จะรับมือกับการเผชิญหน้าได้อย่างไร

คำร้องทุกข์เพราะถูกเพื่อนทรยศ

ถึงหัวหน้านักร้อง ใช้เครื่องสาย มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด

¹ข้าแต่พระเจ้า ขอเงี่ยพระกรรณฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์
 ขออย่าซ่อนพระองค์จากคำวิงวอนของข้าพระองค์
²ขอทรงสดับและขอทรงตอบข้าพระองค์
 ข้าพระองค์ร้อนใจเมื่อร้องทุกข์ และข้าพระองค์ว้าวุ่นใจ
³เพราะเสียงของศัตรู
 เพราะการกดขี่ของคนอธรรม
เหตุว่าพวกเขานำความทุกข์มาให้ข้าพระองค์
 และเขาบ่มความเกลียดชังข้าพระองค์ด้วยความกริ้ว
⁴ใจของข้าพระองค์ตรอมตรมอยู่ภายใน
 และความสยดสยองของความตายโถมทับข้าพระองค์
⁵ความกลัวและความสะทกสะท้านมาเหนือข้าพระองค์
 และความหวาดผวาก็ครอบงำข้าพระองค์
⁶และข้าพระองค์กล่าวว่า “โอ ข้าอยากมีปีกอย่างนกพิราบ
 จะได้บินหนีไปพักอย่างสงบ
⁷เออ ข้าจะได้หนีไปให้ไกล
 ข้าจะได้พักในถิ่นทุรกันดาร
⁸“ข้าจะรีบไปยังที่กำบัง
 ให้พ้นจากลมแรงกล้าและพายุ”
⁹ข้าแต่องค์เจ้านาย ขอทรงทำลายแผนการของพวกเขา
  และขอทรงทำให้ภาษาของเขายุ่งเหยิงไป
 เพราะข้าพระองค์เห็นความทารุณ และการโกลาหลในนคร
¹⁰พวกเขาเดินบนกำแพงรอบนครอยู่ทั้งวันทั้งคืน
 และความชั่วร้ายกับความทุกข์ร้อนอยู่ท่ามกลางนครนั้น
¹¹การทำลายอยู่ท่ามกลางนครนั้น
 การกดขี่และการฉ้อโกง
 ไม่ขาดหายไปจากลานกว้างของนครนั้น

