สายด่วนถึงพระเจ้า

คำหนุนใจให้อดทนและวางใจในพระยาห์เวห์

ของดาวิด

¹อย่าฉุนเฉียวเพราะคนทำชั่ว
 อย่าอิจฉาคนทำผิด
²เพราะไม่ช้าพวกเขาจะเหี่ยวไปเหมือนต้นหญ้า
 และแห้งไปเหมือนพืชที่เคยเขียวสด
³จงวางใจในพระยาห์เวห์ และจงทำความดี
 จงอาศัยอยู่ในแผ่นดิน และจงชื่นบานกับความปลอดภัย
⁴จงปีติยินดีในพระยาห์เวห์
 และพระองค์จะประทานตามใจปรารถนาของท่าน
⁵จงมอบทางของท่านไว้กับพระยาห์เวห์
 จงวางใจในพระองค์ แล้วพระองค์จะทรงช่วยท่าน
⁶พระองค์จะทรงให้ความชอบธรรมของท่านปรากฏอย่างความสว่าง
 และให้ความยุติธรรมของท่านปรากฏอย่างเที่ยงวัน
⁷จงสงบอยู่ต่อพระยาห์เวห์ และเพียรรอคอยพระองค์
 อย่าฉุนเฉียวเมื่อคนพบความสำเร็จในทางของเขา
 หรือเมื่อคนทำตามแผนชั่ว
⁸จงระงับความโกรธ และละความพิโรธ
 อย่าฉุนเฉียว มีแต่จะชั่วไป
⁹เพราะคนที่ทำชั่วจะถูกตัดออกไป
 แต่ผู้ที่รอคอยพระยาห์เวห์จะได้แผ่นดินเป็นมรดก

คนเจ็บป่วยมากมายได้รับการรักษา

 ³⁸เมื่อพระองค์ทรงลุกออกจากธรรมศาลา ก็เสด็จเข้าไปในบ้านของซีโมน แม่ยายของซีโมนกำลังป่วยมีไข้สูง พวกเขาจึงอ้อนวอนขอให้พระองค์ช่วยนาง ³⁹พระองค์ทรงยืนอยู่ข้างคนป่วย ตรัสสั่งไข้ให้ออกจากนาง แล้วไข้ก็หาย และในทันใดนั้นแม่ยายของซีโมนก็ลุกขึ้นมาปรนนิบัติพระองค์กับพวกของพระองค์ ⁴⁰พอตะวันยอแสง ใครที่มีคนเจ็บเป็นโรคต่างๆ ก็พามาหาพระองค์ พระองค์วางพระหัตถ์ถูกต้องเขาทุกคนให้หายจากโรค ⁴¹ผีก็ออกจากตัวของหลายคนและร้องว่า “ท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า” แต่พระองค์ทรงห้ามพวกมันพูด เพราะมันรู้ว่าพระองค์เป็นพระคริสต์

การทรงเทศนาสั่งสอนตามที่ต่างๆ

 ⁴²พอถึงรุ่งเช้า พระองค์เสด็จออกไปยังที่เงียบสงัด ฝูงชนก็เที่ยวเสาะหาพระองค์ เมื่อพบแล้วก็หน่วงเหนี่ยวพระองค์ไว้ไม่ให้จากพวกเขาไป ⁴³แต่พระองค์ตรัสกับเขาว่า “เราต้องไปประกาศข่าวประเสริฐเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าแก่เมืองอื่นๆ ด้วย พระองค์ทรงใช้เรามาก็เพราะเหตุนี้” ⁴⁴พระองค์จึงทรงเทศนาสั่งสอนต่อไปในธรรมศาลาต่างๆ ทั่วยูเดีย

