ความงดงาม

บทเพลงสรรเสริญและคำอธิษฐานเพื่อเยรูซาเล็ม

บทเพลงใช้แห่ขึ้น ของดาวิด

¹ข้าพเจ้ายินดี เมื่อพวกเขากล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า
 “ให้เราไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์เถิด”
²เยรูซาเล็มเอ๋ย เท้าของเรากำลังยืนอยู่
 ภายในประตูของเธอ
³เยรูซาเล็มถูกสร้างไว้อย่างนคร
 ซึ่งผูกพันเข้าด้วยกันอย่างแน่นแฟ้น
⁴เป็นที่ซึ่งเผ่าต่างๆ ขึ้นไป
 คือบรรดาเผ่าของพระยาห์เวห์
ดังที่ได้กำหนดไว้แก่อิสราเอล
 ให้ยกย่องพระนามพระยาห์เวห์
⁵พระที่นั่งสำหรับการพิพากษาตั้งอยู่ที่นั่น
 คือพระที่นั่งของราชวงศ์ดาวิด
⁶จงอธิษฐานขอสันติภาพให้เยรูซาเล็มว่า
 “ขอบรรดาผู้ที่รักเธอจงจำเริญ
⁷ขอสันติภาพจงมีอยู่ภายในกำแพงของเธอ
 และขอให้ความปลอดภัยอยู่ภายในป้อมของเธอ”
⁸เพื่อเห็นแก่พี่น้องและมิตรสหาย
 ข้าพเจ้าจะพูดว่า “สันติภาพจงมีอยู่ภายในเธอ”
⁹เพื่อเห็นแก่พระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
 ข้าพเจ้าจะหาความดีให้เธอ

 ¹เพราะเหตุที่ธรรมบัญญัติเป็นเพียงเงาของสิ่งประเสริฐทั้งหลายที่จะมาในภายหลัง ไม่ใช่ตัวจริง จึงไม่สามารถทำให้ผู้ที่เข้าเฝ้าพระเจ้าพร้อมกับเครื่องบูชาที่พวกเขาถวายเหมือนเดิมทุกปีเสมอมานั้น ถึงความสมบูรณ์ได้ ²เพราะถ้าทำได้ พวกเขาคงหยุดการถวายเครื่องบูชาแล้วไม่ใช่หรือ? เพราะถ้าผู้นมัสการได้รับการชำระให้บริสุทธิ์สักครั้งหนึ่งแล้ว คงจะไม่รู้สึกว่ามีบาปอีกต่อไป ³แต่การถวายเครื่องบูชานั้นเป็นการเตือนให้คิดถึงบาปทุกปี 4เพราะเลือดวัวผู้และเลือดแพะไม่มีทางชำระบาปให้หมดสิ้นไปได้เลย
 ⁵เพราะฉะนั้น เมื่อพระคริสต์เสด็จเข้ามาในโลกแล้ว พระองค์ตรัสว่า

“พระองค์เจ้าข้า เครื่องสัตวบูชาและเครื่องบูชาอื่นๆ พระองค์ไม่ทรงประสงค์
 แต่พระองค์ทรงจัดเตรียมกายสำหรับข้าพระองค์
⁶ เครื่องเผาบูชาและเครื่องบูชาลบบาปนั้น
 พระองค์ไม่พอพระทัย
⁷ แล้วข้าพระองค์ทูลว่า
\‘ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์มาแล้ว
เพื่อจะทำตามพระทัยของพระองค์’
\ตามที่มีเรื่องข้าพระองค์เขียนไว้ในหนังสือม้วน”

