פ (เพ)
¹²⁹พระโอวาทของพระองค์น่าอัศจรรย์
 เพราะฉะนั้นข้าพระองค์จึงรักษาไว้
¹³⁰การอธิบายพระวจนะของพระองค์ให้ความสว่าง
 ทั้งให้ความเข้าใจแก่คนรู้น้อย
¹³¹ข้าพระองค์เหนื่อยหอบจนอ้าปาก
 เพราะข้าพระองค์ปรารถนาพระบัญญัติของพระองค์
¹³²ขอทรงหันมาหาข้าพระองค์และมีพระกรุณาต่อข้าพระองค์
 เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงเคยทำต่อผู้ที่รักพระนามของพระองค์
¹³³ขอทรงให้ย่างเท้าของข้าพระองค์มั่นคงอยู่ตามพระสัญญาของพระองค์
 ขออย่าทรงให้ความชั่วใดๆ มีอำนาจเหนือข้าพระองค์
¹³⁴ขอทรงไถ่ข้าพระองค์ให้พ้นการบีบบังคับของมนุษย์
 เพื่อข้าพระองค์จะปฏิบัติตามข้อบังคับของพระองค์
¹³⁵ขอทรงให้พระพักตร์ของพระองค์ทอแสงมายังผู้รับใช้ของพระองค์
 และขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
¹³⁶น้ำตาของข้าพระองค์ไหลพรั่งพรู
 เพราะคนไม่ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระองค์

พระเจ้าตรัสทางพระบุตรของพระองค์

 ¹นานมาแล้วพระเจ้าตรัสกับบรรพบุรุษของเราหลายครั้ง และหลายวิธีผ่านทางพวกผู้เผยพระวจนะ ²แต่ในวาระสุดท้ายนี้พระองค์ตรัสกับเราทางพระบุตร ผู้ที่พระองค์ทรงตั้งให้เป็นทายาทรับสิ่งทั้งปวง พระเจ้าทรงสร้างจักรวาลทางพระบุตร ³พระบุตรทรงเป็นแสงสว่างแห่งพระสิริของพระเจ้า ทรงมีแก่นแท้เดียวกับพระเจ้า ทรงค้ำจุนสิ่งทั้งปวงไว้ด้วยพระวจนะอันทรงฤทธานุภาพของพระองค์ เมื่อพระองค์ทรงชำระบาปทั้งหลายแล้ว ก็ประทับเบื้องขวาของพระเจ้าสูงสุด ⁴พระองค์ทรงยิ่งใหญ่กว่าพวกทูตสวรรค์มากนัก เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงได้รับพระนามที่ประเสริฐกว่านามของพวกทูตสวรรค์

พระบุตรทรงยิ่งใหญ่กว่าพวกทูตสวรรค์

⁵เพราะว่ามีใครบ้างในพวกทูตสวรรค์ที่พระเจ้าเคยตรัสกับเขาว่า

*“เจ้าเองเป็นบุตรของเรา
 วันนี้เราให้กำเนิดเจ้า” *

และยังตรัสอีกว่า

“เราเองจะเป็นบิดาของเขา
 และเขาเองจะเป็นบุตรของเรา”

⁶และอีกครั้งหนึ่ง เมื่อพระองค์ทรงนำพระบุตรหัวปีนั้นเข้ามาในโลก ก็ตรัสว่า

“ให้ทูตสวรรค์ทั้งหมดของพระเจ้ากราบนมัสการพระบุตร”

⁷ส่วนพวกทูตสวรรค์นั้น พระองค์ตรัสว่า

“พระองค์ทรงสร้างพวกทูตสวรรค์ของพระองค์ให้เป็นดุจลม
 และทรงสร้างบรรดาผู้รับใช้ของพระองค์ให้เป็นดุจเปลวเพลิง”

⁸แต่ส่วนพระบุตรนั้น พระองค์ตรัสว่า

“ข้าแต่พระเจ้า พระที่นั่งของพระองค์ดำรงอยู่เป็นนิตย์
 พระคทาแห่งอาณาจักรของพระองค์ก็เป็นพระคทาเที่ยงธรรม
⁹ พระองค์ทรงรักความชอบธรรม และทรงเกลียดความอธรรม
 เพราะเหตุนี้พระเจ้า ซึ่งเป็นพระเจ้าของพระองค์ ทรงเจิมพระองค์ไว้
 ด้วยน้ำมันแห่งความยินดี เหนือบรรดาพระสหายของพระองค์”

