ช่วงเวลาที่ยาก

ט (เทท)
⁶⁵พระองค์ทรงทำดีต่อผู้รับใช้ของพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ตามพระวจนะของพระองค์
⁶⁶ขอทรงสอนวิจารณญาณและความรู้แก่ข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์เชื่อถือพระบัญญัติของพระองค์
⁶⁷ก่อนที่ข้าพระองค์ทุกข์ยาก ข้าพระองค์หลงเจิ่น  แต่บัดนี้ข้าพระองค์ปฏิบัติตามพระดำรัสของพระองค์
⁶⁸พระองค์ประเสริฐ และทรงทำการดี
 ขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
⁶⁹คนโอหังป้ายความเท็จใส่ข้าพระองค์
 แต่ข้าพระองค์รักษาข้อบังคับของพระองค์ด้วยสุดใจ
⁷⁰จิตใจของพวกเขาเฉื่อยชาเหมือนไขมัน
 แต่ข้าพระองค์ปีติยินดีในธรรมบัญญัติของพระองค์
⁷¹ดีแล้วที่ข้าพระองค์ทุกข์ยาก
 เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้กฎเกณฑ์ของพระองค์
⁷²สำหรับข้าพระองค์ ธรรมบัญญัติจากพระโอษฐ์ของพระองค์
 ก็ดีกว่าทองคำและเงินเป็นพันๆ แท่ง

