อธิษฐานอย่างไร

ז (ซายิน)
⁴⁹ขอทรงระลึกถึงพระวจนะของพระองค์ที่มีต่อผู้รับใช้ของพระองค์
 ซึ่งพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์หวังอยู่นั้น
⁵⁰นี่คือการปลอบโยนในความทุกข์ยากของข้าพระองค์
 คือพระสัญญาของพระองค์ให้ชีวิตแก่ข้าพระองค์
⁵¹คนโอหังเย้ยหยันข้าพระองค์ยิ่งนัก
 แต่ข้าพระองค์ไม่หันออกจากธรรมบัญญัติของพระองค์
⁵²เมื่อข้าพระองค์ระลึกถึงกฎหมายของพระองค์ที่มีมาแต่กาลก่อน
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ได้รับการปลอบโยน
⁵³ความกริ้วอันร้อนแรงได้เกาะกุมใจข้าพระองค์เนื่องจากคนอธรรม
 ผู้ละทิ้งธรรมบัญญัติของพระองค์
⁵⁴กฎเกณฑ์ของพระองค์ได้เป็นบทเพลงของข้าพระองค์
 ในบ้านที่ข้าพระองค์อาศัยอยู่ชั่วคราว
⁵⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์ ในยามค่ำคืนข้าพระองค์ระลึกถึงพระนามของพระองค์
 และปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระองค์
⁵⁶สิ่งนี้ได้เกิดแก่ข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์รักษาข้อบังคับของพระองค์ไว้

คำแนะนำเกี่ยวกับการอธิษฐาน

 ¹เพราะฉะนั้นก่อนสิ่งอื่นใดทั้งหมด ข้าพเจ้าขอร้องพวกท่านให้วิงวอน อธิษฐาน ทูลขอ และขอบพระคุณเพื่อทุกคน ²เพื่อกษัตริย์ทั้งหลายและทุกคนที่มีตำแหน่งสูง เพื่อเราจะได้ดำเนินชีวิตอย่างสงบและมีสันติในทางพระเจ้า และเป็นที่นับถือ ³การกระทำเช่นนี้เป็นการดี และเป็นที่ชอบพระทัยของพระเจ้าพระผู้ช่วยให้รอดของเรา ⁴พระองค์ทรงประสงค์ให้ทุกคนได้รับความรอดและรู้ความจริง ⁵เพราะว่าพระเจ้ามีองค์เดียว และคนกลางก็มีแต่เพียงผู้เดียวระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์ คือพระเยซูคริสต์ผู้ทรงสภาพมนุษย์ ⁶ผู้ประทานพระองค์เองเป็นค่าไถ่สำหรับทุกคน เหตุการณ์นี้เป็นพยานในเวลาที่เหมาะสมของมันเอง ⁷เพราะเรื่องนี้ข้าพเจ้าจึงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ประกาศและเป็นอัครทูต (ข้าพเจ้าพูดความจริงและไม่ได้โกหกเลย) เป็นอาจารย์ของพวกต่างชาติในเรื่องความเชื่อและความจริง
 ⁸เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าปรารถนาให้พวกผู้ชายยกมืออันบริสุทธิ์ขึ้นอธิษฐานในทุกแห่งหน โดยปราศจากความโกรธหรือการทุ่มเถียงกัน ⁹ส่วนพวกผู้หญิงก็เหมือนกัน ควรแต่งกายให้สุภาพด้วยความเหมาะสม และพอเหมาะพอควร ไม่ต้องถักผมหรือประดับกายด้วยทองคำ ไข่มุก หรือเสื้อผ้าราคาแพง ¹⁰แต่ประดับด้วยการทำดี สมกับเป็นหญิงที่ประกาศตนว่านมัสการพระเจ้า ¹¹ให้ผู้หญิงเรียนอย่างเงียบๆ ด้วยความนอบน้อมอย่างยิ่ง ¹²ข้าพเจ้าไม่ยอมให้ผู้หญิงสั่งสอนหรือควบคุมแปลได้อีกว่า หรือมีอำนาจเหนือผู้ชาย แต่ให้เธออยู่เงียบๆ ¹³เพราะพระเจ้าทรงสร้างอาดัมก่อน แล้วจึงสร้างเอวา ¹⁴และอาดัมไม่ได้ถูกล่อลวง แต่ผู้หญิงถูกล่อลวงและทำบาป ¹⁵แต่ถึงกระนั้นเธอก็จะได้รับความรอดในการมีบุตร ถ้าหากพวกเธอดำรงอยู่ในความเชื่อ ความรัก และความบริสุทธิ์ ด้วยความสงบเสงี่ยม