¹⁰และ

“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ในปฐมกาลพระองค์ทรงสร้างแผ่นดินโลก
 และฟ้าสวรรค์เป็นผลงานแห่งพระหัตถ์ของพระองค์ ¹¹ สิ่งเหล่านี้จะพินาศ แต่พระองค์เองทรงดำรงอยู่  ทุกสิ่งจะเก่าไปเหมือนเครื่องนุ่งห่ม
¹² พระองค์จะทรงม้วนสิ่งเหล่านี้เหมือนม้วนผ้าคลุม
 และสิ่งเหล่านั้นจะถูกเปลี่ยน เหมือนเปลี่ยนเสื้อผ้า
แต่พระองค์เองยังทรงเหมือนเดิม
 และปีเดือนของพระองค์จะไม่มีวันสิ้นสุด”

¹³แต่กับทูตสวรรค์องค์ใดเล่าที่พระองค์เคยตรัสว่า

“จงนั่งที่เบื้องขวาของเรา
 จนกว่าเราจะทำให้ศัตรูของท่านเป็นที่รองเท้าของท่าน”

¹⁴ทูตสวรรค์ทั้งปวงเป็นเพียงวิญญาณที่รับใช้พระเจ้า ที่ทรงส่งไปปรนนิบัติบรรดาคนที่จะได้รับความรอดไม่ใช่หรือ?

נ (นูน)
⁴⁰ให้เราทดสอบและพิจารณาวิถีของเรา
 และกลับมาหาพระยาห์เวห์เถิด
⁴¹ให้เรายกใจและมือขึ้น
 ต่อพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ ทูลว่า
⁴²“พวกข้าพระองค์ได้ล่วงละเมิดและขัดขืน
 และพระองค์ยังไม่ได้ทรงอภัยโทษ

ס (สาเมค)
⁴³“พระองค์คลุมพระองค์ด้วยพระพิโรธและทรงไล่ตามพวกข้าพระองค์
 ได้ทรงประหารโดยปราศจากพระกรุณา
⁴⁴พระองค์คลุมพระองค์ด้วยเมฆ
 เพื่อว่าการอธิษฐานของพวกข้าพระองค์จะไม่ทะลุไปถึงพระองค์ได้
⁴⁵พระองค์ได้ทรงทำให้พวกข้าพระองค์เป็นเหมือนสิ่งโสโครกและขยะ
 อยู่ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย

פ (เพ)
⁴⁶“ศัตรูทั้งสิ้นของพวกข้าพระองค์
 ได้อ้าปากตะโกนว่าพวกข้าพระองค์
⁴⁷ความสยดสยองและหลุมพรางมาถึงพวกข้าพระองค์
 ทั้งความร้างเปล่าและความพินาศ
⁴⁸น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นสายน้ำ
 เนื่องด้วยความพินาศแห่งประชาชนของข้าพระองค์

ע (อายิน)
⁴⁹“น้ำตาของข้าพระองค์ไหลไม่หยุด
 และไม่ได้พักเลย
⁵⁰จนกว่าพระยาห์เวห์จะทอดพระเนตร
 ดูจากฟ้าสวรรค์
⁵¹ดวงตาทำให้ข้าพระองค์ระทมใจ
 เพราะเห็นเคราะห์กรรมของบุตรีทั้งสิ้นแห่งนครของข้าพระองค์

צ (ซาเด)
⁵²“พวกที่เป็นศัตรูกับข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้น
 ได้ไล่ล่าข้าพระองค์เหมือนไล่ล่านก
⁵³พวกเขาพยายามจบชีวิตข้าพระองค์ในบ่อ
 และขว้างหินใส่ข้าพระองค์
⁵⁴น้ำท่วมมิดศีรษะข้าพระองค์
 ข้าพระองค์ว่า ‘ข้าตายแน่’