หน้าที่ต่อผู้อื่น

 ¹อย่าต่อว่าผู้ชายอาวุโส แต่จงขอร้องเขาเป็นเหมือนบิดา จงถือว่าพวกชายหนุ่มเป็นเหมือนพี่หรือน้อง ²และบรรดาผู้หญิงอาวุโสเป็นเหมือนมารดา ส่วนพวกหญิงสาวก็เป็นเหมือนพี่สาวน้องสาว ด้วยความบริสุทธิ์ใจที่สุด
 ³จงให้เกียรติแก่บรรดาแม่ม่ายไร้ที่พึ่ง ⁴ถ้าแม่ม่ายคนไหนมีลูกหรือหลาน ก็ให้เขาทั้งหลายเรียนรู้การทำหน้าที่ในทางพระเจ้าต่อครอบครัวของตนก่อน และให้ตอบแทนคุณบิดามารดา เพราะว่าการกระทำเช่นนี้เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า ⁵ส่วนผู้หญิงที่เป็นแม่ม่ายไร้ที่พึ่งและอยู่ตามลำพังย่อมหวังในพระเจ้า เฝ้าวิงวอนและอธิษฐานทั้งกลางวันกลางคืนไม่หยุดหย่อน ⁶แต่หญิงม่ายที่ปล่อยตัวนั้นก็เหมือนกับตายแล้วแม้ยังเป็นอยู่ ⁷จงกำชับในเรื่องเหล่านี้ เพื่อเขาจะไม่ถูกตำหนิ ⁸ถ้าใครไม่เลี้ยงดูญาติพี่น้อง และโดยเฉพาะคนในครอบครัวแล้ว คนนั้นก็ปฏิเสธความเชื่อ และชั่วยิ่งกว่าคนที่ไม่เชื่อเสียอีก
 ⁹จงให้แม่ม่ายที่มีอายุไม่ต่ำกว่าหกสิบปี และเคยแต่งงานเพียงครั้งเดียวลงชื่อในทะเบียน ¹⁰นางต้องมีชื่อเสียงในการทำความดี เช่นเอาใจใส่เลี้ยงดูลูก มีน้ำใจรับรองแขก ล้างเท้าของธรรมิกชนทั้งหลาย สงเคราะห์คนทุกข์ยากและอุทิศตัวในการทำดีทุกอย่าง ¹¹แต่พวกแม่ม่ายสาวๆ นั้น อย่ารับขึ้นทะเบียน เพราะว่าเมื่อไรที่ความอยากชักนำให้ห่างจากพระคริสต์ไป พวกนางก็อยากจะแต่งงานอีก ¹²นางจึงมีโทษ เพราะละเมิดคำปฏิญาณเดิมนั้น ¹³นอกจากนี้พวกนางยังทำตัวเป็นคนเกียจคร้าน ชอบแวะเวียนไปตามบ้านต่างๆ และไม่ใช่เพียงแต่เกียจคร้านเท่านั้น แต่ยังชอบนินทาด้วย และเที่ยวยุ่งเรื่องของคนอื่น พูดในสิ่งที่ไม่สมควรจะพูด ¹⁴เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงอยากให้บรรดาแม่ม่ายสาวๆ นั้นมีสามี มีบุตรธิดาและดูแลบ้านเรือน เพื่อไม่ให้ศัตรูมีช่องทางกล่าวร้ายได้ ¹⁵เพราะมีบางคนหลงตามซาตานไปแล้ว ¹⁶ถ้าหญิงที่มีความเชื่อคนไหนมีญาติพี่น้องที่เป็นแม่ม่าย ก็ให้เธอช่วยเลี้ยงดูพวกนาง และอย่าให้เป็นภาระของคริสตจักรเลย เพื่อคริสตจักรจะได้สงเคราะห์พวกที่เป็นแม่ม่ายไร้ที่พึ่งจริงๆ
 ¹⁷จงถือว่าผู้ปกครองทั้งหลายที่ปกครองดีนั้นสมควรได้รับเกียรติเป็นสองเท่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาผู้ปกครองที่ตรากตรำในการเทศนาและสั่งสอน 18เพราะพระคัมภีร์กล่าวว่า“อย่าเอาตะกร้อครอบปากวัวขณะที่มันกำลังนวดข้าวอยู่” และ“คนงานก็สมควรจะได้รับค่าจ้างของตน” ¹⁹อย่ายอมรับคำกล่าวหาผู้ปกครองคนไหน เว้นแต่จะมีพยานสองสามคน ²⁰ส่วนพวกที่ยังคงทำบาปอยู่นั้น จงตักเตือนเขาทั้งหลายต่อหน้าทุกคน เพื่อพวกที่เหลือจะได้เกรงกลัวด้วย ²¹ข้าพเจ้ากำชับท่านเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าและพระเยซูคริสต์ และต่อหน้าบรรดาทูตสวรรค์ที่ทรงเลือกไว้ว่า จงรักษาระเบียบเหล่านี้ไว้โดยไม่ต้องเห็นแก่หน้าใคร และไม่ควรทำสิ่งใดๆ ด้วยใจลำเอียง ²²อย่ารีบวางมือแต่งตั้งใคร และอย่ามีส่วนร่วมในบาปของคนอื่นเลย จงรักษาตัวให้บริสุทธิ์
 ²³อย่าดื่มแต่เพียงน้ำอีกต่อไป จงใช้เหล้าองุ่นบ้างเล็กน้อย เพื่อประโยชน์กับกระเพาะอาหารของท่าน และโรคที่ท่านเป็นอยู่บ่อยๆ
 ²⁴บาปของบางคนก็ปรากฏชัด และนำไปสู่การพิพากษาก่อนตัวพวกเขา ส่วนบาปของคนอื่นก็ย่อมจะตามไปภายหลัง ²⁵การดีนั้นก็จะปรากฏชัดเช่นกัน และถึงแม้บางขณะจะไม่ปรากฏชัด แต่ก็จะถูกปิดบังไว้ตลอดไม่ได้

