¹⁷ข้าแต่พระเจ้า สำหรับข้าพระองค์แล้ว พระดำริของพระองค์ล้ำค่ายิ่ง
 รวมกันเข้าก็มากมายนักหนา
¹⁸ถ้าข้าพระองค์จะนับพระดำรินั้นก็มากกว่าเม็ดทราย
 เมื่อข้าพระองค์ตื่นขึ้น ข้าพระองค์จะยังอยู่กับพระองค์
¹⁹ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสังหารคนอธรรมเสีย
 ส่วนเจ้า พวกคนกระหายเลือด จงไปให้พ้นข้า
²⁰พวกเขากล่าวถึงพระองค์ด้วยเจตนาร้าย
 พวกศัตรูของพระองค์ใช้พระนามไปในทางที่ผิด
²¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์มิได้เกลียดผู้ที่เกลียดพระองค์หรือ?
 และข้าพระองค์มิได้ชิงชังผู้ที่ลุกขึ้นต่อสู้พระองค์ดอกหรือ?
²²ข้าพระองค์เกลียดพวกเขาเข้ากระดูกดำ
 และนับเขาเป็นศัตรูของข้าพระองค์
²³ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงตรวจค้นข้าพระองค์และทรงรู้จักจิตใจของข้าพระองค์
 ^{ขอทรงทดสอบข้าพระองค์และทรงรู้จักความคิดของข้าพระองค์} 24`และขอทอดพระเนตรว่ามีทางชั่วใดๆ ในข้าพระองค์หรือไม่
 และขอทรงนำข้าพระองค์ไปในทางนิรันดร์

การทักทาย

 ¹ยูดาส ผู้รับใช้ของพระเยซูคริสต์และเป็นน้องชายของยากอบ
 เรียน คนทั้งหลายที่ได้รับการทรงเรียก ผู้เป็นที่รักของพระเจ้าพระบิดา และได้รับการคุ้มครองรักษาไว้เพื่อพระเยซูคริสต์
 ²ขอพระเมตตา สันติสุข และความรักจงเพิ่มพูนแก่ท่านทั้งหลายยิ่งๆ ขึ้นเถิด

