วัน 245

ค้นหาวัตถุประสงค์ของคุณในชีวิต

ปัญญานิพนธ์ สุภาษิต 21:17-26

พันธสัญญาใหม่ 2 โครินธ์ 5:1-10

พันธสัญญาเดิม มีคาห์ 5:1-7:20

เกริ่นนำ

‘เสียเปล่าจริงๆ !’ ผู้หญิงคนหนึ่งพูดกับเพื่อนของผม เธอกำลังพูดถึงบิชอปแซนดี้ มิลลาร์ ผู้เคยมีอาชีพเป็นทนายความ และประสบความสำเร็จมากกว่าสิบปี ก่อนที่เขาจะทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังเพื่อมาเป็นผู้รับใช้ในคริสตจักร

‘เสียเปล่าอย่างนั้นหรือ?’ เพื่อนของผมอุทานอย่างโกรธเคือง ‘ใช่แล้ว’ ผู้หญิงคนนั้นพูด ‘เสียเปล่าจริงๆ ! เขาน่าจะทำเงินได้มากโขและอยู่ในอันดับต้น ๆ ของวิชาชีพกฎหมายเชียวนะ คิดถึงสิ่งที่เขาควรจะได้มาซิ!’

‘คิดถึงสิ่งที่เขาควรได้มาอย่างนั้นหรือ!’ ตอบกลับโดยเพื่อนของผมผู้กำลังคิดถึงอิทธิพลจากพันธกิจของแซนดี้ที่มีต่อคนหลายพันคนทั่วโลก ผู้ ซึ่งชีวิตของพวกเขาได้รับการเปลี่ยนแปลง มีชีวิตสมรสที่บริบูรณ์ยิ่งขึ้น และคริสตจักรที่ได้รับการฟื้นฟู พวกเขาเหล่านั้นได้พบความเชื่อ ความรัก ความหวัง และสันติสุข ผ่านการพบกับพระเยซูคริสต์อันเป็นผลมาจากพันธกิจของแซนดี้

หลายๆคนละทิ้งอาชีพที่ประสบความสำเร็จ ค่าตอบแทนสูง และละทิ้งทุกโอกาสอันดีในมุมมองของโลกนี้ เพื่อรับใช้ ‘พระเจ้าในพันธกิจเต็มเวลา’ โดยได้รับค่าจ้างเพียงเล็กน้อยหรือไม่ได้รับเลย พวกเขารู้ว่าการทรงเรียกของพวกเขาเป็นการทรงเรียกพร้อมกับวัตถุประสงค์ในระดับสูงระดับสูงเกินกว่าที่โลกสามารถสัญญาว่าจะให้แก่พวกเขาได้

แน่นอนว่าผู้คนที่ได้รับการทรงเรียกให้รับใช้พระเจ้าในสถานที่ทำงานทางโลก พวกเขามีการทรงเรียกและวัตถุประสงค์ในระดับที่สูงพอๆ กัน หากพวกเขากำลังทำสิ่งที่กำลังทำอยู่เพื่อทำให้พระเจ้าพอพระทัย และเพื่อเห็นแก่อาณาจักรของพระองค์ กุญแจสำคัญไม่ใช่งานหรืออาชีพ แต่เป็นเป้าหมายที่คุณไล่ตาม

ผู้คนจำนวนมากใช้ชีวิตของพวกเขาอย่างเสียเปล่า พวกเขาไม่มีวัตถุประสงค์ ไม่มีสิ่งที่มีความหมาย หรือเป้าหมาย หลายคนอาจมีเป้าหมาย แต่เป็นเป้าหมายที่ผิด พวกเขาจึงลงเอยด้วยการไล่แสวงหาบางอย่างซึ่งท้ายที่สุดแล้วกลับไม่มีความหมาย หลายคนไปถึงจุดสูงสุดของบันไดแห่งความสำเร็จเพียงเพื่อจะพบว่าบันไดที่ปีนขึ้นไปนั้นพิงกำแพงผิดด้าน วัตถุประสงค์ในชีวิตสำคัญกว่าทรัพย์สิน หรือของที่อยู่ในการครอบครองใด ๆ การสั่งสมไว้มากเพื่อใช้ชีวิตกับมัน มิอาจทดแทนการสั่งสมไว้มากเพื่อใช้ชีวิตอย่างมีวัตถุประสงค์

ว่ากันว่า ‘สองวันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของคุณ คือ วันที่คุณเกิด และวันที่คุณค้นพบว่าคุณเกิดมาทำไม’ พระเจ้าทรงสร้างคุณโดยมีเป้าหมายไว้ในใจ (2 โครินธ์ 5:5)

