรือ? บัดนี้ เจ้ามั่นใจในตัวใคร เจ้าจึงได้กบฏต่อเรา? ⁶ดูสิ เวลานี้เจ้าพึ่งอียิปต์ซึ่งเป็นไม้เท้าอ้อช้ำ คนที่ใช้ไม้เท้านี้ก็จะถูกตำมือ ฟาโรห์พระราชาอียิปต์ก็จะเป็นเช่นนี้ต่อทุกคนที่พึ่งในตัวเขา ⁷แต่ถ้าเจ้าจะบอกเราว่า “พวกเรามั่นใจในพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา” ก็ปูชนียสถานสูงและแท่นบูชาของพระองค์ไม่ใช่หรือที่เฮเซคียาห์รื้อทิ้ง? และเขากล่าวกับยูดาห์และเยรูซาเล็มว่า “ท่านทั้งหลายจงนมัสการหน้าแท่นบูชานี้” ’ ⁸บัดนี้ จงมาตกลงกับพระราชาอัสซีเรียเจ้านายของข้า และข้าจะให้ม้า 2,000 ตัวแก่เจ้าถ้าหากฝ่ายเจ้าหาคนที่จะขี่ม้าเหล่านั้นได้ ⁹แล้วเจ้าจะขับไล่นายกองที่เล็กที่สุดสักคนหนึ่งในพวกข้าราชการของเจ้านายข้าได้อย่างไร? และยังมั่นใจในอียิปต์สำหรับรถรบและพลม้าได้อย่างไร? ¹⁰ยิ่งกว่านั้น ข้ามาต่อสู้เพื่อทำลายแผ่นดินนี้โดยปราศจากพระยาห์เวห์หรือ? พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าว่า ‘จงขึ้นไปต่อสู้กับแผ่นดินนี้และทำลายเสีย’ ”
 ¹¹แล้วเอลียาคิม เชบนา และโยอาห์เรียนรับชาเคห์ว่า “ขอกรุณาพูดกับผู้รับใช้ของท่านเป็นภาษาอาราเมคเถิด เพราะเราเข้าใจภาษานั้น โปรดอย่าพูดกับเราเป็นภาษายูดาห์ให้ประชาชนที่อยู่บนกำแพงได้ยินเลย” ¹²แต่รับชาเคห์ว่า “เจ้านายของข้าใช้ข้ามาพูดถ้อยคำเหล่านี้กับเจ้านายของเจ้าและกับเจ้าเท่านั้น โดยไม่ให้พูดกับพวกนั่งอยู่บนกำแพงคือพวกที่ต้องกินขี้และกินเยี่ยวของเขาพร้อมกับพวกเจ้าเช่นนั้นหรือ? ”
 ¹³แล้วรับชาเคห์ยืนขึ้นและร้องตะโกนเสียงดังเป็นภาษายูดาห์ว่า “จงฟังคำของพระมหาราชา คือพระราชาของอัสซีเรีย ¹⁴พระราชาตรัสดังนี้ว่า ‘อย่าให้เฮเซคียาห์หลอกลวงพวกเจ้า เพราะเขาไม่สามารถช่วยกู้พวกเจ้า ¹⁵และอย่าให้เฮเซคียาห์ทำให้เจ้าพึ่งในพระยาห์เวห์ โดยกล่าวว่า “พระยาห์เวห์จะทรงช่วยกู้เราแน่นอน พระยาห์เวห์จะไม่ทรงมอบเมืองนี้ไว้ในมือของพระราชาของอัสซีเรีย” ’ ¹⁶อย่าฟังเฮเซคียาห์เพราะพระราชาของอัสซีเรียตรัสดังนี้ว่า ‘จงยอมสงบศึกกับเราและออกมาหาเรา แล้วแต่ละคนจะได้กินจากเถาองุ่นของตน ทั้งได้กินจากต้นมะเดื่อของตน และแต่ละคนจะได้ดื่มน้ำจากที่เก็บน้ำของตน ¹⁷จนกว่าเราจะมา และจะนำเจ้าทั้งหลายไปยังแผ่นดินที่เหมือนแผ่นดินของเจ้าเอง คือแผ่นดินที่มีข้าวและเหล้าองุ่น แผ่นดินที่มีขนมปังและสวนองุ่น ¹⁸อย่าให้เฮเซคียาห์นำพาพวกเจ้าให้หลงผิดไปโดยกล่าวว่า “พระยาห์เวห์จะทรงช่วยกู้พวกเรา” มีพระองค์ไหนของแต่ละประชาชาติที่ช่วยกู้แผ่นดินของตนให้พ้นจากพระหัตถ์ของพระราชาของอัสซีเรียได้หรือ? ¹⁹พระของเมืองฮามัทและเมืองอารปัดอยู่ที่ไหน? พระของเมืองเสฟารวาอิมอยู่ที่ไหน? พวกเขาช่วยกู้สะมาเรียจากมือของเราได้หรือ? ²⁰พระองค์ไหนในพวกพระทั้งหมดของดินแดนเหล่านี้ที่ช่วยกู้ดินแดนของตนจากมือของเราได้? แล้วพระยาห์เวห์จะช่วยกู้เยรูซาเล็มจากมือของเราได้หรือ?’ ”
 ²¹แต่เขาทั้งหลายนิ่งเงียบ ไม่ตอบเขาสักคำเดียว เพราะพระบัญชาของกษัตริย์มีว่า “อย่าตอบโต้เขา” ²²แล้วเอลียาคิมบุตรฮิลคียาห์ ผู้บัญชาการราชสำนัก เชบนาราชเลขา และโยอาห์บุตรอาสาฟ เจ้ากรมสารบรรณเข้าเฝ้าเฮเซคียาห์ด้วยเสื้อผ้าฉีกขาด และกราบทูลถ้อยคำของรับชาเคห์

