ความทะเยอทะยานในทางพระเจ้า

คำขอบพระคุณพระเจ้า เพราะทรงช่วยให้หายป่วย

¹ข้าพเจ้ารักพระยาห์เวห์ เพราะพระองค์ทรงฟังเสียงและคำวิงวอนของข้าพเจ้า
²พระองค์เงี่ยพระกรรณฟังข้าพเจ้า
 เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจะทูลพระองค์ตราบที่ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่
³บ่วงมรณาล้อมข้าพเจ้า
 ความเจ็บปวดแห่งแดนคนตายจับข้าพเจ้าไว้
 ข้าพเจ้าพบความทุกข์โศกและความระทม
⁴แล้วข้าพเจ้าร้องทูลออกพระนามพระยาห์เวห์ว่า
 “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงช่วยชีวิตข้าพระองค์เถิด”
⁵พระยาห์เวห์ทรงมีพระคุณและทรงชอบธรรม
 พระเจ้าของเราทั้งหลายทรงพระกรุณา
⁶พระยาห์เวห์ทรงปกป้องคนรู้น้อยไว้
 เมื่อข้าพเจ้าตกต่ำ พระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอด
⁷จิตใจของข้าเอ๋ย กลับไปสู่ที่พักของเจ้าเถิด
 เพราะพระยาห์เวห์ทรงดีต่อเจ้าแล้ว
⁸เพราะพระองค์ทรงช่วยข้าพระองค์จากความตาย
 ช่วยนัยน์ตาข้าพระองค์จากน้ำตา
 ช่วยเท้าข้าพระองค์จากการสะดุด
⁹ข้าพเจ้าดำเนินอยู่เฉพาะพระพักตร์ของพระยาห์เวห์
 ในดินแดนของคนเป็น
¹⁰ข้าพเจ้ายังเชื่ออยู่ แม้เมื่อข้าพเจ้ากล่าวว่า
 “ข้าพเจ้าทุกข์ยากยิ่งนัก”
¹¹ข้าพเจ้ากล่าวในเวลาตกใจว่า
 “มนุษย์ทุกคนเป็นคนโกหก”
¹²ข้าพเจ้าจะเอาอะไรตอบแทนพระยาห์เวห์?
 สำหรับความดีทั้งสิ้นของพระองค์ที่มีต่อข้าพเจ้า
¹³ข้าพเจ้าจะยกถ้วยแห่งความรอด
 และร้องออกพระนามพระยาห์เวห์
¹⁴ข้าพเจ้าจะแก้บนแด่พระยาห์เวห์
 ต่อหน้าประชาชนทั้งปวงของพระองค์
¹⁵ความตายของผู้จงรักภักดีต่อพระองค์
 สำคัญในสายพระเนตรพระยาห์เวห์
¹⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์เป็นผู้รับใช้ของพระองค์
 ข้าพระองค์เป็นผู้รับใช้ของพระองค์ เป็นบุตรชายของหญิงคนใช้ของพระองค์
 พระองค์ทรงถอดโซ่ตรวนของข้าพระองค์
¹⁷ข้าพระองค์จะถวายเครื่องบูชาขอบพระคุณแด่พระองค์
 และร้องออกพระนามพระยาห์เวห์
¹⁸ข้าพเจ้าจะแก้บนแด่พระยาห์เวห์
 ต่อหน้าประชาชนทั้งปวงของพระองค์
¹⁹ในบริเวณพระนิเวศของพระยาห์เวห์
 ในท่ามกลางเยรูซาเล็ม

