พระสัญญาของพระเจ้า

ש (ซิน)
¹⁶¹พวกเจ้านายได้ข่มเหงข้าพระองค์โดยไร้เหตุผล
 ใจของข้าพระองค์เกรงกลัวเพราะพระวจนะของพระองค์
¹⁶²ข้าพระองค์ปีติยินดีเพราะพระดำรัสของพระองค์
 อย่างผู้ที่ได้พบของที่ริบมาเป็นอันมาก
¹⁶³ข้าพระองค์เกลียดและสะอิดสะเอียนความเท็จ
 แต่ข้าพระองค์รักธรรมบัญญัติของพระองค์
¹⁶⁴ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์วันละเจ็ดครั้ง
 เพราะกฎหมายอันชอบธรรมของพระองค์
¹⁶⁵บรรดาผู้ที่รักธรรมบัญญัติของพระองค์มีความสมบูรณ์พูนสุขอย่างมาก
 ไม่มีสิ่งใดทำให้พวกเขาสะดุดได้
¹⁶⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์หวังในการช่วยกู้ของพระองค์
 และข้าพระองค์ทำตามพระบัญญัติของพระองค์
¹⁶⁷ข้าพระองค์ปฏิบัติตามพระโอวาทของพระองค์
 ข้าพระองค์รักพระโอวาทนั้นยิ่งนัก
¹⁶⁸ข้าพระองค์ปฏิบัติตามข้อบังคับและพระโอวาทของพระองค์
 เพราะทางทั้งสิ้นของข้าพระองค์อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์

พระสัญญาอันแน่นอน

 ¹³เพราะเมื่อพระเจ้าทรงสัญญากับอับราฮัมนั้น โดยเหตุที่ไม่มีใครเป็นใหญ่กว่าพระองค์ที่พระองค์จะทรงอ้างได้ในการสาบาน พระองค์ก็ทรงสาบานโดยอ้างพระองค์เอง ¹⁴คือตรัสว่า“เราจะอวยพรเจ้า และจะให้เจ้าทวีมากขึ้นอย่างแน่นอน” ¹⁵เช่นนั้นแหละ เมื่ออับราฮัมได้อดทนคอยแล้ว ท่านก็ได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้นั้น ¹⁶ส่วนมนุษย์นั้นสาบานโดยอ้างผู้ที่เป็นใหญ่กว่าตน และเมื่อเกิดการทุ่มเถียงอะไรก็ตาม ก็ต้องถือคำสาบานนั้นเป็นคำยืนยันขั้นสุดท้าย ¹⁷ฉะนั้นเมื่อพระเจ้าทรงประสงค์จะแสดงให้บรรดาผู้ที่ได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้เป็นมรดกรู้แน่ยิ่งขึ้นว่าพระดำริของพระองค์จะไม่เปลี่ยนแปลง พระองค์จึงได้ทรงยืนยันพระสัญญานั้นด้วยคำสาบาน ¹⁸เพื่อว่าโดยพระสัญญาและคำสาบานที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพราะพระเจ้าตรัสมุสาไม่ได้ เราผู้ที่หนีไปยึดความหวังซึ่งมีอยู่ตรงหน้า จะได้รับการชูใจอย่างมากมาย ¹⁹ความหวังที่เรายึดนั้นเป็นเสมือนสมอที่แน่นอนและมั่นคงของจิตใจ เป็นความหวังที่นำไปสู่อภิสุทธิสถานข้างหลังม่าน ²⁰ที่ที่พระเยซูผู้ทรงนำหน้าเสด็จเข้าไปก่อนแล้วเพื่อเรา เพราะพระองค์ทรงเป็นมหาปุโรหิตชั่วนิรันดร์ ตามแบบอย่างเมลคีเซเดคนั้น

