ס (สาเมค)
¹¹³ข้าพระองค์เกลียดคนสองใจ
 แต่ข้าพระองค์รักธรรมบัญญัติของพระองค์
¹¹⁴พระองค์ทรงเป็นที่กำบังและเป็นโล่ของข้าพระองค์
 ข้าพระองค์หวังในพระวจนะของพระองค์
¹¹⁵แน่ะ เจ้าคนทำชั่ว จงไปเสียจากข้า
 เพื่อข้าจะรักษาพระบัญญัติของพระเจ้าของข้า
¹¹⁶ขอทรงค้ำจุนข้าพระองค์ไว้ตามพระสัญญาของพระองค์ เพื่อข้าพระองค์
  จะมีชีวิตอยู่
 และอย่าให้ข้าพระองค์อับอายในความหวังของข้าพระองค์
¹¹⁷ขอทรงค้ำชูข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะรอด
 และจะนับถือกฎเกณฑ์ของพระองค์เสมอ
¹¹⁸พระองค์ทรงตะเพิดทุกคนที่หลงเจิ่นจากกฎเกณฑ์ของพระองค์
 การหลอกลวงของพวกเขาไร้ผล
¹¹⁹พระองค์ทรงทิ้งคนอธรรมทั้งสิ้นของแผ่นดินโลกเหมือนทิ้งขี้แร่
 เพราะฉะนั้นข้าพระองค์รักพระโอวาทของพระองค์
¹²⁰ร่างกายข้าพระองค์สั่นเทิ้มเพราะหวาดกลัวพระองค์
 และข้าพระองค์กลัวคำพิพากษาของพระองค์

ให้ทำการดีต่อไป

 ¹จงเตือนพวกเขาให้อยู่ใต้สิทธิอำนาจของบรรดาผู้ปกครองบ้านเมืองและพวกที่มีอำนาจ ให้เชื่อฟังและพร้อมจะทำการดีทุกอย่าง ²อย่าว่าร้ายใคร อย่าทะเลาะวิวาท แต่ให้ผ่อนหนักผ่อนเบาและแสดงความสุภาพอ่อนโยนอย่างยิ่งต่อทุกคน ³เพราะว่าเมื่อก่อนนั้นเราเองก็โง่เขลา ไม่เชื่อฟัง หลงผิด เป็นทาสของกิเลสตัณหาและความสำราญต่างๆ ใช้ชีวิตอย่างชั่วร้ายและอิจฉาริษยา ถูกชิงชังและเกลียดกัน ⁴แต่เมื่อความดีเลิศและความรักของพระเจ้า พระผู้ช่วยให้รอดของเรามาปรากฏ ⁵พระองค์ก็ทรงช่วยเราให้รอด ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมที่เราทำเอง แต่ด้วยพระเมตตาของพระองค์โดยผ่านการชำระให้บังเกิดใหม่และสร้างใหม่ของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ⁶พระวิญญาณองค์นี้แหละที่พระเจ้าประทานให้แก่เราอย่างบริบูรณ์ผ่านทางพระเยซูคริสต์พระผู้ช่วยให้รอดของเรา ⁷เพื่อว่าเมื่อเราถูกชำระให้ชอบธรรมโดยพระคุณของพระองค์แล้ว ก็จะได้เป็นผู้รับมรดกตามที่หวังไว้คือชีวิตนิรันดร์ ⁸คำกล่าวนี้สัตย์จริง
 ข้าพเจ้าปรารถนาให้ท่านเน้นเรื่องเหล่านี้ เพื่อพวกที่เชื่อในพระเจ้าแล้วจะได้มุ่งทำการดี การกระทำเหล่านี้ดีและเป็นประโยชน์กับทุกคน ⁹แต่จงหลีกเลี่ยงจากการทุ่มเถียงที่โง่เขลา การลำดับวงศ์ตระกูล การวิวาทและการทะเลาะกันเรื่องธรรมบัญญัติ เพราะว่าสิ่งเหล่านั้นไร้ประโยชน์และไร้คุณค่า ¹⁰ส่วนคนที่สร้างความแตกแยกนั้น จงเตือนแค่หนึ่งหรือสองครั้ง แล้วอย่าเกี่ยวข้องกับเขาอีก ¹¹เพราะรู้แล้วว่าคนอย่างนั้นเป็นคนนอกลู่นอกทางและเป็นคนทำบาป เขาลงโทษตัวเขาเอง