ปัญญานิพนธ์

สุภาษิต 21:17-26

¹⁷คนที่รักความบันเทิงจะเป็นคนจน
คนที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันจะไม่มั่งคั่ง
¹⁸คนชั่วเป็นค่าไถ่คนชอบธรรม
และคนอธรรมเป็นค่าไถ่คนเที่ยงธรรม
¹⁹อาศัยอยู่ในแดนกันดาร
ดีกว่าอยู่กับหญิงขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น
²⁰คลังทรัพย์ล้ำค่าและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนมีปัญญา
แต่คนโง่ผลาญมันจนเกลี้ยง
²¹คนที่ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา
จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ
²²คนมีปัญญาปีนเข้าเมืองของคนมีกำลัง
และพังทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ
²³คนที่ระวังปากและลิ้นของตน
ก็ปกป้องตัวเองจากความยุ่งยาก
²⁴“คนชอบเยาะเย้ย” เป็นชื่อของคนเย่อหยิ่งจองหอง
ผู้ประพฤติตัวด้วยความโอหัง
²⁵ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง
เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน
²⁶คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ
แต่คนชอบธรรมให้อย่างไม่อั้น

อรรถาธิบาย

ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา

หลายคนในทุกวันนี้ดำเนินชีวิตแบบนิยม ‘ลัทธิสุขนิยม’ คือ การแสวงหาความสุขเป็นเป้าหมายสูงสุด นักสุขนิยมจะเสพติดสิ่งที่ทำให้พวกเขามีความสุข

‘ท่านเสพติดความตื่นเต้นอย่างนั้นหรือ ช่างเป็นชีวิตที่ว่างเปล่า! การแสวงหาความสุขไม่เคยเป็นที่พอใจ’ (ข้อ 17 พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ความสุขไม่ใช่เรื่องผิด (เช่นเดียวกับการเก็บออม ไม่ใช่เรื่องผิด) ‘คลังทรัพย์ล้ำค่าและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนมีปัญญา’ (ข้อ 20) แต่ความสัมพันธ์นั้นสำคัญกว่าความร่ำรวยมาก ‘อาศัยอยู่เต็นท์ที่ในป่าดีกว่าอยู่กับไม้ทรงกางเขนและคู่ครองที่เย่อหยิ่ง’ (ข้อ 19, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

วัตถุประสงค์และเป้าหมายในชีวิตของคุณไม่ควรวนเวียนอยู่กับวัตถุทางโลก ตรงกันข้าม ‘คนที่ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ’ (ข้อ 21) จงทำให้สิ่งนี้เป็นเป้าหมายของชีวิตคุณ โดยการที่มีจุดมุ่งหมายในชีวิตเพื่อแสวงหาความสัมพันธ์กับพระเจ้า และความสัมพันธ์ที่ถูกต้องกับผู้อื่น

ความรักควรเป็นเป้าหมายของคุณ ‘คนโลภก็โลภสิ่งที่พวกเขาไม่มีแต่คนภักดีต่อพระเจ้ามักจะให้สิ่งที่พวกเขามี’ (ข้อ 26, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

สิ่งที่น่าขัน คือ บรรดาผู้ที่แสวงหาความชอบธรรมและความรักได้พบกับสิ่งที่บรรดาคนเจ้าสำราญกำลังตามหาเช่นกัน นั่นคือ ‘ชีวิต ความชอบธรรม และ เกียรติยศ’ (ข้อ 21ข) แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงผลพลอยได้ มันไม่ควรเป็นความมุ่งหมายและวัตถุประสงค์หลักของคุณ แต่ควรที่จะปรารถนาแผ่นดินของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์ต่างหาก เพราะพระเยซูสัญญาว่า ‘แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้’ (มัทธิว 6:33)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ไม่ให้เสียเวลาชีวิตไปกับการค้นหาความพึงพอใจทางเนื้อหนัง แต่เอาเวลามาใช้ในการค้นหาอาณาจักรของพระองค์ เพื่อแสวงหาความชอบธรรมและความรักในทุกสิ่งที่ลงมือทำ