คนตระกูลเรคาบได้รับการยกย่อง

 ¹พระวจนะมาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ ในรัชกาลเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า ²“จงไปหาคนตระกูลเรคาบและพูดกับพวกเขา และนำพวกเขามาที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์ เข้ามาในห้องเฉลียงห้องหนึ่ง แล้วเชิญให้พวกเขาดื่มเหล้าองุ่น” ³ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงนำยาอาซันยาห์บุตรเยเรมีย์ผู้เป็นบุตรฮาบาซินยาห์ กับพี่น้องของเขา และบุตรชายทั้งหมดของเขาและคนตระกูลเรคาบทุกคน ⁴ข้าพเจ้านำพวกเขามายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ มาในห้องเฉลียงของบุตรของฮานัน ผู้เป็นบุตรอิกดาลิยาห์ คนของพระเจ้า ซึ่งอยู่ใกล้กับห้องเฉลียงของเจ้านาย เหนือห้องเฉลียงของมาอาเสยาห์บุตรชัลลูม คนดูแลธรณีประตู ⁵แล้วข้าพเจ้าก็วางเหยือกเหล้าองุ่นกับถ้วยหลายใบไว้ต่อหน้าคนตระกูลเรคาบ และพูดกับพวกเขาว่า “เชิญดื่มเหล้าองุ่น” ⁶แต่เขาทั้งหลายตอบว่า “พวกเราไม่ดื่มเหล้าองุ่น เพราะโยนาดับบุตรเรคาบผู้เป็นบิดาของเราสั่งเราว่า ‘อย่าดื่มเหล้าองุ่น ทั้งตัวเจ้าและลูกหลานของเจ้าเป็นนิตย์ ⁷อย่าสร้างบ้าน อย่าหว่านพืช อย่าปลูกหรือมีสวนองุ่น แต่จงอาศัยอยู่ในเต็นท์ตลอดชีวิตของเจ้า เพื่อเจ้าจะมีชีวิตยืนนานในแผ่นดินซึ่งเจ้าอาศัยอยู่’ ⁸พวกเราได้เชื่อฟังเสียงของโยนาดับบุตรเรคาบ ผู้เป็นบิดาของเราในทุกสิ่งซึ่งท่านได้สั่งเรา คือไม่ดื่มเหล้าองุ่นตลอดชีวิต ทั้งตัวเรา ภรรยา บุตรชายและบุตรหญิงของเรา ⁹ไม่สร้างบ้านเพื่อจะอาศัยอยู่ เราไม่มีสวนองุ่นหรือนาหรือพืช ¹⁰แต่เราได้อาศัยอยู่ในเต็นท์ ได้เชื่อฟังและทำทุกสิ่งซึ่งโยนาดับบิดาของเราได้บัญชาเราไว้ ¹¹แต่ต่อมาเมื่อเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ยกมาต่อสู้กับแผ่นดินนี้ เราพูดว่า มาเถิด ให้เราไปยังกรุงเยรูซาเล็มเพราะกลัวกองทัพคนเคลเดียและกองทัพคนซีเรีย ดังนั้นเราจึงอาศัยอยู่ที่กรุงเยรูซาเล็ม”
 ¹²แล้วพระวจนะแห่งพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ว่า ¹³“พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า จงไปบอกบรรดาผู้ชายของยูดาห์ และบอกชาวกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสว่า เจ้าจะไม่รับคำแนะนำและเชื่อฟังถ้อยคำของเราหรือ? ¹⁴ถ้อยคำของโยนาดับบุตรเรคาบที่ได้สั่งบุตรชายทั้งหลายของตนไม่ให้ดื่มเหล้าองุ่นนั้น พวกเขาก็ได้รักษากันไว้แล้ว และพวกเขาไม่ได้ดื่มเลยจนถึงวันนี้ เพราะพวกเขาได้เชื่อฟังคำสั่งของบิดาของเขา แต่เราเองได้พูดกับพวกเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า แต่พวกเจ้าก็ไม่ฟังเรา ¹⁵เราได้ส่งบรรดาผู้รับใช้ของเราคือผู้เผยพระวจนะมาหาเจ้า ส่งพวกเขามาครั้งแล้วครั้งเล่า กล่าวว่า ‘บัดนี้เจ้าทุกคนจงหันกลับจากทางชั่วของตน และแก้ไขการกระทำของพวกเจ้าเสีย อย่าไปติดตามพระอื่นและปรนนิบัติพระเหล่านั้น แล้วเจ้าจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินซึ่งเราได้ให้แก่เจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า’ แต่เจ้าไม่ได้เงี่ยหูหรือฟังเรา ¹⁶บุตรทั้งหลายของโยนาดับบุตรของเรคาบได้รักษาคำบัญชาซึ่งบิดาของเขาได้สั่งไว้ แต่ชนชาตินี้ไม่ได้เชื่อฟังเรา’ ¹⁷ดังนั้นพระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘นี่แน่ะ เราจะนำโทษทั้งสิ้นซึ่งเราประกาศไว้มาเหนือยูดาห์ และบรรดาชาวกรุงเยรูซาเล็ม เพราะว่าเราพูดกับพวกเขาแต่เขาไม่ฟัง เราได้เรียกเขาแต่เขาไม่ตอบ”
 ¹⁸แต่เยเรมีย์ได้พูดกับคนตระกูลเรคาบว่า “พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าเจ้าได้เชื่อฟังคำสั่งของโยนาดับบิดาของเจ้าและถือรักษาข้อบังคับของท่านทั้งสิ้น และทำทุกอย่างที่ท่านบัญชาเจ้า ¹⁹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘โยนาดับบุตรเรคาบจะไม่ขาดผู้ชายที่จะยืนอยู่ต่อหน้าเราตลอดไป’ ”