ลูกา 5

การทรงเรียกสาวกกลุ่มแรก

 ¹ต่อมาขณะที่พระองค์ทรงยืนอยู่บนฝั่งทะเลสาบเยนเนซาเรท และฝูงชนกำลังเบียดเสียดพระองค์เพื่อฟังพระวจนะของพระเจ้านั้น ²พระองค์ทอดพระเนตรเห็นเรือสองลำจอดอยู่ที่ริมฝั่งทะเลสาบ แต่ชาวประมงขึ้นจากเรือแล้วและกำลังซักอวนอยู่ ³พระองค์จึงเสด็จลงเรือลำหนึ่งซึ่งเป็นเรือของซีโมน ทรงขอให้เขาถอยออกไปจากฝั่งหน่อยหนึ่ง แล้วพระองค์ประทับลงสอนฝูงชนจากเรือลำนั้น ⁴เมื่อพระองค์ตรัสสอนเสร็จแล้ว จึงตรัสกับซีโมนว่า “จงถอยออกไปที่น้ำลึก แล้วหย่อนอวนลงจับปลา” ⁵ซีโมนทูลตอบว่า “อาจารย์ เราทอดอวนมาตลอดทั้งคืนแล้วไม่ได้อะไรเลย แต่ข้าพเจ้าก็จะหย่อนอวนลงตามคำของท่าน” ⁶เมื่อพวกเขาหย่อนลงแล้วก็จับปลาได้จำนวนมากจนอวนของเขาเริ่มจะปริ ⁷พวกเขาจึงทำสัญญาณบอกเพื่อนๆ ที่อยู่ในเรืออีกลำหนึ่งให้มาช่วย พวกเขาก็มา และได้ปลาเต็มเรือทั้งสองลำจนเรือเพียบ ⁸เมื่อซีโมนเปโตรเห็นอย่างนั้นแล้ว ก็ทรุดตัวลงที่เข่าของพระเยซูทูลว่า “นายเจ้าข้า ขอท่านไปให้ห่างจากข้าพเจ้าเถิด เพราะว่าข้าพเจ้าเป็นคนบาป” ⁹เนื่องจากเขากับคนทั้งหลายที่อยู่ด้วยกันประหลาดใจเรื่องปลาที่เขาจับได้นั้น ¹⁰ยากอบและยอห์นบุตรของเศเบดี ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมอาชีพกับซีโมนก็ประหลาดใจเหมือนกัน พระเยซูตรัสกับซีโมนว่า “อย่ากลัวเลย ตั้งแต่นี้ไปท่านจะเป็นผู้จับคำกริยาเป็นคำที่ใช้เกี่ยวกับการจับปลาคน” ¹¹เมื่อนำเรือมาถึงฝั่งแล้ว พวกเขาก็สละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างและตามพระองค์ไป

การทรงรักษาคนโรคเรื้อน

 ¹²ต่อมาขณะที่พระเยซูประทับอยู่ในเมืองแห่งหนึ่ง ที่นั่นมีคนหนึ่งเป็นโรคเรื้อนเต็มทั้งตัว เมื่อเขาเห็นพระเยซูก็ซบหน้าลงถึงดินทูลอ้อนวอนพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอเพียงแต่พระองค์เต็มพระทัยเท่านั้น ก็จะทำให้ข้าพระองค์หายสะอาดได้” ¹³พระองค์จึงยื่นพระหัตถ์แตะต้องเขาแล้วตรัสว่า “เราเต็มใจ จงหายสะอาดเถิด” ทันใดนั้นโรคเรื้อนของเขาก็หาย ¹⁴พระองค์จึงกำชับเขาไม่ให้บอกใคร และตรัสว่า “จงไปแสดงตัวต่อปุโรหิต และถวายเครื่องบูชาสำหรับคนที่หายโรคเรื้อนแล้วตามที่โมเสสสั่งไว้ เพื่อเป็นหลักฐานยืนยันต่อทุกคน” ¹⁵แต่กิตติศัพท์ของพระองค์ยิ่งเลื่องลือไป และมหาชนมาชุมนุมกันเพื่อจะฟังพระองค์และรับการรักษาโรคต่างๆ ¹⁶แต่พระองค์มักจะเสด็จออกไปยังที่เปลี่ยวและทรงอธิษฐาน

