พระพรสองชั้นของคุณ

คำอธิษฐานขอการหายป่วย

*ถึงหัวหน้านักร้อง ใช้เครื่องสายตามทำนองเชมินิท เพลงสดุดีของดาวิด *

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงดุว่าข้าพระองค์ด้วยความกริ้ว
 และขออย่าทรงตีสอนข้าพระองค์ด้วยพระพิโรธ
²ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์อ่อนระโหยโรยแรง
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรักษาข้าพระองค์เพราะกระดูกข้าพระองค์ทุกข์ยากลำบาก
³ทั้งจิตใจข้าพระองค์ก็ทุกข์ยากลำบากยิ่งนัก
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ อีกนานสักเท่าใด?
⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงหันมาช่วยชีวิตของข้าพระองค์ด้วยเถิด
 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอด เพราะเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์
⁵เพราะในความตาย ไม่มีการระลึกถึงพระองค์
 ในแดนคนตาย ใครเล่าจะยกย่องพระองค์?
⁶ข้าพระองค์อ่อนเปลี้ยด้วยการคร่ำครวญ
 และหลั่งน้ำตาท่วมที่นอนทุกคืน
 ที่เอนกายก็ชุ่มโชกไปด้วยน้ำตา
⁷ดวงตาข้าพระองค์ร่วงโรยไปด้วยความระทม
 มันอิดโรยเพราะคู่อริทั้งปวงของข้าพระองค์
⁸เจ้าทุกคนผู้ทำความชั่ว จงพรากไปจากข้า
 เพราะพระยาห์เวห์ทรงสดับเสียงร้องไห้ของข้าแล้ว
⁹พระยาห์เวห์ได้ทรงสดับคำวิงวอนของข้า
 พระยาห์เวห์ทรงรับคำอธิษฐานของข้า
¹⁰ศัตรูทั้งสิ้นของข้าจะอับอายและหวาดหวั่นยิ่งนัก
 เขาทั้งหลายจะหันกลับและจะอับอายในพริบตาเดียว

จงรักศัตรู

 ⁴³“ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า‘จงรักเพื่อนบ้านของท่าน และเกลียดชังศัตรูของท่าน’ ⁴⁴แต่เราบอกพวกท่านว่า จงรักศัตรูของท่าน และจงอธิษฐานเพื่อบรรดาคนที่ข่มเหงพวกท่าน ⁴⁵เพื่อว่าพวกท่านจะเป็นบุตรของพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ เพราะว่าพระองค์ทรงให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นส่องสว่างแก่คนดีและคนชั่วเสมอกัน และให้ฝนตกแก่คนชอบธรรมและคนอธรรม ⁴⁶เพราะว่าถ้าพวกท่านรักคนที่รักท่าน พวกท่านจะได้บำเหน็จอะไร? พวกคนเก็บภาษีก็ทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ? ⁴⁷ถ้าพวกท่านทักทายแต่พี่น้องของตนเท่านั้น ท่านได้ทำอะไรพิเศษยิ่งกว่าคนอื่นๆ? พวกต่างชาติก็ทำอย่างนั้นไม่ใช่หรือ? ⁴⁸เพราะฉะนั้นพวกท่านจงเป็นคนดีพร้อม เหมือนอย่างที่พระบิดาของท่าน ผู้สถิตในสวรรค์ทรงดีพร้อม

มัทธิว 6

เรื่องการทำทาน

 ¹“จงระวัง อย่าทำศาสนกิจเพื่ออวดคนอื่น ถ้าทำอย่างนั้นท่านทั้งหลายจะไม่ได้รับบำเหน็จจากพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์  ²“เพราะฉะนั้น เมื่อท่านทำทานอย่าเป่าแตรข้างหน้า เหมือนพวกคนหน้าซื่อใจคด ที่ทำในธรรมศาลาและตามถนน เพื่อให้คนสรรเสริญ เราบอกความจริงแก่พวกท่านว่า พวกเขาได้รับบำเหน็จของพวกเขาแล้ว ³แต่ท่านเมื่อทำทาน อย่าให้มือซ้ายรู้การกระทำของมือขวา ⁴เพื่อว่าทานของท่านจะเป็นทานลับ และพระบิดาของท่านผู้ทอดพระเนตรเห็นในที่ลี้ลับ จะประทานบำเหน็จแก่ท่าน