เยเรมีย์ถูกพาไปอียิปต์และได้เตือนถึงการพิพากษา

 ¹เมื่อเยเรมีย์พูดกับประชาชนทั้งปวงเสร็จ ในเรื่องพระวจนะทั้งสิ้นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาทั้งหลาย ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาได้ทรงใช้ให้ท่านไปพูดกับพวกเขาแล้ว ²อาซาริยาห์บุตรโฮชายาห์ และโยฮานันบุตรคาเรอาห์และบรรดาคนที่โอหังได้พูดกับเยเรมีย์ว่า “ท่านพูดโกหก พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราไม่ได้ใช้ท่านให้มาพูดว่า ‘อย่าไปอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่ที่นั่น’ ³แต่บารุคบุตรเนริยาห์ได้ยุท่านให้ต่อสู้กับเรา เพื่อจะมอบเราไว้ในมือของคนเคลเดีย เพื่อพวกเขาจะได้ฆ่าเราหรือกวาดเราไปเป็นเชลยในบาบิโลน” ⁴โยฮานันบุตรคาเรอาห์และพวกหัวหน้ากองทหารทุกคนและประชาชนทั้งสิ้นไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ที่ให้อาศัยอยู่ในแผ่นดินยูดาห์ ⁵แต่โยฮานันบุตรคาเรอาห์และพวกหัวหน้ากองทหารได้พาคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ไป คือผู้ซึ่งกลับมาอยู่ในแผ่นดินยูดาห์จากประชาชาติต่างๆ ที่พวกเขาถูกขับไล่ให้ไปอยู่นั้น ⁶คือพวกผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก บรรดาราชธิดาของกษัตริย์ และทุกคนซึ่งเนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ได้เหลือไว้ให้แก่เกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมผู้เป็นบุตรชาฟาน รวมทั้งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ และบารุคบุตรเนริยาห์ ⁷พวกเขาได้มายังแผ่นดินอียิป เพราะเขาไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ และเขาก็มาถึงนครทาปานเหส
 ⁸แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ในนครทาปานเหสว่า ⁹“จงถือหินก้อนใหญ่ๆ ไว้ในมือของเจ้า แล้วซ่อนไว้ในปูนสอตรงทางเดิน ซึ่งอยู่ที่ทางเข้าไปสู่พระราชวังของฟาโรห์ในนครทาปานเหสต่อหน้าต่อตาคนยูดาห์ ¹⁰และจงกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะใช้และนำเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน ผู้รับใช้ของเรา และท่านจะตั้งพระที่นั่งของท่านเหนือหินเหล่านี้ ซึ่งเราได้ซ่อนไว้ และท่านจะกางพลับพลาของท่านเหนือหินเหล่านี้ ¹¹ท่านจะมาโจมตีแผ่นดินอียิปต์ มอบผู้ถูกกำหนดให้เป็นโรคแก่โรคระบาด ผู้ถูกกำหนดให้เป็นเชลยแก่การเป็นเชลย และผู้ถูกกำหนดให้โดนดาบแก่ดาบ ¹²และเราจะก่อไฟในวิหารของบรรดาพระแห่งอียิปต์ และท่านจะเผาเสียและกวาดพวกเขาไปเป็นเชลย และจะชำระแผ่นดินอียิปต์เหมือนผู้เลี้ยงแกะชำระเหาออกจากเสื้อคลุม และท่านจะไปจากที่นั่นด้วยสวัสดิภาพ ¹³ท่านจะหักเสาศักดิ์สิทธิ์ในวิหารพระอาทิตย์ซึ่งอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ และท่านจะเอาไฟเผาวิหารของบรรดาพระแห่งอียิปต์เสีย”

