²¹ถ้าศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขากิน
 และถ้าเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม
²²เพราะเจ้าจะสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขา
 และพระยาห์เวห์จะประทานบำเหน็จแก่เจ้า
²³ลมเหนือนำฝนมาฉันใด
 ลิ้นที่นินทาลับหลังก็นำใบหน้าบูดบึ้งมาฉันนั้น
²⁴อยู่ที่มุมบนหลังคา
 ดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ
²⁵ข่าวดีจากแดนไกล
 ก็เหมือนน้ำเย็นที่ให้แก่คนกระหาย
²⁶คนชอบธรรมที่ยอมแพ้คนอธรรม
 ก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือเหมือนน้ำบ่อที่สกปรก
²⁷กินน้ำผึ้งมากไม่ดีฉันใด
 แสวงหาเกียรติร่ำไปก็ไม่ดีฉันนั้น
²⁸คนที่ควบคุมตนเองไม่ได้
 ก็เหมือนเมืองที่ถูกทำลายและไม่มีกำแพง

สุภาษิต 26

¹เกียรติไม่คู่ควรกับคนโง่
 ดังหิมะในฤดูร้อนและฝนในฤดูเกี่ยว
²นกกระจอกย่อมโผผินและนกนางแอ่นย่อมโบยบินฉันใด
 คำแช่งสาปอย่างไม่สมควรย่อมไม่เกิดผลฉันนั้น

ทหารที่ดีของพระเยซูคริสต์

 ¹เพราะฉะนั้นบุตรของข้าพเจ้าเอ๋ย จงเข้มแข็งขึ้นด้วยพระคุณซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ ²จงมอบคำสอนเหล่านั้นซึ่งท่านได้ยินจากข้าพเจ้าต่อหน้าพยานหลายๆ คนไว้กับบรรดาคนซื่อสัตย์ที่สามารถสอนคนอื่นได้ด้วย ³จงมีส่วนร่วมในความทุกข์ยากเหมือนทหารที่ดีของพระเยซูคริสต์ ⁴ทหารประจำการย่อมไม่ไปพัวพันกับการงานฝ่ายพลเรือน เพราะเขามุ่งที่จะทำให้ผู้บังคับบัญชาพอใจ ⁵และนักกีฬาย่อมไม่ได้รางวัลถ้าเขาไม่แข่งขันตามกติกา ⁶กสิกรที่ตรากตรำย่อมสมควรได้รับผลิตผลเป็นคนแรก ⁷จงใคร่ครวญถึงสิ่งที่ข้าพเจ้าพูด เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานความเข้าใจแก่ท่านในทุกๆ สิ่ง
 ⁸จงระลึกถึงพระเยซูคริสต์ ผู้ที่พระเจ้าทรงทำให้เป็นขึ้นจากตาย ทรงสืบเชื้อสายจากดาวิด ตามข่าวประเสริฐที่ข้าพเจ้าประกาศ ⁹และเพราะข่าวประเสริฐนี้ ข้าพเจ้าจึงทนทุกข์กระทั่งถูกล่ามโซ่เหมือนกับผู้ร้าย แต่พระวจนะของพระเจ้านั้นไม่อาจถูกล่ามโซ่ไว้ได้ ¹⁰เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงยอมสู้ทนทุกอย่าง เพราะเห็นแก่พวกที่ทรงเลือกไว้นั้น เพื่อเขาทั้งหลายจะได้รับความรอดที่มีอยู่ในพระเยซูคริสต์พร้อมทั้งศักดิ์ศรีนิรันดร์

¹¹คำกล่าวนี้สัตย์จริง
 คือถ้าเราตายกับพระองค์แล้ว เราก็จะมีชีวิตอยู่กับพระองค์
¹²ถ้าเราสู้ทน เราก็จะได้ครองร่วมกับพระองค์
 ถ้าเราไม่ยอมรับพระองค์ พระองค์ก็จะไม่ทรงยอมรับเราเช่นกัน
¹³ถ้าเราไม่มีความสัตย์จริง พระองค์ก็ยังทรงไว้ซึ่งความสัตย์จริง
 เพราะพระองค์จะไม่ทรงเป็นพระองค์เองไม่ได้

