คำเชิญของคุณ

¹³พระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นที่เยาะเย้ยของเพื่อนบ้าน
 เป็นที่ดูถูกและดูหมิ่นแก่ผู้ที่อยู่รอบพวกข้าพระองค์
¹⁴พระองค์ทรงทำให้พวกข้าพระองค์เป็นคำล้อเลียนท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
 เป็นที่หัวเราะท่ามกลางชาวประเทศทั้งหลาย
¹⁵ความขายหน้าอยู่ตรงหน้าข้าพระองค์วันยังค่ำ
 และความอับอายคลุมหน้าข้าพระองค์ไว้
¹⁶เนื่องด้วยเสียงของคนเยาะเย้ยและคนด่าทอ
 เนื่องด้วยศัตรูและผู้แก้แค้น
¹⁷สิ่งทั้งปวงนี้เกิดกับข้าพระองค์ทั้งหลาย
 แม้ว่าพวกข้าพระองค์ไม่ได้ลืมพระองค์
 หรือทำผิดต่อพันธสัญญาของพระองค์
¹⁸จิตใจของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มิได้หันเห
 ย่างเท้าของพวกข้าพระองค์ก็มิได้พรากจากพระมรรคาของพระองค์
¹⁹พระองค์ยังทรงบดขยี้ข้าพระองค์ทั้งหลายในที่ของหมาป่า
 และคลุมพวกข้าพระองค์ไว้ด้วยเงามัจจุราช
²⁰ถ้าข้าพระองค์ทั้งหลายได้ลืมพระนามพระเจ้า
 หรือพนมมือของตนไหว้พระอื่น
²¹พระเจ้าจะไม่ทรงทราบเรื่องนี้หรือ?
 เพราะพระองค์ทรงทราบความลึกลับของจิตใจ
²²เพราะเห็นแก่พระองค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกฆ่าวันยังค่ำ
 และถูกนับว่าเป็นแกะสำหรับเอาไปฆ่า
²³ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงตื่นเถิด ไฉนบรรทมอยู่?
 ขอทรงตื่นขึ้นเถิด ขออย่าทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เป็นนิตย์
²⁴ไฉนพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย?
 ไฉนทรงลืมความทุกข์ยากและการที่ข้าพระองค์ทั้งหลายถูกบีบบังคับ?
²⁵เพราะจิตใจข้าพระองค์ทั้งหลายโน้มถึงผงคลี
 ร่างกายของพวกข้าพระองค์เกาะติดดิน
²⁶ขอทรงลุกขึ้นมาช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด
 ขอทรงไถ่พวกข้าพระองค์เพื่อเห็นแก่ความรักมั่นคงของพระองค์

อุปมาเรื่องงานเลี้ยงใหญ่

 ¹⁵คนหนึ่งที่ร่วมนั่งรับประทาน เมื่อได้ยินคำเหล่านั้นจึงทูลพระองค์ว่า “ผู้ที่จะได้รับประทานอาหารในแผ่นดินของพระเจ้าก็เป็นสุข” ¹⁶พระองค์ตรัสกับเขาว่า “มีคนหนึ่งจัดงานเลี้ยงใหญ่และเชิญแขกไว้จำนวนมาก ¹⁷เมื่อถึงเวลางานเลี้ยง เขาก็ใช้บ่าวไปบอกพวกที่ได้รับเชิญไว้แล้วว่า ‘เชิญมาเถิด เพราะสิ่งสารพัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว’ ¹⁸พวกนั้นต่างพากันขอตัว คนแรกบอกว่า ‘ข้าพเจ้าซื้อนาไว้ และจะต้องไปดูนานั้น ข้าพเจ้าขอตัวเถอะ’ ¹⁹อีกคนหนึ่งบอกว่า ‘ข้าพเจ้าซื้อวัวไว้ห้าคู่และจะต้องไปลองวัวนั้น ข้าพเจ้าขอตัวเถอะ’ ²⁰อีกคนหนึ่งก็บอกว่า ‘ข้าพเจ้าเพิ่งแต่งงานใหม่ เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าไปไม่ได้’ ²¹บ่าวคนนั้นจึงกลับมารายงานสิ่งเหล่านี้ให้นายฟัง นายก็โกรธ จึงสั่งบ่าวว่า ‘จงออกไปโดยเร็ว ไปตามถนนใหญ่และตรอกเล็กซอยน้อยในเมือง พาคนยากจน คนพิการ คนตาบอด และคนง่อยเข้ามาที่นี่’ ²²แล้วบ่าวก็มาบอกว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าทำตามที่ท่านสั่งแล้ว แต่ยังมีที่ว่างอยู่’ ²³นายจึงสั่งบ่าวคนนั้นว่า ‘จงออกไปตามถนนและตามหนทางที่มีรั้วรอบขอบชิด บังคับให้พวกเขาเข้ามา เพื่อให้บ้านของเรามีแขกเต็ม ²⁴เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในพวกคนที่ได้รับเชิญนั้น จะไม่มีสักคนหนึ่งได้ลิ้มรสอาหารของเราเลย’ ”