เฮเซคียาห์ทรงปรึกษาอิสยาห์

 ¹เมื่อกษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงได้ยิน พระองค์ก็ฉีกฉลองพระองค์ และทรงเอาผ้ากระสอบผ้ากระสอบคลุมพระองค์ แล้วเสด็จเข้าในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ²และพระองค์ทรงใช้เอลียาคิม ผู้บัญชาการราชสำนัก เชบนาราชเลขา และบรรดาปุโรหิตอาวุโสคลุมตัวด้วยผ้ากระสอบไปหาอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะ บุตรชายของอามอส ³เขาทั้งหลายเรียนท่านว่า “เฮเซคียาห์ตรัสดังนี้ว่า ‘วันนี้เป็นวันทุกข์ใจ วันที่ถูกว่ากล่าวและวันอดสู เด็กถึงกำหนดคลอดแต่ไม่มีกำลังเบ่งให้คลอด ⁴บางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงสดับถ้อยคำของรับชาเคห์ ผู้ซึ่งพระราชาของอัสซีเรียเจ้านายของเขาส่งมาเยาะเย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และพระองค์จะทรงกำราบบรรดาถ้อยคำซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงสดับแล้ว เพราะฉะนั้น ขอท่านถวายคำอธิษฐานเพื่อพวกที่เหลือของคนเหลืออยู่’ ”
 ⁵เมื่อข้าราชการของกษัตริย์เฮเซคียาห์มาถึงอิสยาห์ ⁶อิสยาห์ก็บอกเขาทั้งหลายว่า “จงทูลเจ้านายของพวกท่านดังนี้ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘อย่ากลัวเพราะถ้อยคำที่เจ้าได้ยินนั้น ซึ่งข้าราชการของพระราชาของอัสซีเรียได้กล่าวหยาบช้าต่อเรา ⁷นี่แน่ะ เราจะใส่วิญญาณจิตแบบหนึ่งในตัวเขา เพื่อว่าเขาจะได้ยินข่าวลือแล้วกลับไปยังแผ่นดินของเขา และเราจะให้เขาล้มลงด้วยดาบในแผ่นดินของเขาเอง’ ”
 ⁸รับชาเคห์กลับไปเพราะเขาได้ยินว่าพระราชาของอัสซีเรียออกจากลาคีชแล้ว และพบว่า พระราชาของอัสซีเรียสู้รบที่เมืองลิบนาห์ ⁹พระองค์ทรงได้ยินรายงานเกี่ยวกับทีรหะคาห์พระราชาของคูชว่า “เขาได้ออกมาสู้รบกับพระองค์แล้ว” และเมื่อพระองค์ทรงสดับแล้ว จึงส่งผู้สื่อสารไปเฝ้าเฮเซคียาห์โดยตรัสว่า ¹⁰“พวกเจ้าจงพูดดังนี้กับเฮเซคียาห์พระราชาของยูดาห์ว่า ‘อย่าให้พระเจ้าของเจ้าซึ่งเจ้าเชื่อมั่นนั้นหลอกลวงเจ้าว่า “เยรูซาเล็มจะไม่ถูกมอบไว้ในมือพระราชาของอัสซีเรีย” ¹¹ดูสิ เจ้าได้ยินแล้วว่าบรรดาพระราชาของอัสซีเรียได้ทำอะไรกับดินแดนทุกแห่ง คือได้ทำลายอย่างสิ้นเชิง แล้วเจ้าจะได้รับการช่วยกู้หรือ? ¹²พวกพระของประชาชาติทั้งหลายที่บรรพบุรุษของเราได้ทำลายนั้นช่วยกู้พวกเขาได้หรือ? คือโกซาน ฮาราน เรเซฟ และชาวเอเดนที่อยู่ในเทลอัสสาร์ ¹³พระราชาของฮามัท พระราชาของอารปัด พระราชาของเมืองเสฟารวาอิม เฮนาและอิฟวาห์อยู่ที่ไหนแล้ว?’ ”

