แค่วางลงและให้พระเจ้าเป็นพระเจ้า

⁷แต่พระยาห์เวห์ทรงครอบครองอยู่เป็นนิตย์
 พระองค์ทรงสถาปนาบัลลังก์ของพระองค์เพื่อการพิพากษา
⁸พระองค์จะทรงพิพากษาโลกด้วยความชอบธรรม
 พระองค์จะทรงตัดสินชาวประเทศทั้งหลายด้วยความเที่ยงธรรม
⁹พระยาห์เวห์ทรงเป็นที่กำบังอันแข็งแกร่งแก่คนที่ถูกกดขี่
 ทรงเป็นที่กำบังอันแข็งแกร่งในยามลำบาก
¹⁰ผู้ที่รู้จักพระนามของพระองค์ก็วางใจในพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ เพราะพระองค์มิได้ทรงทอดทิ้งผู้ที่เสาะแสวงหาพระองค์
¹¹จงร้องเพลงสดุดีพระยาห์เวห์ผู้ประทับในศิโยน
 จงประกาศกิจการของพระองค์ ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
¹²เพราะพระองค์ผู้ทรงแก้แค้นแทนโลหิตได้ทรงระลึกถึงเขาทั้งหลาย
 พระองค์ไม่ทรงลืมคำร้องทุกข์ของผู้ถูกข่มเหง

 ¹⁶“เราจะเปรียบคนในยุคนี้กับอะไรดี เปรียบเหมือนเด็กๆ ที่นั่งอยู่กลางตลาด ร้องกับเพื่อนว่า

 ¹⁷‘พวกฉันเป่าปี่ให้พวกเธอแต่พวกเธอไม่เต้น
 พวกฉันคร่ำครวญ และพวกเธอไม่ได้ทุกข์โศก’

 ¹⁸เพราะว่ายอห์นมาและไม่ได้กินหรือดื่ม และพวกเขาว่า ‘มีผีเข้าสิงอยู่’ ¹⁹ส่วนบุตรมนุษย์มาทั้งกินและดื่ม เขาก็ว่า ‘นี่ไง คนตะกละ คนขี้เมา เพื่อนของบรรดาคนเก็บภาษี และคนบาป’ แต่พระปัญญาได้รับการพิสูจน์ว่าถูกต้องแล้วโดยผลของพระปัญญานั้น”

วิบัติแก่เมืองที่ไม่ได้กลับใจใหม่

 ²⁰แล้วพระองค์ก็ทรงเริ่มติเตียนเมืองต่างๆ ที่พระองค์ได้ทรงทำการอัศจรรย์เป็นส่วนมาก เพราะพวกเขาไม่ได้กลับใจใหม่ ²¹“วิบัติแก่เจ้า เมืองโคราซิน วิบัติแก่เจ้า เมืองเบธไซดา ถ้าการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งทำท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย ทำในเมืองไทระและเมืองไซดอน คนในเมืองทั้งสองคงได้นุ่งห่มผ้ากระสอบเป็นสัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์ นั่งบนขี้เถ้ากลับใจใหม่นานแล้ว ²²แต่เราบอกพวกเจ้าว่า ในวันพิพากษานั้น โทษเมืองไทระและเมืองไซดอนจะเบากว่าโทษของพวกเจ้า ²³ส่วนเจ้า เมืองคาเปอรนาอุม
เจ้าจะถูกยกขึ้นเทียมฟ้าหรือ?
 เปล่าเลย เจ้าจะต้องลงไปถึงแดนคนตายต่างหาก
เพราะการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งทำในท่ามกลางเจ้านั้น ถ้าทำในเมืองโสโดม เมืองนั้นคงได้ตั้งอยู่จนทุกวันนี้ ²⁴แต่เราบอกเจ้าว่าในวันพิพากษา โทษเมืองโสโดมจะเบากว่าโทษของเจ้า”

