คนในชาติคร่ำครวญและทูลขอความช่วยเหลือ

ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของตระกูลโคราห์

¹ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้ยินกับหู
 บรรพบุรุษของพวกข้าพระองค์เล่าให้ฟัง
ถึงพระราชกิจซึ่งพระองค์ทรงทำในสมัยของพวกเขา
 ในสมัยโบราณกาลนั้น
²พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติออกไปด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง
 แต่พระองค์ทรงปลูกบรรพบุรุษไว้
พระองค์ทรงทำให้ชาวประเทศทั้งหลายทุกข์ใจ
 แต่ทรงปล่อยบรรพบุรุษเป็นอิสระ
³เพราะเขาทั้งหลายไม่ได้ยึดแผ่นดินนั้นด้วยดาบของเขาเอง
 อีกทั้งแขนของเขาก็มิได้นำชัยชนะมาให้
แต่โดยพระหัตถ์ขวา และพระกรของพระองค์
 และโดยความสว่างแห่งพระพักตร์ของพระองค์
เพราะพระองค์พอพระทัยเขาเหล่านั้น
⁴ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ของข้าพระองค์
 ขอประทานชัยชนะแก่ยาโคบ
⁵ข้าพระองค์ทั้งหลายดันศัตรูออกไปโดยพระองค์
 พวกข้าพระองค์เหยียบบรรดาผู้ที่ต่อสู้ข้าพระองค์ลงโดยพระนามของพระองค์
⁶เพราะข้าพระองค์มิได้วางใจในคันธนูของข้าพระองค์
 และดาบของข้าพระองค์ก็ช่วยข้าพระองค์ให้รอดไม่ได้
⁷แต่พระองค์ได้ทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้พ้นจากศัตรู
 และทรงให้ผู้เกลียดชังพวกข้าพระองค์อับอาย
⁸ข้าพระองค์ทั้งหลายอวดถึงพระเจ้าเสมอ
 และพวกข้าพระองค์จะยกย่องพระนามของพระองค์เป็นนิตย์
⁹แต่พระองค์ได้ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย และให้พวกข้าพระองค์ขายหน้า
 และมิได้เสด็จออกไปกับกองทัพของข้าพระองค์ทั้งหลาย
¹⁰พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายล่าถอยจากศัตรู
 และคนที่เกลียดพวกข้าพระองค์ก็ได้ของริบไป
¹¹พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นเหมือนแกะที่ใช้เป็นอาหาร
 และทรงกระจายพวกข้าพระองค์ไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
¹²พระองค์ทรงขายประชากรของพระองค์ไปด้วยราคาถูก
 ไม่ทรงได้อะไรจากการขายนั้น

การทรงคร่ำครวญถึงกรุงเยรูซาเล็ม

 ³¹ในเวลานั้นเอง มีพวกฟาริสีบางคนมาทูลพระองค์ว่า “ท่านจงไปจากที่นี่เถิด เพราะว่าเฮโรดต้องการจะฆ่าท่าน” ³²พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “จงไปบอกเจ้าหมาจิ้งจอกตัวนั้นว่า ‘จงฟังให้ดี เราขับผีและรักษาโรคในวันนี้และวันพรุ่งนี้ แล้วในวันที่สามเราก็จะเสร็จงาน’ ³³แต่ว่าเราจำเป็นจะต้องเดินต่อไปในวันนี้ วันพรุ่งนี้ และวันมะรืนนี้ เพราะว่าเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เผยพระวจนะจะถูกฆ่านอกกรุงเยรูซาเล็ม ³⁴โอ เยรูซาเล็มๆ เมืองที่ฆ่าบรรดาผู้เผยพระวจนะและเอาหินขว้างพวกที่ทรงใช้มาหาถึงตาย บ่อยครั้งเราปรารถนาจะรวบรวมลูกๆ ของเจ้าไว้ เหมือนแม่ไก่ที่กกลูกอยู่ใต้ปีกของมัน แต่พวกเจ้าไม่ยอม ³⁵นี่แน่ะ นิเวศของพวกเจ้าจะถูกทอดทิ้ง เราบอกพวกเจ้าว่า เจ้าจะไม่เห็นเราจนกว่าพวกเจ้าจะกล่าวว่า ‘ขอให้ท่านผู้เสด็จมาในพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าหมายถึง พระเจ้าทรงพระเจริญ’”

