คำตอบของความโดดเดี่ยว

คำอธิษฐานขอการช่วยกู้ให้พ้นจากผู้กล่าวร้าย

บทเพลงใช้แห่ขึ้น
¹เมื่อข้าพเจ้าทุกข์ใจ ข้าพเจ้าได้ร้องทูลพระยาห์เวห์
 และพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า
²“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากริมฝีปากมุสา
 ให้พ้นจากลิ้นที่ล่อลวง”
³แน่ะ ลิ้นที่ล่อลวงเอ๋ย
 พระองค์จะประทานสิ่งใดแก่เจ้า?
 และจะทรงเพิ่มเติมสิ่งใดแก่เจ้าอีก?
⁴ลูกธนูคมของนักรบ
 กับถ่านไม้ซากที่ลุกโพลง น่ะซี
⁵วิบัติแก่ข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้าอาศัยกับคนเมเชค
 ที่พักอยู่ท่ามกลางเต็นท์ของคนเคดาร์
⁶ข้าพเจ้าพักอยู่นานเกินไปแล้ว
 กับผู้เกลียดสันติภาพ
⁷ข้าพเจ้าชอบสันติภาพ แต่เมื่อข้าพเจ้าพูด
 พวกเขาหนุนสงคราม

มหาปุโรหิตแห่งพันธสัญญาใหม่อันประเสริฐกว่า

 ¹สรุปประเด็นสำคัญของเรื่องที่เราพูดอยู่นี้คือ เรามีมหาปุโรหิตอย่างนี้ ผู้ประทับเบื้องขวาพระที่นั่งของพระเจ้าในสวรรค์ ²เป็นผู้ปฏิบัติกิจในสถานศักดิ์สิทธิ์และในพลับพลาแท้ที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งไว้ ไม่ใช่มนุษย์ตั้ง ³เพราะว่ามหาปุโรหิตทุกคนได้รับการแต่งตั้งขึ้นเพื่อนำของถวายและเครื่องบูชามาถวาย เพราะเหตุนี้มหาปุโรหิตผู้นี้จึงจำเป็นจะต้องมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดถวายด้วย ⁴ถ้าพระองค์ทรงอยู่ในโลก พระองค์ก็คงไม่ได้เป็นปุโรหิต เพราะว่ามีปุโรหิตที่นำของมาถวายตามธรรมบัญญัติอยู่แล้ว ⁵ปุโรหิตเหล่านั้นปฏิบัติกิจในพลับพลา ที่เป็นแต่แบบจำลองและเงาของสิ่งที่อยู่ในสวรรค์ ดังโมเสสเมื่อท่านจะตั้งพลับพลานั้น พระเจ้าก็ตรัสสั่งว่า “จงระวังที่จะทำทุกสิ่งตามแบบที่เราแจ้งแก่เจ้าบนภูเขา” ⁶แต่บัดนี้พระเยซูทรงได้รับพันธกิจที่สูงส่งกว่าของพวกเขา เช่นเดียวกับที่พระองค์ทรงเป็นคนกลางแห่งพันธสัญญาอันประเสริฐกว่า ซึ่งตั้งอยู่บนพระสัญญาที่ประเสริฐกว่า ⁷เพราะว่าถ้าพันธสัญญาเดิมนั้นไม่มีข้อบกพร่องแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีพันธสัญญาที่สองอีก

