ยืนหยัดต่อไป

คำอธิษฐานขอพระกรุณา

บทเพลงใช้แห่ขึ้น

¹ข้าแต่พระองค์ผู้ประทับในฟ้าสวรรค์
 ข้าพระองค์เงยหน้าดูพระองค์
²ดูเถิด ดวงตาของบรรดาผู้รับใช้มองดูมือนายของตนฉันใด
 และดวงตาของสาวใช้มองดูมือนายหญิงของตนฉันใด
ดวงตาของเรามองดูพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
 จนกว่าพระองค์จะมีพระกรุณาต่อเราฉันนั้น
³ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงพระกรุณาต่อพวกข้าพระองค์ ขอทรงพระกรุณา
  ต่อพวกข้าพระองค์เถิด
 เพราะพวกข้าพระองค์ทนมากแล้วต่อการหมิ่นประมาท
⁴ข้าพระองค์ทั้งหลายทนมากแล้วต่อการเยาะเย้ยของคนที่อยู่อย่างสบาย
 คือทนต่อการหมิ่นประมาทของคนเย่อหยิ่ง

คำกำชับและคำเตือน

 ¹⁹เพราะฉะนั้น พี่น้องทั้งหลาย เมื่อเรามีใจกล้าที่จะเข้าไปในสถานศักดิ์สิทธิ์โดยพระโลหิตของพระเยซู ²⁰ตามทางใหม่และเป็นทางที่มีชีวิต ซึ่งพระองค์ทรงเปิดให้เราผ่านเข้าไปทางม่านนั้น คือทางพระกายของพระองค์ ²¹และเมื่อเรามีปุโรหิตใหญ่เหนือหมู่คนของพระเจ้าแล้ว ²²ก็ให้เราเข้าไปใกล้ด้วยใจจริง ด้วยความไว้ใจเต็มที่ มีใจที่ได้รับการประพรมให้พ้นจากมโนธรรมที่ไม่ดี และมีกายที่ล้างชำระด้วยน้ำสะอาด ²³ขอให้เรายังคงยึดมั่นในความหวังที่ประกาศรับไว้นั้นโดยไม่หวั่นไหว เพราะว่าพระองค์ผู้ประทานพระสัญญานั้นทรงซื่อสัตย์ ²⁴และขอให้เราพิจารณาดูเพื่อจะปลุกใจกันและกันให้มีความรักและทำความดี ²⁵อย่าขาดการประชุมเหมือนอย่างบางคนทำเป็นนิสัย แต่จงหนุนใจกันให้มากยิ่งขึ้น เพราะพวกท่านก็รู้อยู่ว่าวันนั้นใกล้เข้ามาแล้ว
 ²⁶เพราะถ้าเรายังจงใจทำบาปอยู่เรื่อยๆ หลังจากได้รับความรู้เรื่องความจริงแล้ว ก็จะไม่มีเครื่องบูชาลบบาปเหลืออยู่เลย ²⁷แต่จะมีความหวาดกลัวในการรอคอยการพิพากษาและไฟอันร้ายแรง ซึ่งจะเผาผลาญบรรดาศัตรู ²⁸ส่วนคนที่ละเมิดธรรมบัญญัติของโมเสสนั้น ถ้ามีพยานสักสองหรือสามปาก ก็จะต้องตายโดยปราศจากความปรานี ²⁹แล้วพวกท่านคิดดูซิว่าคนที่เหยียบย่ำพระบุตรของพระเจ้า และถือว่าพระโลหิตแห่งพันธสัญญา ซึ่งชำระเขาให้บริสุทธิ์นั้นเป็นมลทิน และดูหมิ่นพระวิญญาณแห่งพระคุณ สมควรจะถูกลงโทษหนักกว่าสักเท่าใด ³⁰เพราะว่าเรารู้จักพระองค์ผู้ตรัสว่า

“การแก้แค้นเป็นของเรา เราจะตอบสนอง”
และตรัสอีกว่า
“องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์”