ลูกา 14

การทรงรักษาชายที่เป็นโรคบวมน้ำ

 ¹เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในบ้านผู้นำคนหนึ่งของพวกฟาริสีในวันสะบาโตเพื่อทรงร่วมโต๊ะอาหาร พวกเขาก็คอยดูพระองค์ ²นี่แน่ะ มีคนหนึ่งเป็นโรคบวมน้ำมาอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์ ³พระเยซูจึงตรัสถามพวกผู้เชี่ยวชาญบัญญัติและพวกฟาริสีว่า “ถ้าจะรักษาคนป่วยในวันสะบาโตผิดบัญญัติหรือไม่?” ⁴พวกเขาก็นิ่งอยู่ พระองค์ทรงดึงตัวคนนั้นและทรงรักษาเขาให้หาย แล้วก็ปล่อยเขาไป ⁵พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ใครในพวกท่านถ้ามีลูกหรือวัวตกบ่อ จะไม่รีบฉุดขึ้นมาในวันสะบาโตหรือ?” ⁶และพวกเขาตอบข้อนี้ไม่ได้

คำสอนสำหรับแขกและเจ้าของบ้าน

 ⁷เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นบรรดาคนที่ได้รับเชิญนั้นเลือกเอาแต่ที่นั่งอันมีเกียรติ พระองค์จึงตรัสเรื่องเปรียบเทียบแก่พวกเขาว่า ⁸“เมื่อท่านได้รับเชิญไปในการเลี้ยงสมรส อย่านั่งในที่อันมีเกียรติ เกรงว่าเขาจะเชิญคนที่มียศศักดิ์มากกว่าท่านมาด้วย ⁹และเจ้าภาพคนที่เชิญท่านทั้งสองฝ่ายมานั้น จะมาพูดกับท่านว่า ‘ขอที่นั่งตรงนี้ให้กับท่านผู้นี้เถิด’ แล้วท่านก็จะต้องขายหน้าเลื่อนลงมาอยู่ที่ต่ำสุด ¹⁰ฉะนั้นเมื่อท่านได้รับเชิญ จงไปนั่งในที่ต่ำก่อน เพื่อที่ว่าเมื่อเจ้าภาพมาพูดกับท่านว่า ‘เพื่อนเอ๋ย เชิญไปนั่งในที่อันมีเกียรติเถิด’ เมื่อนั้นท่านจะได้รับเกียรติต่อหน้าทุกคนที่ร่วมนั่งรับประทานนั้น ¹¹เพราะว่าทุกคนที่ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง และคนที่ถ่อมตัวลงจะได้รับการยกขึ้น”
 ¹²แล้วพระเยซูตรัสกับคนที่เชิญพระองค์ว่า “เมื่อท่านจะจัดการเลี้ยงไม่ว่าจะเป็นเวลากลางวันหรือเวลาเย็นก็ตาม อย่าเชิญเฉพาะเพื่อนๆ หรือพี่น้อง หรือญาติๆ หรือบรรดาเพื่อนบ้านที่มั่งมี คาดว่าพวกเขาจะเชิญท่านกลับคืน แล้วท่านจะได้รับการตอบแทน ¹³แต่เมื่อท่านจัดการเลี้ยงนั้น จงเชิญคนจน คนพิการ คนง่อย และคนตาบอด ¹⁴แล้วท่านจะเป็นสุข เพราะว่าเขาทั้งหลายไม่มีอะไรจะตอบแทนท่าน ส่วนท่านจะได้รับการตอบแทนเมื่อคนชอบธรรมเป็นขึ้นจากตาย”

