วิธีต้านทานการล่อลวง

²¹นางหว่านล้อมเขาด้วยคำเชิญชวนมากมาย
 นางชักจูงเขาด้วยคำพูดพะเน้าพะนอ
²²เขาก็ติดตามนางไปทันที
 อย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า
 หรืออย่างกวางเข้าไปติดกับดัก
²³จนลูกธนูปักลึกถึงตับของมัน
 อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง
 เขาไม่รู้ว่า นี่มีค่าถึงชีวิต
²⁴ลูกทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังข้า
 และจงใส่ใจถ้อยคำจากปากของข้า
²⁵อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง
 อย่าหลงอยู่ในวิถีของนาง
²⁶เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก
 เออ คนที่นางฆ่านั้นก็มากมายนับไม่ถ้วน
²⁷บ้านของนางเป็นทางไปสู่แดนคนตาย
 ลงไปถึงห้องแห่งความตาย

การลำดับพงศ์พันธุ์ของพระเยซู

 ²³เมื่อพระเยซูทรงเริ่มพระราชกิจนั้น พระองค์มีพระชนมายุประมาณสามสิบพรรษา ในความคิดของคนทั่วไป เข้าใจว่าพระองค์เป็นบุตรของโยเซฟซึ่งเป็นบุตรของเฮลี ²⁴เฮลีเป็นบุตรของมัทธัต มัทธัตเป็นบุตรของเลวี เลวีเป็นบุตรของเมลคี เมลคีเป็นบุตรยันนาย ยันนายเป็นบุตรของโยเซฟ ²⁵โยเซฟเป็นบุตรของมัทธาธีอัส มัทธาธีอัสเป็นบุตรของอาโมส อาโมสเป็นบุตรของนาฮูม นาฮูมเป็นบุตรของเอสลี เอสลีเป็นบุตรของนักกาย ²⁶นักกายเป็นบุตรของมาอาท มาอาทเป็นบุตรของมัทธาธีอัส มัทธาธีอัสเป็นบุตรของเสเมอิน เสเมอินเป็นบุตรของโยเสค โยเสคเป็นบุตรของโยดา ²⁷โยดาเป็นบุตรของโยอานัน โยอานันเป็นบุตรของเรซา เรซาเป็นบุตรของเศรุบบาเบล เศรุบบาเบลเป็นบุตรของเชอัลทิเอล เชอัลทิเอลเป็นบุตรของเนรี ²⁸เนรีเป็นบุตรของเมลคี เมลคีเป็นบุตรของอัดดี อัดดีเป็นบุตรของโคสัม โคสัมเป็นบุตรของเอลมาดัม เอลมาดัมเป็นบุตรของเอร์ ²⁹เอร์เป็นบุตรของโยชูวา โยชูวาเป็นบุตรของเอลีเยเซอร์ เอลีเยเซอร์เป็นบุตรของโยริม โยริมเป็นบุตรของมัทธัต มัทธัตเป็นบุตรของเลวี ³⁰เลวีเป็นบุตรของสิเมโอน สิเมโอนเป็นบุตรของยูดาห์ ยูดาห์เป็นบุตรของโยเซฟ โยเซฟเป็นบุตรของโยนาม โยนามเป็นบุตรของเอลียาคิม ³¹เอลียาคิมเป็นบุตรของเมเลอา เมเลอาเป็นบุตรของเมนนา เมนนาเป็นบุตรของมัทตะธา มัทตะธาเป็นบุตรของนาธัน นาธันเป็นบุตรของดาวิด ³²ดาวิดเป็นบุตรของเจสซี เจสซีเป็นบุตรของโอเบด โอเบดเป็นบุตรของโบอาส โบอาสเป็นบุตรของสัลโมน สัลโมนเป็นบุตรของนาโชน ³³นาโชนเป็นบุตรของอัมมีนาดับ อัมมีนาดับเป็นบุตรของอัดมิน อัดมินเป็นบุตรของอารนี อารนีเป็นบุตรของเฮสโรน เฮสโรนเป็นบุตรของเปเรศ เปเรศเป็นบุตรของยูดาห์ ³⁴ยูดาห์เป็นบุตรของยาโคบ ยาโคบเป็นบุตรของอิสอัค อิสอัคเป็นบุตรของอับราฮัม อับราฮัมเป็นบุตรของเท-ราห์ เท-ราห์เป็นบุตรของนาโฮร์ ³⁵นาโฮร์เป็นบุตรของเสรุก เสรุกเป็นบุตรของเรอู เรอูเป็นบุตรของเปเลก เปเลกเป็นบุตรของเอเบอร์ เอเบอร์เป็นบุตรของเช-ลาห์ ³⁶เช-ลาห์เป็นบุตรของไคนาน ไคนานเป็นบุตรของอารฟาซัด อารฟาซัดเป็นบุตรของเชม เชมเป็นบุตรของโนอาห์ โนอาห์เป็นบุตรของลาเมค ³⁷ลาเมคเป็นบุตรของเมธูเสลาห์ เมธูเสลาห์เป็นบุตรของเอโนค เอโนคเป็นบุตรของยาเรด ยาเรดเป็นบุตรของมาหะลาเลเอล มาหะลาเลเอลเป็นบุตรของไคนาน ³⁸ไคนานเป็นบุตรของเอโนส เอโนสเป็นบุตรของเสท เสทเป็นบุตรของอาดัม อาดัมเป็นบุตรของพระเจ้า

