¹¹ถ้าข้าพระองค์จะว่า “ความมืดจะบังข้าไว้แน่ทีเดียว
 และความสว่างรอบข้าจะเป็นกลางคืน”
¹²สำหรับพระองค์ แม้ความมืดก็ไม่มืด
 กลางคืนก็สว่างอย่างกลางวัน
 ความมืดเป็นอย่างความสว่าง
¹³เพราะพระองค์ทรงสร้างชิ้นส่วนภายในข้าพระองค์
 พระองค์ทรงถักทอข้าพระองค์เข้าด้วยกันในครรภ์มารดา
¹⁴ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างข้าพระองค์
  อย่างอัศจรรย์น่าครั่นคร้าม
 บรรดาพระราชกิจของพระองค์อัศจรรย์
 ข้าพระองค์ทราบดี
¹⁵โครงร่างของข้าพระองค์ไม่ได้ถูกซ่อนไว้จากพระองค์
 เมื่อข้าพระองค์ถูกสร้างอยู่ในที่ลับลี้
 ประดิษฐ์ขึ้นมา ณ ภายในที่ลึกแห่งโลก
¹⁶พระเนตรของพระองค์เห็นข้าพระองค์ตั้งแต่ยังไม่เป็นรูปทรง
 วันทั้งสิ้นที่กำหนดให้ข้าพระองค์นั้น
ถูกบันทึกไว้ในหนังสือของพระองค์
 ตั้งแต่ยังไม่มีวันนั้นเลย

การทักทาย

 ¹จาก ข้าพเจ้าผู้ปกครอง
 เรียน กายอัสที่รัก ผู้ซึ่งข้าพเจ้ารักอย่างแท้จริง
 ²ท่านที่รัก ข้าพเจ้าอธิษฐานขอให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขความเจริญทุกอย่าง ดังที่จิตวิญญาณของท่านกำลังเจริญอยู่นั้น ³ข้าพเจ้าชื่นชมยินดีอย่างยิ่ง เมื่อพี่น้องบางคนมาหาและเป็นพยานถึงชีวิตของท่านอย่างจริงจังว่าท่านกำลังประพฤติตามความจริง ⁴ไม่มีอะไรทำให้ข้าพเจ้ายินดียิ่งไปกว่านี้ คือที่ได้ยินว่าลูกๆ ของข้าพเจ้าประพฤติตามความจริง

การร่วมมือและการขัดขวาง

 ⁵ท่านที่รัก เมื่อท่านทำสิ่งใดให้พี่น้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้แก่แขกแปลกหน้า ก็เป็นการแสดงความซื่อสัตย์ของท่าน ⁶แขกเหล่านั้นเป็นพยานเรื่องความรักของท่านต่อหน้าคริสตจักรแล้ว ถ้าท่านจะช่วยจัดส่งพวกเขาให้สมกับที่พระเจ้าทรงใช้เขาก็จะเป็นพระคุณยิ่ง ⁷เพราะพวกเขาเดินทางไปเพื่อรับใช้พระนามนั้น โดยไม่ได้รับสิ่งใดจากคนนอกเลย ⁸ฉะนั้นเราควรต้อนรับคนอย่างนี้ เพื่อเราจะเป็นผู้ร่วมงานกันเพื่อความจริง
 ⁹ข้าพเจ้าเคยเขียนบางสิ่งบางอย่างถึงคริสตจักร แต่ดิโอเตรเฟส คนที่อยากจะเป็นใหญ่เป็นโตในพวกเขา ไม่ยอมรับเรา ¹⁰เพราะเหตุนี้ ถ้าข้าพเจ้ามา ข้าพเจ้าจะเปิดเผยพฤติกรรมของเขาที่กล่าวใส่ความเราด้วยถ้อยคำเลวทราม เท่านั้นยังไม่พอ ตัวเขาเองยังไม่ยอมรับรองพี่น้องเหล่านั้น ทั้งยังกีดกันคนที่ต้องการจะรับรองพวกเขา และไล่ออกจากคริสตจักร
 ¹¹ท่านที่รัก อย่าเลียนแบบสิ่งที่ชั่ว แต่จงเลียนแบบสิ่งที่ดี คนที่ทำดีมาจากพระเจ้า คนที่ทำชั่วไม่เคยเห็นพระเจ้า ¹²ทุกคนก็เป็นพยานให้เดเมตริอัส และสัจจะเองก็เป็นพยานอยู่ในตัว เราก็เป็นพยานด้วย และท่านก็รู้ว่าคำพยานของเราเป็นความจริง