เยเรมีย์ 36

การอ่านหนังสือม้วนในพระวิหาร

 ¹ในปีที่ 4 แห่งรัชกาลเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ พระวจนะต่อไปนี้มาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ว่า ²“เจ้าจงนำหนังสือม้วนม้วนหนึ่งมา และเขียนถ้อยคำนี้ทั้งสิ้นลงไว้ เป็นคำที่เราได้พูดกับเจ้าเกี่ยวกับอิสราเอล ยูดาห์และบรรดาประชาชาติทั้งสิ้น ตั้งแต่วันที่เราได้พูดกับเจ้า ตั้งแต่รัชกาลโยสิยาห์จนถึงวันนี้ ³บางทีคนยูดาห์จะได้ยินถึงการร้ายทั้งสิ้นซึ่งเราคิดจะทำต่อพวกเขา เผื่อว่าทุกคนจะหันกลับจากทางชั่วร้ายของตน แล้วเราจะได้อภัยโทษความผิดบาปและบาปของเขา”
 ⁴แล้วเยเรมีย์จึงเรียกบารุคบุตรเนริยาห์มาเพื่อให้บารุคเขียนพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับเยเรมีย์ตามคำบอกของท่านลงในหนังสือม้วน ⁵และเยเรมีย์สั่งบารุคว่า “ข้าพเจ้าถูกกักตัว ข้าพเจ้าไม่สามารถเข้าไปในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁶ฉะนั้นเจ้าต้องเข้าไป และในวันถืออดอาหาร เจ้าจงอ่านพระวจนะของพระยาห์เวห์จากหนังสือม้วน ซึ่งเจ้าเขียนตามคำบอกของข้าพเจ้าให้ประชาชนทั้งสิ้นในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ได้ยิน เจ้าจงอ่านให้คนทั้งปวงแห่งยูดาห์ ผู้ออกมาจากเมืองต่างๆ ของเขาได้ยินด้วย ⁷บางทีคำทูลวิงวอนของเขาจะมาถึงพระยาห์เวห์ และทุกคนจะหันกลับจากทางชั่วของตน เพราะความกริ้วและพระพิโรธ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงประกาศเป็นโทษเหนือชนชาตินี้นั้นใหญ่หลวงนัก” ⁸และบารุคบุตรเนริยาห์ได้ทำตามซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะสั่งเขาให้อ่านพระวจนะของพระยาห์เวห์จากหนังสือม้วนในพระนิเวศของพระยาห์เวห์
 ⁹ในปีที่ 5 แห่งรัชกาลเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ณ เดือนที่ 9 ประชาชนทั้งสิ้นในกรุงเยรูซาเล็มและประชาชนทั้งสิ้นผู้มาจากเมืองต่างๆ ของยูดาห์ยังกรุงเยรูซาเล็มได้ประกาศให้ถืออดอาหารเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹⁰แล้วบารุคจึงอ่านถ้อยคำของเยเรมีย์จากหนังสือม้วนให้ประชาชนทั้งสิ้นได้ยินในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ในห้องเฉลียงของเกมาริยาห์บุตรชาฟาน ผู้เป็นเลขานุการ ซึ่งอยู่ในลานบนตรงทางเข้าประตูใหม่แห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์