เยเรมีย์ 44

ประณามความดื้อดึงจะนับถือรูปเคารพ

 ¹พระวจนะมายังเยเรมีย์เกี่ยวกับพวกยิวที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ที่มิกดล ทาปานเหส เมมฟิส และในแผ่นดินปัทโรสว่า ²“พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าได้เห็นเหตุร้ายทั้งสิ้นที่เรานำมาเหนือกรุงเยรูซาเล็มและเหนือทุกเมืองของยูดาห์ ดูสิ ทุกวันนี้เมืองเหล่านั้นก็ถูกทิ้งร้างไม่มีใครอาศัยอยู่ ³เพราะความอธรรมซึ่งพวกเขาได้กระทำได้ยั่วยุเราให้โกรธ ด้วยการที่พวกเขาไปเผาเครื่องหอมและปรนนิบัติพระอื่นๆ ซึ่งเขาไม่รู้จัก ไม่ว่าเขาเอง หรือพวกเจ้าหรือบรรพบุรุษของเจ้า ⁴อย่างไรก็ดี เราได้ใช้บรรดาผู้รับใช้ของเรา คือพวกผู้เผยพระวจนะมายังเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่ากล่าวว่า ‘ขออย่าทำสิ่งที่น่ารังเกียจ ซึ่งเราเกลียดชังนี้เลย’ ⁵แต่พวกเขาก็ไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง โดยหันจากความชั่วร้ายของเขาและไม่เผาเครื่องหอมแก่พระอื่น ⁶ดังนั้น เราจึงได้เทความโกรธและความกริ้วของเราออก ให้พลุ่งขึ้นในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม และเมืองเหล่านั้นก็กลายเป็นที่ทิ้งร้างและร้างเปล่าอย่างทุกวันนี้ ⁷และบัดนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ทำไมพวกเจ้าจึงทำความชั่วร้ายนี้แก่ตัวเจ้าเอง และตัดเอาผู้ชาย ผู้หญิง ทั้งทารกและเด็กออกเสียจากท่ามกลางยูดาห์ จนไม่มีคนเหลืออยู่ไว้แก่เจ้าเลย ⁸ทำไมพวกเจ้าจึงยั่วยุเราให้โกรธด้วยงานแห่งมือของเจ้า ด้วยการเผาเครื่องหอมแก่พระอื่นในแผ่นดินอียิปต์ที่เจ้ามาอาศัยอยู่นั้น เพื่อเจ้าจะต้องถูกตัดออกและเป็นที่สาปแช่งและตำหนิท่ามกลางบรรดาประชาชาติแห่งแผ่นดินโลก? ⁹เจ้าได้ลืมความอธรรมของบรรพบุรุษของเจ้า ความอธรรมของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ ความอธรรมของบรรดามเหสีของพวกเขา ความอธรรมของพวกเจ้าเอง และความอธรรมของบรรดาภรรยาของเจ้า ซึ่งพวกเขาได้ทำในแผ่นดินยูดาห์และในถนนของกรุงเยรูซาเล็มเสียแล้วหรือ? ¹⁰จนถึงทุกวันนี้พวกเขาก็ไม่ได้ถ่อมตัวลง หรือเกรงกลัว หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติ หรือตามกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราให้มีไว้แก่พวกเจ้าและบรรพบุรุษของเจ้า ¹¹“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลจึงตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เจ้าด้วยหายนะ และจะตัดยูดาห์ออกเสียทั้งหมด ¹²เราจะเอาคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ไปเสีย ผู้ซึ่งมุ่งหน้ามาที่แผ่นดินอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่นั้น และพวกเขาจะถูกผลาญเสียหมด เขาจะล้มลงในแผ่นดินอียิปต์ เขาจะถูกผลาญด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร ตั้งแต่ผู้น้อยที่สุดจนถึงผู้ใหญ่ที่สุด พวกเขาจะตายด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร และเขาจะกลายเป็นคำสาป เป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นคำแช่งและเป็นคำตำหนิ ¹³เราจะลงโทษคนเหล่านั้น ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ดังที่เราลงโทษกรุงเยรูซาเล็มด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด ¹⁴จนคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินอียิปต์นั้นจะไม่รอดพ้น หรือเหลือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ ที่ซึ่งเขาปรารถนาจะกลับไปอาศัยอยู่ เพราะว่าเขาจะไม่ได้กลับไป นอกจากผู้ลี้ภัยบางคน”
 ¹⁵แล้วผู้ชายทุกคนที่รู้ว่าภรรยาของตนได้ถวายเครื่องหอมแก่พระอื่น และผู้หญิงทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้เป็นที่ชุมนุมใหญ่ คือประชาชนทั้งหมดที่อาศัยในปัทโรสในแผ่นดินอียิปต์ ได้ตอบเยเรมีย์ว่า ¹⁶“สำหรับถ้อยคำซึ่งท่านได้บอกแก่เราในพระนามของพระยาห์เวห์นั้น เราจะไม่ฟังท่าน ¹⁷แต่เราจะทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์และเทเครื่องดื่มถวายแด่พระนาง ดังที่เราได้ทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และเจ้านายของเรา ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนหนทางในกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นสิ่งร้ายใดๆ ¹⁸ตั้งแต่เรางดการเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง เราก็ขัดสนทุกอย่าง และถูกผลาญด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร” ¹⁹และพวกผู้หญิงกล่าวว่า “เมื่อเราเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง ที่เราได้ทำขนมพิมพ์รูปพระนางถวาย และที่ได้เทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางนั้น เราทำนอกเหนือความเห็นชอบของสามีของเราหรือ?”
 ²⁰แล้วเยเรมีย์ได้ตอบประชาชนทั้งสิ้น ทั้งพวกผู้ชายและผู้หญิง คือประชาชนทั้งปวงผู้ให้คำตอบแก่ท่าน ว่า ²¹“สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในเมืองต่างๆ ของยูดาห์ และตามถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่าน บรรพบุรุษของท่าน บรรดากษัตริย์และเจ้านายของท่าน และประชาชนแห่งแผ่นดินนั้น พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงจดจำไว้หรือ? พระองค์ไม่ได้ทรงนึกถึงหรือ? ²²พระยาห์เวห์จะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และสิ่งน่ารังเกียจซึ่งท่านได้ทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่า และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้ ²³เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระองค์ ตามกฎเกณฑ์ของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่านดังทุกวันนี้”
 ²⁴เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและพวกผู้หญิงทุกคนว่า “คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ²⁵พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปาก และได้ลงมือทำด้วยโดยกล่าวว่า “เราจะแก้บนซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนาง” เมื่อเจ้าได้บนไว้ก็แก้บนไปเถอะ ²⁶ดังนั้นคนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์เอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ เราได้ปฏิญาณโดยนามยิ่งใหญ่ของเราว่า ปากของคนยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออกนามของเราโดยกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’ ²⁷นี่แน่ะ เราคอยดูอยู่เพื่อจะลงโทษ ไม่ใช่เพื่อให้สิ่งดี คนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะถูกผลาญเสียด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร จนกว่าจะถึงที่สุดของพวกเขา ²⁸พวกที่หนีพ้นดาบและได้กลับจากแผ่นดินอียิปต์ไปยังแผ่นดินยูดาห์มีจำนวนน้อย และคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ทั้งสิ้นผู้มาอาศัยอยู่ที่แผ่นดินอียิปต์จะทราบว่าคำของใครจะยั่งยืน เป็นคำของพวกเขาหรือคำของเรา ²⁹พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะลงโทษเจ้าในสถานที่นี้เพื่อเจ้าจะได้ทราบว่า คำของเราซึ่งมุ่งร้ายต่อเจ้าจะคงอยู่เป็นแน่ นี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า ³⁰พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมอบฟาโรห์โฮฟรากษัตริย์แห่งอียิปต์ไว้ในมือศัตรูของเขา และในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงเอาชีวิตของเขา ดังที่เราได้มอบกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ผู้ซึ่งเป็นศัตรูของเขาและแสวงเอาชีวิตของเขา’ ”