 ⁸เมื่อพระองค์ตรัสในตอนแรกว่า “เครื่องสัตวบูชาและเครื่องบูชาอื่นๆ และเครื่องเผาบูชาและเครื่องบูชาลบบาป (ที่ได้ถวายตามธรรมบัญญัตินั้น) พระองค์ไม่ทรงประสงค์และไม่พอพระทัย” ⁹แล้วพระองค์ท่านก็ตรัสด้วยว่า “ข้าพระองค์มาแล้วเพื่อจะทำตามพระทัยของพระองค์” พระองค์ท่านทรงยกเลิกระบบเดิมนั้นเสียเพื่อจะทรงตั้งระบบใหม่ ¹⁰และโดยพระประสงค์นั้นเอง เราจึงได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ โดยการถวายพระกายของพระเยซูคริสต์ครั้งเดียวเป็นพอ
 ¹¹ส่วนปุโรหิตทุกคนก็ยืนปฏิบัติกิจอยู่ทุกวัน โดยการนำเครื่องบูชาอย่างเดียวกันมาถวายเสมอๆ เครื่องบูชาเหล่านั้นไม่มีวันลบล้างบาปได้เลย ¹²แต่เมื่อพระคริสต์ทรงถวายเครื่องบูชาเพื่อลบบาปเพียงครั้งเดียวสำหรับตลอดไปแล้ว พระองค์ก็ประทับเบื้องขวาของพระเจ้า ¹³เพื่อทรงคอยอยู่จนกว่าศัตรูของพระองค์ถูกนำมาเป็นที่รองพระบาทของพระองค์ ¹⁴โดยการถวายบูชาเพียงครั้งเดียว พระองค์ก็ทรงทำให้คนทั้งหลายที่ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์แล้วนั้นถึงความสมบูรณ์ตลอดไป ¹⁵และพระวิญญาณบริสุทธิ์ก็ทรงเป็นพยานแก่เราด้วย เพราะหลังจากที่พระองค์ตรัสว่า

¹⁶ “องค์พระผู้เป็นเจ้า ตรัสว่า นี่คือพันธสัญญาซึ่งเราจะทำกับเขาทั้งหลาย
 หลังจากสมัยนั้น
เราจะบรรจุธรรมบัญญัติของเราไว้ในใจของพวกเขา
 และเราจะจารึกมันไว้ในจิตใจของพวกเขา”
¹⁷ “และเราจะไม่จดจำ
 บาปของพวกเขา และการอธรรมของพวกเขาอีกต่อไป”

 ¹⁸เมื่อมีการยกโทษบาปแล้ว ก็ไม่มีการถวายเครื่องบูชาเพื่อลบบาปอีกต่อไป

อิสราเอลตกต่ำ

 ¹“ส่วนเจ้า จงเปล่งเสียงร้องบทเพลงคร่ำครวญเรื่องเจ้านายทั้งหลายของอิสราเอล ²กล่าวว่า

