วัน 265

ไม่เคยยอมแพ้

ปัญญานิพนธ์ สุภาษิต 23:10-18

พันธสัญญาใหม่ กาลาเทีย 6:1-18

พันธสัญญาเดิม อิสยาห์ 49:8-51:16

เกริ่นนำ

เซอร์วินสตัน เชอร์ชิลล์ ได้รับการขนานนามว่าเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสหราชอาณาจักร เขามีชีวิตที่ยืนยาว ใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญและรวบรวมชาติด้วยวาทศิลป์ที่สร้างแรงบันดาลใจ เหตุการณ์ที่โดดเด่นที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวประวัติของเขาคือเขาต้องลาออกจากกองทัพเรือในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งจากปฏิบัติการดาร์ดาแนลที่ล้มเหลว เขาล้มเหลวอย่างน่าตื่นตะลึง แต่เขาเรียนรู้ที่จะไม่ยอมแพ้

มีคนบอกผมว่าครั้งหนึ่ง เมื่อเขากลับมาที่โรงเรียนเก่าของเขา โรงเรียนแฮร์โรว์ เพื่อพบปะพูดคุยกับพวกเด็ก ๆ คนทั้งโรงเรียนรวมตัวกันเพื่อฟังถ้อยคำประกอบด้วยปัญญาของเขา บุรุษผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้ลุกขึ้นพูด: ‘หนุ่มน้อย อย่ายอมแพ้ อย่ายอมแพ้ อย่ายอมแพ้’ คำพูดทั้งหมดใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที จากนั้นเขาก็นั่งลง ปัจจุบันไม่มีใครลืมคำพูดของเขาได้ลง

อย่างน้อยก็คือเวอร์ชั่นยอดนิยมมากของเรื่องราวนี้ เชอร์ชิลล์พูดในลักษณะนั้นจริงๆ แต่เป็นส่วนหนึ่งของการพูดที่ยาวนานกว่า ในตอนท้ายเขากล่าวว่า ‘อย่ายอมแพ้ อย่ายอมแพ้ อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม อย่ายอม ในสิ่งใด ไม่ว่าใหญ่หรือเล็ก ใหญ่หรือเล็ก อย่ายอมแพ้ เชื่อมั่นในเกียรติและความรู้สึกที่ดี อย่ายอมจำนนต่อการบีบบังคับ อย่ายอมจำนนต่ออำนาจอันท่วมท้นที่เห็นได้ชัดของศัตรู’

ในยุคปัจจุบัน ชีวิตของเรากลายเป็นเรื่องปัจจุบันทันด่วนอยู่ตลอดที่สิ่งใดก็ตามที่ต้องใช้ความพากเพียรอย่างทรหดอดทนอาจดูไม่น่าดึงดูด เราต้องการผลตอบแทนและผลลัพธ์ในทันที แต่บางครั้งการจะได้รับผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็ใช้เวลานานกว่าจะได้มา

ปัญญานิพนธ์

สุภาษิต 23:10-18

¹⁰อย่าย้ายหลักเขตเก่าแก่
และอย่ารุกล้ำไร่นาของลูกกำพร้า
¹¹เพราะพระผู้ไถ่ของลูกกำพร้านั้นแข็งแรง
พระองค์จะทรงสู้ความกับเจ้าในคดีของพวกเขา
¹²จงเปิดใจรับคำสั่งสอน
และจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้
¹³อย่าละเลยการตีสอนเด็ก
เพราะถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย
¹⁴ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว
เจ้าจะช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากแดนคนตาย
¹⁵ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้ามีปัญญา
ใจของข้าเองก็จะยินดีด้วย
¹⁶จิตใจของข้าจะเปรมปรีดิ์
เมื่อปากของเจ้าพูดสิ่งที่ถูกต้อง
¹⁷เจ้าอย่าริษยาคนบาป
แต่จงยำเกรงพระยาห์เวห์ตลอดเวลา
¹⁸เพราะแน่นอนมีอนาคตสำหรับเจ้า
และความหวังของเจ้าจะไม่สลาย

อรรถาธิบาย

อย่ายอมแพ้ในความกระตือรือร้น

‘เจ้าอย่าริษยาคนบาป แต่จงยำเกรงพระยาห์เวห์ตลอดเวลา เพราะแน่นอนมีอนาคตสำหรับเจ้า และความหวังของเจ้าจะไม่สลาย’ (ข้อ 17–18)

