อักษร T 5 ตัวในชีวิตคริสเตียน

พระพรของพระเจ้าสำหรับครอบครัว

บทเพลงใช้แห่ขึ้น ของซาโลมอน

¹ถ้าพระยาห์เวห์มิได้ทรงสร้างบ้าน
 บรรดาผู้ที่สร้างก็เหนื่อยเปล่า
ถ้าพระยาห์เวห์มิได้ทรงเฝ้ารักษานคร
 คนยามตื่นอยู่ก็เหนื่อยเปล่า
²เป็นการเหนื่อยเปล่า ที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืด
 ทำงานจนดึก กินอาหารที่ได้จากงานตรากตรำ
 เพราะพระองค์ประทานการนอนหลับแก่ผู้ที่พระองค์ทรงรัก
³นี่แน่ะ บุตรทั้งหลายเป็นมรดกจากพระยาห์เวห์
 ผลิตผลของครรภ์เป็นรางวัล
⁴บุตรทั้งหลายที่เกิดเมื่อบิดายังหนุ่ม
 ก็เหมือนลูกธนูในมือนักรบ
⁵ชายใดมีลูกธนูเต็มแล่งก็เป็นสุข
 เขาจะไม่ต้องอับอายเมื่อเขาตอบโต้ศัตรูที่ประตูเมือง

การทักทาย

 ¹จาก ยากอบ ผู้รับใช้ของพระเจ้าและของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า
ถึงคนสิบสองเผ่าที่กระจัดกระจายอยู่นั้น ขอสวัสดีพี่น้อง

ความเชื่อและปัญญา

 ²พี่น้องของข้าพเจ้า เมื่อพวกท่านพบกับการทดลองใจต่างๆ ก็จงถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง ³เพราะพวกท่านรู้ว่าการทดสอบความเชื่อของท่านนั้น ทำให้เกิดความทรหดอดทน ⁴และจงให้ความทรหดอดทนนั้นมีผลอย่างสมบูรณ์ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เป็นคนที่สมบูรณ์และดีพร้อม โดยไม่ขาดสิ่งใดเลย
 ⁵แต่ถ้าใครในพวกท่านขาดสติปัญญา ให้คนนั้นทูลขอจากพระเจ้าผู้ประทานให้กับทุกคนด้วยพระทัยกว้างขวางและไม่ทรงตำหนิ แล้วเขาก็จะได้รับตามที่ทูลขอ ⁶แต่จงขอด้วยความเชื่อและไม่สงสัย เพราะว่าคนที่สงสัยนั้นเป็นเหมือนคลื่นในทะเลที่ถูกลมพัดซัดไปมา ⁷คนๆ นั้นจงอย่าคิดเลยว่าจะได้รับสิ่งใดจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ⁸เขาเป็นคนสองจิตสองใจไม่มั่นคงในบรรดาทางของตน

ความยากจนและความมั่งมี

 ⁹ให้พี่น้องที่ต่ำต้อยภาคภูมิใจเมื่อได้รับการเชิดชู ¹⁰และคนมั่งมีก็ภาคภูมิใจเมื่อต่ำต้อยลง เพราะเขาจะร่วงโรยไปเหมือนดอกหญ้า ¹¹เพราะว่าเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นพร้อมกับความร้อนแรงกล้าก็ทำให้หญ้าเหี่ยวแห้งและดอกหญ้าก็ร่วงหล่น แล้วความงามของมันก็สูญสิ้น คนมั่งมีก็เช่นกัน เขาจะสูญสลายไปในระหว่างที่เขากำลังวุ่นวายอยู่กับการดำเนินธุรกิจ

