²²ข้าพระองค์จะบอกเล่าพระนามของพระองค์แก่พี่น้องของข้าพระองค์
 ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางชุมนุมชน
²³ท่านผู้ยำเกรงพระยาห์เวห์ จงสรรเสริญพระองค์
 ท่านผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย จงถวายพระเกียรติแด่พระองค์
 ท่านผู้เป็นพงศ์พันธุ์ของอิสราเอลเอ๋ย จงเกรงกลัวพระองค์
²⁴เพราะพระองค์มิได้ทรงดูถูกหรือสะอิดสะเอียน
 ต่อความทุกข์ยากของผู้ทุกข์ใจ
 และมิได้ซ่อนพระพักตร์จากเขา
 เมื่อเขาทูลขอความช่วยเหลือ พระองค์ทรงฟัง
²⁵คำสรรเสริญของข้าพระองค์ในที่ชุมนุมชนใหญ่ มาจากพระองค์
 ข้าพระองค์จะแก้บนต่อหน้าผู้ที่ยำเกรงพระองค์
²⁶ผู้ทุกข์ใจจะได้กินอิ่ม
 ผู้ที่แสวงหาพระองค์จะสรรเสริญพระยาห์เวห์
 ขอให้ท่านทั้งหลายมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเป็นนิตย์
²⁷คนทั่วโลกจะระลึกถึง
 และหันกลับมาหาพระยาห์เวห์
และประชาชาติทุกตระกูล
 จะนมัสการเฉพาะพระพักตร์พระองค์
²⁸เพราะอำนาจการปกครองเป็นของพระยาห์เวห์
 และพระองค์ทรงครอบครองบรรดาประชาชาติ
²⁹เออ คนจองหองของแผ่นดินจะต้องนมัสการพระองค์
 ทุกคนที่ลงไปสู่ผงคลีจะกราบไหว้พระองค์
 คือผู้ที่ไม่สามารถรักษาตัวให้คงชีวิตอยู่ได้
³⁰จะมีพงศ์พันธุ์หนึ่งปรนนิบัติพระองค์
 คนรุ่นหลังจะได้ฟังเรื่ององค์เจ้านาย
³¹และประกาศการช่วยกู้ของพระองค์แก่ชนชาติหนึ่งที่ยังมิได้เกิดมา
 ว่าพระองค์ได้ทรงกระทำการนั้น

มารดาและบรรดาน้องชายของพระเยซู

 ³¹เวลานั้นมารดาและพวกน้องชายของพระองค์มาหาและยืนอยู่ข้างนอก พวกเขาใช้คนเข้าไปทูลเรียกพระองค์ ³²ขณะนั้นฝูงชนกำลังนั่งล้อมรอบพระองค์ พวกเขาทูลพระองค์ว่า “นี่แน่ะท่าน มารดาและพวกน้องชายของท่านมาหาท่านอยู่ข้างนอก” ³³พระองค์ตรัสตอบพวกเขาว่า “ใครเป็นมารดาของเรา และใครเป็นพี่น้องของเรา?” ³⁴พระองค์ทอดพระเนตรคนที่นั่งล้อมรอบนั้นแล้วตรัสว่า “คนเหล่านี้เป็นมารดาและพี่น้องของเรา ³⁵คนใดที่ทำตามพระทัยของพระเจ้า คนนั้นแหละเป็นพี่น้องชายหญิงและมารดาของเรา”

มาระโก 4

อุปมาเรื่องผู้หว่านพืช

 ¹แล้วพระองค์ทรงสั่งสอนที่ฝั่งทะเลอีก ฝูงชนจำนวนมากพากันมาเฝ้าพระองค์ เพราะฉะนั้นพระองค์จึงเสด็จลงไปประทับในเรือที่ทะเล และประชาชนอยู่บนฝั่ง ²พระองค์จึงตรัสสั่งสอนพวกเขาหลายประการเป็นอุปมา และในการสอนนั้นพระองค์ตรัสว่า ³“จงฟังเถิด มีคนหนึ่งออกไปหว่านพืช ⁴และเมื่อเขาหว่าน เมล็ดพืชก็ตกตามหนทางบ้าง แล้วนกก็มากินเสีย ⁵บ้างก็ตกที่ซึ่งมีพื้นหินมีเนื้อดินแต่น้อย จึงงอกขึ้นโดยเร็ว เพราะดินไม่ลึก ⁶แต่เมื่อแดดจัด แดดก็แผดเผา เพราะรากไม่มี จึงเหี่ยวไป ⁷บ้างก็ตกกลางต้นหนาม ต้นหนามก็งอกขึ้นปกคลุมเสีย จึงไม่เกิดผล ⁸บ้างก็ตกที่ดินดี แล้วงอกงามจำเริญขึ้น เกิดผลสามสิบเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง ร้อยเท่าบ้าง” ⁹แล้วพระองค์ตรัสว่า “ใครมีหู จงฟังเถิด”