อัครทูตเปาโลเขียนบางอย่างที่คล้ายกัน ‘อย่าอ่อนระอา จงมีจิตใจกระตือรือร้นด้วยพระวิญญาณ’ (โรม 12:11) เราควรกระตือรือร้นเหมือนวันแรกที่เราได้พบพระเยซู อย่างที่ แบร์ กริลล์ส พูดไว้ว่า ‘จงเป็นคนที่กระตือรือร้นที่สุดที่คุณรู้จัก ความกระตือรือร้นจะค้ำจุนคุณในยามยาก ให้กำลังใจคนรอบข้าง และส่งอิทธิพลความกระตือรือร้นออกไปให้สุด’

เมื่อหลายปีก่อน ผมเขียนไว้ที่ขอบด้านข้างของหน้าพระคัมภีร์ข้างข้อพระวจนะที่ยกมาตอนนี้ ‘ผมรู้สึกค่อนข้างอิจฉาผู้คน [เพื่อนร่วมงานในที่ทำงานในขณะนั้น] และงานของพวกเขา นี่คือพระวจนะของพระเจ้าที่มีต่อผม คือไม่ใช่เพื่ออิจฉา แต่จงกระตือรือร้นแทนเพื่อพระเจ้า และพระเจ้าทรงสัญญาไว้ถึง “อนาคตที่สดใส”’ (สุภาษิต 23:18, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก Good News Translation โดยผู้แปล) สรรเสริญพระเจ้าสำหรับพระสัญญาที่เกาะเกี่ยวกับงานของผม

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยให้ข้าพระองค์ไม่ให้ขาดความกระตือรือร้น แต่ให้รักษาความเร่าร้อนทางฝ่ายวิญญาณของข้าพระองค์ ขอบพระคุณที่พระองค์สัญญาถึง 'อนาคตที่สดใส'

พันธสัญญาใหม่

กาลาเทีย 6:1-18

จงช่วยรับภาระของกันและกัน

¹พี่น้องทั้งหลาย แม้จับใครที่ละเมิดประการใดได้ พวกท่านซึ่งอยู่ฝ่ายพระวิญญาณ จงช่วยคนนั้นด้วยใจสุภาพอ่อนโยนให้เขากลับตั้งตัวใหม่ โดยคิดถึงตัวเอง เกรงว่าท่านจะถูกทดลองด้วย ²จงช่วยรับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์ ³เพราะว่าถ้าใครถือตัวว่าเป็นคนสำคัญ ทั้งๆ ที่เขาไม่สำคัญอะไรเลย เขาก็หลอกตัวเอง ⁴แต่ละคนจงสำรวจการกระทำของตนเอง แล้วจึงจะมีอะไรอวดได้ในตัวเองโดยไม่ต้องเปรียบกับผู้อื่น ⁵เพราะว่าแต่ละคนต้องรับภาระของตัวเอง
⁶ส่วนคนที่รับการสอนพระวจนะ จงแบ่งสิ่งดีทุกอย่างให้แก่คนที่สอนตนเถิด
⁷อย่าหลงเลย ท่านจะล้อเล่นกับพระเจ้าไม่ได้ เพราะว่าใครหว่านอะไรลง ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น ⁸คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองเนื้อหนังของตน ก็จะเก็บเกี่ยวความเปื่อยเน่าจากเนื้อหนังนั้น แต่คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองพระวิญญาณ ก็จะเก็บเกี่ยวชีวิตนิรันดร์จากพระวิญญาณนั้น ⁹อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร ¹⁰เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส ให้เราทำดีต่อทุกคน และเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อคนที่เป็นสมาชิกของครอบครัวแห่งความเชื่อ