พันธสัญญาใหม่

2 โครินธ์ 5:1-10

¹เพราะเรารู้ว่าถ้าเรือนกายคำว่า เรือนกายในข้อนี้ และข้อ 4 ภาษากรีกแปลตรงตัวว่า เต็นท์หรือกระโจมบนโลกที่เราอาศัยอยู่นี้ถูกทำลายไป เราก็ยังมีที่อาศัยซึ่งมาจากพระเจ้า ที่ไม่ได้สร้างด้วยมือมนุษย์ และอยู่อย่างถาวรนิรันดร์ในสวรรค์ ²เพราะว่าในร่างกายนี้ เราคร่ำครวญและปรารถนาจะสวมใส่ที่อาศัยของเราที่มาจากสวรรค์ ³เพราะเมื่อสวมแล้ว เราก็จะไม่เปลือย ⁴เพราะว่าเราที่อยู่ในเรือนกายนี้คร่ำครวญและเป็นทุกข์หนัก ไม่ใช่เพราะปรารถนาจะอยู่ตัวเปล่า แต่ปรารถนาจะสวมใส่กายใหม่ เพื่อกายที่ต้องตายนั้นจะถูกกลืนโดยชีวิตอมตะ ⁵แต่พระเจ้าทรงเป็นผู้เตรียมเราไว้สำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ และพระองค์ประทานพระวิญญาณเป็นมัดจำแก่เรา
⁶เพราะฉะนั้นเรามั่นใจอยู่เสมอและรู้แล้วว่า ขณะที่อาศัยอยู่ในร่างกายนี้ เราอยู่ห่างจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ⁷เพราะว่าเราดำเนินโดยความเชื่อ ไม่ใช่โดยสิ่งที่มองเห็น ⁸และเรามั่นใจและพอใจที่จะไปจากร่างกายนี้และอาศัยอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้ามากกว่า ⁹ฉะนั้นเราตั้งเป้าว่าจะอาศัยอยู่ในกายนี้ก็ดีหรือจะจากไปก็ดี เราก็จะเป็นคนที่พระเจ้าพอพระทัย ¹⁰เพราะว่าเราทุกคนจำเป็นต้องปรากฏตัวต่อหน้าบัลลังก์ของพระคริสต์ เพื่อแต่ละคนจะได้รับสิ่งที่สมกับการกระทำในกายนี้ ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว

อรรถาธิบาย

มุ่งหมายที่จะทำให้พระเจ้าพอพระทัย

ความมุ่งหมายและวัตถุประสงค์หลักในชีวิตของเปาโล คือ การทำให้พระเจ้าพอพระทัย ‘การทำให้พระเจ้าพอพระทัยเป็นเรื่องหลัก เป็นสิ่งที่เรามุมานะโดยไม่คำนึงถึงเงื่อนไขใด ๆ ของเราเอง’ (ข้อ 9, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

คุณอาจเผชิญกับความท้าทายทางกายภาพอยู่ วันหนึ่งร่างกายของคุณจะไม่สามารถทำสิ่งที่คุณเคยทำได้อยู่เสมอ ถึงวันหนึ่ง ‘ร่างกายนี้ของท่าน’ จะ ‘ถูกรื้อลงมาเหมือนเต็นท์และพับเก็บ จะถูกแทนที่ในสวรรค์ด้วยกายซึ่งฟื้นขึ้นมาใหม่จากความตาย’ (ข้อ 1-2 พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

เมื่อคุณวางความเชื่อไว้ที่พระเยซูคริสต์ คุณได้รับพระสัญญาถึงพระพรทั้งหมดในแผ่นดินของพระเจ้า ทว่าเรายังคงรู้สึกอ่อนแอ และเต็มไปด้วยบาป ยังประสบกับความทุกข์ยากและความอึดอัดคับข้องใจ และยังอยู่ในโลกที่แตกสลาย คุณต้องรอพระพรแห่งแผ่นดินสวรรค์มากน้อยเพียงใดในอนาคตหรือในวันสุดท้าย และคุณมีประสบการณ์มากน้อยเพียงใดที่นี่และตอนนี้ในปัจจุบัน?

มีสมดุลระหว่างสิ่งที่คุณจะได้เจอในอนาคตกับสิ่งที่คุณเจอในตอนนี้ ตอนนี้คุณ ‘อยู่ห่างจากองค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะว่าเราดำเนินโดยความเชื่อ ไม่ใช่โดยสิ่งที่มองเห็น’ (ข้อ 6-7) ในอนาคตคุณจะ ‘อาศัยอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้า’ (ข้อ 8) ความตายจะ ‘ถูกกลืนโดยชีวิตอมตะ’ (ข้อ 4) ซึ่งในตอนนี้คุณยังไม่ได้รับพระพรอันสมบูรณ์ของอาณาจักรพระเจ้า

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้คุณมีประสบการณ์ในคำพยากรณ์ถึงอนาคต พระเจ้า ‘ทรงเป็นผู้เตรียมเราไว้สำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้ และพระองค์ประทานพระวิญญาณเป็นมัดจำแก่เรา’ (ข้อ 5) ‘พระเจ้าทรงใส่ส่วนเล็ก ๆ ของสวรรค์ไว้ในใจของเราเพื่อเราจะไม่มีวันเป็นเพียงผู้เล็กน้อย’ (ข้อ 5ข, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล) การมัดจำนั้นไม่ได้เป็นเพียงการรับประกัน แต่เป็นส่วนหนึ่งของพระพรของพระเจ้าที่ยังไม่มาถึงคือการครอบครองและอำนาจในการปกครองในตอนนี้ พระวิญญาณได้นำพระพรมามอบไว้แก่ท่านแล้ว

