การตัดสินใจกำหนดเส้นทางแห่งชีวิต

ק (โคฟ)
¹⁴⁵ข้าพระองค์ร้องทูลด้วยสุดใจ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตอบข้าพระองค์เถิด
 ข้าพระองค์จะรักษากฎเกณฑ์ของพระองค์
¹⁴⁶ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอด
 เพื่อข้าพระองค์จะปฏิบัติตามพระโอวาทของพระองค์
¹⁴⁷ข้าพระองค์ตื่นขึ้นก่อนรุ่งอรุณ ทูลขอความช่วยเหลือ
 ข้าพระองค์หวังในพระวจนะของพระองค์
¹⁴⁸ดวงตาของข้าพระองค์ตื่นอยู่ทุกเวลายามค่ำคืน
 เพื่อตรึกตรองพระดำรัสของพระองค์
¹⁴⁹ขอทรงฟังเสียงข้าพระองค์ ตามความรักมั่นคงของพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรักษาชีวิตข้าพระองค์ตามความยุติธรรมของพระองค์
¹⁵⁰ผู้ข่มเหงที่มุ่งร้ายมาใกล้แล้ว
 พวกเขาอยู่ห่างจากธรรมบัญญัติของพระองค์
¹⁵¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ทรงอยู่ใกล้ข้าพระองค์
 และพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ก็สัตย์จริง
¹⁵²ข้าพระองค์ทราบนานแล้วจากพระโอวาทของพระองค์
 ว่าพระองค์ทรงตั้งพระโอวาทไว้เป็นนิตย์

 ¹ฉะนั้นเมื่อพระสัญญายังมีอยู่ว่าจะให้เราเข้าสู่การหยุดพักของพระองค์ ก็ให้เราทั้งหลายระมัดระวัง มิฉะนั้นอาจจะมีบางคนในพวกท่านไปไม่ถึง ²เพราะว่าแท้ที่จริง เราได้รับข่าวอันประเสริฐเช่นเดียวกับพวกเขา แต่ข่าวที่ได้ยินนั้นไม่เป็นประโยชน์แก่เขาเหล่านั้น เพราะพวกเขาไม่เชื่อ ³ส่วนพวกเราผู้ที่เชื่อแล้วก็ได้เข้าสู่การหยุดพัก ดังที่พระองค์ตรัสว่า

*“ตามที่เราได้ปฏิญาณ ด้วยความโกรธว่า
 ‘พวกเขาจะไม่ได้เข้าสู่การหยุดพักของเรา’ ”

แม้ว่างานของพระองค์จะเสร็จสิ้นตั้งแต่การสร้างโลก ⁴เพราะมีข้อหนึ่งกล่าวถึงวันที่เจ็ดอย่างนี้ว่า “ในวันที่เจ็ดนั้น พระเจ้าทรงหยุดพักการงานทั้งสิ้นของพระองค์” ⁵และในข้อนั้นก็กล่าวอีกว่า “พวกเขาจะไม่ได้เข้าสู่การหยุดพักของเรา” ⁶ที่จริงยังมีทางให้บางคนเข้าสู่การหยุดพักนั้นได้ แต่คนเหล่านั้นที่ได้ยินข่าวประเสริฐคราวก่อนไม่ได้เข้า เพราะพวกเขาไม่เชื่อฟัง 7ดังนั้นพระองค์จึงทรงกำหนดไว้อีกวันหนึ่งคือ “วันนี้” ตามที่พระองค์ตรัสทางดาวิดในเวลาหลายปีต่อมา ถึงข้อที่เคยอ้างมาแล้วว่า

“วันนี้ถ้าท่านทั้งหลายได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์
อย่าให้จิตใจของท่านดื้อรั้น”