พระเยซูกับนิโคเดมัส

 ¹มีชายคนหนึ่งในพวกฟาริสีชื่อนิโคเดมัส เป็นขุนนางของพวกยิว ²คนนี้มาหาพระเยซูตอนกลางคืนทูลพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ เราทราบว่าท่านเป็นครูที่มาจากพระเจ้า เพราะไม่มีใครทำหมายสำคัญที่ท่านทำนั้นได้ นอกจากพระเจ้าสถิตกับเขา” ³พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าคนใดไม่ได้เกิดใหม่ คนนั้นไม่สามารถเห็นแผ่นดินของพระเจ้า” ⁴นิโคเดมัสทูลพระองค์ว่า “คนชราจะเกิดใหม่ได้อย่างไร? จะเข้าไปในท้องของแม่ครั้งที่สองแล้วเกิดใหม่ได้หรือ?” ⁵พระเยซูตรัสว่า “เราบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าใครไม่ได้เกิดจากน้ำและพระวิญญาณ คนนั้นจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าไม่ได้ ⁶ที่เกิดจากเนื้อหนังก็เป็นเนื้อหนัง และที่เกิดจากพระวิญญาณก็เป็นวิญญาณ ⁷อย่าประหลาดใจที่เราบอกท่านว่าพวกท่านต้องเกิดใหม่ ⁸ลมจะพัดไปที่ไหนก็พัดไปที่นั่น และท่านได้ยินเสียงลมนั้นแต่ไม่รู้ว่าลมมาจากไหนและไปที่ไหน คนที่เกิดจากพระวิญญาณ ก็เป็นอย่างนั้นทุกคน” ⁹นิโคเดมัสทูลพระองค์ว่า “เหตุการณ์อย่างนี้จะเป็นไปได้อย่างไร?” ¹⁰พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “ท่านเป็นถึงอาจารย์ของคนอิสราเอล ท่านไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้เลยหรือ? ¹¹เราบอกความจริงกับท่านว่า เราพูดสิ่งที่เรารู้ และเป็นพยานถึงสิ่งที่เราเห็น แต่พวกท่านไม่ยอมรับคำพยานของเรา ¹²ถ้าเราบอกพวกท่านถึงสิ่งต่างๆ ทางฝ่ายโลกและพวกท่านไม่เชื่อ แล้วท่านจะเชื่อได้อย่างไรถ้าเราบอกท่านถึงสิ่งต่างๆ ทางฝ่ายสวรรค์ ¹³ไม่มีใครเคยขึ้นไปสวรรค์นอกจากผู้ที่ลงมาจากสวรรค์ คือบุตรมนุษย์ ¹⁴โมเสสยกงูขึ้นในถิ่นทุรกันดารอย่างไร บุตรมนุษย์จะต้องถูกยกขึ้นอย่างนั้น ¹⁵เพื่อทุกคนที่วางใจพระองค์จะได้ชีวิตนิรันดร์”
 ¹⁶พระเจ้าทรงรักโลกดังนี้ คือได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ เพื่อทุกคนที่วางใจในพระบุตรนั้นจะไม่พินาศ แต่มีชีวิตนิรันดร์ ¹⁷เพราะว่าพระเจ้าทรงให้พระบุตรเข้ามาในโลก ไม่ใช่เพื่อพิพากษาโลก แต่เพื่อช่วยกู้โลกให้รอดโดยพระบุตรนั้น ¹⁸คนที่วางใจในพระบุตรจะไม่ถูกพิพากษา ส่วนคนที่ไม่ได้วางใจก็ถูกพิพากษาอยู่แล้ว เพราะเขาไม่ได้วางใจในพระนามพระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า ¹⁹หลักการพิพากษามีอย่างนี้ คือความสว่างเข้ามาในโลกแล้ว แต่มนุษย์รักความมืดมากกว่าความสว่าง เพราะกิจการของพวกเขาเลวทราม ²⁰เพราะทุกคนที่ประพฤติชั่วก็เกลียดความสว่าง และไม่มาหาความสว่าง เนื่องจากกลัวว่าการกระทำของตนจะปรากฏ ²¹แต่คนที่ประพฤติตามความจริงก็มาถึงความสว่าง เพื่อให้เห็นว่าการกระทำของเขานั้นทำโดยพึ่งพระเจ้า

