ฤทธานุภาพ​เต็มที่ในความอ่อนแอ

มั่นใจในการปกป้องของพระเจ้า

¹ผู้ที่อาศัยอยู่ในที่กำบังขององค์ผู้สูงสุด
 จะอยู่ในร่มเงาของผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
²ข้าพเจ้าจะทูลพระยาห์เวห์ว่า “ที่ลี้ภัยของข้าพระองค์ และป้อม
  ปราการของข้าพระองค์
 พระเจ้าของข้าพระองค์ ผู้ที่ข้าพระองค์ไว้วางใจ”
³เพราะพระองค์จะทรงช่วยกู้ท่านให้พ้นจากกับของพรานนก
 และพ้นจากโรคภัยร้ายแรงนั้น
⁴พระองค์จะทรงปกท่านไว้ด้วยปีกของพระองค์
 และท่านจะลี้ภัยอยู่ใต้ปีกของพระองค์
 ความซื่อสัตย์ของพระองค์เป็นโล่และเป็นดั้ง
⁵ท่านจะไม่กลัวความสยดสยองในกลางคืน
 หรือลูกธนูที่ปลิวไปในกลางวัน
⁶หรือกลัวโรคภัยที่ไล่มาในความมืด
 หรือความหายนะซึ่งทำลายในเที่ยงวัน
⁷พันคนจะล้มอยู่ข้างๆ ท่าน
 หมื่นคนที่ขวามือของท่าน
 แต่ภัยนั้นจะไม่มาใกล้ท่าน
⁸ท่านจะเพียงเห็นกับตาตัวเอง
 และเห็นการตอบแทนคนอธรรม

พระคริสต์คือฤทธานุภาพและพระปัญญาของพระเจ้า

 ¹⁸เพราะว่าคนทั้งหลายที่กำลังจะพินาศก็เห็นว่าเรื่องกางเขนเป็นเรื่องโง่ แต่เราที่กำลังจะรอดเห็นว่าเป็นฤทธานุภาพของพระเจ้า ¹⁹เพราะมีคำเขียนไว้ว่า

“เราจะทำลายสติปัญญาของคนมีปัญญา
 และจะทำให้ความฉลาดของคนฉลาดสูญสิ้นไป”

 ²⁰คนมีปัญญาของยุคนี้อยู่ที่ไหน? บัณฑิตของยุคนี้อยู่ที่ไหน? นักโต้ปัญหาของยุคนี้อยู่ที่ไหน? พระเจ้าทรงทำให้ปัญญาฝ่ายโลกเป็นความโง่แล้วไม่ใช่หรือ? ²¹เพราะตามที่ทรงกำหนดไว้ตามพระสติปัญญาของพระเจ้า โลกไม่อาจรู้จักพระเจ้าได้โดยปัญญาของตน พระเจ้าจึงพอพระทัยจะช่วยพวกที่เชื่อให้รอดโดยคำเทศนาโง่ๆ ²²พวกยิวขอหมายสำคัญ และพวกกรีกเสาะหาปัญญา ²³แต่เราประกาศเรื่องพระคริสต์ทรงถูกตรึงที่กางเขนนั้น อันเป็นสิ่งที่พวกยิวสะดุด และพวกต่างชาติถือว่าเป็นเรื่องโง่ ²⁴แต่สำหรับพวกที่พระเจ้าทรงเรียกนั้น ทั้งพวกยิวและพวกกรีก ต่างถือว่าพระคริสต์ทรงเป็นฤทธานุภาพและพระปัญญาของพระเจ้า ²⁵เพราะความเขลาของพระเจ้ายังมีปัญญายิ่งกว่าปัญญาของมนุษย์ และความอ่อนแอของพระเจ้าก็ยังมีกำลังมากยิ่งกว่ากำลังของมนุษย์
 ²⁶พี่น้องทั้งหลาย จงพิจารณาดูสภาพพวกท่านเมื่อได้รับการทรงเรียก มีน้อยคนที่โลกถือว่ามีปัญญา มีน้อยคนที่มีอำนาจ มีน้อยคนที่มีตระกูลสูง ²⁷แต่พระเจ้าได้ทรงเลือกพวกที่โลกถือว่าโง่ เพื่อทำให้พวกมีปัญญาอับอาย และได้ทรงเลือกพวกที่โลกถือว่าอ่อนแอ เพื่อทำให้พวกที่แข็งแรงอับอาย ²⁸พระเจ้าได้ทรงเลือกพวกที่โลกถือว่าต่ำต้อยและดูหมิ่น และเห็นว่าไม่สำคัญ เพื่อทำลายสิ่งซึ่งโลกเห็นว่าสำคัญ ²⁹เพื่อไม่ให้มนุษย์สักคนหนึ่งโอ้อวดเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้ ³⁰โดยพระองค์ ท่านทั้งหลายจึงอยู่ในพระเยซูคริสต์ ผู้ทรงเป็นพระปัญญาจากพระเจ้าสำหรับเรา ทรงเป็นผู้ทำให้เราชอบธรรม ทรงเป็นผู้ชำระเราให้บริสุทธิ์ และทรงเป็นผู้ไถ่บาป ³¹เพื่อให้เป็นไปตามคำเขียนไว้ว่า “ให้ผู้โอ้อวด อวดองค์พระผู้เป็นเจ้า”