แม่ของเจ้าช่างเหมือนสิงโตตัวเมีย
 ที่อยู่ท่ามกลางพวกสิงโตเสียจริงๆ
นางนอนอยู่ท่ามกลางพวกสิงโตหนุ่ม
 และเลี้ยงดูลูกๆ ของนาง
³นางเลี้ยงลูกสิงโตตัวหนึ่งให้เติบโตขึ้น
 มันกลายเป็นสิงโตหนุ่ม
มันฝึกหัดจับเหยื่อ
 และมันกัดกินคน
⁴บรรดาประชาชาติได้ยินเรื่องของมัน
 มันถูกจับได้ในหลุมพรางของพวกเขา
พวกเขาเอาขอเกี่ยวมัน
 นำมายังแผ่นดินอียิปต์
⁵เมื่อนางเห็นว่าคอยนานแล้ว
 และความหวังของนางหมดไป
นางก็เอาลูกมาอีกตัวหนึ่ง
 เลี้ยงมันให้เป็นสิงโตหนุ่ม
⁶มันไปๆ มาๆ ท่ามกลางพวกสิงโต
 และมันกลายเป็นสิงโตหนุ่ม
และมันฝึกหัดจับเหยื่อ
 มันกัดกินคน
⁷มันข่มขืนหญิงม่ายทั้งหลายของเขา
 และทำให้เมืองทั้งหลายของพวกเขาร้างเปล่า
แผ่นดินและผู้ที่อยู่ในนั้นก็ครั่นคร้าม
 เมื่อได้ยินเสียงคำรามของมัน
⁸แล้วบรรดาประชาชาติรอบๆ
 ก็ต่อสู้มันจากแว่นแคว้นทั้งหมด
เขาทั้งหลายกางข่ายออกคลุมมัน
 มันก็ถูกจับอยู่ในหลุมพรางของพวกเขา
⁹พวกเขาเอาขอเกี่ยวมันไปขังไว้ในกรง
 และนำมันมายังกษัตริย์บาบิโลน
นำมันไว้ในที่กำบังแข็งแกร่ง
 เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงของมันอีก
 บนภูเขาแห่งอิสราเอล
¹⁰แม่ของเจ้าเหมือนเถาองุ่นอยู่ในสวนองุ่น
 เอามาปลูกไว้ริมน้ำ
มีผลดกและมีแขนงมากมาย
 เพราะมีน้ำบริบูรณ์
¹¹แขนงที่แข็งแรงมาก
 กลายเป็นคทาของผู้ครอบครอง
มันชูขึ้นสูง
 ท่ามกลางแขนงที่หนาทึบ
ใครๆ ก็เห็นความสูงเด่นของมัน
 ทั้งแขนงมากมายของมัน
¹²แต่ว่ามันถูกถอนออกด้วยความโกรธ
 ถูกโยนทิ้งลงบนพื้นดิน
ลมตะวันออกทำให้มันเหี่ยวไป  ผลของมันถูกเด็ดออกไปหมด
แขนงที่แข็งแรงมากก็เหี่ยวไป
 ไฟก็ไหม้มันเสีย
¹³บัดนี้มันถูกถอนไปปลูกในถิ่นทุรกันดาร
 ในแผ่นดินที่แห้งแล้งและกันดารน้ำ
¹⁴ไฟออกมาจากแขนงนั้น
 เผาผลาญแขนงอื่นๆ และผลจนหมด
ไม่มีแขนงที่แข็งแรงมากเหลืออยู่บนต้นอีกเลย
 ไม่มีคทาสำหรับผู้ครอบครอง”