คนงานที่พระเจ้าพอพระทัย

 ¹⁴จงให้เขาทั้งหลายระลึกถึงข้อนี้ และกำชับเขาเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า ไม่ให้โต้แย้งกันเรื่องถ้อยคำซึ่งไม่เป็นประโยชน์เลย แต่กลับทำลายพวกคนฟัง ¹⁵จงอุตส่าห์ถวายตัวท่านเองที่พระเจ้าทรงรับรองแล้วแด่พระองค์ เป็นคนงานที่ไม่อับอาย สอนพระวจนะแห่งความจริงอย่างถูกต้อง ¹⁶จงหลีกเลี่ยงคำพูดที่ไร้คุณธรรมและโง่เขลา เพราะคำพูดอย่างนั้นจะนำคนไปสู่ความอธรรมมากยิ่งขึ้น ¹⁷และคำพูดของพวกเขาจะแพร่ออกไปเหมือนแผลเนื้อร้าย คนพวกนั้นมีฮีเมเนอัสกับฟีเลทัสรวมอยู่ด้วย ¹⁸ทั้งสองคนนั้นหลงไปจากความจริงโดยกล่าวว่าการเป็นขึ้นจากตายนั้นผ่านไปแล้ว เขากำลังทำให้ความเชื่อของบางคนไขว้เขวไป ¹⁹แต่ว่ารากฐานอันแข็งแกร่งของพระเจ้าตั้งมั่นอยู่และปรากฏคำจารึกดังนี้ “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงรู้จักบรรดาคนของพระองค์” และ “ให้ทุกคนที่ออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าละทิ้งความชั่ว”
 ²⁰ในบ้านหลังใหญ่ไม่ได้มีแต่ภาชนะทองและภาชนะเงินเท่านั้น แต่มีภาชนะไม้และภาชนะดินด้วย บางอย่างนั้นเป็นภาชนะพิเศษ บางอย่างก็เป็นภาชนะธรรมดา ²¹ถ้าใครชำระตัวเองให้พ้นจากความชั่วเหล่านี้ เขาก็จะเป็นภาชนะพิเศษ ซึ่งชำระให้บริสุทธิ์แล้ว เหมาะที่เจ้าของจะใช้เป็นประโยชน์ และพร้อมสำหรับการดีทุกอย่าง ²²เพราะฉะนั้นท่านจงหลีกหนีจากตัณหาของคนหนุ่ม และจงมุ่งมั่นในความชอบธรรม ความเชื่อ ความรัก และสันติสุขร่วมกับพวกที่ออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยใจบริสุทธิ์ ²³อย่ายุ่งเกี่ยวกับการทุ่มเถียงที่โง่เขลาและไม่เป็นสาระ ท่านก็รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นทำให้เกิดการทะเลาะกัน ²⁴ส่วนผู้รับใช้ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะต้องไม่เป็นคนที่ชอบทะเลาะ แต่ต้องมีใจเมตตาต่อทุกคน เป็นอาจารย์ที่เหมาะสมและมีความอดทน ²⁵แก้ไขความคิดเห็นของฝ่ายตรงข้ามด้วยความสุภาพอ่อนโยน เพราะพระเจ้าอาจโปรดให้พวกเขากลับใจ และมาถึงความรู้ในความจริง ²⁶และหลุดพ้นจากบ่วงของมาร ผู้ซึ่งดักจับพวกเขาไว้ให้ทำตามความประสงค์ของมัน