ฮีบรู 7

รูปแบบของปุโรหิตตามอย่างเมลคีเซเดค

 ¹ เมลคีเซเดค ผู้นี้คือกษัตริย์เมืองซาเลม เป็นปุโรหิตของพระเจ้าผู้สูงสุด มาพบอับราฮัมขณะที่อับราฮัมกำลังกลับมาจากการรบชนะกษัตริย์ทั้งหลาย ท่านได้อวยพรอับราฮัม ²อับราฮัม ก็ถวายทศางค์ จากสิ่งสารพัด แก่เมลคีเซเดค ประการแรก นามของท่านแปลว่า กษัตริย์แห่งความชอบธรรม และประการต่อมา ท่านเป็นกษัตริย์เมืองซาเลม ด้วยซึ่งหมายถึงกษัตริย์แห่งสันติสุข ³บิดามารดาและตระกูลของท่านไม่มีกล่าวไว้ วันเกิดวันตายก็เช่นกัน แต่เป็นเหมือนพระบุตรของพระเจ้า เมลคีเซเดคนั้นดำรงอยู่เป็นปุโรหิตตลอดไป
 ⁴จงคิดดูเถิด ท่านผู้นี้ยิ่งใหญ่เพียงไร ที่อับราฮัมผู้เป็นบรรพบุรุษของเรานั้น ยังได้ถวายทศางค์จากสิ่งที่ริบได้นั้นแก่ท่าน ⁵และบรรดาเชื้อสายของเลวีซึ่งได้รับตำแหน่งปุโรหิตนั้น ก็มีบัญญัติสั่งให้รับทศางค์จากประชาชนตามธรรมบัญญัตินั้น คือรับจากพวกพี่น้องของตน แม้ว่าพี่น้องเหล่านั้นจะสืบเชื้อสายจากอับราฮัมเช่นกัน ⁶แต่เมลคีเซเดคไม่ใช่เชื้อสายของพวกเขา ก็ยังได้รับทศางค์จากอับราฮัม และอวยพรแก่อับราฮัมผู้ได้รับพระสัญญา ⁷สิ่งที่ค้านไม่ได้คือผู้น้อยเป็นผู้รับพรและผู้ใหญ่เป็นผู้ให้พร ⁸ในกรณีหนึ่ง ทศางค์ก็รับโดยมนุษย์ที่ต้องตาย แต่ในอีกกรณีหนึ่ง ก็รับโดยผู้ที่มีหลักฐานว่าท่านยังมีชีวิตอยู่ ⁹ถ้าจะพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เลวีผู้รับทศางค์นั้นก็ได้ถวายทศางค์ทางอับราฮัม ¹⁰เพราะว่าขณะนั้นเลวียังอยู่ในสายเลือดของบรรพบุรุษ คืออับราฮัม ขณะที่เมลคีเซเดคมาพบอับราฮัม

หายนะที่ใกล้จะมาถึง

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าอีกว่า ²“เจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสกับแผ่นดินอิสราเอลดังนี้ว่า

"อวสาน อวสานมาถึง
 ทั้งสี่มุมของแผ่นดิน
³บัดนี้อวสานมาถึงเจ้า
 และเราจะปล่อยให้ความกริ้วของเรามาเหนือเจ้า
และเราจะพิพากษาเจ้าตามวิถีชีวิตเจ้า
 และเราจะลงทัณฑ์เพราะสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของเจ้า
⁴นัยน์ตาของเราจะไม่ปรานีเจ้า
 และเราก็จะไม่กรุณา
แต่เราจะลงทัณฑ์เจ้าตามวิถีชีวิตเจ้า
 ขณะเมื่อสิ่งน่าสะอิดสะเอียนยังอยู่ท่ามกลางเจ้า
 แล้วเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์”