การอ่านหนังสือม้วนในพระราชวัง

 ¹¹เมื่อมีคายาห์บุตรเกมาริยาห์ ผู้เป็นบุตรชาฟาน ได้ยินพระวจนะทั้งสิ้นของพระยาห์เวห์จากหนังสือม้วนแล้ว ¹²ท่านได้ลงมาที่ห้องราชเลขาในพระราชวังของกษัตริย์และเจ้านายทั้งสิ้นก็นั่งอยู่ที่นั่น คือเอลีชามาราชเลขา เดไลยาห์บุตรเชไมยาห์ เอลนาธันบุตรอัคโบร์ เกมาริยาห์บุตรชาฟาน เศเดคียาห์บุตรฮานันยาห์ และบรรดาเจ้านายทั้งสิ้น ¹³แล้วมีคายาห์ก็เล่าถ้อยคำทั้งสิ้นซึ่งท่านได้ยิน เมื่อบารุคอ่านจากหนังสือม้วนให้ประชาชนฟังนั้น ¹⁴และบรรดาเจ้านายจึงใช้เยฮูดีบุตรเนธานิยาห์ ผู้เป็นบุตรของเชเลมิยาห์ ผู้เป็นบุตรของคูชี ให้ไปพูดกับบารุคว่า “จงถือหนังสือม้วนซึ่งเจ้าอ่านให้ประชาชนฟังนั้นมา” ดังนั้นบารุคบุตรเนริยาห์จึงถือหนังสือม้วนนั้นมาหาเขาทั้งหลาย ¹⁵และเขาทั้งหลายจึงพูดกับเขาว่า “จงนั่งลงอ่านหนังสือนั้นให้เราฟัง” บารุคจึงอ่านให้เขาฟัง ¹⁶เมื่อเขาได้ยินคำทั้งหมดนั้นก็หันมาหากันด้วยความกลัว เขาทั้งหลายจึงพูดกับบารุคว่า “เราต้องบอกถ้อยคำเหล่านี้ต่อกษัตริย์” ¹⁷แล้วเขาทั้งหลายจึงถามบารุคว่า “จงบอกเราว่าเจ้าเขียนถ้อยคำเหล่านี้ทั้งสิ้นอย่างไร? เขียนตามคำบอกของเขาหรือ?” ¹⁸บารุคตอบเขาทั้งหลายว่า “ท่านได้บอกถ้อยคำเหล่านี้ทั้งสิ้นแก่ข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าก็เขียนมันไว้ด้วยหมึกในหนังสือม้วน” ¹⁹แล้วเจ้านายทั้งหลายบอกบารุคว่า “ทั้งเจ้าและเยเรมีย์จงไปซ่อนเสีย อย่าให้ใครรู้ว่าเจ้าอยู่ที่ไหน”

เยโฮยาคิมทรงเผาหนังสือม้วน

 ²⁰แล้วเขาทั้งหลายก็เข้าไปในท้องพระโรงเพื่อเฝ้ากษัตริย์ เมื่อเอาหนังสือม้วนเก็บไว้ในห้องของเอลีชามาราชเลขาแล้ว พวกเขาก็กราบทูลถ้อยคำทั้งสิ้นนั้นต่อกษัตริย์ ²¹กษัตริย์จึงรับสั่งให้เยฮูดีไปเอาหนังสือม้วนนั้นมา เขาก็ไปเอามาจากห้องของเอลีชามาราชเลขา และเยฮูดีก็อ่านถวายกษัตริย์และแก่เจ้านายทั้งสิ้นผู้ยืนอยู่ข้างๆ กษัตริย์ ²²เวลานั้นเป็นเดือนที่ 9 กษัตริย์ประทับอยู่ในพระราชวังเหมันต์ และมีไฟลุกอยู่ในเตาผิงเฉพาะพระพักตร์ ²³เมื่อเยฮูดีอ่านไปได้สามหรือสี่แถบ กษัตริย์ทรงเอามีดอาลักษณ์ตัดออก และทรงโยนเข้าไปในไฟในเตาผิง จนหนังสือม้วนนั้นถูกไฟเผาไหม้หมด ²⁴ถึงกระนั้นกษัตริย์หรือข้าราชการของพระองค์ผู้ได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ก็ไม่ได้เกรงกลัวหรือฉีกเสื้อผ้าของตน ²⁵แม้ว่าเมื่อเอลนาธันและเดลายาห์และเกมาริยาห์ได้ทูลวิงวอนกษัตริย์ไม่ให้พระองค์ทรงเผาหนังสือม้วนพระองค์ก็ไม่ทรงฟัง ²⁶กษัตริย์ทรงบัญชาให้เยราเมเอลราชโอรส และเสไรยาห์บุตรอัสรีเอลและเชเลมิยาห์บุตรอับเดเอลจับบารุคอาลักษณ์และเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ แต่พระยาห์เวห์ทรงซ่อนท่านทั้งสองเสีย

