คำเตือนด้วยความรัก

²³ปากที่เผ็ดร้อนกับใจชั่ว
 ก็เหมือนขี้เงินที่เคลือบอยู่บนภาชนะดิน
²⁴คนที่เกลียดผู้อื่น ก็กลบเกลื่อนด้วยวาจา
 และเก็บการหลอกลวงไว้ภายใน
²⁵เมื่อน้ำเสียงเขาเหมือนมีเมตตาจิต ก็อย่าเชื่อเขา
 เพราะมีสิ่งน่าเกลียดน่าชังร้อยแปดในใจเขา
²⁶ถึงเขาจะปกปิดความเกลียดชังไว้ด้วยเล่ห์
 แต่ความชั่วของเขาจะถูกเปิดโปงในที่ประชุม
²⁷คนที่ขุดหลุมพรางจะตกลงไปเอง
 คนที่กลิ้งก้อนหินขึ้นไป มันจะกลิ้งกลับมาทับเขาเอง
²⁸ลิ้นมุสาเกลียดพวกที่มันทำลาย
 และปากป้อยอก็ทำให้พินาศ

สุภาษิต 27

¹อย่าคุยอวดถึงพรุ่งนี้
 เพราะเจ้าไม่ทราบว่าวันหนึ่งๆ จะนำอะไรมาให้บ้าง
²จงให้คนอื่นสรรเสริญเจ้า และไม่ใช่ปากของเจ้าเอง
 ให้คนต่างด้าวสรรเสริญ และไม่ใช่ริมฝีปากของเจ้าเอง
³หินก็หนัก และทรายก็มีน้ำหนัก
 แต่การยั่วเย้าของคนโง่ก็หนักกว่าทั้งสองอย่างนั้น
⁴ความพิโรธก็ดุร้าย ความโกรธก็ท่วมท้น
 แต่ใครจะยืนต่อหน้าความริษยาได้

คำเตือนไม่ให้ละทิ้งความเชื่อ

 ¹¹เรามีหลายอย่างที่จะกล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ยากที่จะอธิบายเพราะพวกท่านเรียนรู้ได้ช้ามาก ¹²ถึงแม้ว่าขณะนี้ท่านทั้งหลายควรจะเป็นครูได้แล้ว แต่ท่านก็ต้องให้คนอื่นสอนท่านอีกในเรื่องหลักธรรมเบื้องต้นแห่งพระวจนะของพระเจ้า ท่านต้องการน้ำนมไม่ใช่อาหารแข็ง ¹³เพราะว่าทุกคนที่ยังกินน้ำนมนั้นยังไม่เข้าใจในเรื่องความชอบธรรม เพราะเขายังเป็นทารกอยู่ ¹⁴อาหารแข็งนั้นสำหรับผู้ใหญ่ สำหรับคนที่ฝึกฝนจนมีความสามารถแยกแยะดีชั่วได้แล้ว