ความเสียสละในการเป็นสาวก

 ²⁵มีมหาชนไปกับพระเยซู พระองค์จึงทรงเหลียวหลังตรัสกับพวกเขาว่า ²⁶“ถ้าใครมาหาเราและไม่ชังแปลได้อีกว่า ไม่พร้อมที่จะสละบิดามารดา บุตรภรรยา และพี่น้องชายหญิง แม้แต่ชีวิตของตนเอง คนนั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้ ²⁷และใครก็ตามที่ไม่ได้แบกกางเขนของตนตามเรามา คนนั้นจะเป็นสาวกของเราไม่ได้ ²⁸ในพวกท่านมีใครบ้างเมื่อปรารถนาจะสร้างตึก จะไม่นั่งลงคิดราคาดูเสียก่อนว่า จะมีพอที่จะสร้างให้สำเร็จได้หรือไม่? ²⁹เกรงว่าเมื่อวางรากฐานแล้ว และทำให้สำเร็จไม่ได้ ทุกคนที่เห็นก็จะเยาะเย้ยเขา ³⁰ว่า ‘คนนี้เริ่มต้นก่อ แต่ทำให้สำเร็จไม่ได้’ ³¹หรือมีกษัตริย์องค์ไหน เมื่อจะยกกองทัพไปทำสงครามกับกษัตริย์อีกองค์หนึ่งนั้น จะไม่นั่งลงคิดดูเสียก่อนหรือว่า ที่มีพลทหารหนึ่งหมื่นจะสู้กับกองทัพที่ยกมารบสองหมื่นได้หรือไม่? ³²ถ้าสู้ไม่ได้ก็จะใช้พวกทูตไปเจรจาผูกไมตรีกันในระหว่างที่อีกฝ่ายยังอยู่ไกล 33เช่นนั้นแหละ ทุกคนในพวกท่านที่ไม่ได้สละสิ่งสารพัดที่มีอยู่จะเป็นสาวกของเราไม่ได้

เกลือที่หมดรสเค็ม

 ³⁴“เกลือเป็นสิ่งดี แต่ถ้าเกลือนั้นหมดรสเค็มไปแล้ว จะทำให้กลับเค็มอีกได้อย่างไร? ³⁵จะใช้เป็นปุ๋ยใส่ดินก็ไม่ได้ จะหมักไว้กับกองมูลสัตว์ก็ไม่ได้ มีแต่จะถูกเอาไปโยนทิ้งเท่านั้น ใครมีหูที่จะฟังก็จงฟังเถิด”

รูปแบบการนมัสการต้องห้าม

²¹“ห้ามปลูกต้นไม้ใดๆ ใช้เป็นเสาอาเช-ราห์ ข้างแท่นบูชาพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านที่ท่านสร้างไว้ ²²และห้ามตั้งเสาศักดิ์สิทธิ์สำหรับท่านเอง ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงรังเกียจ

เฉลยธรรมบัญญัติ 17

 ¹“ห้ามนำโคผู้หรือแกะที่มีตำหนิหรือส่วนพิการใดๆ มาถวายเป็นเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพราะเป็นสิ่งพึงรังเกียจแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
 ²“ถ้าพบว่าในท่ามกลางท่าน ในเมืองหนึ่งของท่านซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านนั้น มีชายหรือหญิงคนใดทำสิ่งที่ชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน โดยละเมิดพันธสัญญาของพระองค์ ³และไปปรนนิบัติพระอื่น และนมัสการพระเหล่านั้น รวมทั้งดวงอาทิตย์ หรือดวงจันทร์ หรือสิ่งใดที่เป็นบริวารท้องฟ้าซึ่งข้าพเจ้าไม่ได้บัญชาไว้ ⁴และมีการรายงานถึงท่านแล้วและท่านก็ได้ยิน ท่านจงอุตส่าห์สืบสวน และถ้าเป็นความจริงและประจักษ์ว่ามีคนทำสิ่งพึงรังเกียจนั้นในอิสราเอล ⁵ท่านจงนำชายหรือหญิง ผู้ทำสิ่งชั่วร้ายนั้นออกมาที่ประตูเมือง และท่านจงเอาหินขว้างชายหรือหญิงนั้นเสียให้ตาย ⁶ผู้ที่ถูกกล่าวโทษถึงตายนั้น ให้มีพยานสองหรือสามปาก จึงให้ปรับโทษถึงตายได้ ห้ามลงโทษใครถึงตายด้วยพยานปากเดียว ⁷ในการประหารชีวิตนั้น ให้พวกพยานลงมือก่อน ต่อไปคนทั้งปวงจึงร่วมมือด้วย แล้วท่านจะกำจัดความชั่วเสียจากท่ามกลางท่าน

การตัดสินใจด้านกฎหมายของปุโรหิตและผู้พิพากษา

 ⁸“ถ้าคดีใดเกิดขึ้นเป็นเรื่องยากสำหรับท่านที่จะตัดสิน ไม่ว่าจะเป็นคดีฆ่าคนตาย คดีแพ่ง คดีทำร้ายร่างกาย หรือคดีใดๆ ซึ่งโต้แย้งกันในเมืองของท่าน ท่านจงลุกขึ้นพากันไปยังสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกไว้ ⁹จงไปหาพวกปุโรหิตคนเลวี และไปหาผู้พิพากษาประจำการในสมัยนั้น ท่านจงปรึกษาพวกเขา และพวกเขาจะชี้แจงให้ท่านทราบถึงคำตัดสิน ¹⁰แล้วท่านจงทำตามที่พวกเขาชี้แจงแก่ท่าน จากสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกนั้น และท่านจงระวังที่จะทำตามทุกสิ่งซึ่งพวกเขาแนะนำท่าน ¹¹ท่านจงทำตามธรรมบัญญัติซึ่งพวกเขาแนะนำท่าน และทำตามคำตัดสินซึ่งพวกเขาได้สั่งท่าน อย่าหันเหไปจากคำตัดสินซึ่งเขาชี้แจงแก่ท่าน ไม่ว่าทางขวาหรือทางซ้าย ¹²คนใดขัดขืนไม่ทำตาม คือ ไม่เชื่อฟังปุโรหิตผู้ยืนปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านที่นั่น หรือผู้พิพากษาคนนั้นต้องตาย แล้วท่านจะกำจัดความชั่วเสียจากอิสราเอล ¹³และประชาชนทั้งสิ้นจะได้ยินและยำเกรง และไม่ขัดขืนต่อไปอีก

