คำอธิษฐานขอทรงพิพากษาศัตรูของอิสราเอล

บทเพลงสดุดีของอาสาฟ

¹ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงนิ่งอยู่
 ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงเงียบและขออย่าทรงเฉยอยู่
²เพราะนี่แน่ะ ศัตรูของพระองค์กำลังอลหม่าน
 บรรดาผู้ที่ชังพระองค์ได้ยกศีรษะของเขาขึ้นยกศีรษะของเขาขึ้น
³เขาทั้งหลายวางแผนแยบคาย ต่อสู้ประชากรของพระองค์
 พวกเขาคบคิดกันต่อสู้ผู้ที่พระองค์ทรงทะนุถนอม
⁴เขาทั้งหลายพูดว่า “มาเถิด ให้เรากวาดพวกเขาออกจากการเป็นประชาชาติ
 อย่าให้ชื่ออิสราเอลเป็นที่ระลึกถึงอีกต่อไป”
⁵เออ เขาทั้งหลายคบคิดเป็นใจเดียวกัน
 พวกเขาทำพันธสัญญาต่อสู้พระองค์
⁶คือ เต็นท์ของเอโดมและคนอิชมาเอล
 โมอับและคนฮาการ์คนฮาการ์
⁷เกบาล อัมโมน และอามาเลข
 ฟีลิสเตียกับชาวเมืองไทระ
⁸อัสซีเรียก็สมทบพวกเขาด้วย
 พวกเขาเป็นพันธมิตรที่เข้มแข็งของลูกหลานของโลท
⁹ขอพระองค์ทรงทำแก่พวกเขาอย่างที่ทรงทำแก่มีเดียน
 อย่างที่ทรงทำแก่สิเสราและยาบินที่แม่น้ำคีโชน
¹⁰ผู้ถูกทำลายที่เมืองเอนโดร์
 ผู้กลายเป็นซากเน่าบนดิน
¹¹ขอทรงทำให้ขุนนางของพวกเขาเป็นเหมือนโอเรบและเศเอบ
 ขอทรงทำให้เจ้านายทั้งสิ้นของพวกเขาเป็นเหมือนเศบาห์และศัลมุนนา
¹²ผู้ที่กล่าวว่า “ให้เราเอาทุ่งหญ้าของพระเจ้า
 มาเป็นกรรมสิทธิ์ของเราเถิด”
¹³ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์
 ขอทรงทำให้พวกเขาเหมือนผงคลีที่วนเวียน เหมือนแกลบต่อหน้าลม
¹⁴อย่างไฟเผาผลาญป่าไม้
 อย่างเปลวเพลิงที่ให้ภูเขาลุกโพลง
¹⁵ขอทรงติดตามเขาทั้งหลายไปด้วยพายุของพระองค์
 และทรงทำให้พวกเขาคร้ามกลัวด้วยพายุหมุน
¹⁶ขอทรงให้เขาทั้งหลายขายหน้ายิ่งนัก
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ เพื่อพวกเขาจะได้แสวงหาพระนามของพระองค์
¹⁷ขอให้เขาทั้งหลายอับอาย และกลัวอยู่เป็นนิตย์
 ให้พวกเขาอดสูและพินาศไป
¹⁸ให้เขาทั้งหลายทราบว่าพระองค์ผู้เดียว
 ผู้ทรงพระนามว่าพระยาห์เวห์
 ทรงเป็นผู้สูงสุดเหนือแผ่นดินโลกทั้งสิ้น