การทดลองใจและการล่อลวง

 ¹²คนที่สู้ทนต่อการทดลองใจก็เป็นสุข เพราะเมื่อเขาผ่านการทดสอบแล้ว เขาจะได้รับมงกุฎแห่งชีวิตที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้กับคนทั้งหลายที่รักพระองค์
 ¹³อย่าให้คนที่ถูกล่อลวงกล่าวว่า “พระเจ้าทรงล่อลวงข้าพเจ้า” เพราะว่าพระเจ้าจะไม่ถูกความชั่วล่อลวง และพระองค์เองก็ไม่ทรงล่อลวงใครเลย ¹⁴แต่ทุกคนถูกล่อลวงด้วยตัณหาของตัวเอง คือถูกตัณหานั้นล่อลวงและชักนำ ¹⁵เมื่อตัณหาฟักตัวขึ้นแล้วก็ก่อให้เกิดบาป และเมื่อบาปเจริญเต็มที่แล้วก็ก่อให้เกิดความตาย
 ¹⁶พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า อย่าถูกหลอกเลย ¹⁷ของประทานที่ดีและเลิศทุกอย่างนั้นมาจากเบื้องบน คือมาจากพระผู้สร้างแห่งบรรดาดวงสว่าง ในพระองค์ไม่มีการแปรปรวนหรือเงาของการเปลี่ยนแปลง ¹⁸เมื่อตั้งพระทัยแล้ว พระองค์ทรงให้เราบังเกิดด้วยพระวจนะแห่งความจริง เพื่อให้เราเป็นผลิตผลแรกของสิ่งต่างๆ ที่พระองค์ทรงสร้าง

การฟังและการประพฤติตามพระวจนะ

 ¹⁹พี่น้องที่รักของข้าพเจ้า จงเข้าใจในเรื่องนี้ คือให้ทุกคนไวในการฟัง ช้าในการพูด ช้าในการโกรธ ²⁰เพราะว่าความโกรธของมนุษย์ไม่ก่อให้เกิดความชอบธรรมของพระเจ้า ²¹เพราะฉะนั้นจงขจัดความโสมมทุกอย่างและความชั่วที่มีอยู่ดาษดื่น และด้วยใจที่สุภาพอ่อนโยนจงน้อมใจรับพระวจนะที่ทรงปลูกฝังไว้แล้วนั้น ซึ่งสามารถช่วยจิตวิญญาณของพวกท่านให้รอดได้
 ²²แต่จงเป็นผู้ประพฤติตามพระวจนะ ไม่ใช่เป็นเพียงผู้ฟังเท่านั้น มิฉะนั้นจะเป็นการหลอกตัวเอง ²³เพราะถ้าใครเป็นเพียงผู้ฟังพระวจนะและไม่ใช่ผู้ประพฤติตาม ผู้นั้นก็เป็นเหมือนคนที่ดูหน้าของตนเองในกระจกเงา ²⁴เพราะว่าเมื่อเห็นแล้วก็จากไป และลืมในทันทีว่าตนเองเป็นอย่างไร ²⁵แต่ผู้ที่พินิจพิจารณาธรรมบัญญัติอันสมบูรณ์แบบซึ่งเป็นธรรมบัญญัติแห่งเสรีภาพและตั้งมั่นในธรรมบัญญัตินั้น ไม่ได้เป็นผู้ที่ฟังแล้วก็ลืม แต่เป็นผู้ที่ประพฤติตาม ผู้นั้นจะได้รับความสุขในการประพฤติของตน
 ²⁶ถ้าใครคิดว่าตัวเองเป็นคนมีธรรมะแต่ไม่ได้ควบคุมลิ้นของตน เขาก็หลอกลวงจิตใจของตนเอง และธรรมะของคนนั้นก็ไม่มีประโยชน์ ²⁷ธรรมะที่บริสุทธิ์ไร้มลทินเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าพระบิดานั้น คือการช่วยเหลือเด็กกำพร้าและหญิงม่ายที่มีความทุกข์ร้อน และการรักษาตัวให้พ้นจากราคีของโลก

บทคร่ำครวญเรื่องฟาโรห์และอียิปต์

 ¹เมื่อวันที่ 1 เดือนที่ 12 ในปีที่ 12 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า 2“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงกล่าวบทคร่ำครวญเรื่องฟาโรห์กษัตริย์แห่งอียิปต์ และกล่าวให้เขาฟังดังนี้ว่า