‘นั่นคือเหตุผลที่เราดำเนินชีวิตด้วยใจร่าเริง สภาพที่จำกัด ณ ที่แห่งนี้ไม่ทำให้เราจมลงกับความผิดหวัง แต่ย้ำเตือนถึงสภาพอันไม่จำกัดในวันข้างหน้า’ (ข้อ 6, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ในขณะที่พวกเรารอคอย ‘ฉะนั้นเราตั้งเป้าว่าจะอาศัยอยู่ในกายนี้ก็ดีหรือจะจากไปก็ดี เราก็จะเป็นคนที่พระเจ้าพอพระทัย’ (ข้อ 9) ‘ไม่ช้าก็เร็ว... เราจะปรากฎตัวต่อหน้าพระคริสต์และรับสิ่งที่เป็นผลมาจากการกระทำของเรา ไม่ว่าจะดีหรือร้าย’ (ข้อ 10, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า โปรดช่วยให้ข้าพระองค์จดจ่อต่อเป้าหมายนี้ในชีวิตของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ต้องการทำให้พระองค์พอพระทัยในทุกสิ่งที่ข้าพระองค์ลงมือทำ พูด และคิด

พันธสัญญาเดิม

มีคาห์ 5:1-7:20

¹โอ บุตรีแห่งกองทัพเอ๋ย บัดนี้เจ้าจงระดมไพร่พล
ศัตรูมาล้อมพวกเราไว้
เขาจะเอากระบองตีแก้ม
ของผู้ปกครองอิสราเอล
ผู้ปกครองจากเบธเลเฮม
²แต่เจ้า เบธเลเฮม เอฟราธาห์
ผู้เป็นหน่วยเล็กในบรรดาตระกูลของยูดาห์
จากเจ้า จะมีผู้หนึ่งออกมาเพื่อเรา
เป็นผู้ที่จะปกครองในอิสราเอล
ต้นตระกูลของท่านมาจากสมัยเก่า
จากสมัยโบราณกาล
³ดังนั้น พระองค์จะทรงละทิ้งพวกเขา
จนถึงเวลาที่หญิงผู้เจ็บครรภ์จะคลอดบุตร
แล้วบรรดาพี่น้องที่เหลืออยู่จะกลับมา
ยังคนอิสราเอล
⁴และท่านจะยืนมั่น และจะเลี้ยงฝูงแกะของท่านด้วยพระกำลังของพระยาห์เวห์
ด้วยความยิ่งใหญ่แห่งพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
และเขาทั้งหลายจะดำรงอยู่ได้ เพราะบัดนี้ท่านจะเป็นใหญ่
จนสุดปลายพิภพ
⁵นี่จะเป็นสันติสุข
เมื่อคนอัสซีเรียจะยกเข้ามาในแผ่นดินของเรา
และเมื่อเขาจะเหยียบย่ำเวียงวังทั้งหลายของเรา
เราจะยกผู้เลี้ยงแกะเจ็ดคน
และเจ้านายแปดคนมาต่อต้านเขา
⁶เขาทั้งหลายจะปกครองแผ่นดินอัสซีเรียด้วยดาบ
และแผ่นดินนิมโรดที่บรรดาทางเข้าเมือง
และท่านจะช่วยกู้พวกเราให้พ้นจากคนอัสซีเรีย
เมื่อพวกเขายกรุกล้ำแผ่นดินของพวกเรา
และเหยียบย่ำอาณาเขตของพวกเรา
บทบาทในอนาคตของคนอิสราเอลที่เหลืออยู่
⁷แล้วคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ
จะอยู่ท่ามกลางชนชาติมากมาย
เหมือนน้ำค้างจากพระยาห์เวห์
เหมือนห่าฝนที่ตกบนหญ้า
ซึ่งไม่รอคอยมนุษย์
หรือคอยเหล่าบุตรของมนุษย์
⁸และคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ จะอยู่ท่ามกลางประชาชาติ
ท่ามกลางชนชาติมากมาย
ดังสิงห์อยู่ท่ามกลางฝูงสัตว์ป่า
ดังสิงห์หนุ่มอยู่ท่ามกลางฝูงแพะแกะ
ซึ่งเมื่อมันผ่านไป มันก็เหยียบย่ำ
และฉีกเสีย ไม่มีใครช่วยกู้ได้
⁹เจ้าจะยกมือขึ้นสู้บรรดาคู่อริของเจ้า
และศัตรูทั้งสิ้นของเจ้าจะถูกกำจัด
¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสว่า
แล้วในวันนั้น เราจะกำจัดม้าของเจ้าให้หมดไปจากท่ามกลางเจ้า
และจะทำลายรถรบของเจ้า
¹¹และเราจะกำจัดเมืองให้หมดไปจากแผ่นดินของเจ้า
และโค่นที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าทั้งสิ้น
¹²เราจะกำจัดวิทยาคมให้หมดไปจากมือของเจ้า
และเจ้าจะไม่มีหมอดูอีกต่อไป
¹³เราจะกำจัดรูปเคารพของเจ้าเสีย
และทำลายเสาศักดิ์สิทธิ์จากท่ามกลางเจ้า
เจ้าจะมิได้กราบลง
ต่อผลงานที่มือของเจ้าประดิษฐ์ขึ้นอีกต่อไป
¹⁴เราจะถอนบรรดาเสาอาเช-ราห์ของเจ้าเสียจากท่ามกลางเจ้า
และจะทำลายเมืองต่างๆ ของเจ้าเสีย
¹⁵เราจะแก้แค้นด้วยความโกรธและความกริ้ว
ต่อบรรดาประชาชาติซึ่งไม่เชื่อฟัง