คำทักทายสุดท้าย

 ¹³ข้าพเจ้ามีหลายเรื่องที่จะเขียนถึงท่าน แต่ไม่อยากจะเขียนด้วยปากกาและน้ำหมึก ¹⁴ข้าพเจ้าหวังว่าจะได้พบท่านในเร็วๆ นี้ และจะได้พูดกันต่อหน้า

¹⁵ขอสันติสุขจงมีแก่ท่าน เพื่อนๆ ฝากคำทักทายมายังท่าน ขอฝากคำทักทายมายังเพื่อนทีละคนทุกคน

เรียกอิสราเอลให้กลับใจ

 ¹ในเดือนที่ 8 ปีที่ 2 แห่งรัชกาลดาริอัส พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังผู้เผยพระวจนะเศคาริยาห์ บุตรเบเรคิยาห์ผู้เป็นบุตรอิดโด ตรัสว่า ²“พระยาห์เวห์กริ้วบรรพบุรุษของพวกเจ้าเป็นอย่างยิ่ง ³เพราะฉะนั้น จงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า จงกลับมาหาเรา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ แล้วเราจะกลับมาหาเจ้า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ⁴อย่าเป็นเหมือนบรรพบุรุษของพวกเจ้า ซึ่งบรรดาผู้เผยพระวจนะในสมัยก่อนๆ ร้องประกาศกับเขาว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “จงหันกลับจากทางชั่วของเจ้า และจากการกระทำอันชั่วร้ายของเจ้าเถิด” ’ แต่เขาไม่ได้ยินและไม่เชื่อฟังเรา พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ⁵บรรพบุรุษของเจ้าอยู่ที่ไหน? พวกผู้เผยพระวจนะมีชีวิตอยู่เป็นนิตย์หรือ? ⁶แต่ถ้อยคำของเราและกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราได้บัญชาแก่ผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของเรา ก็ได้ติดตามบรรพบุรุษของเจ้าทันไม่ใช่หรือ? จนเขากลับใจแล้วกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพทรงทำแก่เราตามความประพฤติของเราโดยพระประสงค์ของพระองค์’ ”

นิมิตที่หนึ่งเรื่องคนขี่ม้า

 ⁷เมื่อวันที่ 24 เดือนที่ 11 ซึ่งเป็นเดือนเชบัท ในปีที่ 2 แห่งรัชกาลดาริอัส พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังผู้เผยพระวจนะเศคาริยาห์ บุตรเบเรคิยาห์ผู้เป็นบุตรอิดโด และเศคาริยาห์กล่าวว่า ⁸“คืนวันหนึ่ง ข้าพเจ้าได้มองดู และนี่แน่ะ มีชายคนหนึ่งขี่ม้าสีแดงยืนอยู่ท่ามกลางต้นน้ำมันเขียวที่ลานหุบเขา มีม้าสีแดง สีแสด และสีขาวอยู่ข้างหลังคนนั้น ⁹แล้วข้าพเจ้าจึงถามว่า ‘นายเจ้าข้า เหล่านี้คืออะไร?’ ทูตสวรรค์ที่สนทนากับข้าพเจ้าบอกว่า ‘เราจะสำแดงให้เจ้าทราบว่า เหล่านี้คืออะไร’ ¹⁰ชายที่ยืนอยู่ท่ามกลางต้นน้ำมันเขียวจึงบอกว่า ‘เหล่านี้คือผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงใช้ให้ไปเที่ยวตรวจแผ่นดินโลก’ ¹¹และเขาเหล่านั้นได้ตอบทูตของพระยาห์เวห์ผู้ยืนอยู่ท่ามกลางต้นน้ำมันเขียวว่า ‘เราได้ตรวจแผ่นดินโลกแล้ว นี่แน่ะ ทั้งโลกก็สงบ’ ¹²แล้วทูตของพระยาห์เวห์กล่าวว่า ‘ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพ อีกนานเท่าใด พระองค์จะไม่ทรงเมตตากรุงเยรูซาเล็มและเมืองอื่นๆ แห่งยูดาห์ ซึ่งพระองค์ก็กริ้วมา 70 ปีแล้วพระเจ้าข้า?’ ¹³และพระยาห์เวห์ทรงตอบทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้า เป็นถ้อยคำที่แสดงความเมตตาและชูใจ ¹⁴ทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนาอยู่กับข้าพเจ้าจึงกล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า ‘จงร้องประกาศว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เรามีความหวงแหนกรุงเยรูซาเล็ม คือกรุงศิโยนเป็นอย่างยิ่ง ¹⁵เราโกรธประชาชาติมากที่อยู่อย่างสบายๆ เพราะเมื่อเราโกรธแต่น้อย เขาทำให้เหตุการณ์ยากลำบากมากขึ้น ¹⁶เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงตรัสว่า เราจะกลับมายังกรุงเยรูซาเล็มด้วยความกรุณา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เราจะต้องให้มีการสร้างนิเวศของเราขึ้นไว้ในนั้นและขึงเชือกวัดไว้เหนือกรุงเยรูซาเล็ม ¹⁷จงร้องประกาศอีกว่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมืองของเราจะไพบูลย์ท่วมท้นไปด้วยความมั่งคั่งอีก และพระยาห์เวห์จะปลอบศิโยนและเลือกสรรกรุงเยรูซาเล็มอีกครั้งหนึ่ง’ ”

