ให้แผ่นดินของพระองค์มาตั้งอยู่

¹²ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงลุกขึ้น ข้าแต่พระเจ้า ขอชูพระหัตถ์ขึ้น
 ขออย่าทรงลืมผู้ถูกข่มเหง
¹³ไฉนคนอธรรมจึงประณามพระเจ้า
 และพูดในใจตนเองว่า “พระองค์จะไม่ทรงเอาเรื่องเอาราว”?
¹⁴พระองค์ทรงเห็น เออ พระองค์ทรงพิเคราะห์ดูความลำบาก
  และความเดือดร้อนแล้ว
 เพื่อพระองค์จะได้ทรงตอบแทนเขา
คนอนาถามอบตัวไว้กับพระองค์
 พระองค์ทรงเป็นผู้อุปถัมภ์ลูกกำพร้า
¹⁵ขอพระองค์ทรงหักแขนคนอธรรมและคนชั่ว
 ขอทรงจัดการกับความอธรรมของเขาจนหมดสิ้น
¹⁶พระยาห์เวห์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์อยู่เป็นนิตย์นิรันดร์
 บรรดาประชาชาติจะพินาศไปจากแผ่นดินของพระองค์
¹⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์จะทรงฟังความปรารถนาของผู้ถูกข่มเหง
 พระองค์จะทรงเสริมกำลังใจเขา และจะเงี่ยพระกรรณฟัง
¹⁸เพื่อประทานความยุติธรรมแก่ลูกกำพร้าและคนที่ถูกบีบบังคับ
 เพื่อมนุษย์บนแผ่นดินโลกจะไม่ทำให้เขาหวาดกลัวอีกต่อไป

พระเยซูทรงอธิบายอุปมาเรื่องผู้หว่านพืช

 ¹⁸“เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงฟังอุปมาเรื่องผู้หว่านพืชนั้น ¹⁹เมื่อใครได้ยินคำบอกเล่าเรื่องแผ่นดินของพระเจ้าแต่ไม่เข้าใจ มารร้ายก็มาฉวยเอาสิ่งที่หว่านในใจเขานั้นไปเสีย นั่นแหละได้แก่เมล็ดพืชซึ่งหว่านตกริมหนทาง ²⁰และเมล็ดพืชซึ่งหว่านตกในที่ดินซึ่งมีพื้นหินนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะ แล้วก็รับทันทีด้วยความยินดี ²¹แต่ไม่มีรากลึกในตัวจึงทนอยู่ชั่วคราว และเมื่อเกิดการยากลำบาก หรือการข่มเหงต่างๆ เพราะพระวจนะนั้น เขาก็เลิกเสียในทันทีทันใด ²²และเมล็ดซึ่งหว่านกลางหนามนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ฟังพระวจนะ แต่ความกังวลของโลก และการล่อลวงของทรัพย์สมบัติรัดพระวจนะนั้นเสีย จึงไม่เกิดผล ²³ส่วนเมล็ดซึ่งหว่านตกในดินดีนั้น ได้แก่บุคคลที่ได้ยินพระวจนะนั้นและเข้าใจ คนนั้นก็เกิดผลร้อยเท่าบ้าง หกสิบเท่าบ้าง สามสิบเท่าบ้าง”