มีคาห์ 6

พระเจ้าทรงท้าทายอิสราเอล

¹จงสดับฟังสิ่งที่พระยาห์เวห์ตรัส
จงลุกขึ้น จงแถลงคดีของเจ้าต่อภูเขาทั้งหลาย
จงให้เนินเขาฟังเสียงของเจ้า
²ภูเขาทั้งหลาย ทั้งรากฐานที่ทนทานของพิภพเอ๋ย
จงฟังคดีของพระยาห์เวห์เถิด
เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงมีคดีกับประชากรของพระองค์
และพระองค์จะทรงสู้ความกับอิสราเอล
^3“โอ ประชากรของเรา เราได้ทำอะไรแก่เจ้า?
เราทำให้เจ้าเหนื่อยยากตรงไหน? จงตอบมา
⁴เพราะว่าเราได้นำเจ้าขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์
และไถ่เจ้ามาจากเรือนทาส
และเราใช้ให้โมเสส อาโรน และมิเรียม นำหน้าเจ้าไป
⁵โอ ประชากรของเราเอ๋ย จงระลึกว่าบาลาค กษัตริย์โมอับคิดอุบายประการใด?
และบาลาอัมบุตรเบโอร์ได้ตอบเขาอย่างไร?
และเกิดอะไรขึ้นจากชิทธีมถึงกิลกาล?
เพื่อเจ้าจะได้ทราบพระราชกิจอันชอบธรรมของพระยาห์เวห์”

พระเจ้าทรงมีพระประสงค์อะไร?

⁶ข้าพเจ้าจะนำอะไรเข้ามาเฝ้าพระยาห์เวห์
และกราบไหว้พระเจ้าเบื้องสูง?
ควรข้าพเจ้าจะเข้าเฝ้าพระองค์ด้วยเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือ?
ด้วยลูกวัวอายุหนึ่งปีหลายตัวหรือ?
⁷พระยาห์เวห์จะพอพระทัยการถวายแกะผู้หลายพันตัว
และธารน้ำมันหลายหมื่นสายหรือ?
ควรข้าพเจ้าจะถวายบุตรหัวปีไถ่การละเมิดของตนหรือ?
คือถวายบุตรไถ่บาปของตน?”
⁸มนุษย์เอ๋ย พระองค์ทรงสำแดงแก่เจ้าแล้วว่าอะไรดี?
และพระยาห์เวห์ทรงประสงค์อะไรจากเจ้า?
นอกจากให้ทำความยุติธรรมและให้รักความเมตตา
และให้ดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าของเจ้าด้วยความถ่อมใจ
การลงโทษการคดโกงและความรุนแรง
⁹พระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ประกาศแก่นครนั้น
(ที่จะยำเกรงพระนามของพระองค์ ก็เป็นสติปัญญา)
“โอ เผ่าชนและชุมนุมชนแห่งนครนั้นเอ๋ย จงฟังเถิด
¹⁰ยังมีทรัพย์สมบัติที่ได้มาจากการชั่วร้ายในเรือนของคนอธรรม
และมีตาชั่งขี้โกงที่ต้องถูกแช่งสาปไม่ใช่หรือ?
¹¹เราจะถือคนที่มีตราชูขี้ฉ้อ
และมีถุงเต็มด้วยลูกตุ้มขี้โกงว่าชอบธรรมได้หรือ?
¹²บรรดาคนมั่งมีของนครนั้นก็เต็มไปด้วยความโหดร้าย
และชาวเมืองของนครนั้นก็พูดโกหก
และลิ้นแห่งการล่อลวงอยู่ในปากของพวกเขา
¹³เพราะฉะนั้นเราเองตีเจ้าบาดเจ็บ
เราทำให้เจ้าร้างเปล่าเพราะบาปของเจ้า
¹⁴เจ้าจะกิน แต่จะไม่อิ่ม
และความหิวจะอยู่ท่ามกลางเจ้า
เจ้าจะเก็บของมีค่าไว้ แต่ก็จะสงวนไว้ไม่ได้
อะไรที่เจ้าสงวนไว้ เราก็จะให้แก่ดาบ
¹⁵เจ้าเองจะหว่าน แต่จะไม่ได้เกี่ยว
เจ้าเองจะหีบแต่จะไม่ได้ชโลมตัวด้วยน้ำมัน
เจ้าจะย่ำองุ่น แต่จะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่น
¹⁶เพราะเจ้าได้รักษากฎเกณฑ์ของอม-รี
และทำตามกิจการทั้งสิ้นของพงศ์พันธุ์ของอาหับ
และได้ดำเนินตามแผนการของเขาทั้งสอง
ดังนั้นเราจะทำให้เจ้าเป็นที่ร้างเปล่า
และชาวนครของเจ้าจะเป็นที่เย้ยหยัน
และเจ้าจะแบกรับการเยาะเย้ยจากประชากรของเรา”