จุดประสงค์ของอุปมา

 ¹⁰เมื่อฝูงคนไปแล้ว คนที่อยู่รอบพระองค์พร้อมกับสาวกสิบสองคน ได้ทูลถามพระองค์ถึงอุปมานั้น ¹¹พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “ข้อความลับลึกแห่งแผ่นดินของพระเจ้าโปรดให้ท่านทั้งหลายรู้ได้ แต่ข้อความทุกอย่างจะแจ้งเป็นอุปมาแก่บุคคลภายนอก ¹²เพื่อว่า

 แม้พวกเขาดูแล้วดูเล่า แต่จะมองไม่เห็น
  แม้ฟังแล้วฟังเล่า แต่จะไม่เข้าใจ
 มิฉะนั้นแล้วพวกเขาจะหันกลับมาหาพระเจ้าและได้รับการอภัย”

พระเยซูทรงอธิบายอุปมาเรื่องผู้หว่านเมล็ดพืช

 ¹³พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “พวกท่านยังไม่เข้าใจอุปมาเรื่องนี้หรือ? ถ้าอย่างนั้นพวกท่านจะเข้าใจเรื่องอุปมาทั้งหมดได้อย่างไร? ¹⁴ผู้ที่หว่านนั้นก็หว่านพระวจนะ ¹⁵ส่วนที่ตกริมหนทางนั้นได้แก่พระวจนะที่หว่านลงไป แล้วทันทีที่พวกเขาได้ยิน ซาตานก็มาชิงเอาพระวจนะที่หว่านในตัวเขาไปเสีย ¹⁶ส่วนที่ตกลงไปในพื้นหินนั้น ได้แก่คนที่ได้ยินพระวจนะ แล้วก็รับทันทีด้วยความยินดี ¹⁷แต่ไม่ได้หยั่งรากลงในตัวจึงทนอยู่เพียงชั่วคราว เมื่อเกิดการยากลำบากหรือการข่มเหงเพราะพระวจนะนั้น พวกเขาก็เลิกเสียทันที ¹⁸ส่วนพืชที่หว่านลงกลางหนามนั้นได้แก่คนที่ได้ยินพระวจนะ ¹⁹แล้วความกังวลของโลก และความลุ่มหลงในทรัพย์สมบัติ และความโลภในสิ่งต่างๆ ประดังเข้ามา และรัดพระวจนะนั้น จึงไม่เกิดผล ²⁰ส่วนพืชที่หว่านตกในดินดีนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะนั้น และรับไว้ จึงเกิดผลสามสิบเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง ร้อยเท่าบ้าง”

ตะเกียงที่ตั้งอยู่ใต้ถัง

 ²¹แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ตะเกียงมีไว้สำหรับตั้งใต้ถังหรือใต้เตียงนอนหรือ? ไม่ได้มีไว้สำหรับตั้งบนเชิงตะเกียงหรือ? ²²เพราะว่าไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนไว้ที่จะไม่ถูกนำออกมาเปิดเผย และไม่มีสิ่งใดที่ปิดบังไว้ที่จะไม่ถูกแพร่งพราย ²³ถ้าใครมีหู จงฟังเถิด” ²⁴แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “จงเอาใจจดจ่อต่อสิ่งที่ฟังให้ดี พวกท่านจะให้คนอื่นด้วยปริมาณเท่าใด พวกท่านก็จะได้รับด้วยปริมาณเท่ากัน และพวกท่านจะได้รับมากยิ่งขึ้น ²⁵เพราะว่าใครมีอยู่แล้วจะทรงเพิ่มเติมให้คนนั้นอีก แต่ใครไม่มี แม้สิ่งที่เขามีอยู่นั้นจะทรงเอาไปจากเขา”