กฎหมายเกี่ยวกับปีสะบาโต

 ¹“เมื่อครบทุกเจ็ดปีท่านจงมีการปลดปล่อย ²ให้ทำการปลดปล่อยดังนี้ เจ้าหนี้ทุกคนจงยกหนี้ให้เพื่อนบ้านของตน ห้ามบีบบังคับเอาคืนจากเพื่อนบ้านหรือพี่น้องของตน เพราะว่าได้ประกาศการปลดปล่อยของพระยาห์เวห์แล้ว ³ท่านจะทวงจากคนต่างชาติคืนได้ แต่ถ้าท่านมีของสิ่งใดซึ่งอยู่กับพี่น้อง ก็ให้หลุดไป ⁴เพื่อจะไม่มีคนยากจนท่ามกลางท่าน (เพราะพระยาห์เวห์จะทรงอวยพรท่านอย่างมากมายในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นมรดกให้ยึดครองนั้น) ⁵ถ้าท่านเพียงแต่ตั้งใจจะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ระวังที่จะทำตามพระบัญญัติทั้งสิ้นซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้ ⁶เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรท่านดังที่พระองค์ทรงสัญญาต่อท่านนั้น ท่านจะให้หลายประชาชาติยืมแต่ท่านจะไม่ต้องขอยืมเลย ท่านจะปกครองเหนือชนชาติมากมาย แต่พวกเขาจะไม่ปกครองเหนือท่าน
 ⁷“ถ้าท่ามกลางท่านมีคนจนคนหนึ่งซึ่งเป็นพี่น้องของท่านอยู่ในเมืองใดๆ ในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ท่านอย่ามีใจแข็ง อย่าหดมือของท่านไว้เสียจากพี่น้องของท่านที่ยากจนนั้น ⁸แต่ท่านจงยื่นมือของท่านให้เขา และให้เขายืมจนพอแก่ความต้องการของเขาที่เขาขาดอยู่นั้น ⁹จงระวังให้ดีเกรงว่าจะมีการคิดร้ายในใจของท่านว่า ‘ปีที่เจ็ด ปีที่จะต้องปลดปล่อยมาถึงแล้ว’ และท่านก็มองพี่น้องยากจนของท่านในแง่ร้าย ท่านจึงไม่ยอมให้อะไรเขาเลยและเขาจะฟ้องร้องท่านต่อพระยาห์เวห์ บาปก็จะตกแก่ท่าน ¹⁰ท่านจงให้เขาด้วยเต็มใจ และเมื่อให้เขาแล้วอย่ามีจิตคิดเสียดาย ในกรณีนี้พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรแก่ท่านในกิจการทั้งสิ้นของท่านไม่ว่าท่านจะทำสิ่งใด ¹¹เพราะว่าคนจนจะไม่หมดไปจากแผ่นดิน เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านว่า ท่านต้องยื่นมือให้อย่างใจกว้างต่อพี่น้องของท่าน คือต่อคนขัดสนคนยากจน ซึ่งอยู่ในแผ่นดินของท่าน
 ¹²“ถ้าพี่น้องของท่านซึ่งเป็นคนฮีบรูไม่ว่าชายหรือหญิงถูกขายไว้กับท่าน จงให้ปรนนิบัติท่านหกปี เมื่อถึงปีที่เจ็ด ท่านจงปล่อยเขาเป็นอิสระพ้นจากท่านไป ¹³และเมื่อท่านปล่อยเขาเป็นอิสระไปจากท่าน ท่านอย่าปล่อยเขาไปมือเปล่า ¹⁴ท่านจงมีใจกว้างขวางจัดของให้เขา เป็นของจากฝูงแพะแกะของท่าน จากลานนวดข้าวของท่าน และจากบ่อย่ำองุ่นของท่าน ท่านจงให้เขาตามที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงอวยพรแก่ท่าน ¹⁵ท่านจงจำไว้ว่าท่านเคยเป็นทาสในแผ่นดินอียิปต์ และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงไถ่ท่านไว้ เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาเรื่องนี้แก่ท่านในวันนี้ ¹⁶แต่ถ้าทาสนั้นจะกล่าวกับท่านว่า ‘ข้าพเจ้าจะไม่ไปจากท่าน’ เพราะเขารักท่านและครอบครัวของท่าน เพราะเขามีความสุขเมื่ออยู่กับท่าน ¹⁷จงเอาเหล็กแทงใบหูของเขาให้ทะลุไปติดกับประตู และเขาจะเป็นทาสของท่านตลอดไป ท่านจงทำเช่นนี้แก่ทาสหญิงด้วย ¹⁸เมื่อท่านปล่อยเขาให้เป็นอิสระนั้น ท่านอย่ารู้สึกหนักใจ เพราะเขาได้รับใช้ท่านมาหกปี ด้วยแรงงานสองเท่าของค่าแรงของลูกจ้าง และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรแก่ท่าน ในทุกสิ่งที่ท่านได้ทำนั้น