ลูกา 4

พระเยซูทรงถูกทดลอง

 ¹พระเยซูทรงเต็มเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ ทรงกลับจากแม่น้ำจอร์แดน และพระวิญญาณทรงนำพระองค์ไปในถิ่นทุรกันดาร ²ที่ซึ่งพระองค์ทรงถูกมารทดลองถึงสี่สิบวัน ตลอดวันเหล่านั้นพระองค์ไม่ได้เสวยอะไรเลย และเมื่อสิ้นสุดแล้ว พระองค์ก็ทรงหิว ³มารจึงพูดกับพระองค์ว่า “ถ้าท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า จงสั่งก้อนหินนี้ให้กลายเป็นขนมปัง” ⁴แต่พระเยซูตรัสตอบมารว่า “มีพระคัมภีร์เขียนไว้ว่า ‘มนุษย์จะดำรงชีวิตด้วยอาหารเพียงอย่างเดียวไม่ได้’” ⁵แล้วมารจึงนำพระองค์ขึ้นไปบนที่สูง สำแดงราชอาณาจักรต่างๆ ทั่วพิภพให้พระองค์เห็นภายในพริบตาเดียว ⁶แล้วมารพูดกับพระองค์ว่า “อำนาจและความรุ่งโรจน์ทั้งหมดนี้เราจะยกให้แก่ท่าน เพราะว่าเราได้รับมอบสิทธิ์นี้ไว้แล้ว และเราปรารถนาจะให้ใครก็ได้ตามใจเรา ⁷ถ้าท่านกราบนมัสการเรา ทุกๆ สิ่งจะเป็นของท่าน” ⁸แต่พระเยซูตรัสตอบมารว่า “พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า
‘จงกราบนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เป็นพระเจ้าของท่าน
 และปรนนิบัติพระองค์ แต่ผู้เดียว’”
⁹แล้วมารจึงนำพระองค์ไปที่กรุงเยรูซาเล็ม และให้พระองค์ประทับอยู่ที่ยอดหลังคาพระวิหาร แล้วพูดกับพระองค์ว่า “ถ้าท่านเป็นพระบุตรของพระเจ้า จงกระโจนลงไปจากที่นี่ ¹⁰เพราะพระคัมภีร์เขียนไว้ว่า
‘พระเจ้าจะรับสั่งเรื่องท่านต่อบรรดาทูตสวรรค์ของพระองค์
 ให้ป้องกันรักษาท่านไว้
¹¹และ เหล่าทูตสวรรค์จะเอามือประคองชูท่าน
 ไม่ให้เท้าของท่านกระทบหิน’ ”
¹²พระเยซูจึงตรัสตอบมารว่า “มีคำกล่าวไว้ว่า ‘อย่าทดลององค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เป็นพระเจ้าของท่าน’” ¹³เมื่อมารทดลองทุกอย่างจนหมดแล้ว จึงจากพระองค์ไปจนกว่าจะถึงโอกาสเหมาะ