เรื่องการอธิษฐาน

 ⁵“เมื่อท่านทั้งหลายอธิษฐาน อย่าเป็นเหมือนพวกหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเขาชอบยืนอธิษฐานในธรรมศาลาและตามมุมถนนต่างๆ เพื่อจะให้คนทั้งปวงเห็น เราบอกความจริงกับพวกท่านว่าพวกเขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว ⁶ส่วนท่านเมื่ออธิษฐานจงเข้าในห้องชั้นใน และเมื่อปิดประตูแล้ว จงอธิษฐานต่อพระบิดาของท่านผู้สถิตในที่ลี้ลับ และพระบิดาของท่านผู้ทอดพระเนตรเห็นในที่ลี้ลับจะประทานบำเหน็จแก่ท่าน
⁷“แต่เมื่อพวกท่านอธิษฐาน อย่าพูดพล่อยๆ ซ้ำซาก เหมือนบรรดาคนต่างชาติเพราะเขาคิดว่าพูดมากหลายคำ พระจึงจะโปรดฟัง ⁸อย่าทำเหมือนพวกเขาเลย เพราะว่าสิ่งไรซึ่งพวกท่านจำเป็น พระบิดาของท่านทรงทราบก่อนที่ท่านจะทูลขอต่อพระองค์ ⁹เพราะฉะนั้นพวกท่านจงอธิษฐานเช่นนี้ว่า
‘ข้าแต่พระบิดาของข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้สถิตในสวรรค์
 ขอให้พระนามของพระองค์เป็นที่เคารพสักการะ
 ¹⁰ขอให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่
 ขอให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์
 ในสวรรค์เป็นอย่างไรก็ให้เป็นไปอย่างนั้นในแผ่นดินโลก
 ¹¹ขอประทานอาหารประจำวันแก่พวกข้าพระองค์ในวันนี้
 ¹²และขอทรงยกบาปผิดของพวกข้าพระองค์
 เหมือนพวกข้าพระองค์ยกโทษบรรดาคนที่ทำผิดต่อข้าพระองค์
 ¹³และขออย่าทรงนำพวกข้าพระองค์เข้าไปในการทดลอง
 แต่ขอให้พวกข้าพระองค์พ้นจากความชั่วร้ายความชั่วร้าย’

 ¹⁴“เพราะว่าถ้าพวกท่านให้อภัยการล่วงละเมิดของเพื่อนมนุษย์ พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์จะทรงให้อภัยการล่วงละเมิดของพวกท่านด้วย ¹⁵แต่ถ้าพวกท่านไม่ให้อภัยการล่วงละเมิดของเพื่อนมนุษย์ พระบิดาของท่านจะไม่ทรงให้อภัยการล่วงละเมิดของพวกท่านเหมือนกัน

เรื่องการถืออดอาหาร

 ¹⁶“เมื่อท่านทั้งหลายถืออดอาหาร อย่าทำหน้าเศร้าหมองเหมือนพวกคนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเขาทำหน้าให้มอมแมม เพื่อจะให้คนเห็นว่าเขาถืออดอาหาร เราบอกความจริงแก่พวกท่านว่า พวกเขาได้บำเหน็จของเขาแล้ว ¹⁷แต่ท่านเมื่อถืออดอาหาร จงล้างหน้าและเอาน้ำมันชโลมศีรษะ ¹⁸เพื่อคนทั้งหลายจะไม่รู้ว่าท่านถืออดอาหาร แต่ให้ปรากฏแก่พระบิดาของท่าน ผู้สถิตในที่ลี้ลับ และพระบิดาของท่าน ผู้ทอดพระเนตรเห็นในที่ลี้ลับจะประทานบำเหน็จแก่ท่าน

เรื่องการสะสมทรัพย์สมบัติ

 ¹⁹“อย่าสะสมทรัพย์สมบัติเพื่อตัวพวกท่านเองไว้ในโลก ที่อาจเป็นสนิมและที่แมลงกินเสียได้และที่ขโมยอาจทะลวงลักเอาไปได้ 20แต่จงสะสมทรัพย์สมบัติเพื่อตัวพวกท่านเองไว้ในสวรรค์ ที่ไม่มีแมลงจะกินและไม่มีสนิมจะกัด และที่ไม่มีขโมยทะลวงลักเอาไปได้ ²¹เพราะว่าทรัพย์สมบัติของท่านอยู่ที่ไหน ใจของท่านก็อยู่ที่นั่นด้วย