มีคาห์ 7

ศีลธรรมของอิสราเอลเสื่อมทราม

¹อนิจจา ตัวข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าเป็นเหมือน
คนที่ออกไปเก็บผลไม้ฤดูร้อน
เหมือนคนที่ออกไปเก็บผลองุ่น
แล้วพบว่าไม่มีพวงองุ่นให้รับประทาน
ไม่มีผลมะเดื่อสุกรุ่นแรกดังใจปรารถนา
²คนจงรักภักดีสิ้นไปจากแผ่นดิน
จะหาคนซื่อตรงท่ามกลางมนุษย์สักคนก็ไม่มี
เขาทุกคนต่างก็ซุ่มคอยจะเอาโลหิตกัน
ต่างก็เอาตาข่ายดักพี่น้องของตน
³มือทั้งคู่ของเขาช่ำชองทำแต่สิ่งชั่ว
ข้าราชการและผู้พิพากษาขอสินบน
และคนใหญ่คนโตก็เอ่ยถึงความอยากในจิตใจของตน
พวกเขาต่างก็สานสิ่งเหล่านี้เข้าด้วยกัน
⁴คนดีที่สุดของพวกเขาก็ไร้ค่าเหมือนต้นหนาม
คนซื่อตรงที่สุดของพวกเขาก็เหมือนรั้วหนาม
วาระแห่งพวกยามของเจ้า คือวันที่จะลงโทษเจ้า มาถึงแล้ว
บัดนี้ พวกเขาจะสับสนอลหม่าน
⁵อย่าวางใจเพื่อนบ้าน
อย่านอนใจในสหาย
จงระวังปากของเจ้า
อย่าเผยแก่เธอผู้นอนแนบอกของเจ้า
⁶เพราะว่าลูกชายดูหมิ่นพ่อ
และลูกสาวลุกขึ้นต่อสู้แม่ของเธอ
ลูกสะใภ้ต่อสู้แม่ผัว
ศัตรูของคนหนึ่งคนใด ก็คือคนที่อยู่ในบ้านของเขาเอง
⁷แต่สำหรับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะมองดูพระยาห์เวห์
ข้าพเจ้าจะเฝ้าคอยพระเจ้าแห่งความรอดของข้าพเจ้า
พระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงฟังข้าพเจ้า
การสำนึกผิดและการวางใจพระเจ้า
⁸ศัตรูของข้าเอ๋ย อย่าเปรมปรีดิ์เย้ยข้าเลย
เมื่อข้าล้มลง ข้าจะลุกขึ้นอีก
เมื่อข้านั่งอยู่ในความมืด
พระยาห์เวห์จะทรงเป็นความสว่างแก่ข้า
⁹ข้าพเจ้าจะทนต่อพระพิโรธของพระยาห์เวห์
เพราะว่าข้าพเจ้าทำบาปต่อพระองค์
ข้าพเจ้าจะทนจนกว่าพระองค์จะทรงแก้คดีของข้าพเจ้า
และจะทรงตัดสินความเพื่อข้าพเจ้า
พระองค์จะทรงนำข้าพเจ้าออกไปยังความสว่าง
และข้าพเจ้าจะเห็นการช่วยกู้ของพระองค์
¹⁰แล้วศัตรูของข้าพเจ้าจะเห็น
และความอับอายจะทับถมเธอผู้กล่าวแก่ข้าพเจ้าว่า
“พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
ดวงตาของข้าพเจ้าจะเพ่งดูเธอ
คราวนี้เธอจะถูกเหยียบย่ำเหมือนโคลนตามถนน
คำพยากรณ์ว่าจะมีการฟื้นฟู
¹¹วันที่จะสร้างกำแพงเมืองของเจ้า
ในวันนั้น เขตแดนของเจ้าจะขยายออกไปไกล
¹²ในวันนั้น เขาจะมาหาเจ้า
จากอัสซีเรียและเมืองต่างๆ ของอียิปต์
และจากอียิปต์จนถึงแม่น้ำยูเฟรติส
จากทะเลนี้จดทะเลโน้น และจากภูเขานี้ถึงภูเขาโน้น
¹³แต่แผ่นดินจะร้างเปล่า
เพราะชาวแผ่นดินเป็นเหตุ
เนื่องด้วยผลแห่งการกระทำของพวกเขา
¹⁴ขอทรงเลี้ยงดูประชากรของพระองค์อย่างเลี้ยงแกะด้วยคทาของพระองค์
คือประชากรที่เป็นมรดกของพระองค์
ผู้อาศัยอย่างโดดเดี่ยวในป่า
ในท่ามกลางแผ่นดินที่เป็นสวน
ขอทรงให้เขาหากินอยู่ในบาชานและกิเลอาด
อย่างในโบราณกาล
¹⁵ดังในสมัยเมื่อเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์
เราจะให้เจ้าเห็นการอัศจรรย์ต่างๆ
¹⁶บรรดาประชาชาติจะแลเห็นและอับอาย
ทั้งที่พวกเขามีกำลังมาก
พวกเขาจะเอามือปิดปากไว้
และหูของพวกเขาจะหนวกไป
¹⁷เขาทั้งหลายจะเลียผงคลีเหมือนอย่างงู
เหมือนสัตว์เลื้อยคลานบนแผ่นดิน
พวกเขาจะออกมาจากที่กำบังแข็งแกร่งของเขาด้วยตัวสั่น
พวกเขาจะออกมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราด้วยความตระหนกตกใจ
เนื่องด้วยพระองค์ พวกเขาจะกลัว
พระเมตตาและความรักมั่นคงของพระเจ้า
¹⁸ใครเล่าจะเป็นพระเจ้าเหมือนพระองค์ผู้ทรงอภัยบาป
และทรงมองข้ามการทรยศ
ของคนที่เหลืออยู่อันเป็นมรดกของพระองค์ท่าน?
พระองค์ท่านมิได้ทรงพระพิโรธเป็นนิตย์
เพราะพระองค์ท่านพอพระทัยในความรักมั่นคง
¹⁹พระองค์ท่านจะทรงหวนกลับมาเมตตาเราอีก
และจะทรงเหยียบความผิดทั้งหลายของเราไว้
พระองค์จะทรงเหวี่ยงบาปทั้งสิ้นของเรา
ลงไปในที่ลึกของทะเล
²⁰พระองค์จะทรงสำแดงความสัตย์ซื่อแก่ยาโคบ
และความรักมั่นคงต่ออับราฮัม
ดังที่พระองค์ทรงปฏิญาณต่อบรรพบุรุษของเรา
ตั้งแต่สมัยโบราณกาล