⁵พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 “ดูสิ วิบัติ วิบัติที่ไม่เคยมี ได้มาถึงแล้ว
⁶อวสานมาถึง อวสานนั้นมาถึงแล้ว
 มันตื่นขึ้นมาต่อสู้เจ้า ดูสิ มันมาถึงแล้ว
⁷ชาวแผ่นดินเอ๋ย
 ความหายนะของเจ้ามาถึงแล้ว
เวลานั้นมาถึงแล้ว วันนั้นก็ใกล้เข้ามา
 มีแต่ความโกลาหล และไร้ความยินดีบนภูเขา
⁸บัดนี้ ใกล้เวลาที่เราจะเทความโกรธของเราบนเจ้า
 และระบายความกริ้วของเราต่อเจ้าจนหมดสิ้น และเราจะพิพากษาเจ้าตามวิถีชีวิตเจ้า
 และเราจะลงทัณฑ์เพราะสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของเจ้า
⁹นัยน์ตาของเราจะไม่ปรานี
 และเราก็จะไม่กรุณา
แต่เราจะลงทัณฑ์เจ้าตามวิถีชีวิตเจ้า
 ขณะเมื่อสิ่งน่าสะอิดสะเอียนยังอยู่ท่ามกลางเจ้า
 แล้วเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์ผู้โบยตี ¹⁰นี่แน่ะ วันนั้น ดูสิ มาถึงแล้ว
 ความหายนะของเจ้าออกมาแล้ว
ไม้พลองก็เบ่งบาน
 ความเย่อหยิ่งก็ผลิดอก
¹¹ความรุนแรงได้เจริญขึ้นเป็นไม้พลองของความชั่ว
 ไม่มีใครเหลืออยู่เลย
ไม่มีสิ่งใดเหลือจากความมั่งคั่งของพวกเขา ไม่มีเสียงอึกทึกครึกโครมในพวกเขา
 ไม่มีคนสำคัญในพวกเขา
¹²เวลานั้นมาแล้ว วันนั้นมาถึงแล้ว
 อย่าให้คนซื้อดีใจ อย่าให้คนขายเสียใจ
 เพราะพระพิโรธอยู่เหนือประชากรทั้งหมดของแผ่นดิน
 ¹³“เพราะคนขายจะไม่ได้กลับไปยังสิ่งที่เขาขายไป ขณะเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ เพราะว่านิมิตนั้นเกี่ยวข้องกับประชากรทั้งหมดและจะไม่หันกลับ และเพราะความผิดบาปของเขา จึงไม่มีใครอาจรักษาชีวิตไว้ได้
¹⁴“เขาได้เป่าแตร และเตรียมทุกอย่างไว้พร้อม
 แต่ไม่มีผู้ใดเข้าสงคราม
 เพราะว่าความโกรธของเราอยู่เหนือประชากรทั้งหมดของแผ่นดิน
¹⁵ดาบอยู่ข้างนอก โรคระบาดและความอดอยากอยู่ข้างใน
 คนที่อยู่ในทุ่งนาก็ตายด้วยดาบ
 ส่วนคนที่อยู่ในเมืองนั้นความอดอยากและโรคระบาดก็กลืนกินเสีย
¹⁶และถ้ามีใครรอดตายหนีไปได้