ข้อจำกัดเรื่องสิทธิอำนาจของกษัตริย์

 ¹⁴“เมื่อท่านมาถึงแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน และท่านถือกรรมสิทธิ์อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น แล้วท่านจะกล่าวว่า ‘เราจะตั้งกษัตริย์ไว้เหนือเราเหมือนประชาชาติทั้งปวงซึ่งอยู่รอบเรา ¹⁵ก็จงตั้งผู้ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือกไว้ให้เป็นกษัตริย์เหนือท่าน คือตั้งคนหนึ่งจากพวกพี่น้องของท่านให้เป็นกษัตริย์เหนือท่าน ห้ามตั้งคนต่างชาติซึ่งไม่ใช่พี่น้องของท่านให้อยู่เหนือท่าน ¹⁶แต่ว่าอย่าให้เขามีม้าเป็นของตนเองมากเกินไป หรือเป็นเหตุให้ประชาชนกลับไปอียิปต์ เพื่อจะมีม้ามากๆ เพราะพระยาห์เวห์ได้ตรัสกับพวกท่านแล้วว่า ‘อย่ากลับไปทางนั้นอีกเลย’ ¹⁷และอย่าให้เขามีภรรยามาก เพื่อจิตใจของเขาจะไม่หันเหไป และอย่าให้มีเงินมีทองเป็นของตนอย่างมากมาย
 ¹⁸“เมื่อเขานั่งบัลลังก์ในราชอาณาจักรก็ให้เขาคัดลอกธรรมบัญญัตินี้ไว้ในหนังสือเพื่อตนเองต่อหน้าพวกปุโรหิตคนเลวี ¹⁹ให้มันอยู่กับเขา และให้เขาอ่านตลอดชีวิตของตน เพื่อเขาจะได้เรียนรู้ที่จะยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา โดยรักษาถ้อยคำทั้งสิ้นในธรรมบัญญัตินี้ และกฎเกณฑ์เหล่านี้และทำตาม ²⁰เพื่อว่าจิตใจของเขาจะไม่ได้ยกขึ้นสูงกว่าพี่น้องของตน และเพื่อเขาเองจะไม่หันเหจากพระบัญญัติไปทางขวาหรือทางซ้าย เพื่อเขาจะได้ปกครองราชอาณาจักรของเขาอยู่ได้นาน ทั้งตนเองและลูกหลานของตนในอิสราเอล

เฉลยธรรมบัญญัติ 18

เอกสิทธิ์ของปุโรหิตและคนเลวี

 ¹“คนเลวีซึ่งเป็นปุโรหิต และเผ่าเลวีทั้งหมด จะไม่มีส่วนแบ่งหรือมรดกร่วมกับคนอิสราเอล พวกเขาจะรับประทานของถวายด้วยไฟของพระยาห์เวห์ และส่วนที่ตกเป็นของพระองค์ ²พวกเขาจะไม่มีมรดกท่ามกลางพวกพี่น้องของเขา พระยาห์เวห์เองทรงเป็นมรดกของเขา ตามที่พระองค์ตรัสไว้แก่เขาแล้วนั้น ³และนี่คือส่วนที่ปุโรหิตได้จากประชาชน คือจากผู้ถวายสัตวบูชา ไม่ว่าจะเป็นโคผู้หรือแกะ ให้เขามอบเนื้อสันขาหน้า เนื้อแก้มทั้งสองข้าง และเนื้อท้องแก่ปุโรหิต ⁴ผลรุ่นแรกของข้าว เหล้าองุ่น น้ำมันของท่าน และขนแกะรุ่นแรกที่ได้จากแกะของท่าน จงมอบให้แก่ปุโรหิต ⁵เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือกเขาจากเผ่าทั้งสิ้นของท่าน ให้ยืนปรนนิบัติในพระนามพระยาห์เวห์ ทั้งตัวเขาและบุตรหลานของเขาสืบไปเป็นนิตย์
 ⁶“ถ้าคนเลวีคนใดมาจากตำบลใดในอิสราเอล ซึ่งเป็นที่อยู่ของเขา จะมายังสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกไว้ด้วยสุดใจปรารถนาของเขา ⁷แล้วเขาจะปรนนิบัติในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาได้ เช่นเดียวกับคนเลวีพี่น้องของเขา ผู้ยืนเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ณ ที่นั่น ⁸ให้พวกเขาได้ส่วนแบ่งที่จะรับประทานเท่าๆ กัน นอกเหนือจากส่วนที่เขาได้มาด้วยการขายทรัพย์สินของบรรพบุรุษของเขาเอง