เยเรมีย์ 45

คำปลอบโยนสำหรับบารุค

 ¹ถ้อยคำซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่บารุคบุตรเนริยาห์ เมื่อเขาเขียนถ้อยคำเหล่านี้ลงในหนังสือตามคำบอกของเยเรมีย์ ในปีที่ 4 แห่งรัชกาลเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า ²“บารุคเอ๋ย พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสกับท่านดังนี้ว่า ³เจ้าว่า “วิบัติแก่ข้า เพราะพระยาห์เวห์ทรงเพิ่มความทุกข์เข้าในความเจ็บของข้า ข้าเหน็ดเหนื่อยด้วยการคร่ำครวญของข้า ข้าไม่พบความสงบเลย” ⁴พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เจ้าจงบอกเขาว่า นี่แน่ะ สิ่งใดที่เราก่อสร้างขึ้น เราจะทำลายลง และสิ่งใดที่เราได้ปลูก เราจะถอนออกคือแผ่นดินทั้งหมด ⁵และเจ้าจะหาสิ่งใหญ่โตเพื่อตัวเองหรือ? อย่าหามันเลย เพราะพระยาห์เวห์ตรัสว่า นี่แน่ะ เราจะนำเหตุร้ายมาเหนือมนุษย์ทั้งสิ้น แต่เราจะให้ชีวิตของเจ้าแก่เจ้าเป็นบำเหน็จแห่งการสงครามในทุกสถานที่ที่เจ้าจะไป’ ”