 ⁸เพราะหากโยชูวาให้พวกเขาเข้าสู่การหยุดพักนั้นแล้ว พระเจ้าก็คงไม่ตรัสในภายหลังถึงวันอื่นอีก ⁹ฉะนั้นจึงยังมีการหยุดพักสะบาโตสำหรับประชากรของพระเจ้า ¹⁰เพราะว่าคนใดที่ได้เข้าสู่การหยุดพักของพระองค์แล้ว ก็ได้หยุดพักจากงานของตนเอง เหมือนอย่างที่พระเจ้าได้ทรงหยุดพักจากพระราชกิจของพระองค์ ¹¹เพราะฉะนั้น ขอให้เราพยายามเข้าสู่การหยุดพักนั้น เพื่อจะไม่มีคนหนึ่งคนใดพลาดไปทำตามอย่างคนที่ไม่เชื่อฟังเหล่านั้น ¹²เพราะว่าพระวจนะของพระเจ้านั้นมีชีวิตและทรงพลานุภาพอยู่เสมอ และคมยิ่งกว่าดาบสองคมใดๆ แทงทะลุกระทั่งแยกจิตและวิญญาณ ทั้งข้อกระดูกและไขในกระดูก และสามารถวินิจฉัยความคิดและความมุ่งหมายในใจด้วย ¹³ไม่มีสิ่งทรงสร้างใดใดถูกปิดซ่อนไว้จากพระองค์ แต่ตรงกันข้าม ทุกสิ่งก็ปรากฏแจ้งต่อพระเนตรของพระองค์ผู้ซึ่งเราจะต้องถวายรายงานด้วย

พระเจ้าทรงตอบและทรงสัญญา

¹⁸แล้วพระยาห์เวห์ทรงหวงแหนแผ่นดินของพระองค์
 และทรงสงสารประชากรของพระองค์
¹⁹พระยาห์เวห์ทรงตอบประชากรของพระองค์ว่า
 “นี่แน่ะ เราจะส่งข้าว เหล้าองุ่น
และน้ำมันให้แก่เจ้า  เจ้าทั้งหลายจะอิ่มหนำสำราญ
เราจะให้พวกเจ้า
 ไม่ถูกเยาะเย้ยท่ามกลางประชาชาติอีก
²⁰“เราจะถอนศัตรูทางเหนือให้ห่างไกลจากพวกเจ้า
 และไล่มันไปในแผ่นดินแห้งแล้งและร้างเปล่า
กองหน้าของมันจะเข้าไปในทะเลด้านตะวันออก
 และกองหลังของมันเข้าไปในทะเลด้านตะวันตก
กลิ่นเหม็นคลุ้งและกลิ่นเหม็นเน่าของมันจะขึ้นมา
 เพราะมันทำการใหญ่โตมาก
²¹“อย่ากลัวเลย โอ แผ่นดินเอ๋ย
 จงยินดีและเปรมปรีดิ์เถิด
 เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำการใหญ่โตมาก
²²อย่ากลัวเลย พวกสัตว์ป่าเอ๋ย
 เพราะว่าทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารนั้นเขียวสด
และต้นไม้ก็เกิดผลของมัน
 ต้นมะเดื่อและเถาองุ่นออกผลอย่างบริบูรณ์
²³“โอ บุตรทั้งหลายของศิโยนเอ๋ย จงยินดีเถิด
 จงเปรมปรีดิ์ในพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า
เพราะว่าพระองค์ประทานฝนต้นฤดูแก่เจ้าเพื่อแสดงความชอบธรรม
 และทรงเทฝนลงมาให้พวกเจ้า
 คือฝนต้นฤดูและฝนชุกปลายฤดูอย่างแต่ก่อน
²⁴จะมีข้าวอยู่เต็มลานนวดข้าว
 จะมีเหล้าองุ่นและน้ำมันล้นถังเก็บ
²⁵“เราจะชดเชยปีเดือน
 ที่ตั๊กแตนวัยบินได้กินเสียให้แก่พวกเจ้า
และที่ตั๊กแตนวัยกระโดด ตั๊กแตนตัวอ่อน และตั๊กแตนวัยเดินได้กิน
 คือกองทัพใหญ่ของเราที่เราส่งมาต่อสู้พวกเจ้านั้น
²⁶“เจ้าทั้งหลายจะรับประทานอย่างบริบูรณ์และอิ่มหนำ
 และสรรเสริญพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
ผู้ทรงทำกับพวกเจ้าอย่างอัศจรรย์
 ประชากรของเราจะไม่ต้องอับอายอีกต่อไป
²⁷พวกเจ้าจะรู้ว่าเราเองอยู่ท่ามกลางอิสราเอล
 และเรานี่แหละคือพระยาห์เวห์เป็นพระเจ้าของเจ้า ไม่มีองค์อื่นอีก
 ประชากรของเราจะไม่ต้องอับอายอีกต่อไป