สรรเสริญพระยาห์เวห์

ความชอบธรรมที่แท้จริง

 ¹สุดท้ายนี้ พี่น้องของข้าพเจ้า จงชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้า การเขียนข้อความเหล่านี้ถึงท่านทั้งหลายซ้ำอีกไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับข้าพเจ้า และยังเป็นเรื่องปลอดภัยสำหรับท่าน ²จงระวังพวกสุนัข จงระวังพวกที่ทำชั่ว จงระวังพวกเชือดเนื้อเถือหนัง ³เพราะว่าเราต่างหากที่เป็นพวกเข้าสุหนัต เป็นพวกที่นมัสการโดยพระวิญญาณของพระเจ้า อวดพระเยซูคริสต์ และไม่ไว้ใจในเนื้อหนัง ⁴แม้ว่าข้าพเจ้าเองก็มีเหตุที่จะไว้ใจในเนื้อหนังด้วย ถ้าคนอื่นคิดว่าเขามีเหตุที่จะไว้ใจในเนื้อหนัง ข้าพเจ้าก็มีมากยิ่งกว่านั้นอีก ⁵ข้าพเจ้าเข้าสุหนัตในวันที่แปดที่คลอดมา เป็นชนชาติอิสราเอล อยู่ในเผ่าเบนยามิน เป็นชาวฮีบรูที่เกิดจากคนฮีบรู ในด้านธรรมบัญญัติก็อยู่ในคณะฟาริสี ⁶ในด้านความกระตือรือร้นก็ได้ข่มเหงคริสตจักร ในด้านความชอบธรรมตามธรรมบัญญัติก็ไม่มีที่ติ ⁷แต่ว่าอะไรที่เคยเป็นกำไรของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ถือว่าสิ่งนั้นเป็นการขาดทุนแล้วเพราะเหตุพระคริสต์ ⁸ยิ่งกว่านั้นข้าพเจ้าถือว่าทุกสิ่งเป็นการขาดทุน เพราะเหตุคุณค่าอันสูงยิ่งของการได้รู้จักพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า เพราะเหตุพระองค์ข้าพเจ้ายอมขาดทุนทุกอย่าง และถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเหมือนเศษขยะเพื่อว่าข้าพเจ้าจะได้พระคริสต์เป็นกำไร ⁹และจะได้เห็นว่าข้าพเจ้าอยู่ในพระองค์ ไม่มีความชอบธรรมที่ได้มาจากธรรมบัญญัติ มีแต่ที่ได้มาโดยความเชื่อในพระคริสต์ คือความชอบธรรมที่มาจากพระเจ้าโดยความเชื่อ ¹⁰ข้าพเจ้าต้องการจะรู้จักพระองค์ คือ ฤทธิ์เดชแห่งการคืนพระชนม์ของพระองค์และรู้จักการมีส่วนร่วมในความทุกข์ของพระองค์ และเป็นเหมือนกับพระองค์ในความตายนั้น ¹¹ทั้งมุ่งหวังที่จะได้เป็นขึ้นจากความตายด้วย

บากบั่นมุ่งไปสู่หลักชัย

 ¹²ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้าได้รับแล้ว หรือดีพร้อมแล้ว แต่ข้าพเจ้ากำลังบากบั่นมุ่งไปเพื่อที่จะฉวยไว้เพราะสิ่งที่เป็นเหตุให้พระเยซูคริสต์ทรงฉวยข้าพเจ้าไว้ ¹³พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ถือว่าข้าพเจ้าฉวยไว้ได้แล้ว แต่ข้าพเจ้าทำอย่างหนึ่ง คือลืมสิ่งที่ผ่านพ้นมา แล้วโน้มตัวไปยังสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า ¹⁴และข้าพเจ้าบากบั่นมุ่งไปสู่หลักชัย เพื่อจะได้รับรางวัลคือการทรงเรียกแห่งเบื้องบนซึ่งมีในพระเยซูคริสต์ ¹⁵เพราะฉะนั้น เราที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจงคิดอย่างนี้ และถ้าพวกท่านคิดอีกอย่างหนึ่ง พระเจ้าก็จะทรงให้เรื่องนี้ประจักษ์แก่ท่านด้วย ¹⁶อย่างไรก็ตาม เราได้แค่ไหนแล้ว ก็จงดำเนินตามนั้นต่อไป
 ¹⁷พี่น้องทั้งหลาย จงร่วมกันทำตามแบบอย่างของข้าพเจ้า ท่านมีเราเป็นตัวอย่างแล้ว จงสังเกตดูคนเหล่านั้นที่ดำเนินชีวิตตามแบบอย่างที่เราวางไว้ให้พวกท่านนั้น ¹⁸เพราะว่ามีหลายคนที่ดำเนินชีวิตเป็นศัตรูต่อกางเขนของพระคริสต์ ซึ่งข้าพเจ้าเคยบอกท่านถึงเรื่องของพวกเขาเสมอ และเวลานี้บอกอีกด้วยน้ำตาไหล ¹⁹ปลายทางของพวกเขาคือความพินาศ พระของเขาคือกระเพาะอาหาร เขาโอ้อวดในสิ่งที่น่าอับอายของพวกเขา พวกเขาคิดแต่เรื่องทางโลก ²⁰แต่เราเป็นพลเมืองแห่งสวรรค์ และเรารอคอยผู้ช่วยให้รอดจากสวรรค์คือพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ²¹พระองค์จะทรงเปลี่ยนแปลงร่างกายอันต่ำต้อยของเรา ให้เหมือนพระกายของพระองค์ที่เต็มด้วยพระรัศมี ตามพลังอำนาจที่ทำให้พระองค์สามารถให้ทุกสิ่งอยู่ใต้อำนาจของพระองค์