จงมาหาเราและหยุดพัก

 ²⁵ในขณะนั้นพระเยซูทูลว่า “ข้าแต่พระบิดา ผู้ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์และโลก ข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์ ที่พระองค์ทรงปิดบังสิ่งเหล่านี้ไว้จากคนมีปัญญาและคนฉลาด แต่ทรงสำแดงแก่พวกทารก ²⁶ถูกแล้ว ข้าแต่พระบิดา พระองค์พอพระทัยเช่นนั้น  ²⁷“พระบิดาของเราทรงมอบสิ่งสารพัดให้แก่เรา และไม่มีใครรู้จักพระบุตรนอกจากพระบิดา และไม่มีใครรู้จักพระบิดานอกจากพระบุตร และคนที่พระบุตรประสงค์จะสำแดงให้รู้ ²⁸บรรดาผู้เหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายได้หยุดพัก ²⁹จงเอาแอกของเราแบกไว้ แล้วเรียนจากเรา เพราะว่าเราสุภาพอ่อนโยนและใจอ่อนน้อม และจิตใจของพวกท่านจะได้หยุดพัก ³⁰ด้วยว่าแอกของเราก็พอเหมาะ และภาระของเราก็เบา”

ยาโคบพบกับราเชล

 ¹ยาโคบเดินทางมาถึงดินแดนของชาวตะวันออก ²เมื่อเขามองไป ก็เห็นบ่อน้ำบ่อหนึ่งในทุ่งนา มีฝูงแพะแกะสามฝูงนอนอยู่ข้างบ่อนั้น เพราะคนเลี้ยงแกะเคยตักน้ำจากบ่อนั้นให้ฝูงแพะแกะกิน มีหินใหญ่ปิดปากบ่อ ³เมื่อฝูงแพะแกะมาพร้อมกันที่นั่นแล้ว คนเลี้ยงแกะก็กลิ้งหินออกจากปากบ่อ ตักน้ำให้ฝูงแพะแกะกิน แล้วเอาหินปิดปากบ่อนั้นเสียดังเดิม
 ⁴ยาโคบถามเขาว่า “พี่น้องเอ๋ย ท่านมาจากไหน?” พวกเขาตอบว่า “เรามาจากฮาราน” ⁵ยาโคบจึงถามเขาว่า “ท่านรู้จักลาบันบุตรชายนาโฮร์หรือไม่?” เขาตอบว่า “รู้จัก” ⁶ยาโคบถามพวกเขาว่า “ลาบันสบายดีหรือ?” เขาตอบว่า “สบายดี นั่นแน่ะ ราเชลบุตรสาวของเขา กำลังมาพร้อมกับฝูงแพะแกะ” ⁷ยาโคบจึงว่า “เวลานี้ยังวันอยู่มาก ยังไม่ถึงเวลาที่จะให้ฝูงแพะแกะมารวมกัน จงเอาน้ำให้แพะแกะเหล่านี้กิน แล้วให้ไปกินหญ้าอีก” ⁸แต่พวกเขาตอบว่า “ไม่ได้ จนกว่าแพะแกะทุกๆ ฝูงจะมาพร้อมกัน และให้กลิ้งหินออกจากปากบ่อน้ำก่อน แล้วเราจึงจะเอาน้ำให้ฝูงแพะแกะกิน”
 ⁹เมื่อยาโคบกำลังพูดอยู่กับเขา ราเชลก็มาถึงพร้อมกับฝูงแพะแกะของบิดา เพราะเธอเป็นผู้เลี้ยงพวกมัน ^10เมื่อยาโคบแลเห็นราเชลบุตรีของลาบันพี่ชายมารดาของเขาและฝูงแพะแกะของลาบันพี่ชายมารดาของเขา ก็เข้าไปใกล้ กลิ้งหินออกจากปากบ่อน้ำ เอาน้ำให้ฝูงแพะแกะของลาบันพี่ชายมารดาของเขากิน ¹¹ยาโคบจูบราเชลแล้วร้องไห้เสียงดัง ¹²ยาโคบบอกราเชลว่าเขาเป็นญาติของบิดาเธอ และเป็นบุตรชายของนางเรเบคาห์ เธอก็วิ่งไปบอกบิดาของเธอ
 ¹³เมื่อลาบันได้ยินข่าวถึงยาโคบบุตรน้องสาวของเขา ก็วิ่งไปพบและกอดจูบยาโคบพามาบ้าน ยาโคบก็เล่าเรื่องเหล่านี้ทั้งหมดให้ลาบันฟัง ¹⁴ลาบันจึงพูดกับเขาว่า “เจ้าเป็นเลือดเนื้อของเราแท้ๆ” ยาโคบก็พักอยู่กับเขาเดือนหนึ่ง