การเทพระวิญญาณของพระเจ้า

²⁸“ต่อมาภายหลังจะเป็นอย่างนี้
 คือเราจะเทวิญญาณของเรามาเหนือมนุษย์ทุกคน บุตรชายบุตรหญิงของเจ้าจะเผยพระวจนะ
 คนชราของเจ้าทั้งหลายจะฝัน
 และคนหนุ่มของพวกเจ้าจะเห็นนิมิต
²⁹ในเวลานั้น เราจะเทวิญญาณของเรา
 มาเหนือแม้กระทั่งคนใช้ชายหญิง
³⁰“เราจะสำแดงการอัศจรรย์ในท้องฟ้าและบนแผ่นดิน เป็นเลือด เป็นไฟและลำควัน ³¹ดวงอาทิตย์จะกลายเป็นความมืด ดวงจันทร์กลายเป็นเลือด ก่อนวันแห่งพระยาห์เวห์จะมาถึง คือวันอันยิ่งใหญ่และน่าสยดสยอง ³²แล้วจะเป็นอย่างนี้ คือทุกคนที่ร้องทูลออกพระนามของพระยาห์เวห์จะรอด เพราะว่าจะมีคนรอดบนภูเขาศิโยนและในกรุงเยรูซาเล็มตามที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้ และในบรรดาคนที่เหลืออยู่นั้นจะมีคนที่พระยาห์เวห์ทรงเรียก

โยเอล 3

 ¹“เพราะว่า ดูสิ ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น เมื่อเราให้ยูดาห์และเยรูซาเล็มกลับสู่สภาพเดิม ²เราจะรวบรวมประชาชาติทั้งหมด และนำเขาทั้งหลายลงมายังหุบเขาเยโฮชาฟัท และเราจะเข้าสู่การพิพากษากับพวกเขาที่นั่นด้วยเรื่องประชากรของเรา คืออิสราเอลมรดกของเรา ผู้ซึ่งถูกพวกเขากระจายไปท่ามกลางประชาชาติต่างๆ พวกเขาได้แบ่งแผ่นดินของเรา ³และจับฉลากเอาประชากรของเราไป พวกเขาเอาเด็กผู้ชายไปขายเพื่อไปเที่ยวโสเภณี และค้าเด็กผู้หญิงเพื่อไปซื้อเหล้าองุ่นดื่ม
 ⁴“พวกเจ้าด้วย เจ้าคิดอย่างไรกับเรา? โอ ไทระ ไซดอน และดินแดนทุกแห่งของฟีลิสเตีย พวกเจ้าจะสนองเราด้วยการตอบโต้หรือ? ถ้าพวกเจ้าตอบโต้เรา เราจะให้การกระทำนั้นกลับคืนไปบนศีรษะของเจ้าอย่างฉับพลันและรวดเร็ว ⁵เพราะพวกเจ้าได้เอาเงินและทองของเราไป และเอาทรัพย์สมบัติมั่งคั่งของเราไปยังบรรดาวิหารของเจ้าทั้งหลาย ⁶เจ้าเอาคนยูดาห์และคนเยรูซาเล็มไปขายให้พวกกรีก เพื่อย้ายพวกเขาไปไกลจากเขตแดนของเขาทั้งหลาย ⁷นี่แน่ะ เราจะเร้าใจเขาทั้งหลายให้ออกจากสถานที่ซึ่งพวกเจ้าขายพวกเขาไปนั้น เราจะให้การกระทำของพวกเจ้ากลับคืนไปบนศีรษะของเจ้าเอง ⁸เราจะขายบุตรชายและบุตรหญิงของเจ้าไว้ในมือของคนยูดาห์ และคนยูดาห์จะขายพวกเขาต่อไปยังคนเส-บา ไปยังประชาชาติหนึ่งที่อยู่ห่างไกล เพราะพระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว”