เครื่องบูชาชนิดต่างๆ

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงกล่าวกับคนอิสราเอลคือพูดกับพวกเขาว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายเข้าในแผ่นดินที่เจ้าจะไปอาศัยอยู่ซึ่งเราให้แก่พวกเจ้านั้น ³ถ้าพวกเจ้านำเครื่องเผาบูชาจากฝูงโคหรือฝูงแพะแกะมาถวายพระยาห์เวห์เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว หรือเป็นเครื่องสัตวบูชาเพื่อแก้บน หรือเป็นเครื่องบูชาถวายด้วยความสมัครใจ หรือถวายในเทศกาลเลี้ยงตามกำหนด เพื่อให้มีกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ ⁴ก็ให้คนที่นำเครื่องบูชามาถวายแด่พระยาห์เวห์นั้น นำธัญบูชามาถวายคือแป้งอย่างดีหนึ่งกิโลกรัมเคล้าน้ำมันประมาณหนึ่งลิตร ⁵และเจ้าจงจัดเหล้าองุ่นประมาณหนึ่งลิตร เป็นเครื่องดื่มบูชาคู่กับลูกแกะทุกตัวที่เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว หรือที่เป็นเครื่องสัตวบูชา ⁶และสำหรับแกะผู้ตัวหนึ่ง เจ้าจงจัดธัญบูชาด้วยแป้งอย่างดีสองกิโลกรัมเคล้าน้ำมันประมาณหนึ่งลิตรครึ่ง ⁷แต่สำหรับเครื่องดื่มบูชานั้น เจ้าจงถวายเหล้าองุ่นหนึ่งลิตรครึ่งให้เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ ⁸และเมื่อเจ้าจัดลูกโคเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว หรือเป็นเครื่องสัตวบูชาเพื่อแก้บน หรือเป็นศานติบูชาแด่พระยาห์เวห์ ⁹ก็ให้นำธัญบูชามาถวายคู่กับโคผู้นั้นคือแป้งอย่างดีสามกิโลกรัมเคล้าน้ำมันสองลิตร ¹⁰และให้นำเครื่องดื่มบูชาคือเหล้าองุ่นสองลิตรเพื่อการเผาบูชา และเป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์
 ¹¹“จงทำเช่นนี้สำหรับโคผู้หรือแกะผู้ทุกตัว หรือสำหรับลูกแกะผู้หรือลูกแพะทุกตัว ¹²จงทำเช่นนี้กับสัตว์ทุกตัวตามจำนวนที่เจ้าจัดถวาย ¹³คนพื้นเมืองจะต้องทำเช่นนี้ทุกคน เมื่อจะถวายเครื่องเผาบูชาเป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ ¹⁴ถ้าคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้าชั่วคราว หรือผู้ที่อยู่อย่างถาวรท่ามกลางพวกเจ้า จะถวายเครื่องเผาบูชาเป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ ก็ให้เขาทั้งหลายทำเช่นเดียวกับที่พวกเจ้าทำนั้น ¹⁵จะต้องมีกฎเกณฑ์อย่างเดียวกันสำหรับชุมนุมชน และสำหรับคนต่างด้าวผู้มาอาศัยอยู่กับเจ้า เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตลอดชาติพันธุ์ของเจ้า คือพวกเจ้าเป็นอย่างไร คนต่างด้าวก็ต้องเป็นอย่างนั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹⁶จะต้องมีธรรมบัญญัติและกฎหมายอย่างเดียวกันสำหรับพวกเจ้า และสำหรับคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้า”
 ¹⁷พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹⁸“จงกล่าวกับคนอิสราเอลคือพูดกับพวกเขาว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายมาถึงแผ่นดินที่เราจะให้เจ้าเข้าไป ¹⁹และเมื่อเจ้ารับประทานอาหารของแผ่นดินนั้น เจ้าจงถวายเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์ ²⁰จงเอาแป้งส่วนแรกของเจ้าที่บดแล้วมาทำขนมก้อนหนึ่งถวายเป็นเครื่องถวาย เป็นเครื่องถวายที่ได้จากลานนวดข้าว เจ้าจงถวายขนมนี้ ²¹จงเอาแป้งส่วนแรกของเจ้าที่บดแล้วถวายเป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์ตลอดชาติพันธุ์ของเจ้าทั้งหลาย
 ²²“แต่ถ้าเจ้าทั้งหลายทำผิดโดยไม่เจตนา และไม่ได้ทำตามพระบัญญัติทั้งหมดนี้ ซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสส ²³คือทุกอย่างที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาพวกเจ้าโดยโมเสส ตั้งแต่วันที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา และสืบต่อๆ ไปตลอดชาติพันธุ์ของเจ้าทั้งหลาย ²⁴และถ้าเป็นการทำผิดโดยไม่เจตนา โดยที่ชุมนุมชนไม่รู้เห็นด้วย ให้ชุมนุมชนทั้งหมดถวายโคหนุ่มตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ให้เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ พร้อมกับธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาที่คู่กันตามกฎเกณฑ์ รวมทั้งถวายแพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ²⁵และให้ปุโรหิตลบมลทินบาปให้แก่ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมด และเขาทั้งหลายจะได้รับการอภัย เพราะเป็นการทำผิดโดยไม่เจตนา และเขาได้ถวายเครื่องเผาบูชาของพวกเขาแด่พระยาห์เวห์ และถวายเครื่องบูชาลบล้างบาปเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพื่อความผิดโดยไม่เจตนาของเขา ²⁶แล้วชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดจะได้รับการอภัย พร้อมกับคนต่างด้าวผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางเขาทั้งหลาย เพราะว่าประชาชนทั้งหมดเกี่ยวพันกับความผิดโดยไม่เจตนานั้น
 ²⁷“ถ้าผู้ใดทำบาปที่เป็นความผิดโดยไม่เจตนา ก็ให้คนนั้นถวายแพะเมียอายุหนึ่งปีเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ²⁸และให้ปุโรหิตลบมลทินบาปให้คนนั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์เนื่องจากบาปที่เขาทำผิดโดยไม่เจตนา ให้ลบมลทินบาปแก่เขาแล้วเขาจะได้รับการอภัย ²⁹จงมีธรรมบัญญัติอย่างเดียวกันสำหรับผู้ทำผิดโดยไม่เจตนา คือทั้งคนอิสราเอลผู้เป็นคนพื้นเมือง และคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา ³⁰แต่ถ้าคนใดคนหนึ่งทำผิดอย่างจงใจ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนพื้นเมืองหรือเป็นคนต่างด้าว คนนั้นได้หมิ่นประมาทพระยาห์เวห์ เขาจะต้องถูกตัดออกจากท่ามกลางชนชาติของตน ³¹เพราะเขาดูหมิ่นพระดำรัสของพระยาห์เวห์ และขัดขืนพระบัญญัติของพระองค์ เขาต้องถูกตัดออกอย่างแน่นอน เขาต้องรับโทษของตน”