ยาโคบแต่งงานกับบุตรสาวของลาบัน

 ¹⁵แล้วลาบันพูดกับยาโคบว่า “เพราะเจ้าเป็นญาติของเรา จึงไม่ควรที่เจ้าจะทำงานให้เราเปล่าๆ เจ้าจะเรียกค่าจ้างเท่าไร? จงบอกมาเถิด” ¹⁶ลาบันมีบุตรีสองคน พี่สาวชื่อเลอาห์ น้องสาวชื่อราเชล ¹⁷เลอาห์นั้นตาเศร้า แต่ราเชลนั้นรูปร่างสวยและงามน่าดู ¹⁸ยาโคบก็รักราเชล เขาบอกลาบันว่า “ฉันจะรับใช้ท่านเจ็ดปี เพื่อได้ราเชลลูกสาวคนเล็กของท่าน” ¹⁹ลาบันจึงว่า “ให้เรายกบุตรีให้เจ้านั้นดีกว่าจะยกให้ชายอื่น จงอยู่กับเราเถิด” ²⁰ยาโคบก็รับใช้อยู่เจ็ดปีเพื่อได้ราเชล เห็นเป็นเหมือนน้อยวันเพราะเขารักเธอ
 ²¹ยาโคบบอกลุงว่า “เวลาที่กำหนดไว้ก็ครบแล้ว ขอให้ภรรยาฉันเถอะ ฉันจะได้เข้าไปหาเธอ” ²²ลาบันจึงเชิญชาวบ้านมาพร้อมกัน แล้วจัดงานเลี้ยง ²³เมื่อเวลาค่ำลาบันก็พาเลอาห์บุตรีมามอบให้แก่ยาโคบ และยาโคบก็เข้าไปหาเธอ ²⁴(ลาบันยกศิลปาห์สาวใช้ของเขาให้เป็นสาวใช้ของเลอาห์) ²⁵พอรุ่งขึ้นยาโคบก็เห็นว่าเป็นเลอาห์ จึงกล่าวแก่ลาบันว่า “ทำไมลุงทำกับฉันเช่นนี้? ฉันรับใช้ลุงเพื่อได้ราเชลไม่ใช่หรือ? ทำไมลุงจึงล่อลวงฉันเล่า?” ²⁶ลาบันจึงตอบว่า “ในถิ่นของเราไม่มีธรรมเนียมที่จะยกน้องสาวให้ก่อนพี่หัวปี ²⁷ขอให้ครบเจ็ดวันของหญิงนี้ก่อน แล้วเราจะยกคนนั้นให้ด้วย เพื่อตอบแทนที่เจ้าจะรับใช้ลุงอีกเจ็ดปี” ²⁸ยาโคบก็ยอมและรอจนครบเจ็ดวันของนาง แล้วลาบันก็ยกราเชลบุตรีให้เป็นภรรยา ²⁹(ลาบันยกบิลฮาห์สาวใช้ของเขาให้เป็นสาวใช้ของราเชล) ³⁰ยาโคบก็เข้าไปหาราเชลด้วย เขารักราเชลมากกว่าเลอาห์ เขาจึงรับใช้ลาบันต่อไปอีกเจ็ดปี ³¹พระยาห์เวห์ทรงเห็นว่ายาโคบไม่รักเลอาห์ จึงทรงให้เลอาห์ตั้งครรภ์ แต่ราเชลนั้นเป็นหมัน ³²นางเลอาห์ตั้งครรภ์คลอดบุตรเป็นชาย และตั้งชื่อว่า รูเบน ด้วยนางว่า “เพราะพระยาห์เวห์ทอดพระเนตรความทุกข์ใจของฉัน เพราะเดี๋ยวนี้สามีจะรักฉัน” ³³นางเลอาห์ตั้งครรภ์อีกและคลอดบุตรชายคนหนึ่งและว่า “เพราะพระยาห์เวห์ทรงได้ยินว่าฉันไม่เป็นที่รัก พระองค์จึงประทานบุตรชายคนนี้ให้แก่ฉันด้วย” นางตั้งชื่อว่า สิเมโอน ³⁴นางตั้งครรภ์และมีบุตรชายอีกคนหนึ่ง นางกล่าวว่า “ครั้งนี้สามีจะสนิทสนมกับฉัน เพราะฉันมีบุตรชายกับเขาสามคนแล้ว” เหตุนี้จึงตั้งชื่อเขาว่า เลวี ³⁵นางตั้งครรภ์และมีบุตรชายอีกคนหนึ่ง นางกล่าวว่า “ครั้งนี้ฉันจะสรรเสริญพระยาห์เวห์” เหตุนี้นางจึงตั้งชื่อเขาว่า ยูดาห์ แล้วนางก็หยุดมีบุตร

