เป็นคนที่คุณรู้จัก

ת (ทาว)
¹⁶⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้เสียงร้องทูลของข้าพระองค์ขึ้นมาถึงพระองค์
 ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์ ตามพระวจนะของพระองค์
¹⁷⁰ขอทรงสดับคำวิงวอนของข้าพระองค์
 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ตามพระสัญญาของพระองค์
¹⁷¹ริมฝีปากของข้าพระองค์จะพรั่งพรูคำสรรเสริญออกมา
 เพราะพระองค์ทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
¹⁷²ลิ้นของข้าพระองค์จะร้องเพลงเรื่องพระดำรัสของพระองค์
 เพราะพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ก็ชอบธรรม
¹⁷³ขอพระหัตถ์ของพระองค์พร้อมที่จะช่วยข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ได้เลือกข้อบังคับของพระองค์
¹⁷⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์โหยหาการช่วยกู้ของพระองค์
 และธรรมบัญญัติของพระองค์ก็เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์
¹⁷⁵ขอทรงให้ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่ เพื่อจะได้สรรเสริญพระองค์
 และให้กฎหมายของพระองค์ช่วยข้าพระองค์
¹⁷⁶ข้าพระองค์หลงเจิ่นดังแกะที่หายไป ขอทรงเสาะหาผู้รับใช้ของพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ไม่ลืมพระบัญญัติของพระองค์

 ¹¹ดังนั้น ถ้าความบริบูรณ์บรรลุได้ทางระบบปุโรหิตเผ่าเลวี (เพราะว่าประชาชนได้รับธรรมบัญญัติโดยระบบนี้) ทำไมจะต้องมีปุโรหิตอีกตามแบบอย่างของเมลคีเซเดค ไม่ใช่ตามแบบอย่างของอาโรน? ¹²เพราะเมื่อระบบปุโรหิตเปลี่ยนแปลงแล้ว ธรรมบัญญัติก็จำเป็นจะต้องเปลี่ยนไปด้วย ¹³เพราะว่าพระองค์ที่เรากล่าวถึงนั้นมาจากเผ่าอื่น ซึ่งเป็นเผ่าที่ยังไม่มีใครเคยทำหน้าที่ปรนนิบัติที่แท่นบูชาเลย ¹⁴เพราะเป็นที่ประจักษ์ชัดว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราทรงสืบเชื้อสายมาจากเผ่ายูดาห์ และโมเสสก็ไม่เคยกล่าวว่าจะมีปุโรหิตมาจากเผ่านั้นเลย
 ¹⁵ข้อนี้ประจักษ์ชัดยิ่งขึ้นอีก เมื่อปรากฏว่ามีปุโรหิตอีกผู้หนึ่งตามแบบอย่างของเมลคีเซเดคเกิดขึ้น ¹⁶ผู้ซึ่งเป็นปุโรหิตโดยไม่ได้รับการแต่งตั้งตามธรรมบัญญัติเรื่องเชื้อสาย แต่โดยฤทธิ์เดชแห่งชีวิตอันไม่สามารถจะทำลายได้ ¹⁷เพราะมีพยานกล่าวถึงพระองค์ว่า “พระเจ้าตรัสว่า

‘เจ้าจะเป็นปุโรหิตชั่วนิรันดร์
 ตามแบบอย่างของเมลคีเซเดค’ ”

 ¹⁸ในด้านหนึ่ง บัญญัติเดิมนั้นก็ได้ยกเลิกไปเพราะมีจุดอ่อนและไร้ประสิทธิภาพ ¹⁹ในอีกด้านหนึ่ง เนื่องจากธรรมบัญญัตินั้นไม่สามารถทำสิ่งใดให้สมบูรณ์ได้ พระเจ้าจึงทรงให้ความหวังที่ดีกว่านั้น ซึ่งโดยความหวังนั้นเอง เราจึงเข้าใกล้พระเจ้าได้
 ²⁰พระเจ้าทรงยืนยันเรื่องนี้โดยคำปฏิญาณของพระองค์ เพราะว่าคนอื่นๆ เข้ารับตำแหน่งปุโรหิตโดยไม่มีคำปฏิญาณเลย ²¹แต่พระเยซูทรงเป็นปุโรหิตโดยมีคำปฏิญาณตรัสถึงพระองค์ว่า

“องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงปฏิญาณแล้ว
 และจะไม่ทรงเปลี่ยนพระทัย
 เจ้าจะเป็นปุโรหิตชั่วนิรันดร์”

