ถ้อยคำที่เปลี่ยนแปลงชีวิต

ธรรมบัญญัติของพระเจ้านั้นดีเลิศ

א (อาเลฟ)
¹บรรดาผู้ที่ดีพร้อมในทางของตนก็เป็นสุข
 คือผู้ที่ดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์
²บรรดาผู้ที่รักษาพระโอวาทของพระองค์ก็เป็นสุข
 พวกเขาแสวงหาพระองค์ด้วยสุดใจ
³พวกเขาไม่ทำผิด
 แต่เดินตามพระมรรคาของพระองค์
⁴พระองค์เองทรงออกข้อบังคับ
 เพื่อให้พวกข้าพระองค์ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด
⁵โอ ขอให้ทางทั้งหลายของข้าพระองค์มั่นคง
 ในการปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระองค์
⁶แล้วข้าพระองค์จะไม่อับอาย
 เมื่อจดจ่ออยู่ที่พระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์
⁷ข้าพระองค์จะยกย่องพระองค์ด้วยใจเที่ยงตรง
 เมื่อข้าพระองค์เรียนรู้กฎหมายอันชอบธรรมของพระองค์
⁸ข้าพระองค์จะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระองค์
 ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสียอย่างสิ้นเชิง

การทักทาย

 ¹เปาโล สิลวานัส และทิโมธี
 เรียน คริสตจักรของชาวเมืองเธสะโลนิกา ในพระเจ้าพระบิดาและพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า
 ขอให้พระคุณและสันติสุขดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด

ความเชื่อและตัวอย่างของชาวเธสะโลนิกา

 ²เราขอบพระคุณพระเจ้าเพราะพวกท่านทุกคนตลอดเวลา และเมื่ออธิษฐานก็เอ่ยถึงท่านเสมอ ³ต่อพระพักตร์พระเจ้าพระบิดาของเรา คือรำลึกถึงความเชื่อของท่านที่แสดงออกเป็นการกระทำ ถึงความรักที่ท่านเต็มใจทำงานหนัก และถึงความทรหดอดทนซึ่งเกิดจากความหวังในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ⁴พี่น้องทั้งหลาย ผู้เป็นที่รักของพระเจ้า เราทราบแน่ว่าพระเจ้าได้ทรงเลือกสรรท่านทั้งหลายไว้แล้ว ⁵และข่าวประเสริฐของเราที่มาถึงท่านไม่ได้มาด้วยถ้อยคำเท่านั้น แต่ด้วยฤทธิ์เดช ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และด้วยความมั่นใจอันเต็มเปี่ยม ท่านทั้งหลายรู้อยู่แล้วว่า เราเป็นคนอย่างไรในหมู่พวกท่านเพราะเห็นแก่ท่าน ⁶และท่านก็ทำตามอย่างของเรา และขององค์พระผู้เป็นเจ้า โดยที่ท่านได้รับคำสอนนั้นด้วยความยากลำบากมาก แต่ท่านยังมีความชื่นชมยินดีซึ่งเกิดจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ ⁷เพราะเหตุนั้นท่านจึงเป็นแบบอย่างแก่คนที่เชื่อแล้ว ในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา ⁸เพราะว่าคำสอนเรื่ององค์พระผู้เป็นเจ้าได้เลื่องลือออกไปจากพวกท่าน ไม่ใช่แต่ในแคว้นมาซิโดเนียและในแคว้นอาคายาเท่านั้น แต่ความเชื่อของท่านในพระเจ้าได้เลื่องลือไปทุกแห่งหน จนเราไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ⁹เพราะคนเหล่านั้นร่ำลือกันว่าพวกท่านให้การต้อนรับเราดีขนาดไหน และกล่าวถึงการที่ท่านได้ละทิ้งรูปเคารพและหันมาหาพระเจ้า เพื่อรับใช้พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่และเที่ยงแท้ ¹⁰และรอคอยพระบุตรของพระเจ้าจากสวรรค์ ซึ่งพระองค์ทรงให้เป็นขึ้นจากตาย คือพระเยซูผู้ทรงช่วยเราให้พ้นจากพระพิโรธที่จะมีมาภายหน้านั้น