ק (โคฟ)
⁵⁵“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องออกพระนามของพระองค์
 จากส่วนลึกที่สุดของบ่อ
⁵⁶พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า ‘ขออย่าปิดพระกรรณ
 ต่อคำร้องขอการบรรเทาของข้าพระองค์’
⁵⁷พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
 พระองค์ตรัสว่า ‘อย่ากลัวเลย’

ר (เรช)
⁵⁸“ข้าแต่องค์เจ้านาย พระองค์ทรงอยู่ฝ่ายข้าพระองค์ในการสู้คดี
 พระองค์ทรงไถ่ชีวิตข้าพระองค์
⁵⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงเห็นความผิดที่เขาทำต่อข้าพระองค์แล้ว
 ขอทรงพิพากษาคดีของข้าพระองค์เถิด
⁶⁰พระองค์ทรงเห็นความอาฆาตทั้งสิ้นของพวกเขา
 และแผนการร้ายทั้งหมดต่อข้าพระองค์แล้ว

ש (ซิน)
⁶¹“ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงได้ยินคำเยาะเย้ยของพวกเขา
 และแผนการร้ายทั้งหมดต่อข้าพระองค์แล้ว
⁶²คือการซุบซิบและการบ่นของปฏิปักษ์ข้าพระองค์
 ต่อสู้ข้าพระองค์อยู่วันยังค่ำ
⁶³ดูเถิด ไม่ว่าเขาจะนั่งหรือลุกขึ้น
 ตัวข้าพระองค์ก็เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเย้ยหยัน

ת (ทาว)
⁶⁴“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตอบแทนพวกเขา
 ตามการงานที่มือเขาได้ทำ
⁶⁵ขอประทานความทุกข์ใจแก่เขา
 และให้คำสาปของพระองค์ตกเหนือเขา
⁶⁶ขอทรงไล่ตามเขาด้วยพระพิโรธและทำลายเขาเสีย
 จากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระยาห์เวห์”

เพลงคร่ำครวญ 4

การทรงลงโทษศิโยน

א (อาเลฟ)
¹อนิจจา ทองคำก็หมองสี
 ทองนพคุณก็เปลี่ยนไป
อัญมณีศักดิ์สิทธิ์ถูกทิ้งอยู่เกลื่อนกลาด
 ตามหัวถนนทุกสาย

ב (เบท)
²บุตรทั้งหลายแห่งศิโยนผู้ล้ำค่า
 เปรียบได้กับทองบริสุทธิ์นั้น
อนิจจา ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดิน
 ที่ทำขึ้นด้วยมือของช่างปั้นหม้อ

ג (กิเมล)
³แม้หมาป่ายังเอานมออก
 ให้ลูกของมันดูด
แต่ประชาชนของข้าพเจ้าใจร้าย
 ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร

ד (ดาเลท)
⁴ลิ้นของเด็กอ่อนติดแนบ
 เพดานปากด้วยความกระหาย
พวกเด็กได้ขออาหาร
 แต่ไม่มีผู้ใดให้เขา

ה (เฮ)
⁵พวกที่เคยรับประทานอาหารชั้นเลิศ
 กลับถูกละทิ้งอยู่ตามถนน
พวกที่เคยสวมเสื้อสีม่วง
 กลับต้องนอนบนกองขยะ

ו (วาว)
⁶เพราะโทษทัณฑ์ของประชาชนของข้าพเจ้านั้นใหญ่หลวง
 กว่าโทษของเมืองโสโดม
ที่ต้องถูกคว่ำทลายลงในพริบตาเดียว
 โดยไม่มีมือผู้ใดได้แตะต้องเลย

ז (ซายิน)
⁷พวกเจ้านายนั้นบริสุทธิ์กว่าหิมะ
 และขาวสะอาดกว่าน้ำนม
ผิวพรรณของเขามีเลือดฝาดยิ่งกว่าสีของทับทิม
 เขามีรูปร่างงามดั่งไพลิน

ח (เฆท)
⁸บัดนี้หน้าของเขาก็ดำกว่าเขม่า
 ไม่มีผู้ใดจำเขาได้ตามถนน
หนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูก
 และซูบราวกับไม้เสียบ