เปาโลบนเกาะมอลตา

 ¹หลังจากรอดตายกันแล้วเราถึงรู้ว่าเกาะนั้นชื่อมอลตา ²พวกชาวพื้นเมืองกรุณาเราเป็นพิเศษ เขาทั้งหลายก่อไฟรับรองเราเพราะฝนตกและหนาว ³เปาโลเก็บกิ่งไม้แห้งมัดหนึ่งมาใส่ไฟ แต่มีงูพิษตัวหนึ่งออกมาเพราะถูกความร้อน และกัดมือของเปาโลคาอยู่อย่างนั้น ⁴เมื่อชาวพื้นเมืองเหล่านั้นเห็นงูห้อยคาอยู่ที่มือของเปาโล จึงพูดกันว่า “คนนี้ต้องเป็นผู้ฆ่าคนแน่นอน แม้จะหนีรอดจากทะเลแล้ว เจ้าแม่แห่งความยุติธรรมยังไม่ยอมให้เขามีชีวิตรอด” ⁵แต่เปาโลสะบัดมือให้งูตกลงไปในไฟ และไม่ได้เป็นอะไร ⁶พวกเขาคาดว่าท่านคงจะบวมหรือล้มตายทันที แต่หลังจากเขารออยู่นานและเห็นว่าไม่มีสิ่งผิดปกติเกิดกับท่าน เขาก็เปลี่ยนความคิดและกล่าวว่าท่านเป็นเทพเจ้า
 ⁷หัวหน้าของเกาะนั้นชื่อปูบลิอัส มีที่ดินอยู่ใกล้บริเวณนั้น ท่านต้อนรับเลี้ยงดูเราอย่างดีเป็นเวลาสามวัน ⁸แต่บิดาของปูบลิอัสนอนป่วยเป็นไข้และเป็นบิดอยู่ เปาโลจึงเข้าไปหาท่าน รักษาด้วยการอธิษฐานและวางมือบนตัวท่าน ⁹เมื่อทำอย่างนั้น คนอื่นๆ บนเกาะที่เจ็บป่วยก็พากันมาหา และได้รับการรักษา ¹⁰เขาทั้งหลายจึงให้เกียรติเรามากมายหลายอย่าง และเมื่อเราจะแล่นเรือออกจากที่นั่น เขาก็นำของที่จำเป็นสำหรับเรามาใส่ไว้ในเรือ

เปาโลถึงกรุงโรม

 ¹¹พอผ่านไปได้สามเดือน เราลงเรือที่มาจอดพักตลอดฤดูหนาวที่เกาะนั้น เป็นเรือที่แล่นมาจากเมืองอเล็กซานเดรีย ที่โขนเรือเป็นรูปปั้นคู่แฝด ¹²เราแวะที่เมืองไซราคิ้วส์และจอดอยู่ที่นั่นสามวัน ¹³เมื่อออกจากที่นั่นเราไปยังเมืองเรยีอูม วันรุ่งขึ้นมีลมทิศใต้พัดมา พอวันที่สองก็มาถึงเมืองปูทีโอลี ¹⁴ที่นั่นเราพบกับพี่น้องและได้รับเชิญให้พักอาศัยกับพวกเขาเจ็ดวัน จากนั้นเรามายังกรุงโรม ¹⁵เมื่อพี่น้องในกรุงโรมได้ยินข่าว พวกเขาจึงออกมารับเราถึงตลาดอัปปีอัสและบ้านสามโรงแรม เมื่อเปาโลเห็นเขาทั้งหลายแล้ว จึงขอบพระคุณพระเจ้าและมีกำลังใจดีขึ้น ¹⁶เมื่อเรามาถึงกรุงโรม เปาโลได้รับอนุญาตให้พักอาศัยตามลำพังโดยมีทหารคนหนึ่งคุมไว้

คำอธิษฐานของเฮเซคียาห์

 ¹⁴เฮเซคียาห์ทรงรับจดหมายจากมือของผู้สื่อสารและทรงอ่าน และเสด็จขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และเฮเซคียาห์ทรงคลี่จดหมายนั้นออกเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹⁵และเฮเซคียาห์ทรงอธิษฐานเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ประทับเหนือเหล่าเครูบ พระองค์แต่องค์เดียวทรงเป็นพระเจ้าแห่งบรรดาราชอาณาจักรของแผ่นดินโลก พระองค์ได้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ¹⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงเงี่ยพระกรรณสดับ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอเบิกพระเนตรมองดู และขอทรงฟังถ้อยคำของเซนนาเคอริบซึ่งเขาได้ส่งมาเย้ยพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ¹⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ เป็นความจริงที่พระราชาแห่งอัสซีเรียได้ทำให้ประชาชาติและแผ่นดินของพวกเขาร้างเปล่า ¹⁸และได้เหวี่ยงพระของพวกเขาลงในกองไฟ เพราะสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่พระเจ้า เป็นแต่ผลงานของมือมนุษย์ เป็นไม้และหิน เพราะฉะนั้นจึงถูกทำลาย ¹⁹ฉะนั้นบัดนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้พ้นมือของเขา เพื่อราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลกจะทราบว่า พระองค์คือพระยาห์เวห์ ทรงเป็นพระเจ้าแต่องค์เดียว”
 ²⁰แล้วอิสยาห์บุตรอามอสได้ใช้คนไปเฝ้าเฮเซคียาห์ทูลว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้ยินคำอธิษฐานของเจ้าเรื่องเซนนาเคอริบ พระราชาแห่งอัสซีเรียแล้ว’ ²¹ต่อไปนี้เป็นพระวจนะที่พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับท่านนั้นหมายถึง เซนนาเคอริบว่า