ฟีลิปปี 4

¹เพราะฉะนั้นพี่น้องของข้าพเจ้า ผู้เป็นที่รัก เป็นที่ปรารถนาอย่างยิ่ง เป็นที่ยินดี และเป็นมงกุฎของข้าพเจ้า ท่านที่รักทั้งหลาย จงยืนหยัดมั่นคงเช่นนี้ในองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด

¹⁰แล้วข้าพเจ้าจึงทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์ทรงล่อลวงชนชาตินี้ และกรุงเยรูซาเล็มแน่นอนทีเดียว ว่า ‘เจ้าทั้งหลายจะอยู่เย็นเป็นสุข’ แต่ที่จริงดาบได้มาถึงชีวิตของพวกเขา”
¹¹“ในครั้งนั้น เขาจะกล่าวแก่ชนชาตินี้ และแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า ‘ลมร้อนจากที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดารพัดมาสู่บุตรีประชากรของเราหมายถึง ประชาชนของพระเจ้า ไม่ใช่จะมาฝัดหรือมาชำระ ¹²กระแสลมแรงเกินแก่การเหล่านี้พัดมาเพื่อเรา เราเองเป็นผู้กล่าวคำพิพากษาพวกเขา’
¹³“นี่แน่ะ เขาขึ้นมาเหมือนเมฆ
 รถรบของเขาเหมือนลมบ้าหมู
ม้าทั้งหลายของเขาเร็วยิ่งกว่านกอินทรี
 วิบัติแก่พวกเรา เพราะว่าเราจะต้องพินาศ
¹⁴กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย จงล้างจิตใจของเจ้าให้พ้นจากความชั่วร้าย
 เพื่อเจ้าจะรอดได้
ความคิดชั่วร้ายของเจ้านั้น
 จะสิงอยู่ในใจของเจ้านานสักเท่าใด?
¹⁵เพราะว่ามีเสียงป่าวร้องมาจากเมืองดาน
 และประกาศความชั่วร้ายจากภูเขาเอฟราอิม
¹⁶จงเตือนบรรดาประชาชาติถึงสิ่งเหล่านี้
 จงประกาศแก่กรุงเยรูซาเล็มว่า
บรรดาผู้ล้อมมาจากแผ่นดินไกล
 พวกเขาโห่ร้องเข้าใส่เมืองต่างๆ ของยูดาห์
¹⁷เขาทั้งหลายล้อมรอบยูดาห์ไว้เหมือนผู้ดูแลเฝ้านา
 เพราะว่ายูดาห์ได้กบฏต่อเรา”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
¹⁸“วิถีและการกระทำทั้งหลายของเจ้า
 ได้นำเรื่องนี้มาเหนือเจ้า
นี่แหละเป็นผลกรรมของเจ้าซึ่งขมขื่น
 และสะเทือนใจของเจ้า”
 ความโศกเศร้าต่อชนชาติที่ประสบหายนะ
¹⁹แสนระทม แสนระทม ข้าบิดตัวด้วยความเจ็บปวด
 โอ ผนังดวงใจของข้าเอ๋ย
จิตใจของข้าก็สั่นระรัว
 ข้าจะนิ่งอยู่ไม่ได้