 ²²โดยคำปฏิญาณนี้ พระเยซูจึงทรงเป็นผู้ค้ำประกันพันธสัญญาที่ดีกว่าเก่า
 ²³ปุโรหิตเผ่าเลวีนั้นมีการสืบตำแหน่งกันหลายคน เพราะความตายขัดขวางไม่ให้พวกเขาปฏิบัติงานได้ตลอดไป ²⁴แต่พระเยซูองค์นี้ทรงดำรงตำแหน่งปุโรหิตตลอดกาล เพราะพระองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่ชั่วนิรันดร์ ²⁵เพราะเหตุนี้ พระองค์จึงทรงสามารถช่วยคนทั้งหลายที่เข้ามาใกล้พระเจ้าโดยทางพระองค์นั้นอย่างเต็มที่ เพราะว่าพระองค์ทรงพระชนม์อยู่ทุกเวลา เพื่อทูลขอเผื่อคนเหล่านั้น
 ²⁶มหาปุโรหิตเช่นนี้แหละที่เหมาะสำหรับพวกเรา คือเป็นผู้บริสุทธิ์ ปราศจากอุบาย ไร้มลทิน แยกจากคนบาปทั้งหลาย และอยู่สูงกว่าฟ้าสวรรค์ ²⁷พระเยซูไม่ต้องนำเครื่องบูชามาทุกๆ วัน (เหมือนอย่างมหาปุโรหิตคนอื่นๆ ที่ตอนแรกถวายสำหรับบาปของตัวเอง แล้วจึงถวายสำหรับบาปของประชาชน) เพราะพระองค์ทรงถวายเครื่องบูชาครั้งเดียวเป็นพอ เมื่อพระองค์ทรงถวายพระองค์เอง ²⁸เพราะว่าธรรมบัญญัติแต่งตั้งมนุษย์ผู้อ่อนแอให้เป็นมหาปุโรหิต แต่ถ้อยคำปฏิญาณซึ่งตรัสภายหลังธรรมบัญญัตินั้น แต่งตั้งพระบุตรขึ้น ผู้ที่พระเจ้าทำให้เพียบพร้อมชั่วนิรันดร์