การพิพากษาลงโทษผู้สอนเท็จ

 ³ท่านที่รักทั้งหลาย ข้าพเจ้าปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเขียนถึงท่านเรื่องความรอดที่เรามีร่วมกัน แต่ข้าพเจ้าเห็นว่า จำเป็นจะต้องเขียนวิงวอนท่านให้ต่อสู้เพื่อหลักความเชื่อที่ได้ทรงมอบให้กับพวกธรรมิกชนครั้งเดียวสำหรับตลอดไป ⁴เพราะว่าบางคนได้แอบแฝงเข้ามาในหมู่ท่าน การลงโทษคนพวกนี้มีเขียนไว้นานแล้ว พวกเขาเป็นคนอธรรมที่ถือเอาพระคุณของพระเจ้าของเรามาบิดเบือนเป็นช่องทางทำความชั่วช้าลามก และได้ปฏิเสธพระเยซูคริสต์ผู้ทรงเป็นเจ้านายและองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแต่องค์เดียว
 ⁵ถึงพวกท่านจะรู้ข้อความเหล่านี้หมดแล้ว ข้าพเจ้าก็ปรารถนาให้ท่านระลึกว่าแม้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงช่วยชนชาติหนึ่งให้รอดพ้นจากแผ่นดินอียิปต์ แต่ภายหลังก็ทรงทำลายคนเหล่านั้นที่ไม่เชื่อ ⁶และพวกทูตสวรรค์ที่ไม่รักษาอำนาจครอบครองของตนเอง แต่ละทิ้งถิ่นฐานของตน พระองค์ก็ทรงจองจำไว้ด้วยโซ่อันไม่รู้จักสลายในที่มืดจนกว่าจะถึงเวลาพิพากษาในวันยิ่งใหญ่นั้น ⁷สำหรับเมืองโสโดม เมืองโกโมราห์ และเมืองต่างๆ ที่อยู่รอบๆ นั้นก็เช่นเดียวกัน ได้ประพฤติผิดศีลธรรมทางเพศและมัวเมาในกามวิตถาร จึงเป็นตัวอย่างของการรับโทษในไฟนิรันดร์
 ⁸ในทำนองเดียวกันพวกนักเพ้อฝันเหล่านี้ทำให้ตัวเป็นมลทิน และปฏิเสธสิทธิอำนาจขององค์พระผู้เป็นเจ้า และพูดลบหลู่เทวทูตผู้มีศักดิ์ศรี ⁹แม้แต่มีคาเอลหัวหน้าทูตสวรรค์ เมื่อโต้เถียงกับมารเรื่องศพของโมเสส ท่านเองก็ยังไม่บังอาจพูดลบหลู่มารเลย แต่พูดเพียงว่า “ให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงดุว่าเจ้าเถิด” ¹⁰แต่ว่าคนเหล่านี้พูดลบหลู่สิ่งที่เขาเองไม่เข้าใจ และดังนั้นโดยสิ่งที่พวกเขารู้ตามสัญชาตญาณ อย่างสัตว์ที่ไร้เหตุผล เขาจึงถูกทำลาย ¹¹วิบัติมีแก่พวกเขา เพราะเขาดำเนินตามทางของคาอิน และปล่อยตัวทำตามความผิดพลาดของบาลาอัม เพราะเห็นแก่ได้ ฉะนั้นจึงพินาศไปอย่างกบฏของโคราห์ ¹²คนเหล่านี้เป็นพวกที่ทำให้งานเลี้ยงเชื่อมความรักสามัคคีของพวกท่านเสื่อมเสียไป ขณะที่พวกเขาร่วมกินเลี้ยงกับพวกท่านโดยปราศจากความยำเกรง เขาเป็นผู้เลี้ยงแกะที่เลี้ยงแต่ตัวเอง เป็นเมฆที่ไม่มีน้ำที่ถูกพัดลอยไปตามลม เป็นต้นไม้ที่ไร้ผลในฤดูที่ออกผลและตายมาสองหนแล้วเพราะถูกถอนออกทั้งราก ¹³เป็นคลื่นรุนแรงในทะเลที่ซัดฟองแห่งความบัดสีของตนเองขึ้นมา เป็นดวงดาวที่พลัดออกไปนอกวงโคจร ความมืดมิดถูกสงวนไว้สำหรับพวกเขาตลอดกาล
 ¹⁴คนเหล่านี้แหละที่เอโนคซึ่งเป็นคนชั่วอายุที่เจ็ดนับจากอาดัมพยากรณ์ไว้ว่า นี่แน่ะ องค์พระผู้เป็นเจ้ากำลังเสด็จมาพร้อมกับผู้บริสุทธิ์ของพระองค์นับเป็นหมื่นๆ ¹⁵เพื่อทำการพิพากษาทุกคน และเพื่อทำให้คนอธรรมทุกคนสำนึกตัวถึงการอธรรมทุกอย่าง ที่พวกเขาทำไปตามวิถีทางอธรรมนั้น และสำนึกตัวถึงความหยาบช้าทั้งหมด ที่คนบาปชั่วได้กล่าวร้ายต่อพระองค์ ¹⁶คนเหล่านี้เป็นพวกช่างบ่นช่างติ ดำเนินชีวิตตามความปรารถนาชั่วของตัวเอง และปากของพวกเขาคุยโวโอ้อวด และยกยอผู้อื่นเพื่อหวังประโยชน์ของตน

คำตักเตือนและคำแนะนำ

 ¹⁷แต่ว่าท่านที่รักทั้งหลาย พึงระลึกถึงคำพยากรณ์ของพวกอัครทูตของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ¹⁸ท่านเหล่านั้นบอกท่านว่า “ในวาระสุดท้ายจะมีคนที่ชอบเยาะเย้ยเกิดขึ้น ที่ดำเนินชีวิตตามความปรารถนาชั่วของตัวเอง” ¹⁹คนเหล่านี้คือคนที่ก่อให้เกิดความแตกแยก หมกมุ่นอยู่ในโลกียวิสัย และปราศจากพระวิญญาณ ²⁰แต่ท่านที่รักทั้งหลาย จงสร้างตัวของท่านขึ้นบนความเชื่ออันบริสุทธิ์ที่สุดของท่าน และจงอธิษฐานโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ²¹จงรักษาตัวให้อยู่ในความรักของพระเจ้า ขณะคอยให้พระเมตตาของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรานำท่านไปสู่ชีวิตนิรันดร์ ²²และจงมีใจเมตตาคนที่ยังสงสัยอยู่ ²³จงช่วยคนให้รอดด้วยการฉุดเขาออกจากไฟ และจงเมตตาผู้อื่นด้วยความยำเกรงพระเจ้า และจงรังเกียจแม้แต่เสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนด้วยกายที่เป็นมลทิน