โทษของคนที่ละเมิดวันสะบาโต

³²ขณะที่คนอิสราเอลอยู่ในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาพบชายคนหนึ่งไปเก็บฟืนในวันสะบาโต ³³พวกที่พบเขาเก็บฟืนก็พาเขามาหาโมเสส อาโรน และชุมนุมชนทั้งหมด ³⁴เขาจึงขังคนนั้นไว้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะทำกับเขาอย่างไร ³⁵แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ชายคนนั้นจะต้องถูกลงโทษถึงตาย ชุมนุมชนทั้งหมดต้องเอาหินขว้างเขาให้ตายที่นอกค่าย” ³⁶ชุมนุมชนทั้งหมดจึงพาเขามาที่นอกค่าย และเอาหินขว้างเขาจนตาย ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ติดพู่ที่ชายเสื้อคลุม
 ³⁷แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ³⁸“จงพูดกับคนอิสราเอลและสั่งพวกเขาให้ทำพู่ที่มุมของชายเสื้อคลุมตลอดชาติพันธุ์ของเขา และให้เอาด้ายสีฟ้าติดที่พู่ของแต่ละมุม ³⁹เพื่อเจ้าทั้งหลายจะมองดูพู่นั้น และจดจำพระบัญญัติทั้งหมดของพระยาห์เวห์แล้วปฏิบัติตาม เพื่อเจ้าจะไม่ทำอะไรตามความพอใจของเจ้า หรือตามที่ตาของพวกเจ้าอยากเห็น ซึ่งนำให้เจ้าหลงไปเล่นชู้ตามนั้น ⁴⁰เพื่อว่าพวกเจ้าจะจดจำและทำตามพระบัญญัติทั้งหมดของเรา และเป็นคนบริสุทธิ์แด่พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย ⁴¹เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้นำพวกเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์ เพื่อเป็นพระเจ้าของพวกเจ้า เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า”