1 โครินธ์ 2

การประกาศว่าพระคริสต์ทรงถูกตรึง

 ¹พี่น้องทั้งหลาย เมื่อข้าพเจ้ามาหาท่านเพื่อประกาศความล้ำลึกแก่พวกท่านนั้น ข้าพเจ้าไม่ได้มาด้วยถ้อยคำหวานหูหรือด้วยความฉลาดปราดเปรื่องภาษากรีกแปลตรงตัวว่า ด้วยปัญญา ²เพราะข้าพเจ้าตั้งใจว่าจะไม่แสดงความรู้เรื่องใดๆ ในหมู่พวกท่านเลย เว้นแต่เรื่องพระเยซูคริสต์และการที่พระองค์ทรงถูกตรึงที่กางเขน ³และข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลายด้วยความอ่อนแอ ด้วยความกลัวและความหวาดหวั่นมาก ⁴คำพูดและคำเทศนาของข้าพเจ้าไม่ใช่เป็นการพูดชักชวนด้วยปัญญาแต่เป็นการสำแดงพระวิญญาณและฤทธานุภาพ ⁵เพื่อความเชื่อของพวกท่านจะไม่ขึ้นกับปัญญาของมนุษย์ แต่ขึ้นกับฤทธิ์เดชของพระเจ้า