เยเรมีย์บอกให้เขียนอีกม้วนหนึ่ง

 ²⁷หลังจากที่กษัตริย์ทรงเผาหนังสือม้วนที่มีถ้อยคำซึ่งบารุคเขียนตามคำบอกของเยเรมีย์แล้ว พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ว่า ²⁸“จงเอาหนังสือม้วนอีกม้วนหนึ่งมา และจงเขียนถ้อยคำเดิมซึ่งอยู่ในหนังสือม้วนแรกลงไว้ทั้งหมด คือที่เยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงเผาเสียนั้น ²⁹และเกี่ยวกับเรื่องเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์นั้นเจ้าจงกล่าวดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ท่านได้เผาหนังสือม้วนนี้เสียและกล่าวว่า “ทำไมเจ้าจึงได้เขียนไว้ในนั้นว่า ‘กษัตริย์บาบิโลนจะมาทำลายแผ่นดินนี้เป็นแน่ และจะตัดมนุษย์และสัตว์ออกเสียจากแผ่นดินนั้น?’ ³⁰เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า เยโฮยาคิมจะไม่มีบุตรที่จะประทับบนพระที่นั่งของดาวิด และศพของท่านจะถูกทิ้งไว้ให้ตากแดดกลางวันและตากน้ำค้างแข็งเวลากลางคืน ³¹เราจะลงโทษท่านและเผ่าพันธุ์ของท่านและข้าราชการของท่าน เพราะความผิดบาปของพวกเขา เราจะนำเหตุร้ายทั้งสิ้นที่เราได้ประกาศลงโทษเขา แต่เขาไม่ฟังนั้น ให้ตกลงบนเขา และบนชาวกรุงเยรูซาเล็ม และบนคนยูดาห์” ’ ”
 ³²แล้วเยเรมีย์จึงเอาหนังสือม้วนอีกม้วนหนึ่ง มอบให้บารุคบุตรเนริยาห์เสมียน ผู้เขียนถ้อยคำทั้งสิ้นในนั้นตามคำบอกของเยเรมีย์ คือถ้อยคำในหนังสือม้วนซึ่งเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ได้เผาเสียในไฟ และมีถ้อยคำเป็นอันมากที่คล้ายคลึงกันเพิ่มขึ้นอีก

เยเรมีย์ 37

ความหวังที่สูญเปล่าของเศเดคียาห์

 ¹เศเดคียาห์โอรสของโยสิยาห์ ผู้ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทรงตั้งให้เป็นกษัตริย์ในแผ่นดินยูดาห์ ได้ครองราชย์แทนโคนิยาห์โอรสของเยโฮยาคิม ²แต่ท่านเอง และข้าราชการของท่าน และประชาชนแห่งแผ่นดิน ไม่ได้ฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งพระองค์ตรัสผ่านทางเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ
 ³กษัตริย์เศเดคียาห์ทรงใช้เยฮูคัลบุตรเชเลมิยาห์ และเศฟันยาห์ปุโรหิตบุตรมาอาเสยาห์ให้ไปหาเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ กล่าวว่า “ขออธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเพื่อเรา” ⁴ส่วนเยเรมีย์นั้นยังเข้านอกออกในท่ามกลางประชาชนอยู่ เพราะท่านยังไม่ได้ถูกขังคุก ⁵กองทัพของฟาโรห์ได้ออกมาจากอียิปต์ เมื่อคนเคลเดียผู้ซึ่งกำลังล้อมกรุงเยรูซาเล็มอยู่ได้ทราบข่าวนั้น เขาทั้งหลายก็ถอยทัพไปจากกรุงเยรูซาเล็ม
 ⁶พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะว่า ⁷“พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เจ้าจงไปบอกกษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ใช้เจ้ามาไต่ถามเรา ว่า ‘ดูสิ กองทัพของฟาโรห์ซึ่งมาช่วยเจ้ากำลังจะกลับไปยังอียิปต์ แผ่นดินของเขา ⁸และคนเคลเดียจะกลับมาต่อสู้กับกรุงนี้ พวกเขาจะยึดได้และเผาเสียด้วยไฟ ⁹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า อย่าล่อลวงตัวเองโดยกล่าวว่า “คนเคลเดียจะถอยออกไปจากเราแน่” เพราะว่าเขาจะไม่ถอยออกไป ¹⁰ถึงแม้ว่าเจ้าทำให้กองทัพทั้งสิ้นของคนเคลเดียที่กำลังต่อสู้เจ้าพ่ายแพ้ และมีเหลือแต่คนที่บาดเจ็บอยู่ในเต็นท์ของเขาเท่านั้น พวกเขาก็จะลุกขึ้น และเผากรุงนี้เสียด้วยไฟ’ ”

