ขาขึ้นและขาลงของชีวิต

คำร้องขอความช่วยเหลือ ให้พ้นจากความทุกข์และศัตรู

ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองกวางแห่งยามรุ่งอรุณ เพลงสดุดีของดาวิด

¹พระเจ้าข้า พระเจ้าข้า ไฉนทรงทอดทิ้งข้าพระองค์เสีย?
 เหตุใดพระองค์ทรงเมินเฉยต่อการช่วยกู้ข้าพระองค์และต่อถ้อยคำคร่ำครวญของข้าพระองค์?
²ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ร้องทูลในเวลากลางวัน แต่พระองค์มิได้ตรัสตอบ
 ถึงเวลากลางคืน ข้าพระองค์ไม่มีความสงบเลย
³ถึงอย่างไร พระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์
 ผู้ประทับเหนือคำสรรเสริญของคนอิสราเอล
⁴บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายวางใจในพระองค์
 เขาทั้งหลายวางใจ และพระองค์ทรงช่วยเขาให้พ้นภัย
⁵พวกเขาร้องทูล พระองค์ก็ทรงช่วยเขาให้รอด
 เขาวางใจในพระองค์ เขาจึงไม่อับอาย
⁶ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอน มิใช่มนุษย์
 คนก็เยาะเย้ย ประชาก็ดูหมิ่น
⁷ทุกคนที่เห็นข้าพระองค์ก็เย้ยหยัน
 เขาบุ้ยปากและสั่นศีรษะกล่าวว่า
⁸“เขามอบตัวไว้กับพระยาห์เวห์ ให้พระองค์ช่วยเขาให้พ้นภัยสิ
 ให้พระองค์ช่วยกู้เขา เพราะพระองค์พอพระทัยเขา”
⁹ถึงกระนั้น พระองค์ก็ทรงเป็นผู้นำข้าพระองค์ออกมาจากครรภ์
 และทรงให้ข้าพระองค์ปลอดภัยอยู่ที่อกแม่
¹⁰ตั้งแต่คลอด ข้าพระองค์ก็ต้องพึ่งพระองค์ ข้าพระองค์ก็ถูกโยนไปยังพระเจ้า
 พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ตั้งแต่ข้าพระองค์ยังอยู่ในครรภ์มารดา
¹¹ขออย่าทรงห่างไกลข้าพระองค์
 เพราะความยากลำบากอยู่ใกล้
 และไม่มีผู้ใดช่วยได้เลย

การประกาศของยอห์นผู้ให้บัพติศมา

¹ข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระเจ้าเริ่มต้นตรงนี้ ²ตามที่เขียนในพระธรรมอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะว่า
 “นี่แน่ะ เราใช้ทูตของเรานำหน้าท่าน
  ผู้นั้นจะเตรียมมรรคาของท่านไว้
³ เสียงคนร้องในถิ่นทุรกันดารว่า
 จงเตรียมมรรคาแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า
  จงทำหนทางของพระองค์ให้ตรงไป”
 ⁴ยอห์นผู้ให้บัพติศมาพิธีชำระ ใช้น้ำเป็นสัญลักษณ์ เล็งถึงการที่พระเจ้าทรงให้อภัยคนบาปปรากฏตัวขึ้นในถิ่นทุรกันดาร ท่านประกาศถึงบัพติศมาที่แสดงการกลับใจใหม่ เพื่อรับการยกโทษความผิดบาป ⁵คนทั้งแคว้นยูเดียกับคนทั้งกรุงเยรูซาเล็มพากันออกไปหายอห์น สารภาพความผิดบาปของพวกเขา และรับบัพติศมาจากท่านในแม่น้ำจอร์แดน ⁶ยอห์นแต่งกายด้วยผ้าขนอูฐ และใช้หนังสัตว์คาดเอว รับประทานตั๊กแตนและน้ำผึ้งป่า ⁷ท่านประกาศว่า “ภายหลังข้าพเจ้าจะมีผู้หนึ่งเสด็จมา พระองค์ทรงยิ่งใหญ่กว่าข้าพเจ้า ข้าพเจ้าไม่คู่ควรแม้แต่จะน้อมตัวลงแก้สายฉลองพระบาทให้พระองค์ ⁸ข้าพเจ้าให้พวกท่านรับบัพติศมาด้วยน้ำ แต่พระองค์จะทรงให้พวกท่านรับบัพติศมาด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์”