ฮีบรู 6

 ¹เพราะฉะนั้นขอให้เราผ่านหลักคำสอนเบื้องต้นเกี่ยวกับพระคริสต์ ไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ โดยไม่วางรากฐานซ้ำอีก คือเรื่องการกลับใจจากการประพฤติที่นำไปสู่ความตาย และเรื่องความเชื่อในพระเจ้า ²และคำสอนเรื่องพิธีล้างชำระต่างๆ การวางมือ การเป็นขึ้นจากความตาย และการลงโทษชั่วนิรันดร์ ³ถ้าพระเจ้าทรงอนุญาต เราก็จะได้เดินหน้าต่อไป ⁴เพราะว่าคนเหล่านั้นที่ได้รับความสว่างมาครั้งหนึ่งแล้ว และได้ลิ้มรสของประทานจากสวรรค์ ได้มีส่วนร่วมในพระวิญญาณบริสุทธิ์ ⁵และได้ลิ้มรสความดีงามแห่งพระวจนะของพระเจ้า และฤทธิ์เดชแห่งยุคที่จะมาถึงนั้น ⁶แล้วยังหลงไป ก็เหลือวิสัยที่จะนำพวกเขามาสู่การกลับใจอีกได้ เพราะพวกเขาเองได้ตรึงพระบุตรของพระเจ้าอีก และได้ประจานพระองค์ให้อับอายต่อสาธารณชน ⁷เพราะว่าพื้นดินที่ได้รับน้ำฝนอยู่เสมอ และทำให้เกิดพืชผักอันเป็นประโยชน์แก่คนที่เพาะปลูก ก็ได้รับพระพรจากพระเจ้า ⁸แต่ถ้าพื้นดินนั้นผลิตต้นหนามใหญ่และหนามย่อย มันก็ไร้ค่าจนเกือบจะถูกแช่งสาป แล้วในที่สุดก็จะถูกเผาไฟ
 ⁹แต่ท่านที่รักทั้งหลาย แม้พวกเราจะพูดอย่างนั้นเราก็เชื่อแน่ว่า ในกรณีของพวกท่านนั้นมีสิ่งที่ดีกว่า นั่นก็คือสิ่งที่เกี่ยวกับความรอด ¹⁰เพราะว่าพระเจ้าไม่ทรงอธรรมที่จะทรงลืมการงานของพวกท่านและความรักที่พวกท่านแสดงต่อพระนามของพระองค์ คือการปรนนิบัติพวกธรรมิกชนนั้น ดังที่พวกท่านยังปรนนิบัติอยู่ ¹¹และเราปรารถนาให้ท่านแต่ละคนแสดงความกระตือรือร้นอย่างเดียวกันจนถึงที่สุด เพื่อจะพบความสำเร็จตามที่หวังไว้ ¹²เพื่อไม่ให้พวกท่านเป็นคนเฉื่อยช้า แต่ให้เลียนแบบคนเหล่านั้นที่โดยทางความเชื่อและความอดทน จึงได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้เป็นมรดก