ทรงรบชนะคนอัมโมนและคนซีเรีย

 ¹และอยู่ต่อมาภายหลังนี้ นาหาชพระราชาของคนอัมโมนสิ้นพระชนม์ และโอรสของพระองค์ขึ้นครองราชย์แทน ²และดาวิดตรัสว่า “เราจะซื่อตรงต่อฮานูนโอรสของนาหาช เพราะว่าบิดาของท่านได้ซื่อตรงต่อเรา” ดาวิดจึงทรงส่งคณะทูตไปปลอบโยนท่านเกี่ยวกับบิดาของท่าน และพวกข้าราชการของดาวิดก็มายังฮานูนในแผ่นดินของคนอัมโมน เพื่อจะปลอบโยนท่าน ³แต่บรรดาเจ้านายของคนอัมโมนทูลฮานูนว่า “ฝ่าพระบาทดำริว่า ดาวิดส่งพวกผู้ปลอบโยนมาหาฝ่าพระบาทเพราะทรงให้เกียรติพระราชบิดาของฝ่าพระบาทเช่นนั้นหรือ? เหล่าข้าราชการของท่านมาหาฝ่าพระบาทเพื่อค้นหาและคว่ำและสอดแนมแผ่นดินไม่ใช่หรือ?” ⁴ฮานูนจึงจับเหล่าข้าราชการของดาวิดและทรงโกนพวกเขาเสีย และทรงตัดเครื่องแต่งกายเสียที่ตรงกลางจนถึงสะโพก และทรงปล่อยพวกเขากลับไป ⁵เมื่อมีบางคนไปทูลดาวิดถึงเรื่องคนเหล่านั้น พระองค์ก็ทรงใช้ให้ไปหาพวกเขา เพราะคนเหล่านั้นอายมาก และพระราชาตรัสว่า “จงพักอยู่ที่เมืองเยรีโคจนกว่าเคราของท่านทั้งหลายจะขึ้น แล้วค่อยกลับมา”
 ⁶เมื่อคนอัมโมนเห็นว่า ได้ทำตนให้เป็นที่เกลียดชังแก่ดาวิด ฮานูนและคนอัมโมนจึงส่งเงินหนัก 34,000 กิโลกรัมไปจ้างรถรบ และทหารม้าจากเมโสโปเตเมียภาษาฮีบรูคือ อารัม-นาหะราอิม จากอารัมมาอาคาห์ และจากโศบาห์ ⁷เขาจ้างรถรบ 32,000 คัน และพระราชาแห่งเมืองมาอาคาห์กับทหารของพระองค์ มาตั้งค่ายอยู่ที่หน้าเมืองเมเดบา และคนอัมโมนก็รวบรวมกันมาจากหัวเมืองต่างๆ ของเขาทั้งหลาย มาทำสงคราม ⁸เมื่อดาวิดทรงทราบจึงใช้โยอาบ และกองทัพนักรบทั้งสิ้นไป ⁹คนอัมโมนออกมาจัดทัพที่ทางเข้าประตูเมือง ส่วนบรรดาพระราชาก็ยกมาอยู่ที่ท้องทุ่ง
 ¹⁰เมื่อโยอาบเห็นว่าการศึกนั้นขนาบอยู่ข้างหน้าและข้างหลัง ท่านจึงคัดเอาคนอิสราเอลที่สรรไว้แล้วและจัดทัพเข้าไปต่อสู้คนซีเรีย ¹¹ส่วนทหารที่เหลือ ท่านก็มอบไว้ในการบัญชาของอาบีชัยน้องชายของท่าน คนเหล่านั้นก็จัดเข้าสู้คนอัมโมน ¹²และท่านพูดว่า “ถ้ากำลังคนซีเรียแข็งเหลือกำลังของเราแล้ว ให้เจ้ามาช่วยเรา แต่ถ้ากำลังคนอัมโมนแข็งเกินกำลังของเจ้า เราจะช่วยเจ้า ¹³จงกล้าหาญ และให้เราเข้มแข็งเพื่อชนชาติของเรา และเพื่อเมืองทั้งหลายของพระเจ้าของเรา และขอพระยาห์เวห์ทรงกระทำสิ่งที่พระองค์ทรงเห็นชอบ” ¹⁴ดังนั้นโยอาบและกำลังทหารที่อยู่กับท่านเข้ามาใกล้ข้างหน้าคนซีเรียเพื่อสู้รบกัน และเขาทั้งหลายก็แตกหนีไปต่อหน้าท่าน ¹⁵และเมื่อคนอัมโมนเห็นว่าคนซีเรียหนีไปแล้ว พวกเขาก็หนีไปจากอาบีชัยน้องชายของโยอาบด้วย และเข้าไปในเมือง แล้วโยอาบก็กลับไปเยรูซาเล็ม
 ¹⁶แต่เมื่อคนซีเรียเห็นว่าเขาพ่ายแพ้แก่อิสราเอล เขาจึงส่งคณะทูตไปนำคนซีเรีย ซึ่งอยู่ที่ฟากตะวันออกของแม่น้ำยูเฟรติสมา มีโชฟัคผู้บังคับบัญชากองทัพของฮาดัดเอเซอร์เป็นทัพหน้า ¹⁷และเมื่อดาวิดทรงทราบ พระองค์ก็ทรงรวมอิสราเอลทั้งสิ้นเข้าด้วยกัน และข้ามแม่น้ำจอร์แดนมาหาพวกเขา และจัดทัพต่อสู้กับเขา และเมื่อดาวิดทรงจัดทัพปะทะกับคนซีเรีย เขาทั้งหลายก็ต่อสู้กับพระองค์ ¹⁸และคนซีเรียก็หนีไปต่อหน้าอิสราเอล และดาวิดทรงประหารคนซีเรียคือคนของรถรบ 7,000 คน และทหารราบ 40,000 คน และฆ่าโชฟัคผู้บัญชาการกองทัพนั้นด้วย ¹⁹และเมื่อเหล่าข้าราชการของฮาดัดเอเซอร์เห็นว่าพวกเขาพ่ายแพ้ต่ออิสราเอล เขาก็ยอมสงบศึกกับดาวิด และรับใช้พระองค์ คนซีเรียจึงไม่ยอมช่วยคนอัมโมนอีกต่อไป