พระเยซูทรงรับบัพติศมา

 ⁹ในเวลานั้นพระเยซูเสด็จมาจากเมืองนาซาเร็ธแคว้นกาลิลี และทรงรับบัพติศมาจากยอห์นในแม่น้ำจอร์แดน ¹⁰ทันทีที่พระองค์เสด็จขึ้นมาจากน้ำ ก็ทอดพระเนตรเห็นท้องฟ้าแหวกออก และพระวิญญาณดุจนกพิราบเสด็จลงมาประทับบนพระองค์ ¹¹แล้วมีพระสุรเสียงมาจากฟ้าสวรรค์ว่า “ท่านเป็นบุตรที่รักของเรา เราชอบใจท่านมาก”

พระเยซูทรงถูกทดลอง

 ¹²แล้วโดยทันที พระวิญญาณก็ทรงเร่งเร้าพระองค์ให้เสด็จเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร ¹³และประทับอยู่ที่นั่นถึงสี่สิบวัน ทรงถูกซาตาน และประทับอยู่กับสัตว์ป่า และมีพวกทูตสวรรค์มาปรนนิบัติพระองค์

พระเยซูทรงเริ่มพระราชกิจที่แคว้นกาลิลี

 ¹⁴หลังจากยอห์นถูกจับแล้ว พระเยซูเสด็จมายังแคว้นกาลิลี ทรงประกาศข่าวประเสริฐของพระเจ้า ¹⁵โดยตรัสว่า “เวลากำหนดมาถึงแล้วและแผ่นดินของพระเจ้าก็มาใกล้แล้ว จงกลับใจใหม่ และเชื่อข่าวประเสริฐ”

การทรงเรียกชาวประมงสี่คน

 ¹⁶ขณะที่พระองค์เสด็จไปตามชายทะเลสาบกาลิลี ก็ทอดพระเนตรเห็นชาวประมงสองคน คือซีโมนและอันดรูว์น้องของซีโมน กำลังทอดแหอยู่ในทะเลสาบ ¹⁷พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “จงตามเรามา เราจะตั้งพวกท่านให้เป็นผู้หาคนเหมือนหาปลา” ¹⁸พวกเขาก็ละแหตามพระองค์ไปทันที ¹⁹เมื่อพระองค์เสด็จต่อไปอีกหน่อยหนึ่ง ก็ทอดพระเนตรเห็นยากอบบุตรเศเบดี กับยอห์นน้องชายของเขากำลังชุนอวนอยู่ในเรือ ²⁰พระองค์ทรงเรียกพวกเขาทันที พวกเขาจึงละเศเบดีผู้เป็นบิดาไว้ที่เรือกับพวกลูกจ้างแล้วตามพระองค์ไป

ชายที่มีผีโสโครก

 ²¹พระองค์กับพวกเขาจึงเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม และพอถึงวันสะบาโต และนมัสการตามพระบัญญัติ พระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาเทศนาสั่งสอน ²²คนทั้งหลายก็อัศจรรย์ใจด้วยคำสอนของพระองค์ เพราะว่าพระองค์ทรงสั่งสอนพวกเขาด้วยสิทธิอำนาจ ไม่เหมือนพวกธรรมาจาร ²³ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งที่ถูกผีโสโครกเข้าสิงปรากฏตัวในธรรมศาลา ²⁴มันร้องตะโกนว่า “พระเยซูชาวนาซาเร็ธ พระองค์มายุ่งกับเราทำไม? พระองค์จะมาทำลายเราหรือ? ข้ารู้ว่าพระองค์เป็นใคร พระองค์เป็นองค์บริสุทธิ์ของพระเจ้า” ²⁵พระเยซูจึงตรัสห้ามมันว่า “จงนิ่งเสีย และออกจากตัวเขา” ²⁶ผีโสโครกจึงทำให้คนนั้นชักดิ้นชักงอและร้องเสียงดัง แล้วมันก็ออกจากตัวเขา ²⁷คนทั้งหลายก็ประหลาดใจถามกันว่า “นี่มันอะไรกัน ต้องเป็นคำสอนใหม่ที่ประกอบด้วยสิทธิอำนาจแน่ๆ เขาสั่งได้แม้แต่ผีโสโครกและพวกมันก็ยอมเชื่อฟังเขา” ²⁸แล้วกิตติศัพท์ของพระองค์ก็เลื่องลือไปทั่วแคว้นกาลิลีในทันที