 ⁸เพราะพระเจ้าทรงติเตียนพวกเขาว่า

“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่านี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง
 เมื่อเราจะทำพันธสัญญาใหม่กับชนชาติอิสราเอล
 และกับชนชาติยูดาห์
⁹ ที่ไม่เหมือนกับพันธสัญญาซึ่งเราเคยทำกับบรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย
 ในวันที่เราจูงมือพวกเขาเพื่อพาออกจากแผ่นดินอียิปต์
เพราะพวกเขาไม่ได้ดำรงอยู่ในพันธสัญญาของเรา
 เราจึงละทิ้งพวกเขาไว้ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้แหละ
¹⁰ นี่คือพันธสัญญาที่เราจะทำกับชนชาติอิสราเอล
 ภายหลังจากสมัยนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส
เราจะบรรจุธรรมบัญญัติของเราไว้ในจิตใจของพวกเขา
 และเราจะจารึกมันไว้ในดวงใจของพวกเขา
และเราจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา
 และพวกเขาจะเป็นประชากรของเรา
¹¹ และพวกเขาจะไม่สอนเพื่อนบ้าน
 และพี่น้องของตนแต่ละคนว่า ‘จงรู้จักองค์พระผู้เป็นเจ้า’
เพราะเขาทุกคนจะรู้จักเรา
 ตั้งแต่คนต่ำต้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุด
¹² เพราะเราจะเมตตาต่อการอธรรมของพวกเขา
 และจะไม่จดจำบรรดาบาปของพวกเขาไว้เลย”

 ¹³เมื่อพระองค์ตรัสถึงพันธสัญญาใหม่ พระองค์ก็ทรงถือว่าพันธสัญญาเดิมนั้นล้าสมัยแล้ว สิ่งที่กำลังล้าสมัยและเก่าไปนั้นก็ใกล้จะเสื่อมสูญ