คำแนะนำส่วนตัวและคำทักทาย

 ¹²เมื่อข้าพเจ้าส่งอารเทมาสหรือทีคิกัสไปหาท่านแล้ว ให้ท่านรีบมาหาข้าพเจ้าที่เมืองนิโคบุรี เพราะข้าพเจ้าตั้งใจแล้วว่าจะค้างอยู่ที่นั่นจนสิ้นฤดูหนาว ¹³ท่านจงช่วยเศนาสผู้เป็นนักกฎหมายกับอปอลโลเรื่องการเดินทาง อย่าให้พวกเขาขาดสิ่งใด ¹⁴และให้คนของเราเรียนรู้ที่จะทำการดีด้วย เพื่อช่วยจัดหาสิ่งที่จำเป็นจริงๆ เพื่อว่าพวกเขาจะได้ไม่เป็นคนที่ไร้ผล
 ¹⁵ทุกคนที่อยู่กับข้าพเจ้าฝากคำทักทายมายังท่าน ข้าพเจ้าขอฝากคำทักทายมายังทุกคนที่รักเราเพราะความเชื่อเดียวกัน
 ขอพระคุณดำรงอยู่กับพวกท่านทุกคนเถิด

นครที่ถูกทิ้งร้าง

א (อาเลฟ)
¹อนิจจา นครที่เคยคับคั่งด้วยพลเมือง
 มานั่งอ้างว้างแล้วหนอ
เธอผู้เคยยิ่งใหญ่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
 มากลายเป็นดั่งหญิงม่ายแล้วหนอ
เธอผู้เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางมณฑลทั้งหลาย
 มากลายเป็นทาสแรงงานแล้วหนอ

ב (เบท)
²เธอร้องไห้อย่างขมขื่นยามค่ำคืน
 และน้ำตาไหลอาบแก้ม
ในท่ามกลางคนที่รักเธอ
 ก็ไม่มีผู้ใดปลอบเธอ
เพื่อนทุกคนได้ทรยศเธอ
 พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ

ג (กิเมล)
³ยูดาห์ไปเป็นเชลยยังต่างแดน ต้องทุกข์ยาก
 ต้องทำงานหนักอย่างทาส
ต้องพำนักอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
 เธอไม่พบที่พักสงบเลย
ทุกคนที่ไล่ตามเธอก็ไล่ทันเธอ
 เมื่อเธอคับแค้นใจ

ד (ดาเลท)
⁴ถนนสู่ศิโยนกำลังโศกเศร้า
 เพราะไม่มีผู้สัญจรไปงานเทศกาลเลี้ยง
ประตูเมืองทุกบานของเธอก็ร้างเสียแล้ว
 ปุโรหิตของเธอพากันถอนใจ
สาวพรหมจารีของเธอต้องสลดใจ
 และเธอเองก็ขื่นขมยิ่งนัก

ה (เฮ)
⁵คู่อริของเธอกลายเป็นหัวหน้า
 ศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้น
เพราะพระยาห์เวห์ทรงให้เธอทนทุกข์
 เนื่องด้วยการละเมิดมากมายของเธอ
 ลูกๆ ของเธอไปเป็นเชลยต่อหน้าคู่อริ

ו (วาว)
⁶ความสง่างามทั้งสิ้น
 ได้พรากไปจากธิดาแห่งศิโยนแล้ว
พวกเจ้านายของเธอก็เป็นดุจฝูงกวาง
 ที่หาทุ่งหญ้าไม่พบ
และหมดแรงหนี  ต่อหน้าผู้ไล่ล่า

ז (ซายิน)
⁷เยรูซาเล็มในยามทุกข์ยากและยามพลัดบ้าน
 ได้หวนระลึกถึง
ของล้ำค่าทั้งสิ้น
 ที่ตนเคยมีในครั้งกระโน้น
เธอระลึกได้เมื่อพลเมืองของเธอตกอยู่ในมือของคู่อริ
 และหามีผู้ใดจะสงเคราะห์เธอไม่
พวกคู่อริเห็นเธอแล้ว
 ก็เยาะเย้ยความล่มจมของเธอ

ח (เฆท)
⁸เยรูซาเล็มได้ทำบาปใหญ่หลวง
 ฉะนั้นเธอจึงเป็นมลทิน
ทุกคนที่เคยให้เกียรติเธอกลับลบหลู่เธอ
 เพราะเขาเห็นความเปลือยเปล่าของเธอ
เออ เธอเองได้แต่ถอนใจ
 และหันหน้าไปเสีย