³¹การตกอยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์นั้นเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัว
 ³²แต่ท่านทั้งหลายจงระลึกถึงคราวก่อนนั้น หลังจากที่ได้รับความสว่างแล้ว พวกท่านได้สู้ทนต่อความยากลำบากอย่างใหญ่หลวง ³³บางทีท่านก็ถูกประจานให้อับอายขายหน้าและถูกข่มเหง บางทีท่านก็ร่วมทุกข์กับคนที่ถูกกระทำเช่นนั้น ³⁴เพราะว่าท่านทั้งหลายมีใจเมตตาต่อผู้ที่ถูกคุมขังเหล่านั้น และเมื่อมีคนปล้นชิงเอาทรัพย์สิ่งของของท่านไป ท่านก็ยอมให้ด้วยใจยินดี เพราะท่านรู้แล้วว่าท่านมีทรัพย์สมบัติที่ดีกว่าและถาวรกว่านั้นอีก ³⁵เพราะฉะนั้น อย่าละทิ้งความไว้วางใจของท่าน อันจะนำมาซึ่งบำเหน็จยิ่งใหญ่ ³⁶ท่านทั้งหลายจำเป็นต้องมีความทรหดอดทน เพื่อท่านจะสามารถทำตามพระทัยของพระเจ้าได้ แล้วท่านก็จะได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้นั้น

³⁷เพราะอีก เพียงไม่นาน
 พระองค์ผู้จะเสด็จมาก็จะเสด็จมาและจะไม่ทรงชักช้า ³⁸ แต่คนชอบธรรมของเรานั้นจะดำรงชีวิตอยู่ด้วยความเชื่อ
 และถ้าเขาหันกลับ  เราจะไม่มีความพอใจในคนนั้นเลย

 ³⁹แต่พวกเราเองไม่ใช่พวกที่หันกลับ และถึงซึ่งความพินาศ แต่เป็นพวกที่เชื่อมั่น จึงทำให้ชีวิตปลอดภัย

คำเผยพระวจนะกล่าวโทษถิ่นใต้

 ⁴⁵และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ⁴⁶“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงหันหน้ามุ่งไปยังทางใต้และเทศนากล่าวโทษถิ่นใต้ จงเผยพระวจนะต่อแดนป่าไม้ในทิศใต้ ⁴⁷จงกล่าวกับป่าไม้ทางใต้ว่า จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะก่อไฟขึ้นในเจ้า มันจะเผาผลาญต้นไม้เขียวและต้นไม้แห้งทุกต้นที่อยู่ในเจ้าเสีย และจะไม่สามารถดับเปลวเพลิงอันลุกโพลงนั้นได้ และใบหน้าทุกหน้าตั้งแต่ทิศใต้จนถึงทิศเหนือจะถูกไฟลวก ⁴⁸แล้วมนุษย์ทุกคนจะเห็นว่า เรายาห์เวห์เป็นผู้ก่อไฟนั้น และไฟนั้นจะดับไม่ได้” ⁴⁹แล้วข้าพเจ้าจึงทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย เขาทั้งหลายกำลังกล่าวถึงข้าพระองค์ว่า ‘เขาเป็นนักแต่งอุปมาไม่ใช่หรือ?’ ”

เอเสเคียล 21

ดาบของพระเจ้าที่ชักออก

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าต่อสู้เยรูซาเล็ม และเทศนาต่อสู้สถานศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงเผยพระวจนะต่อสู้แผ่นดินอิสราเอล ³และกล่าวแก่แผ่นดินอิสราเอลว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะต่อสู้เจ้า และเราจะชักดาบออกจากฝัก และเราจะตัดทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมออกจากเจ้าเสีย ⁴เพราะเราจะตัดทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมออกจากเจ้าเสีย เพราะฉะนั้น ดาบของเราจะออกจากฝักไปต่อสู้มนุษย์ทั้งหมดจากทิศใต้ถึงทิศเหนือ ⁵แล้วมนุษย์ทุกคนจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์และเราได้ชักดาบของเราออกจากฝักแล้ว และจะไม่คืนใส่ฝักอีก ⁶บุตรมนุษย์เอ๋ย จงถอนหายใจด้วยความระทมใจและความขมขื่น จงถอนหายใจต่อหน้าต่อตาเขาทั้งหลาย ⁷และเมื่อเขาทั้งหลายถามเจ้าว่า ‘ทำไมท่านถอนหายใจ?’ เจ้าจงกล่าวว่า ‘เพราะเรื่องข่าวนั้น เมื่อข่าวนั้นมาถึงแล้ว มันจะทำให้ทุกหัวใจสลายไป ทำให้ทุกมืออ่อนเปลี้ย ทำให้ทุกวิญญาณจิตสลบไสล และทำให้ทุกหัวเข่าอ่อนเปลี้ยดั่งน้ำ ดูสิ ข่าวนั้นกำลังจะมาถึงและจะต้องสำเร็จ’ ” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