ט (เทท)
⁹ผู้ที่ตายด้วยคมดาบยังดีกว่า
 ผู้ที่ตายด้วยความอดอยาก
ซึ่งค่อยๆ ผอมตาย  เพราะขาดพืชผลจากไร่นา

י (โยด)
¹⁰มือของหญิงที่ใจเมตตา
 กลับเอาลูกของตัวต้มกิน
ลูกถูกต้มเป็นอาหาร
 ในยามที่ความหายนะมาสู่ประชาชนของข้าพเจ้า

כ (คาฟ)
¹¹พระยาห์เวห์ทรงบันดาลโทโสออกมาแล้ว
 พระองค์ได้เทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราด
และได้ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยน
 ซึ่งเผาผลาญกระทั่งรากฐานของเมืองนั้น

ל (ลาเมค)
¹²บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินโลก
 และชาวพิภพทั้งปวงไม่เชื่อว่า
คู่อริหรือศัตรูจะได้เข้าไป
 ในประตูทั้งหลายแห่งเยรูซาเล็ม

מ (เมม)
¹³เพราะบาปของพวกผู้เผยพระวจนะของเธอ
 และเพราะบาปผิดของพวกปุโรหิตของเธอ
ที่ได้ทำให้โลหิตของผู้ชอบธรรมไหลออก
 ท่ามกลางนคร

נ (นูน)
¹⁴เขาทั้งหลายจึงเดินเปะปะอย่างคนตาบอดไปตามถนน
 ทำให้ตัวเป็นมลทินด้วยโลหิต
จนไม่มีผู้ใดสามารถ
 แตะต้องเสื้อผ้าของเขาได้

ס (สาเมค)
¹⁵คนทั้งหลายร้องตะโกนใส่พวกเขาว่า “ไปให้พ้น เจ้าพวกมลทิน
 ไปให้พ้น ไปให้พ้น อย่ามาถูกต้องนะ”
เมื่อเขาเหล่านั้นหนีและพเนจรไป
 ผู้คนท่ามกลางบรรดาประชาชาติก็กล่าวกันว่า
 “พวกเขาจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้”

פ (เพ)
¹⁶พระยาห์เวห์เองทรงทำให้เขาทั้งหลายกระจัดกระจายไป
 พระองค์จะไม่สนพระทัยในเขาอีกเลย
พวกเขาจึงไม่นับถือพวกปุโรหิต
 ไม่สำแดงความกรุณาต่อพวกผู้ใหญ่

ע (อายิน)
¹⁷ตาของพวกเราอ่อนล้ามองหา
 ความช่วยเหลือที่ไร้ค่า
พวกเราเฝ้าคอยที่หอเฝ้าของเรา
 คอยประชาชาติที่ไม่อาจช่วยเราได้

צ (ซาเด)
¹⁸พวกเขาสะกดรอยตามพวกเรา
 จนเราเดินที่ลานเมืองไม่ได้
จุดจบของเราใกล้เข้ามาแล้ว วันเวลาของเราก็ถึงที่สุด
 เพราะจุดจบของเราได้มาถึง

ק (โคฟ)
¹⁹พวกที่ไล่จับพวกเราก็เร็วกว่า
 นกอินทรีในท้องฟ้า
พวกเขาไล่กวดเราบนภูเขา
 เขาซุ่มคอยจับเราในถิ่นทุรกันดาร

ר (เรช)
²⁰เจ้าชีวิตของเราคือกษัตริย์ที่พระยาห์เวห์ทรงเจิมไว้นั้น
 ก็ตกหลุมพรางของเขาทั้งหลายแล้ว
คือพระองค์ผู้ที่เรากล่าวถึงว่า “ภายใต้ร่มเงาของพระองค์
 เราจะดำรงชีวิตท่ามกลางบรรดาประชาชาติได้”

ש (ซิน)
²¹โอ ธิดาแห่งเอโดม จงเปรมปรีดิ์และยินดีเถิด
 คือเธอผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอูส
ถ้วยนั้นจะผ่านมาถึงเธอด้วย
 เธอจะเมา และจะเปลือยกาย