การพิพากษาเอโดม

⁷เกี่ยวกับเอโดม พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
 “สติปัญญาไม่มีในเทมานอีกแล้วหรือ?
คำปรึกษาสูญสิ้นไปจากผู้เฉลียวฉลาดแล้วหรือ?
 สติปัญญาของเขาหายสูญไปเสียแล้วหรือ?
⁸ชาวเมืองเดดานเอ๋ย
 จงหนี จงหันกลับ จงอาศัยในถ้ำลึก
เพราะว่าเราจะนำภัยพิบัติของเอซาวมาเหนือเขา
 เวลาเมื่อเราลงโทษเขา
⁹ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้า
 เขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือ?
ถ้าขโมยมาเวลากลางคืน
 เขาจะไม่ปล้นเอาเฉพาะที่เขาพอใจหรือ?
¹⁰แต่เราได้ทำให้เอซาวเปลือยเปล่า
 เราได้เปิดเผยที่ซ่อนของเขา
และเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้
 ลูกหลานของเขาถูกทำลาย รวมทั้งพี่น้องของเขา
 และเพื่อนบ้านของเขา ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้ว
¹¹จงทิ้งเด็กกำพร้าของเจ้าไว้เถิด เราจะให้เขามีชีวิตอยู่
 และให้แม่ม่ายของเจ้าวางใจในเราเถิด”

 ¹²เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถ้าคนที่ยังไม่สมควรจะดื่มจากถ้วยนั้นยังต้องดื่ม เจ้าจะพ้นโทษไปได้หรือ? เจ้าจะพ้นโทษไปไม่ได้ เจ้าจะต้องดื่มด้วย ¹³พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราได้ปฏิญาณโดยนามของเราแล้วว่า เมืองโบสราห์จะต้องกลายเป็นความหวาดหวั่น เป็นคำตำหนิ เป็นที่ทิ้งร้าง และเป็นคำสาปแช่ง และบรรดาเมืองทั้งสิ้นของเขาจะเป็นที่ทิ้งร้างเป็นนิตย์”

¹⁴ข้าพเจ้าได้ยินข่าวจากพระยาห์เวห์
 ทูตคนหนึ่งถูกส่งไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ บอกว่า
“จงรวบรวมพวกเจ้าเข้ามาต่อสู้เมืองนั้น
 และลุกขึ้นทำสงครามเถิด”
¹⁵เพราะว่านี่แน่ะ เราจะทำให้เจ้าเล็กท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
 ให้เป็นที่ดูหมิ่นท่ามกลางมนุษย์
¹⁶ความหวาดกลัวของเจ้า
 ทั้งความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า
ได้หลอกลวงเจ้า เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน
 ผู้ยึดยอดภูเขาไว้
แม้เจ้าทำรังของเจ้าสูงเหมือนอย่างรังนกอินทรี
 เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

 ¹⁷“เอโดมจะกลายเป็นความหวาดหวั่น ทุกคนที่ผ่านมันไปจะหวาดหวั่น และจะเยาะเย้ยเพราะความหายนะทั้งสิ้นของมัน ¹⁸อย่างเมื่อเมืองโสโดม เมืองโกโมราห์ และเมืองใกล้เคียงของมันถูกทำลาย พระยาห์เวห์ตรัสว่า ไม่มีใครจะพำนักอยู่ที่นั่น ไม่มีใครจะอาศัยในเมืองนั้น ¹⁹นี่แน่ะ เราจะทำให้พวกเขาหนีไปจากมันอย่างฉับพลัน เหมือนอย่างสิงโตขึ้นมาจากดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดนกระโจนสู่ทุ่งหญ้าที่เขียวสด เราจะแต่งตั้งผู้ที่เราเลือกสรรไว้เหนือมัน ใครเป็นอย่างเราเล่า? ใครจะฟ้องเราเล่า? ผู้เลี้ยงแกะคนใดจะทนยืนอยู่ต่อหน้าเราได้? ²⁰เพราะฉะนั้น จงฟังแผนงานซึ่งพระยาห์เวห์ทรงกระทำไว้ต่อสู้เมืองเอโดม และพระประสงค์ซึ่งพระองค์ทรงดำริขึ้นต่อสู้ชาวเมืองเทมาน คือถึงแม้ตัวเล็กๆ ที่อยู่ในฝูงก็ต้องถูกลากเอาไป คอกของเขานั้นจะหวาดหวั่นเพราะเคราะห์กรรมของตน ²¹แผ่นดินโลกจะสั่นสะเทือนเพราะเสียงที่มันล้ม เสียงคร่ำครวญของเขาจะได้ยินถึงทะเลแดง ²²ดูเถิด ผู้หนึ่งจะเหาะขึ้นและโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกของมันออกสู้โบสราห์ และจิตใจของนักรบแห่งเอโดมในวันนั้นจะเป็นเหมือนจิตใจของหญิงปวดท้องคลอดบุตร”