พระสิริของพระเจ้าพรากจากกรุงเยรูซาเล็ม

 ¹แล้วข้าพเจ้ามองดู นี่แน่ะ ที่พื้นฟ้าซึ่งอยู่เหนือศีรษะเหล่าเครูบนั้น มีสิ่งที่มีลักษณะคล้ายพระที่นั่งที่เป็นเหมือนไพลินปรากฏขึ้นเหนือเครูบเหล่านั้น ²และพระองค์ตรัสกับชายสวมเสื้อผ้าป่านว่า “จงเข้าไปในที่ระหว่างวงล้อซึ่งอยู่ใต้เครูบ จงกอบถ่านคุเต็มอุ้งมือทั้งสองของเจ้าจากที่ระหว่างพวกเครูบ แล้วนำไปโปรยเหนือนครนั้น” และชายคนนั้นก็เข้าไปต่อหน้าต่อตาข้าพเจ้า ³ส่วนพวกเครูบนั้นยืนอยู่ที่ด้านใต้ของพระนิเวศในขณะที่ชายคนนั้นเข้าไป และลานชั้นในก็เต็มด้วยเมฆ ⁴แล้วพระสิริของพระยาห์เวห์ก็ขึ้นจากเครูบไปยังธรณีประตูพระนิเวศ และพระนิเวศนั้นก็เต็มด้วยเมฆ และลานนั้นก็เต็มด้วยความสุกใสของพระสิริของพระยาห์เวห์ ⁵ส่วนเสียงปีกของพวกเครูบก็ได้ยินไปถึงลานชั้นนอก เหมือนพระสุรเสียงของพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เมื่อพระองค์ตรัส
 ⁶และเมื่อพระองค์ทรงบัญชาชายที่สวมเสื้อผ้าป่านว่า “จงไปเอาไฟมาจากที่ระหว่างวงล้อ คือจากระหว่างพวกเครูบ” ชายคนนั้นก็เข้าไปและยืนอยู่ข้างวงล้อวงหนึ่ง ⁷เครูบตนหนึ่งได้ยื่นมือของตนจากระหว่างพวกเครูบไปยังไฟซึ่งอยู่ระหว่างเครูบ แล้วหยิบไฟขึ้นมาบ้างและใส่อุ้งมือของชายที่สวมเสื้อผ้าป่าน ชายนั้นก็รับและนำออกไป ⁸และในพวกเครูบนั้นมีสิ่งที่ปรากฏเหมือนมือมนุษย์อยู่ใต้ปีก
 ⁹แล้วข้าพเจ้ามองดู ดูสิ มีวงล้ออยู่ 4 วงข้างๆ พวกเครูบ วงล้ออยู่ข้างเครูบตนละหนึ่งวงล้อ ลักษณะวงล้อนั้นเหมือนแสงของเบริล ¹⁰วงล้อทั้งสี่มีรูปลักษณ์เหมือนกัน คือเป็นเหมือนวงล้อซ้อนในวงล้อ ¹¹เมื่อเคลื่อนที่ พวกเครูบจะไปทางด้านใดของใบหน้าทั้งสี่ก็ได้ทั้งนั้น พวกเขาเคลื่อนที่โดยไม่ต้องหันเลย เพราะพวกเขาจะไปตามทิศที่ศีรษะมุ่งหน้าไปนั้น เคลื่อนโดยไม่ต้องหันเลย ¹²และทั่วร่างกายของพวกเขา รวมทั้งหลัง มือ ปีก และวงล้อคือวงล้อของทั้งสี่ตนนั้นล้วนเต็มด้วยนัยน์ตาโดยรอบ ¹³ข้าพเจ้าได้ยินกับหูว่าวงล้อเหล่านั้นเรียกว่า วงล้อหมุน ¹⁴เครูบแต่ละตนมีหน้า 4 หน้า หน้าแรกเป็นหน้าเครูบ หน้าที่สองเป็นหน้ามนุษย์ หน้าที่สามเป็นหน้าสิงโต และหน้าที่สี่เป็นหน้านกอินทรี
 ¹⁵แล้วพวกเครูบก็เหาะขึ้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่ข้าพเจ้าเคยเห็นที่ริมแม่น้ำเคบาร์ ¹⁶เมื่อเครูบเคลื่อนไป วงล้อก็ตามไปข้างๆ พวกเขาด้วย และเมื่อพวกเครูบกางปีกออกเพื่อบินขึ้นจากพิภพ วงล้อเหล่านั้นก็ไม่หันไปจากข้างๆ พวกเครูบเลย ¹⁷เมื่อพวกเครูบหยุดนิ่ง วงล้อเหล่านั้นก็หยุดนิ่ง เมื่อเครูบเหาะขึ้น วงล้อก็เหาะขึ้นไปกับพวกเขาด้วย เพราะว่าวิญญาณของสิ่งมีชีวิตนั้นอยู่ในวงล้อ
 ¹⁸แล้วพระสิริของพระยาห์เวห์ไปจากธรณีประตูพระนิเวศ สถิตเหนือพวกเครูบ ¹⁹เมื่อพวกเครูบกางปีกบินขึ้นพวกเขาเหาะไปจากพิภพต่อหน้าต่อตาข้าพเจ้า (เมื่อพวกเขาออกไป วงล้อก็ตามไปข้างๆ ด้วย) และไปยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูด้านตะวันออกของพระนิเวศพระยาห์เวห์ และพระสิริของพระเจ้าของอิสราเอลก็อยู่เหนือเครูบพวกนั้น
 ²⁰นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ข้าพเจ้าได้เห็นซึ่งอยู่ใต้พระเจ้าแห่งอิสราเอลที่ริมแม่น้ำเคบาร์ แล้วข้าพเจ้าทราบว่าเป็นเครูบ ²¹เครูบทุกตนมี 4 หน้าและ 4 ปีก และใต้ปีกมีรูปลักษณ์ของมือมนุษย์ ²²ส่วนรูปลักษณ์ของใบหน้าเหล่านี้เป็นใบหน้าซึ่งข้าพเจ้าได้เห็นที่ริมแม่น้ำเคบาร์ทั้งลักษณะและลำตัว แต่ละตนเคลื่อนที่ตรงไปข้างหน้าของเขา