การถวายบูชาบุตร การทำนาย และการใช้เวทมนตร์เป็นสิ่งต้องห้าม

 ⁹“เมื่อท่านเข้าไปในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน อย่าเรียนรู้ที่จะทำสิ่งพึงรังเกียจตามชนชาติเหล่านั้น ¹⁰ห้ามใครในพวกท่านยอมให้บุตรชายหรือบุตรหญิงของตนลุยไฟ เป็นคนทำนาย เป็นหมอดู เป็นโหร หรือเป็นนักวิทยาคม¹¹เป็นหมอผี เป็นคนทรง เป็นพ่อมด แม่มด หรือเป็นหมอพราย ¹²ทุกคนที่ทำสิ่งเหล่านี้ย่อมเป็นที่รังเกียจแด่พระยาห์เวห์ และเพราะสิ่งพึงรังเกียจเหล่านี้ พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจึงทรงขับไล่พวกเขาไปพ้นหน้าท่าน ¹³ท่านจงเป็นคนปราศจากตำหนิต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน¹⁴เพราะว่าชนชาติเหล่านี้ซึ่งท่านกำลังจะไปยึดครองนั้น เชื่อฟังหมอดูและคนทำนาย แต่ส่วนตัวท่านนั้นพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านไม่ทรงยอมให้ท่านทำเช่นนั้น

ผู้เผยพระวจนะคนใหม่เช่นเดียวกับโมเสส

 ¹⁵“พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะโปรดให้ผู้เผยพระวจนะเช่นเดียวกับข้าพเจ้านี้เกิดขึ้นในหมู่พวกท่านจากพี่น้องของท่าน พวกท่านจงเชื่อฟังเขา ¹⁶ตามทุกอย่างที่ท่านขอจากพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านที่โฮเรบในวันประชุม เมื่อท่านกล่าวว่า ‘อย่าให้ข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าหรือได้เห็นเพลิงมหึมานี้อีกเลย เกรงว่าข้าพเจ้าจะตายเสีย’ ¹⁷และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘ซึ่งพวกเขาพูดมาเช่นนั้นก็ดีอยู่ ¹⁸เราจะให้มีผู้เผยพระวจนะอย่างเจ้าเกิดขึ้นในหมู่พวกพี่น้องของเขา และเราจะใส่ถ้อยคำของเราในปากของเขา และเขาจะกล่าวทุกสิ่งที่เราบัญชาเขาไว้นั้นแก่พวกเขา ¹⁹คนที่ไม่เชื่อฟังถ้อยคำของเรา ซึ่งเขากล่าวในนามของเรา เราจะกำหนดโทษผู้นั้น²⁰แต่ผู้เผยพระวจนะที่บังอาจกล่าวคำในนามของเราซึ่งเราไม่ได้บัญชาให้กล่าว หรือกล่าวในนามของพระอื่น ผู้เผยพระวจนะนั้นต้องมีโทษถึงตาย’ ²¹และถ้าท่านนึกในใจว่า ‘เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นถ้อยคำที่พระยาห์เวห์ไม่ได้ตรัส?’ ²²เมื่อผู้เผยพระวจนะกล่าวคำในพระนามของพระยาห์เวห์ ถ้าไม่เป็นจริงตามถ้อยคำนั้นและสิ่งนั้นไม่เกิดขึ้น ถ้อยคำนั้นไม่ได้เป็นพระวจนะที่พระยาห์เวห์ตรัส ผู้เผยพระวจนะนั้นบังอาจกล่าวเอง อย่าเกรงกลัวเขาเลย