เจ้าเป็นเหมือนสิงห์หนุ่มท่ามกลางประชาชาติ
 แต่เจ้าเป็นเหมือนจระเข้ยักษ์ในน้ำทั้งหลาย
เจ้าแกว่งน้ำในแม่น้ำทั้งหลายของเจ้า
 เจ้ากวนน้ำให้ขุ่นด้วยเท้าของเจ้า
 และทำให้แม่น้ำของเจ้าสกปรก
³พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 เราจะกางข่ายของเราคลุมตัวเจ้า
และโดยการรวมพลของชนชาติมากมาย
 พวกเขาจะลากเจ้าขึ้นมาด้วยอวนของเรา
⁴และเราจะทิ้งเจ้าลงบนแผ่นดิน
 เราจะเหวี่ยงเจ้าลงบนพื้นทุ่ง
และจะให้นกทั้งหมดในอากาศมาอาศัยอยู่บนเจ้า
 และให้สัตว์ทั่วทั้งแผ่นดินอิ่มหนำด้วยตัวเจ้า
⁵เราจะเอาเนื้อของเจ้าเกลี่ยไว้บนภูเขา
 และถมหุบเขาด้วยกองศพของเจ้า
⁶เราจะทำให้แผ่นดินจนถึงภูเขา
 ชุ่มด้วยเลือดของเจ้าที่ไหลอาบ
 และห้วยต่างๆ จะถูกถมให้เต็มด้วยตัวเจ้า
⁷เมื่อเรากำจัดเจ้า เราจะคลุมฟ้าสวรรค์ไว้
 และจะทำให้ดวงดาวมืดไป
เราจะเอาเมฆคลุมดวงอาทิตย์
 และดวงจันทร์จะไม่ส่องแสง
⁸แสงสุกใสทั้งหมดของท้องฟ้านั้น
 เราจะทำให้มืดอยู่เหนือตัวเจ้า
และเราจะใส่ความมืดไว้เหนือแผ่นดินของเจ้า
 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
⁹เราจะทำให้ใจของชนชาติมากมายทุกข์โศก
 เมื่อเราทำลายเจ้าท่ามกลางประชาชาติ
 ในประเทศที่เจ้าไม่รู้จักนั้น
¹⁰เราจะทำให้ชนชาติจำนวนมากกลัวลานเพราะเจ้า
 และบรรดากษัตริย์ของพวกเขาจะสั่นเทาเพราะเจ้า
เมื่อเราแกว่งดาบของเราต่อหน้าเขาทั้งหลาย
 เขาทั้งหลายจะตัวสั่นทุกขณะ
เพราะห่วงชีวิตของพวกเขาแต่ละคน
 ในวันที่เจ้าล้มลงนั้น
¹¹เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 ดาบของกษัตริย์แห่งบาบิโลนจะมายังเจ้า
¹²เราจะทำให้ไพร่พลของเจ้าล้มลง
 ด้วยดาบของพวกผู้กล้าหาญ
ทุกคนล้วนเป็นคนผู้โหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาประชาชาติ
 เขาจะนำหายนะมายังความจองหองของอียิปต์
 และไพร่พลทั้งหมดของมันจะถูกทำลาย
¹³เราจะทำลายสัตว์เลี้ยงทั้งหมดของมัน
 จากตรงที่มีน้ำมากหลาย
และไม่มีเท้ามนุษย์คนใดจะกวนน้ำนั้นให้ขุ่นอีก
 กีบเท้าสัตว์เลี้ยงก็จะไม่กวนน้ำนั้นให้ขุ่นเช่นกัน
¹⁴แล้วเราจะทำให้น้ำของพวกเขานิ่ง
 และให้บรรดาแม่น้ำของเขาไหลเหมือนน้ำมัน
 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
¹⁵เมื่อเราทำให้แผ่นดินอียิปต์ร้างเปล่า
 เมื่อแผ่นดินถูกริบเอาข้าวของที่มีอยู่ในนั้นไปหมด
และเมื่อเราทำลายทุกคนที่อาศัยอยู่ในเมืองนั้น
 แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์
¹⁶นี่เป็นบทคร่ำครวญที่คนจะร้องคร่ำครวญ
 และบุตรีของบรรดาประชาชาติจะร้องคร่ำครวญ
เขาจะร้องคร่ำครวญเรื่องอียิปต์และไพร่พลของมัน”
 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