เอเสเคียล 11

พิพากษาพวกให้ปรึกษาผู้ชั่วร้าย

 ¹แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น และนำข้าพเจ้ามายังประตูด้านตะวันออกของพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ซึ่งหันหน้าไปทิศตะวันออก ดูสิ ตรงทางเข้าประตูมีผู้ชายอยู่ 25 คน และท่ามกลางพวกนั้น ข้าพเจ้าเห็นยาอาซันยาห์บุตรอัสซูร์ และเป-ลาทียาห์บุตรเบไนยาห์ เจ้านายของประชาชน ²แล้วพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “บุตรมนุษย์เอ๋ย คนพวกนี้คือผู้วางแผนทำความผิดบาป และเป็นผู้ให้คำปรึกษาชั่วร้ายในนครนี้ ³ผู้กล่าวว่า ‘เวลาปลูกบ้านยังไม่มาใกล้ นครนี้เป็นหม้อและเราเป็นเนื้อ’ ⁴เพราะฉะนั้น จงเผยพระวจนะกล่าวโทษพวกเขา บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะ” ⁵แล้วพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ลงมาบนข้าพเจ้า และพระองค์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า จงกล่าวเถิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย พวกเจ้าพูดเช่นนี้ และเรารู้สิ่งที่อยู่ในความคิดของพวกเจ้า ⁶เจ้าได้ทวีคนที่เจ้าได้ฆ่าในนครนี้ และทิ้งคนถูกฆ่าไว้เต็มถนน ⁷เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกคนที่เจ้าได้ฆ่าซึ่งเจ้าทิ้งไว้ในนครนี้เป็นเนื้อ และนครนี้เป็นหม้อ แต่พวกเจ้าจะถูกนำออกมาจากนคร ⁸พวกเจ้ากลัวดาบ แต่เราจะนำดาบมาเหนือพวกเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ⁹“เราจะนำพวกเจ้าออกมาจากนคร แล้วมอบเจ้าไว้ในมือคนต่างด้าวและนำการพิพากษาโทษมายังพวกเจ้า ¹⁰พวกเจ้าจะล้มลงด้วยดาบ เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ ¹¹นครนี้จะไม่ใช่หม้อของพวกเจ้า และเจ้าไม่ใช่เนื้อในนั้น เราจะพิพากษาโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล ¹²และพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ พวกเจ้าไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา หรือทำตามกฎหมายของเรา แต่ได้ทำตามกฎหมายของประชาชาติทั้งหลายที่อยู่รอบๆ เจ้า”
 ¹³อยู่มาเมื่อข้าพเจ้ากำลังเผยพระวจนะ เป-ลาทียาห์บุตรเบไนยาห์ก็เสียชีวิต แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์จะทรงทำให้คนอิสราเอลที่เหลืออยู่นั้นหมดสิ้นไปหรือ?”

พระเจ้าจะทรงฟื้นฟูอิสราเอล

 ¹⁴แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ¹⁵“บุตรมนุษย์เอ๋ย พี่น้องของเจ้า คือพี่น้องของเจ้าที่เป็นเครือญาติและพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมด ซึ่งเป็นพวกที่ชาวเยรูซาเล็มเคยกล่าวว่า ‘เขาทั้งหลายได้เหินห่างไปจากพระยาห์เวห์ เราจึงได้รับมอบแผ่นดินนี้ไว้เป็นกรรมสิทธิ์’ ¹⁶เพราะฉะนั้น จงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า แม้เราย้ายพวกเขาไปไกลยังประชาชาติทั้งหลาย คือเรากระจายพวกเขาไปอยู่ท่ามกลางประเทศทั้งหมด เราก็ยังเป็นสถานนมัสการชั่วคราวของเขาในประเทศที่เขาได้ไปอยู่นั้น ¹⁷เพราะฉะนั้น จงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหลายมาจากชนชาติทั้งหลาย และจะชุมนุมพวกเจ้าจากประเทศที่เจ้ากระจัดกระจายไปอยู่นั้น และเราจะมอบแผ่นดินอิสราเอลให้พวกเจ้า ¹⁸และเมื่อพวกเขาไปอยู่ที่นั่น เขาจะรื้อสิ่งน่าขยะแขยงและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดออกไปจากที่นั่น 19และเราจะให้ใจเดียวแก่เขาทั้งหลาย และเราจะใส่วิญญาณใหม่ไว้ภายในพวกเขา เราจะนำใจหินออกไปจากเนื้อของเขา และให้ใจเนื้อแก่เขาทั้งหลาย ²⁰เพื่อเขาจะดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเราและรักษากฎหมายของเรา ทั้งทำตามสิ่งเหล่านั้น แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชาชนของเรา และเราเองจะเป็นพระเจ้าของเขาทั้งหลาย ²¹แต่พวกที่ใจของเขาดำเนินตามสิ่งน่าขยะแขยงและสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของพวกเขานั้น เราจะลงโทษการกระทำของพวกเขาบนศีรษะของเขาเอง” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ²²แล้วพวกเครูบก็กางปีกออก โดยมีวงล้ออยู่ข้างๆ และพระสิริของพระเจ้าของอิสราเอลก็อยู่เหนือเหล่าเครูบ ²³พระสิริของพระยาห์เวห์ขึ้นไปจากกลางนคร ไปสถิตอยู่บนภูเขาซึ่งอยู่ทางด้านตะวันออกของนครนั้น ²⁴แล้วพระวิญญาณทรงยกข้าพเจ้าขึ้น และนำข้าพเจ้ามาด้วยนิมิตโดยพระวิญญาณของพระเจ้าถึงเมืองเคลเดีย มายังพวกเชลย แล้วนิมิตที่ข้าพเจ้าได้เห็นนั้นก็ขึ้นไปจากข้าพเจ้า ²⁵ข้าพเจ้าจึงได้บอกถึงสิ่งต่างๆ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าให้พวกเชลยได้รู้