1 เธสะโลนิกา 2

พันธกิจของเปาโลในเธสะโลนิกา

 ¹พี่น้องทั้งหลาย ท่านเองก็ทราบว่าการที่เรามาเยี่ยมท่านนั้นไม่ไร้ประโยชน์เลย ²ถึงแม้ว่าเราต้องทนการยากลำบาก และได้รับการอัปยศต่างๆ มาแล้วที่เมืองฟีลิปปี ซึ่งท่านก็ทราบอยู่ เราก็ยังมีใจกล้าในพระเจ้าของเราที่ได้ประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้าแก่พวกท่าน ทั้งๆ ที่ต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย ³เพราะว่าคำเตือนสติของเราไม่ได้เกิดมาจากความคิดผิด หรือเจตนาไม่บริสุทธิ์หรืออุบายใดๆ ⁴แต่ว่าพระเจ้าทรงเห็นชอบที่จะมอบข่าวประเสริฐไว้กับเรา เราจึงประกาศไป ไม่ใช่เพื่อให้เป็นที่พอใจของมนุษย์ แต่ให้เป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า ผู้ทรงชันสูตรใจเรา ⁵ท่านก็รู้อยู่และพระเจ้าทรงเป็นพยานฝ่ายเราว่าเราไม่ได้ใช้คำยกยอใดๆ หรือคำพูดเคลือบคลุมเพื่อความโลภ ⁶หรือแสวงหาศักดิ์ศรีจากมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นจากท่านหรือจากคนอื่น ⁷เราในฐานะอัครทูตของพระคริสต์จะเรียกร้องสิ่งเหล่านี้ก็ได้ แต่เราอยู่ในหมู่พวกท่านด้วยความสุภาพอ่อนโยนด้วยความสุภาพอ่อนโยน สำเนาโบราณหลายฉบับว่า เหมือนทารก เหมือนมารดาที่เลี้ยงดูลูกของตน ⁸เมื่อเรารักท่านอย่างนี้แล้ว เราก็มีใจพร้อมที่จะเผื่อแผ่เจือจาน ไม่ใช่แต่เพียงข่าวประเสริฐของพระเจ้าเท่านั้น แต่อุทิศตัวเราให้แก่ท่านด้วย เพราะท่านทั้งหลายเป็นที่รักยิ่งของเรา
 ⁹พี่น้องทั้งหลาย ท่านคงจำได้ถึงการทำงานอันเหน็ดเหนื่อย และความยากลำบากของเรา เมื่อประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้าให้ท่านฟัง เราทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อจะไม่เป็นภาระแก่ใครในพวกท่าน ¹⁰ท่านเป็นพยานฝ่ายเรา และพระเจ้าก็ทรงเป็นพยานด้วยว่าเราได้ประพฤติตัวบริสุทธิ์ เที่ยงธรรม และปราศจากข้อตำหนิในหมู่พวกท่านที่เชื่อ ¹¹ดังที่ท่านรู้แล้วว่า การวางตัวของเราก็เหมือนบิดาทำต่อบุตร ¹²คือเตือนสติ หนุนใจและกำชับให้ท่านดำเนินชีวิตอย่างเหมาะสมต่อพระเจ้า ผู้ทรงเรียกท่านให้เข้ามาในแผ่นดินและในพระสิริของพระองค์ ¹³เราขอบพระคุณพระเจ้าเสมอ เพราะว่าเมื่อท่านทั้งหลายได้รับพระวจนะของพระเจ้า ซึ่งท่านได้ยินจากเรา ท่านไม่ได้รับไว้อย่างเป็นคำของมนุษย์ แต่ได้รับไว้ตามความเป็นจริง คือเป็นพระวจนะของพระเจ้า ซึ่งกำลังทำงานอยู่ภายในท่านที่เชื่อ ¹⁴พี่น้องทั้งหลาย ท่านปฏิบัติตามอย่างคริสตจักรที่อยู่ในแคว้นยูเดีย ซึ่งเป็นของพระเจ้าทางพระเยซูคริสต์ เพราะว่าท่านได้รับความลำบากจากพวกพ้องของตน เหมือนที่คนเหล่านั้นได้รับจากชาวยิวด้วยกัน ¹⁵พวกยิวได้ปลงพระชนม์พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า ได้ประหารชีวิตพวกผู้เผยพระวจนะ และได้ขับไล่เราออกไป พวกเขาขัดพระทัยพระเจ้า และเป็นปฏิปักษ์ต่อมนุษย์ทุกคน ¹⁶โดยขัดขวางไม่ให้เราประกาศแก่คนต่างชาติเพื่อให้ได้รับความรอด การทำเช่นนี้ส่งผลให้บาปของพวกเขาเต็มเปี่ยม แต่ในที่สุดพระพิโรธของพระเจ้าก็ตกอยู่เหนือพวกเขา