การไว้อาลัยให้อียิปต์

 ¹⁷เมื่อวันที่ 15 เดือนนั้นในปีที่ 12 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า
¹⁸“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพิลาปร่ำไห้เพื่อไพร่พลของอียิปต์
 และจงส่งเขาลงไป
ทั้งตัวเขาและบุตรีของบรรดาประชาชาติที่งามสง่า
 ลงไปยังเบื้องล่างสุดของแผ่นดิน
 ด้วยกันกับพวกที่ลงไปยังปากแดนคนตายแล้ว
¹⁹เจ้าน่ารักกว่าผู้ใดหรือ?
 จงลงไป และนอนอยู่กับพวกไม่ได้เข้าสุหนัต
²⁰เขาทั้งหลายจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ถูกฆ่าด้วยดาบ ดาบเล่มหนึ่งถูกกำหนดไว้แล้ว จงลากอียิปต์ไปพร้อมกับไพร่พลทั้งหมดของมัน ²¹พวกผู้นำที่กล้าหาญกับผู้ช่วยของเขาจะพูดถึงอียิปต์จากท่ามกลางแดนคนตายว่า ‘พวกเขาลงมาแล้ว พวกเขานอนนิ่งอยู่ พวกไม่เข้าสุหนัตที่ถูกฆ่าด้วยดาบ’
 ²²“อัสซีเรียและพรรคพวกทั้งหมดของมันก็อยู่ที่นั่น หลุมศพของพวกเขาอยู่รอบมัน ทุกคนล้วนถูกฆ่าและล้มลงด้วยดาบ ²³ที่ฝังศพของพวกเขาอยู่ตรงที่ไกลสุดของแดนมรณา และพรรคพวกทั้งหมดของมันก็อยู่รอบๆ หลุมฝังศพของมัน ทุกคนล้วนถูกฆ่า ล้มลงด้วยดาบ พวกเขาเคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น
 ²⁴“เอลามกับไพร่พลทั้งหมดของมันก็อยู่ที่นั่น อยู่รอบๆ หลุมศพของมัน ทุกคนล้วนถูกฆ่าและล้มลงด้วยดาบ พวกไม่ได้เข้าสุหนัตผู้ลงไปยังเบื้องล่างสุดของแผ่นดิน พวกเขาเคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น และพวกเขาต้องทนรับความอับอายร่วมกับผู้ลงไปยังแดนคนตาย ²⁵คนเขาได้ทำที่นอนให้มันท่ามกลางพวกถูกฆ่าพร้อมกับไพร่พลทั้งหมดของมัน มีหลุมศพอยู่รอบมัน พวกไม่ได้เข้าสุหนัตทั้งหมดล้วนถูกฆ่าด้วยดาบ คือพวกเขาที่เคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น แต่พวกเขาต้องทนรับความอับอายร่วมกับผู้ลงไปยังแดนคนตาย พวกเขาถูกวางไว้ท่ามกลางพวกถูกฆ่า
 ²⁶“เมเชคและทูบัลกับไพร่พลทั้งหมดของมันก็อยู่ที่นั่น หลุมศพของเขาทั้งหลายอยู่รอบมัน พวกไม่เข้าสุหนัตทั้งหมดล้วนถูกฆ่าด้วยดาบ เพราะพวกเขาเคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น ²⁷เขาทั้งหลายนอนอยู่กับพวกผู้กล้าหาญของพวกไม่ได้เข้าสุหนัตที่ล้มลง ผู้ซึ่งลงไปยังแดนคนตายพร้อมกับอาวุธของพวกเขาไม่ใช่หรือ? พวกเขามีดาบวางไว้ใต้ศีรษะของเขา และความผิดบาปของพวกเขาก็อยู่บนกระดูกของเขา เพราะว่าพวกผู้กล้าหาญเคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น ²⁸ดังนั้นเจ้าก็จะถูกทำลายและนอนอยู่กับพวกไม่ได้เข้าสุหนัต กับคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
 ²⁹“เอโดมก็อยู่ที่นั่น ทั้งบรรดากษัตริย์และบรรดาเจ้านายทั้งหลายของมัน แม้ว่าเขาทั้งหลายมีความกล้าหาญ ก็ยังถูกนำมาวางไว้กับพวกถูกฆ่าด้วยดาบ พวกเขานอนอยู่กับพวกไม่ได้เข้าสุหนัต กับพวกที่ลงไปยังปากแดนคนตาย
 ³⁰“เจ้านายทุกคนจากทางเหนือพร้อมทั้งคนไซดอนทั้งหมดก็อยู่ที่นั่น คือพวกที่ลงไปด้วยความขายหน้าพร้อมกับผู้ถูกฆ่า แม้ความกล้าหาญของพวกเขาเคยทำให้เกิดความครั่นคร้าม พวกเขาที่ไม่ได้เข้าสุหนัตนอนอยู่ที่นั่นกับพวกถูกฆ่าด้วยดาบ และทนรับความอับอายพร้อมกับบรรดาผู้ลงไปยังแดนคนตาย
 ³¹“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เมื่อฟาโรห์เห็นพวกเขาแล้ว เขาก็จะเบาใจในเรื่องไพร่พลทั้งหมดของเขาที่ถูกฆ่าด้วยดาบ ฟาโรห์และไพร่พลทั้งหมดของเขา ³²เพราะเขาเคยทำให้เกิดความครั่นคร้ามในแผ่นดินของคนเป็น เขาก็จะถูกวางไว้ท่ามกลางผู้ไม่ได้เข้าสุหนัต พร้อมกับพวกถูกฆ่าด้วยดาบ ทั้งฟาโรห์และไพร่พลทั้งหมดของเขา” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