คำถวายพระพร

 ²⁴แด่พระองค์ผู้ทรงสามารถปกป้องพวกท่านไม่ให้สะดุดล้ม และทรงตั้งพวกท่านอยู่เบื้องหน้าพระสิริของพระองค์ โดยปราศจากตำหนิและมีความร่าเริงยินดี ²⁵ขอพระเกียรติ ความยิ่งใหญ่ อานุภาพ และสิทธิอำนาจ จงมีแด่พระเจ้าองค์เดียว ผู้เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา โดยทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ทั้งในอดีตกาล ปัจจุบันกาล และในกาลต่อๆ ไปเป็นนิตย์ อาเมน

นิมิตที่หกเรื่องหนังสือม้วนที่เหาะไป

 ¹“ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นอีกก็แลเห็น นี่แน่ะ หนังสือม้วนหนึ่งเหาะอยู่นั่น ²ทูตสวรรค์จึงถามข้าพเจ้าว่า ‘เจ้าเห็นอะไร?’ ข้าพเจ้าตอบว่า ‘ข้าพเจ้าเห็นหนังสือม้วนหนึ่งเหาะอยู่ มันยาว 10 เมตร และกว้าง 5 เมตร’ ³แล้วท่านจึงบอกข้าพเจ้าว่า ‘นี่แหละเป็นคำสาปที่แผ่ออกไปทั่วพื้นแผ่นดินทั้งสิ้น ทุกคนที่ขโมยต้องถูกกำจัด ตามความในหนังสือม้วนนั้นด้านหนึ่ง และทุกคนที่สาบานเท็จจะต้องถูกกำจัด ตามที่กำหนดไว้อีกด้านหนึ่ง ⁴พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เราส่งคำสาปนั้นออกไป และคำนั้นจะเข้าไปในเรือนของโจร และในเรือนของคนที่สาบานเท็จโดยออกนามของเรา และคำนั้นจะค้างอยู่ในเรือน ผลาญเรือนนั้นเสียทั้งตัวไม้และศิลา’

นิมิตที่เจ็ดเรื่องผู้หญิงในถังเอฟาห์

 ⁵“ทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้าได้ออกมาพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘จงเงยหน้าขึ้นดูว่า สิ่งที่ออกไปนั้นคืออะไร’ ⁶ข้าพเจ้าจึงว่า ‘นั่นคืออะไร?’ ท่านจึงตอบว่า ‘นี่คือถังเอฟาห์ที่ออกไป’ และท่านจึงว่า ‘นี่คือความผิดในแผ่นดินทั้งสิ้น’ ⁷และฝาถังเอฟาห์ที่ทำด้วยตะกั่วก็ถูกยกขึ้น มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในถังนั้น ⁸และท่านกล่าวว่า ‘นี่คือความอธรรม’ และท่านก็ผลักนางนั้นเข้าไปในถังเอฟาห์ แล้วก็ผลักฝาที่ทำด้วยตะกั่วนั้นปิดปากมันไว้ ⁹แล้วข้าพเจ้าก็เงยหน้าขึ้นแลเห็น นี่แน่ะ ผู้หญิง 2 คนบินมา มีปีกแข็งแรงเหมือนปีกของนกกระสาดำ และนางก็ยกถังเอฟาห์ขึ้นระหว่างพื้นโลกและฟ้าสวรรค์ ¹⁰แล้วข้าพเจ้าจึงพูดกับทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้าว่า ‘หญิงทั้งสองจะนำถังเอฟาห์ไปที่ไหน?’ ¹¹ท่านตอบข้าพเจ้าว่า ‘ไปยังแผ่นดินชินาร์ ไปสร้างเรือนไว้ให้มัน เสร็จแล้วจะวางถังนั้นไว้บนฐานของมัน’