ช่างหม้อและดินเหนียว

 ¹พระวจนะซึ่งมาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ว่า ²“จงลุกขึ้น ไปที่บ้านของช่างหม้อ เราจะให้เจ้าได้ยินถ้อยคำของเราที่นั่น” ³ข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างหม้อ และเขากำลังทำงานอยู่ที่แป้นหมุน ⁴และภาชนะดินซึ่งกำลังทำนั้นเสียอยู่ในมือของช่างหม้อ เขาจึงปั้นใหม่ให้เป็นภาชนะอีกลูกหนึ่งตามที่เขาเห็นว่าควรทำ
 ⁵แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ⁶“พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะทำแก่เจ้าอย่างที่ช่างปั้นหม้อนี้ทำไม่ได้หรือ? พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ นี่แน่ะ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าอยู่ในมือของเรา อย่างดินเหนียวอยู่ในมือของช่างปั้นหม้อ ⁷ถ้าเวลาใดก็ตามเราประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะถอนและพังและทำลายมันเสีย ⁸แต่ถ้าประชาชาตินั้น ซึ่งเราได้ลั่นวาจาไว้ หันเสียจากความชั่วของตน เราก็จะกลับใจจากโทษ ซึ่งเราได้ตั้งใจจะทำแก่ชาตินั้นเสีย ⁹และถ้าเวลาใดก็ตาม เราได้ประกาศเกี่ยวกับประชาชาติหนึ่งหรือราชอาณาจักรหนึ่งว่า เราจะสร้างขึ้นและปลูกฝังไว้ ¹⁰และชาตินั้นได้ทำชั่วในสายตาของเรา ไม่ฟังเสียงของเรา เราก็จะกลับใจจากความดีซึ่งเราตั้งใจจะทำกับชาตินั้นเสีย ¹¹เพราะฉะนั้น ตอนนี้จงกล่าวแก่คนยูดาห์และชาวเมืองเยรูซาเล็มว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เรากำลังก่อสิ่งร้ายไว้สู้เจ้า และคิดแผนงานอย่างหนึ่งไว้สู้เจ้า ทุกคนจงกลับเสียจากทางชั่วของตน จงซ่อมทางและการกระทำของเจ้าทั้งหลาย’

การดื้อดึงถือรูปเคารพของอิสราเอล

¹²“แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เหลวไหล เราจะดำเนินตามแผนงานของเราเอง และต่างจะทำตามคว ามดื้อดึงแห่งจิตใจชั่วของตน’
¹³“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้ว่า
 จงไปเที่ยวถามดูท่ามกลางประชาชาติว่า
ใครเคยได้ยินเหมือนอย่างนี้บ้าง?
 อิสราเอลพรหมจารีนั้น
 ได้ทำสิ่งที่น่าหวาดเสียวยิ่งนัก
¹⁴หิมะแห่งเลบานอนจะหายไปจาก
 เนินผาหินของสีรีออนนั้นหรือ?
บรรดาน้ำเย็นที่ไหลมาจากต่างถิ่น
 จะแห้งไปหรือ?
¹⁵แต่ประชากรของเราได้ลืมเราเสีย
 เขาทั้งหลายเผาเครื่องหอมบูชาพระเท็จ
เขาได้สะดุดในหนทางของเขา
 ในถนนโบราณ
และเข้าไปตามซอกซอย
 ไม่ไปตามถนนหลวง
¹⁶ได้ทำให้แผ่นดินของพวกเขาเป็นที่ร้างเปล่า
 เป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ยอยู่เป็นนิตย์
ทุกคนที่ผ่านไปก็หวาดหวั่น
 และสั่นศีรษะของเขา ¹⁷เราจะกระจายเขาออกไปอย่างลมตะวันออก
 ต่อหน้าศัตรู
เราจะหันหลังให้เขาแทนที่จะหันหน้าให้
 ในวันแห่งภัยพิบัติของเขานั้น”