เอเสเคียล 33

เอเสเคียลผู้เป็นยามของอิสราเอล

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงพูดกับชนชาติของเจ้าและกล่าวกับเขาทั้งหลายว่า ถ้าเรานำดาบมาเหนือแผ่นดินและถ้าประชาชนในแผ่นดินนั้นจะเลือกชายคนหนึ่งจากพวกเขา แล้วตั้งให้เป็นยามของพวกเขา ³และเมื่อเขาเห็นดาบมาเหนือแผ่นดิน เขาจึงเป่าแตรเพื่อเตือนประชาชน ⁴เมื่อคนหนึ่งคนใดได้ยินเสียงแตร แต่ไม่สนใจเสียงเตือน ดาบนั้นก็มาเอาคนนั้นไปเสีย และโลหิตของเขาจะตกบนศีรษะของเขาเอง ⁵ด้วยว่าเขาได้ยินเสียงแตร แต่ไม่สนใจเสียงเตือน โลหิตของเขาจะตกอยู่กับเขา แต่ถ้าเขาสนใจเสียงเตือน เขาก็จะช่วยชีวิตของตนให้รอด ⁶ถ้าคนยามเห็นดาบมาแล้วแต่ไม่ได้เป่าแตร ประชาชนจึงไม่ได้รับเสียงเตือน และดาบมาเอาคนหนึ่งคนใดของพวกเขาไปเสีย คนนั้นถูกเอาไปเนื่องจากความผิดบาปของเขา แต่เราจะลงโทษคนยามเรื่องโลหิตของคนนั้น
 ⁷“ส่วนเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย เราได้ตั้งเจ้าให้เป็นคนยามสำหรับพงศ์พันธุ์อิสราเอล และเมื่อเจ้าได้ยินถ้อยคำจากปากเรา เจ้าจงเตือนพวกเขาแทนเรา ⁸ถ้าเรากล่าวกับคนอธรรมว่า ‘โอ คนอธรรม เจ้าจะต้องตายแน่’ และเจ้าไม่ได้กล่าวเตือนคนอธรรมให้กลับจากทางของเขา คนอธรรมนั้นจะต้องตายเนื่องจากความผิดบาปของเขา แต่เราจะลงโทษเจ้าเรื่องโลหิตของเขา ⁹แต่ถ้าเจ้าได้เตือนคนอธรรมให้หันกลับจากทางของเขา แต่เขาไม่หันกลับจากทางของเขา เขาจะต้องตายเนื่องจากความผิดบาปของเขา แต่เจ้าจะช่วยชีวิตของเจ้าเองให้รอด