เศคาริยาห์ 6

นิมิตที่แปดเรื่องรถรบสี่คัน

 ¹“และข้าพเจ้าได้เงยหน้าขึ้นอีกแลเห็น นี่แน่ะ มีรถรบ 4 คันออกมาระหว่างภูเขา 2 ลูก ภูเขานั้นเป็นภูเขาทองสัมฤทธิ์ ²รถรบคันแรกเทียมด้วยพวกม้าสีแดง คันที่สองพวกม้าสีดำ ³คันที่สามพวกม้าสีขาว คันที่สี่พวกม้าด่างสีเทา ⁴แล้วข้าพเจ้าจึงถามทูตสวรรค์ผู้ที่สนทนากับข้าพเจ้าว่า ‘นายเจ้าข้า พวกนี้คืออะไร?’ ⁵และทูตสวรรค์นั้นตอบข้าพเจ้าว่า ‘พวกนี้คือลมทั้งสี่ทิศของฟ้าสวรรค์กำลังออกมา หลังจากที่ได้เข้าเฝ้าองค์เจ้านายแห่งพิภพทั้งสิ้นแล้ว ⁶รถรบที่เทียมม้าสีดำตรงไปยังดินแดนทางเหนือ ม้าสีขาวตรงไปยังแดนตะวันตก และม้าสีด่างตรงไปยังแดนใต้’ ⁷เมื่อม้าแข็งแรงออกมา มันก็ร้อนใจที่จะไปตรวจตราพื้นพิภพ และท่านกล่าวว่า ‘ไปสิ ไปตรวจตราพิภพ’ ดังนั้นม้าเหล่านั้นจึงตรวจตราพิภพ ⁸แล้วท่านจึงร้องบอกข้าพเจ้าว่า ‘นี่แน่ะ ม้าที่ไปยังประเทศเหนือทำให้วิญญาณของเราสงบนิ่งในประเทศเหนือนั้น’ ”

การสวมมงกุฎให้พระอังกูร

 ⁹และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ¹⁰“จงเอาเงินและทองคำจากเฮลดัย โทบียาห์ และเยดายาห์ ซึ่งเป็นเชลยที่กลับจากบาบิโลน และในวันเดียวกันนั้นจงไปยังเรือนของโยสิยาห์ บุตรเศฟันยาห์ ¹¹จงเอาเงินและทองคำนั้นทำเป็นมงกุฎ และสวมบนศีรษะของมหาปุโรหิต คือโยชูวาบุตรเยโฮซาดัก ¹²และกล่าวแก่เขาว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ ชายผู้ที่มีชื่อว่าพระอังกูร เพราะท่านจะแผ่กิ่งก้านในสถานที่ของท่าน และจะสร้างพระวิหารของพระยาห์เวห์ ¹³ท่านผู้นี้แหละจะเป็นผู้สร้างพระวิหารของพระยาห์เวห์ และจะรับเกียรติศักดิ์ และจะนั่งและปกครองอยู่บนราชบัลลังก์ของท่านและจะมีปุโรหิตผู้หนึ่งอยู่ข้างบัลลังก์ของท่าน และจะมีการประสานงานอย่างดีระหว่างท่านทั้งสอง’ ¹⁴และมงกุฎนั้นจะอยู่ในพระวิหารของพระยาห์เวห์ เพื่อให้เป็นอนุสรณ์และอยู่ในการดูแลของเฮลดัย โทบียาห์ เยดายาห์ และโยสิยาห์ บุตรเศฟันยาห์
 ¹⁵“บรรดาผู้ที่อยู่ห่างไกลจะมาช่วยสร้างพระวิหารของพระยาห์เวห์ และท่านทั้งหลายจะทราบว่า พระยาห์เวห์จอมทัพทรงใช้ข้าพเจ้ามายังท่าน ถ้าท่านทั้งหลายจะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านอย่างเคร่งครัด สิ่งนี้จะเกิดขึ้นแน่นอน”