สัตว์หัวปีจากฝูง

 ¹⁹“สัตว์ตัวผู้หัวปีซึ่งเกิดในฝูงโคหรือฝูงแพะแกะของท่านนั้น ท่านจงถวายไว้ให้บริสุทธิ์แด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านห้ามใช้โคหัวปีทำงานหรือตัดขนจากแกะหัวปี ²⁰ท่านและครอบครัวของท่าน จงรับประทานสัตว์หัวปีนั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทุกๆ ปี ในสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกไว้นั้น ²¹แต่ถ้าสัตว์นั้นมีตำหนิใดๆ คือขาเกหรือตาบอดหรือมีตำหนิร้ายแรงอย่างใด ห้ามถวายบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ²²ท่านจงรับประทานสัตว์นั้นภายในเมืองของท่าน คนมลทินและคนสะอาดก็รับประทานได้เช่นเดียวกัน เหมือนเป็นละมั่งหรือกวาง ²³เพียงแต่ห้ามรับประทานเลือดของมันเท่านั้น ท่านจงเทลงบนดินเหมือนเทน้ำ

เฉลยธรรมบัญญัติ 16

ทบทวนพิธีปัสกา

 ¹“ท่านจงถือเดือนอาบีบชื่อเดิมของเดือนแรกตามปฏิทินของคนอิสราเอล ต่อมาเรียกว่าเดือนนิสาน ประมาณกลางเดือนมีนาคมถึงเดือนเมษายนโดยถือปัสกา แด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพราะว่าในเดือนอาบีบนั้น พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงนำท่านออกจากอียิปต์ในเวลากลางคืน ²และจงถวายปัสกาแปลว่า การผ่านเว้นเป็นเครื่องบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจากฝูงแพะแกะหรือฝูงโค ณ ที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกไว้ให้พระนามของพระองค์ประทับที่นั่น ³ห้ามรับประทานขนมปังมีเชื้อกับปัสกา ตลอดเจ็ดวันท่านจงรับประทานขนมปังไร้เชื้อกับปัสกา เป็นขนมปังแห่งความทุกข์ใจ เพราะท่านออกมาจากแผ่นดินอียิปต์อย่างรีบเร่ง เพื่อท่านจะระลึกถึงวันที่ท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์นั้นตลอดชีวิตของท่าน ⁴ตลอดเจ็ดวันนั้นไม่ให้เห็นเชื้อขนมทั่วอาณาเขตของท่าน และไม่ให้เนื้อสัตว์ซึ่งท่านได้บูชาในเวลาเย็นวันแรกเหลืออยู่จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น ⁵ห้ามถวายปัสกาภายในเมืองซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ⁶แต่จงถวายปัสกา ณ สถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกไว้ให้พระนามของพระองค์ประทับที่นั่น ท่านจงถวายปัสกาในเวลาเย็นเมื่อดวงอาทิตย์ตกแล้ว คือเวลาเดียวกับที่ท่านออกจากอียิปต์ ⁷ท่านจงทำให้สุกและรับประทานในสถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกไว้ พอรุ่งเช้าท่านจงกลับไปสู่เต็นท์ของท่าน ⁸ท่านจงรับประทานขนมปังไร้เชื้อหกวัน แต่ในวันที่เจ็ดเป็นวันประชุมถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ในวันนั้นห้ามทำการงานใดๆ