เพราะข้าได้ยินเสียงเขาสัตว์
 เสียงปลุกของสงคราม
²⁰หายนะซ้อนหายนะถูกเร้าขึ้นมา
 แผ่นดินทั้งสิ้นถูกทิ้งร้าง
บรรดาเต็นท์ของข้าถูกทำลายในฉับพลัน
 และชั่วครู่เดียวผ้าเต็นท์ทั้งหลายของข้าก็ย่อยยับไป
²¹ข้าจะต้องมองดูธง
 และฟังเสียงเขาสัตว์นานสักเท่าใด?
²²“เพราะประชากรของเราโง่เขลา พวกเขาไม่รู้จักเรา
 เขาเป็นลูกหลานที่โง่เง่า
เขาไม่มีความเข้าใจ
 เขาช่ำชองในการทำชั่ว
 และเขาไม่รู้จักทำดี”
²³ข้าพเจ้ามองดูแผ่นดิน และนี่แน่ะ เป็นที่ร้างและว่างเปล่า
 และมองดูท้องฟ้า ในนั้นก็ไม่มีความสว่าง
²⁴ข้าพเจ้ามองดูภูเขา นี่แน่ะ มันกำลังสั่นสะเทือน
 เนินเขาก็เคลื่อนตัวไปมา
²⁵ข้าพเจ้ามองดู และนี่แน่ะ ไม่มีมนุษย์เลย
 นกทั้งปวงบนท้องฟ้าได้หนีไปแล้ว
²⁶ข้าพเจ้ามองดู และนี่แน่ะ เรือกสวนไร่นาก็เป็นถิ่นทุรกันดาร
 และเมืองทั้งสิ้นก็ปรักหักพังไป
 ต่อพระพักตร์พระยาห์เวห์ ต่อพระพิโรธร้อนแรงของพระองค์
²⁷เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “แผ่นดินทั้งหมดจะเป็นที่ร้างเปล่า แต่เราก็จะไม่ทำให้ถึงอวสานเสียทีเดียว
²⁸เพราะเรื่องนี้โลกจะไว้ทุกข์
 และท้องฟ้าเบื้องบนจะดำมืด
เพราะเราได้ลั่นวาจาแล้ว เราได้มุ่งหมายไว้แล้ว
 เราจะไม่เปลี่ยนใจหรือหันกลับ”
²⁹เมื่อได้ยินเสียงพลม้าและพลธนู
 ชาวเมืองทุกแห่งก็หนีไป
พวกเขาเข้าไปอยู่ในพงไม้หนาทึบ และปีนป่ายไปตามศิลา
 เมืองทุกแห่งก็ถูกทอดทิ้ง
 และไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่ในเมืองเหล่านั้นเลย
³⁰เจ้าผู้ถูกทิ้งร้างเอ๋ย เจ้าทำอะไรกัน?
 ที่เจ้าแต่งตัวสีแดงนั้น
และที่เจ้าประดับตัวด้วยอาภรณ์ทองคำ
 ที่เจ้าขยายดวงตาให้กว้างด้วยแต้มสี
เออ เจ้าแต่งตัวให้งามเสียเปล่า
 คนรักของเจ้าดูหมิ่นเจ้า
 พวกเขาแสวงชีวิตของเจ้า
³¹เพราะเราได้ยินเสียงเหมือนเสียงหญิงคลอดบุตรร้อง
 แสนเจ็บปวดอย่างกับจะคลอดบุตรหัวปี
เสียงร้องแห่งบุตรีศิโยนนั้นแทบจะขาดใจ
 เหยียดแขนของเธอออกร้องว่า
 “วิบัติแก่ข้า ข้าอ่อนแรงอยู่ต่อหน้าฆาตกร”

เยเรมีย์ 5

ความทุจริตของประชากรของพระเจ้า

¹“จงวิ่งไปมาบนถนนในกรุงเยรูซาเล็ม
 จงมองและสังเกต
จงค้นตามลานเมืองดูทีว่า
 จะหาสักคนหนึ่งได้หรือไม่ คือคนที่ทำการยุติธรรม
 และแสวงหาความจริง
 เพื่อเราจะได้อภัยโทษให้แก่เมืองนั้น
²แม้พวกเขากล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’
 เขาก็ยังสาบานเท็จ”
³“ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเนตรของพระองค์ทรงหาความสัตย์จริงไม่ใช่หรือ?
 พระองค์ทรงเฆี่ยนตีเขาทั้งหลาย
แต่เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บปวด
 พระองค์ทรงล้างผลาญเขา
แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะรับการแก้ไข
 เขาได้ทำให้หน้าของตนกระด้างยิ่งกว่าหิน
 เขาปฏิเสธที่จะหันกลับ”
⁴แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “คนเหล่านี้เป็นแต่ผู้น้อย
 เขาไม่มีความคิด
เพราะเขาไม่รู้จักพระมรรคาของพระยาห์เวห์
 ไม่รู้จักพระบัญญัติของพระเจ้าของเขา
⁵ข้าพระองค์จะไปหาพวกผู้ใหญ่
 และจะพูดกับพวกเขา
เพราะเขารู้จักพระมรรคาของพระยาห์เวห์
 และรู้จักพระบัญญัติของพระเจ้าของเขา”
แต่พวกเขาทุกคนก็ได้หักแอกเสีย
 เขาได้ทำลายโซ่ตรวนเสีย
⁶เพราะฉะนั้น สิงห์จากป่าจะมาสังหารเขา
 สุนัขป่าจากที่ราบแห้งแล้งจะทำลายเขา เสือดาวเฝ้าเมืองทั้งหลายของเขา
 ทุกคนที่ไปจากเมืองเหล่านั้นจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
เพราะการละเมิดของเขาก็มากมาย
 ความไม่ซื่อสัตย์ของเขาก็ใหญ่โต
⁷“เราจะให้อภัยเจ้าได้อย่างไร?
 ลูกหลานของเจ้าได้ละทิ้งเราแล้ว และได้สาบานโดยผู้ที่ไม่ใช่พระเจ้า
เมื่อเราเลี้ยงเขาให้อิ่ม เขาก็ล่วงประเวณี
 แล้วชุมนุมกันที่บ้านของหญิงแพศยา
⁸พวกเขาเหมือนม้าผู้ที่อิ่มหนำและกลัดมัน
 ทุกคนต่างร้องหาภรรยาของเพื่อนบ้านของตน
⁹เพราะสิ่งเหล่านี้เราจะไม่ลงโทษเขาหรือ?”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 “และเราไม่ควรจะแก้แค้นชนชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ?”
¹⁰“ไปเถอะ ไปตามแถวต้นองุ่นของมันและทำลายเสีย
 แต่อย่าให้ถึงอวสานเสียทีเดียว
ตัดกิ่งก้านของมันออก
 เพราะคนเหล่านี้ไม่ได้เป็นของพระยาห์เวห์
¹¹เพราะพงศ์พันธุ์ของอิสราเอล และพงศ์พันธุ์ของยูดาห์
 ได้ทรยศต่อเราอย่างสิ้นเชิงแล้ว”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
¹²เขาทั้งหลายพูดมุสาในเรื่องพระยาห์เวห์
 และได้กล่าวว่า “พระองค์จะไม่ทรงกระทำอะไร
ไม่มีการร้ายใดจะเกิดขึ้นกับเรา
 เราจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร”
¹³ผู้เผยพระวจนะก็จะเป็นเพียงลม
 พระวจนะไม่มีในคนเหล่านั้น
 ขอให้เป็นอย่างนั้นแก่พวกเขาเถิด
¹⁴เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพจึงตรัสดังนี้ว่า
 “เพราะพวกเขากล่าวถ้อยคำเหล่านี้
นี่แน่ะ เราจะทำถ้อยคำของเราที่อยู่ในปากของเจ้าให้เป็นไฟ
 และประชาชนนี้เป็นฟืน และไฟนั้นจะเผาผลาญเขาเสีย
¹⁵ดูสิ คนอิสราเอลเอ๋ย