เศคาริยาห์ 7

การอดอาหารอย่างไม่จริงใจถูกตำหนิ

 ¹ในปีที่ 4 ของรัชกาลพระราชาดาริอัส พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเศคาริยาห์ในวันที่ 4 เดือนที่ 9 ซึ่งเป็นเดือนคิสเลฟ ²ชาวเมืองเบธเอลได้ใช้ให้ชาเรเซอร์ และเรเกมเมเลค พร้อมกับพรรคพวกของเขาไปทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์ ³และร้องขอต่อบรรดาปุโรหิตที่พระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์จอมทัพ และต่อผู้เผยพระวจนะว่า “ควรที่ข้าพเจ้าจะไว้ทุกข์และอดอาหารในเดือนที่ 5 อย่างที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้วเป็นเวลาหลายปีนั้นหรือไม่?” ⁴แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า ⁵“จงกล่าวแก่ชาวบ้านทั้งสิ้นและแก่บรรดาปุโรหิตว่า ‘เมื่อเจ้าทั้งหลายอดอาหารและไว้ทุกข์ในเดือนที่ 5 และในเดือนที่ 7 ตั้ง 70 ปีนั้น เจ้าได้อดอาหารเพื่อเราคือเราเองหรือ? ⁶และเมื่อเจ้ารับประทานและเมื่อเจ้าดื่ม เจ้าก็รับประทานเพื่อตัวเจ้าเองและดื่มเพื่อตัวเจ้าเองไม่ใช่หรือ? ⁷ในสมัยที่เยรูซาเล็มและเมืองล้อมรอบมีคนอยู่และเจริญรุ่งเรืองนั้น เนเกบและแดนเนินเชเฟลาห์ก็มีคนอยู่ ถ้อยคำเหล่านี้เป็นพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ทรงประกาศโดยผู้เผยพระวจนะรุ่นก่อนๆ ไม่ใช่หรือ?’ ”

ความไม่เชื่อฟังเป็นสาเหตุของการเป็นเชลย

 ⁸และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเศคาริยาห์ว่า ⁹“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า จงพิพากษาตามความจริง จงแสดงความกรุณาและความปรานีต่อพี่น้องของตน ¹⁰อย่าบีบบังคับหญิงม่าย ลูกกำพร้าพ่อ คนต่างด้าวหรือคนยากจน และอย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อพี่น้องของตน ¹¹แต่พวกเขาปฏิเสธที่จะฟัง เขาดื้อและหันหลังให้ เขาอุดหูเพื่อจะไม่ได้ยิน ¹²เออ พวกเขาได้ทำใจให้แข็งเหมือนเพชร เกรงว่าจะได้ยินพระบัญญัติและพระวจนะ ซึ่งพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสทางผู้เผยพระวจนะรุ่นก่อนโดยพระวิญญาณของพระองค์ เพราะเหตุนั้นพระพิโรธอันยิ่งใหญ่จึงได้มาจากพระยาห์เวห์จอมทัพ ¹³พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เมื่อเราร้องเรียก เขาไม่ฟังอย่างไร เมื่อเขาร้องทูล เราก็ไม่ฟังอย่างนั้น ¹⁴และเราก็ให้เขากระจัดกระจายไปด้วยลมพายุท่ามกลางประชาชาติทั้งสิ้นซึ่งเขาไม่รู้จัก ดังนั้นแผ่นดินที่เขาทิ้งไปจึงว่างเปล่า จนไม่มีใครเข้าออก และแผ่นดินที่น่าอยู่ก็เป็นที่ร้างเปล่า”