‘ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยน ดูถูกเจ้า และเย้ยเจ้า
ธิดาแห่งเยรูซาเล็มสั่นศีรษะตามหลังใส่เจ้า
 ²²เจ้าเย้ยและกล่าวหยาบช้าต่อผู้ใด?
 เจ้าขึ้นเสียงของเจ้าต่อผู้ใด?
แล้วเบิ่งตาของเจ้าอย่างเย่อหยิ่งต่อผู้ใด?
 ต่อองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลน่ะซิ
 ²³เจ้าได้เย้ยองค์เจ้านายด้วยผู้สื่อสารของเจ้า
 และเจ้าได้ว่า “ด้วยรถรบมากมายของข้า
ข้าได้ขึ้นไปที่สูงของภูเขา
 ถึงที่ไกลสุดของเลบานอน
ข้าโค่นต้นสนสีดาร์ที่สูงที่สุดของมันลง
 ทั้งต้นสนสามใบที่ดีที่สุดของมัน
ข้าเข้าไปยังที่พักไกลลิบที่สุดของมัน
 ที่ป่าไม้ที่ทึบที่สุดของมัน
 ²⁴ข้าขุดบ่อ
 และดื่มน้ำในดินแดนต่างด้าว
ข้าเอาฝ่าเท้าของข้า  ทำให้ธารน้ำทั้งสิ้นของอียิปต์แห้งไป”
 ²⁵‘เจ้าไม่ได้ยินหรือ?
 เราได้จัดไว้นานแล้ว
เราได้กะแผนงานไว้แต่ดึกดำบรรพ์
 ณ บัดนี้เราให้เป็นไปแล้ว
คือเจ้าจะทำเมืองที่มีป้อมให้พังลง
 ให้เป็นกองสิ่งปรักหักพัง
 ²⁶ส่วนชาวเมืองนั้นก็หมดอำนาจ
 ตกตะลึงและอับอาย
กลายเป็นเหมือนต้นไม้ที่ทุ่งนา
 และเหมือนหญ้าอ่อน
เหมือนหญ้าบนหลังคาเรือน
 แห้งไปก่อนที่จะงอกงาม
 ²⁷‘แต่เราได้รู้จักการที่เจ้านั่งลง
 การที่เจ้าออกไปและการที่เจ้าเข้ามา
 และการเกรี้ยวกราดของเจ้าต่อเรา
 ²⁸เพราะการเกรี้ยวกราดของเจ้าต่อเรา
 และความจองหองของเจ้าได้มาเข้าหูของเรา
ฉะนั้นเราจะเอาขอของเราเกี่ยวจมูกเจ้า
 และเอาบังเหียนของเราใส่ปากเจ้า
แล้วเราจะหันเจ้ากลับไปตามทาง ซึ่งเจ้ามานั้น