แผนปองร้ายเยเรมีย์

¹⁸แล้วเขากล่าวว่า “มาเถิด ให้เราคิดแผนปองร้ายเยเรมีย์ เพราะว่าธรรมบัญญัติย่อมไม่สูญหายไปจากปุโรหิต หรือคำปรึกษาจากนักปราชญ์ หรือถ้อยคำจากผู้เผยพระวจนะ มาเถิด ให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้น และอย่าให้เราฟังคำของเขาเลย”
¹⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงฟังข้าพระองค์
 และขอทรงฟังเสียงปรปักษ์ของข้าพระองค์เถิด
²⁰ความชั่วเป็นสิ่งตอบแทนความดีหรือ?
 แต่พวกเขาได้ขุดหลุมไว้หมายเอาชีวิตของข้าพระองค์
ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนเฝ้าพระองค์
 ทูลขอสิ่งดีเพื่อเขา
 เพื่อจะหันพระพิโรธของพระองค์ไปเสียจากเขา
²¹ดังนั้น ขอทรงมอบบุตรหลานของเขาให้แก่การกันดารอาหาร
 มอบพวกเขาให้แก่อำนาจของดาบ
ให้ภรรยาของพวกเขาสูญเสียบุตรและเป็นม่าย
 ขอให้ผู้ชายของเขาตายด้วยโรคระบาด
 ให้คนหนุ่มของเขาล้มตายด้วยดาบในสงคราม
²²ขอให้ได้ยินเสียงร้องมาจากเรือนของพวกเขา
 เมื่อพระองค์ทรงนำผู้บุกรุกมาปล้นเขาอย่างฉับพลัน
เพราะเขาได้ขุดหลุมไว้ดักข้าพระองค์
 และวางบ่วงดักเท้าของข้าพระองค์
²³แม้กระนั้น ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบ
 การปองร้ายทั้งสิ้นของเขาที่จะฆ่าข้าพระองค์เสีย
ขออย่าทรงลบมลทินความผิดบาปของเขา
 หรือลบบาปของเขาเสียจากพระพักตร์พระองค์ ขอให้เขาถูกคว่ำลงเฉพาะพระพักตร์พระองค์
 ขอทรงจัดการเขาทั้งหลายในเวลาแห่งความกริ้วของพระองค์