ט (เทท)
⁹มลทินของเธอเลอะกระโปรงของเธอ
 และเธอหาได้คำนึงถึงอนาคตไม่
ดังนั้นความพินาศของเธอจึงน่ากลัว
 ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ
“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรความทุกข์ยากของข้าพระองค์
 เพราะพวกศัตรูชนะแล้ว”

י (โยด)
¹⁰คู่อริได้ยื่นมือออก
 ยึดเอาของล้ำค่าทุกชิ้นของเธอไป
เธอได้เห็นบรรดาประชาชาติ
 บุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอ
คือคนที่พระองค์ได้ทรงห้าม
 ไม่ให้เข้ามาในที่ประชุมของพระองค์

כ (คาฟ)
¹¹พลเมืองทั้งหมดของเธอได้ถอนใจใหญ่
 เมื่อเขาทั้งหลายเสาะหาอาหาร
และพวกเขาเอาของล้ำค่าแลกอาหารกิน
 เพื่อจะได้ประทังชีวิต
“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรดู
 เพราะข้าพระองค์ถูกลบหลู่”

ל (ลาเมค)
¹²“ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่รู้สึกอะไรหรือ?
 นี่แน่ะ จงดูซิ
ว่ามีความทุกข์ใดบ้างเหมือนความทุกข์
 ที่มาสู่ข้าพเจ้า
เป็นความทุกข์ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำแก่ข้าพเจ้า
 ในวันแห่งพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดนั้น

מ (เมม)
¹³“พระองค์ได้ทรงส่งเพลิงลงมาจากเบื้องบน
 ให้เข้าไปในกระดูกของข้าพเจ้า
พระองค์ได้ทรงกางตาข่ายไว้ดักเท้าของข้าพเจ้า
 พระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าต้องหันกลับ
พระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพเจ้าสิ้นหวัง
 และอ่อนระอาอยู่วันยังค่ำ

נ (นูน)
¹⁴“บรรดาการละเมิดของข้าพเจ้าถูกรวบเข้าเป็นแอก
 โดยพระหัตถ์ พระองค์ทรงรวบมัดไว้
การละเมิดเหล่านั้นรัดรึงรอบคอข้าพเจ้า
 พระองค์ทรงทำให้กำลังข้าพเจ้าอ่อนลง
องค์เจ้านายได้ทรงมอบข้าพเจ้า
 ไว้ในมือของเขาทั้งหลายผู้ที่ข้าพเจ้าไม่สามารถต่อต้านได้

ס (สาเมค)
¹⁵“องค์เจ้านายได้ทรงปฏิเสธ
 นักรบทั้งหมดท่ามกลางข้าพเจ้า
พระองค์ทรงประกาศวันเวลาที่จะมาต่อสู้ข้าพเจ้า
 เพื่อขยี้คนหนุ่มของข้าพเจ้าให้แหลกไป
องค์เจ้านายได้ทรงย่ำประชากรของข้าพเจ้า
 ดั่งย่ำผลองุ่นในบ่อย่ำองุ่น

ע (อายิน)
¹⁶“เพราะเหตุนี้เอง ข้าพเจ้าจึงร้องไห้
 ดวงตาของข้าพเจ้า เออ ดวงตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหล
เพราะผู้ปลอบโยนอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า
 คือผู้ฟื้นฟูจิตใจข้าพเจ้า
บรรดาบุตรของข้าพเจ้าสิ้นหวัง
 เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ”

פ (เพ)
¹⁷เมืองศิโยนกางมือทั้งคู่ออกวิงวอน
 แต่ไม่มีผู้ใดปลอบโยนเธอ
พระยาห์เวห์ทรงบัญชาต่อสู้ยาโคบ
 คือให้เพื่อนบ้านของเขากลายเป็นคู่อริ
เยรูซาเล็มกลายเป็น
 สิ่งโสโครกท่ามกลางเขาทั้งหลาย

צ (ซาเด)
¹⁸“พระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมแล้ว
 เพราะข้าพเจ้าได้ขัดขืนพระบัญชาของพระองค์
ทุกชนชาติ โปรดฟัง
 และมองดูการทนทุกข์ของข้าพเจ้า
คนหนุ่มและคนสาวของข้าพเจ้า
 ตกไปเป็นเชลยแล้ว

ק (โคฟ)
¹⁹“ข้าพเจ้าได้ร้องเรียกบรรดาคนรักของข้าพเจ้า
 แต่เขาทั้งหลายได้หลอกลวงข้าพเจ้า
พวกปุโรหิตและพวกผู้ใหญ่ของข้าพเจ้า
 ก็ตายที่กลางเมือง
ขณะออกหาอาหาร
 ประทังชีวิตของตน