นิมิตที่สองเรื่องเขาสัตว์และช่างเหล็ก

 ¹⁸“ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นแลเห็น นี่แน่ะ มีเขาสัตว์ 4 เขา ¹⁹ข้าพเจ้าจึงถามทูตสวรรค์ที่สนทนาอยู่กับข้าพเจ้าว่า ‘เหล่านี้คืออะไร?’ ท่านจึงตอบข้าพเจ้าว่า ‘เหล่านี้คือเขาสัตว์ที่ขวิดยูดาห์ อิสราเอล และเยรูซาเล็มให้กระจัดกระจายไป’ ²⁰แล้วพระยาห์เวห์จึงทรงสำแดงให้ข้าพเจ้าเห็นช่างเหล็ก 4 คน ²¹และข้าพเจ้าจึงถามว่า ‘คนเหล่านี้มาทำอะไรกัน?’ พระองค์ทรงตอบว่า ‘เขาสัตว์เหล่านี้มาขวิดยูดาห์ให้กระจัดกระจายไป จนไม่มีใครยกศีรษะขึ้นได้อีก และช่างเหล่านี้มาทำให้เขาสัตว์หวาดกลัว เพื่อจะเหวี่ยงเขาแห่งประชาชาติลง คือชาติทั้งหลายที่ยกเขาของตนมาขวิดแผ่นดินยูดาห์ทำให้กระจัดกระจายไป’

เศคาริยาห์ 2

นิมิตที่สามเรื่องคนที่มีเชือกวัด

 ¹“ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นแลเห็น นี่แน่ะ ชายคนหนึ่งมีเชือกวัดอยู่ในมือ ²ข้าพเจ้าจึงถามว่า ‘ท่านจะไปไหน?’ เขาจึงบอกข้าพเจ้าว่า ‘จะไปวัดเยรูซาเล็มดูว่า กว้างเท่าใด ยาวเท่าใด’ ³นี่แน่ะ ทูตสวรรค์ที่ได้สนทนากับข้าพเจ้าก็ก้าวออกไป และทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่งก็ก้าวออกไปพบกับท่าน ⁴และบอกท่านว่า ‘วิ่งสิ บอกชายหนุ่มคนนั้นว่า จะมีคนมาอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็มเหมือนอย่างหมู่บ้านที่ไม่มีกำแพงล้อม เพราะว่าประชาชนและสัตว์เลี้ยงในนั้นจะมีมากมาย ⁵เราจะเป็นเหมือนกำแพงเพลิงล้อมเธอไว้ และเราจะเป็นศักดิ์ศรีในเมืองนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ’