ประทีปของร่างกาย

 ²²“ตาเป็นประทีปของร่างกาย เพราะฉะนั้นถ้าตาของท่านปกติ ทั้งตัวของท่านก็พลอยสว่างไปด้วย 23แต่ถ้าตาของท่านผิดปกติ ทั้งตัวของท่านก็พลอยมืดไปด้วย เพราะฉะนั้นถ้าความสว่างซึ่งอยู่ในตัวท่านมืดไป ความมืดนั้นจะหนาทึบสักเพียงใดหนอ

การเป็นบ่าวสองนาย

 ²⁴“ไม่มีใครเป็นข้าสองเจ้า บ่าวสองนายได้ เพราะว่าเขาจะชังนายข้างหนึ่ง และรักนายอีกข้างหนึ่ง หรือเขาจะนับถือนายฝ่ายหนึ่ง และดูหมิ่นนายอีกฝ่ายหนึ่ง ท่านทั้งหลายจะรับใช้พระเจ้าและเงินทองพร้อมกันไม่ได้

ปฐมกาล 14

อับรามช่วยโลท

 ¹ในสมัยอัมราเฟลกษัตริย์ชินาร์ อารีโอคกษัตริย์เอลลาสาร์ เคโดร์ลาโอเมอร์กษัตริย์เอลาม และทิดาลกษัตริย์โกยิม ²กษัตริย์เหล่านี้ทำสงครามกับเบ-รากษัตริย์โสโดม กับบิรชากษัตริย์โกโมราห์ กับชินาบกษัตริย์อัดมาห์ กับเชเมเบอร์กษัตริย์เศโบยิม และกับกษัตริย์เบ-ลา(คือโศอาร์) ³กษัตริย์เหล่านี้รวมทัพกันที่หุบเขาสิดดิม(คือทะเลตาย) ⁴กษัตริย์เหล่านี้ยอมรับใช้กษัตริย์เคโดร์ลาโอเมอร์สิบสองปี แต่ในปีที่สิบสามก็กบฏ ⁵ในปีที่สิบสี่ เคโดร์ลาโอเมอร์กับบรรดากษัตริย์ที่อยู่กับท่านนั้นก็ยกมารบชนะคนเรฟาอิมที่อัชทาโรทคารนาอิม กับคนศูซิมที่ฮาม กับคนเอมิมที่ชาเวห์-คีริยาธาอิม ⁶และคนโฮรีที่แถบภูเขาเสอีร์ จนถึงเอลปารานใกล้ถิ่นทุรกันดาร ⁷แล้วกลับมาถึงเอนมิสปัท(คือคาเดช) รบชนะเขตแดนทั้งหมดของคนอามาเลขและแม้แต่ของคนอาโมไรต์ที่ตั้งอยู่ ณ ฮาซาโซนทามาร์ ⁸แล้วกษัตริย์เมืองโสโดม กษัตริย์เมืองโกโมราห์ กษัตริย์เมืองอัดมาห์ กษัตริย์เมืองเศโบยิมและกษัตริย์เมืองเบ-ลา(คือ โศอาร์) ก็ไปรวมกันเพื่อทำสงครามที่หุบเขาสิดดิม ⁹ปะทะกับเคโดร์ลาโอเมอร์กษัตริย์เอลาม ทิดาลกษัตริย์โกยิม อัมราเฟลกษัตริย์ชินาร์ และอารีโอคกษัตริย์เอลลาสาร์ กษัตริย์สี่องค์ต่อสู้กับห้าองค์ ¹⁰ที่หุบเขาสิดดิมนั้นมีบ่อยางมะตอยเต็มไปหมด เมื่อกษัตริย์เมืองโสโดมและกษัตริย์เมืองโกโมราห์หลบหนี จึงตกลงไปในนั้น ส่วนคนที่เหลือก็หนีไปที่ภูเขา ¹¹ข้าศึกยึดข้าวของและเสบียงอาหารทั้งหมดของโสโดมและโกโมราห์ แล้วก็ไป ¹²พวกเขาจับโลท (บุตรของน้องชายอับราม) ซึ่งอยู่ที่โสโดม และยึดข้าวของของเขาไปด้วย
 ¹³มีคนหนึ่งหนีมาจากที่รบนั้นบอกให้อับรามคนฮีบรูรู้ อับรามอาศัยอยู่ที่หมู่ต้นโอ๊กของมัมเรคนอาโมไรต์ พี่น้องของเอชโคล์และอาเนอร์ คนเหล่านี้เป็นพันธมิตรของอับราม ¹⁴เมื่ออับรามได้ยินว่าญาติของท่านถูกจับไป จึงนำคนชำนาญศึกที่เกิดในบ้านของท่าน 318 คนไล่ตามไปถึงเมืองดาน ¹⁵อับรามจึงแบ่งคนเข้าต่อสู้พวกข้าศึกในเวลากลางคืน ทั้งท่านและพวกคนใช้ของท่านโจมตีพวกข้าศึก และไล่ตามพวกเขาไปถึงโฮบาห์เหนือดามัสกัส ¹⁶แล้วท่านนำข้าวของทั้งหมดกลับคืนมา และนำโลทญาติของท่านกลับมา พร้อมกับข้าวของของเขา รวมทั้งบรรดาผู้หญิงและประชาชนด้วย