เยเรมีย์ 19

เหยือกดินที่แตก

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “จงไปซื้อเหยือกดินของช่างหม้อมาลูกหนึ่ง แล้วพาผู้ใหญ่บางคนของประชาชนและปุโรหิตอาวุโสบางคน ²ไปที่หุบเขาเบนฮินโนม ตรงทางเข้าประตูกองเศษหม้อ และที่นั่นจงป่าวร้องถ้อยคำที่เราบอกเจ้าไว้ ³เจ้าจงว่า ‘ขอทรงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ข้าแต่บรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ และชาวกรุงเยรูซาเล็ม พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำเหตุร้ายมาถึงสถานที่นี้ อย่างที่หูของทุกคนที่ได้ยินจะอื้อไป ⁴เพราะว่าพวกเขาได้ละทิ้งเรา และได้ทำให้สถานที่นี้เป็นมลทิน ด้วยการเผาเครื่องหอมในที่นี้เพื่อบูชาแก่พระอื่นๆ ซึ่งตัวเขาเอง หรือบรรพบุรุษของเขา หรือบรรดาพระราชาของยูดาห์ไม่รู้จัก และเพราะเขาได้ทำให้สถานที่นี้เต็มด้วยโลหิตของผู้ไร้ความผิด ⁵และได้สร้างปูชนียสถานสูงสำหรับพระบาอัล เพื่อจะเผาบุตรชายของเขาเสียในไฟ เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวแด่พระบาอัล ซึ่งเราไม่ได้บัญชาหรือกล่าวถึง หรือได้นึกในใจของเรา ⁶ฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง เมื่อสถานที่นี้จะไม่มีใครเรียกชื่อว่าโทเฟท หรือหุบเขาเบนฮินโนมอีก แต่จะเรียกว่า หุบเขาแห่งการฆ่า ⁷และในสถานที่นี้ เราจะทำให้แผนงานของยูดาห์และเยรูซาเล็มสูญสิ้นไป และจะทำให้เขาทั้งสองล้มลงด้วยดาบ ต่อหน้าศัตรูของพวกเขา และด้วยมือของบรรดาผู้ที่แสวงหาชีวิตของเขา เราจะให้ศพของพวกเขาเป็นอาหารของนกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลก ⁸และเราจะทำให้เมืองนี้เป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นสิ่งที่ถูกเยาะเย้ย ทุกคนที่ผ่านไปจะหวาดหวั่น และจะเยาะเย้ยความหายนะทั้งสิ้นของเขา ⁹และเราจะทำให้พวกเขากินเนื้อของบุตรชาย และบุตรหญิงของตน และทุกคนจะกินเนื้อของเพื่อนของตน ในการที่ถูกล้อมและทุกข์ใจ คือที่ซึ่งศัตรูของเขาและผู้ที่แสวงหาชีวิตของเขา ได้ข่มใจเขาทั้งหลาย’
 ¹⁰“แล้วเจ้าจงทำเหยือกให้แตกต่อหน้าต่อตาคนที่ไปกับเจ้านั้น ¹¹และจงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เราจะให้ชนชาตินี้และชาวเมืองนี้แตก เช่นเดียวกับที่คนทำให้ภาชนะของช่างหม้อแตกจนซ่อมแซมไม่ได้อีก เขาจะฝังคนไว้ในโทเฟท จนไม่มีที่ให้ฝังอีก ¹²พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะทำดังนี้แก่ที่นี้ และแก่ชาวเมืองนี้ ทำเมืองนี้ให้เหมือนโทเฟท ¹³บรรดาบ้านแห่งเยรูซาเล็ม และราชวังทั้งหลายแห่งบรรดากษัตริย์ยูดาห์ คือบรรดาบ้านที่บนหลังคานั้น เขาเผาเครื่องหอมให้แก่บรรดาบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระอื่น จะเป็นมลทินเหมือนสถานโทเฟท’ ”
 ¹⁴แล้วเยเรมีย์ก็มาจากโทเฟท ที่ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงใช้ให้ท่านไปเผยพระวจนะนั้น และท่านก็ยืนอยู่ในลานพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และกล่าวแก่ประชาชนทั้งปวงว่า ¹⁵“พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสว่า ‘นี่แน่ะ เราจะนำสิ่งร้ายทั้งสิ้นซึ่งเราได้บอกกล่าวไว้ให้ตกอยู่บนเมืองนี้และบรรดาเมืองขึ้นทั้งสิ้น เพราะพวกเขาได้ทำคอแข็ง ปฏิเสธไม่ฟังถ้อยคำของเรา’ ”

เยเรมีย์ 20

ปาชเฮอร์ข่มเหงเยเรมีย์

 ¹ปาชเฮอร์ปุโรหิตบุตรของอิมเมอร์ผู้เป็นหัวหน้าใหญ่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ได้ยินเยเรมีย์เผยพระวจนะถึงสิ่งเหล่านี้ ²ปาชเฮอร์ก็ตีเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะและจับท่านใส่ขื่อคา ซึ่งอยู่ด้านบนของประตูเบนยามิน ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ³พอรุ่งขึ้นเมื่อปาชเฮอร์ปลดเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์พูดกับท่านว่า “พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงเรียกชื่อของท่านว่าปาชเฮอร์ แต่ทรงเรียกว่า มาโกร์มิสสาบิบ ⁴เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเป็นความหวาดกลัวต่อตัวเจ้าเอง และต่อมิตรสหายทั้งสิ้นของเจ้า พวกเขาจะล้มลงด้วยดาบของศัตรูของเขาขณะที่เจ้ามองดูอยู่ และเราจะมอบยูดาห์ทั้งสิ้นไว้ในมือของกษัตริย์บาบิโลน เขาจะกวาดเอาไปเป็นเชลยยังบาบิโลน และจะฆ่าเสียด้วยดาบ ⁵ยิ่งกว่านั้นอีกเราจะยกความมั่งคั่งของเมืองนี้ คือผลผลิตทั้งสิ้นและของมีค่าทั้งสิ้นของเมืองนี้ และทรัพย์สมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ของยูดาห์ไว้ในมือของศัตรูของเขาทั้งหลาย ผู้ซึ่งจะปล้นและฉุดคร่าและกวาดต้อนพวกเขาไปบาบิโลน ⁶ส่วนตัวท่านปาชเฮอร์และบรรดาผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านของท่าน จะต้องไปเป็นเชลย ท่านจะต้องไปยังบาบิโลน และท่านจะตายและถูกฝังไว้ที่นั่น ทั้งท่านและมิตรสหายทั้งสิ้นของท่าน ผู้ซึ่งท่านได้เผยบรรดาความเท็จแก่เขา”