ปฐมกาล 30

 ¹เมื่อราเชลเห็นว่านางไม่มีบุตรกับยาโคบ ก็อิจฉาพี่สาว นางพูดกับยาโคบว่า “ขอให้ฉันมีบุตรด้วยหาไม่ฉันจะตาย” ²ยาโคบโกรธราเชลจึงว่า “ฉันเองเป็นเหมือนพระเจ้าผู้ไม่ให้เธอมีบุตรหรือ?” ³นางจึงบอกว่า “บิลฮาห์สาวใช้ของฉันอยู่นี่ จงเข้าไปหานางเถิด นางจะได้มีบุตรไว้ที่ตักของฉัน ฉันจะได้มีบุตรด้วยจากหญิงคนนี้” ⁴นางจึงยกบิลฮาห์สาวใช้ของนางให้เป็นภรรยาของยาโคบ ยาโคบก็เข้าไปหานาง ⁵บิลฮาห์ก็ตั้งครรภ์กับยาโคบและมีบุตรชายคนหนึ่ง ⁶ราเชลว่า “พระเจ้าทรงตัดสินเรื่องของฉัน และทรงฟังเสียงร้องทูลของฉัน จึงประทานบุตรชายคนหนึ่งแก่ฉัน” ดังนั้นนางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า ดาน ⁷บิลฮาห์สาวใช้ของราเชลตั้งครรภ์อีก และคลอดบุตรชายคนที่สองให้แก่ยาโคบ ⁸ราเชลจึงว่า “ด้วยการปล้ำสู้อย่างหนัก ฉันได้ปล้ำสู้กับพี่สาวของฉัน และฉันได้ชัยชนะแล้ว” นางจึงให้ชื่อบุตรนั้นว่า นัฟทาลี
 ⁹เมื่อเลอาห์เห็นว่านางหยุดคลอดบุตร จึงยกศิลปาห์สาวใช้ของนาง ให้เป็นภรรยาของยาโคบ ¹⁰ศิลปาห์สาวใช้ของเลอาห์ ก็มีบุตรชายให้แก่ยาโคบ ¹¹เลอาห์ว่า “โชคดีจริงๆ” จึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า กาด ¹²แล้วศิลปาห์สาวใช้ของเลอาห์ ก็คลอดบุตรชายคนที่สองให้แก่ยาโคบ ¹³เลอาห์ก็ว่า “ฉันมีความสุข เพราะพวกสตรีจะเรียกฉันว่า เป็นสุข” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า อาเชอร์
 ¹⁴ในฤดูเกี่ยวข้าวสาลี รูเบนออกไปที่นาพบต้นดูดาอิมดูดาอิมจึงเก็บผลมาให้เลอาห์มารดาของเขา ราเชลจึงพูดกับเลอาห์ว่า “ขอผลดูดาอิมของลูกชายพี่ให้ฉันบ้าง” ¹⁵เลอาห์ตอบว่า “ที่น้องแย่งสามีของฉันไปแล้วนั้นยังน้อยไปหรือ? จึงจะมาเอาผลดูดาอิมของลูกชายฉันด้วย” ราเชลตอบว่า “เอาอย่างนี้ ยาโคบจะไปนอนกับพี่คืนนี้เพื่อแลกกับผลดูดาอิมของลูกชายพี่” ¹⁶เมื่อยาโคบกลับมาจากนาเวลาเย็น เลอาห์ก็ออกไปหาบอกว่า “เข้ามาหาฉันเถิด เพราะฉันให้ผลดูดาอิมของลูกชายฉันเป็นสินจ้างท่านแล้ว” คืนวันนั้นยาโคบก็นอนกับนาง ¹⁷พระเจ้าทรงฟังเลอาห์ นางก็ตั้งครรภ์ และให้บุตรชายคนที่ห้าแก่ยาโคบ ¹⁸ฝ่ายเลอาห์ว่า “พระเจ้าประทานสินจ้างนั้นให้แก่ฉัน เพราะฉันยกหญิงคนใช้ให้สามี” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า อิสสาคาร์ ¹⁹ต่อไปเลอาห์ก็ตั้งครรภ์อีก และให้บุตรชายคนที่หกแก่ยาโคบ ²⁰แล้วเลอาห์จึงว่า “พระเจ้าประทานของดีให้ฉัน บัดนี้สามีคงจะให้เกียรติฉัน เพราะฉันได้ให้บุตรชายแก่เขาหกคนแล้ว” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า เศบูลุน ²¹ต่อมาภายหลังนางก็มีบุตรหญิงคนหนึ่ง ตั้งชื่อว่าดีนาห์ ²²พระเจ้าทรงระลึกถึงและทรงฟังราเชล ทรงให้นางมีบุตร ²³นางก็ตั้งครรภ์มีบุตรชาย นางจึงกล่าวว่า “พระเจ้าทรงยกความอดสูของฉันไปแล้ว” ²⁴นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า โยเซฟ กล่าวว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงเพิ่มบุตรชายอีกคนหนึ่งให้ฉัน”