คำเตือนสุดท้ายและคำอวยพร

¹¹จงสังเกตดูตัวอักษรที่ข้าพเจ้าเขียนถึงท่านด้วยมือของข้าพเจ้าเองว่าตัวโตเพียงใด ¹²คนที่ปรารถนาได้หน้าตามเนื้อหนังก็จะบังคับพวกท่านให้เข้าสุหนัต เพียงเพื่อพวกเขาจะได้ไม่ถูกข่มเหงเพราะเรื่องกางเขนของพระคริสต์เท่านั้น ¹³แม้แต่คนที่เข้าสุหนัตแล้ว ก็ไม่ได้ประพฤติตามธรรมบัญญัติ แต่พวกเขาปรารถนาให้พวกท่านเข้าสุหนัต เพื่อพวกเขาจะได้เอาเนื้อหนังของพวกท่านไปอวด ¹⁴ข้าพเจ้าไม่ขออวดอะไรนอกจากเรื่องกางเขนของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ซึ่งโดยกางเขนนั้นโลกได้ตายจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ได้ตายจากโลก ¹⁵เพราะว่าจะเข้าสุหนัตหรือไม่นั้น ไม่สำคัญอะไร แต่การที่ถูกสร้างใหม่นั้นสำคัญ ¹⁶สันติสุขและพระเมตตาจงมีแก่ทุกคนที่ประพฤติตามกฎนี้ และแก่อิสราเอลของพระเจ้า ¹⁷ตั้งแต่นี้ไป ขออย่าให้ใครมารบกวนข้าพเจ้าเลย เพราะว่าข้าพเจ้ามีรอยประทับตราของพระเยซูติดอยู่ที่กายของข้าพเจ้าแล้ว
¹⁸พี่น้องทั้งหลาย ขอให้พระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจงสถิตอยู่กับจิตวิญญาณของท่านทั้งหลายด้วยเถิด อาเมน

อรรถาธิบาย

อย่าท้อใจการทำความดี

‘อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร’ (ข้อ 9)

เมื่อเปาโลเขียนถึงตอนท้ายของจดหมายฉบับนี้ เขาได้กระตุ้นให้ชาวกาลาเทียทำงานร่วมกันเป็นทีม ถ้ามีคนออกนอกเส้นทาง จงพยายามฟื้นฟูพวกเขาด้วยใจสุภาพ (ข้อ 1ก) แต่จงระวังตัวเองด้วย เกรงว่าตัวเราเองจะถูกทดลอง (ข้อ 1ข) คุณต้องรับผิดชอบต่อชีวิตของตนเอง ‘แต่ละคนจงสำรวจการกระทำของตนเอง… เพราะว่าแต่ละคนต้องรับภาระของตัวเอง’ (ข้อ 4-5)

เรามีความรับผิดชอบต่อสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีมด้วย ‘รับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์’ (ข้อ 2)

เปาโลถือว่าเราทุกคนมีภาระ คำที่ใช้หมายถึง ‘ภาระหนัก’ เป็นคำกว้างๆ ที่ประกอบด้วยทุกข์ ความเจ็บป่วย ความพิการทางร่างกาย ความเศร้าโศก ความทุกข์ระทม ความกังวล ความรับผิดชอบ (ด้านการเงินและอื่น ๆ ) การทดลอง ข้อผิดพลาด ความสงสัย จุดอ่อนและความล้มเหลว (ด้านศีลธรรมและอื่น ๆ ) กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันรวมภาระทุกอย่างที่ยากจะแบกรับ

วิธีหนึ่งที่พระเยซูทรงแบกรับภาระเหล่านี้ของคุณคือผ่านมิตรภาพของมนุษย์ นี่เป็นวิธีที่ทิตัสช่วยแบกรับภาระของเปาโล

ผมชอบความมีอิสระและการพึ่งพาตนเอง ไม่พึ่งพาผู้อื่น แต่ตัวผมถูกสร้างมาให้เป็นภาระแก่คุณ และคุณถูกออกแบบให้เป็นภาระแก่ผม ‘รับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์’ (ข้อ 2)

ผมสามารถพูดได้เพียงว่าในชีวิตของผมเอง ผมรู้สึกขอบคุณต่อเพื่อนสนิทเหล่านั้นที่ผมและพิพพาได้พูดคุย และอธิษฐานด้วยเป็นประจำ คนที่เคยช่วยเราในบางครั้งที่ภาระดูเหมือนหนักเกินกว่าที่เราจะแบกกันไหว เราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมายทั้งยังร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ทั้งหมดนี้ช่วยกันแบกภาระ

เป้าหมายของทีมคือการหว่านเมล็ดพันธุ์ที่ดีต่อไป ‘เพราะว่าใครหว่านอะไรลง ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองเนื้อหนังของตน ก็จะเก็บเกี่ยวความเปื่อยเน่าจากเนื้อหนังนั้น แต่คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองพระวิญญาณ ก็จะเก็บเกี่ยวชีวิตนิรันดร์จากพระวิญญาณนั้น’ (ข้อ 7–8)