อุปมาเรื่องเมล็ดพืชที่งอกขึ้น

 ²⁶พระองค์ตรัสว่า “แผ่นดินของพระเจ้าเปรียบเหมือนคนหนึ่งหว่านพืชลงในดิน ²⁷กลางคืนเขาก็นอนหลับ และกลางวันก็ตื่นขึ้น พืชนั้นจะงอกขึ้นหรือเติบโตอย่างไรเขาไม่รู้ ²⁸เพราะแผ่นดินเองทำให้พืชงอกงามโดยขึ้นเป็นลำต้นก่อน ภายหลังก็ออกรวง แล้วก็มีเมล็ดข้าวเต็มรวง ²⁹เมื่อสุกแล้วเขาก็เอาเคียวไปเก็บเกี่ยวทันที เพราะว่าถึงฤดูเกี่ยวแล้ว”

ความยุติธรรมสำหรับทุกคน

 ¹“ห้ามนำเรื่องเท็จไปเล่าต่อๆ กัน อย่าร่วมมือกับคนชั่วโดยเป็นพยานใจร้าย ²ห้ามทำชั่วตามอย่างคนหมู่มาก ห้ามเป็นพยานในคดีความโดยลำเอียงเข้าข้างคนหมู่มาก จะทำให้เสียความยุติธรรมไป ³ห้ามลำเอียงเข้าข้างคนจนในคดีของเขา
 ⁴“เมื่อเจ้าพบโคหรือลาของศัตรูหลงมา จงพาไปส่งคืนเขาให้ได้ ⁵เมื่อเห็นลาของผู้ที่เกลียดชังเจ้าล้มลงเพราะบรรทุกของหนัก อย่าเมินเฉย จงช่วยเขายกมันขึ้น
 ⁶“ห้ามทำให้เสียความยุติธรรมที่คนจนควรได้รับในคดีของเขา ⁷เจ้าจงหลีกห่างจากการใส่ความคนอื่น อย่าประหารคนบริสุทธิ์ และคนชอบธรรม เพราะเราจะไม่ถือว่าคนทำชั่วนั้นเป็นคนชอบธรรม ⁸ห้ามรับสินบน เพราะว่าสินบนทำให้คนตาดีกลายเป็นคนตาบอดไป และทำให้คดีของคนชอบธรรมพลิกผันได้
 ⁹“ห้ามข่มเหงคนต่างด้าว เจ้ารู้จักใจคนต่างด้าวแล้ว เพราะว่าเจ้าก็เคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์มาก่อน

ปีสะบาโตและวันสะบาโต

 ¹⁰“ตลอดหกปีจงหว่านพืชในนาของเจ้าและเกี่ยวเก็บผล ¹¹แต่ปีที่เจ็ดนั้นจงงดเสีย ปล่อยให้นานั้นว่างอยู่ เพื่อให้ประชาชนที่ยากจนของเจ้าเก็บกิน ส่วนที่เหลือนั้นก็ให้สัตว์ป่ากิน ส่วนสวนองุ่นและสวนมะกอกเจ้าจงทำเช่นเดียวกัน
 ¹²“จงทำงานของเจ้าหกวัน แต่ในวันที่เจ็ดนั้น จงหยุดพัก เพื่อโคและลาของเจ้าจะได้พัก และบุตรชายแห่งทาสีของเจ้า กับคนต่างด้าวจะได้พักผ่อนให้สดชื่นด้วย ¹³ทุกสิ่งที่เราสั่งพวกเจ้านั้น จงถือรักษาให้ดี และห้ามออกนามพระอื่นๆ ห้ามกล่าวให้ได้ยินจากปากของเจ้า

เทศกาลประจำปีสามเทศกาล

 ¹⁴“จงฉลองเทศกาลเลี้ยงให้เกียรติเราปีละสามครั้ง ¹⁵จงถือเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ เจ้าจงกินขนมปังไร้เชื้อเจ็ดวันตามที่เราสั่งเจ้าไว้แล้ว ตามเวลาที่กำหนดไว้ในเดือนอาบีบ เพราะในเดือนนั้นเจ้าออกจากอียิปต์ ห้ามผู้ใดมาเข้าเฝ้าเรามือเปล่า ¹⁶และจงถือเทศกาลเลี้ยงฉลองการเก็บเกี่ยวพืชผลแรกที่เกิดจากแรงงานของเจ้า ซึ่งเจ้าได้หว่านพืชลงในนา เจ้าจงถือเทศกาลเลี้ยงฉลองการเก็บพืชผลปลายปี เมื่อเจ้าเก็บพืชผลจากทุ่งนาอันเป็นผลงานของเจ้า ¹⁷ให้ผู้ชายทุกคนของเจ้าเข้าเฝ้าพระยาห์เวห์องค์เจ้านายปีละสามครั้ง
 ¹⁸“ห้ามถวายเลือดจากเครื่องสัตวบูชาของเราพร้อมกับขนมปังใส่เชื้อ และห้ามปล่อยให้ไขมันในเทศกาลเลี้ยงของเราเหลืออยู่จนถึงรุ่งเช้า
 ¹⁹“จงนำส่วนที่ดีที่สุดของพืชผลแรกจากที่ดินของเจ้ามายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
 “อย่าต้มเนื้อลูกแพะด้วยน้ำนมของแม่มันเลย