การพรรณนาให้เห็นภาพการล้อมกรุงเยรูซาเล็ม

 ¹“เจ้าบุตรมนุษย์เอ๋ย จงเอาก้อนอิฐมาวางไว้ข้างหน้าเจ้า และแกะรูปเมืองหนึ่งไว้บนนั้น คือนครเยรูซาเล็ม ²จงล้อมนครนั้นไว้และก่อกำแพงล้อมรอบนครนั้นด้วย และก่อเชิงเทินไว้สู้นครนั้น และตั้งค่ายรอบนครไว้ และตั้งเครื่องทะลวงกำแพงไว้รอบนคร ³จงเอาเหล็กแผ่นมา และทำให้มันเป็นเหมือนกำแพงเหล็กระหว่างเจ้ากับนครนั้น แล้วหันหน้าไปทางนครนั้น ให้นครนั้นถูกล้อมไว้ เจ้าจงล้อมนครนั้นไว้ นี่เป็นหมายสำคัญต่อพงศ์พันธุ์อิสราเอล
 ⁴“และจงนอนตะแคงข้างซ้าย แล้ววางความผิดบาปของพงศ์พันธุ์อิสราเอลไว้เหนือตัวเจ้า เจ้านอนอยู่กี่วัน เจ้าก็จะแบกความผิดบาปของนครนั้นเท่านั้นวัน ⁵และเราได้กำหนดจำนวนวันแก่เจ้าคือ 390 วันซึ่งเท่ากับจำนวนปีของความผิดบาปพวกเขา เป็นวันซึ่งเจ้าจะต้องแบกความผิดบาปของพงศ์พันธุ์อิสราเอล ⁶และเมื่อเจ้าทำเช่นนี้จนครบจำนวนวันแล้ว เจ้าจะต้องนอนลงเป็นครั้งที่สองโดยนอนตะแคงข้างขวาและแบกความผิดบาปของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ เรากำหนดแก่เจ้า 40 วัน 1 วันแทน 1 ปี ⁷และเจ้าต้องหันหน้าไปยังการล้อมกรุงเยรูซาเล็มไว้ และด้วยแขนเปลือยเปล่า เจ้าจงเผยพระวจนะต่อสู้นครนั้น ⁸และดูสิ เราจะเอาเชือกมัดเจ้าไว้ เจ้าจะพลิกจากข้างนี้ไปข้างโน้นไม่ได้จนกว่าจะครบตามกำหนดวันในการล้อมของเจ้า
 ⁹“และเจ้าจงเอาข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ถั่ว ถั่วแดง ข้าวฟ่าง และข้าวสเปลต์ มาใส่ในภาชนะอันเดียวกันใช้ทำเป็นขนมปังสำหรับเจ้า เจ้าจงกินอาหารนี้ระหว่างที่เจ้านอนตะแคงตามกำหนด 390 วัน ¹⁰และอาหารที่เจ้ากินจะต้องชั่ง คือวันละ 230 กรัม เจ้าจงกินตามเวลากำหนด ¹¹และน้ำที่เจ้าดื่มก็ต้องตวงดื่ม คือประมาณครึ่งลิตร เจ้าจงดื่มน้ำตามเวลากำหนด ¹²และเจ้าจะต้องกินดังขนมปังข้าวบาร์เลย์ โดยปิ้งบนไฟที่ก่อจากอุจจาระมนุษย์ต่อหน้าเขาทั้งหลาย” ¹³แล้วพระยาห์เวห์ตรัสว่า “ประชาชนอิสราเอลจะต้องกินขนมปังของเขาอย่างเป็นมลทินเช่นนี้ ณ ท่ามกลางบรรดาประชาชาติซึ่งเราจะขับไล่เขาไปอยู่” ¹⁴แล้วข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ดูสิ ข้าพระองค์ไม่เคยทำตัวให้เป็นมลทินเลย ตั้งแต่หนุ่มๆ มาจนบัดนี้ ข้าพระองค์ไม่เคยรับประทานสิ่งที่ตายเอง หรือที่ถูกสัตว์ฉีกกัดตาย ไม่มีเนื้อสัตว์มลทินเคยเข้าไปในปากของข้าพระองค์” ¹⁵แล้วพระองค์จึงตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เอาเถอะ เราจะยอมให้เจ้าใช้มูลโคแทนอุจจาระมนุษย์ ซึ่งเจ้าจะใช้ปิ้งขนมปังของเจ้า” ¹⁶พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย นี่แน่ะ เราจะทำลายอาหารหลักในเยรูซาเล็ม พวกเขาจะต้องชั่งขนมปังกิน และกินด้วยความกลัว และเขาจะตวงน้ำดื่ม ทั้งดื่มด้วยความอกสั่นขวัญหาย ¹⁷เมื่อขาดขนมปังและน้ำ ต่างคนต่างอกสั่นขวัญหาย แล้วจะซูบผอมไปเพราะความผิดบาปของเขาทั้งหลาย”