การตัดสินโทษผู้เผยพระวจนะเท็จ

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงเผยพระวจนะกล่าวโทษผู้เผยพระวจนะของอิสราเอลที่เผยพระวจนะอยู่ จงกล่าวกับพวกที่เผยพระวจนะตามอำเภอใจของตนว่า จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ³พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่พวกผู้เผยพระวจนะโฉดเขลา ผู้ดำเนินตามวิญญาณของตัวเองและไม่เคยได้เห็นอะไรเลย ⁴อิสราเอลเอ๋ย ผู้เผยพระวจนะของเจ้าเหมือนสุนัขจิ้งจอกท่ามกลางซากปรักหักพัง ⁵พวกเจ้าไม่ได้ขึ้นไปถึงช่องโหว่ และไม่ได้ซ่อมกำแพงให้พงศ์พันธุ์อิสราเอล เพื่อให้ยืนหยัดอยู่ได้ในยามสงครามในวันแห่งพระยาห์เวห์ ⁶เขาทั้งหลายเห็นนิมิตปลอมและคำทำนายเท็จ พวกเขากล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้’ แม้พระยาห์เวห์ไม่ได้ใช้เขาไป แล้วพวกเขาก็ยังหวังจะให้สำเร็จตามถ้อยคำของเขา ⁷พวกเจ้าเห็นนิมิตปลอมและคำทำนายเท็จไม่ใช่หรือ? ด้วยพวกเจ้ากล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้’ ทั้งๆ ที่เราไม่ได้พูดเลย
 ⁸“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้าทั้งหลายพูดมุสาและเห็นนิมิตเท็จ เพราะฉะนั้น ดูสิ เราจะต่อสู้พวกเจ้า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ ⁹มือของเราจะต่อสู้ผู้เผยพระวจนะที่เห็นนิมิตปลอมและทำนายเท็จ พวกเขาจะไม่ได้เข้าไปในสภาประชาชนของเรา หรือขึ้นทะเบียนอยู่ในทะเบียนของพงศ์พันธุ์อิสราเอล และพวกเขาจะไม่ได้เข้าในแผ่นดินอิสราเอล แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์องค์เจ้านาย ¹⁰เพราะว่า เออ เนื่องจากว่าพวกเขาได้นำประชาชนของเราให้หลงไป โดยกล่าวว่า ‘สันติภาพ’ ในเมื่อไม่มีสันติภาพเลย คือเมื่อคนสร้างกำแพง ผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นก็ฉาบด้วยปูนขาว ¹¹จงกล่าวกับพวกฉาบปูนขาวว่า กำแพงนั้นจะพัง จะมีฝนตกจนท่วมท้น และเจ้า โอ้ลูกเห็บใหญ่จงตกลงมา และลมพายุจะเกิดขึ้น ¹²นี่แน่ะ เมื่อกำแพงพังลง เขาจะไม่พูดกับพวกเจ้าหรือว่า ‘ปูนขาวที่พวกเจ้าได้ฉาบนั้นอยู่ที่ไหน?’ ¹³เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เราจะทำให้ลมพายุเกิดขึ้นด้วยความโกรธของเราและให้ฝนท่วมท้นด้วยความกริ้วของเรา และจะมีลูกเห็บใหญ่แห่งการทำลายด้วยความโกรธของเรา ¹⁴และเราจะพังกำแพงซึ่งเจ้าฉาบด้วยปูนขาวนั้น และจะให้มันพังลงถึงดิน แล้วฐานรากของกำแพงนั้นจะปรากฏ และเมื่อกำแพงนั้นพัง เจ้าทั้งหลายจะพินาศอยู่ท่ามกลางกำแพง แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์องค์เจ้านาย ¹⁵เราจะให้ความโกรธของเราสำเร็จบนกำแพงและบนคนเหล่านั้นที่ฉาบกำแพงด้วยปูนขาว และเราจะพูดกับเจ้าทั้งหลายว่า กำแพงไม่มีแล้ว พวกฉาบปูนขาวก็ไม่มีด้วย ¹⁶คือผู้เผยพระวจนะของอิสราเอลที่เผยพระวจนะกล่าวถึงกรุงเยรูซาเล็ม และได้เห็นนิมิตแห่งสันติภาพของเมืองนั้นในเมื่อไม่มีสันติภาพ พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ ¹⁷“เจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงมุ่งหน้าต่อสู้บรรดาบุตรสาวของชนชาติของเจ้า ผู้เผยพระวจนะตามความคิดของตนเอง จงเผยพระวจนะกล่าวโทษเขาทั้งหลาย ¹⁸และเจ้าจงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า วิบัติมีแก่หญิงที่เย็บปลอกไสยศาสตร์สำหรับสวมข้อมือ และทำผ้าคลุมศีรษะทุกขนาดให้คนเพื่อล่าชีวิตคน เจ้าจะล่าชีวิตประชากรของเราแล้วรักษาชีวิตของเจ้าหรือ? ¹⁹พวกเจ้าได้ลบหลู่เราท่ามกลางประชากรของเรา ด้วยเห็นแก่ข้าวบาร์เลย์ไม่กี่กำมือ และขนมปังไม่กี่ชิ้น คนที่ไม่ควรจะตาย เจ้าก็ทำให้ตายเสีย คนที่ไม่ควรไว้ชีวิต เจ้าก็ไว้ชีวิตโดยที่เจ้าพูดเท็จต่อประชากรของเราที่ฟังคำเท็จ
 ²⁰“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะต่อสู้ปลอกไสยศาสตร์ของเจ้า ซึ่งเจ้าใช้ล่าชีวิตคนทั้งหลายอย่างล่านก และเราจะฉีกปลอกไสยศาสตร์นั้นเสียจากแขนของเจ้าทั้งหลาย และเราจะปล่อยชีวิตคนเหล่านั้นไป คือชีวิตคนที่เจ้าล่าอย่างล่านก ²¹เราจะฉีกผ้าคลุมทั้งหลายของพวกเจ้า และช่วยกู้ประชากรของเราให้พ้นจากมือของเจ้า และเขาทั้งหลายจะไม่เป็นเหยื่อในมือของเจ้าอีกต่อไป แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ ²²เพราะเจ้าทำให้คนชอบธรรมท้อใจด้วยการหลอกลวง ทั้งที่เราไม่ได้ทำให้เขาเศร้าใจเลย และเจ้าได้หนุนใจคนอธรรมไม่ให้หันกลับจากทางอธรรมของเขา ทำให้เขาไม่อาจรักษาชีวิตของตนไว้ ²³เพราะฉะนั้น เจ้าจะไม่ได้เห็นนิมิตปลอมหรือทำการทำนายอีก เราจะช่วยกู้ประชากรของเราให้พ้นจากมือของพวกเจ้า แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