1 พงศาวดาร 20

ดาวิดทรงยึดเมืองรับบาห์

 ¹ครั้นถึงฤดูใบไม้ผลิ เมื่อบรรดากษัตริย์ยกกองทัพออกไปรบ โยอาบก็นำกองทัพไปทำลายแผ่นดินของคนอัมโมน และมาล้อมเมืองรับบาห์ไว้แต่ดาวิดประทับที่เยรูซาเล็ม และโยอาบก็โจมตีเมืองรับบาห์ และคว่ำเมืองนั้นเสีย ²และดาวิดทรงถอดมงกุฎจากพระเศียรของพระราชาของเขาทั้งหลาย และทรงพบว่า มงกุฎนั้นมีทองคำหนักประมาณ 34 กิโลกรัมมีเพชรพลอยและทรงสวมบนพระเศียรของดาวิด และพระองค์ทรงนำของที่ริบจากเมืองนั้นมามากมาย 3พระองค์ทรงนำประชาชนที่อยู่ในเมืองนั้นออกมา ตั้งพวกเขาให้ทำงานหนักอยู่กับเลื่อย และเหล็กขุดและขวาน และดาวิดทรงกระทำเช่นนั้นแก่เมืองทั้งสิ้นของคนอัมโมน แล้วดาวิดกับประชาชนทั้งปวงก็กลับสู่เยรูซาเล็ม

ทำสงครามกับคนฟีลิสเตีย

 ⁴อยู่มาภายหลัง เกิดสงครามขึ้นกับคนฟีลิสเตียที่เมืองเกเซอร์ แล้วสิบเบคัยตระกูลหุชาห์สังหารสิปปัยผู้เป็นเชื้อสายของคนยักษ์เสีย และคนฟีลิสเตียก็ถูกปราบ ⁵แล้วมีสงครามกับคนฟีลิสเตียอีก และเอลฮานันบุตรยาอีร์ฆ่าลามี น้องชายของโกลิอัทชาวกัทเสีย ผู้มีหอกด้ามโตเท่าไม้กระพั่นทอผ้า ⁶และมีสงครามที่เมืองกัทอีก มีชายคนหนึ่งรูปร่างใหญ่โต ผู้ที่นิ้วมือข้างละ 6 นิ้ว และนิ้วเท้าข้างละ 6 นิ้ว จำนวน 24 นิ้ว และเขามีเชื้อสายมาจากคนยักษ์ด้วย ⁷และเมื่อเขาท้าทายอิสราเอล โยนาธานบุตรชิเมอี พระเชษฐาของดาวิดก็ประหารเขาเสีย 8คนเหล่านี้สืบเนื่องมาจากคนยักษ์ในเมืองกัท และพวกเขาล้มตายด้วยพระหัตถ์ของดาวิดและด้วยมือข้าราชการของพระองค์