ทรงเรียกพวกเชลยให้กลับ

 ⁶“พระยาห์เวห์ตรัสว่า เฮ้ เฮ้ จงหนีไปให้พ้นจากดินแดนทางเหนือ พระยาห์เวห์ตรัสว่า เพราะเราได้กระจายพวกเจ้าออกดังลมทั้งสี่ทิศของท้องฟ้า ⁷เฮ้ เจ้าผู้ที่อยู่กับธิดาของบาบิโลน จงหนีไปยังศิโยน ⁸พระยาห์เวห์จอมทัพจึงตรัสกับประชาชาติที่ปล้นเจ้าดังนี้ (เมื่อพระสิริใช้ข้าพเจ้าให้ไป) ‘ผู้ใดได้แตะต้องเจ้า ก็ได้แตะต้องแก้วพระเนตรของพระองค์’ ⁹นี่แน่ะ เราจะสั่นมือของเราเหนือพวกเขา และเขาจะเป็นสิ่งที่ถูกปล้นให้แก่ทาสของเขาเอง ‘แล้วเจ้าจะได้ทราบว่าพระยาห์เวห์จอมทัพใช้ข้าพเจ้ามา’ ¹⁰โอ บุตรีแห่งศิโยนเอ๋ย จงโห่ร้องและร่าเริงเถิด เพราะนี่แน่ะเรามาและจะอยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ¹¹ประชาชาติจำนวนมากจะสมทบกันเข้าเป็นฝ่ายพระยาห์เวห์ในวันนั้น และจะเป็นประชากรของเรา และเราจะอยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย ‘และเจ้าจะทราบว่าพระยาห์เวห์จอมทัพได้ใช้ข้าพเจ้ามายังเจ้า’ ¹²และพระยาห์เวห์จะทรงรับยูดาห์เป็นมรดก เป็นส่วนของพระองค์ในแผ่นดินบริสุทธิ์ และจะเลือกสรรกรุงเยรูซาเล็มอีกครั้งหนึ่ง
 ¹³“บรรดามนุษย์เอ๋ย จงนิ่งสงบอยู่ต่อพระยาห์เวห์ เพราะว่าพระองค์ทรงลุกขึ้นและเสด็จจากที่ประทับอันบริสุทธิ์ของพระองค์แล้ว

เศคาริยาห์ 3

นิมิตที่สี่เรื่องโยชูวามหาปุโรหิตกับซาตาน

 ¹“แล้วทูตสวรรค์ได้แสดงให้ข้าพเจ้าเห็นโยชูวามหาปุโรหิตซึ่งยืนอยู่หน้าทูตของพระยาห์เวห์ และซาตานยืนอยู่ข้างขวามือของท่าน จะฟ้องท่าน ²และพระยาห์เวห์ตรัสกับซาตานว่า ‘โอ ซาตาน พระยาห์เวห์ทรงว่ากล่าวเจ้าเถอะ พระยาห์เวห์ผู้ทรงเลือกสรรกรุงเยรูซาเล็มทรงว่ากล่าวเจ้า นี่เป็นดุ้นฟืนที่ฉวยออกมาจากไฟไม่ใช่หรือ?’ ³โยชูวาสวมเสื้อตำแหน่งสกปรกยืนอยู่หน้าทูตสวรรค์ ⁴และทูตสวรรค์บอกพวกที่ยืนอยู่ข้างหน้าท่านว่า ‘จงเปลื้องเสื้อตำแหน่งที่สกปรกออกจากเขาเสีย’ และทูตสวรรค์พูดกับท่านว่า ‘นี่แน่ะ เราได้เอาความผิดบาปออกไปเสียจากเจ้าแล้ว และเราจะประดับตัวเจ้าด้วยเสื้อผ้าดีๆ’ ⁵และข้าพเจ้าว่า ‘จงให้เขาเอาผ้าสะอาดมาโพกศีรษะของท่าน’ เขาจึงโพกผ้าสะอาดและสวมเสื้อตำแหน่งให้ท่าน ทูตของพระยาห์เวห์ก็ยืนอยู่
 ⁶“และทูตของพระยาห์เวห์จึงกล่าวเตือนโยชูวาว่า ⁷‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ถ้าเจ้าดำเนินตามมรรคาของเรา และรักษาคำกำชับของเรา เจ้าจะได้ปกครองนิเวศของเรา และดูแลบริเวณของเรา และเราจะให้เจ้ามีสิทธิที่จะเข้าไปท่ามกลางผู้ที่ยืนอยู่ที่นี่ ⁸โอ โยชูวามหาปุโรหิต จงฟังเถิด ทั้งเจ้าและพวกสหายของเจ้าผู้ที่นั่งอยู่ข้างหน้าเจ้า เพราะคนเหล่านี้เป็นลางดี นี่แน่ะ เราจะนำผู้รับใช้ของเรามา คือพระอังกูร ⁹เพราะว่า นี่แน่ะ เราจะสลักข้อความบนศิลาซึ่งเราตั้งไว้หน้าโยชูวา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัส เป็นศิลาก้อนเดียวที่มีเจ็ดหน้าและเราจะเปลื้องความผิดบาปของเมืองนี้ออกไปเสียในวันเดียว ¹⁰พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในวันนั้นเจ้าทุกคนจะเชิญเพื่อนบ้านของเจ้าให้มานั่งใต้เถาองุ่นและใต้ต้นมะเดื่อของตน’