อัครทูตเปาโลเขียนถึงชาวกาลาเทียว่า ‘...ไม่ท้อใจ’ (ข้อ 9) การทดลองคือความเมื่อยล้าในการทำความดี แต่พระสัญญาก็คือว่าคุณจะเก็บเกี่ยวผลถ้าคุณไม่ท้อใจ ใช้ทุกโอกาสทำดีกับทุกคน ‘เฉพาะอย่างยิ่ง ต่อคนที่เป็นสมาชิกของครอบครัวแห่งความเชื่อ’ (ข้อ 10)

มีความท้อใจมากมายรอบตัว มีการทดลองที่หนักหนาเพื่อให้ยอมแพ้ เมื่อคุณหว่านเมล็ด คุณจะไม่เห็นผลทันที มันต้องใช้เวลา บางครั้งเมื่อคุณมองย้อนกลับไปหลายปีต่อมา คุณจะเห็นว่าในที่สุดเมล็ดพันธุ์ที่คุณหว่านลงไปก็เกิดดอกออกผล ยังมีเมล็ดพืชอีกมากมายที่หว่านลงซึ่งคุณอาจไม่รู้อะไรเลยจนกว่าคุณจะเห็นการเก็บเกี่ยวในสวรรค์ กุญแจดอกหนึ่งในการคิดบวกคือการรักษามุมมองที่เป็นนิรันดร์

เปาโลไม่เคยหยุดเทศนาข้อความที่เรียบง่าย เกี่ยวกับ ‘เรื่องกางเขนของพระคริสต์' (ข้อ 12) ท่านเดินต่อไปและหว่านต่อไป ท่านปฏิเสธที่จะเพิ่มหรือลบข้อความที่ประกาศออกไป ทั้งยังปฏิเสธที่จะออกไปประกาศข้อความที่เป็นที่นิยมเพื่อหลีกเลี่ยงการกดขี่ข่มเหง (ข้อ 12) เป็นผลให้ท่านถูกข่มเหง ท่านเขียนว่า ‘ข้าพเจ้ามีรอยประทับตราของพระเยซูติดอยู่ที่กายของข้าพเจ้าแล้ว’ (ข้อ 17)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้หว่านต่อไป ทำความดีต่อไป และยึดมั่นในพระสัญญาของพระองค์ว่า ในเวลาที่เหมาะสม เราจะเก็บเกี่ยวพืชผลถ้าเราไม่ยอมแพ้