ר (เรช)
²⁰“ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทอดพระเนตร เพราะข้าพระองค์มีทุกข์
 จิตข้าพระองค์วุ่นวาย
ใจข้าพระองค์ยุ่งเหยิงอยู่ภายใน
 เพราะข้าพระองค์ดื้อรั้นอย่างยิ่ง
นอกบ้าน คนล้มตายด้วยคมดาบ
 ในบ้าน ก็เหมือนแดนมรณะ

ש (ซิน)
²¹“เขาทั้งหลายได้ยินว่าข้าพระองค์ถอนใจอย่างไร
 หามีผู้ใดปลอบโยนข้าพระองค์ไม่
บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ได้ยินถึงเหตุร้ายที่ตกแก่ข้าพระองค์
 เขาทั้งหลายก็พากันดีใจที่พระองค์ได้ทรงทำอย่างนี้
โปรดนำวาระที่ทรงประกาศไว้นั้นให้มาถึง
 และเขาทั้งหลายจะเป็นอย่างที่ข้าพระองค์เป็นอยู่นี้

ת (ทาว)
²²“ขอให้การชั่วทุกอย่างของเขาทั้งหลายปรากฏเฉพาะพระพักตร์พระองค์
 และขอทรงทำแก่เขาทั้งหลาย
เหมือนที่ทรงทำแก่ข้าพระองค์
 เนื่องด้วยการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์เถิด
ด้วยการถอนใจของข้าพระองค์นั้นมากมาย
 และใจข้าพระองค์ก็อ่อนล้า”

เพลงคร่ำครวญ 2

พระดำรัสเตือนของพระเจ้ากลายเป็นจริง

א(อาเลฟ)
¹อนิจจา ด้วยพระพิโรธ
 องค์เจ้านายทรงทำให้ธิดาแห่งศิโยนอับอาย
พระองค์ได้ทรงเหวี่ยงศักดิ์ศรีของอิสราเอล
 ให้ตกจากฟ้าถึงดิน
พระองค์มิได้ทรงระลึกถึงแท่นรองพระบาท
 ในวันแห่งพระพิโรธ

ב (เบท)
²องค์เจ้านายทรงทลายที่อยู่ทั้งสิ้นของยาโคบ
 โดยปราศจากพระกรุณา
ด้วยความกริ้ว พระองค์ได้ทรงพัง
 ที่กำบังทั้งหลายของธิดาแห่งยูดาห์
พระองค์ได้ทรงดึงให้ต่ำลงถึงดินและเสื่อมเกียรติ
 คือราชอาณาจักรและเจ้านาย

ג (กิเมล)
³ด้วยพระพิโรธรุนแรง พระองค์ได้ทรงตัด
 เขาของอิสราเอลจนสิ้น
พระองค์หดพระหัตถ์ขวาจากพวกเขา
 ต่อหน้าศัตรู
พระองค์ทรงเผาผลาญยาโคบดุจเปลวเพลิง
 ที่ไหม้ไปโดยรอบ

ד (ดาเลท)
⁴พระองค์ทรงโก่งคันศรอย่างทรงเป็นศัตรู
 พระองค์ยกพระหัตถ์ขวาอย่างทรงเป็นอริ
และได้ทรงประหารทุกคนที่ดวงตาของเราชมชอบนั้น
 ในกระโจมของธิดาแห่งศิโยน
 พระองค์ได้ทรงระบายพระพิโรธออกมาดุจเพลิง

ה (เฮ)
⁵องค์เจ้านายทรงเป็นดั่งศัตรู
 พระองค์ทรงทลายอิสราเอล
พระองค์ทรงทลายวังทุกแห่งของเธอ
 พระองค์ทรงทำลายที่กำบังของเธอ
และพระองค์ทรงทวีความเศร้าโศกและการคร่ำครวญ
 ในธิดาแห่งยูดาห์

ו (วาว)
⁶พระองค์ทรงพังพลับพลาของพระองค์เหมือนเพิงในสวน
 ทรงทำลายสถานที่ประชุมของพระองค์
พระยาห์เวห์ทรงทำให้ทั้งเทศกาลเลี้ยงและวันสะบาโต
 หมดสิ้นไปในศิโยน
ด้วยพระพิโรธเกรี้ยวกราด พระองค์ทรงดูถูก
 กษัตริย์และปุโรหิต