เมลคีเซเดคอวยพรอับราม

¹⁷เมื่ออับรามกลับจากการรบชนะกษัตริย์เคโดร์ลาโอเมอร์และกษัตริย์ทั้งหลายที่อยู่ด้วยกันแล้ว กษัตริย์เมืองโสโดมก็มาพบอับรามที่หุบเขาชาเวห์(คือหุบเขาของกษัตริย์) ¹⁸เมลคีเซเดคผู้เป็นทั้งกษัตริย์ซาเลมและปุโรหิตของพระเจ้าผู้สูงสุด ก็นำขนมปังกับเหล้าองุ่นมาให้ ¹⁹แล้วอวยพรท่าน กล่าวว่า
 “ขอให้อับรามรับพรจากพระเจ้าผู้สูงสุด
 ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
 ²⁰ขอพระเกียรติเป็นของพระเจ้าผู้สูงสุด
 ผู้ทรงมอบศัตรูทั้งหลายไว้ในมือของท่าน”
อับรามก็มอบหนึ่งในสิบจากข้าวของทั้งหมดนั้นถวายแก่กษัตริย์เมลคีเซเดค ²¹ฝ่ายกษัตริย์เมืองโสโดมตรัสแก่อับรามว่า “ขอคืนคนให้แก่เรา แต่ข้าวของนั้นท่านจงเอาไปเถิด” ²²อับรามกล่าวแก่กษัตริย์เมืองโสโดมว่า “ข้าพเจ้ายกมือสาบานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้สูงสุด ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ²³ว่า แม้เส้นด้ายหรือสายรัดรองเท้า หรือทุกอย่างที่เป็นของของท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่รับเพื่อไม่ให้ท่านพูดได้ว่า ‘เราได้ทำให้อับรามมั่งมี’ ²⁴เว้นแต่เสบียงอาหารที่คนของข้าพเจ้าได้รับประทานเท่านั้น กับส่วนของคนที่ไปกับข้าพเจ้า อาเนอร์ เอชโคล์ และมัมเร ให้พวกเขารับส่วนของพวกเขาไปเถิด”