พันธสัญญาเดิม

อิสยาห์ 49:8-51:16

การทรงนำชาวศิโยนกลับสู่บ้านเกิด

⁸พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“ในเวลาโปรดปราน เราได้ตอบเจ้าแล้ว
ในวันแห่งความรอดเราได้ช่วยเจ้า
เราได้ดูแลเจ้า และมอบเจ้าไว้
ให้เป็นพันธสัญญาของชนชาติ
เพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน
เพื่อแบ่งที่ร้างเปล่าให้เป็นมรดก
⁹และเพื่อกล่าวกับพวกถูกจำจองว่า ‘จงออกมา’
กล่าวกับพวกที่อยู่ในความมืดว่า ‘จงเผยตัว’
พวกเขาจะเลี้ยงชีพตามทาง
และที่เลี้ยงดูของพวกเขาจะอยู่ตามที่สูงโล้นทุกแห่ง
¹⁰เขาทั้งหลายจะไม่หิวหรือกระหาย
ความร้อนแผดเผาหรือดวงอาทิตย์จะไม่ทำลายเขา
เพราะพระองค์ผู้ทรงสงสารพวกเขาจะทรงนำพวกเขา
และจะนำพาเขาไปยังน้ำพุ
¹¹เราจะปรับภูเขาทุกแห่งของเราให้เป็นทางเดิน
และทางหลวงทั้งหลายของเราจะถูกยกให้สูง
¹²นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกล
และดูสิ เหล่านี้มาจากเหนือและจากตะวันตก
และเหล่านี้มาจากแผ่นดินซีนิม”
¹³โอ ฟ้าสวรรค์ จงเปล่งเสียงชื่นบาน และแผ่นดินโลกจงชื่นชมยินดีเถิด
โอ ภูเขาเอ๋ย จงร้องด้วยความเปรมปรีดิ์
เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงปลอบโยนชนชาติของพระองค์แล้ว
และทรงสงสารคนของพระองค์ที่ถูกข่มใจ
¹⁴แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ได้ทรงละทิ้งข้าแล้ว
และองค์เจ้านายทรงลืมข้าเสียแล้ว”
¹⁵“ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่ และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ?
และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้
แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า
¹⁶ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา กำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
¹⁷บรรดาบุตรของเจ้าจะรีบมา แต่พวกผู้ทำลายเจ้าจะจากไป
และพวกที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
¹⁸จงเงยตาขึ้นและมองไปรอบๆ
เขาทั้งหลายชุมนุมกัน และพวกเขามายังเจ้า”
พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ตราบใดที่เราเองมีชีวิตอยู่
เจ้าจะสวมพวกเขาทุกคนเหมือนเครื่องประดับ
เจ้าจะผูกพวกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
¹⁹“แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้า และแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้า
แน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัย
และพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล
²⁰ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูก
จะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า
‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้ว
จงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’
²¹แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า
‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้า
ข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมัน
ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่
แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้?
นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพัง
แล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ”
²²พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
“ดูสิ เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติ
และชูธงสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลาย
แล้วพวกเขาจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาในอ้อมอก และจะแบกบรรดาบุตรหญิงของเจ้ามาบนบ่า
²³กษัตริย์ทั้งหลายจะเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้า
และบรรดาพระราชธิดาของท่านเหล่านั้นจะเป็นแม่นมของเจ้า
พวกเขาจะก้มหน้าลงถึงดินและกราบเจ้า
และจะเลียผงคลีที่เท้าของเจ้า
แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเองคือยาห์เวห์
บรรดาผู้รอคอยเราจะไม่อับอาย”
²⁴จะเอาเหยื่อไปจากนักรบได้หรือ?
และจะช่วยเชลยของผู้กดขี่ให้หลุดได้หรือ?
²⁵พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“แน่นอน แม้แต่เชลยของผู้มีกำลังก็จะต้องถูกเอาไป
และเหยื่อของผู้น่ากลัวก็จะต้องช่วยให้หลุด
เพราะเราเองจะต่อสู้กับผู้ต่อสู้เจ้า
และเราเองจะช่วยบุตรทั้งหลายของเจ้าให้รอด
²⁶เราจะให้พวกบีบบังคับเจ้ากินเนื้อของตนเอง
และเขาจะเมาโลหิตของเขาเองเหมือนเมาเหล้าองุ่น
แล้วมนุษย์ทุกคนจะรู้ว่า
เราคือยาห์เวห์เป็นพระผู้ช่วยของเจ้า
และเป็นพระผู้ไถ่ของเจ้า องค์อานุภาพของยาโคบ”