เอเสเคียล 12

การพรรณนาให้เห็นภาพการเป็นเชลยของยูดาห์

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าอาศัยอยู่ท่ามกลางพงศ์พันธุ์มักกบฏ ผู้มีตาไว้ดูแต่ไม่เห็น ผู้มีหูไว้ฟัง แต่ไม่ได้ยิน เพราะเขาทั้งหลายเป็นพงศ์พันธุ์มักกบฏ ³เพราะฉะนั้น บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงจัดเตรียมข้าวของสำหรับการเป็นเชลยให้ตัวเอง และจงไปเป็นเชลยในเวลากลางวันต่อหน้าต่อตาเขาทั้งหลาย เจ้าจะต้องจากสถานที่ของเจ้าไปเป็นเชลยยังอีกที่หนึ่งต่อหน้าต่อตาพวกเขา บางทีพวกเขาจะเข้าใจแม้ว่าเขาเป็นพงศ์พันธุ์มักกบฏ ⁴เจ้าจงนำข้าวของของเจ้า คือข้าวของสำหรับการเป็นเชลยออกมาในเวลากลางวันต่อหน้าต่อตาเขาทั้งหลาย และในเวลาเย็นเจ้าจงออกไปต่อหน้าต่อตาพวกเขาเหมือนอย่างออกไปเป็นเชลย ⁵จงเจาะกำแพงต่อหน้าต่อตาพวกเขา แล้วนำข้าวของออกไปตามช่องกำแพงนั้น ⁶จงยกข้าวของใส่บ่าของเจ้าต่อหน้าต่อตาพวกเขา แล้วแบกออกไปในเวลามืด เจ้าจงคลุมหน้าไม่ให้เห็นแผ่นดิน เพราะเราจะทำให้เจ้าเป็นหมายสำคัญแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล”
 ⁷แล้วข้าพเจ้าก็ทำตามที่ข้าพเจ้าได้รับบัญชา ข้าพเจ้านำข้าวของเหมือนข้าวของสำหรับการเป็นเชลยออกมาในเวลากลางวัน ในเวลาเย็นข้าพเจ้าก็เจาะกำแพงด้วยมือของข้าพเจ้าเอง ข้าพเจ้านำข้าวของออกไปในเวลามืด แบกบนบ่าของข้าพเจ้าไปต่อหน้าต่อตาเขา
 ⁸ในเวลาเช้า พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ⁹“บุตรมนุษย์เอ๋ย พงศ์พันธุ์อิสราเอลคือพงศ์พันธุ์มักกบฏนั้น ได้พูดกับเจ้าไม่ใช่หรือว่า ‘เจ้าทำอะไร?’ ¹⁰จงกล่าวแก่พวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ครุวาทนี้เกี่ยวกับเจ้านายผู้นั้นในเยรูซาเล็ม และพงศ์พันธุ์อิสราเอลทั้งหมดซึ่งอยู่ในนครนั้น’ ¹¹จงกล่าวว่า ข้าพเจ้าเป็นหมายสำคัญต่อพวกท่าน สิ่งที่ข้าพเจ้าได้ทำไปแล้วนั้น เขาทั้งหลายก็จะถูกทำแบบเดียวกันนี้ด้วย เขาจะถูกกวาดไปเป็นเชลยและถูกคุมขัง ¹²และเจ้านายผู้นั้นซึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา จะยกข้าวของขึ้นใส่บ่าในเวลามืด แล้วออกไป เขาทั้งหลายจะเจาะกำแพงและนำข้าวของออกไปทางนั้น เขาจะคลุมหน้าของเขา เพื่อว่าเขาจะไม่เห็นแผ่นดินด้วยตาของเขาเอง ¹³และเราจะกางข่ายของเราคลุมเขาและเขาจะติดกับดักของเรา แล้วเราจะนำเขาเข้าไปในบาบิโลน ในแผ่นดินของคนเคลเดีย ถึงกระนั้นเขาก็จะไม่เห็นแผ่นดินนั้น และเขาจะต้องตายที่นั่น ¹⁴พวกคนที่อยู่รอบตัวเขา คือทั้งผู้ช่วยและกองทัพของเขานั้น เราจะกระจายไปตามลมทุกทิศทาง และเราจะชักดาบออกไล่ตามเขาทั้งหลายไป ¹⁵และเมื่อเราให้เขาแตกกระเจิงไปอยู่ท่ามกลางประชาชาติ และกระจายเขาไปตามประเทศต่างๆ พวกเขาก็จะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ ¹⁶แต่เราจะให้พวกเขาบางคนเหลือรอดจากดาบ จากการอดอยากและจากโรคระบาดเพื่อพวกเขาจะเล่าถึงสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของเขา ในท่ามกลางประชาชาติซึ่งเขาไปอยู่นั้น แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