การพิพากษาดามัสกัส

²³เกี่ยวกับเมืองดามัสกัส ว่า
 “เมืองฮามัทและเมืองอารปัดต้องอับอาย
เพราะมันทั้งหลายได้ยินข่าวร้าย
 มันก็กลัวลาน มันกังวลใจเหมือนทะเล
 ซึ่งสงบลงไม่ได้
²⁴เมืองดามัสกัสก็อ่อนแรง มันหันเพื่อจะหนี
 และความกลัวจนตัวสั่นจับมันไว้
ความแสนระทมและความเศร้ายึดมันไว้
 อย่างผู้หญิงกำลังคลอดบุตร
²⁵เมืองที่มีชื่อเสียงถูกทอดทิ้งได้อย่างไร?
 คือเมืองแห่งความชื่นบานนั้น
²⁶เพราะฉะนั้น คนหนุ่มๆ ของเมืองนั้นจะล้มลงตามลานเมือง
 และบรรดาทหารของเมืองนั้นจะถูกทำลายในวันนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ
²⁷และเราจะก่อไฟขึ้นที่กำแพงเมืองดามัสกัส
 และไฟนั้นจะเผาผลาญวังของเบนฮาดัดเสีย”
 การพิพากษาเผ่าเคดาร์ และราชอาณาจักรฮาโซร์
²⁸เกี่ยวกับเผ่าเคดาร์และราชอาณาจักรฮาโซร์ ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนโจมตี
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
“จงลุกขึ้น ไปสู้เผ่าเคดาร์
 จงทำลายประชาชนแห่งตะวันออกเสีย
²⁹เต็นท์และฝูงแพะแกะของพวกเขาจะถูกริบเสีย
 ทั้งม่านและข้าวของทั้งสิ้นของเขา
อูฐของเขาจะถูกนำเอาไปจากเขา
 และคนจะร้องแก่เขาว่า ‘ความสยดสยองมีอยู่ทุกด้าน’
³⁰พระยาห์เวห์ตรัสว่า ชาวเมืองฮาโซร์เอ๋ย
 จงหนีไป จงไปให้ไกล ไปอาศัยในถ้ำลึก
เพราะเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน
 ทรงคิดแผนการต่อสู้เจ้า
 และทรงตั้งเป้าหมายต่อสู้เจ้า”
³¹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จงลุกขึ้น ไปสู้ประชาชาติหนึ่งที่อยู่สบาย
 ซึ่งอาศัยอยู่อย่างมั่นคง
ไม่มีประตูเมืองและไม่มีดาลประตู
 อยู่แต่ลำพัง
³²อูฐของพวกเขาจะกลายเป็นของที่ปล้นมาได้
 และฝูงโคของเขาจะเป็นของที่ริบมา
พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะกระจายเขาไปทุกทางลม
 คือเขาที่โกนผมจอนหูของเขา
และเราจะนำภัยพิบัติ
 มาจากทุกด้านของเขา
³³เมืองฮาโซร์จะเป็นที่อาศัยของหมาป่า
 เป็นที่ทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์
ไม่มีใครจะพักที่นั่น
 ไม่มีมนุษย์คนใดจะอาศัยในนั้น”