 ⁸พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ⁹“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะและกล่าวว่า องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า

ดาบเล่มหนึ่ง ดาบเล่มหนึ่งที่ถูกลับให้คม
 และถูกขัดมันด้วย
¹⁰ถูกลับให้คมเพื่อการเข่นฆ่า
 ขัดมันเพื่อให้แวบวาบเหมือนฟ้าแลบ
พวกเราจะร่าเริงได้หรือ?
 บุตรของเราเอ๋ย เจ้าได้ประมาทไม้ทัณฑกร และไม้เรียวทุกอย่าง
¹¹ดาบจึงถูกมอบไว้ให้ขัดมัน
 เพื่อจะถือไว้ในฝ่ามือ
ดาบนั้นถูกลับให้คมและขัดมัน
 เพื่อจะมอบไว้ในมือของผู้ฆ่า
¹²บุตรมนุษย์เอ๋ย จงร้องไห้และคร่ำครวญ
 เพราะจะเป็นการต่อสู้ประชากรของเรา
และต่อสู้บรรดาเจ้านายของอิสราเอล
 พวกเขาถูกโยนให้แก่ดาบพร้อมประชากรของเรา
 เพราะฉะนั้น จงตีอกชกหัวของเจ้า
¹³ฉะนั้น จงใคร่ครวญ ถ้าคทาถูกดูหมิ่นแล้วเรื่องนั้นจะไม่เกิดขึ้นหรือ?” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

¹⁴“ส่วนเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะ
 จงตบมือ
แล้วปล่อยดาบให้ตกลงมาสองครั้ง เออถึงสามครั้ง
 คือดาบที่จะฆ่าคน
ดาบที่จะฆ่ากันอย่างมากมาย
 มันล้อมพวกเขาไว้
¹⁵ดังนั้น หัวใจสลาย
 คนมากมายสะดุดล้ม
เราได้ตั้งดาบเพื่อการฆ่าไว้
 ที่ประตูเมืองทุกแห่งของเขา
แวบวาบเหมือนฟ้าแลบ
 ดาบถูกขัดมันเพื่อจะเข่นฆ่า
¹⁶ลับให้คมแล้วโจมตีทางขวา
 และหันไปทางซ้าย
 คือที่ใดก็ตามที่ด้านคมของเจ้ามุ่งไป
¹⁷แล้วเราจะตบมือของเราด้วย
 และให้ความโกรธของเราที่มีต่อเขาออกมาจนหมด
 เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว”