อรรถาธิบาย

ก้าวขึ้นไปสู่ความท้าทายของมีคาห์

เป็นไปได้ที่จะมีจิตวิญญาณที่สูญเปล่า พระเจ้าทรงเตือนผ่านผู้เผยพระวจนะมีคาห์ว่า:

‘ทรัพย์สมบัติที่ได้มาจากการชั่วร้าย…
สั่งสมจากการโกงและฉ้อฉล…
ข้อตกลงในเงาอธรรม และอุบายหลอกลวง...
ไม่ว่าแสวงได้เท่าไร มันจะไม่เคยเพียงพอ –
ท้องกลวง หัวใจว่างเปล่า
ไม่ว่าลงแรงหนักเพียงใด เจ้าไม่มีสิ่งใดให้อวดได้ –
ชีวิตร้างเปล่า จิตวิญญาณสูญเปล่า’ (6:10-14, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ในเวลานั้นมีคาห์มองไปข้างหน้า (ตัวอย่าง ดู 7:7-20) ในตอนหนึ่งเขายังไม่รู้ถึงคำเผยพระวจนะเกี่ยวกับพระเยซู (มัทธิว 2:5-12) เขาเห็นผู้ปกครองมาจากเบธเลเฮม ‘ต้นตระกูลของท่านมาจากสมัยเก่า จากสมัยโบราณกาล… และท่านจะเป็นสันติสุขของพวกเขา’ (มีคาห์ 5:2,5ก) ท่านผู้นั้นจะถูกรับรู้ว่าเป็น ‘ผู้นำสันติภาพมาสู่โลก’ (ข้อ 4ข พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

เมื่อเวลาผ่านไป มีคาห์มองย้อนไป เขาดูสิ่งต่าง ๆ ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทำเพื่อคนของพระองค์ (ดู 6:3 เป็นต้นไป) พระองค์ทรงไถ่พวกเขา ทรงนำพวกเขา (ข้อ 4) และเตือนให้พวกเขา ‘ระลึก’ (ข้อ 5)