นี่เป็นบทเพลงคร่ำครวญที่ใช้สำหรับการคร่ำครวญ

เอเสเคียล 20

อิสราเอลกบฏอย่างต่อเนื่อง

 ¹อยู่มาในวันที่ 10 เดือนที่ 5 ในปีที่ 7 พวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลบางคนมาทูลถามพระยาห์เวห์ และพวกเขานั่งอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้า ²และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ³“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพูดกับพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล และกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าจะมาถามเราหรือ? พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เราจะไม่ยอมให้พวกเจ้ามาถามเรา ⁴เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือไม่? บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจะพิพากษาพวกเขาหรือไม่? จงให้เขาทั้งหลายรู้ถึงความน่าสะอิดสะเอียนของบรรพบุรุษเขา ⁵และจงกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ในวันนั้นที่เราเลือกสรรอิสราเอลไว้ เราปฏิญาณต่อพงศ์พันธุ์ของวงศ์วานยาโคบ โดยสำแดงตัวเราให้พวกเขารู้จักในแผ่นดินอียิปต์ เราปฏิญาณกับเขาว่า ‘เรายาห์เวห์เป็นพระเจ้าของพวกเจ้า’ ⁶ในวันนั้นที่เราปฏิญาณต่อเขาว่า ‘เราจะนำพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ ไปยังแผ่นดินที่เราหาให้เขาทั้งหลาย เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ เป็นแผ่นดินงามที่สุดของแผ่นดินทั้งหมด’ ⁷และเรากล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าแต่ละคนจงทิ้งสิ่งที่น่าขยะแขยงซึ่งนัยน์ตาของเจ้าจ้องมองอยู่เสีย อย่าทำตัวเจ้าให้มลทินไปด้วยรูปเคารพของอียิปต์ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า’ ⁸แต่เขาทั้งหลายกบฏต่อเราและไม่ยอมเชื่อฟังเรา เขาทั้งหลายไม่ได้ละทิ้งสิ่งที่น่าขยะแขยงซึ่งนัยน์ตาของเขาทุกคนจ้องมองอยู่นั้น และพวกเขาก็ไม่ได้ละทิ้งรูปเคารพของชาวอียิปต์
 “แล้วเรากล่าวว่า เราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือพวกเขา และให้ความกริ้วของเราที่มีต่อเขาออกมาจนหมดท่ามกลางแผ่นดินอียิปต์ ⁹แต่เราทำโดยเห็นแก่นามของเราเอง เพื่อไม่ให้นามนั้นถูกดูหมิ่นในสายตาของประชาชาติซึ่งพวกเขาอาศัยอยู่ด้วย เราจึงสำแดงตัวเราต่อหน้าประชาชาติให้พวกเขารู้จัก ในการที่เรานำคนอิสราเอลออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ ¹⁰ดังนั้น เราจึงนำพวกเขาออกจากแผ่นดินอียิปต์ และนำเขามายังถิ่นทุรกันดาร ¹¹เราให้กฎเกณฑ์ของเราแก่เขาทั้งหลาย และสำแดงกฎหมายของเราให้เขารู้ ถ้าเขาทำตามสิ่งเหล่านี้ก็จะดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยสิ่งเหล่านี้ ¹²ยิ่งกว่านั้นอีก เราให้สะบาโตของเราแก่เขาทั้งหลาย เป็นหมายสำคัญระหว่างเราและเขา เพื่อเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ เป็นผู้ทำให้พวกเขาบริสุทธิ์ ¹³แต่พงศ์พันธุ์อิสราเอลได้กบฏต่อเราในถิ่นทุรกันดาร เขาไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และปฏิเสธกฎหมายของเรา ซึ่งถ้าใครรักษาก็จะดำรงชีวิตอยู่ได้ แต่พวกเขาลบหลู่สะบาโตของเราอย่างหนัก
 “แล้วเรากล่าวว่า เราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือพวกเขาในถิ่นทุรกันดาร และทำให้พวกเขาหมดสิ้นไป ¹⁴แต่เราก็ทำโดยเห็นแก่นามของเราเอง เพื่อไม่ให้นามนั้นเสื่อมเกียรติในสายตาของประชาชาติทั้งหลาย คือพวกที่เราได้นำคนอิสราเอลออกมาต่อหน้าเขา ¹⁵ยิ่งกว่านั้นอีก เราได้ปฏิญาณต่อเขาทั้งหลายในถิ่นทุรกันดารว่า ‘เราจะไม่นำพวกเขาเข้ามาในแผ่นดินซึ่งเราได้ให้แก่เขา’ เป็นแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ เป็นแผ่นดินงามที่สุดของแผ่นดินทั้งหมด ¹⁶เพราะพวกเขาปฏิเสธกฎหมายของเรา และไม่ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และลบหลู่สะบาโตของเรา เพราะว่าจิตใจพวกเขาไปติดตามรูปเคารพของเขา ¹⁷ถึงกระนั้น ตาของเราก็ยังปรานีเขาทั้งหลาย และเราไม่ได้ทำลายเขา หรือทำให้เขาสูญสิ้นไปในถิ่นทุรกันดารนั้น