กันดารวิถี 16

การกบฏของโคราห์ ดาธานและอาบีรัม

 ¹โคราห์บุตรอิสฮาร์ ผู้เป็นบุตรโคฮาท ผู้เป็นบุตรเลวีพาคนไปพร้อมกับดาธาน อาบีรัมบุตรเอลีอับ และโอนบุตรเปเลทซึ่งเป็นบุตรรูเบน ²แล้วเริ่มต่อต้านโมเสส พร้อมกับผู้ชายอิสราเอลจำนวน 250 คน ซึ่งเป็นผู้นำของชุมนุมชนที่เลือกมาจากที่ประชุม และเป็นคนมีชื่อเสียง ³เขาทั้งหลายมาชุมนุมกันต่อต้านโมเสสและอาโรน กล่าวกับท่านทั้งสองว่า “ท่านทำเกินเหตุ เพราะว่าชุมนุมชนทั้งหมดก็บริสุทธิ์ทุกๆ คน และพระยาห์เวห์สถิตท่ามกลางพวกเขา ทำไมท่านทั้งสองจึงผยองขึ้นเหนือที่ประชุมของพระยาห์เวห์?” ⁴เมื่อโมเสสได้ยินแล้วก็ซบหน้าลง ⁵ท่านจึงพูดกับโคราห์และพรรคพวกของเขาว่า “พรุ่งนี้เช้าพระยาห์เวห์จะทรงสำแดงให้รู้ว่า ใครเป็นของพระองค์และใครเป็นคนบริสุทธิ์ และจะทรงให้คนนั้นเข้าใกล้พระองค์ ใครคือคนที่พระองค์ทรงเลือก พระองค์จะโปรดให้เขาเข้าไปใกล้พระองค์ ⁶จงทำอย่างนี้ ให้โคราห์และพรรคพวกของเขานำกระถางไฟมา ⁷จงเอาไฟใส่ลงไปพร้อมกับเครื่องหอมเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในวันพรุ่งนี้ คนที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกก็จะเป็นคนบริสุทธิ์ บุตรของเลวีเอ๋ย พวกท่านทำเกินเลยไปแล้ว” ⁸และโมเสสพูดกับโคราห์ว่า “พวกท่านผู้เป็นบุตรของเลวีจงฟัง ⁹การที่พระเจ้าของอิสราเอลแยกพวกท่านออกจากชุมนุมชนอิสราเอล เพื่อนำพวกท่านให้มาใกล้พระองค์ ให้ทำหน้าที่ในพลับพลาของพระยาห์เวห์ และให้มายืนอยู่ต่อหน้าชุมนุมชนเพื่อปรนนิบัติพวกเขานั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับท่านหรือ? ¹⁰พระองค์ทรงนำท่านและพี่น้องทั้งหมดของท่าน คือบุตรหลานของเลวีมาใกล้พระองค์ และท่านทั้งหลายยังแสวงหาตำแหน่งปุโรหิตด้วยอีกหรือ? ¹¹เพราะฉะนั้นท่านและพรรคพวกของท่านประชุมกันก็เป็นการต่อสู้พระยาห์เวห์ ส่วนอาโรน เขาเป็นใครเล่าที่ท่านบ่นว่าเขา?”
 ¹²โมเสสส่งคนไปเรียกดาธานและอาบีรัมบุตรเอลีอับ แต่เขาทั้งสองว่า “เราไม่ไป ¹³การที่ท่านนำเราออกจากแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์เพื่อจะฆ่าเสียในถิ่นทุรกันดาร และเพื่อท่านจะเป็นเจ้านายเหนือเราด้วยนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยอยู่หรือ? ¹⁴ยิ่งกว่านั้น ท่านก็ไม่ได้นำเราเข้าไปยังแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ทั้งไม่ได้ให้เรารับที่นาหรือสวนองุ่นเป็นมรดก ท่านจะควักตาคนเหล่านี้ออกหรือ? เราไม่ขึ้นไป”