⁴คนที่ปะปนมากับเขาทั้งหลายเป็นพวกที่มีความอยากกินเป็นอย่างมาก และคนอิสราเอลก็ร้องไห้คร่ำครวญอีกด้วยว่า “ใครจะให้เนื้อเรากิน? ⁵เราคิดถึงปลาที่เราเคยกินโดยไม่ต้องซื้อในอียิปต์ อีกทั้งแตงกวา แตงโม กระเทียมจีน หอมใหญ่ หัวกระเทียม ⁶บัดนี้จิตใจของเราก็ห่อเหี่ยว เราไม่เห็นอะไรเลยนอกจากมานาแปลว่า นี่อะไร?นี้” ⁷(มานานั้นเหมือนเมล็ดผักชี สีของมันเหมือนยางไม้ตะคร้ำ ⁸ประชาชนจะออกไปเก็บมาโม่ด้วยหินโม่หรือตำในครก และใส่หม้อต้มทำขนม รสของมานาเหมือนรสของขนมคลุกเคล้าด้วยน้ำมัน ⁹เมื่อน้ำค้างตกลงมาเหนือค่ายตอนกลางคืน มานาก็จะตกลงมากับน้ำค้างด้วย)
 ¹⁰เมื่อโมเสสได้ยินประชาชนร้องไห้กันไปทั่วตระกูลต่างๆ โดยแต่ละคนอยู่ที่ประตูเต็นท์ของตน และพระยาห์เวห์กริ้วอย่างยิ่ง โมเสสก็ไม่พอใจแปลได้อีกว่า ก็ร้อนใจด้วย ¹¹โมเสสจึงกราบทูลพระยาห์เวห์ว่า “ทำไมพระองค์จึงทรงให้ผู้รับใช้ของพระองค์ลำบากเช่นนี้? ทำไมข้าพระองค์จึงไม่เป็นที่โปรดปรานต่อพระองค์? พระองค์จึงทรงวางภาระเรื่องประชาชนทั้งหมดนี้ลงบนข้าพระองค์ ¹²ข้าพระองค์ตั้งครรภ์คนพวกนี้มาหรือ? ข้าพระองค์คลอดคนพวกนี้หรือ? พระองค์จึงตรัสกับข้าพระองค์ว่า ‘จงโอบอุ้มเขาทั้งหลายไว้ในอกของเจ้าเหมือนพี่เลี้ยงโอบอุ้มเด็กทารก และนำไปยังแผ่นดินที่พระองค์ทรงปฏิญาณต่อบรรพบุรุษของเขา’ ¹³ข้าพระองค์จะหาเนื้อจากไหนมาให้แก่คนทั้งหมดนี้? เพราะพวกเขาร้องไห้ต่อข้าพระองค์ว่า ‘ขอเนื้อให้เรากิน’ ¹⁴ข้าพระองค์ไม่สามารถโอบอุ้มคนเหล่านี้แต่ลำพังเพราะเป็นภาระหนักเกินไปสำหรับข้าพระองค์ ¹⁵ถ้าพระองค์จะทรงทำต่อข้าพระองค์เช่นนี้ และถ้าข้าพระองค์เป็นที่โปรดปราน ก็ขอทรงประหารข้าพระองค์ทันทีเถิด ขออย่าให้ข้าพระองค์เห็นความทุกข์ยากของข้าพระองค์เลย”