1 พงศาวดาร 21

การนับจำนวนอิสราเอลและโรคระบาด

 ¹ซาตานยืนขึ้นต่อสู้อิสราเอล และดลใจให้ดาวิดนับจำนวนอิสราเอล ²ดาวิดจึงตรัสกับโยอาบและบรรดาผู้นำของกองทัพว่า “จงไปนับอิสราเอลตั้งแต่เมืองเบเออร์เชบาถึงเมืองดาน แล้วนำรายงานมาให้เรา เพื่อจะได้ทราบจำนวนรวมของเขาทั้งหลาย” ³แต่โยอาบทูลว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงเพิ่มประชากรของพระองค์อีกร้อยเท่าของที่มีอยู่แล้ว ข้าแต่พระราชาเจ้านายของข้าพระบาท แต่พวกทหารเป็นผู้รับใช้ของเจ้านายของข้าพระบาทไม่ใช่หรือ? ทำไมเจ้านายของข้าพระบาททรงต้องการเช่นนี้? ทำไมพระองค์จึงทรงนำความผิดบาปมาสู่อิสราเอล?” ⁴แต่โยอาบขัดรับสั่งไม่ได้จึงจากไป และไปทั่วในอิสราเอลทั้งสิ้น และกลับมายังเยรูซาเล็ม ⁵และโยอาบถวายจำนวนรวมจากจำนวนประชาชนที่นับได้แก่ดาวิด ในอิสราเอลทั้งสิ้นมี 1,100,000 คนที่ชักดาบ และในยูดาห์มี 470,000 คนที่ชักดาบ ⁶แต่ในการนับนั้นท่านไม่ได้รวมเลวีและเบนยามิน เพราะว่าพระบัญชาของพระราชาเป็นที่น่าเกลียดแก่โยอาบ
 ⁷แต่พระเจ้าไม่พอพระทัยในเรื่องนี้ และพระองค์ทรงลงโทษอิสราเอล ⁸และดาวิดทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์ได้ทำบาปใหญ่ยิ่งในการที่ข้าพระองค์ได้ทำสิ่งนี้ แต่บัดนี้ขอทรงให้อภัยความบาปชั่วของผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ได้ทำการอย่างโง่เขลามาก” ⁹และพระยาห์เวห์ตรัสกับกาดผู้ทำนายของดาวิดว่า ¹⁰“จงไปบอกดาวิดว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราเสนอเจ้าสามประการจงเลือกเอาประการหนึ่ง เพื่อเราจะได้ทำต่อเจ้า’ ” ¹¹กาดจึงเข้าเฝ้าดาวิดและกราบทูลพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า จงเลือกสำหรับเจ้าเอง ¹²คือกันดารอาหาร 3 ปี หรือการกวาดล้างโดยศัตรูของเจ้า 3 เดือนขณะที่ดาบของศัตรูจะไล่ทันเจ้า หรือดาบของพระยาห์เวห์ 3 วันคือโรคระบาดบนแผ่นดิน และทูตของพระยาห์เวห์ทำลายทั่วไปในเขตแดนทั้งสิ้นของอิสราเอล บัดนี้ขอทรงพิจารณาดูว่าจะให้ข้าพระบาทกลับไปทูลพระองค์ผู้ทรงส่งข้าพระบาทมาว่าประการใด” ¹³แล้วดาวิดตรัสกับกาดว่า “เรามีความทุกข์ใจมาก ขอให้เราตกเข้าไปอยู่ในพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ เพราะพระกรุณาของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก แต่ขออย่าให้เราตกเข้าไปในมือของมนุษย์เลย”
 ¹⁴ดังนั้นพระยาห์เวห์ทรงให้โรคระบาดเกิดขึ้นในอิสราเอล และคนอิสราเอลล้มตาย 70,000 คน ¹⁵และพระเจ้าทรงใช้ทูตสวรรค์ไปยังเยรูซาเล็มเพื่อจะทำลายเสีย แต่เมื่อท่านจะลงมือทำลาย พระยาห์เวห์ทรงเห็นและพระองค์ทรงกลับพระทัยในเหตุร้ายนั้น และพระองค์ตรัสกับทูตผู้กำลังทำลายนั้นว่า “พอแล้ว ยับยั้งมือของเจ้า” ส่วนทูตของพระยาห์เวห์ก็กำลังยืนอยู่ที่ลานนวดข้าวของโอรนันคนเยบุส ¹⁶และดาวิดแหงนพระพักตร์เห็นทูตของพระยาห์เวห์ ยืนระหว่างแผ่นดินโลกและฟ้าสวรรค์ และในมือถือดาบที่ชักออกชี้เหนือเยรูซาเล็ม แล้วดาวิดและพวกผู้ใหญ่สวมผ้ากระสอบซบหน้าลง ¹⁷และดาวิดทูลพระเจ้าว่า “ข้าพระองค์เองไม่ใช่หรือที่บัญชาให้นับประชาชน? ข้าพระองค์เองเป็นผู้ได้ทำบาป และได้ทำความชั่วร้ายจริงๆ แต่บรรดาแกะเหล่านี้พวกเขาได้ทำอะไร? ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือข้าพระองค์ และพงศ์พันธุ์ของบิดาข้าพระองค์ แต่ขออย่าให้โรคร้ายนั้นอยู่ท่ามกลางประชากรของพระองค์”