 พวกเขาจะอยู่บนภูเขา
เขาจะเป็นเหมือนนกพิราบแห่งหุบเขา
 แต่ละคนจะร้องครวญครางเพราะความผิดบาปของตน
¹⁷มือทุกมือก็อ่อนแรง
 และเข่าทุกเข่าก็ปวกเปียก
¹⁸เขาทั้งหลายจะคาดเอวด้วยผ้ากระสอบ
 และความสั่นเทาจะครอบงำพวกเขา
ความอับอายอยู่บนใบหน้าเขาทุกคน
 และศีรษะของเขาทุกคนก็ล้าน
¹⁹พวกเขาขว้างเงินของเขาไปในถนน
 และทองคำของเขาก็เป็นเหมือนสิ่งมลทิน
 “เงินและทองของพวกเขาไม่อาจจะช่วยกู้เขาในวันแห่งพระพิโรธของพระยาห์เวห์ สิ่งเหล่านี้จะไม่ทำให้พวกเขาหายหิว หรือเติมให้เต็มท้อง เพราะว่ามันเป็นสิ่งสะดุดให้พวกเขาทำบาป ²⁰ด้วยเครื่องประดับงดงามที่เขาภูมิใจ พวกเขาใช้สร้างรูปเคารพอันน่าขยะแขยง และสร้างสิ่งน่ารังเกียจของเขา เพราะฉะนั้น เราจะทำสิ่งนี้ให้เป็นสิ่งมลทินแก่เขาทั้งหลาย
²¹“และเราจะมอบสิ่งนี้ให้เป็นของริบไว้ในมือของคนต่างด้าว
 และให้เป็นของปล้นในมือคนอธรรมในแผ่นดินโลก
 แล้วพวกเขาจะทำให้เป็นมลทิน
²²และเราจะหันหน้าของเราออกจากพวกเขา
 แล้วพวกเขาจะทำให้สถานล้ำค่าของเราเสื่อมเกียรติ
พวกปล้นจะเข้ามา
 แล้วทำให้มันเสื่อมเกียรติ
²³จงทำสายโซ่
 เพราะว่าแผ่นดินเต็มด้วยคดีเลือด
 และบ้านเมืองก็เต็มด้วยความรุนแรง
²⁴ฉะนั้นเราจะนำประชาชาติชั่วร้ายที่สุดมา
 และให้ถือกรรมสิทธิ์บ้านเรือนของเขาทั้งหลาย
และเราจะให้ความหยิ่งของคนทรงพลังนั้นสิ้นสุดลง
 และสถานศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาจะเป็นที่ลบหลู่
²⁵เมื่อความหวาดกลัวมาถึง เขาจะแสวงหาความสงบสุข
 แต่ก็ไม่พบเลย
²⁶วิบัติมาแล้วมาอีก
 ข่าวลือเกิดแล้วเกิดอีก
เขาทั้งหลายจะแสวงหานิมิตจากผู้เผยพระวจนะ
 และการสอนธรรมบัญญัติก็สูญไปจากปุโรหิต
 และคำปรึกษาสูญไปจากพวกผู้อาวุโส
²⁷พระราชาก็ทรงทุกข์โศก
 และเจ้านายก็คลุมกายด้วยความสิ้นหวัง
และมือของราษฎรก็สั่นเทา
 เราจะจัดการกับพวกเขาตามวิถีทางของเขา
 และเราจะพิพากษาเขาตามหลักการพิพากษาของเขา

แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

เอเสเคียล 8

สิ่งน่าสะอิดสะเอียนในวิหารของพระเจ้า

 ¹ในวันที่ 5 เดือนที่ 6 ของปีที่ 6 ขณะที่ข้าพเจ้านั่งอยู่ในบ้านข้าพเจ้า และบรรดาผู้อาวุโสของยูดาห์นั่งอยู่หน้าข้าพเจ้า พระหัตถ์ของพระยาห์เวห์องค์เจ้านายลงมาบนข้าพเจ้า ณ ที่นั้น ²แล้วข้าพเจ้าก็มองดู และเห็นรูปลักษณ์ของชายคนหนึ่ง จากส่วนที่มีลักษณะของเอวลงไปนั้นเป็นไฟ เหนือเอวขึ้นไปมีลักษณะสุกใสเหมือนทองสัมฤทธิ์แวววาว ³ท่านยื่นส่วนที่เป็นรูปมือนั้นออกมาจับผมที่ศีรษะข้าพเจ้า แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้นระหว่างพื้นพิภพและฟ้าสวรรค์ และทรงนำข้าพเจ้ามาถึงกรุงเยรูซาเล็มด้วยนิมิตของพระเจ้า มายังทางเข้าประตูด้านเหนือของลานชั้นใน อันเป็นที่ตั้งรูปเคารพแห่งความหวงแหน ซึ่งเร้าให้เกิดความหวงแหน ⁴ดูสิ พระสิริของพระเจ้าแห่งอิสราเอลก็อยู่ที่นั่น มีพระลักษณะเหมือนที่ข้าพเจ้าได้เห็นในที่ราบ
 ⁵แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย บัดนี้จงเงยหน้ามองไปทางทิศเหนือ” ข้าพเจ้าจึงเงยหน้ามองไปทางทิศเหนือ และนี่แน่ะ ทางทิศเหนือของประตูแท่นบูชา ตรงทางเข้ามีรูปเคารพที่เร้าความหวงแหนนี้อยู่ที่นั่น ⁶แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าเห็นหรือไม่ว่าพวกเขาทำอะไรอยู่ คือสิ่งน่าสะอิดสะเอียนยิ่งใหญ่ที่พงศ์พันธุ์อิสราเอลทำกันอยู่ที่นี่ อันจะทำให้เราไปจากสถานนมัสการของเรา และเจ้ายังจะเห็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนยิ่งกว่านี้อีก”
 ⁷และพระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงประตูลาน และเมื่อข้าพเจ้ามองดู ดูสิ มีช่องหนึ่งอยู่ในกำแพง ⁸แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเจาะเข้าไปในกำแพง” และเมื่อข้าพเจ้าเจาะเข้าไปในกำแพง นี่แน่ะ มีประตูอยู่ประตูหนึ่ง ⁹และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงเข้าไป ไปดูสิ่งน่าสะอิดสะเอียนอันชั่วร้ายซึ่งเขาทั้งหลายทำกันที่นี่” ¹⁰ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเข้าไปและได้เห็น ดูสิ เป็นภาพสลักบนผนังโดยรอบ มีภาพสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดและสัตว์น่ารังเกียจ รวมทั้งรูปเคารพทั้งหมดของพงศ์พันธุ์อิสราเอล ¹¹และมีพวกผู้ใหญ่ของพงศ์พันธุ์อิสราเอล 70 คนยืนอยู่ข้างหน้ารูปเหล่านั้น และมียาอาซันยาห์บุตรชาฟานยืนอยู่ในหมู่พวกเขาทั้งหลาย ต่างก็มีกระถางไฟอยู่ในมือ กลิ่นและควันของเครื่องหอมก็ลอยขึ้นไปข้างบน ¹²แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าได้เห็นแล้วไม่ใช่หรือว่าพวกผู้ใหญ่ของพงศ์พันธุ์อิสราเอลทำอะไรอยู่ในที่มืด? แต่ละคนต่างก็อยู่ในห้องรูปเคารพสลักของตน เพราะเขาทั้งหลายพูดว่า ‘พระยาห์เวห์ไม่ทอดพระเนตรเห็นเรา พระยาห์เวห์ทรงทอดทิ้งแผ่นดินนี้เสียแล้ว’ ” ¹³พระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าด้วยว่า “เจ้ายังจะเห็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนที่พวกเขาทำมากยิ่งกว่านี้อีก”
 ¹⁴แล้วพระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงทางเข้าประตูด้านเหนือแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และดูสิ ที่นั่นมีผู้หญิงหลายคนนั่งร้องไห้เพื่อเทพทัมมุส ¹⁵แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าเห็นแล้วใช่ไหม? เจ้ายังจะเห็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียนมากยิ่งกว่านี้อีก”
 ¹⁶แล้วพระองค์ทรงนำข้าพเจ้าเข้ามาในลานชั้นในแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ดูสิ ตรงทางเข้าพระวิหารของพระยาห์เวห์ ระหว่างเฉลียงและแท่นบูชานั้น มีชายประมาณ 25 คนหันหลังให้พระวิหารของพระยาห์เวห์ และหันหน้าของพวกเขาไปทางทิศตะวันออก กำลังนมัสการดวงอาทิตย์ตรงทิศตะวันออกนั้น ¹⁷แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เจ้าเห็นไหม? บุตรมนุษย์เอ๋ย สิ่งน่าสะอิดสะเอียนของพงศ์พันธุ์ยูดาห์ที่พวกเขาทำอยู่ที่นี่ยังเลวไม่พอหรือ? เขาทั้งหลายจึงทำให้แผ่นดินเต็มด้วยความทารุณอีกเพื่อให้เรากริ้วยิ่งขึ้น และ ดูสิ เขาทั้งหลายยังเอากิ่งไม้มาแตะจมูกพวกเขา ¹⁸ดังนั้นเราเองจะทำด้วยความโกรธ นัยน์ตาของเราจะไม่ปรานี เราจะไม่สำแดงความกรุณา และแม้ว่าพวกเขาจะร้องด้วยเสียงอันดังใส่หูของเรา เราก็จะไม่ฟังพวกเขา”