อิสยาห์ 50

¹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“ใบหย่ากับแม่ของพวกเจ้า
ที่เราใช้ไล่นางไปนั้นอยู่ที่ไหน?
หรือเจ้าหนี้ของเราคนใด
ที่เราขายพวกเจ้าไปให้เขา?
นี่แน่ะ เจ้าถูกขายเพราะบาปของเจ้า
และแม่ของเจ้าถูกไล่ไปเพราะความทรยศของเจ้า
²ทำไมนะ เมื่อเรามาจึงไม่พบผู้ใดเลย?
เมื่อเราร้องเรียกจึงไม่มีใครตอบ?
มือเราสั้นเกินกว่าจะไถ่ถอนได้หรือ?
และเราไม่มีกำลังจะช่วยกู้หรือ?
ดูสิ เราทำให้น้ำทะเลแห้งด้วยการกำราบของเรา
เราทำให้แม่น้ำทั้งหลายเป็นถิ่นทุรกันดาร
ปลาของแม่น้ำนั้นๆ ก็เน่าเหม็นเพราะขาดน้ำ
และตายไปเพราะกระหายน้ำ
³เราห่มท้องฟ้าด้วยความดำมืด
และใช้ผ้ากระสอบเป็นผ้าคลุมของมัน”
ผู้รับใช้ถูกทำให้อัปยศแต่ได้รับการแก้ต่าง
⁴พระยาห์เวห์องค์เจ้านายประทานแก่ข้าพเจ้า
ให้มีลิ้นของผู้ได้รับการสั่งสอน
เพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักการค้ำชู
คือค้ำชูผู้อิดโรยด้วยถ้อยคำ
ทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุก
พระองค์ทรงปลุกหูของข้าพเจ้า
เพื่อให้ฟังเหมือนอย่างคนได้รับการสั่งสอน
⁵พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงเปิดหูข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าเองไม่ได้ขัดขืน
ข้าพเจ้าไม่ได้หันหลังกลับ
⁶ข้าพเจ้าเปิดหลังให้ผู้โบยตีข้าพเจ้า
และหันแก้มแก่คนดึงเคราข้าพเจ้าออก
ข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนหน้า
จากการเยาะเย้ยและการถ่มน้ำลายรด
⁷แต่พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้า
เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะไม่ถูกทำให้อัปยศ
เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าข้าพเจ้าให้เหมือนหินเหล็กไฟ
และข้าพเจ้าทราบว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย
⁸พระองค์ผู้ทรงแก้ต่างให้ข้าพเจ้านั้นอยู่ใกล้
ใครจะสู้ความกับข้าพเจ้า
ก็ให้เรายืนขึ้นมาด้วยกัน
และใครจะกล่าวหาข้าพเจ้า
ก็ให้เขาเข้ามาใกล้ข้าพเจ้า
⁹นี่แน่ะ พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้า
ใครจะกล่าวว่าข้าพเจ้ามีความผิด?
ดูสิ พวกเขาทุกคนจะหลุดลุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
ตัวแมลงจะกัดกินพวกเขาเสีย
¹⁰ใครบ้างในพวกเจ้าที่เกรงกลัวพระยาห์เวห์
และฟังเสียงผู้รับใช้ของพระองค์?
เขาผู้ดำเนินในความมืด
และปราศจากความสว่าง
แต่ยังวางใจในพระนามพระยาห์เวห์
และพึ่งอาศัยพระเจ้าของเขา
¹¹นี่แน่ะ พวกเจ้าทุกคนที่ก่อไฟ
ผู้เอาดุ้นไฟคาดตัวเจ้าไว้
จงเดินด้วยแสงไฟของพวกเจ้า
และด้วยดุ้นไฟซึ่งเจ้าได้ก่อ
พวกเจ้าจะได้รับสิ่งนี้จากมือของเรา
คือ เจ้าจะต้องนอนลงในที่ทุกข์ทรมาน