เอเสเคียล 5

ดาบที่ต่อสู้กรุงเยรูซาเล็ม

 ¹“ส่วนเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเอาดาบคมเล่มหนึ่งมา และใช้โกนศีรษะและเคราของเจ้าอย่างมีดโกนของช่างตัดผม แล้วเอาตาชั่งน้ำหนักมาแบ่งเส้นผมเหล่านั้น ²เจ้าจงเอาหนึ่งส่วนสามไปเผาไฟที่กลางเมืองในวันที่การล้อมครบถ้วน และเอาอีกหนึ่งส่วนสามมาฟันด้วยดาบไปรอบๆ เมือง อีกหนึ่งส่วนสามนั้นจงปล่อยให้ปลิวกระจายไปตามลม แล้วเราจะชักดาบไล่ตามไป ³แล้วจงเอาเส้นผมพวกนั้นหน่อยหนึ่งมาห่อไว้ในเสื้อคลุมของเจ้า ⁴และเจ้าจงเอาเส้นผมพวกนั้นมาอีกหน่อยหนึ่ง แล้วโยนเข้าไปในไฟ เจ้าจงเผาเสียด้วยไฟนั้น จะมีไฟจากที่นั่นเข้าไปในพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด” ⁵พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “นี่คือเยรูซาเล็ม เราตั้งเธอไว้ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย และมีหลายประเทศอยู่ล้อมรอบ ⁶แต่เยรูซาเล็มได้กบฏต่อกฎหมายของเราอย่างชั่วร้ายยิ่งกว่าประชาชาติใดๆ และกบฏต่อกฎเกณฑ์ของเรายิ่งกว่าประเทศที่อยู่ล้อมรอบ คือพวกเขาปฏิเสธกฎหมายของเรา และไม่ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา ⁷เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าเจ้าไม่อยู่กับร่องกับรอยยิ่งกว่าประชาชาติที่อยู่รอบๆ เจ้า และพวกเจ้าไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ หรือทำตามกฎหมายของเรา และไม่ได้ทำตามแม้แต่กฎหมายของบรรดาประชาชาติที่อยู่รอบเจ้า ⁸เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เรานี่แหละจะเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า เราจะทำการพิพากษาท่ามกลางเจ้าต่อหน้าประชาชาติทั้งหลาย ⁹และเพราะสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งสิ้นของเจ้า เราจะทำกับเจ้าอย่างที่เราไม่เคยทำมาก่อน และเราจะไม่ทำเช่นนั้นอีก ¹⁰เพราะฉะนั้น บิดาจะกินบุตรของตนท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย และบุตรจะกินบิดาของเขา และเราจะทำการพิพากษาเจ้า ใครที่เหลืออยู่ในพวกเจ้า เราจะให้กระจัดกระจายไปตามลมในทุกทิศทาง ¹¹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด เพราะเจ้าได้ทำให้สถานบริสุทธิ์ของเราเป็นมลทินไปด้วยสิ่งน่าขยะแขยงทั้งหมดของเจ้า ทั้งด้วยสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของเจ้า เพราะฉะนั้น เราจะลดทอนเจ้าลง ตาของเราจะไม่ปรานี และเราจะไม่กรุณาด้วย ¹²หนึ่งส่วนสามของพวกเจ้าจะล้มตายเพราะโรคระบาด หรือถูกผลาญด้วยความอดอยากท่ามกลางพวกเจ้า อีกหนึ่งส่วนสามจะล้มตายด้วยดาบอยู่รอบๆ เจ้า และอีกหนึ่งส่วนสามนั้น เราจะให้กระจัดกระจายไปตามลมในทุกทิศทาง และเราจะชักดาบออกไล่ตามเขาทั้งหลายไป
 ¹³“เช่นนี้แหละ ความกริ้วของเราจึงระบายออกได้หมด และความโกรธของเราต่อพวกเขาจึงจะสงบ เราจึงจะหายจากความเคืองใจ แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ผู้กล่าวด้วยความหวงแหน เมื่อความโกรธของเราต่อพวกเขาถูกระบายออกหมด ¹⁴ยิ่งกว่านั้น เราจะปล่อยให้เจ้าร้างเปล่า และถูกประณามท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายที่อยู่ล้อมรอบเจ้าและในสายตาของทุกคนที่ผ่านไป ¹⁵แล้วเจ้าจะเป็นที่คนเขาประณามและเย้ยหยัน ทั้งเป็นคำเตือนและเป็นที่เกลียดกลัวของประชาชาติที่อยู่ล้อมรอบเจ้า เมื่อเรานำการพิพากษามาสู่เจ้าด้วยความกริ้ว ด้วยความโกรธ และด้วยการตีสอนอันเกรี้ยวกราดของเรา เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาเช่นนี้แล้ว ¹⁶เมื่อเรายิงลูกธนูแห่งความอดอยากร้ายแรง คือลูกธนูแห่งการทำลายไปท่ามกลางเจ้า ซึ่งเราจะยิงไปทำลายเจ้าทั้งหลาย แล้วเราจะเพิ่มความอดอยากแก่เจ้า และเราจะทำลายอาหารหลักของพวกเจ้าเสีย ¹⁷เราจะส่งความอดอยากและสัตว์ป่ามายังเจ้าทั้งหลาย และพวกมันจะเอาลูกหลานของเจ้าไปเสีย โรคระบาดและการหลั่งเลือดจะผ่านตัวเจ้า และเราจะนำดาบมาเหนือเจ้า เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาเช่นนี้แล้ว”