การพิพากษาที่หุบเขาเยโฮชาฟัท

⁹จงประกาศเรื่องนี้ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย
 จงเตรียมการรบ
จงเร้าใจนักรบทั้งหลาย
 ให้ทหารทุกคนเข้ามาใกล้
 ให้เขาขึ้นมา
¹⁰จงตีผาลไถนาของพวกเจ้าให้เป็นดาบ
 และตีขอลิดแขนงของเจ้าให้เป็นทวน
 ให้คนอ่อนแอพูดว่า “ข้าเป็นนักรบ”
¹¹จงรีบมาเถิด
 ประชาชาติทั้งหมดที่อยู่รอบๆ เอ๋ย
จงเรียกประชุมกันที่นั่น
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงนำนักรบของพระองค์ลงมา
¹²ให้บรรดาประชาชาติรับการเร้าใจ
 และขึ้นมายังหุบเขาเยโฮชาฟัท
เพราะที่นั่นเราจะนั่งพิพากษา
 ประชาชาติทั้งหมดที่อยู่ล้อมรอบ
¹³จงเอาเคียวเกี่ยวเถิด
 เพราะถึงฤดูเกี่ยวแล้ว
จงเข้าไปย่ำสิ
 เพราะบ่อย่ำองุ่นเต็มแล้ว
บ่อเก็บน้ำองุ่นล้นแล้ว
 เพราะว่าความอธรรมของพวกเขามีมากมาย
¹⁴มวลชน มวลชน
 ในหุบเขาแห่งการตัดสินคดี
เพราะวันแห่งพระยาห์เวห์ใกล้เข้ามาแล้ว
 ในหุบเขาแห่งการตัดสินคดี
¹⁵ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไป
 ดวงดาวทั้งหลายก็อับแสง
¹⁶พระยาห์เวห์เปล่งพระสิงหนาทจากศิโยน
 และเปล่งพระสุรเสียงของพระองค์จากกรุงเยรูซาเล็ม ฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกก็หวั่นไหว
 แต่พระยาห์เวห์ทรงเป็นที่ลี้ภัยแก่ประชากรของพระองค์
เป็นที่กำบังแข็งแกร่งแก่คนอิสราเอล
 อนาคตอันรุ่งโรจน์ของยูดาห์
¹⁷ดังนั้น พวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
 ผู้ประทับในศิโยน ภูเขาบริสุทธิ์ของเรา
เยรูซาเล็มจะเป็นเมืองบริสุทธิ์
 และจะไม่มีคนต่างด้าวผ่านเมืองนั้นอีกเลย
¹⁸และอยู่มาในวันนั้น
 จะมีน้ำองุ่นหยดออกจากภูเขาทั้งหลาย
และมีน้ำนมไหลมาจากบรรดาเนินเขา
 และจะมีน้ำไหล
จากห้วยทั้งหมดของยูดาห์
 และจะมีน้ำพุออกจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์
 มารดหุบเขาชิทธีม
¹⁹อียิปต์จะกลายเป็นที่ร้าง
 และเอโดมจะกลายเป็นถิ่นทุรกันดารร้าง
เพราะความทารุณที่ทำต่อคนยูดาห์
 และการทำให้โลหิตของผู้ไร้ความผิดตกในแผ่นดินของเขา
²⁰แต่ยูดาห์จะดำรงอยู่เป็นนิตย์
 และเยรูซาเล็มจะตั้งอยู่ทุกชั่วอายุคน
²¹เราจะยกโทษเรื่องโลหิตของพวกเขาที่เราไม่เคยยกโทษ
 เพราะพระยาห์เวห์สถิตในศิโยน