คำอธิษฐานของเฮเซคียาห์

 ¹⁴เฮเซคียาห์ทรงรับจดหมายจากมือผู้สื่อสาร และทรงอ่าน แล้วเฮเซคียาห์ทรงขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และทรงคลี่จดหมายนั้นออกเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹⁵และเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ว่า ¹⁶“ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าของอิสราเอล ผู้ประทับเหนือเหล่าเครูบ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของบรรดาราชอาณาจักรแห่งแผ่นดินโลก คือพระองค์แต่เพียงองค์เดียว พระองค์ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ¹⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอเงี่ยพระกรรณสดับ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอเบิกพระเนตรและทรงมองดู และขอทรงฟังบรรดาถ้อยคำของเซนนาเคอริบ ซึ่งเขาส่งมาเยาะเย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ¹⁸ข้าแต่พระยาห์เวห์ เป็นความจริงที่บรรดาพระราชาของอัสซีเรียได้ทำให้ประเทศทั้งสิ้นและแผ่นดินของพวกเขานั้นร้างเปล่า ¹⁹และได้เหวี่ยงพระทั้งหลายของเขาเข้าไปในไฟ เพราะพวกนั้นไม่ใช่พระเจ้า เป็นแต่ผลงานของมือมนุษย์ที่เป็นไม้และหิน ดังนั้นพวกนั้นจึงถูกทำลายไป ²⁰บัดนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้พ้นมือของเขา เพื่อราชอาณาจักรทั้งหมดของแผ่นดินโลกจะทราบว่า พระองค์แต่เพียงองค์เดียวทรงเป็นพระยาห์เวห์”ฉบับทะเลตายว่า พระยาห์เวห์แต่เพียงองค์เดียวคือพระเจ้า
 ²¹แล้วอิสยาห์บุตรอามอสส่งข่าวถึงเฮเซคียาห์ทูลว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะเจ้าได้อธิษฐานต่อเราถึงเรื่องเซนนาเคอริบพระราชาของอัสซีเรีย’ ²²ต่อไปนี้เป็นพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสต่อสู้เขาว่า