การยึดครองคานาอันดินแดนพระสัญญา

 ²⁰“นี่แน่ะ เราใช้ทูตของเรานำหน้าพวกเจ้า เพื่อคุ้มครองพวกเจ้าตามทาง และเพื่อนำพวกเจ้าไปถึงที่ที่เราได้เตรียมไว้ ²¹จงเอาใจใส่ทูตนั้น และจงเชื่อฟังเขา อย่าดื้อรั้นกับเขา เพราะเขาจะไม่ยกโทษให้พวกเจ้าเลย ด้วยว่าเขาทำในนามของเราอยู่ภายในเขา
 ²²“ถ้าเจ้าเชื่อฟังเขาจริงๆ และทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้ เราจะเป็นศัตรูต่อศัตรูของเจ้าและจะเป็นปฏิปักษ์ต่อปฏิปักษ์ของเจ้า
 ²³“เมื่อทูตของเราไปข้างหน้าเจ้า และนำเจ้าไปถึงคนอาโมไรต์ คนฮิตไทต์ คนเปริสซี คนคานาอัน คนฮีไวต์ และคนเยบุส แล้วเราจะกวาดล้างคนเหล่านั้นเสีย ²⁴ห้ามกราบไหว้หรือปรนนิบัติบรรดาพระของพวกเขา และห้ามทำตามแบบเขา แต่จงทำลายรูปเคารพของเขาให้สิ้นซาก และจงทุบเสาศักดิ์สิทธิ์ของเขาให้แหลกละเอียด ²⁵จงปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า แล้วพระองค์จะทรงอวยพรแก่อาหารและน้ำของเจ้า เราจะเอาความเจ็บป่วยออกไปจากท่ามกลางเจ้า ²⁶จะไม่มีการแท้งลูก หรือเป็นหมันในดินแดนของเจ้า เราจะให้เจ้ามีอายุยืนนาน
 ²⁷“เราจะให้ความสยดสยองนำหน้าเจ้า เราจะให้ความโกลาหลเกิดกับชาวเมืองทั้งหมดที่เจ้าไปเผชิญหน้านั้น เราจะให้ศัตรูทั้งหมดของเจ้าหันหลังหนีเจ้า ²⁸เราจะใช้ให้ฝูงแตนนำหน้าเจ้า พวกมันจะขับไล่คนฮีไวต์ คนคานาอัน คนฮิตไทต์ ไปให้พ้นหน้าเจ้า ²⁹เราจะไม่ไล่พวกเขาไปให้พ้นหน้าเจ้าในปีเดียว เกรงว่าแผ่นดินจะรกร้างไป และสัตว์ป่าจะทวีขึ้นต่อสู้กับเจ้า ³⁰แต่เราจะค่อยๆ ไล่พวกเขาไปให้พ้นหน้าเจ้า จนเจ้าทวีจำนวนมากขึ้น แล้วได้ครอบครองดินแดนนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ ³¹เราจะกำหนดเขตแดนของเจ้าไว้ตั้งแต่ทะเลแดง จนถึงทะเลของคนฟีลิสเตีย และตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารจนจรดแม่น้ำยูเฟรติส เพราะเราจะมอบผู้อาศัยในแผ่นดินนั้นไว้ในมือของพวกเจ้า แล้วเจ้าจะขับไล่พวกเขาไปให้พ้นหน้าเจ้า ³²ห้ามทำพันธสัญญากับพวกเขา หรือกับบรรดาพระของพวกเขา ³³ห้ามพวกเขาอาศัยในดินแดนของเจ้า เกรงว่าพวกเขาจะชักจูงให้เจ้าทำบาปต่อเรา เพราะถ้าเจ้าปรนนิบัติพระของพวกเขา การทำเช่นนี้จะเป็นบ่วงแร้วดักเจ้าแน่”