อิสยาห์ 51

พรที่สะสมไว้เพื่อประชากรของพระเจ้า

¹จงฟังเราสิ เจ้าทั้งหลายผู้ขวนขวายความชอบธรรม
พวกเจ้าผู้แสวงหาพระยาห์เวห์
จงมองดูหินที่ตัวเจ้าถูกตัดออกมา
และบ่อหินที่พวกเจ้าถูกขุดขึ้นมา
²จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของเจ้า
และซาราห์ผู้คลอดเจ้าทั้งหลายมา
เพราะเมื่อเขายังเป็นเพียงคนเดียว เราได้เรียกเขา
เราได้อวยพรเขาและทวีจำนวนของเขา
³เพราะว่าพระยาห์เวห์จะทรงชูใจศิโยน
พระองค์จะทรงชูใจที่ทิ้งร้างทุกแห่งของเธอ
และจะทำให้ถิ่นทุรกันดารของเธอเหมือนสวนเอเดน
และที่ราบแห้งแล้งของเธอเหมือนพระอุทยานของพระยาห์เวห์
จะพบความชื่นบานและความยินดีในเธอ
ทั้งการขอบพระคุณและเสียงเพลง
⁴ชนชาติของเราเอ๋ย จงฟังเสียงของเรา
ประชากรของเราเอ๋ย จงเงี่ยหูฟังเรา
เพราะว่าธรรมบัญญัติจะออกไปจากเรา
และความยุติธรรมของเราจะเป็นความสว่างของชนชาติทั้งหลาย
⁵ความชอบธรรมของเราได้มาใกล้
และการช่วยกู้ของเราออกไปแล้ว
แขนของเราจะพิพากษาชนชาติทั้งหลาย
และคาดหวังต่อแขนของเรา
⁶จงเงยหน้าของพวกเจ้าดูฟ้าสวรรค์
แล้วมองดูแผ่นดินโลกเบื้องล่าง
เพราะว่าฟ้าสวรรค์จะสูญไปเหมือนควัน
และแผ่นดินโลกจะหลุดลุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
แล้วผู้อาศัยอยู่ในนั้นจะตายไปเหมือนริ้น
แต่ความรอดของเราจะอยู่เป็นนิตย์
และความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุด
⁷จงฟังเรา พวกเจ้าผู้รู้จักความชอบธรรม
ชนชาติที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจ
อย่ากลัวการเยาะเย้ยของมนุษย์
และอย่าวิตกต่อการถากถางของเขา
⁸เพราะว่าตัวแมลงจะกินเขาเหมือนกินเสื้อผ้า
และตัวหนอนจะกินเขาเหมือนกินขนแกะ
แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงเป็นนิตย์
และความรอดของเราอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
⁹ข้าแต่พระกรของพระยาห์เวห์
จงตื่นเถิด ตื่นขึ้นเถิด จงสวมกำลัง
ตื่นขึ้นอย่างในอดีตกาล
อย่างในชั่วชาติพันธุ์นานมาแล้วนั้น
ท่านไม่ใช่หรือที่หั่นราหับเป็นชิ้นๆ
และแทงมังกรทะลุ?
¹⁰ท่านไม่ใช่หรือที่ทำให้ทะเลแห้งไป?
คือน้ำของที่ลึกยิ่งนั้น
และทำที่ลึกของทะเลให้เป็นหนทาง
เพื่อให้พวกที่ทรงไถ่ไว้แล้วเดินผ่านไป
¹¹แล้วพวกที่ไถ่ไว้แล้วของพระยาห์เวห์จะกลับมา
และจะมายังศิโยนด้วยการร้องเพลง
ความชื่นบานเป็นนิตย์จะอยู่บนศีรษะของพวกเขา
เขาจะได้รับความชื่นบานและความยินดี
ความโศกเศร้าและการถอนหายใจจะหนีไป
¹²เราเอง คือเราเองผู้ชูใจเจ้า
เจ้าเป็นใครเล่าที่กลัวคนซึ่งจะต้องตาย
คือกลัวมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า?
¹³เจ้าลืมพระยาห์เวห์ผู้สร้างของเจ้า
ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์
และทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก
และเจ้ากลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวัน
เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับ
เมื่อเขาตั้งตัวขึ้นที่จะทำลาย
แต่ความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า?
¹⁴นักโทษจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็ว
เขาจะไม่ตายในที่กักขัง
และอาหารของเขาก็ไม่ขาดแคลน
¹⁵เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้กวนทะเลให้คลื่นของมันคะนอง
(พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ)
¹⁶และเราใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้า
และซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเรา
เราตั้งฟ้าสวรรค์
และวางรากฐานแผ่นดินโลก
และกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นชนชาติของเรา”

อรรถาธิบาย

อย่าเลิกวางใจในความรักของพระเจ้า

ทุกเช้า อิสยาห์รอคอยการทรงตรัสของพระเจ้า สั่งสอนเขา เพื่อเขาจะได้รู้ถ้อยคำที่ถูกต้องในการ ‘ค้ำชูผู้อิดโรย’ เพื่อให้กำลังใจผู้ที่ถูกทดลองให้ยอมรับความพ่ายแพ้ (50:4)

ในพระธรรมตอนนี้ วิธีที่เขาทำคือพูดกับผู้คนเกี่ยวกับความรักที่พระเจ้ามีต่อพวกเขา เขาพูดถึงความเมตตาของพระเจ้า (49:10–13) และเขาใช้การเปรียบเทียบห้าประการอธิบายความรักของพระเจ้า:

1. ผู้เลี้ยง
พระเจ้ารักคุณเหมือนผู้เลี้ยงที่รักแกะของตน พระเจ้าในฐานะพระผู้เลี้ยงของอิสราเอล จะทรงนำผู้คนของพระองค์กลับจากการเป็นเชลย ด้วยความรักของพระองค์ พระองค์จะทรงกระทำให้แม้แต่อุปสรรคก็สนองพระประสงค์ของพระองค์ (ข้อ 11) พระเยซูทรงหยิบภาพของผู้เลี้ยงที่ดีนี้มาประยุกต์ใช้กับพระองค์เอง (ยอห์น 10:3–15)