การพิพากษาจะไม่เลื่อนออกไปอีก

 ¹⁷แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าอีกว่า ¹⁸“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกินอาหารของเจ้าด้วยตัวสั่น และดื่มน้ำด้วยความกระวนกระวายและด้วยอาการสั่นเทา ¹⁹แล้วกล่าวกับประชาชนในแผ่นดินว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้เกี่ยวกับชาวเยรูซาเล็มในแผ่นดินอิสราเอลว่า เขาจะกินอาหารของเขาด้วยความกระวนกระวาย และดื่มน้ำด้วยอกสั่นขวัญหาย เพราะสิ่งที่มีอยู่เต็มแผ่นดินของเขานั้นจะต้องถูกทำให้ร้างเปล่าไป เนื่องจากความทารุณของคนทั้งหมดที่อยู่ในนั้น ²⁰และเมืองที่มีคนอาศัยอยู่จะเป็นที่ร้าง และแผ่นดินนั้นก็จะร้างเปล่า แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”
 ²¹และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ²²“บุตรมนุษย์เอ๋ย สุภาษิตบทนี้ของพวกเจ้าซึ่งกล่าวถึงแผ่นดินอิสราเอลที่ว่า ‘วันเหล่านั้นก็ไกลออกไป และนิมิตทุกเรื่องก็เหลว’ นั้น หมายความว่าอะไร? ²³เพราะฉะนั้น จงบอกพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เราจะให้สุภาษิตบทนี้สิ้นสุดลงไป และคนจะไม่ใช้เป็นสุภาษิตในอิสราเอลอีก แต่จงกล่าวแก่พวกเขาว่า วันเหล่านั้นก็ใกล้และนิมิตทุกเรื่องก็จะสำเร็จ ²⁴เพราะว่าจะไม่มีนิมิตปลอมหรือคำทำนายประจบประแจงในพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีกเลย ²⁵แต่ตัวเรา ยาห์เวห์จะพูดสิ่งที่เราจะพูด และคำพูดนั้นจะต้องเป็นไปตามนั้นโดยไม่ล่าช้าอีกต่อไป และในสมัยของพวกเจ้า พงศ์พันธุ์มักกบฏเอ๋ย เราลั่นวาจาแล้ว เราจะทำตามนั้น” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ²⁶และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²⁷“บุตรมนุษย์เอ๋ย ดูสิ พงศ์พันธุ์อิสราเอลกล่าวว่า ‘นิมิตที่เขาเห็นเป็นเรื่องของอีกหลายวันข้างหน้า และเขาเผยพระวจนะถึงช่วงเวลาที่อยู่ห่างไกลโน้น’ ²⁸เพราะฉะนั้น จงกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า บรรดาถ้อยคำของเราจะไม่ล่าช้าอีกต่อไป และวาจาที่เราลั่นออกมานั้นจะต้องเป็นไปตามนั้น” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