 ²⁰ส่วนคนโคฮาทที่เหลืออยู่ซึ่งเป็นตระกูลคนโคฮาทของคนเลวีนั้น เมืองต่างๆ ที่เขาได้รับตามฉลากมาจากเผ่าเอฟราอิม ²¹เมืองที่เขาให้ คือเมืองเชเคม เป็นเมืองลี้ภัยของผู้ฆ่าคน พร้อมทุ่งหญ้าในแดนเทือกเขาของเอฟราอิม เมืองเกเซอร์พร้อมทุ่งหญ้า ²²เมืองขิบซาอิมพร้อมทุ่งหญ้า เมืองเบธโฮโรนพร้อมทุ่งหญ้า รวมเป็น 4 เมือง ²³และจากเผ่าดานมีเมืองเอลเทเคพร้อมทุ่งหญ้า กิบเบโธนพร้อมทุ่งหญ้า ²⁴อัยยาโลนพร้อมทุ่งหญ้า กัทริมโมนพร้อมทุ่งหญ้า รวม 4 เมือง ²⁵และจากคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่ามีเมืองทาอานาคพร้อมทุ่งหญ้า และกัทริมโมนพร้อมทุ่งหญ้า รวมเป็น 2 เมือง ²⁶เมืองต่างๆ ซึ่งเป็นของตระกูลโคฮาทที่เหลืออยู่นั้น มีสิบเมืองด้วยกัน พร้อมทุ่งหญ้าประจำเมือง
 ²⁷พวกเขาให้เมืองจากคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าแก่คนเกอร์โชน ตระกูลหนึ่งของคนเลวี คือเมืองโกลานในบาชาน เป็นเมืองลี้ภัยสำหรับผู้ฆ่าคน และเมืองเบเอชเท-ราห์พร้อมทุ่งหญ้า รวมเป็น 2 เมือง ²⁸และจากเผ่าอิสสาคาร์มีเมืองคีชิโอนพร้อมทุ่งหญ้า ดาเบรัทพร้อมทุ่งหญ้า ²⁹เมืองยารมูทพร้อมทุ่งหญ้า เอนกันนิมพร้อมทุ่งหญ้า รวม 4 เมือง ³⁰และจากเผ่าอาเชอร์มีเมืองมิชอาลพร้อมทุ่งหญ้า อับโดนพร้อมทุ่งหญ้า ³¹เมืองเฮลขัทพร้อมทุ่งหญ้า เมืองเรโหบพร้อมทุ่งหญ้า รวม 4 เมือง ³²และจากเผ่านัฟทาลีมีเมืองเคเดชในกาลิลีพร้อมทุ่งหญ้า เป็นเมืองลี้ภัยสำหรับผู้ฆ่าคน เมืองฮัมโมทโดร์พร้อมทุ่งหญ้า และเมืองคารทานพร้อมทุ่งหญ้า รวม 3 เมือง ³³เมืองต่างๆ ที่เป็นของคนเกอร์โชนหลายตระกูลนั้น รวมกันมี 13 เมืองพร้อมทุ่งหญ้า
 ³⁴พวกเขาให้เมืองต่างๆ จากเผ่าเศบูลุนแก่ตระกูลคนเมรารี คือคนเลวีที่เหลืออยู่ มีเมืองโยกเนอัมพร้อมทุ่งหญ้า เมืองคารทาห์พร้อมทุ่งหญ้า ³⁵เมืองดิมนาห์พร้อมทุ่งหญ้า เมืองนาหะลาลพร้อมทุ่งหญ้า รวม 4 เมือง ³⁶และจากเผ่ารูเบนมีเมืองเบเซอร์พร้อมทุ่งหญ้า เมืองยาห์ซาห์พร้อมทุ่งหญ้า ³⁷เมืองเคเดโมทพร้อมทุ่งหญ้า เมืองเมฟาอาทพร้อมทุ่งหญ้า รวม 4 เมือง ³⁸และจากเผ่ากาดมีเมืองราโมทในกิเลอาดพร้อมทุ่งหญ้า เป็นเมืองลี้ภัยสำหรับผู้ฆ่าคน เมืองมาหะนาอิมพร้อมทุ่งหญ้า ³⁹เมืองเฮชโบนพร้อมทุ่งหญ้า เมืองยาเซอร์พร้อมทุ่งหญ้า รวมทั้งหมดเป็น 4 เมือง ⁴⁰เมืองที่เป็นของคนเมรารีตามตระกูล ซึ่งเป็นตระกูลคนเลวีที่เหลืออยู่นั้น เมืองที่เป็นส่วนแบ่งของเขาทั้งหมดมี 12 เมือง
 ⁴¹เมืองต่างๆ ของคนเลวี ซึ่งอยู่ท่ามกลางกรรมสิทธิ์ของคนอิสราเอลนั้น รวมทั้งหมดมี 48 เมืองพร้อมทุ่งหญ้าประจำเมือง ⁴²เมืองเหล่านี้แต่ละเมืองมีทุ่งหญ้าล้อมรอบ ทุกเมืองก็มีอย่างนี้
 ⁴³ดังนั้นพระยาห์เวห์ประทานแผ่นดินทั้งสิ้นแก่คนอิสราเอล ซึ่งพระองค์ทรงปฏิญาณว่าจะให้แก่บรรพบุรุษของพวกเขา เมื่อเขาทั้งหลายยึดแล้วก็เข้าไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นั่น ⁴⁴และพระยาห์เวห์ประทานให้พวกเขามีความสงบอยู่ทุกด้าน ดังที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของพวกเขาทุกประการ ไม่มีศัตรูสักคนเดียวยืนหยัดต่อสู้พวกเขาได้ พระยาห์เวห์ทรงมอบศัตรูของพวกเขาให้อยู่ในกำมือของเขาทั้งหมด ⁴5สิ่งดีทุกอย่างซึ่งพระยาห์เวห์ทรงสัญญาต่อประชาชนอิสราเอลนั้นก็ไม่ขาดสักสิ่งเดียว สำเร็จทั้งสิ้น