เอเสเคียล 14

การพิพากษาของพระเจ้านั้นชอบธรรม

 ¹พวกผู้อาวุโสของอิสราเอลบางคนมาหาข้าพเจ้า และมานั่งอยู่ต่อหน้าข้าพเจ้า ²แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ³“บุตรมนุษย์เอ๋ย คนพวกนี้ตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา เราควรจะยอมให้พวกเขาถามเราหรือ? ⁴เพราะฉะนั้น จงพูดกับพวกเขาและกล่าวกับเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า คนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอลที่ตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจ และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา แล้วมาหาผู้เผยพระวจนะ เราคือยาห์เวห์จะตอบสนองเขาที่มาด้วยรูปเคารพมากมายของเขานั้น ⁵เพื่อเราจะได้ยึดจิตใจของพงศ์พันธุ์อิสราเอลทุกคนผู้เหินห่างจากเราเนื่องด้วยรูปเคารพของเขา
 ⁶“เพราะฉะนั้น จงพูดกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า จงกลับใจและหันออกจากรูปเคารพของพวกเจ้าเสีย และจงหันหน้าของพวกเจ้าออกจากสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของเจ้า ⁷เพราะว่าคนหนึ่งคนใดในพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือในพวกคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ในอิสราเอล ซึ่งแยกตัวเขาจากเรา และตั้งรูปเคารพของเขาไว้ในใจของเขา และวางสิ่งสะดุดให้ล้มลงในบาปไว้ข้างหน้าเขา แล้วยังมาหาผู้เผยพระวจนะเพื่อขอถามจากเราเพื่อตัวเขาเอง เราคือยาห์เวห์จะตอบสนองเขาเอง ⁸และเราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้คนนั้น เราจะทำให้เขาเป็นสัญลักษณ์และเป็นขี้ปาก และเราจะกำจัดเขาเสียจากท่ามกลางประชากรของเรา แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ ⁹และถ้าผู้เผยพระวจนะถูกชักนำให้กล่าวคำหนึ่งคำใด เราคือพระยาห์เวห์ได้ชักนำผู้เผยพระวจนะคนนั้น และเราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้เขา และจะทำลายเขาจากท่ามกลางอิสราเอลประชากรของเรา ¹⁰เขาทั้งหลายจะต้องแบกรับโทษบาปของเขา โทษของผู้มาถามและโทษของผู้เผยพระวจนะจะเหมือนกัน ¹¹เพื่อว่าพงศ์พันธุ์อิสราเอลจะไม่หลงเจิ่นไปจากเราอีก และจะไม่ทำตัวให้มลทินด้วยการล่วงละเมิดทุกอย่างของเขาอีก แล้วเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ¹²และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ¹³“บุตรมนุษย์เอ๋ย เมื่อแผ่นดินหนึ่งทำบาปต่อเราโดยประพฤติการทรยศยิ่ง แล้วเราเหยียดมือของเราออกต่อสู้แผ่นดินนั้น และทำลายอาหารหลัก ทั้งส่งการกันดารอาหารมาที่แผ่นดินนั้น และเราทำลายมนุษย์และสัตว์เสียจากแผ่นดินนั้น ¹⁴ถึงแม้ว่าคนทั้งสามนี้ คือโนอาห์ ดาเนียลและโยบจะอยู่ในนั้น พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของพวกเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ ¹⁵ถ้าเราทำให้สัตว์ร้ายเข้าไปในแผ่นดินนั้น แล้วทำให้ผู้คนหมดไป และมันกลายเป็นที่ร้างเปล่าเนื่องด้วยไม่มีผู้คนเดินผ่านเพราะสัตว์นั้น ¹⁶พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้ว่าคนทั้งสามนี้อยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะพวกเขาเท่านั้นจะรอด แต่แผ่นดินนั้นจะร้างเปล่า ¹⁷หรือถ้าเรานำดาบมายังแผ่นดินนั้น แล้วกล่าวว่า ให้ดาบผ่านข้ามแผ่นดินนั้น เราจะทำลายมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้น ¹⁸พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร แม้คนทั้งสามนี้จะอยู่ในนั้น พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายหรือบุตรสาวให้รอดได้ เฉพาะตัวพวกเขาเท่านั้นจะรอด ¹⁹หรือถ้าเราส่งโรคระบาดเข้ามาในแผ่นดินนั้น และระบายความโกรธของเราออกเหนือเมืองนั้นด้วยการนองเลือด เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์จากแผ่นดินนั้นเสีย ²⁰ถึงแม้ว่าโนอาห์ ดาเนียลและโยบอยู่ในนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร พวกเขาก็ไม่อาจช่วยบุตรชายและบุตรสาวให้รอดได้ พวกเขาจะช่วยเฉพาะชีวิตของเขาได้ด้วยความชอบธรรมของเขา
 ²¹“เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อเราส่งภัยแห่งการพิพากษาร้ายแรงทั้งสี่ประการของเราคือ ดาบ การกันดารอาหาร สัตว์ร้ายและโรคระบาดมาเหนือเยรูซาเล็ม เพื่อกำจัดมนุษย์และสัตว์เสียจากนครนั้น ²²นี่แน่ะ จะมีคนรอดตายเหลืออยู่ในนั้น บุตรชายและบุตรสาวทั้งหลายของเขาจะถูกนำออกมา เขาทั้งหลายออกมายังพวกเจ้า และพวกเจ้าจะเห็นวิถีชีวิตและการกระทำของพวกเขา แล้วพวกเจ้าจะเบาใจในเรื่องการร้ายซึ่งเราได้นำมาเหนือเยรูซาเล็ม คือทุกสิ่งที่เรานำมาเหนือนครนั้น ²³คนเหล่านั้นจะทำให้พวกเจ้าเบาใจ เมื่อเจ้าได้เห็นวิถีชีวิตและการกระทำของพวกเขาแล้ว แล้วเจ้าจะทราบว่า เราไม่ได้ทำสิ่งต่างๆ ที่เราได้ทำแล้วในนครนั้นโดยปราศจากเหตุผล” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