เยเรมีย์ประณามผู้ข่มเหงท่าน

⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์
 และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกลวง
พระองค์ทรงมีกำลังยิ่งกว่าข้าพระองค์
 และพระองค์ทรงชนะ
ข้าพระองค์เป็นที่ให้เขาหัวเราะวันยังค่ำ
 ทุกคนเยาะเย้ยข้าพระองค์
⁸เพราะเมื่อข้าพระองค์พูด ข้าพระองค์ร้องให้ช่วย
 ข้าพระองค์ตะโกนว่า “ความทารุณและการทำลาย”
เพราะว่าพระวจนะของพระยาห์เวห์ทำให้ข้าพระองค์
 ถูกตำหนิและเยาะเย้ยตลอดวัน
⁹ถ้าข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไม่อ้างถึงพระองค์
 หรือกล่าวในพระนามของพระองค์อีก”
ก็มีสิ่งในใจของข้าพระองค์เหมือนไฟไหม้
 อัดอยู่ในกระดูกของข้าพระองค์
และข้าพระองค์ก็อ่อนเปลี้ยที่ต้องเก็บมันไว้
 และข้าพระองค์ก็เก็บไว้ไม่ไหว
¹⁰ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบเป็นอันมาก
 “ความสยดสยองอยู่รอบด้าน ใส่ความเขา ให้เราใส่ความเขา”
มิตรสหายที่คุ้นเคยทั้งสิ้นของข้าพระองค์
 เฝ้าดูความล่มจมของข้าพระองค์กล่าวว่า
“บางทีเขาอาจจะถูกหลอกลวง
 แล้วเราจะชนะเขา
 และทำการแก้แค้นเขาได้”
¹¹แต่พระยาห์เวห์ทรงอยู่กับข้าพเจ้าดังนักรบที่น่าเกรงขาม
 เพราะฉะนั้น บรรดาผู้ข่มเหงข้าพเจ้าจะสะดุด
พวกเขาจะไม่ชนะข้าพเจ้า
 เขาจะอับอายอย่างยิ่ง
เพราะเขาทำไม่สำเร็จ  ความอัปยศอดสูเป็นนิตย์ของเขานั้น
 จะไม่มีวันถูกลืม
¹²ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงทดลองคนชอบธรรม
 ผู้ทอดพระเนตรทั้งใจและจิต
ขอให้ข้าพระองค์ได้เห็นการแก้แค้นของพระองค์เหนือเขาทั้งหลาย
 เพราะข้าพระองค์ได้ทูลเสนอคดีของข้าพระองค์แล้ว
¹³จงร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์
 จงสรรเสริญพระยาห์เวห์
เพราะว่าพระองค์ทรงช่วยกู้ชีวิตผู้ขัดสน
 ให้พ้นจากมือของผู้ทำความชั่วร้าย
¹⁴ขอให้วันที่ข้าพเจ้าเกิดมานั้นถูกแช่งสาป
 อย่าให้วันที่มารดาของข้าพเจ้าคลอดข้าพเจ้าได้รับพร
¹⁵ขอให้ชายคนนั้นถูกแช่งสาป คือ
 คนที่นำข่าวไปบอกบิดาข้าพเจ้าว่า
“บุตรชายคนหนึ่งเกิดมาแก่ท่านแล้ว”
 ซึ่งทำให้บิดามีความยินดีมาก
¹⁶ขอให้ชายคนนั้นเหมือนกับบรรดาเมือง
 ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงคว่ำเสียและไม่ได้กลับพระทัย
ขอให้เขาได้ยินเสียงร้องในเวลาเช้า
 และให้ได้ยินเสียงโวยวายในเวลาเที่ยง
¹⁷เพราะพระองค์ไม่ได้ฆ่าข้าพเจ้าเสียตั้งแต่ในครรภ์
 ให้มารดาของข้าพเจ้าเป็นหลุมฝังศพของข้าพเจ้า
 และครรภ์นั้นจะได้โตอยู่เป็นนิตย์
¹⁸ทำไมข้าพเจ้าจึงออกจากครรภ์
 มาเห็นความลำบากและความทุกข์
 และวันคืนของข้าพเจ้าก็หมดสิ้นไปในความอับอาย?