โยชูวา 22

เผ่าทางตะวันออกกลับไปยังดินแดนของตน

 ¹คราวนั้นโยชูวาได้เรียกคนรูเบน คนกาด คนมนัสเสห์ครึ่งเผ่ามา ²และกล่าวแก่พวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายได้ทำทุกอย่างซึ่งโมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์บัญชาท่านไว้ และได้ฟังเสียงของข้าพเจ้าในสารพัดซึ่งข้าพเจ้าได้บัญชาท่าน ³นานวันแล้วจนบัดนี้ พวกท่านไม่ได้ทอดทิ้งญาติพี่น้องของท่าน แต่ได้รักษาพระบัญชาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ⁴เดี๋ยวนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านโปรดให้พี่น้องของท่านหยุดพักแล้ว ดังที่พระองค์ทรงสัญญาไว้กับพวกเขา ส่วนพวกท่านจงกลับบ้านของท่านเถิด ไปสู่แผ่นดินซึ่งท่านถือกรรมสิทธิ์ ซึ่งโมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์ได้ยกให้ท่านที่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนนั้น ⁵เพียงแต่จงระวังให้มากที่จะปฏิบัติตามพระบัญญัติ และกฎหมายซึ่งโมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์บัญชาท่านไว้ คือให้รักพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และดำเนินในพระมรรคาทั้งสิ้นของพระองค์ และรักษาพระบัญญัติของพระองค์ และยึดมั่นอยู่กับพระองค์ และปรนนิบัติพระองค์ด้วยสุดจิตสุดใจของท่าน” ⁶โยชูวาจึงได้อวยพรพวกเขาและส่งเขากลับไป พวกเขาก็กลับไปบ้านของตน
 ⁷ส่วนคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่านั้น โมเสสได้มอบบาชานให้เขาถือกรรมสิทธิ์ แต่อีกครึ่งเผ่านั้น โยชูวามอบให้พวกเขามีที่ข้างเคียงกับพี่น้องของเขาที่ฟากแม่น้ำจอร์แดนด้านตะวันตก และเมื่อโยชูวาส่งพวกเขากลับไปบ้าน ท่านได้อวยพรเขา ⁸กล่าวแก่เขาว่า “จงกลับไปบ้านของท่านพร้อมกับทรัพย์สมบัติมั่งคั่ง และฝูงปศุสัตว์มากมาย มีเงิน ทองคำ ทองสัมฤทธิ์และเหล็ก และเสื้อผ้าเป็นอันมาก จงแบ่งของที่ริบมาจากศัตรูของท่านให้แก่พี่น้องของท่าน” ⁹คนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าได้แยกจากคนอิสราเอลที่ชิโลห์ซึ่งอยู่ในแผ่นดินคานาอัน กลับไปบ้านของตนซึ่งอยู่ในแผ่นดินกิเลอาด เป็นแผ่นดินในกรรมสิทธิ์ของพวกเขา ซึ่งเขาได้เข้าตั้งอยู่ตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ผ่านโมเสส