พระเจ้าเป็นพระเจ้าแห่งความรัก และความเมตตาอันน่าอัศจรรย์ 'พระเมตตาทรงเป็นพระลักษณะของพระองค์ นั่นเป็นสิ่งที่พระองค์ทรงรักที่สุด พระเมตตากำลังหวนกลับมาหาเรา พระองค์จะทรงเหยียบความผิดทั้งหลายของเราไว้ พระองค์จะทรงเหวี่ยงบาปทั้งสิ้นของเราลงไปในที่ลึกของทะเล’ (7:18-19, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

โดยทางพระเยซู อดีตของคุณได้รับการให้อภัยทั้งหมดทั้งสิ้น อย่ามองย้อนกลับไปและรู้สึกเสียใจ พระเจ้าทรง ‘เหวี่ยงบาปทั้งสิ้นของเราลงไปในที่ลึกของทะเล’ (ข้อ 19) และมีป้าย 'ห้ามตกปลา'

อะไรคือการตอบสนองของคุณต่อพระคุณอันน่าอัศจรรย์นี้ มีคาห์นำเสนอความท้าทายไว้ดังนี้ ‘ให้ทำความยุติธรรมและให้รักความเมตตา และให้ดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าของเจ้าด้วยความถ่อมใจ’ (6:8ค) ความท้าทายสามประการนี้ทำให้เรามีวัตถุประสงค์และเป้าหมายในชีวิตของเรา:

1. กระทำความยุติธรรม
ความยุติธรรมสำคัญอย่างมากในแผนการของพระเจ้า ความอยุติธรรมทำให้เกิดความทุกข์ทรมานมากมายในโลกทุกวันนี้ ผมต้องให้ความยุติธรรมเป็นสิ่งสำคัญอันดับต้นในชีวิตของผมและในชุมชนของเรา เราต้องลงมือทำมากขึ้นเพื่อให้เห็นว่าคนจน คนกลุ่มน้อย และคนไร้อำนาจ จะได้รับความยุติธรรม

2. รักความเมตตา
พระเจ้าได้แสดงความเมตตาแก่เรา การตอบสนองของเราควรเป็นการแสดงความเมตตา ไม่กดดันผู้อื่นว่าต้องดีพร้อมให้ได้ แต่จงรักและยอมรับพวกเขาอย่างที่พวกเขาเป็น พวกเขาต้องนำข่าวประเสริฐแห่งความรักและพระเมตตาของพระเจ้าส่งต่อออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ส่งต่อให้ทุกคน รวมถึงผู้ต้องขัง คนจรจัดไร้บ้าน คนชรา และคนยากจน

3. ดำเนินชีวิตไปกับพระเจ้าด้วยความถ่อมใจ
อย่ามองว่าตัวเองดีกว่า เหนือกว่า หรือสำคัญกว่าคนอื่น คนหยิ่งยโสประเมินความสำคัญของพวกเขาสูงเกินไป พวกเขาไม่สามารถหัวเราะเยาะตัวเองได้ ‘อย่าจริงจังกับตัวเองมากเกินไป จงให้ความสำคัญกับพระเจ้า’ (ข้อ 8ค, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล) เราจะไม่สามารถถ่อมใจลงจริง ๆ ได้เลยเว้นแต่ว่าเรากำลังดำเนินอยู่ในความสัมพันธ์กับพระเจ้า

ทั้งสามประการนี้ดำเนินไปด้วยกัน หลักฐานสำแดงความเชื่อที่แท้จริงคือวิธีการที่คุณดำเนินชีวิต นี่คือเหตุผลที่เปาโลเขียนว่า ‘การกระทำในกายนี้’ (2 โครินธ์ 5:10) เป็นเรื่องสำคัญมาก คุณจะถูกตัดสินโดยหลักฐานของความเชื่อนั่นเอง

คำอธิษฐาน

ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้กระทำความยุติธรรม ให้รักความเมตตา และเดินอย่างถ่อมใจไปกับพระองค์

เพิ่มเติมโดยพิพพา

2 โครินธ์ 5:10

‘เพราะว่าเราทุกคนจำเป็นต้องปรากฎตัวต่อหน้าบัลลังก์ของพระคริสต์ เพื่อแต่ละคนจะได้รับสิ่งที่สมกับการกระทำในกายนี้ ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว’

ในความสว่างนั้น ฉันยินดีเหลือเกินที่จะอ่านในพระธรรมมีคาห์ ‘ใครเล่าจะเป็นพระเจ้าเหมือนพระองค์ผู้ทรงอภัยบาป และทรงมองข้ามการทรยศของคนที่เหลืออยู่อันเป็นมรดกของพระองค์ท่าน… และจะทรงเหยียบความผิดทั้งหลายของเราไว้ พระองค์จะทรงเหวี่ยงบาปทั้งสิ้นของเราลงไปในที่ลึกของทะเล’ (มีคาห์ 7:18-19)