ทบทวนเทศกาลสัปดาห์

 ⁹“ท่านจงนับให้ครบเจ็ดสัปดาห์ จงตั้งต้นนับเจ็ดสัปดาห์เริ่มด้วยวันแรกที่ท่านใช้เคียวเกี่ยวข้าว ¹⁰ท่านจงถือเทศกาลสัปดาห์ ถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ตามขนาดของถวายตามใจสมัครจากมือของท่าน ซึ่งท่านจะถวายตามที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงอวยพรแก่ท่าน ¹¹ท่านจงยินดีเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ทั้งตัวท่านและบุตรชายหญิงของท่าน ทั้งทาสทาสีของท่าน คนเลวีซึ่งอยู่ในเมืองของท่าน ทั้งคนต่างด้าว เด็กกำพร้า และแม่ม่ายซึ่งอยู่ท่ามกลางท่าน ณ สถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงเลือกไว้ให้พระนามของพระองค์ประทับที่นั่น ¹²จงระลึกว่าท่านเคยเป็นทาสในอียิปต์ จงระวังที่จะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์เหล่านี้

ทบทวนเทศกาลอยู่เพิง

 ¹³“ท่านจงถือเทศกาลอยู่เพิงเจ็ดวัน เมื่อท่านเก็บรวบรวมพืชผลของท่านจากลานนวดข้าว และจากบ่อย่ำองุ่นของท่านแล้ว ¹⁴ในการเลี้ยงนั้นท่านจงยินดี ทั้งท่านและบุตรชายหญิงของท่าน และทาสทาสีของท่าน ทั้งคนเลวีและคนต่างด้าว ทั้งเด็กกำพร้าและแม่ม่ายซึ่งอยู่ในเมืองของท่าน ¹⁵ท่านจงถือเทศกาลเลี้ยงนั้นแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเจ็ดวัน ณ สถานที่ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงเลือกไว้ เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรแก่พืชผลทั้งสิ้นของท่าน และแก่งานทุกอย่างที่มือท่านทำ เพื่อท่านจะมีแต่ความยินดี
 ¹⁶“ผู้ชายของท่านทุกคนจะต้องเข้ามาเฝ้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านปีละสามครั้ง ณ สถานที่ซึ่งพระองค์จะทรงเลือกไว้ในเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ เทศกาลสัปดาห์ และเทศกาลอยู่เพิง อย่าให้เขาไปเข้าเฝ้าพระยาห์เวห์มือเปล่า ¹⁷ให้แต่ละคนถวายตามความสามารถของตน ตามพระพรที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน

การปกครองบ้านเมืองของผู้พิพากษาและเจ้าหน้าที่

¹⁸“ท่านจงแต่งตั้งผู้พิพากษาและเจ้าหน้าที่ตามเมืองของท่าน ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ตามเผ่าต่างๆ ของท่าน ให้พวกเขาพิพากษาประชาชนตามความยุติธรรม ¹⁹ห้ามทำให้เสียความยุติธรรม ห้ามลำเอียง ห้ามรับสินบน เพราะว่าสินบนทำให้ตาของคนมีปัญญาบอดไป และกลับคดีของคนชอบธรรมเสีย ²⁰ท่านจงติดตามความยุติธรรมคือ ความยุติธรรมเท่านั้น เพื่อท่านจะมีชีวิตและได้ยึดครองแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน