พระนามทั้งเจ็ดของพระเยซู

ผลของปัญญา

¹ปัญญาไม่ได้ร้องเรียกหรือ?
 ความเข้าใจไม่ได้เปล่งเสียงหรือ?
²บนยอดสูง ที่ข้างทาง
 และตามถนน ปัญญายืนอยู่
³ข้างประตูหน้าเมือง
 คือที่ทางเข้า ปัญญาร้องเสียงดังว่า
⁴“โอ ทุกๆ คน ข้าพเจ้าเรียกเจ้า
 และเสียงเรียกของข้าพเจ้าไปถึงมนุษย์ทั้งหลาย
⁵โอ คนรู้น้อย จงเข้าถึงความสุขุม
 โอ คนโง่
⁶จงฟัง เพราะข้าพเจ้าจะพูดสิ่งที่มีเกียรติ
 เพราะสิ่งที่ถูกต้องจะมาจากปากของข้าพเจ้า
⁷เพราะปากของข้าพเจ้าจะพูดความจริง
 ความชั่วเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังต่อริมฝีปากของข้าพเจ้า
⁸ทุกคำจากปากของข้าพเจ้านั้นชอบธรรม
 ไม่บิดผันหรือตลบตะแลง
⁹คำเหล่านั้นก็ตรงหมดสำหรับผู้ที่เข้าใจ
 และถูกต้องสำหรับผู้พบความรู้
¹⁰จงรับคำสั่งสอนของข้าพเจ้าแทนเงิน
 และจงรับความรู้แทนทองคำเนื้อดี
¹¹เพราะปัญญาดีกว่าทับทิม
 และทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาเปรียบกับปัญญาไม่ได้เลย

ปัญหาเรื่องการถืออดอาหาร

 ³³เขาทั้งหลายทูลพระองค์ว่า “ศิษย์ของยอห์นถืออดอาหารกันและอธิษฐานบ่อยๆ และศิษย์ของพวกฟาริสีก็ทำเหมือนกัน แต่ศิษย์ของท่านทั้งกินทั้งดื่ม” ³⁴พระเยซูจึงตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านจะให้เพื่อนๆ ของเจ้าบ่าวอดอาหารขณะที่เจ้าบ่าวยังอยู่กับเขาอย่างนั้นหรือ? ³⁵แต่วันที่เจ้าบ่าวจะต้องจากสหายไปจะมาถึง และในวันนั้นเขาจะถืออดอาหาร” ³⁶แล้วพระองค์ทรงกล่าวคำเปรียบเทียบเรื่องหนึ่งแก่พวกเขาด้วย “ไม่มีใครฉีกผ้าจากเสื้อใหม่มาปะเสื้อเก่า ถ้าทำอย่างนั้นเสื้อใหม่จะขาด และผ้าที่ได้จากเสื้อใหม่ก็จะไม่เข้ากับเสื้อเก่าด้วย ³⁷ไม่มีใครเอาเหล้าองุ่นหมักใหม่ไปใส่ไว้ในถุงหนังเก่า ถ้าทำอย่างนั้น เหล้าองุ่นหมักใหม่จะทำให้ถุงหนังเก่าขาด และเหล้าองุ่นจะรั่ว ถุงหนังก็จะเสียไปด้วย ³⁸แต่เหล้าองุ่นหมักใหม่ต้องใส่ในถุงหนังใหม่ ³⁹ไม่มีใครเมื่อดื่มเหล้าองุ่นหมักเก่าแล้ว จะอยากได้เหล้าองุ่นหมักใหม่ เพราะเขาย่อมจะกล่าวว่า ‘ของเก่านั้นดีกว่า’ ”

ลูกา 6

สาวกเด็ดรวงข้าวในวันสะบาโต

 ¹ต่อมาในวันสะบาโตหนึ่ง ขณะที่พระองค์เสด็จไปตามทุ่งนา พวกสาวกของพระองค์เด็ดรวงข้าวขยี้ด้วยมือแล้วกิน²พวกฟาริสีบางคนจึงกล่าวว่า “ทำไมพวกท่านทำสิ่งที่ต้องห้ามในวันสะบาโต?” ³พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “พวกท่านไม่ได้อ่านเรื่องที่ดาวิดทำเมื่อหิวหรือ? ทั้งตัวท่านและพรรคพวกด้วย ⁴ท่านเข้าไปในพระนิเวศของพระเจ้าและรับประทานขนมปังเฉพาะพระพักตร์ ทั้งให้พรรคพวกด้วย ซึ่งบัญญัติห้ามใครรับประทานนอกจากพวกปุโรหิตเท่านั้น” ⁵แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “บุตรมนุษย์เป็นเจ้าเป็นนายเหนือวันสะบาโต”

ชายที่มือข้างหนึ่งลีบ

 ⁶ในวันสะบาโตอีกวันหนึ่ง ขณะพระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาและสั่งสอน ที่นั่นมีชายคนหนึ่งมือขวาลีบ ⁷พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีก็คอยดูอยู่ว่าพระองค์จะทรงรักษาเขาในวันสะบาโตหรือไม่ เพื่อจะหาเหตุฟ้องพระองค์ ⁸แต่พระองค์ทรงทราบความคิดของพวกเขาจึงตรัสกับคนมือลีบนั้นว่า “จงลุกขึ้นออกมายืนข้างหน้า” เขาก็ลุกขึ้นยืน ⁹แล้วพระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราจะถามพวกท่านว่าในวันสะบาโตนั้นควรจะทำการดีหรือการร้าย ควรจะช่วยชีวิตหรือทำลายชีวิต?” ¹⁰พระองค์ทอดพระเนตรดูทุกคนโดยรอบ แล้วตรัสกับชายมือลีบคนนั้นว่า “จงเหยียดมือออก” เขาก็ทำตาม แล้วมือของเขาก็หายเป็นปกติ ¹¹แต่คนเหล่านั้นเต็มไปด้วยความเดือดดาล และปรึกษากันว่าจะทำอย่างไรกับพระเยซู

พิธีกรรมเกี่ยวกับน้ำชำระมลทิน

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า ²“ต่อไปนี้เป็นกฎของธรรมบัญญัติซึ่งพระยาห์เวห์ทรงบัญชาว่า จงบอกคนอิสราเอลให้นำโคตัวเมียสีแดงที่ไม่พิการและไม่มีตำหนิ ซึ่งยังไม่เคยเข้าเทียมแอกมา ³จงให้โคนั้นแก่เอเลอาซาร์ปุโรหิต และให้เอาโคนั้นไปนอกค่ายแล้วฆ่าต่อหน้าเขา ⁴เอเลอาซาร์ปุโรหิตจะเอานิ้วมือจุ่มเลือดโค แล้วพรมที่ข้างหน้าเต็นท์นัดพบเจ็ดครั้ง ⁵และให้เผาโคตัวเมียนั้นต่อหน้าเขา คือเผาทั้งหนัง เนื้อ และเลือด กับมูลของมัน ⁶และปุโรหิตจะเอาไม้สนสีดาร์ ไม้หุสบกับด้ายสีแดงโยนเข้าไปในไฟที่เผาโคตัวเมียนั้น ⁷แล้วปุโรหิตจะซักเสื้อตำแหน่งและชำระร่างกายของเขาในน้ำ หลังจากนั้นจึงเข้าไปในค่าย และปุโรหิตจะเป็นมลทินอยู่จนถึงเวลาเย็น ⁸คนที่เผาโคก็ต้องซักเสื้อผ้าและชำระร่างกายของเขาในน้ำ และเขาจะเป็นมลทินอยู่จนถึงเวลาเย็น ⁹ให้ผู้ชายที่สะอาดเก็บขี้เถ้าโคตัวเมีย และนำไปไว้ในที่สะอาดนอกค่าย ขี้เถ้านั้นจะเป็นเหมือนน้ำชำระมลทินสำหรับคนอิสราเอล คือการชำระบาป ¹⁰คนที่เก็บขี้เถ้าของโคตัวเมียต้องซักเสื้อผ้าของตน และเขาจะเป็นมลทินอยู่จนถึงเวลาเย็น นี่จะเป็นกฎถาวรสำหรับคนอิสราเอล และคนต่างด้าวผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางเขาทั้งหลาย
 ¹¹“ใครที่แตะต้องศพของผู้ใดก็ตามต้องเป็นมลทินอยู่เจ็ดวัน ¹²เขาต้องชำระตัวด้วยน้ำในวันที่สามและวันที่เจ็ด เขาจึงจะสะอาด แต่ถ้าเขาไม่ได้ชำระตัวในวันที่สามและวันที่เจ็ด เขาจะสะอาดไม่ได้ ¹³ทุกคนที่แตะต้องคนตาย คือร่างกายของคนที่ตายแล้ว และไม่ได้ชำระตัว คนนั้นก็ทำให้พลับพลาของพระยาห์เวห์เป็นมลทิน เขาต้องถูกตัดออกจากอิสราเอล เพราะไม่ได้เอาน้ำชำระมลทินพรมเขา เขาจะเป็นมลทิน และมลทินยังอยู่บนตัวเขา
 ¹⁴“ต่อไปนี้เป็นบัญญัติเรื่องคนตายในเต็นท์ ทุกคนที่เข้ามาในเต็นท์ หรือทุกคนที่อยู่ในเต็นท์จะเป็นมลทินไปเจ็ดวัน ¹⁵ภาชนะทุกชิ้นที่ไม่มีฝาปิดต้องเป็นมลทิน ¹⁶ทุกคนที่อยู่ในพื้นทุ่งซึ่งแตะต้องคนที่ตายด้วยดาบ หรือแตะต้องศพหรือกระดูกคน หรือหลุมศพจะเป็นมลทินไปเจ็ดวัน ¹⁷คนที่เป็นมลทินต้องเอาขี้เถ้าจากการเผาบูชาลบล้างบาป และเอาน้ำที่ไหลเติมเข้าไปในภาชนะ ¹⁸แล้วให้คนสะอาดเอากิ่งหุสบจุ่มน้ำนั้น แล้วประพรมที่เต็นท์ เครื่องใช้ทั้งหมด บนตัวคนทั้งหลายที่อยู่ที่นั่น และบนตัวคนที่แตะต้องกระดูกหรือคนถูกฆ่า หรือคนตายหรือหลุมศพ ¹⁹ให้คนที่สะอาดประพรมคนที่เป็นมลทินในวันที่สามและวันที่เจ็ด แล้วในวันที่เจ็ดเขาจะทำให้คนนั้นสะอาด และเขาต้องซักเสื้อผ้าและอาบน้ำ แล้วเขาจะสะอาดในเวลาเย็น
 ²⁰“แต่คนที่เป็นมลทินและไม่ชำระตัว เขาต้องถูกตัดออกจากท่ามกลางที่ประชุม เพราะเขาทำให้สถานนมัสการของพระยาห์เวห์เป็นมลทิน คือไม่ได้เอาน้ำชำระมลทินประพรมเขา เขาจึงเป็นมลทิน ²¹ดังนั้นจึงเป็นกฎถาวรแก่พวกเขา ผู้ที่พรมน้ำชำระมลทินจะต้องซักเสื้อผ้าของตน และผู้ที่แตะต้องน้ำชำระมลทินจะเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น ²²นอกจากนี้ทุกสิ่งที่ผู้เป็นมลทินแตะต้องนั้นก็จะเป็นมลทินด้วย และคนที่แตะต้องสิ่งนั้นจะเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น”

กันดารวิถี 20

น้ำที่เมรีบาห์

 ¹ชุมนุมชนทั้งหมดของคนอิสราเอลเข้ามาในถิ่นทุรกันดารศิน ในเดือนที่หนึ่ง ประชาชนพักอยู่ที่คาเดช และมิเรียมสิ้นชีวิต แล้วถูกฝังไว้ที่นั่น
 ²และชุมนุมชนไม่มีน้ำ เขาทั้งหลายประชุมกันต่อต้านโมเสสและอาโรน ³ประชาชนโต้เถียงกับโมเสสและกล่าวว่า “เมื่อพี่น้องเราตายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์นั้น ถ้าเราตายเสียด้วยก็ดี ⁴ทำไมท่านพาชุมนุมชนของพระยาห์เวห์มาในถิ่นทุรกันดารนี้ และให้ตัวเราและสัตว์เลี้ยงของเราตายกันที่นี่? ⁵และทำไมท่านจึงให้เราออกจากอียิปต์ และนำเรามายังที่เลวทรามนี้? ซึ่งเป็นที่ที่ไม่สามารถหว่านข้าว ไม่มีต้นมะเดื่อ ไม่มีองุ่นหรือทับทิม และไม่มีน้ำดื่ม” ⁶แล้วโมเสสและอาโรนจึงออกจากที่ประชุมไปที่ประตูเต็นท์นัดพบแล้วซบหน้าลง และพระสิริของพระยาห์เวห์ปรากฏแก่เขาทั้งหลาย ⁷พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ⁸“จงถือไม้เท้าและจงเรียกประชุมชุมนุมชน ทั้งตัวเจ้าและอาโรนพี่ชายของเจ้า และให้เจ้าทั้งสองบอกหินต่อหน้าต่อตาประชาชนให้มันหลั่งน้ำออกมา ดังนั้นเจ้าจะเอาน้ำออกจากหินให้พวกเขา แล้วให้ทั้งชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงได้ดื่ม” ⁹โมเสสก็นำไม้เท้าไปจากพระพักตร์พระยาห์เวห์ ตามที่พระองค์ทรงบัญชา
 ¹⁰โมเสสกับอาโรนก็เรียกชุมนุมชนให้ไปพร้อมกันที่หิน โมเสสกล่าวกับพวกเขาว่า “เจ้าพวกกบฏจงฟัง จะให้เราเอาน้ำออกจากหินนี้ให้พวกเจ้าดื่มหรือ?” ¹¹โมเสสก็ยกมือขึ้นตีหินนั้นสองครั้งด้วยไม้เท้า และน้ำก็ไหลออกมาอย่างมากมาย ชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงของเขาก็ได้ดื่มกัน ¹²พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า “เพราะเจ้าทั้งสองไม่ได้เชื่อมั่นในเราที่จะถวายความศักดิ์สิทธิ์แก่เราต่อหน้าคนอิสราเอล เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งสองจะไม่ได้นำคนในที่ประชุมนี้เข้าไปในแผ่นดินที่เราได้ให้แก่พวกเขา” 13น้ำนั้นคือน้ำแห่งเมรีบาห์ เพราะว่าคนอิสราเอลได้โต้เถียงพระยาห์เวห์ และพระองค์ทรงสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางพวกเขา

เอโดมไม่ให้อิสราเอลผ่านแดน

 ¹⁴โมเสสส่งผู้สื่อสารจากคาเดชไปยังกษัตริย์ของเอโดมทูลว่า “พี่น้องของฝ่าพระบาทคือคนอิสราเอลกล่าวดังนี้ว่า ‘ฝ่าพระบาททรงทราบถึงความทุกข์ยากทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับเราแล้ว ¹⁵ว่าบรรพบุรุษของเราลงไปยังอียิปต์ และเราอาศัยอยู่ในอียิปต์เป็นเวลานาน และคนอียิปต์ได้ข่มเหงเราและบรรพบุรุษของเรา ¹⁶และเมื่อเราร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ พระองค์ทรงสดับเสียงร้องของเรา และพระองค์ทรงส่งทูตสวรรค์องค์หนึ่งนำเราออกจากอียิปต์ และเราได้มาอยู่ที่คาเดชซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ชิดพรมแดนของฝ่าพระบาท ¹⁷ขอทรงให้เราผ่านเขตแดนของฝ่าพระบาท เราจะไม่ผ่านไร่นาหรือสวนองุ่น เราจะไม่ดื่มน้ำจากบ่อ เราจะเดินไปตามทางหลวง และเราจะไม่หันออกไปทางขวามือหรือทางซ้ายมือ จนกว่าเราจะผ่านพ้นพรมแดนของฝ่าพระบาท’ ” ¹⁸แต่เอโดมกล่าวกับโมเสสว่า “เจ้าจะผ่านไปไม่ได้ มิฉะนั้นเราจะออกมาสู้กับเจ้าด้วยดาบ” ¹⁹และคนอิสราเอลทูลพระองค์ว่า “เราจะเดินไปตามทางหลวง ถ้าเราดื่มน้ำของฝ่าพระบาท ไม่ว่าตัวเราหรือฝูงสัตว์ เราจะจ่ายเงินให้ เราไม่ต้องการสิ่งอื่นใดเลยนอกจากการเดินผ่านไป” ²⁰แต่พระองค์ตรัสตอบว่า “เจ้าจะผ่านไปไม่ได้” แล้วเอโดมก็ออกมาต่อสู้กับเขาด้วยคนมากมายที่มีกำลังเข้มแข็ง ²¹เช่นนี้แหละเอโดมจึงไม่ให้อิสราเอลผ่านพรมแดนของเขา ดังนั้นอิสราเอลจึงหันไปจากเขา

อาโรนสิ้นชีวิต

 ²²และชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดก็ยกออกจากคาเดชมาถึงภูเขาโฮร์ ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนที่ภูเขาโฮร์ที่ริมพรมแดนแผ่นดินเอโดมว่า ²⁴“อาโรนจะจากจะจากไปอยู่กับประชาชนของเขา เพราะเขาจะไม่ได้เข้าไปในแผ่นดินซึ่งเรายกให้แก่คนอิสราเอล เพราะเจ้าทั้งสองกบฏต่อคำสั่งของเราที่น้ำแห่งเมรีบาห์ ²⁵จงนำอาโรนและเอเลอาซาร์ลูกของเขาขึ้นมาบนภูเขาโฮร์ 26จงถอดชุดเสื้อตำแหน่งของอาโรนแล้วสวมให้แก่เอเลอาซาร์ลูกของเขา อาโรนจะจากไป เขาจะสิ้นชีวิตที่นั่น” ²⁷โมเสสก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา และพวกเขาขึ้นไปบนภูเขาโฮร์ต่อหน้าชุมนุมชนทั้งหมด ²⁸แล้วโมเสสถอดชุดเสื้อตำแหน่งของอาโรนออก และสวมให้เอเลอาซาร์บุตรของเขา อาโรนก็สิ้นชีวิตที่ยอดภูเขานั้น แล้วโมเสสและเอเลอาซาร์ลงมาจากภูเขา ²⁹เมื่อประชาชนเห็นว่าอาโรนเสียชีวิตแล้ว คนอิสราเอลทั้งหมดก็ร้องไห้ไว้ทุกข์ให้อาโรนอยู่ 30 วัน

กันดารวิถี 21

งูทองสัมฤทธิ์

 ¹เมื่อกษัตริย์เมืองอาราดชาวคานาอันผู้อาศัยอยู่ในเนเกบ ทรงได้ยินว่าอิสราเอลยกมาตามทางอาธาริม พระองค์ทรงมาต่อสู้กับคนอิสราเอลและทรงจับบางคนไปเป็นเชลย ²และคนอิสราเอลบนไว้กับพระยาห์เวห์ว่า “ถ้าพระองค์จะทรงมอบชนชาตินี้ไว้ในมือพวกข้าพระองค์แน่นอนแล้ว ข้าพระองค์จะทำลายบ้านเมืองของพวกเขาให้สิ้นซาก” ³และพระยาห์เวห์ทรงฟังเสียงของคนอิสราเอล และทรงมอบชาวคานาอันให้ เขาทั้งหลายก็ทำลายชาวคานาอันและบ้านเมืองของเขาจนสิ้นซาก ดังนั้นเขาจึงเรียกตำบลนั้นว่าโฮรมาห์