 ¹⁸พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า ¹⁹“ส่วนเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย จงขีดเส้นทางไว้สองเส้นทางให้ดาบของกษัตริย์บาบิโลนเข้ามา ทั้งสองเส้นทางให้ออกมาจากแผ่นดินเดียวกัน และจงทำป้ายบอกทางไว้ตรงหัวถนนที่แยกเข้าเมือง ²⁰ขีดเส้นทางหนึ่งให้ดาบมายังเมืองรับบาห์ของคนอัมโมน และอีกเส้นทางมายังยูดาห์ถึงกรุงเยรูซาเล็มเมืองที่มีกำแพง ²¹เพราะว่ากษัตริย์บาบิโลนยืนอยู่ตรงทางแพร่งของหัวถนนทั้งสองเพื่อเสี่ยงทาย เขาเขย่าลูกธนู และปรึกษารูปเคารพ ทั้งมองดูก้อนตับ ²²เขามีฉลากเสี่ยงทายของเยรูซาเล็มอยู่ในมือขวา เพื่อตั้งเครื่องทะลวง เพื่ออ้าปากสั่งให้ทำลายล้าง เพื่อส่งเสียงตะโกนให้รบ เพื่อตั้งเครื่องทะลวงที่ประตูเมือง เพื่อสร้างเชิงเทินและก่อกำแพงล้อม ²³แต่สำหรับคนพวกนั้นที่เคยสาบานกับกษัตริย์บาบิโลน การเสี่ยงทายนี้เหมือนเป็นเรื่องไม่จริงในสายตาของพวกเขา แต่กษัตริย์บาบิโลนจะทำให้พวกเขาระลึกถึงความผิดบาป เพื่อพวกเขาจะถูกจับตัวไป
 ²⁴“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าพวกเจ้าได้ทำให้เราระลึกถึงการละเมิดของเจ้า ทำให้การทรยศของเจ้าถูกเผยออก และบาปของเจ้าได้ปรากฏในการกระทำทั้งหมดของเจ้า เพราะเจ้าทำให้เราระลึกขึ้นมาได้ เจ้าจึงต้องถูกจับไปด้วยมือของศัตรู”
²⁵“และเจ้า โอ เจ้านายอิสราเอลที่ชั่วร้ายและเลวทราม
 วันกำหนดของเจ้ามาถึงแล้ว
 คือเวลาแห่งการลงโทษครั้งสุดท้าย
²⁶พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 จงปลดผ้าโพกศีรษะ และถอดมงกุฎออก
สิ่งต่างๆ จะไม่คงอยู่อย่างที่เคยเป็น
 ให้ยกชูสิ่งที่ต่ำขึ้น
 และกดสิ่งที่สูงให้ต่ำลง ²⁷พังทลาย พังทลาย พังทลาย
 เราจะทำให้เป็นเช่นนี้
แต่นี่ก็จะไม่เกิดขึ้นด้วยจนกว่าผู้พิพากษาจะมา
 และเราจะมอบให้แก่ผู้นั้น
²⁸“ส่วนเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเผยพระวจนะและกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้เกี่ยวกับคนอัมโมนและเกี่ยวกับการเยาะเย้ยของเขาทั้งหลายว่า  ดาบเล่มหนึ่ง ดาบที่ถูกชักออกเพื่อการเข่นฆ่า
ถูกขัดมันให้ดื่มเลือด และขัดให้แวบวาบเหมือนฟ้าแลบ
²⁹เขาให้นิมิตปลอมแก่เจ้า
 และให้คำทำนายเท็จแก่เจ้า
เพื่อจะวางเจ้าไว้บนคอ
 ของผู้ชั่วร้ายและเลวทราม
ผู้ซึ่งวันกำหนดมาถึงแล้ว
 คือเวลาแห่งการลงโทษครั้งสุดท้าย
³⁰จงให้ดาบกลับเข้าฝัก
 ณ สถานที่ที่เจ้าถูกสร้าง
เราจะพิพากษาเจ้า  ในแผ่นดินดั้งเดิมของเจ้า ³¹เราจะเทความโกรธกริ้วของเราเหนือเจ้า  และเราจะพ่นบนตัวเจ้า ด้วยไฟแห่งความพิโรธของเรา  และเราจะมอบเจ้าไว้ในมือของคนใจโหด  ผู้มีฝีมือในการทำลายล้าง ³²เจ้าจะเป็นเชื้อเพลิงไว้ใส่ไฟ  โลหิตของเจ้าจะอยู่ในแผ่นดิน จะไม่มีใครจดจำเจ้าไว้อีก  เพราะเราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว”