เศคาริยาห์ 8

พระสัญญาของพระเจ้าต่อศิโยน

 ¹และพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า ²“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เราหวงแหนศิโยนด้วยความหวงแหนอันยิ่งใหญ่และเราหวงแหนเธอด้วยความกริ้วมาก ³พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราจะกลับไปยังศิโยน และอยู่ท่ามกลางเยรูซาเล็ม และเขาจะเรียกเยรูซาเล็มว่าเมืองซื่อตรง และเรียกภูเขาของพระยาห์เวห์จอมทัพว่าภูเขาบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ ⁴พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชายชราและหญิงชราจะนั่งอยู่ตามลานเมืองเยรูซาเล็มอีก ต่างก็จะมีไม้เท้าอยู่ในมือเพราะอายุมากแล้ว ⁵และลานเมืองนั้นก็จะเต็มไปด้วยเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงวิ่งเล่นอยู่ ⁶พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องประหลาดสำหรับประชาชนที่เหลืออยู่ในสมัยนี้แล้ว พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ก็ควรจะประหลาดสำหรับเราด้วยหรือ? ⁷พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะช่วยประชากรของเราให้พ้นจากประเทศตะวันออกและจากประเทศตะวันตก ⁸และเราจะพาพวกเขามาอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม และเขาจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขาด้วยความเที่ยงตรงและความชอบธรรม
 ⁹“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าทั้งหลายผู้ได้ยินพระวจนะในช่วงเวลานี้ จากปากบรรดาผู้เผยพระวจนะ ในวันที่ได้วางรากฐานพระนิเวศของพระยาห์เวห์จอมทัพ เพื่อจะได้ก่อสร้างพระวิหารนั้นขึ้น จงให้มือของพวกเจ้าแข็งแรง ¹⁰เพราะว่าก่อนสมัยนั้นไม่มีค่าจ้างให้แก่คน หรือให้แก่สัตว์ ทั้งผู้ที่เข้าออกก็ไม่มีความปลอดภัยจากศัตรู เพราะเราปล่อยให้คนทั้งหลายต่อสู้กับเพื่อนบ้านของตน ¹¹พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในสมัยนี้เราจะไม่ทำต่อประชาชนที่เหลืออยู่นี้เหมือนอย่างสมัยก่อน ¹²เพราะว่าจะมีการหว่านความสมบูรณ์พูนสุข เถาองุ่นจะมีลูกและแผ่นดินจะให้ผล และท้องฟ้าจะให้น้ำค้าง และเราจะทำให้ประชาชนที่เหลืออยู่นี้ถือกรรมสิทธิ์สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ¹³โอ พงศ์พันธุ์ยูดาห์และพงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าเคยถูกใช้เป็นคำแช่งสาปท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายอย่างไร เราจะช่วยเจ้าและเจ้าจะได้เป็นแหล่งพระพรอย่างนั้น อย่ากลัวเลย แต่จงให้มือของเจ้าแข็งแรงเถิด
 ¹⁴“เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เมื่อบรรพบุรุษของเจ้ายั่วเย้าให้เราโกรธนั้น เราก็ตั้งใจว่าจะลงโทษเจ้า ในเวลานั้นเราไม่ยอมหย่อนความตั้งใจลง พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ¹⁵ในวันนี้เราจึงตั้งใจใหม่ว่า จะทำดีต่อเยรูซาเล็มและต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์ อย่ากลัวเลย ¹⁶ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่พวกเจ้าต้องทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและนำไปสู่สันติภาพ ¹⁷อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

การอดอาหารด้วยความชื่นชมยินดี

 ¹⁸และพระวจนะของพระยาห์เวห์จอมทัพมายังข้าพเจ้าว่า ¹⁹“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า การอดอาหารในเดือนที่ 4 การอดอาหารในเดือนที่ 5 และการอดอาหารในเดือนที่ 7 และการอดอาหารในเดือนที่ 10 จะเป็นที่ให้ความบันเทิงและความร่าเริง และเป็นการเลี้ยงที่สร้างความชื่นชมแก่พงศ์พันธุ์ยูดาห์ เพราะเหตุนั้นเจ้าจงรักความเที่ยงตรงและสันติภาพ

ชนชาติทั้งหลายจะพากันไปกรุงเยรูซาเล็ม

 ²⁰“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ชนชาติทั้งหลายยังจะมา คือประชาชนที่ยังอาศัยอยู่ในเมืองทั้งหลาย ²¹ชาวเมืองหนึ่งจะไปหาชาวเมืองอีกเมืองหนึ่ง กล่าวว่า ‘ให้เราไปกันทันที ไปทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์และแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพ ข้าพเจ้าก็จะไปด้วย’ ²²เออ ชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก และบรรดาประชาชาติที่เข้มแข็งจะมาแสวงหาพระยาห์เวห์จอมทัพในเยรูซาเล็ม และทูลขอพระกรุณาต่อพระยาห์เวห์ ²³พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ในสมัยนั้น 10 คนจากทุกชาติทุกภาษา จะยึดชายเสื้อคลุมของยิวคนหนึ่งไว้แล้วกล่าวว่า ‘ขอให้เราไปกับท่านทั้งหลายเถิด เพราะเราได้ยินว่า พระเจ้าสถิตกับพวกท่าน’ ”