น้ำออกมาจากหิน

 ¹ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดเคลื่อนออกจากถิ่นทุรกันดารสินไปเป็นระยะๆ ตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ และมาตั้งค่ายที่เรฟีดิม ที่นั่นไม่มีน้ำให้ประชาชนดื่ม ²เพราะฉะนั้น ประชาชนจึงเอาเรื่องกับโมเสส และกล่าวกับโมเสสว่า “ให้น้ำพวกข้าดื่มซิ”
 โมเสสจึงบอกพวกเขาว่า “พวกเจ้าหาเรื่องเราทำไม? ทำไมพวกเจ้าจึงบังอาจลองดีกับพระยาห์เวห์?” ³แต่ประชาชนกระหายน้ำ ณ ที่นั้น จึงบ่นต่อโมเสสว่า “ทำไมท่านจึงพาเราทั้งบุตรและฝูงปศุสัตว์ของเราออกจากอียิปต์มาเพื่อให้อดน้ำตาย?” ⁴โมเสสจึงร้องทูลพระยาห์เวห์ว่า “ข้าพระองค์จะทำอย่างไรกับชนชาตินี้ดี? พวกเขาเกือบเอาหินขว้างข้าพระองค์ให้ตายอยู่แล้ว”
 ⁵พระยาห์เวห์จึงตรัสกับโมเสสว่า “จงเดินล่วงหน้าประชาชนไป และนำพวกผู้ใหญ่บางคนของอิสราเอลไปกับเจ้า จงถือไม้เท้าที่เจ้าใช้ตีแม่น้ำไนล์นั้นไปด้วย ⁶นี่แน่ะ เราจะยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าที่นั่น บนศิลาที่ภูเขาโฮเรบ จงตีศิลานั้น แล้วน้ำจะไหลออกมาให้ประชาชนดื่ม”
 โมเสสก็ทำดังนั้นต่อหน้าต่อตาพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล ⁷โมเสสเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า มัสสา และเมรีบาห์ เพราะคนอิสราเอลหาเรื่องตน ณ ที่นั้น และลองดีกับพระยาห์เวห์ว่า “พระยาห์เวห์สถิตอยู่ท่ามกลางพวกข้าพเจ้าจริงหรือ?”

คนอามาเลขโจมตีคนอิสราเอล แต่พ่ายแพ้

 ⁸เวลานั้น คนอามาเลขยกมารบกับคนอิสราเอลที่เรฟีดิม ⁹โมเสสสั่งโยชูวาว่า “จงเลือกผู้ชายฝ่ายเราออกไปสู้รบกับคนอามาเลข พรุ่งนี้เราจะยืนถือไม้เท้าของพระเจ้าอยู่บนยอดเขา” ¹⁰โยชูวาก็ทำตามคำสั่งของโมเสส เขาออกไปรบกับคนอามาเลข ส่วนโมเสส อาโรน และเฮอร์ก็ขึ้นไปบนยอดเขานั้น ¹¹โมเสสยกมือขึ้นเมื่อไร อิสราเอลก็ได้เปรียบเมื่อนั้น ท่านลดมือลงเมื่อไร พวกอามาเลขก็ได้เปรียบเมื่อนั้น ¹²แต่มือของโมเสสเมื่อยล้า เขาทั้งสองจึงนำก้อนหินมาวางให้โมเสสนั่ง อาโรนกับเฮอร์ก็ช่วยยกมือท่านขึ้นคนละข้าง มือทั้งคู่ของท่านจึงชูอยู่จนตะวันตกดิน ¹³ส่วนโยชูวาปราบกองทัพอามาเลขพ่ายแพ้ไปด้วยคมดาบ
 ¹⁴พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเขียนข้อความต่อไปนี้ลงในหนังสือเพื่อเตือนความจำ ทั้งเล่าให้โยชูวาฟัง คือเราจะล้างเผ่าพันธุ์อามาเลขให้สิ้น ไม่ให้ปรากฏในความทรงจำของประชาชนภายใต้ฟ้าเลย” ¹⁵โมเสสจึงสร้างแท่นบูชาเรียกชื่อว่ายาห์เวห์นิสสีแปลว่า พระยาห์เวห์ทรงเป็นธงของข้า ¹⁶กล่าวว่า “เพราะมีมือหนึ่งยกขึ้นต่อสู้พระที่นั่งของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์จะทรงทำสงครามกับคนอามาเลขทุกชั่วชาติพันธุ์”

คำแนะนำของเยโธร

 ¹เยโธรปุโรหิตแห่งมีเดียน พ่อตาของโมเสส ได้ยินถึงกิจการทุกอย่างที่พระเจ้าทรงทำเพื่อโมเสส และเพื่ออิสราเอลประชากรของพระองค์ เมื่อพระยาห์เวห์ทรงนำอิสราเอลออกจากอียิปต์ ²เยโธรพ่อตารับศิปโปราห์ภรรยาของโมเสสไว้ หลังจากที่โมเสสส่งกลับไป ³พร้อมกับบุตรทั้งสองคนของนาง คนหนึ่งชื่อเกอร์โชม (เพราะโมเสสกล่าวว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนต่างด้าว ในต่างแดน”) ⁴อีกคนหนึ่งชื่อเอลีเอเซอร์ (เพราะท่านกล่าวว่า “พระเจ้าของบิดาข้าพเจ้าเป็นผู้อุปถัมภ์ของข้าพเจ้าและทรงให้ข้าพเจ้ารอดจากดาบของฟาโรห์”) ⁵เยโธรพ่อตาของโมเสสพาภรรยาและบุตรทั้งสองคนนั้นมาหาโมเสสในถิ่นทุรกันดาร ที่เขาตั้งค่ายอยู่ที่ภูเขาของพระเจ้า ⁶เยโธรส่งข่าวไปบอกโมเสสว่า “เราเยโธรพ่อตาของท่านพาภรรยาของท่านกับบุตรทั้งสองของนางมาหาท่าน”
⁷โมเสสออกไปต้อนรับพ่อตา กราบลงและจูบท่าน ต่างไต่ถามทุกข์สุขกันและกัน แล้วพากันเข้าไปในเต็นท์ ⁸โมเสสเล่าให้พ่อตาฟังถึงเหตุการณ์ทุกประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงทำกับฟาโรห์และกับคนอียิปต์ เพราะทรงเห็นแก่อิสราเอล ทั้งความทุกข์ยากลำบากทุกอย่างซึ่งเกิดขึ้นแก่คนอิสราเอลในระหว่างทาง และพระยาห์เวห์โปรดช่วยพวกเขาให้พ้นภัยอย่างไร ⁹เยโธรก็ยินดีที่ได้ทราบถึงคุณความดีทุกอย่างซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงทำกับคนอิสราเอล ผู้ซึ่งพระองค์โปรดช่วยให้รอดพ้นจากเงื้อมมือคนอียิปต์
 ¹⁰เยโธรจึงกล่าวว่า “สาธุการแด่พระยาห์เวห์ ผู้ทรงช่วยพวกท่านให้รอดจากมืออียิปต์และจากหัตถ์ของฟาโรห์ ผู้ทรงช่วยประชากรให้พ้นจากเงื้อมมือของคนอียิปต์ ¹¹บัดนี้เราทราบว่าพระยาห์เวห์ทรงเป็นใหญ่กว่าพระทั้งปวง เพราะพระองค์ทรงช่วยประชากรของพระองค์ให้พ้นภัย เมื่อคนอียิปต์กดขี่พวกเขาอย่างฮึกเหิม” ¹²เยโธรพ่อตาของโมเสสก็นำเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเครื่องสัตวบูชาถวายแด่พระเจ้า ส่วนอาโรนกับบรรดาผู้ใหญ่ของอิสราเอลมารับประทานเลี้ยงกับพ่อตาของโมเสสเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า

การแต่งตั้งผู้พิพากษา

 ¹³วันรุ่งขึ้น โมเสสนั่งตัดสินความให้ประชาชน พวกเขายืนห้อมล้อมโมเสสตั้งแต่เช้าจนเย็น ¹⁴เมื่อพ่อตาของโมเสสเห็นทุกอย่างที่โมเสสทำเพื่อประชาชน จึงกล่าวว่า “นี่ท่านใช้วิธีอะไรปฏิบัติกับประชาชนเล่า? ทำไมท่านจึงนั่งทำงานอยู่คนเดียว? และประชาชนทั้งหมดก็ยืนล้อมท่านตั้งแต่เช้าจนเย็น” ¹⁵โมเสสจึงตอบพ่อตาว่า “เพราะประชาชนมาหาข้าพเจ้า เพื่อขอให้ทูลถามพระเจ้า ¹⁶เมื่อพวกเขามีการโต้เถียงกันก็มาหาข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ตัดสินความระหว่างเขากับเพื่อนบ้าน และสอนเขาให้รู้จักกฎเกณฑ์ของพระเจ้าและธรรมบัญญัติของพระองค์” ¹⁷พ่อตาของโมเสสจึงกล่าวกับท่านว่า “ท่านทำอย่างนี้ไม่ดี ¹⁸ทั้งท่านและประชาชนที่อยู่กับท่านนั้นคงจะอ่อนล้า เพราะภาระนี้หนักเหลือกำลังของท่าน ท่านไม่สามารถทำคนเดียวได้ ¹⁹จงฟังเราบ้าง เราจะให้คำแนะนำแก่ท่าน และขอให้พระเจ้าสถิตกับท่าน ท่านจงเป็นผู้แทนของประชาชนเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า นำความกราบทูลพระเจ้า ²⁰ท่านจงสั่งสอนพวกเขาให้รู้กฎเกณฑ์และธรรมบัญญัติ คือทำให้พวกเขารู้จักทางที่เขาต้องดำเนินชีวิตและสิ่งที่ต้องปฏิบัติ ²¹ยิ่งกว่านั้น จากประชาชนทั้งหมด ท่านจงมองหาคนที่มีความสามารถ ที่ยำเกรงพระเจ้า ที่ไว้ใจได้ และที่เกลียดสินบน จงแต่งตั้งคนอย่างนี้ไว้เหนือพวกเขา เป็นผู้ปกครองคนพันคนบ้าง ร้อยคนบ้าง ห้าสิบคนบ้าง สิบคนบ้าง²²ให้พวกเขาพิพากษาคดีของประชาชนอยู่เสมอ ส่วนคดีใหญ่ๆ ก็ให้พวกเขานำมาแจ้งต่อท่าน แต่คดีเล็กๆ น้อยๆ ให้พวกเขาตัดสินเอง การงานของท่านจะเบาลง และพวกเขาจะแบกภาระร่วมกับท่าน ²³ถ้าทำดังนี้และพระเจ้าทรงบัญชาแล้ว ท่านก็จะสามารถทนได้ และประชาชนทั้งหมดนี้ก็จะไปยังที่อาศัยของตนด้วยความสงบสุข”
 ²⁴โมเสสก็เชื่อฟังถ้อยคำของพ่อตา และทำตามที่ท่านกล่าวทุกประการ ²⁵โมเสสจึงเลือกคนที่มีความสามารถจากคนอิสราเอลทั้งหมด และตั้งให้เป็นหัวหน้าประชาชน เป็นผู้ปกครองคนพันคนบ้าง ร้อยคนบ้าง ห้าสิบคนบ้าง สิบคนบ้าง ²⁶คนเหล่านั้นพิพากษาคดีของประชาชนอยู่เสมอ แต่คดียากๆ พวกเขานำไปแจ้งโมเสส ส่วนคดีเล็กๆ น้อยๆ พวกเขาตัดสินเอง ²⁷โมเสสส่งพ่อตาของตนกลับไป พ่อตาก็กลับไปยังแผ่นดินของตน