เอเสเคียล 15

เถาองุ่นที่ไร้ประโยชน์

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าอีกว่า
 ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย ไม้ของต้นองุ่นดีกว่าไม้อื่นทั้งหมดอย่างไร?
 คือไม้กิ่งองุ่นซึ่งอยู่ในหมู่ต้นไม้ในป่า
³เขานำไม้จากต้นองุ่นไปทำชิ้นงานอะไรได้หรือ?
 คนเอาไม้จากมันไปทำขอสำหรับแขวนภาชนะหรือ?
⁴ดูสิ เมื่อมันถูกทิ้งให้เป็นฟืนใส่ไฟ
 และเมื่อไฟไหม้ปลายทั้งสองข้าง
แล้วตรงกลางกลายเป็นถ่าน
 จะใช้ประโยชน์อะไรได้หรือ?
⁵นี่แน่ะ เมื่อมันยังดีอยู่ก็ไม่อาจใช้ทำชิ้นงานอะไรได้
 ยิ่งกว่านั้น เมื่อมันถูกไฟไหม้
 แล้วกลายเป็นถ่าน จะใช้ทำชิ้นงานอะไรได้อีกหรือ?
⁶“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ไม้ของต้นองุ่นซึ่งอยู่ในหมู่ต้นไม้ในป่า ซึ่งเราทิ้งให้เป็นฟืนใส่ไฟอย่างไร เราก็จะทิ้งให้ชาวเยรูซาเล็มเป็นอย่างนั้น ⁷เราจะมุ่งหน้าต่อสู้เขาทั้งหลาย แม้พวกเขาจะหนีออกจากไฟ ไฟก็ยังจะเผาผลาญเขา และเมื่อเรามุ่งหน้าต่อสู้เขา เจ้าจะทราบว่า เราคือยาห์เวห์ ⁸เราจะทิ้งให้แผ่นดินนั้นร้างเปล่า เพราะเขาได้ประพฤติอย่างไม่ซื่อสัตย์” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