ความยุติธรรมและความเมตตาของพระเจ้า

 ¹⁰“และเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงกล่าวกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พวกเจ้าเคยกล่าวดังนี้ว่า ‘การละเมิดและบาปทั้งหลายของเราอยู่เหนือเรา เราก็ค่อยๆ วอดวายไปเพราะสิ่งเหล่านี้ เราจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?’ ¹¹จงกล่าวต่อพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร เราไม่พอใจในความตายของคนอธรรม แต่พอใจในการที่คนอธรรมหันจากทางของเขาและมีชีวิตอยู่ไม่ใช่หรือ? จงหันกลับ จงหันกลับจากทางชั่วของเจ้า โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ทำไมจึงยอมตาย? ¹²เจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย เจ้าจงกล่าวกับชนชาติของเจ้าว่า ความชอบธรรมของผู้ชอบธรรม จะไม่ช่วยเขาให้รอดเมื่อเขาทำการละเมิด ส่วนความอธรรมของคนอธรรมนั้นจะไม่ทำให้เขาล้มลงเมื่อเขาหันกลับจากความอธรรมของเขา และคนชอบธรรมจะไม่มีชีวิตอยู่ได้ด้วยความชอบธรรมเมื่อเขาทำบาป ¹³แม้เราจะกล่าวกับคนชอบธรรมว่า เขาจะมีชีวิตอยู่แน่ แต่ถ้าเขาไว้ใจในความชอบธรรมของเขาและทำบาป การกระทำที่ชอบธรรมทั้งหมดของเขาย่อมไม่ได้รับการจดจำอีกเลย และเขาจะต้องตายเพราะบาปซึ่งเขาได้ทำไว้ ¹⁴นอกจากนี้ แม้เราจะได้กล่าวกับคนอธรรมว่า ‘เจ้าจะต้องตายแน่’ ถ้าเขาหันกลับจากบาปของเขา มาทำความยุติธรรมและความชอบธรรม ¹⁵ถ้าคนอธรรมยอมคืนของประกัน และชดใช้สิ่งที่เขาขโมยไป และดำเนินตามกฎเกณฑ์แห่งชีวิต ทั้งไม่ทำบาปเลย เขาก็จะมีชีวิตอยู่แน่ และเขาจะไม่ต้องตาย ¹⁶บาปทั้งหมดซึ่งเขาได้ทำมาแล้ว จะไม่ถูกจดจำไว้กล่าวโทษเขา เขาได้ทำความยุติธรรมและความชอบธรรมแล้ว เขาจะมีชีวิตอยู่แน่
 ¹⁷“แต่ชนชาติของเจ้ายังกล่าวว่า ‘วิธีการขององค์เจ้านายไม่ถูกต้อง’ ในเมื่อวิธีการของพวกเขาเองไม่ถูกต้อง ¹⁸เมื่อคนชอบธรรมหันกลับจากความชอบธรรมของเขาและทำบาป เขาจะต้องตายเพราะบาปเหล่านั้น ¹⁹และเมื่อคนอธรรมหันกลับจากความอธรรมของเขา และทำความยุติธรรมและความชอบธรรม เขาจะมีชีวิตอยู่ได้โดยสิ่งเหล่านั้น ²⁰เจ้ายังกล่าวว่า ‘วิธีการขององค์เจ้านายนั้นไม่ถูกต้อง’ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะพิพากษาเจ้าตามการประพฤติของเจ้าแต่ละคน”