 ²⁹‘และนี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือ ปีนี้เจ้าจะกินสิ่งที่งอกขึ้นเอง และในปีที่สองสิ่งที่ผลิจากเดิม แล้วในปีที่สามจงหว่านและเกี่ยวและทำสวนองุ่น และกินผลของมัน ³⁰คนที่เหลืออยู่แห่งเชื้อวงศ์ของยูดาห์จะหยั่งรากลงล่าง และเกิดผลขึ้นบน ³¹เพราะคนที่รอดจะออกจากเยรูซาเล็ม และคนที่เหลืออยู่จะออกจากภูเขาศิโยน ความกระตือรือร้นของพระยาห์เวห์ จะทำการนี้’
 ³²“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับพระราชาแห่งอัสซีเรียดังนี้ว่า ‘เขาจะไม่เข้าในเมืองนี้ หรือยิงลูกธนูไปที่นั่น หรือถือโล่เข้ามาหน้าเมือง หรือสร้างเชิงเทินสู้มัน ³³เขามาทางไหน เขาจะกลับไปทางนั้น เขาจะไม่เข้าเมืองนี้ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ³⁴เพราะเราจะป้องกันเมืองนี้ไว้ให้รอด เพื่อเห็นแก่เราเอง และเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา’ ”

เซนนาเคอริบแพ้และสิ้นพระชนม์

 ³⁵และอยู่มาในคืนนั้น ทูตของพระยาห์เวห์ได้ออกไป และได้ประหารคนในค่ายอัสซีเรียเสีย 185,000 คน และเมื่อคนลุกขึ้นในเวลาเช้ามืด ดูสิ พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นศพ ³⁶ดังนั้นเซนนาเคอริบพระราชาแห่งอัสซีเรียจึงยกกลับไป และอยู่ในกรุงนีนะเวห์ ³⁷และอยู่มาเมื่อท่านนมัสการในนิเวศของพระนิสโรครูปเคารพในกรุงนีนะเวห์ มีตัวเป็นคนแต่หัวเป็นนกอินทรีพระของท่าน อัดรัมเมเลคและชาเรเซอร์ พระราชโอรสของท่านก็ประหารท่านด้วยดาบ และหนีไปยังแผ่นดินอารารัต และเอสารฮัดโดนพระราชโอรสของท่านก็ขึ้นครองราชย์แทน

2 พงศ์กษัตริย์ 20

เฮเซคียาห์ประชวร

 ¹ในเวลานั้น เฮเซคียาห์ประชวรใกล้จะสิ้นพระชนม์ และผู้เผยพระวจนะอิสยาห์บุตรอามอสเข้ามาเฝ้าพระองค์ และทูลพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘จงจัดการบ้านเมืองของเจ้าให้เรียบร้อย เจ้ากำลังจะตายและไม่ฟื้น’ ” ²แล้วเฮเซคียาห์หันพระพักตร์เข้าข้างฝา และอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ว่า ³“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงระลึกว่า ข้าพระองค์ดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ด้วยความซื่อสัตย์และด้วยความเต็มใจ และได้ทำสิ่งดีในสายพระเนตรของพระองค์” แล้วเฮเซคียาห์ทรงกันแสงมาก ⁴และก่อนที่อิสยาห์จะออกไปถึงลานกลาง พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงท่านว่า ⁵“จงกลับไปบอกเฮเซคียาห์ผู้นำประชากรของเราว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของดาวิดบรรพบุรุษของเจ้า ตรัสดังนี้ว่า เราได้ยินคำอธิษฐานของเจ้าแล้ว เราได้เห็นน้ำตาของเจ้าแล้ว ดูสิ เราจะรักษาเจ้า ในวันที่สาม เจ้าจะขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁶และเราจะเพิ่มชีวิตของเจ้าอีก 15 ปี เราจะช่วยกู้เจ้าและเมืองนี้จากมือของพระราชาแห่งอัสซีเรีย และจะป้องกันเมืองนี้ไว้เพื่อเห็นแก่เราเอง และเพื่อเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา” ⁷และอิสยาห์บอกว่า “พวกท่านจงเอาขนมมะเดื่อมาอันหนึ่ง” พวกเขาก็เอามาวางไว้บนพระยอดคำราชาศัพท์หมายถึง ฝีนั้น แล้วเฮเซคียาห์ก็ทรงหายเป็นปกติ
 ⁸และเฮเซคียาห์ตรัสกับอิสยาห์ว่า “อะไรเป็นหมายสำคัญที่แสดงว่าพระยาห์เวห์จะทรงรักษาข้าพเจ้า และที่แสดงว่าข้าพเจ้าจะได้ขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ในวันที่สาม” ⁹และอิสยาห์ทูลว่า “นี้เป็นหมายสำคัญสำหรับฝ่าพระบาทจากพระยาห์เวห์ ที่พระยาห์เวห์จะทรงทำตามที่พระองค์ตรัสไว้ คือจะให้เงาคืบหน้าไปสิบขั้น หรือจะให้ย้อนกลับมาสิบขั้นดี?” ¹⁰เฮเซคียาห์ตรัสตอบว่า “เป็นเรื่องง่ายที่เงาจะยาวออกไปอีกสิบขั้น แต่ขอให้เงาย้อนกลับมาสิบขั้น” ¹¹และอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะได้ร้องทูลพระยาห์เวห์ และพระองค์ทรงนำเงาซึ่งเลยไปในนาฬิกาแดดของอาหัสย้อนกลับมาสิบขั้น