ปฐมกาล 15

พันธสัญญาซึ่งพระเจ้าทรงทำกับอับราม

 ¹ภายหลังสิ่งเหล่านี้พระดำรัสของพระยาห์เวห์มาถึงอับรามทางนิมิตว่า “อับรามเอ๋ย เจ้าอย่ากลัวเลย เราเป็นโล่ของเจ้า บำเหน็จของเจ้าจะมากมายนัก” ²อับรามทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์จะทรงให้อะไรแก่ข้าพระองค์? ด้วยว่าข้าพระองค์ยังไม่มีบุตรเลย และเอลีเอเซอร์ชาวเมืองดามัสกัสคนนี้ จะเป็นทายาทของข้าพระองค์” ³อับรามทูลอีกว่า “ขอพระองค์ทรงดู พระองค์ไม่ได้ทรงให้บุตรแก่ข้าพระองค์ แล้วขอทรงดู คนที่เกิดในบ้านของข้าพระองค์ก็จะเป็นผู้รับมรดกของข้าพระองค์” ⁴เวลานั้นพระดำรัสของพระยาห์เวห์มาถึงอับรามว่า “คนนี้จะไม่ได้เป็นผู้รับมรดกของเจ้า แต่บุตรชายที่เกิดจากเจ้าจะเป็นผู้รับมรดกของเจ้า” ⁵พระองค์จึงพาอับรามออกมาข้างนอกแล้วตรัสว่า “มองดูฟ้าสิ ถ้าเจ้าสามารถนับดาวทั้งหลายได้ ก็นับไป” แล้วพระองค์ตรัสกับท่านว่า “เชื้อสายของเจ้าจะเป็นเช่นนั้น” ⁶อับรามก็เชื่อพระยาห์เวห์ ความเชื่อนั้นพระองค์ทรงถือว่าเป็นความชอบธรรมแก่ท่าน
 ⁷แล้วพระองค์ตรัสแก่อับรามว่า “เราคือยาห์เวห์ผู้พาเจ้าออกจากเมืองเออร์ของชาวเคลเดีย เพื่อจะยกดินแดนนี้ให้เป็นกรรมสิทธิ์ของเจ้า” ⁸อับรามทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ข้าพระองค์จะทราบได้อย่างไรว่า จะได้ดินแดนนี้เป็นกรรมสิทธิ์?” ⁹พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า “เอาลูกโคตัวเมียอายุสามปี แพะตัวเมียอายุสามปีและแกะตัวผู้อายุสามปี นกเขาตัวหนึ่งกับนกพิราบตัวหนึ่งมาให้เรา” ¹⁰อับรามจึงนำสัตว์ทั้งหมดเหล่านี้มาถวาย และผ่าครึ่งวางข้างละซีกตรงกัน แต่ไม่ได้ผ่าครึ่งนก ¹¹เมื่อฝูงเหยี่ยวบินลงมาที่ซากสัตว์เหล่านั้น อับรามก็ไล่ไปเสีย
 ¹²เมื่อเวลาดวงอาทิตย์ใกล้จะตก อับรามก็นอนหลับสนิท เวลานั้นความกลัวและความมืดอย่างยิ่งก็มาทับถมอับราม ¹³พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า “เจ้าจงรู้แน่เถิดว่าเชื้อสายของเจ้าจะเป็นคนต่างด้าวในดินแดนซึ่งไม่ใช่ที่ของพวกเขา และพวกเขาจะต้องรับใช้ชาวเมืองนั้น ชาวเมืองนั้นจะกดขี่เขาถึงสี่ร้อยปี ¹⁴ส่วนชนชาติที่เขารับใช้อยู่นั้น เราจะพิพากษาลงโทษ ต่อมาเชื้อสายของเจ้าจะออกมา พร้อมกับทรัพย์สมบัติมากมาย ¹⁵ฝ่ายเจ้าจะไปยังบรรพบุรุษของเจ้าอย่างสงบ เขาจะฝังศพเจ้าเมื่อเจ้าชรามากแล้ว ¹⁶ในชั่วอายุที่สี่ เชื้อสายของเจ้าจะกลับมาที่นี่อีก ด้วยว่าความบาปชั่วของคนอาโมไรต์ยังไม่ครบถ้วน”
 ¹⁷เมื่อดวงอาทิตย์ตกและมืดมิดก็มีเตาที่ควันพลุ่งอยู่ และคบเพลิงเลื่อนลอยมาระหว่างกลางซีกสัตว์เหล่านั้น ¹⁸ในวันนั้นพระยาห์เวห์ทรงทำพันธสัญญากับอับรามว่า “เรามอบดินแดนนี้ให้เชื้อสายของเจ้าแล้ว ตั้งแต่แม่น้ำอียิปต์ไปถึงแม่น้ำใหญ่ คือแม่น้ำยูเฟรติส ¹⁹ทั้งแผ่นดินคนเคไนต์ คนเคนัส และคนขัดโมไนต์ ²⁰ กับคนฮิตไทต์ คนเปริสซี คนเรฟาอิม 21คนอาโมไรต์ คนคานาอัน คนเกอร์กาชีและคนเยบุสด้วย”