การพิพากษาเมืองเอลาม

 ³⁴พระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวกับเมืองเอลาม ในตอนต้นรัชกาลเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์
 ³⁵พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ เราจะหักคันธนูของเอลาม ซึ่งเป็นขุมพลังของพวกเขา ³⁶และเราจะนำลมทั้งสี่ทิศจากฟ้าทั้งสี่ส่วนมาสู้เอลาม และเราจะกระจายเขาไปตามลมเหล่านั้น จะไม่มีประเทศใดซึ่งผู้ถูกขับไล่ออกจากเอลามจะไปไม่ถึง ³⁷เราจะทำให้เอลามสยดสยองต่อหน้าศัตรูของพวกเขา และต่อหน้าผู้ที่แสวงเอาชีวิตของเขา พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะนำเหตุร้ายมาถึงเขาทั้งหลาย คือความพิโรธอันแรงกล้า เราจะใช้ให้ดาบไล่ตามเขาจนกว่าเราจะได้เผาผลาญเขาเสีย ³⁸และเราจะตั้งพระที่นั่งของเราในเอลาม และทำลายกษัตริย์ และบรรดาเจ้านายของเขาทั้งหลาย” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ³⁹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “แต่ในเวลาต่อไปเราจะให้เอลามกลับสู่สภาพเดิม”

เยเรมีย์ 50

การพิพากษาบาบิโลน

 ¹พระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับบาบิโลน เกี่ยวกับแผ่นดินของชาวเคลเดีย โดยเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ว่า
²“จงประกาศและป่าวร้องท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
 จงตั้งธงขึ้นและป่าวร้อง
อย่าปิดบังไว้เลย จงกล่าวว่า
 ‘บาบิโลนถูกยึดแล้ว
พระเบลต้องอับอาย
 พระเมโรดัคก็ครั่นคร้าม
รูปเคารพทั้งหลายของเมืองนั้นก็ถูกทำให้อับอาย
 และรูปปั้นทั้งหลายก็ครั่นคร้าม’
 ³“เพราะประชาชาติหนึ่งจากทิศเหนือได้มาต่อสู้เมืองนั้น ทำให้แผ่นดินของเธอเป็นที่ร้างเปล่า และไม่มีใครอาศัยในนั้น ทั้งมนุษย์และสัตว์จะหนีไปหมด
 ⁴“พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น ประชาชนอิสราเอลและประชาชนยูดาห์จะมารวมกัน และเขาทั้งหลายจะเดินร้องไห้มาแสวงหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา ⁵พวกเขาจะถามหาทางไปศิโยนโดยหันหน้าตรงไปเมืองนั้น กล่าวว่า ‘มาเถิด ให้เรามาผูกพันกับพระยาห์เวห์โดยทำพันธสัญญานิรันดร์ซึ่งจะไม่ลืมเลย’
 ⁶“ประชากรของเราเป็นแกะหลง บรรดาผู้เลี้ยงของพวกเขาได้พาเขาหลงไป หันเขาทั้งหลายไปเสียบนภูเขา เขาได้เดินจากภูเขาไปหาเนินเขา เขาลืมคอกของเขาเสียแล้ว ⁷บรรดาผู้ที่พบเขาก็กินเขา และศัตรูของเขาได้กล่าวว่า ‘เราไม่มีความผิด เพราะพวกเขาได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นที่อยู่อันแท้จริงของเขา คือพระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของเขา’
 ⁸“จงหนีจากบาบิโลน จงออกไปจากแผ่นดินเคลเดีย และเป็นเหมือนแพะผู้นำหน้าฝูง ⁹เพราะ นี่แน่ะ เราจะเร้าและนำบรรดาประชาชาติใหญ่หมู่หนึ่งจากประเทศเหนือมาต่อสู้บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะเรียงรายกันมาต่อสู้กับเธอ จากที่นั่นเธอจะถูกยึด ลูกธนูของพวกเขาเหมือนของนักรบที่มีฝีมือผู้ไม่เคยกลับมือเปล่า ¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสว่า เคลเดียจะถูกปล้น บรรดาผู้ที่ปล้นเขาจะอิ่มหนำ