2. มารดา
ความรักที่พระเจ้ามีต่อคุณยิ่งใหญ่กว่าความรักที่แม่มีต่อลูก ‘มารดาจะลืมทารกที่หน้าอกของหล่อน แล้วเดินหนีจากลูกที่เกิดมาได้หรือ? แต่ถึงแม้ว่ามารดาจะลืมลง เราก็ไม่มีวันลืมเจ้า ไม่เคยเลย’ (อิสยาห์ 49:15, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

3. ช่างแกะสลัก
พระเจ้าตรัสว่า ‘เราได้ประทับ (สักรูป) ของท่านบนฝ่ามือของเราอย่างไม่ลบเลือน’ (ข้อ 16, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก Amplified Bible โดยผู้แปล) ชาวบาบิโลนใช้รอยสักเพื่อเตือนพวกเขาถึงบุคคลที่พวกเขารัก ความรักและความมุ่งมั่นของพระเจ้าที่มีต่อคุณนั้นแสดงให้เห็นโดยการสลักรูปของคุณบนฝ่าพระหัตถ์ของพระองค์

4. ผู้พิชิต
ความรักของพระเจ้าเป็นเหมือนผู้พิชิต (ข้อ 25–26) พระองค์ทรงเข้มแข็งพอที่จะทำตามจุดประสงค์ของพระองค์เพื่อคุณและต่อสู้กับผู้ที่กดขี่ข่มเหงคุณ (ข้อ 25)

5. สามี
ผู้คนต่างพูดว่าพระเจ้าหย่าขาดจากพวกเขา เพราะบาปของพวกเขา พระเจ้าตรัสว่าถึงแม้ความอ่อนแอและบาปของพวกเขาเป็นสาเหตุให้เกิดการกวาดต้อนไปเป็นเชลย พระเจ้าสามารถฟื้นฟูพวกเขาได้ พระองค์ไม่ได้หย่าขาดหรือขายพวกเขาให้เป็นทาส (50:1) ไม่มีใครอยู่ไกลเกินเอื้อมจากพระเจ้า พระองค์สมรสกับคนของพระองค์ ความรักที่พระองค์มีต่อคุณยิ่งใหญ่กว่าความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่างสามีและภรรยา

อิสยาห์กระตุ้นผู้คนให้วางใจในพระเจ้าต่อไป: ‘บรรดาผู้รอคอยเราจะไม่อับอาย’ (49:23) พระเจ้าจะทรงช่วยผู้คนผ่านผู้รับใช้ที่ทนทุกข์ของพระองค์: ‘ข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนหน้า จากการเยาะเย้ยและการถ่มน้ำลายรด แต่พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้า เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะไม่ถูกทำให้อัปยศ เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าข้าพเจ้าให้เหมือนหินเหล็กไฟ’ (50:6–7)

พระเยซูทรงทราบว่าพระองค์กำลังจะถูกเยาะเย้ยและถ่มน้ำลายใส่ พระพักตร์ของพระองค์เหมือนหินเหล็กไฟ และเสด็จไปยังกรุงเยรูซาเล็มโดยรู้ว่าพระองค์จะทรงถูกตรึงที่กางเขนที่นั่น พระองค์มีความมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ พระองค์ไม่ยอมแพ้ พระเจ้าพิสูจน์พระองค์แล้ว (ข้อ 8) ผลที่ได้คือชัยชนะอันยิ่งใหญ่และการเก็บเกี่ยวที่ยิ่งใหญ่

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอบพระคุณพระองค์ บรรดาผู้ที่วางใจในพระองค์จะไม่มีวันผิดหวัง ช่วยข้าพระองค์ให้วางใจในความรักอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ที่มีต่อข้าพระองค์ต่อไป

เพิ่มเติมโดยพิพพา

กาลาเทีย 6:9

‘อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร’

เป็นเรื่องง่ายมากที่จะท้อใจเมื่อไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในสถานการณ์หรือคนที่คุณพยายามช่วยและดูเหมือนจะแย่ลง พระวจนะข้อนี้บอกว่าจงก้าวต่อไป แม้ว่าจะถูกล่อลวงให้ยอมแพ้ เพราะในที่สุดคุณจะได้เก็บเกี่ยว