ปฐมกาล 16

กำเนิดของอิชมาเอล

 ¹ฝ่ายนางซารายภรรยาของอับรามไม่มีบุตรให้ท่าน นางมีหญิงคนใช้ชาวอียิปต์คนหนึ่งชื่อฮาการ์ ²นางซารายจึงพูดกับอับรามว่า “ดูเถิด พระยาห์เวห์ไม่ทรงให้ฉันมีบุตร ขอจงเข้าไปหาคนใช้ของฉันเถิด บางทีฉันจะได้บุตรโดยนางนั้น” อับรามก็ฟังเสียงนางซาราย ³เมื่ออับรามอยู่ในดินแดนคานาอันได้สิบปีแล้ว นางซารายภรรยาก็ยกฮาการ์คนอียิปต์หญิงคนใช้ของนางให้เป็นภรรยาของอับรามสามีของนาง ⁴อับรามเข้าไปหานางฮาการ์ นางก็ตั้งครรภ์ เมื่อนางรู้ว่าตั้งครรภ์แล้วก็ดูหมิ่นนายผู้หญิง ⁵นางซารายจึงพูดกับอับรามว่า “ให้ความผิดที่ทำต่อฉันตกอยู่กับท่าน ฉันเองให้หญิงคนใช้ไว้ในอ้อมอกของท่าน แต่เมื่อหญิงนั้นรู้ว่านางตั้งครรภ์แล้ว ก็ดูหมิ่นฉัน ขอพระยาห์เวห์ทรงตัดสินระหว่างฉันกับท่าน” ⁶อับรามพูดกับนางซารายว่า “นี่แน่ะ หญิงคนใช้ของเจ้าอยู่ในอำนาจของเจ้า จงทำแก่นางตามที่เจ้าเห็นควรเถิด” นางซารายเคี่ยวเข็ญหญิงนั้น จนนางหนีไปให้พ้นหน้า
 ⁷ทูตของพระยาห์เวห์พบหญิงนั้นที่น้ำพุในถิ่นทุรกันดาร ข้างทางที่จะไปชูร์ ⁸จึงถามว่า “ฮาการ์ หญิงคนใช้ของนางซาราย เจ้ามาจากไหนและเจ้าจะไปไหน?” นางทูลตอบว่า “ข้าพระองค์หนีมาให้พ้นหน้านางซาราย นายของข้าพระองค์” ⁹ทูตของพระยาห์เวห์จึงกล่าวว่า “กลับไปหานายผู้หญิงของเจ้า และยอมอยู่ใต้บังคับนางเถิด” ¹⁰ทูตของพระยาห์เวห์กล่าวแก่หญิงนั้นว่า “เราจะให้เชื้อสายของเจ้าทวีมากขึ้นจนนับไม่ถ้วน” ¹¹ทูตของพระยาห์เวห์กล่าวแก่นางอีกว่า “นี่แน่ะ เจ้ามีครรภ์แล้ว จะคลอดบุตรชาย และจะตั้งชื่อบุตรนั้นว่าอิชมาเอลแปลว่า พระเจ้าทรงรับฟัง เพราะพระยาห์เวห์ทรงรับฟังความทุกข์ร้อนของเจ้า ¹²บุตรนั้นจะมีนิสัยเหมือนลาป่า มือเขาจะต่อสู้คนทั้งปวง และมือคนทั้งปวงจะต่อสู้เขา เขาจะอาศัยตรงหน้าพี่น้องทั้งปวงของเขา” ¹³นางฮาการ์จึงเรียกพระนามพระยาห์เวห์ผู้ตรัสแก่นางว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า ผู้ทรงเห็นข้าพเจ้า” เพราะนางพูดว่า “ที่นี่ข้าพเจ้าได้เห็นพระองค์ ผู้ทรงเห็นข้าพเจ้าจริงๆ หรือ?” ¹⁴บ่อน้ำนั้นจึงมีชื่อว่าเบเออลาไฮรอยอยู่ระหว่างคาเดชกับเบเรด
¹⁵นางฮาการ์มีบุตรชายกับอับราม อับรามตั้งชื่อบุตรที่นางฮาการ์คลอดนั้นว่าอิชมาเอล ¹⁶เมื่อนางฮาการ์คลอดอิชมาเอลให้แก่อับรามนั้น อายุอับรามได้ 86 ปี