คณะทูตจากกรุงบาบิโลน

 ¹²คราวนั้น เมโรดัคบาลาดัน พระราชโอรสของบาลาดัน พระราชาแห่งบาบิโลน ทรงส่งพระราชสารและเครื่องบรรณาการมายังเฮเซคียาห์ เพราะพระองค์ทรงได้ยินว่าเฮเซคียาห์ประชวร ¹³และเฮเซคียาห์ได้ทรงต้อนรับพวกเขา และทรงพาพวกเขาชมคลังทรัพย์ทั้งหมดของพระองค์ ให้ชมเงิน ทองคำ เครื่องเทศ น้ำมันอย่างดี และคลังพระแสงคำราชาศัพท์หมายถึง คลังอาวุธของพระองค์ และทุกอย่างซึ่งมีในท้องพระคลัง ไม่มีสิ่งใดในพระราชวังหรือในราชอาณาจักรทั้งสิ้นของพระองค์ ซึ่งเฮเซคียาห์ไม่ได้สำแดงแก่เขา ¹⁴แล้วอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะก็เข้าเฝ้ากษัตริย์เฮเซคียาห์ และทูลพระองค์ว่า “คนเหล่านี้ทูลอะไรบ้าง? และเขามาเฝ้าพระองค์จากที่ไหน?” และเฮเซคียาห์ตรัสว่า “เขามาจากเมืองไกลคือจากบาบิโลน” ¹⁵ท่านทูลว่า “พวกเขาเห็นอะไรในพระราชวังของพระองค์บ้าง?” และเฮเซคียาห์ตรัสตอบว่า “เขาเห็นทุกอย่างในวังของเรา ไม่มีสิ่งใดในพระคลังของเราที่เราไม่ได้สำแดงแก่เขา”
 ¹⁶แล้วอิสยาห์ทูลเฮเซคียาห์ว่า “จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ ¹⁷นี่แน่ะ วันเวลากำลังมาถึงเมื่อทุกสิ่งในวังของเจ้า และสิ่งที่บรรพบุรุษของเจ้าได้สะสมมาจนถึงทุกวันนี้ จะต้องถูกเอาไปยังบาบิโลน และไม่มีสิ่งใดเหลือเลย พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ¹⁸และลูกบางคนซึ่งถือกำเนิดจากเจ้า ผู้ซึ่งเกิดแก่เจ้า จะถูกนำเอาไป และพวกเขาจะไปเป็นขันทีในพระราชวังของพระราชาแห่งบาบิโลน” ¹⁹แล้วเฮเซคียาห์ตรัสกับอิสยาห์ว่า “พระวจนะของพระยาห์เวห์ซึ่งท่านกล่าวนั้นดีแล้ว” ที่ตรัสอย่างนี้เพราะทรงคิดว่า “ก็ดีแล้วมิใช่หรือ? ในเมื่อมีความอยู่เย็นเป็นสุขและความปลอดภัยในสมัยของเรา”

เฮเซคียาห์สิ้นพระชนม์

 ²⁰ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเฮเซคียาห์ และพระราชอำนาจทั้งสิ้นของพระองค์ และการที่พระองค์ทรงสร้างสระและรางระบายน้ำ นำน้ำเข้ามาในกรุงอย่างไร ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งยูดาห์ไม่ใช่หรือ? ²¹และเฮเซคียาห์ทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ และมนัสเสห์พระราชโอรสของพระองค์ได้ขึ้นครองราชย์แทน