เอเสเคียล 6

พิพากษาอิสราเอลที่ไหว้รูปเคารพ

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าตรงไปยังภูเขาทั้งหลายของอิสราเอล และจงเผยพระวจนะกล่าวโทษภูเขาเหล่านั้น ³และกล่าวว่า ภูเขาทั้งหลายของอิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แก่ภูเขาทั้งหลาย แก่เนินเขา แก่ห้วยและหุบเขาทั้งหลายว่า ดูสิ เราจะนำดาบมาเหนือเจ้าทั้งหลาย และเราจะทำลายปูชนียสถานสูงของพวกเจ้าเสีย ⁴แท่นบูชาของพวกเจ้าจะร้างเปล่า และแท่นเผาเครื่องหอมของเจ้าจะถูกพังลง และคนของเจ้าที่ถูกฆ่านั้น เราจะเหวี่ยงลงต่อหน้ารูปเคารพของพวกเจ้า ⁵และเราจะวางศพคนอิสราเอลไว้หน้ารูปเคารพของพวกเขา และเราจะกระจายกระดูกของเจ้าทั้งหลายรอบแท่นบูชาของเจ้า ⁶ในที่อาศัยทุกแห่งของพวกเจ้า เมืองต่างๆ จะร้างเปล่าและปูชนียสถานสูงจะพัง ดังนั้นแหละ แท่นบูชาของเจ้าจะถูกทิ้งร้างและถูกลงโทษ รูปเคารพของพวกเจ้าจะหักและสูญสิ้น แท่นเผาเครื่องหอมของเจ้าจะถูกโค่นลง และสิ่งที่เจ้าทำขึ้นจะถูกกวาดทิ้งไปหมด ⁷คนที่ถูกฆ่าจะล้มลงท่ามกลางพวกเจ้า และเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
⁸“แต่เราจะให้บางคนเหลืออยู่ คือพวกเจ้าบางคนจะหนีพ้นดาบไปในท่ามกลางประชาชาติ และถูกกระจายไปในดินแดนต่างๆ ⁹แล้วพวกเขาที่หนีรอดไปนั้นจะระลึกถึงเราในท่ามกลางประชาชาติ ซึ่งเขาทั้งหลายถูกกวาดไปเป็นเชลยนั้น และรู้ว่าเราปวดร้าวเพราะใจแพศยาของพวกเขาที่หันไปจากเรา และเพราะสายตาแพศยาที่โหยหารูปเคารพของเขา แล้วเขาทั้งหลายจะเกลียดตัวเองเนื่องจากความชั่วซึ่งเขาได้ทำ และเนื่องด้วยสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งสิ้นของเขาด้วย ¹⁰แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ เราไม่ได้พูดพล่อยๆ ว่าเราจะนำความวิบัติมายังพวกเขา”
 ¹¹พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “จงตบมือและกระทืบเท้าของเจ้า และกล่าวว่า เพราะสิ่งน่าสะอิดสะเอียนอันชั่วช้าทุกอย่างของพงศ์พันธุ์อิสราเอลหนอ เขาทั้งหลายจึงล้มลงด้วยดาบ ด้วยความอดอยากและด้วยโรคระบาด ¹²ผู้ที่อยู่ห่างไกลจะตายด้วยโรคระบาด ผู้ที่อยู่ใกล้ก็จะตายด้วยดาบ และผู้ที่เหลืออยู่และได้รับการปกป้องจะตายด้วยความอดอยาก ดังนี้แหละ เราจึงระบายความโกรธของเราต่อพวกเขาได้หมดสิ้น ¹³แล้วเจ้าทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ เมื่อพวกที่ถูกฆ่าอยู่ท่ามกลางรูปเคารพของเขา รอบแท่นบูชาของเขา บนเนินเขาสูงทุกแห่ง บนยอดเขาทั้งหมด ที่ใต้ต้นไม้เขียวทุกต้น และใต้ต้นโอ๊กใบดกทุกต้น คือสถานที่ซึ่งเขาถวายกลิ่นที่พึงใจแก่รูปเคารพทั้งหมดของพวกเขา ¹⁴และเราจะยื่นมือของเราออกต่อสู้พวกเขา แล้วทำให้แผ่นดินที่เขาอาศัยทุกแห่งร้างเปล่าและถูกทิ้งร้าง คือตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารถึงริบลาห์ แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์”