เอเสเคียล 9

เข่นฆ่าพวกไหว้รูปเคารพ

 ¹แล้วพระองค์ทรงเปล่งเสียงดังเข้าหูข้าพเจ้าว่า “บรรดาเพชฌฆาตของเมืองเอ๋ย จงมานี่ และถืออาวุธทำลายมาด้วย” ²และนี่แน่ะ มีชาย 6 คนเข้ามาจากทางประตูบน ซึ่งหันหน้าไปทางเหนือ แต่ละคนถืออาวุธทำลายล้างมา และมีชายคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าป่านมีกล่องเครื่องเขียนที่เอวอยู่ท่ามกลางพวกเขา และเขาทั้งหลายเข้ามา แล้วยืนอยู่ที่ข้างแท่นทองสัมฤทธิ์
 ³พระสิริของพระเจ้าแห่งอิสราเอลที่อยู่บนเครูบได้ถูกยกขึ้นไปยังธรณีประตูพระนิเวศ และพระองค์ตรัสเรียกชายซึ่งนุ่งห่มผ้าป่านที่มีกล่องเครื่องเขียนที่เอว ⁴และพระยาห์เวห์ตรัสสั่งเขาว่า “จงเข้าไปในนครคือกรุงเยรูซาเล็ม และทำเครื่องหมายไว้ที่หน้าผากของบรรดาคนที่ถอนหายใจและคร่ำครวญ เนื่องจากสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดที่ทำกันในเมืองนั้น” ⁵และพระองค์ตรัสกับชายคนอื่นๆ ให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า “จงไปตลอดนครตามหลังชายคนนั้นแล้วฆ่าฟันเสีย นัยน์ตาของเจ้าทั้งหลายอย่าได้ปรานี และเจ้าอย่าสำแดงความกรุณา ⁶จงฆ่าทำลายทั้งคนแก่ คนหนุ่ม และหญิงสาว ทั้งเด็กและพวกผู้หญิง แต่อย่าเข้าใกล้ผู้มีเครื่องหมาย และจงเริ่มต้นที่สถานนมัสการของเรา” ดังนั้นเขาทั้งหลายจึงตั้งต้นกับพวกชายแก่ผู้อยู่หน้าพระนิเวศนั้น ⁷แล้วพระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “จงทำให้พระนิเวศเป็นมลทิน จงทิ้งผู้ถูกฆ่าให้เต็มลาน จงไปเถิด” เขาทั้งหลายจึงออกไปและฟาดฟันในนคร ⁸ขณะที่เขาทั้งหลายกำลังฟาดฟันอยู่นั้น ข้าพเจ้าอยู่ตามลำพัง ข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์จะทรงทำลายคนอิสราเอลที่เหลืออยู่นั้นจนหมด เพื่อระบายความโกรธของพระองค์เหนือเยรูซาเล็มหรือ?” ⁹แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บาปของพงศ์พันธุ์อิสราเอลและยูดาห์มีมากมายยิ่งนัก แผ่นดินก็เต็มด้วยโลหิต และความอยุติธรรมก็เต็มนคร เพราะพวกเขากล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงทอดทิ้งแผ่นดินนี้แล้ว และพระยาห์เวห์ไม่ทอดพระเนตรอีก’ ¹⁰และสำหรับเราเอง นัยน์ตาเราจะไม่ปรานี และเราจะไม่สำแดงความกรุณา แต่เราจะลงโทษเหนือศีรษะของพวกเขาตามความประพฤติของเขา”
 ¹¹และดูสิ ชายที่นุ่งห่มผ้าป่านหนีบกล่องเครื่องเขียนที่เอวนั้น ได้นำถ้อยคำลับมากล่าวว่า “ข้าพระองค์ได้ทำตามทุกสิ่งที่พระองค์ทรงบัญชาข้าพระองค์ไว้นั้นแล้ว”