แท่นที่ระลึกข้างแม่น้ำจอร์แดน

 ¹⁰และเมื่อพวกเขามาถึงท้องถิ่นใกล้แม่น้ำจอร์แดนในแผ่นดินคานาอัน คนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่า ได้สร้างแท่นบูชาแท่นหนึ่งที่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน เป็นแท่นขนาดใหญ่ ¹¹และพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้ยินคนพูดกันว่า “ดูสิ คนรูเบน คนกาดและคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่า ได้สร้างแท่นบูชาที่พรมแดนแผ่นดินคานาอันในท้องถิ่นใกล้แม่น้ำจอร์แดน ในด้านที่เป็นของพงศ์พันธุ์อิสราเอล” ¹²และเมื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้ยินเช่นนั้น ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดก็ไปรวมกันที่เมืองชิโลห์ เพื่อจะขึ้นไปทำสงครามกับพวกเขา
 ¹³แล้วพงศ์พันธุ์อิสราเอลจึงใช้ฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ปุโรหิตไปหาคนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าในแผ่นดินกิเลอาด ¹⁴พร้อมกับผู้นำสิบคน คนหนึ่งจากแต่ละเผ่าในอิสราเอล ทุกคนเป็นหัวหน้าสกุลในตระกูลของอิสราเอล ¹⁵เมื่อพวกเขามาถึงคนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าในแผ่นดินกิเลอาด เขาก็กล่าวแก่คนเหล่านั้นว่า ¹⁶“ชุมนุมชนทั้งสิ้นของพระยาห์เวห์กล่าวดังนี้ว่า ‘พวกท่านได้ทำการทรยศเช่นนี้ต่อพระเจ้าของอิสราเอลได้อย่างไร ในการที่ท่านได้หันกลับจากการติดตามพระยาห์เวห์ โดยสร้างแท่นบูชาสำหรับตัวในวันนี้เป็นการกบฏต่อพระยาห์เวห์? ¹⁷บาปซึ่งเราทำที่เมืองเปโอร์นั้นยังไม่พอหรือ? ซึ่งจนกระทั่งวันนี้ เรายังไม่อาจชำระตัวของเราให้สะอาดได้ และยังทำให้เกิดภัยพิบัติแก่ชุมนุมชนของพระยาห์เวห์ด้วย ¹⁸และพวกท่านจะหันไปเสียจากการติดตามพระยาห์เวห์ในวันนี้หรือ? ถ้าพวกท่านกบฏต่อพระยาห์เวห์ในวันนี้ พระองค์จะกริ้วชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดในวันพรุ่งนี้ ¹⁹แต่ถ้าแผ่นดินในกรรมสิทธิ์ของท่านไม่สะอาดจงข้ามไปยังแผ่นดินในกรรมสิทธิ์ของพระยาห์เวห์ ซึ่งเป็นที่ตั้งพลับพลาของพระยาห์เวห์ และมาถือกรรมสิทธิ์อยู่ท่ามกลางพวกเราเถิด ขอแต่เพียงอย่ากบฏต่อพระยาห์เวห์หรือกบฏต่อเรา โดยการที่พวกท่านสร้างแท่นบูชาสำหรับตัวนอกจากแท่นบูชาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเรา ²⁰อาคานบุตรเศราห์ได้ประพฤติอสัตย์ในเรื่องสิ่งที่ต้องทำลายถวายนั้นไม่ใช่หรือ? และพระพิโรธก็ตกเหนือชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมด เขาไม่ได้พินาศแต่คนเดียวในเรื่องบาปของเขา’ ”  ²¹ขณะนั้นคนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าได้ตอบผู้นำของตระกูลอิสราเอลว่า ²²“พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งพระทั้งปวง พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งพระทั้งปวง พระองค์ทรงทราบ และให้อิสราเอลทราบด้วยเถิด หากเป็นการกบฏหรือการทรยศต่อพระยาห์เวห์ ก็อย่าไว้ชีวิตพวกเราในวันนี้เลย ²³ถ้าเราได้สร้างแท่นบูชานั้นเพื่อหันจากการติดตามพระยาห์เวห์ หรือเพื่อถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัว หรือธัญบูชา หรือเพื่อถวายศานติบูชาบนแท่นนั้น ก็ขอพระยาห์เวห์ทรงลงโทษเถิด ²⁴แต่เปล่าเลย พวกเราได้สร้างไว้เพราะเกรงว่าในเวลาต่อไปภายหน้า ลูกหลานของท่านอาจจะกล่าวต่อลูกหลานของเราว่า ‘พวกเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอล? ²⁵เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงกำหนดแม่น้ำจอร์แดนเป็นพรมแดนระหว่างพวกเรากับพวกเจ้านะ คนรูเบน และคนกาดเอ๋ย พวกเจ้าไม่มีส่วนในพระยาห์เวห์’ และลูกหลานของพวกท่านก็อาจจะทำให้ลูกหลานของพวกเราหยุดเกรงกลัวพระยาห์เวห์ ²⁶ดังนั้นเราจึงว่า ‘ให้เราสร้างแท่นบัดนี้ ไม่ใช่สำหรับถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือเครื่องสัตวบูชาใดๆ ²⁷แต่เพื่อเป็นพยานระหว่างเรากับพวกท่าน และระหว่างคนชั่วอายุต่อจากเราว่า เราจะทำการปรนนิบัติพระยาห์เวห์เฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ด้วยเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและเครื่องสัตวบูชา และเครื่องศานติบูชา ด้วยเกรงว่าลูกหลานของพวกท่านจะกล่าวแก่ลูกหลานของเราในเวลาต่อไปว่า “พวกเจ้าไม่มีส่วนในพระยาห์เวห์” ’ ²⁸และเราคิดว่าถ้ามีใครพูดเช่นนี้กับเรา หรือกับชาติพันธุ์ของเราในเวลาข้างหน้า เราก็จะกล่าวว่า ‘ดูสิ นั่นเป็นแท่นจำลองของแท่นแห่งพระยาห์เวห์ ปู่ย่าตายายของเราทำไว้ ไม่ใช่เพื่อถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือเครื่องสัตวบูชา แต่เพื่อเป็นพยานระหว่างพวกเรากับพวกท่าน’ ²⁹ขอให้เรื่องนี้ห่างจากเราเถิด คือที่จะกบฏต่อพระยาห์เวห์ และหันจากการติดตามพระยาห์เวห์เสียในวันนี้ โดยสร้างแท่นอื่นสำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ธัญบูชา และเครื่องสัตวบูชา นอกจากแท่นของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราซึ่งตั้งอยู่ที่หน้าพลับพลาของพระองค์”
 ³⁰เมื่อฟีเนหัสปุโรหิตและพวกผู้นำของชุมนุมชนและหัวหน้าตระกูลของอิสราเอลที่อยู่ด้วยกันนั้น ได้ยินถ้อยคำที่คนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์กล่าว ก็เห็นชอบ ³¹ฟีเนหัสบุตรของเอเลอาซาร์ปุโรหิตจึงกล่าวแก่คนรูเบน คนกาด และคนมนัสเสห์ว่า “วันนี้เราทราบแล้วว่าพระยาห์เวห์สถิตท่ามกลางพวกเรา เพราะพวกท่านไม่ได้ทำการทรยศนี้ต่อพระยาห์เวห์ ท่านจึงช่วยให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลพ้นจากพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์”
 ³²แล้วฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ปุโรหิต และพวกผู้นำก็กลับจากคนรูเบนและคนกาด จากแผ่นดินกิเลอาดไปยังแผ่นดินคานาอัน ไปหาประชาชนอิสราเอลแจ้งข่าวให้พวกเขาทราบ ³³รายงานนั้นเป็นที่พอใจประชาชนอิสราเอล แล้วประชาชนอิสราเอลก็สรรเสริญพระเจ้า และไม่พูดถึงเรื่องที่จะทำสงครามกับพวกเขา เพื่อทำลายแผ่นดินซึ่งคนรูเบนและคนกาดได้อาศัยอยู่นั้น ³⁴คนรูเบนและคนกาดเรียกแท่นนั้นว่า แท่นพยาน พวกเขากล่าวว่า แท่นนั้นเป็นพยานในระหว่างเราว่า พระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้า