เอเสเคียล 22

เมืองที่เปื้อนเลือด

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า ²“และเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจะพิพากษาหรือ? เจ้าจะพิพากษาเมืองที่แปดเปื้อนด้วยโลหิตนั้นหรือ? ดังนั้นเจ้าจงให้เมืองนั้นรับรู้ถึงสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดของมัน ³เจ้าจงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า นี่เป็นเมืองที่ทำให้โลหิตตกอยู่ในเมืองนั้น เวลากำหนดของเมืองนั้นมาถึงแล้ว เมืองที่สร้างรูปเคารพทำให้ตัวเองเป็นมลทิน ⁴เจ้ามีความชั่วด้วยโลหิตที่เจ้าทำให้ตกนั้น และเจ้าเป็นมลทินเพราะรูปเคารพที่เจ้าสร้างขึ้น และเจ้าได้นำวันเวลาของเจ้าเข้ามาใกล้ กำหนดปีของเจ้าก็มาถึง เพราะฉะนั้น เราจึงทำให้เจ้าเป็นที่เยาะเย้ยท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และเป็นที่ดูหมิ่นของประเทศทั้งหลาย ⁵ผู้ที่อยู่ใกล้และไกลเจ้าจะดูหมิ่นเจ้า เจ้าเป็นเมืองที่เสียชื่อและเต็มด้วยความโกลาหล
 ⁶“นี่แน่ะ เจ้านายของอิสราเอลซึ่งอยู่ในเจ้า แต่ละคนก็โน้มไปในทางที่ทำให้โลหิตตกด้วยอำนาจของเขา ⁷บิดามารดาถูกเหยียดหยามอยู่ในเจ้า คนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ก็ถูกเบียดเบียนอยู่ท่ามกลางเจ้า ลูกกำพร้าและหญิงม่ายก็ถูกข่มเหงอยู่ในเจ้า ⁸เจ้าได้ดูหมิ่นของบริสุทธิ์ของเรา และทำให้สะบาโตของเราถูกลบหลู่ ⁹มีคนกล่าวร้ายเพื่อจะทำให้โลหิตตกอยู่ในเจ้า และในเจ้ามีคนที่กินบนภูเขา และมีคนทำตัวมักมากในกามท่ามกลางเจ้า ¹⁰อยู่ในเจ้ามีชายบางคนล่วงประเวณีกับภรรยาบิดาเขา ในเจ้ามีคนที่ข่มขืนผู้หญิงที่ยังมีมลทินประจำเดือน ¹¹คนหนึ่งทำการน่าสะอิดสะเอียนกับภรรยาเพื่อนบ้าน อีกคนหนึ่งทำให้ลูกสะใภ้ของตนเป็นมลทินอย่างน่าอุจาด และในเจ้ามีอีกคนหนึ่งข่มขืนน้องสาวคือลูกบิดาของตน ¹²มีคนรับสินบนเพื่อทำให้โลหิตตกอยู่ในเจ้า เจ้าเอาดอกเบี้ยและเอาเงินเพิ่ม ทั้งเอากำไรอธรรมจากเพื่อนบ้านของเจ้าด้วยการบีบบังคับ และเจ้าได้ลืมเราเสีย พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ¹³“นี่แน่ะ เรายื่นกำปั้นเนื่องจากผลกำไรอธรรมที่เจ้าได้มา และเนื่องจากโลหิตที่อยู่ในท่ามกลางพวกเจ้า ¹⁴ใจของเจ้าจะทนได้หรือ? และมือของเจ้าจะแข็งแรงพอหรือ? ในวันที่เราจะจัดการกับเจ้า เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว และเราจะทำตามนั้น ¹⁵เราจะกระจายเจ้าไปในหมู่ประชาชาติ และให้เจ้ากระจัดพลัดพรากไปตามประเทศต่างๆ และเราจะขจัดมลทินออกจากเจ้าจนหมดสิ้น ¹⁶ในสายตาของประชาชาติต่างๆ เจ้าเป็นมลทินไปเพราะตัวเจ้าเอง แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์” ¹⁷และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ¹⁸“บุตรมนุษย์เอ๋ย สำหรับเราแล้วพงศ์พันธุ์อิสราเอลกลายเป็นขี้โลหะ พวกเขาทั้งหมดเป็นทองสัมฤทธิ์ ดีบุก เหล็ก และตะกั่วในเตาหลอม พวกเขาคือขี้เงิน ¹⁹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะว่าพวกเจ้าทั้งหมดกลายเป็นขี้โลหะไปแล้ว เพราะฉะนั้น ดูเถิด เราจะรวบรวมเจ้าทั้งหลายไว้ในเยรูซาเล็ม ²⁰คนรวบรวมเงิน ทองสัมฤทธิ์ เหล็ก ตะกั่ว และดีบุกไว้ในเตาหลอม เพื่อเป่าไฟเผาให้มันละลายอย่างไร เราก็จะรวบรวมเจ้าด้วยความกริ้วและด้วยความโกรธของเรา เราจะใส่เจ้าไว้แล้วทำให้เจ้าละลายอย่างนั้น ²¹เราจะรวมพวกเจ้า และเอาไฟแห่งความพิโรธของเราเป่าเจ้าและเจ้าจะถูกละลายอยู่ในนั้น ²²เงินละลายอยู่ในเตาหลอมอย่างไร เจ้าทั้งหลายจะละลายอยู่ในไฟอย่างนั้น แล้วเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์ได้ระบายความโกรธของเราออกเหนือพวกเจ้า”