ยาโคบมั่งคั่งจากทรัพย์สมบัติของลาบัน

 ²⁵เมื่อนางราเชลคลอดโยเซฟแล้ว ยาโคบก็พูดกับลาบันว่า “ขอให้ฉันกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนของฉันเถิด ²⁶ฉันทำงานเพื่อได้ภรรยาและบุตรแล้ว ขอมอบภรรยากับบุตรให้ฉันพาไป เพราะลุงรู้ว่างานที่ฉันได้รับใช้ลุงเสร็จแล้ว” ²⁷แต่ลาบันตอบว่า “อยู่ต่อเถิด ถ้าเจ้าจะช่วยลุง ลุงหยั่งรู้เหตุการณ์ได้ว่า พระยาห์เวห์ทรงอวยพรลุงเพราะเจ้า ²⁸เจ้าจะเรียกค่าจ้างลุงเท่าไรลุงจะให้” ²⁹ยาโคบตอบว่า “ลุงทราบอยู่ว่า ฉันรับใช้ลุงอย่างไร และฝูงปศุสัตว์ของลุงอยู่กับฉันอย่างไร ³⁰เพราะว่าก่อนฉันมานั้นลุงมีแต่น้อย แต่บัดนี้ก็มีทวีขึ้นเป็นอันมาก ฉันจะก้าวไปทางไหน พระยาห์เวห์ทรงอวยพรลุง ทีนี้เมื่อไรฉันจะทำอะไรสำหรับตนเองและครอบครัวได้เล่า?” ³¹ลาบันจึงถามว่า “ลุงควรจะให้อะไรเจ้า?” ยาโคบตอบว่า “ลุงไม่ต้องให้อะไรฉัน แต่ถ้าลุงทำสิ่งนี้ให้ฉัน ฉันก็จะกลับไปเลี้ยงและดูแลสัตว์ของลุงต่อ ³²คือวันนี้ฉันจะไปตรวจดูฝูงสัตว์ของลุงทั้งหมด ฉันจะคัดแกะที่มีจุดและแกะด่างทุกตัวออกจากฝูง และคัดแกะดำทุกตัวออกจากฝูงแกะ และแพะด่างกับแพะที่มีจุดออกจากฝูงแพะ ให้สัตว์เหล่านี้เป็นค่าจ้างของฉัน ³³ความซื่อตรงของฉันจะปรากฏในภายหน้า คือเมื่อลุงมาดูค่าจ้างของฉัน ถ้าพบตัวไม่มีจุดและที่ไม่ด่างอยู่ในฝูงแกะ หรือตัวที่ไม่ดำในฝูงลูกแกะก็ให้ถือเสียว่าฉันขโมยสัตว์เหล่านี้มา” ³⁴ลาบันจึงตอบว่า “ดีแล้ว ให้เป็นไปตามที่เจ้าพูดนั้น” ³⁵วันนั้นลาบันก็แยกแพะตัวผู้ที่ลายด่างและมีจุด และแพะตัวเมียที่มีจุดและที่ด่างทุกตัวออกไป ส่วนทั้งหมดที่มีสีขาว และทั้งหมดที่มีสีดำในฝูงแพะแกะ เขามอบให้บุตรชายของเขาเลี้ยง ³⁶เขาจัดระยะห่างระหว่างเขาและยาโคบเป็นระยะทางการเดินทางสามวัน และยาโคบก็เลี้ยงสัตว์ของลาบันที่เหลือนั้น
 ³⁷ยาโคบเอากิ่งไม้สดจากต้นกำยาน ต้นอัลมอนด์ และต้นปอตูบหูช้างมาปอกเปลือกออกเป็นรอยขาวๆ ให้เห็นไม้สีขาว ³⁸เขาวางไม้ที่ปอกเปลือกไว้ในร่องตรงหน้าฝูงสัตว์ คือในรางน้ำที่ฝูงสัตว์มากินน้ำ เมื่อมันมากินน้ำ มันก็อยากติดสัด ³⁹ฝูงสัตว์ก็ผสมพันธุ์กันที่ไม้นั้น ดังนั้นฝูงสัตว์จึงมีลูกที่มีลาย มีด่าง มีจุด ⁴⁰ยาโคบก็แยกลูกแกะออกจากฝูง ให้ฝูงนั้นอยู่ตรงหน้าแกะลายและแกะดำทุกตัวในฝูงของลาบัน แต่ฝูงสัตว์ของเขานั้นอยู่ต่างหากไม่ให้ปะปนกับฝูงสัตว์ของลาบัน ⁴¹อยู่มาเมื่อสัตว์ที่แข็งแรงในฝูงจะผสมพันธุ์ ยาโคบก็จัดไม้วางไว้ที่รางน้ำให้ฝูงสัตว์เห็น เพื่อให้มันผสมพันธุ์กันกลางไม้นั้น ⁴²แต่เมื่อมีสัตว์ที่อ่อนแอ ยาโคบก็ไม่ใส่ไม้นั้นไว้ ดังนั้นสัตว์ที่อ่อนแอจึงตกเป็นของลาบัน แต่สัตว์ที่แข็งแรงเป็นของยาโคบ ⁴³ยาโคบก็มั่งมียิ่งขึ้น มีฝูงแพะแกะมากมาย คนใช้ชายหญิง และฝูงอูฐฝูงลา