ผู้ใหญ่เจ็ดสิบคน

 ¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงรวบรวมพวกผู้ใหญ่ในอิสราเอลให้เราเจ็ดสิบคน เป็นคนที่เจ้ารู้ว่าเป็นผู้ใหญ่ของประชาชนและเป็นเจ้าหน้าที่ของเขาทั้งหลาย จงพาพวกเขามาที่เต็นท์นัดพบและให้ยืนอยู่พร้อมกับเจ้าที่นั่น ¹⁷เราจะลงมาสนทนากับเจ้าที่นั่น และเราจะเอาจากวิญญาณที่มีอยู่บนเจ้ามาใส่บนคนเหล่านั้นด้วย และให้เขาทั้งหลายแบกภาระของประชาชนเหล่านี้ร่วมกับเจ้า เพื่อเจ้าจะไม่ต้องแบกคนเดียว ¹⁸และจงกล่าวกับประชาชนว่า ‘ให้พวกท่านชำระตัวให้บริสุทธิ์ในวันพรุ่งนี้ และท่านจะได้รับประทานเนื้อเพราะพวกท่านร้องไห้ต่อพระกรรณของพระยาห์เวห์ว่า “ใครจะทำให้เรามีเนื้อกิน? เมื่ออยู่ในอียิปต์เราก็สุขสบาย” เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์จะประทานเนื้อให้ท่านทั้งหลาย และพวกท่านจะได้รับประทาน ¹⁹ท่านจะได้รับประทานไม่ใช่แค่วันเดียว หรือสองวัน หรือห้าวัน หรือสิบวัน หรือยี่สิบวัน ²⁰แต่หนึ่งเดือนเต็มๆ จนเนื้อล้นมาทางรูจมูกของพวกท่าน จนท่านเอือมระอา เพราะท่านทั้งหลายได้ทอดทิ้งพระยาห์เวห์ผู้ประทับท่ามกลางพวกท่าน และร้องไห้เฉพาะพระพักตร์พระองค์กล่าวว่า “ทำไมเราจึงออกมาจากอียิปต์?” ’ ” ²¹แต่โมเสสกราบทูลว่า “คนที่ข้าพระองค์อยู่ด้วยนั้นเป็นผู้ชายหกแสนคน และพระองค์ตรัสว่า ‘เราจะให้เขาทั้งหลายกินเนื้อจนครบหนึ่งเดือน’ ²²จะมีฝูงแพะแกะและฝูงโคเพียงพอที่จะฆ่าให้เขาทั้งหลายกินหรือ? หรือแม้จะรวบรวมปลาทั้งหมดในทะเลมา แล้วจะมีเพียงพอให้พวกเขากินหรือ?” ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “พระหัตถ์ของพระยาห์เวห์สั้นไปหรือ? บัดนี้เจ้าจะเห็นว่าคำของเราจะสำเร็จเพื่อเจ้าจริงหรือไม่”
 ²⁴โมเสสก็ออกไปบอกประชาชน ถึงพระดำรัสของพระยาห์เวห์ และท่านรวบรวมพวกผู้ใหญ่ในประชาชนเจ็ดสิบคน แล้วให้พวกเขามายืนรอบๆ เต็นท์ ²⁵และพระยาห์เวห์เสด็จลงมาในเมฆและตรัสกับโมเสส แล้วทรงเอาจากวิญญาณที่มีอยู่บนโมเสสใส่บนพวกผู้ใหญ่เจ็ดสิบคนนั้นด้วย เมื่อวิญญาณมาอยู่บนเขาทั้งหลายแล้ว เขาทั้งหลายก็เผยพระวจนะ แต่ก็ไม่ได้ทำอีกเลย
 ²⁶มีสองคนที่ยังอยู่ในค่าย คนหนึ่งชื่อเอลดาด อีกคนหนึ่งชื่อเมดาด และวิญญาณมาอยู่บนเขาทั้งสอง (เขาทั้งสองอยู่ในกลุ่มคนที่ถูกจดชื่อไว้แต่ไม่ได้มาที่เต็นท์) และเขาทั้งสองก็เผยพระวจนะในค่าย ²⁷มีชายหนุ่มคนหนึ่งวิ่งมาบอกโมเสสว่า “เอลดาดและเมดาดกำลังเผยพระวจนะอยู่ในค่าย” ²⁸และโยชูวาบุตรนูนซึ่งเป็นผู้รับใช้ของโมเสสตั้งแต่หนุ่มๆ กล่าวว่า “โมเสสเจ้านายของข้าพเจ้า โปรดห้ามเขาทั้งสองด้วย” ²⁹แต่โมเสสบอกเขาว่า “ท่านเจ็บร้อนแทนข้าพเจ้าหรือ? ข้าพเจ้าอยากให้ประชาชนของพระยาห์เวห์เป็นผู้เผยพระวจนะทุกคน และข้าพเจ้าอยากให้พระยาห์เวห์ทรงใส่วิญญาณของพระองค์ไว้บนพวกเขา” ³⁰โมเสสและพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลก็กลับไปที่ค่าย

ฝูงนกคุ่ม

 ³¹แล้วมีลมมาจากพระยาห์เวห์พัดพาฝูงนกคุ่มจากทะเลมาตกอยู่ที่ข้างค่ายโดยอยู่รอบๆ ทั้งค่าย อยู่ห่างออกไปจากค่ายเป็นระยะทางเดินหนึ่งวัน และอยู่สูงจากพื้นดินประมาณหนึ่งเมตร ³²วันนั้นประชาชนก็เที่ยวจับนกคุ่มกันทั้งวันทั้งคืน และตลอดวันถัดมาด้วย (คนที่จับได้น้อยที่สุดก็ได้ไม่ต่ำกว่าพันกิโลกรัม) แล้วเขาทั้งหลายก็เอามากางตากกันทั่วโดยอยู่รอบๆ ค่าย ³³เมื่อเนื้อนกยังอยู่ระหว่างฟันของเขาทั้งหลาย ยังไม่ทันได้เคี้ยว พระยาห์เวห์ก็กริ้วประชาชนอย่างยิ่ง พระองค์ทรงประหารประชาชนด้วยภัยพิบัติร้ายแรง ³⁴เขาจึงเรียกชื่อตำบลนั้นว่าขิบโรทหัทธาอาวาห์แปลว่า หลุมศพแห่งความอยากอาหาร เพราะเขาฝังศพคนทั้งหลายที่อยากกินอาหารที่นั่น ³⁵ประชาชนยกออกเดินจากขิบโรทหัทธาอาวาห์ถึงฮาเซโรท และหยุดอยู่ที่ฮาเซโรท