18“และเราพูดกับบุตรหลานของพวกเขาในถิ่นทุรกันดารนั้นว่า ‘อย่าดำเนินตามกฎเกณฑ์บรรพบุรุษของเจ้า หรือรักษากฎหมายของเขา หรือทำให้ตัวเจ้าเป็นมลทินไปด้วยรูปเคารพของเขา ¹⁹เราคือยาห์เวห์เป็นพระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย จงดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเราและจงรักษากฎหมายของเรา และจงประพฤติตาม ²⁰และรักษาบรรดาสะบาโตของเราให้บริสุทธิ์ เพื่อจะเป็นหมายสำคัญระหว่างเรากับเจ้า เพื่อเจ้าจะทราบว่าเราคือยาห์เวห์เป็นพระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย’ ²¹แต่ลูกหลานเหล่านั้นก็กบฏต่อเรา เขาทั้งหลายไม่ได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และไม่รักษากฎหมายของเราด้วยการทำตามสิ่งเหล่านั้น ซึ่งถ้ามนุษย์รักษาก็จะดำรงชีวิตอยู่ด้วยสิ่งเหล่านั้น พวกเขาได้ลบหลู่บรรดาสะบาโตของเรา
 “แล้วเรากล่าวว่าเราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือพวกเขา และให้ความกริ้วของเราที่มีต่อเขาออกมาจนหมดในถิ่นทุรกันดาร ²²แต่เราได้หดมือของเราไว้ และทำโดยเห็นแก่นามของเราเอง เพื่อไม่ให้นามนั้นเสื่อมเกียรติในสายตาของประชาชาติ คือคนที่เราได้นำชนอิสราเอลออกมาต่อหน้าเขา ²³ยิ่งกว่านั้นอีก เราได้ปฏิญาณต่อเขาทั้งหลายในถิ่นทุรกันดารว่า ‘เราจะกระจายพวกเขาไปในท่ามกลางประชาชาติ และแยกเขาไปอยู่ตามประชาชาติทั้งหลาย’ ²⁴เพราะว่าพวกเขาไม่ได้ทำตามกฎหมายของเรา แต่ปฏิเสธกฎเกณฑ์ของเรา และลบหลู่บรรดาสะบาโตของเรา และนัยน์ตาของเขาก็จ้องมองอยู่ที่รูปเคารพแห่งบรรพบุรุษของเขา ²⁵ยิ่งกว่านั้นอีก เราได้ให้กฎเกณฑ์ที่เลวแก่พวกเขาและให้กฎหมายที่ไม่ทำให้พวกเขาดำรงชีวิตอยู่ได้เมื่อทำตาม ²⁶แล้วเราให้พวกเขาเป็นมลทินด้วยของถวายของเขาเอง และด้วยบุตรหัวปีทั้งหมด เพื่อเราจะทำให้พวกเขาคร้ามกลัว เพื่อให้เขาทั้งหลายรู้ว่าเราคือยาห์เวห์
 ²⁷“เพราะฉะนั้น บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพูดกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลและกล่าวกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า บรรพบุรุษของเจ้าทั้งหลายได้หมิ่นประมาทเราอีกในเรื่องนี้ โดยทำกับเราด้วยการทรยศ ²⁸เพราะว่าเมื่อเรานำพวกเขาเข้ามาในแผ่นดินที่เราปฏิญาณว่าจะให้เขานั้นแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเนินเขาสูงที่ไหนหรือเห็นต้นไม้ใบดกที่ไหน เขาก็ถวายเครื่องบูชาของพวกเขา ณ ที่นั่น และถวายเครื่องถวายที่ทำให้เราโกรธ ณ ที่นั่น เขาถวายกลิ่นที่พึงใจ และเทเครื่องดื่มบูชาออกที่นั่น ²⁹(เราได้ถามเขาว่าปูชนียสถานสูงซึ่งเจ้าเข้าไปนั้นคืออะไร? และเขาก็เรียกชื่อที่นั่นว่า บามาห์ มาจนทุกวันนี้) ³⁰เพราะฉะนั้น จงกล่าวกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าทำตัวให้มลทินตามวิถีทางบรรพบุรุษของเจ้า และเล่นชู้กับสิ่งน่าขยะแขยงของพวกเขาหรือ? ³¹เมื่อพวกเจ้าถวายของถวายโดยให้บรรดาบุตรชายลุยไฟนั้น เจ้าก็ได้ทำตัวให้มลทินด้วยรูปเคารพทั้งหมดของเจ้าจนถึงบัดนี้ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย แล้วเราจะให้พวกเจ้ามาถามเราหรือ? พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่นอนเช่นไร เราจะไม่ให้เจ้ามาถามเรา
 ³²“สิ่งที่อยู่ในใจของพวกเจ้าจะไม่เกิดขึ้นแน่ คือที่พวกเจ้าคิดว่า ‘เราจะเป็นเหมือนประชาชาติทั้งหลาย และเป็นเหมือนเผ่าต่างๆ ในประเทศทั่วไป คือการที่จะปรนนิบัติไม้และศิลา’ ”