อพยพ 24

โลหิตแห่งพันธสัญญา

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เจ้ากับอาโรน นาดับกับอาบีฮู และพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล 70 คน จงขึ้นมาเข้าเฝ้าพระยาห์เวห์ แล้วนมัสการอยู่แต่ไกล ²ให้เฉพาะโมเสสผู้เดียวเข้ามาใกล้พระยาห์เวห์ ส่วนคนอื่นๆ อย่าให้เข้ามาใกล้และอย่าให้ประชาชนขึ้นมากับโมเสสเลย”
 ³โมเสสจึงนำพระวจนะทั้งสิ้นของพระยาห์เวห์และกฎหมายทั้งสิ้นมาชี้แจงให้ประชาชนทราบ ประชาชนทั้งหมดก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “พระวจนะทั้งสิ้นซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสไว้นั้น เราจะทำตาม”
 ⁴โมเสสจึงจารึกพระวจนะของพระยาห์เวห์ไว้ทุกคำ แล้วลุกขึ้นแต่เช้า สร้างแท่นบูชาขึ้นที่เชิงภูเขา และตั้งเสาหินขึ้นสิบสองต้นตามจำนวนสิบสองเผ่าของอิสราเอล ⁵ท่านใช้ให้พวกคนหนุ่มๆ ของอิสราเอลถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและถวายโคเป็นเครื่องศานติบูชาแด่พระยาห์เวห์ ⁶แล้วโมเสสเอาเลือดโคครึ่งหนึ่งใส่ไว้ในอ่าง อีกครึ่งหนึ่งก็ประพรมที่แท่นบูชานั้น ⁷ท่านเอาหนังสือพันธสัญญามาอ่านให้ประชาชนฟัง พวกเขากล่าวว่า “ทุกคำที่พระยาห์เวห์ตรัสนั้น เราจะทำตาม และเราจะเชื่อฟัง” ⁸โมเสสก็เอาเลือดประพรมประชาชนและกล่าวว่า “นี่เป็นโลหิตแห่งพันธสัญญา ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงทำกับพวกท่านตามพระวจนะทั้งสิ้นเหล่านี้”

เข้าเฝ้าพระเจ้าบนภูเขา

 ⁹แล้วโมเสสกับอาโรน นาดับกับอาบีฮู และพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล 70 คนก็ขึ้นไป ¹⁰พวกเขาได้เห็นพระเจ้าแห่งอิสราเอล และพื้นที่รองพระบาทเป็นเหมือนนิลสีคราม สุกใสเหมือนท้องฟ้าทีเดียว ¹¹พระองค์ไม่ได้ทรงลงโทษบรรดาผู้นำชนชาติอิสราเอล พวกเขาได้เห็นพระเจ้าและได้กินและดื่ม
 ¹²พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เจ้าจงขึ้นมาหาเราบนภูเขา แล้วคอยอยู่ที่นั่น เราจะให้แผ่นศิลาที่มีธรรมบัญญัติและคำบัญชาซึ่งเราจารึกไว้เพื่อสอนพวกเขา” ¹³โมเสสจึงลุกขึ้นพร้อมกับโยชูวาผู้รับใช้ของท่าน โมเสสขึ้นไปบนภูเขาของพระเจ้า ¹⁴และกล่าวกับพวกผู้ใหญ่เหล่านั้นว่า “คอยอยู่ที่นี่จนกว่าพวกเราจะกลับมาหาพวกท่านอีก และนี่แน่ะ อาโรนและเฮอร์อยู่กับพวกท่าน ใครมีเรื่องราวอะไรก็จงไปหาเขาทั้งสองเถิด”
 ¹⁵แล้วโมเสสขึ้นไปบนภูเขา เมฆก็ปกคลุมภูเขาไว้ ¹⁶พระรัศมีของพระยาห์เวห์มาอยู่บนภูเขาซีนาย เมฆนั้นปกคลุมภูเขาอยู่หกวัน พอถึงวันที่เจ็ด พระองค์ทรงเรียกโมเสสจากหมู่เมฆ ¹⁷พระรัศมีของพระยาห์เวห์ปรากฏแก่ตาของชนชาติอิสราเอลเหมือนเปลวไฟที่ไหม้อยู่บนยอดภูเขา ¹⁸โมเสสเข้าไปในหมู่เมฆนั้นและขึ้นไปบนภูเขา โมเสสอยู่บนภูเขานั้นสี่สิบวันสี่สิบคืน