เศคาริยาห์ 4

นิมิตที่ห้าเรื่องเชิงตะเกียงและต้นมะกอก

 ¹“และทูตสวรรค์ที่สนทนากับข้าพเจ้ามาอีก และปลุกข้าพเจ้าเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากการนอนของเขา ²และท่านถามข้าพเจ้าว่า ‘เจ้าเห็นอะไร?’ ข้าพเจ้าตอบว่า ‘ข้าพเจ้าเห็นเชิงตะเกียงทำด้วยทองคำล้วนอันหนึ่งมีชามอยู่ที่ยอด และมีตะเกียงอยู่บนนั้น 7 ดวง และมีท่อ 7 ท่อนำไปยังตะเกียงซึ่งอยู่บนยอดนั้นดวงละท่อ ³และมีต้นมะกอก 2 ต้นอยู่ข้างๆ อยู่เบื้องขวาชามนั้นต้นหนึ่ง อยู่เบื้องซ้ายต้นหนึ่ง’ ⁴และข้าพเจ้าถามทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้าว่า ‘นายเจ้าข้า นี่คืออะไร?’ ⁵ทูตสวรรค์ที่สนทนากับข้าพเจ้าตอบข้าพเจ้าว่า ‘นี่คืออะไร? เจ้าไม่ทราบหรือ?’ ข้าพเจ้าตอบว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าไม่ทราบ’ ⁶แล้วท่านจึงตอบข้าพเจ้าว่า ‘นี่เป็นพระวจนะของพระยาห์เวห์ที่ให้ไว้กับเศรุบบาเบลว่า ไม่ใช่ด้วยกำลัง ไม่ใช่ด้วยฤทธานุภาพ แต่ด้วยวิญญาณของเรา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ⁷โอ ภูเขาใหญ่ เจ้าเป็นอะไรเล่า? ต่อหน้าเศรุบบาเบล เจ้าจะเป็นที่ราบ และเขาจะนำศิลาก้อนที่อยู่ยอดมาท่ามกลางการโห่ร้องว่า “งามจริง งามจริง” ’ ⁸“ยิ่งกว่านั้นพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้ากล่าวว่า ⁹มือของเศรุบบาเบลได้วางรากฐานของพระนิเวศนี้ และมือของเขาจะสร้างให้สำเร็จ (‘แล้วพวกเจ้าจึงจะทราบว่า พระยาห์เวห์จอมทัพได้ใช้ข้าพเจ้ามาหาเจ้า ¹⁰ใครจะดูหมิ่นวันแห่งการเล็กน้อย? เขาจะเปรมปรีดิ์เมื่อได้เห็นสายดิ่งที่อยู่ในมือของเศรุบบาเบล’)
 ‘ทั้งเจ็ดนี้คือบรรดาพระเนตรของพระยาห์เวห์ซึ่งมองอยู่ทั่วพิภพ’ ¹¹แล้วข้าพเจ้าจึงถามท่านว่า ‘ต้นมะกอก 2 ต้นที่อยู่ข้างขวาและข้างซ้ายของเชิงตะเกียงนั้นคืออะไร?’ ¹²และข้าพเจ้าถามท่านเป็นครั้งที่สองว่า ‘กิ่งทั้งสองของต้นมะกอก ซึ่งอยู่ข้างท่อทองคำทั้งสอง ซึ่งเทน้ำมันออกนั้นคืออะไร?’ ¹³ท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘เจ้าไม่ทราบหรือว่า เหล่านี้คืออะไร?’ ข้าพเจ้าตอบว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าไม่ทราบ’ ¹⁴แล้วท่านจึงกล่าวว่า ‘ทั้งสองนี้คือผู้ที่ได้รับการเจิมเป็นผู้ยืนอยู่ข้างองค์เจ้านายของพิภพทั้งสิ้น’