 ¹⁵โมเสสโกรธมากและกราบทูลพระยาห์เวห์ว่า “ขออย่าทรงรับเครื่องบูชาของพวกเขา ข้าพระองค์ไม่ได้เอาลาของเขามาแม้แต่ตัวเดียว และข้าพระองค์ไม่ได้ทำร้ายพวกเขาสักคนเดียว” ¹⁶และโมเสสพูดกับโคราห์ว่า “ตัวท่านและพรรคพวกของท่านทั้งหมดจงมาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในวันพรุ่งนี้ ทั้งตัวท่าน พรรคพวกของท่าน และอาโรน ¹⁷ให้ทุกคนนำกระถางไฟของตนไป และใส่เครื่องหอมในนั้น แล้วให้ทุกคนนำกระถางไฟมาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ มีกระถางไฟ 250 ใบด้วยกัน ทั้งตัวท่านและอาโรนต่างก็ให้เอากระถางไฟของตนไป” ¹⁸ดังนั้นแต่ละคนจึงนำกระถางไฟของตนมา แล้วต่างเอาไฟและเครื่องหอมใส่ และพวกเขาไปยืนอยู่ตรงทางเข้าเต็นท์นัดพบพร้อมกับโมเสสและอาโรน ¹⁹โคราห์ก็รวบรวมชุมนุมชนทั้งหมดตรงทางเข้าเต็นท์นัดพบ และประจันหน้าท่านทั้งสอง แล้วพระสิริของพระยาห์เวห์ก็ปรากฏต่อชุมนุมชนทั้งหมด
 ²⁰พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า ²¹“จงแยกตัวจากท่ามกลางชุมนุมชนนี้ เพื่อเราจะผลาญพวกเขาเสียในพริบตาเดียว” ²²เขาทั้งสองซบหน้าลงกราบทูลว่า “ข้าแต่พระเจ้าผู้ทรงเป็นพระเจ้าแห่งวิญญาณของมนุษย์ทุกคน เมื่อคนเดียวทำบาป พระองค์จะทรงพระพิโรธต่อชุมนุมชนทั้งหมดหรือ?” ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²⁴“จงพูดกับชุมนุมชนว่า จงออกห่างจากที่อยู่ของโคราห์ ดาธาน และอาบีรัม”
 ²⁵แล้วโมเสสก็ลุกขึ้นไปหาดาธานและอาบีรัม และพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอลก็ตามท่านไป ²⁶โมเสสจึงพูดกับชุมนุมชนนั้นว่า “ท่านทั้งหลายจงออกห่างจากเต็นท์ของคนชั่วพวกนี้ อย่าแตะต้องอะไรของพวกเขา มิฉะนั้นท่านทั้งหลายจะถูกกวาดไปกับการบาปทั้งหมดของเขาด้วย” ²⁷ดังนั้นเขาทั้งหลายก็ออกห่างจากรอบๆ ที่อยู่ของโคราห์ ดาธาน และอาบีรัม ส่วนดาธานกับอาบีรัมออกมายืนอยู่ที่ประตูเต็นท์ของตน พร้อมกับภรรยา บุตรชาย และลูกเล็กๆ ของเขา ²⁸และโมเสสกล่าวว่า “ดังนี้แหละท่านทั้งหลายจะทราบว่า พระยาห์เวห์ทรงใช้ข้ามาทำการทั้งหมดนี้ ข้าไม่ได้ทำตามอำเภอใจของข้าเอง ²⁹ถ้าคนเหล่านี้ตายอย่างคนปกติทุกคนที่ตายไป หรือมีเคราะห์ร้ายอย่างคนปกติมาถึงพวกเขา ก็หมายความว่าพระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงใช้ข้ามา ³⁰แต่ถ้าพระยาห์เวห์ทรงบันดาลสิ่งใหม่ให้เกิดขึ้น และแผ่นดินอ้าปากกลืนพวกเขาเข้าไปพร้อมกับข้าวของทั้งหมดของเขา และเขาทั้งหลายลงไปสู่แดนคนตายทั้งเป็น ท่านทั้งหลายก็จงทราบเถิดว่า คนเหล่านี้ได้หมิ่นประมาทพระยาห์เวห์”
 ³¹เมื่อท่านกล่าวถ้อยคำทั้งหมดนี้จบ แผ่นดินใต้ที่พวกเขายืนอยู่ก็แยกออก ³²และแผ่นดินก็อ้าปากกลืนเขาทั้งหลายกับครัวเรือน และคนทั้งหมดของโคราห์กับข้าวของทั้งหมดของเขา ³³ดังนั้นเขาทั้งหลายพร้อมกับข้าวของทั้งหมดของเขาก็ลงไปสู่แดนคนตายทั้งเป็น และแผ่นดินก็ปิดเขาไว้ และเขาทั้งหลายก็พินาศไปจากท่ามกลางที่ประชุม ³⁴อิสราเอลทั้งหมดที่อยู่รอบๆ พวกเขาได้ยินเสียงร้องของเขาก็พากันวิ่งหนี โดยกล่าวว่า “เกรงว่าแผ่นดินจะกลืนเรา” ³⁵และไฟออกมาจากพระยาห์เวห์ เผาผลาญคนทั้ง 250 ที่ถวายเครื่องหอมนั้น