เยเรมีย์ถูกจำคุก

 ¹¹เมื่อกองทัพของคนเคลเดียได้ถอยจากกรุงเยรูซาเล็ม เพราะกองทัพของฟาโรห์เข้ามาประชิด ¹²เยเรมีย์ก็ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็มมุ่งไปยังแผ่นดินเบนยามิน เพื่อจะรับส่วนแบ่งของท่านท่ามกลางประชาชนที่นั่น ¹³เมื่อท่านอยู่ที่ประตูเบนยามิน ทหารยามคนหนึ่งชื่ออิรียาห์บุตรเชเลมิยาห์ ผู้เป็นบุตรฮานันยาห์ได้จับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะกล่าวว่า “ท่านกำลังหนีไปหาคนเคลเดีย” ¹⁴และเยเรมีย์ตอบว่า “ไม่จริง ข้าพเจ้าไม่ได้หนีไปหาคนเคลเดีย” แต่อิรียาห์ไม่ฟังท่านและจับเยเรมีย์นำมาหาเจ้านาย ¹⁵และบรรดาเจ้านายก็เดือดดาลต่อเยเรมีย์ และพวกเขาก็ตีท่านและขังท่านไว้ในบ้านของโยนาธานเลขานุการ ซึ่งได้ทำให้เป็นคุก ¹⁶ดังนั้นเยเรมีย์จึงถูกขังอยู่ในคุกมืด และอยู่ที่นั่นหลายวัน
 ¹⁷แล้วกษัตริย์เศเดคียาห์ทรงใช้ให้คนไปเอาตัวท่านมา กษัตริย์ทรงสอบถามท่านเป็นการลับที่ในพระราชวังว่า “มีพระวจนะมาจากพระยาห์เวห์บ้างหรือไม่?” เยเรมีย์ทูลว่า “มีพ่ะย่ะค่ะ” แล้วท่านทูลอีกว่า “ฝ่าพระบาทจะถูกมอบไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน” ¹⁸เยเรมีย์ได้ทูลกษัตริย์เศเดคียาห์อีกว่า “ข้าพระบาทได้ทำอะไรผิดต่อฝ่าพระบาท หรือต่อข้าราชการของฝ่าพระบาท หรือต่อชนชาตินี้ ฝ่าพระบาทจึงได้จำขังข้าพระบาทไว้ในคุก? ¹⁹ผู้เผยพระวจนะของฝ่าพระบาทผู้ได้ทูลเผยพระวจนะต่อฝ่าพระบาทว่า ‘กษัตริย์แห่งบาบิโลนจะไม่มาต่อสู้ฝ่าพระบาท หรือต่อสู้แผ่นดินนี้’ นั้นอยู่ที่ไหน? ²⁰บัดนี้ข้าแต่กษัตริย์เจ้านายของข้าพระบาท ขอทรงฟัง ขอคำทูลของข้าพระบาทมาอยู่เฉพาะพระพักตร์ของฝ่าพระบาท ขออย่าทรงส่งข้าพระบาทกลับไปที่บ้านของโยนาธานเลขานุการนั้นเลย เกรงว่าข้าพระบาทจะตายเสียที่นั่น” ²¹กษัตริย์เศเดคียาห์จึงมีรับสั่งและเขาก็มอบเยเรมีย์ไว้ที่บริเวณทหารรักษาพระองค์ และเขาให้ขนมปังแก่ท่านวันละก้อนจากถนนช่างทำขนมจนขนมปังในกรุงนั้นหมด เยเรมีย์จึงค้างอยู่ในบริเวณทหารรักษาพระองค์อย่างนั้น