ת (ทาว)
²²โอ ธิดาแห่งศิโยน การลงโทษเพราะบาปผิดของเธอก็ครบแล้ว
 พระองค์จะไม่ทรงพาเธอไปเป็นเชลยอีกต่อไป
โอ ธิดาแห่งเอโดม พระองค์จะทรงลงโทษ เพราะบาปผิดของเธอ
 พระองค์จะทรงเผยบาปของเธอ

เพลงคร่ำครวญ 5

คำร้องขอพระกรุณา

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย
 ดูเถิด ขอทรงพิจารณาความอดสูของพวกข้าพระองค์
²มรดกของพวกข้าพระองค์กลับเป็นของพวกต่างชาติ
 บ้านเรือนของพวกข้าพระองค์เป็นของพวกต่างด้าว
³พวกข้าพระองค์เป็นลูกกำพร้าพ่อ
 และแม่ของข้าพระองค์เป็นดั่งหญิงม่าย
⁴น้ำก็ต้องซื้อเขาดื่ม
 ฟืนก็ต้องซื้อเขาใช้
⁵พวกข้าพระองค์ถูกไล่ล่าอย่างกระชั้นชิด
 ทั้งอ่อนเพลียและไม่ได้พักผ่อนเลย
⁶พวกข้าพระองค์ยอมจำนนต่ออียิปต์และอัสซีเรีย
 เพื่อจะได้อาหารกิน
⁷บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปและตายแล้ว
 พวกข้าพระองค์ต้องรับโทษเพราะบาปของพวกเขา
⁸พวกทาสปกครองข้าพระองค์ทั้งหลาย
 ไม่มีผู้ใดช่วยพวกข้าพระองค์ให้พ้นมือของพวกเขาได้
⁹พวกข้าพระองค์ได้อาหารมาโดยเสี่ยงชีวิต
 เพราะผู้ถือดาบในถิ่นทุรกันดาร
¹⁰ผิวหนังของพวกข้าพระองค์ก็ร้อนปานเตาอบ
 เพราะความร้อนแผดเผาแห่งการกันดารอาหาร
¹¹ผู้หญิงในศิโยนถูกขืนใจ
 รวมทั้งสาวพรหมจารีในเมืองต่างๆ ของยูดาห์
¹²เจ้านายต้องถูกมัดมือแขวนไว้
 ไม่มีผู้ใดนับถือพวกผู้ใหญ่
¹³คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง
 และเด็กต้องเดินโซเซเพราะแบกฟืนหนัก
¹⁴พวกคนแก่หายไปจากประตูเมือง
 คนหนุ่มได้หยุดเล่นดนตรีแล้ว
¹⁵ความปลาบปลื้มก็หายไปจากใจของพวกข้าพระองค์
 การเต้นรำของพวกข้าพระองค์กลายเป็นการไว้ทุกข์
¹⁶มงกุฎได้ร่วงหล่นจากศีรษะพวกข้าพระองค์แล้ว
 วิบัติแก่พวกข้าพระองค์ เพราะพวกข้าพระองค์ทำบาป
¹⁷เพราะเหตุนี้เอง ใจพวกข้าพระองค์จึงอ่อนระอา
 เพราะสิ่งเหล่านี้ ตาข้าพระองค์จึงมัวไป
¹⁸เพราะภูเขาศิโยนรกร้าง
 สุนัขป่ามาเดินเพ่นพ่านอยู่ที่นั้น
¹⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ทรงครอบครองอยู่เป็นนิตย์
 พระที่นั่งของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
²⁰ไฉนพระองค์ทรงลืมพวกข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์?
 ไฉนทรงทอดทิ้งพวกข้าพระองค์เสียนานดังนี้?
²¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้กลับสู่พระองค์เถิด
  แล้วพวกข้าพระองค์จะกลับสู่พระองค์
 ขอทรงฟื้นวันเวลาของข้าพระองค์ให้เหมือนดังก่อน
²²เว้นเสียแต่พระองค์ทรงสลัดพวกข้าพระองค์ทิ้งเสียแล้ว
 และพระองค์กริ้วพวกข้าพระองค์มากยิ่งนัก