กันดารวิถี 12

มิเรียมและอาโรนอิจฉาโมเสส

 ¹ต่อมามิเรียมกับอาโรนพูดต่อต้านโมเสสในเรื่องที่ท่านแต่งงานกับหญิงชาวคูช (เพราะโมเสสได้แต่งงานกับหญิงชาวคูชคนหนึ่ง) ²เขาทั้งสองกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ตรัสผ่านโมเสสคนเดียวเท่านั้นจริงหรือ? พระองค์ไม่ตรัสผ่านเราบ้างหรือ?” พระยาห์เวห์ทรงได้ยิน ³(โมเสสเป็นคนถ่อมใจยิ่งกว่าคนทั้งหมดบนพื้นแผ่นดิน) ⁴ทันใดนั้นพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสส อาโรน และมิเรียมว่า “เจ้าทั้งสามจงออกมาที่เต็นท์นัดพบ” เขาทั้งสามก็ออกมา ⁵พระยาห์เวห์เสด็จลงมาในเสาเมฆ และทรงยืนที่ประตูเต็นท์ พระองค์ทรงเรียกอาโรนและมิเรียม เขาทั้งสองก็มาข้างหน้า ⁶พระองค์ตรัสว่า “จงฟังถ้อยคำของเรา ถ้าจะมีผู้เผยพระวจนะขึ้นในพวกเจ้า เรา ยาห์เวห์จะสำแดงตัวต่อคนนั้นเป็นนิมิต เราจะพูดกับเขาทางฝัน ⁷แต่สำหรับโมเสสผู้รับใช้ของเราจะไม่เป็นเช่นนั้น ในครัวเรือนทั้งหมดของเรานั้น เขาซื่อสัตย์ ⁸เราพูดกับเขาซึ่งๆ หน้าอย่างชัดเจนโดยไม่พูดเป็นปริศนา และเขาได้เห็นสัณฐานของพระยาห์เวห์ ทำไมเจ้าทั้งสองกล้าพูดต่อต้านโมเสสผู้รับใช้ของเรา?”
 ⁹พระยาห์เวห์กริ้วเขาทั้งสอง แล้วก็เสด็จไป ¹⁰เมื่อเมฆลอยพ้นเต็นท์ไป ดูสิ มิเรียมก็เป็นโรคเรื้อนขาวเหมือนหิมะ อาโรนหันไปดูมิเรียม และนี่แน่ะ นางเป็นโรคเรื้อน ¹¹อาโรนจึงพูดกับโมเสสว่า “เจ้านายของข้าพเจ้า ขออย่าถือโทษบาปของเรา ซึ่งเป็นความเขลาและเป็นความบาปของเรา ¹²ขออย่าให้มิเรียมเป็นเหมือนคนที่ตายแล้ว เหมือนผู้ซึ่งคลอดจากครรภ์มารดาที่เนื้อกุดไปครึ่งหนึ่ง” ¹³แล้วโมเสสร้องทูลพระยาห์เวห์ว่า “ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรักษานาง ข้าพระองค์ขอวิงวอนต่อพระองค์” ¹⁴และพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ถ้าพ่อของนางถ่มน้ำลายรดหน้านาง นางจะอับอายอยู่เจ็ดวันไม่ใช่หรือ? จงกักนางไว้นอกค่ายเจ็ดวัน หลังจากนั้นจึงรับนางกลับเข้ามา” ¹⁵ดังนั้นมิเรียมจึงถูกกักอยู่นอกค่ายเจ็ดวัน และประชาชนก็ไม่ได้ยกออกเดินทางจนกว่าจะรับมิเรียมกลับเข้ามาอีก ¹⁶แล้วประชาชนก็ยกออกเดินทางจากตำบลฮาเซโรท ไปตั้งค่ายอยู่ที่ถิ่นทุรกันดารปาราน