 ¹⁸แล้วทูตของพระยาห์เวห์บัญชาให้กาดทูลดาวิดว่า ให้ดาวิดเสด็จขึ้นไปสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ที่ลานนวดข้าวของโอรนันคนเยบุส ¹⁹ดาวิดจึงเสด็จขึ้นไปตามคำของกาด ซึ่งท่านทูลในพระนามของพระยาห์เวห์ ²⁰โอรนันหันมาเห็นทูตสวรรค์ บุตรชายสี่คนของท่านที่อยู่กับท่านก็ซ่อนตัวเสีย ส่วนโอรนันนวดข้าวสาลีต่อ ²¹เมื่อดาวิดเสด็จมายังโอรนัน โอรนันมองเห็นดาวิด และออกไปจากลานนวดข้าว ถวายบังคมดาวิดด้วยซบหน้าลงถึงดิน ²²และดาวิดตรัสกับโอรนันว่า “จงให้ที่ลานนวดข้าวแก่เรา เพื่อเราจะสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์บนนั้น จงให้แก่เราตามราคาเต็ม เพื่อว่าภัยพิบัตินั้นจะได้หมดไปจากประชาชน” ²³แล้วโอรนันทูลดาวิดว่า “ทรงรับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ และขอพระราชาเจ้านายของข้าพระบาททำสิ่งที่พระองค์ทรงเห็นชอบเถิด และข้าพระบาทขอถวายโคสำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และถวายเลื่อนนวดข้าวให้เป็นฟืน แล้วข้าวสาลีเป็นธัญบูชา ข้าพระบาทขอถวายหมด” ²⁴แต่กษัตริย์ดาวิดตรัสกับโอรนันว่า “ไม่ได้ แต่เราจะซื้อแน่ๆ ตามราคาเต็ม เพราะเราจะไม่เอาของของเจ้าถวายพระยาห์เวห์ หรือถวายสิ่งที่เราได้มาเปล่าๆ เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว” ²⁵ดาวิดจึงทรงให้โอรนันเป็นทองคำน้ำหนักประมาณ 7 กิโลกรัมเพื่อที่นั้น ²⁶ดาวิดก็ทรงสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ที่นั่น และทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและเครื่องศานติบูชา และร้องทูลต่อพระยาห์เวห์และพระองค์ทรงตอบพระองค์ด้วยไฟจากสวรรค์บนแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ²⁷แล้วพระยาห์เวห์ทรงบัญชาทูตสวรรค์ และท่านก็เอาดาบใส่ฝักเสีย

สถานที่ตั้งพระวิหาร

 ²⁸ครั้งนั้น เมื่อดาวิดทรงเห็นว่าพระยาห์เวห์ทรงตอบพระองค์ที่ลานนวดข้าวของโอรนันคนเยบุส พระองค์ก็ทรงถวายสัตวบูชาที่นั่น ²⁹เพราะพลับพลาของพระยาห์เวห์ซึ่งโมเสสสร้างขึ้นในถิ่นทุรกันดาร และแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวในเวลานั้นอยู่ในปูชนียสถานสูงที่กิเบโอน ³⁰แต่ดาวิดไม่สามารถเสด็จไปที่นั่นเพื่อทูลถามพระเจ้าเพราะ พระองค์ทรงกลัวดาบของทูตของพระยาห์เวห์

1 พงศาวดาร 22

 ¹แล้วดาวิดตรัสว่า “นี่คือที่สำหรับพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้า นี่จะเป็นที่สำหรับแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวของอิสราเอล”