คำขอบพระคุณพระเจ้า ที่ทรงช่วยกู้อิสราเอลให้พ้นจากศัตรู

บทเพลงใช้แห่ขึ้น ของดาวิด

¹“ถ้าพระยาห์เวห์มิได้ทรงอยู่ฝ่ายเรา”
 เออ ขอให้อิสราเอลกล่าวว่า
²“ถ้าพระยาห์เวห์มิได้ทรงอยู่ฝ่ายเรา
 เมื่อคนลุกขึ้นต่อสู้เรา
³แล้วพวกเขาจะกลืนเราเสียทั้งเป็น
 เมื่อความกริ้วของพวกเขาพลุ่งขึ้นต่อเรา
⁴แล้วน้ำทั้งหลายจะซัดเราไป
 กระแสน้ำจะไหลท่วมเรา
⁵แล้วน้ำที่เดือดดาล
 จะไหลท่วมเรา”
⁶สาธุการแด่พระยาห์เวห์
 ผู้มิได้ทรงให้เราเป็นเหยื่อแก่ฟันของพวกเขา
⁷เราหนีรอดไปได้ อย่างนกพ้นจากกับดักของพรานนก
 กับดักนั้นก็หัก และเราหนีรอดไปได้
⁸ความช่วยเหลือของเราอยู่ในพระนามของพระยาห์เวห์
 ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก

 ¹⁷โดยความเชื่อ เมื่ออับราฮัมถูกลองใจ จึงได้ถวายอิสอัคเป็นเครื่องบูชา และท่านผู้ได้รับพระสัญญา ก็พร้อมแล้วที่จะถวายบุตรชายคนเดียวของท่าน ¹⁸คือบุตรคนที่มีพระดำรัสว่า “เขาจะเรียกเชื้อสายของท่านทางสายอิสอัค” ¹⁹ท่านเชื่อว่าพระเจ้าทรงสามารถทำให้คนตายเป็นขึ้นมาได้ ฉะนั้นโดยอุปมาแล้ว ท่านได้รับบุตรคืนมา ²⁰โดยความเชื่อ อิสอัคจึงอวยพรยาโคบและเอซาว สำหรับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า ²¹โดยความเชื่อ เมื่อยาโคบใกล้จะตาย จึงอวยพรบุตรแต่ละคนของโยเซฟ และได้นมัสการพระเจ้า ขณะยันกายบนหัวไม้เท้าของท่าน ²²โดยความเชื่อ เมื่อโยเซฟกำลังจะตาย จึงกล่าวถึงการอพยพของคนอิสราเอล และสั่งเสียเรื่องกระดูกของท่าน
 ²³โดยความเชื่อ เมื่อโมเสสเกิดมา บิดามารดาจึงซ่อนท่านไว้ถึงสามเดือน เพราะเห็นว่าท่านเป็นเด็กน่ารัก และบิดามารดาของท่านไม่ได้กลัวคำสั่งของกษัตริย์เลย ²⁴โดยความเชื่อ เมื่อโมเสสโตแล้ว ท่านไม่ยอมให้ใครเรียกท่านว่า เป็นบุตรของธิดากษัตริย์ฟาโรห์ ²⁵ท่านเลือกการร่วมทุกข์กับประชากรของพระเจ้าแทนการเริงสำราญชั่วคราวในบาป ²⁶ท่านถือว่าความอับอายขายหน้าเพื่อพระคริสต์ล้ำค่ากว่าสมบัติทั้งหลายของอียิปต์ เพราะท่านเพ่งดูที่บำเหน็จที่จะได้รับนั้น ²⁷โดยความเชื่อ ท่านจึงออกจากอียิปต์ โดยไม่ได้เกรงกลัวความกริ้วของกษัตริย์ ท่านสู้ทนประหนึ่งได้เห็นพระองค์ผู้ไม่ทรงปรากฏแก่ตา ²⁸โดยความเชื่อ ท่านถือปัสกาและพิธีประพรมเลือด เพื่อไม่ให้ทูตมรณะมาแตะต้องบุตรหัวปีของคนอิสราเอล
 ²⁹โดยความเชื่อ พวกอิสราเอลจึงเดินข้ามทะเลแดงเหมือนกับว่าเดินบนดินแห้ง แต่เมื่อพวกอียิปต์ลองเดินข้ามดูบ้างก็จมน้ำตายหมด ³⁰โดยความเชื่อ กำแพงเมืองเยรีโคพังลง หลังจากคนอิสราเอลเดินรอบกำแพงครบเจ็ดวัน ³¹โดยความเชื่อ ราหับหญิงโสเภณีจึงไม่ได้พินาศไปพร้อมกับพวกที่ไม่เชื่อฟัง เพราะนางได้ต้อนรับคนสอดแนมเป็นอย่างดี
 ³²แล้วจะให้ข้าพเจ้ากล่าวอะไรต่อไปอีก เพราะไม่มีเวลาพอที่จะกล่าวถึง กิเดโอน บาราค แซมสัน เยฟธาห์ ดาวิด และซามูเอล และผู้เผยพระวจนะทั้งหลาย ³³ผู้ซึ่งอาศัยความเชื่อจึงพิชิตอาณาจักรต่างๆ ปกครองด้วยความเที่ยงธรรม ได้รับสิ่งต่างๆ ที่ทรงสัญญาไว้ ได้ปิดปากสิงโต ³⁴ได้ดับไฟที่ไหม้อย่างรุนแรง ได้พ้นจากคมดาบ ได้เปลี่ยนจากคนอ่อนแอมาเป็นคนเข้มแข็ง มีกำลังมากในการสงคราม ได้ตีกองทัพของประเทศอื่นๆ แตกพ่ายไป ³⁵พวกผู้หญิงก็ได้คนของพวกนางที่เป็นขึ้นจากความตาย บางคนถูกทรมานแต่ก็ไม่ยอมรับการปลดปล่อย เพื่อจะได้เป็นขึ้นมาสู่ชีวิตที่ดีกว่า ³⁶บางคนพบกับการเยาะเย้ยและการโบยตี และยังถูกล่ามโซ่และถูกขังคุกด้วย ³⁷บางคนถูกขว้างด้วยก้อนหิน บางคนถูกเลื่อยเป็นสองท่อน บางคนถูกฆ่าด้วยคมดาบ บางคนก็นุ่งห่มหนังแกะหนังแพะพเนจรไป สิ้นเนื้อประดาตัว ตกระกำลำบากและถูกทำทารุณ ³⁸แผ่นดินโลกไม่คู่ควรกับคนเช่นนั้นเลย เขาพเนจรไปตามถิ่นทุรกันดารและตามภูเขา ในถ้ำและในโพรงใต้ดิน
 ³⁹แม้คนเหล่านี้ทุกคนได้รับการรับรองเพราะความเชื่อ แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้รับสิ่งที่ทรงสัญญาไว้ ⁴⁰เพราะพระเจ้าทรงจัดเตรียมสิ่งที่ประเสริฐยิ่งกว่านั้นไว้สำหรับพวกเรา เพื่อพวกเขาจะถึงความสมบูรณ์ด้วยกันกับพวกเรา

เรื่องหม้อเดือด

¹ในวันที่ 10 เดือนที่ 10 ปีที่ 9 พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงเขียนชื่อของวันนี้ไว้ คือวันนี้โดยเฉพาะ กษัตริย์บาบิโลนจะล้อมกรุงเยรูซาเล็มในวันนี้ ³และจงกล่าวอุปมาแก่พงศ์พันธุ์มักกบฏ และพูดกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า

จงตั้งหม้อไว้ ตั้งไว้สิ
 และเทน้ำใส่หม้อด้วย
⁴จงใส่ชิ้นเนื้อเข้าไป
 เอาเนื้อดีๆ คือเนื้อโคนขาและเนื้อสันขาหน้า
 เอากระดูกอย่างดีมาใส่ให้เต็ม
⁵จงเลือกแกะอย่างดีมาตัวหนึ่ง
 ใส่ฟืนไว้ใต้นั้น
จงต้มให้เดือด
 เคี่ยวกระดูกที่อยู่ในนั้นด้วย
⁶“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า

 วิบัติแก่กรุงที่ชุ่มด้วยโลหิต
คือหม้อที่ขึ้นสนิมข้างใน
 และสนิมก็ไม่หลุดออกมา
จงเอาเนื้อออกทีละชิ้น
 ไม่ต้องเลือกด้วยการจับฉลาก
⁷เพราะโลหิตที่เธอทำให้ตกนั้นยังอยู่ท่ามกลางเธอ
 เธอเทโลหิตไว้บนหินเรียบ
เธอไม่ได้เทลงบนพื้นดิน
 แล้วให้ฝุ่นกลบไว้
⁸เพื่อเร้าความโกรธและการแก้แค้น
 เราได้เทโลหิตที่เธอทำให้ตกนั้นไว้บนหินเรียบ
 เพื่อไม่ให้โลหิตถูกปกปิดไว้
⁹“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 วิบัติแก่กรุงที่ชุ่มโลหิต
เราจะทำให้กองฟืนนั้นใหญ่ขึ้นด้วย
¹⁰จงสุมฟืนเข้าไปและก่อไฟขึ้น
 ต้มเนื้อให้ดี และใส่เครื่องปรุง
 และปล่อยกระดูกให้ไหม้
¹¹และจงวางหม้อเปล่าไว้บนถ่าน
 เพื่อให้มันร้อนจนทองแดงไหม้
 และให้สิ่งที่เป็นมลทินของมันละลายไปในนั้น สนิมของมันถูกเผาไหม้
¹²แต่ความพยายามก็ไร้ผล
 สนิมที่หนาของมันก็ไม่หลุดออก
 จงทิ้งสนิมไปในไฟ
¹³การมักมากในกามทำให้เจ้ามีมลทิน
 เพราะว่าเราชำระเจ้า
แต่เจ้าก็ไม่ถูกชำระจากมลทินของเจ้า
 เจ้าก็จะไม่ถูกชำระอีกต่อไป
 จนกว่าเราจะระบายความโกรธของเราออกเหนือเจ้าจนหมด
 ¹⁴“เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว เวลาได้มาถึงแล้ว และเราจะทำเช่นนั้น จะไม่มีการยับยั้ง เราจะไม่ปรานีและเราจะไม่สงสาร เราจะพิพากษาเจ้าตามวิถีทางและการกระทำของเจ้า” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

เอเสเคียลสูญเสียภรรยา

 ¹⁵พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า ¹⁶“บุตรมนุษย์เอ๋ย นี่แน่ะ เราจะเอาผู้ที่เจ้ารักไปจากเจ้าอย่างฉับพลัน แต่เจ้าอย่าคร่ำครวญหรือร้องไห้ หรือน้ำตาตก ¹⁷เจ้าถอนหายใจได้ แต่ห้ามมีเสียง อย่าไว้ทุกข์ให้ผู้ตาย จงโพกผ้าของเจ้า และสวมรองเท้าที่เท้าของเจ้า อย่าปิดหนวดหรือกินอาหารของคนเศร้าโศก” ¹⁸และข้าพเจ้าจึงพูดกับประชาชนตอนเช้า แล้วภรรยาของข้าพเจ้าก็สิ้นชีวิตตอนเย็น พอเช้าขึ้นข้าพเจ้าก็ทำอย่างที่ข้าพเจ้าได้รับพระบัญชา  ¹⁹ประชาชนก็ถามข้าพเจ้าว่า “ท่านจะไม่บอกเราหรือว่า สิ่งที่ท่านทำนี้มีความหมายอะไรต่อเรา?” ²⁰แล้วข้าพเจ้าก็พูดกับพวกเขาว่า “พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²¹จงกล่าวกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะทำสถานนมัสการของเราอันเป็นความภูมิใจในพลังของพวกเจ้า เป็นความปรารถนาแห่งดวงตาพวกเจ้า และเป็นสิ่งที่วิญญาณจิตเจ้ารักนั้นให้เสื่อมเกียรติไป บุตรชายหญิงของพวกเจ้าซึ่งเจ้าทิ้งไว้เบื้องหลังจะล้มลงด้วยดาบ ²²และพวกเจ้าจะทำอย่างที่ข้าพเจ้าได้ทำ คือเจ้าจะไม่ปิดหนวด ไม่กินอาหารของคนเศร้าโศก ²³ผ้าโพกจะอยู่บนศีรษะของเจ้า และรองเท้าจะอยู่ที่เท้าของเจ้า และพวกเจ้าจะไม่ไว้ทุกข์หรือร้องไห้ แต่เจ้าจะทรุดลงเพราะความผิดของเจ้า และจะโอดครวญต่อกันและกัน ²⁴เอเสเคียลจะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้าทั้งหลาย เขาทำอย่างไร พวกเจ้าจะทำอย่างนั้น และเมื่อเหตุการณ์เหล่านี้มาถึง พวกเจ้าจะได้รู้ว่า เราคือยาห์เวห์องค์เจ้านาย”
 ²⁵“และเจ้า บุตรมนุษย์เอ๋ย ในวันที่เราเอาที่กำบังเข้มแข็งของพวกเขาไป ทั้งความรื่นเริงและศักดิ์ศรีของเขา สิ่งที่พอตาพอใจของเขาทั้งหลาย และสิ่งที่ใจของเขาปรารถนา รวมทั้งบุตรชายและบุตรหญิงของเขา ²⁶ในวันนั้น ผู้ลี้ภัยจะมาหาเจ้า เพื่อจะบอกเรื่องราวให้เจ้าได้ยิน ²⁷ในวันนั้น ปากเจ้าจะถูกเปิดต่อหน้าผู้ลี้ภัย แล้วเจ้าจะพูดและจะไม่เป็นใบ้อีกต่อไป ดังนั้นเจ้าเป็นเครื่องหมายสำหรับเขา และเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

เอเสเคียล 25

เผยพระวจนะต่อสู้คนอัมโมน

 ¹และพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงมุ่งหน้าต่อสู้คนอัมโมน และจงเผยพระวจนะกล่าวโทษพวกเขา ³จงพูดกับคนอัมโมนว่า จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ดีแล้ว’ ต่อสถานนมัสการของเราเมื่อที่นั้นถูกลบหลู่ และต่อแผ่นดินอิสราเอลเมื่อที่นั่นถูกทำให้ร้างเปล่า และต่อพงศ์พันธุ์ยูดาห์เมื่อพวกเขาถูกกวาดไปเป็นเชลย ⁴เพราะฉะนั้น ดูสิ เราจะมอบเจ้าให้เป็นกรรมสิทธิ์ของชนชาติทางทิศตะวันออก พวกเขาจะตั้งค่ายอยู่ท่ามกลางเจ้า และจะสร้างที่อาศัยของเขาในที่ของเจ้า เขาทั้งหลายจะกินผลไม้ของเจ้า และจะดื่มน้ำนมของเจ้า ⁵เราจะทำให้เมืองรับบาห์เป็นทุ่งหญ้าสำหรับอูฐ และทำให้ที่ของคนอัมโมนเป็นคอกสำหรับฝูงแพะแกะ แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ ⁶เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เจ้าได้ตบมือและกระทืบเท้าทั้งปีติยินดีด้วยใจมุ่งร้ายทุกอย่างต่อแผ่นดินอิสราเอล ⁷เพราะฉะนั้น ดูสิ เราได้ยื่นมือของเราออกต่อสู้เจ้า และจะมอบเจ้าแก่ประชาชาติทั้งหลายให้เป็นของริบ เราจะตัดเจ้าออกจากชนชาติทั้งหลายและเราจะทำให้เจ้าพินาศไปจากประเทศทั้งหลาย เราจะทำลายเจ้า แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

เผยพระวจนะต่อสู้คนโมอับ

 ⁸พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “เพราะโมอับ และเสอีร์กล่าวว่า ‘ดูสิ พงศ์พันธุ์ยูดาห์ก็ไม่ต่างกับประชาชาติอื่นๆ’ ⁹เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ เราจะเปิดชายแดนของโมอับออกตั้งแต่เมืองชายแดน คือบรรดาเมืองแห่งศักดิ์ศรีของประเทศนั้นได้แก่เมืองเบธเยชิโมท เมืองบาอัลเมโอน และเมืองคีริยาธาอิม ¹⁰แล้วเราจะมอบให้เป็นกรรมสิทธิ์ของชนชาติทางทิศตะวันออก พร้อมกับคนอัมโมน เพื่อว่าจะไม่มีใครนึกถึงคนอัมโมนอีกในบรรดาประชาชาติ ¹¹และเราจะทำการพิพากษาโทษโมอับ แล้วเขาทั้งหลายจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์”

เผยพระวจนะต่อสู้เอโดม

 ¹²พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “เพราะว่าเอโดมได้ทำการแก้แค้นต่อพงศ์พันธุ์ของยูดาห์ และมีความผิดใหญ่หลวงในการแก้แค้นพวกเขา ¹³เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เราจะยื่นมือของเราออกต่อสู้เอโดม และตัดคนและสัตว์ออกเสียจากเอโดม และเราจะทำให้ย่อยยับตั้งแต่เมืองเทมานถึงเมืองเดดาน เขาทั้งหลายก็จะล้มลงด้วยดาบ ¹⁴และเราจะวางการแก้แค้นของเราลงเหนือเอโดมด้วยมือของอิสราเอลประชากรของเรา และพวกเขาจะทำกับเอโดมตามความกริ้วและความโกรธของเรา แล้วเอโดมจะรู้ถึงการแก้แค้นของเรา” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ

เผยพระวจนะต่อสู้คนฟีลิสเตีย

 ¹⁵พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า “เพราะว่าคนฟีลิสเตีย ได้ทำการแก้แค้น และแก้แค้นด้วยใจมุ่งร้ายหมายทำลายศัตรูดั้งเดิมเสีย ¹⁶เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า ดูสิ เราจะยื่นมือของเราออกต่อสู้คนฟีลิสเตีย และเราจะตัดคนเคเรธีออก และทำลายคนที่เหลืออยู่ของชายฝั่งทะเล ¹⁷เราจะทำการแก้แค้นที่ยิ่งใหญ่ต่อพวกเขาและลงโทษเขาด้วยความโกรธ แล้วพวกเขาจะรู้ว่าเราคือยาห์เวห์ และเราได้วางการแก้แค้นของเราไว้บนพวกเขา”