กันดารวิถี 13

การส่งผู้สอดแนมเข้าคานาอัน

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงส่งคนไปสอดแนมแผ่นดินคานาอันที่เราให้แก่คนอิสราเอล จงส่งคนจากเผ่าของบรรพบุรุษเผ่าละคน ทุกคนต้องเป็นผู้นำในเผ่านั้น” ³โมเสสจึงส่งพวกเขาไปจากถิ่นทุรกันดารปารานตามพระดำรัสของพระยาห์เวห์ ทุกคนเป็นหัวหน้าของคนอิสราเอล ⁴ต่อไปนี้เป็นรายชื่อของคนเหล่านั้น

 ชัมมุวาบุตรศักเกอร์จากเผ่ารูเบน
 ⁵ชาฟัทบุตรโฮรีจากเผ่าสิเมโอน
 ⁶คาเลบบุตรเยฟุนเนห์จากเผ่ายูดาห์
 ⁷อิกาลบุตรโยเซฟจากเผ่าอิสสาคาร์
 ⁸โฮเชยาบุตรนูนจากเผ่าเอฟราอิม
 ⁹ปัลทีบุตรราฟูจากเผ่าเบนยามิน
 ¹⁰กัดเดียลบุตรโสดีจากเผ่าเศบูลุน
 ¹¹กัดดีบุตรสุสีจากเผ่าพันธุ์โยเซฟคือเผ่ามนัสเสห์
 ¹²อัมมีเอลบุตรเกมัลลีจากเผ่าดาน
 ¹³เสธูร์บุตรมีคาเอลจากเผ่าอาเชอร์
 ¹⁴นาบีบุตรโวฟสีจากเผ่านัฟทาลี  ¹⁵เกอูเอลบุตรมาคีจากเผ่ากาด
¹⁶เหล่านี้เป็นรายชื่อของคนที่โมเสสส่งไปสอดแนมที่แผ่นดินนั้น แต่โมเสสเรียกชื่อโฮเชยาบุตรนูนว่าโยชูวา
 ¹⁷ โมเสสส่งเขาทั้งหลายไปสอดแนมแผ่นดินคานาอัน และสั่งพวกเขาว่า “จงเข้าไปทางเนเกบ แล้วขึ้นไปยังเขตเทือกเขา ¹⁸ตรวจดูว่าแผ่นดินนั้นเป็นอย่างไร และดูว่าคนที่อยู่ในแผ่นดินนั้น เข้มแข็งหรืออ่อนแอ มีจำนวนมากหรือน้อย ¹⁹ดูว่าแผ่นดินที่พวกเขาอยู่นั้นดีหรือเลว เมืองต่างๆ ที่เขาอยู่นั้นเป็นค่ายหรือมีกำแพงป้องกัน ²⁰ดูว่าแผ่นดินนั้นอุดมสมบูรณ์หรือไม่ มีป่าไม้ในนั้นหรือไม่ ท่านทั้งหลายจงมีใจกล้าหาญ และนำผลไม้ของแผ่นดินนั้นกลับมาบ้างด้วย” (เวลานั้นเป็นฤดูผลองุ่นรุ่นแรกกำลังสุก)
 ²¹เขาทั้งหลายจึงขึ้นไปสอดแนมแผ่นดิน ตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารศิน จนถึงเรโหบตรงทางเข้าเมืองฮามัท ²²เขาขึ้นไปทางเนเกบ ถึงเมืองเฮโบรนที่มีพวกคนอานาคคืออาหิมาน เชชัย และทัลมัยอยู่ที่นั่น (เมืองเฮโบรนนี้ถูกสร้างขึ้นก่อนเมืองโศอันในอียิปต์เจ็ดปี) ²³เขาทั้งหลายมาถึงหุบเขาเอชโคล์ แล้วพวกเขาตัดองุ่นกิ่งหนึ่งที่มีองุ่นพวงหนึ่งจากที่นั่น ต้องใช้สองคนหามด้วยไม้คาน และพวกเขายังเก็บลูกทับทิมและมะเดื่อมาบ้าง ²⁴เขาเรียกที่นั่นว่าหุบเขาเอชโคล์แปลว่า พวงผล เพราะพวงองุ่นซึ่งคนอิสราเอลตัดมาจากที่นั่น

ผู้สอดแนมรายงานโมเสส

 ²⁵เมื่อผ่านไป 40 วัน เขาทั้งหลายก็กลับจากการสอดแนมแผ่นดินนั้น