พระเจ้าจะทรงฟื้นฟูอิสราเอล

 ³³พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เราจะปกครองเหนือพวกเจ้าอย่างแน่นอนด้วยมือที่ทรงพลัง ด้วยแขนที่เหยียดออก และด้วยความโกรธที่เทลงมา ³⁴เราจะนำเจ้าทั้งหลายออกมาจากชนชาติทั้งหลาย และรวบรวมเจ้าออกมาจากประเทศทั้งปวง ซึ่งเจ้าถูกกระจัดกระจายให้ไปอยู่นั้น ด้วยมือที่ทรงพลัง ด้วยแขนที่เหยียดออก และด้วยความโกรธที่เทลงมา ³⁵และเราจะนำพวกเจ้าเข้าไปในถิ่นทุรกันดารของชนชาติทั้งหลาย และ ณ ที่นั่นเราจะพิพากษาเจ้าแบบหน้าต่อหน้า ³⁶เราพิพากษาบรรพบุรุษของเจ้าในถิ่นทุรกันดารแห่งแผ่นดินอียิปต์อย่างไร เราจะพิพากษาพวกเจ้าอย่างนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ ³⁷เราจะให้พวกเจ้าลอดผ่านใต้คทาไป และเราจะให้เจ้าเข้าสู่ข้อผูกมัดของพันธสัญญา ³⁸เราจะชำระพวกกบฏเสียจากท่ามกลางเจ้า รวมทั้งพวกที่ละเมิดต่อเรา เราจะนำพวกเขาออกจากแผ่นดินที่เขาไปอาศัยอยู่ชั่วคราวนั้น แต่เขาจะไม่ได้เข้าไปในแผ่นดินอิสราเอล แล้วเจ้าจะทราบว่า เราเองคือยาห์เวห์
 ³⁹“ส่วนพวกเจ้า โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอล พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า แต่ละคนจงไปปรนนิบัติรูปเคารพของตน และทำต่อไปอีกถ้าหากเจ้าไม่เชื่อฟังเรา แต่นามอันบริสุทธิ์ของเรานั้น เจ้าอย่าลบหลู่ด้วยของถวายและด้วยรูปเคารพของพวกเจ้าอีก
 ⁴⁰“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เพราะว่าบนภูเขาบริสุทธิ์ของเรา คือภูเขาสูงของอิสราเอล ณ ที่นั่น บรรดาพงศ์พันธุ์ของอิสราเอลทั้งหมดจะปรนนิบัติเราในแผ่นดินนั้น ณ ที่นั่น เราจะโปรดปรานพวกเขา ณ ที่นั่นเราจะรับของถวายของเจ้าทั้งหลาย ทั้งของสักการะที่คัดเลือกดีที่สุดนั้น และเครื่องถวายบูชาบริสุทธิ์ทั้งหมดของเจ้า ⁴¹เราจะโปรดปรานพวกเจ้าดั่งกลิ่นที่น่าพึงพอใจ เมื่อเรานำเจ้าออกมาจากชนชาติทั้งหลาย และรวบรวมเจ้าออกมาจากประเทศที่เจ้าถูกกระจัดกระจายไปอยู่นั้น แล้วเราจะสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลางเจ้า ต่อหน้าต่อตาประชาชาติทั้งหลาย ⁴²แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ เมื่อเรานำเจ้าเข้าในแผ่นดินอิสราเอล อันเป็นดินแดนซึ่งเราปฏิญาณไว้ว่าจะให้แก่บรรพบุรุษของเจ้า ⁴³ณ ที่นั่นพวกเจ้าจะระลึกถึงวิถีทางและการกระทำทั้งหมดของเจ้า ซึ่งเจ้าใช้ทำให้ตัวเจ้ามลทิน และพวกเจ้าจะเกลียดชังตัวของเจ้า เพราะความชั่วทั้งหลายซึ่งเจ้าได้ทำนั้น ⁴⁴แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เมื่อเราได้ทำกับเจ้าด้วยเห็นแก่นามของเรา ไม่ใช่ตามวิถีทางอันชั่วร้ายของเจ้า หรือตามการกระทำที่เสื่อมทรามของเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