 เราจะนำชนชาติจากแดนไกลมาสู้เจ้าทั้งหลาย
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 เป็นชนชาติที่มั่นคง
เป็นชนชาติดึกดำบรรพ์
 เป็นชนชาติที่เจ้าไม่รู้ภาษาของเขา
 เขาจะพูดอะไร เจ้าก็ไม่เข้าใจ
¹⁶แล่งธนูของเขาเหมือนหลุมฝังศพ
 ทุกคนเป็นนักรบ
¹⁷เขาจะกินสิ่งซึ่งเจ้าเกี่ยวได้ และกินอาหารของเจ้า
 เขาจะกินบุตรชายและบุตรหญิงของเจ้า
เขาจะกินฝูงแกะฝูงโคของเจ้า
 เขาจะกินเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของเจ้า
เขาจะใช้ดาบทำลายบรรดาเมืองที่มีป้อมของเจ้า
 ซึ่งเจ้าวางใจนั้น”
 ¹⁸พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถึงแม้ในวันเหล่านั้น เราก็ยังไม่ทำให้เจ้าถึงอวสาน ¹⁹และเมื่อพวกเจ้ากล่าวว่า ‘ทำไมพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราทั้งหลายจึงทรงทำสิ่งเหล่านี้แก่เรา?’ เจ้าจงกล่าวแก่เขาว่า ‘เพราะเจ้าได้ละทิ้งเราไปปรนนิบัติพระต่างด้าวในแผ่นดินของเจ้า เพราะฉะนั้น เจ้าจะต้องไปปรนนิบัติคนต่างชาติในแผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของเจ้า’ ”
²⁰“จงป่าวร้องข้อความต่อไปนี้ในวงศ์วานยาโคบ
 จงประกาศเรื่องนี้ในยูดาห์
²¹“ประชาชนที่โง่เขลาและไร้ความคิดเอ๋ย
 ผู้มีตา แต่มองไม่เห็น
ผู้มีหู แต่ฟังไม่ได้ยิน
 จงฟังข้อความนี้
²²เจ้าไม่ยำเกรงเราหรือ?”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
“เจ้าไม่ตัวสั่นอยู่ต่อหน้าเราหรือ?
 คือเราผู้วางกองทรายไว้เป็นเขตล้อมทะเล
เป็นเครื่องกีดขวางเป็นนิตย์ไม่ให้ผ่านไปได้
 แม้ว่าคลื่นจะซัด ก็เอาชนะไม่ได้  แม้ว่าคลื่นจะคะนอง ก็ข้ามไปไม่ได้
²³แต่ประชาชนเหล่านี้มีใจดื้อดึงและกบฏ
 เขาได้หันเหและจากไปเสีย
²⁴พวกเขาไม่ได้คิดในใจของตนว่า
 ‘ให้เรายำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
ผู้ประทานฝนตามฤดูของมัน
 คือฝนต้นฤดูและฝนปลายฤดู
และทรงรักษา
 กฎเกณฑ์ของสัปดาห์แห่งการเก็บเกี่ยวไว้ให้เรา’
²⁵ความผิดบาปของเจ้าได้ทำให้สิ่งเหล่านี้หันเหไปเสีย
 และบาปของพวกเจ้าก็กันความดีไว้เสียจากเจ้า
²⁶เพราะจะพบคนอธรรมท่ามกลางประชากรของเรา
 เขาซุ่มคอยเหมือนคนดักนกซุ่มอยู่
เขาวางกับไว้
 เขาดักจับคน
²⁷เหมือนกรงที่เต็มไปด้วยนก
 บ้านของพวกเขาก็เต็มด้วยการทรยศ
 เพราะฉะนั้น เขาจึงใหญ่โตและมั่งมี
²⁸เขาจึงตัวอ้วนอ่อนนิ่ม
 ในเรื่องทำชั่วเขาล้ำหน้า
เขาไม่ได้ตัดสินด้วยความยุติธรรม
 ในคดีของลูกกำพร้า เพื่อให้คดีนั้นก้าวหน้า
 เขาไม่ได้ป้องกันสิทธิของคนขัดสน
²⁹เพราะสิ่งเหล่านี้เราจะไม่ลงโทษเขาหรือ?”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 “และไม่ควรที่เราจะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ?
³⁰“สิ่งน่าหวาดหวั่นและน่ากลัว
 ได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
³¹คือผู้เผยพระวจนะได้เผยพระวจนะเท็จ
 และบรรดาปุโรหิตก็ปกครองตามอำนาจของตน
และประชากรของเราก็ชอบแบบนี้
 แต่พวกเจ้าจะทำอย่างไรเมื่อวาระสุดท้ายมาถึง?”