‘ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน
 ดูถูกเจ้า และเย้ยหยันเจ้า
ธิดาของเยรูซาเล็ม
 สั่นศีรษะตามหลังใส่เจ้า
²³‘เจ้าเยาะเย้ยและกล่าวหยาบช้าต่อใคร?
 เจ้าขึ้นเสียงของเจ้าต่อผู้ใด?
และเบิ่งตาของเจ้าอย่างเย่อหยิ่ง
 ต่อองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล
²⁴เจ้าเยาะเย้ยองค์เจ้านายโดยพวกคนใช้ของเจ้า
 และเจ้าพูดว่า “ด้วยรถรบจำนวนมากของข้า
ข้าได้ขึ้นยังที่สูงของภูเขาทั้งหลาย
 ไปถึงที่ไกลสุดของเลบานอน
ข้าโค่นต้นสนสีดาร์สูงที่สุดของมันลง
 ทั้งต้นสนสามใบที่ดีที่สุดของมัน
ข้าเข้าไปถึงยอดสูงสุดของมัน
 ไปยังป่าทึบที่สุดของมัน
²⁵ข้าขุดบ่อ
 และดื่มน้ำ
และด้วยฝ่าเท้าของข้า
 ข้าจะทำให้ธารน้ำทั้งหมดของอียิปต์แห้งไป”
²⁶‘เจ้าไม่ได้ยินหรือว่า
 เรากะการไว้นานแล้ว?
เราวางแผนไว้แต่ดึกดำบรรพ์
 และบัดนี้เราทำให้มันเป็นไปแล้ว
คือเจ้าทำให้เมืองที่มีป้อมพังลง
 กลายเป็นกองสิ่งปรักหักพัง
²⁷ส่วนมือไม้ของชาวเมืองก็หมดเรี่ยวแรง
 พวกเขาท้อแท้และอับอาย
และกลายเป็นเหมือนพืชที่ทุ่งนา
 และเหมือนหญ้าอ่อน
เหมือนหญ้าบนยอดหลังคาบ้าน
 ถูกเผาเกรียม
²⁸‘แต่เรารู้จักการที่เจ้านั่งลง
 กับการที่เจ้าออกไปและเข้ามา
 และการที่เจ้าเกรี้ยวกราดต่อเรา
²⁹เพราะเจ้าเกรี้ยวกราดต่อเรา
 และความจองหองของเจ้ามาเข้าหูเรา
ฉะนั้น เราจะเอาขอของเราเกี่ยวจมูกเจ้า
 และเอาบังเหียนของเราใส่ปากเจ้า
แล้วเราจะหันเจ้ากลับไปตามทาง
 ที่เจ้าเข้ามานั้น’

 ³⁰“และนี่จะเป็นหมายสำคัญแก่ท่าน คือปีนี้ท่านจะกินสิ่งที่งอกขึ้นเอง และในปีที่สองสิ่งที่ผลิออกจากที่เดิม แล้วในปีที่สาม จงหว่าน แล้วเกี่ยว และจงทำสวนองุ่นและกินผลของมัน ³¹ส่วนพวกรอดตายของคนที่เหลืออยู่แห่งเชื้อวงศ์ยูดาห์นั้น จะหยั่งรากลงล่าง และเกิดผลขึ้นบน ³²เพราะว่าคนที่เหลืออยู่จะออกไปจากเยรูซาเล็ม และคนที่หนีรอดจะออกมาจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์จอมทัพจะทรงทำการนี้
 ³³“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับพระราชาของอัสซีเรียดังนี้ว่า ‘เขาจะไม่เข้ามาในนครนี้หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น หรือถือโล่เข้ามาข้างหน้านครหรือสร้างเชิงเทินต่อสู้มัน ³⁴เขามาทางไหน เขาจะต้องกลับไปทางนั้น เขาจะไม่เข้ามาในนครนี้ ’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ³⁵‘และเราจะป้องกันนครนี้ไว้เพื่อช่วยให้รอด เพื่อเห็นแก่เราเอง และเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา’ ”

เซนนาเคอริบพ่ายแพ้และสิ้นพระชนม์

 ³⁶ทูตของพระยาห์เวห์ออกไป และประหารคนในค่ายของคนอัสซีเรีย 185,000 คน และถึงเวลาเช้ามืดเมื่อคนตื่นขึ้น ดูสิ พวกเหล่านั้นกลายเป็นศพทั้งหมด ³⁷แล้วเซนนาเคอริบพระราชาของอัสซีเรียก็ยกทัพไป และกลับบ้าน แล้วอาศัยอยู่ในกรุงนีนะเวห์ ³⁸ต่อมาเมื่อพระองค์นมัสการในพระนิเวศของพระนิสโรคเทพเจ้าของพระองค์ อัดรัมเมเลค และชาเรเซอร์ พระราชโอรสของพระองค์ก็ประหารพระองค์ด้วยดาบ แล้วหนีไปยังแผ่นดินอารารัต และเอสารฮัดโดนพระราชโอรสของพระองค์ก็ขึ้นครองแทน