อุปมาเรื่องข้าวละมานท่ามกลางต้นข้าวสาลี

 ²⁴พระองค์ตรัสอุปมาอีกเรื่องหนึ่งให้เขาทั้งหลายฟังว่า “แผ่นดินสวรรค์เปรียบเหมือนคนหนึ่งได้หว่านเมล็ดพืชดีในนาของตน ²⁵แต่เมื่อคนทั้งหลายนอนหลับอยู่ ศัตรูของคนนั้นมาหว่านข้าวละมานปนกับข้าวดีนั้นไว้แล้วก็หลบไป ²⁶เมื่อต้นข้าวนั้นงอกขึ้นออกรวงแล้ว ข้าวละมานก็ขึ้นมาปรากฏด้วย ²⁷บรรดาทาสของเจ้าบ้านจึงมาแจ้งแก่นายว่า ‘นายเจ้าข้า ท่านได้หว่านพืชดีไว้ในนาของท่านไม่ใช่หรือ? แต่มีข้าวละมานมาจากไหน?’ ²⁸นายก็ตอบว่า ‘นี่เป็นการกระทำของศัตรู’ ทาสเหล่านั้นจึงถามว่า ‘ท่านปรารถนาจะให้เราไปถอนและเก็บข้าวละมานไหม?’ ²⁹แต่นายตอบว่า ‘อย่าเลย เกรงว่าเมื่อกำลังถอนข้าวละมานจะถอนข้าวดีด้วย ³⁰ให้ทั้งสองเติบโตไปด้วยกันจนถึงฤดูเกี่ยว และในเวลาเกี่ยวนั้นเราจะสั่งบรรดาผู้เกี่ยวว่า “จงเก็บข้าวละมานก่อน มัดเป็นฟ่อนเผาไฟเสีย แต่ข้าวดีนั้นจงรวบรวมไว้ในยุ้งฉางของเรา”

อุปมาเรื่องเมล็ดพืช

 ³¹พระองค์ยังตรัสอุปมาอีกเรื่องหนึ่งให้เขาทั้งหลายฟังว่า “แผ่นดินสวรรค์เปรียบเหมือนเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดเล็กๆ ชนิดหนึ่งซึ่งมีในปาเลสไตน์ ต้นของมันขึ้นสูงถึงสามสี่เมตรและมีกิ่งก้าน เมล็ดหนึ่ง ซึ่งคนหนึ่งเอาไปเพาะลงในไร่ของตน ³²เมล็ดนั้นเล็กกว่าเมล็ดทั้งปวง แต่เมื่องอกขึ้นแล้วก็ใหญ่กว่าผักอื่น และเติบโตเป็นต้นไม้จนนกในอากาศมาทำรังอาศัยอยู่ตามกิ่งก้านของต้นนั้นได้”

อุปมาเรื่องเชื้อขนม

³³พระองค์ยังตรัสอุปมาให้พวกเขาฟังอีกเรื่องหนึ่งว่า “แผ่นดินสวรรค์เป็นเหมือนเชื้อหมายถึง เชื้อขนม ซึ่งผู้หญิงคนหนึ่งเอามาเจือลงในแป้งสามถังจนแป้งนั้นฟูขึ้นทั้งหมด”

การใช้อุปมา

 ³⁴ข้อความทั้งหมดนี้ พระองค์ตรัสกับฝูงชนเป็นอุปมา และนอกจากอุปมา พระองค์ไม่ได้ตรัสกับพวกเขาเลย 35ทั้งนี้เพื่อจะให้สำเร็จตามพระวจนะที่กล่าวโดยผู้เผยพระวจนะว่า

 “เราจะอ้าปากกล่าวอุปมา
  เราจะกล่าวข้อความ ซึ่งปิดซ่อนไว้ตั้งแต่เริ่มสร้างโลก”

เชื้อสายของเอซาว

 ¹ต่อไปนี้เป็นลำดับพงศ์พันธุ์ของเอซาว(คือ เอโดม) ²เอซาวได้หญิงคนคานาอันมาเป็นภรรยา คืออาดาห์ บุตรหญิงของเอโลนคนฮิตไทต์ และโอโฮลีบามาห์บุตรีอานาห์ผู้เป็นบุตรหญิงของศิเบโอนคนฮีไวต์ ³กับบาเสมัทบุตรหญิงของอิชมาเอลเป็นน้องสาวของเนบาโยท ⁴ฝ่ายอาดาห์มีบุตรชายให้เอซาวชื่อเอลีฟัส บาเสมัทมีบุตรชายชื่อเรอูเอล ⁵และโอโฮลีบามาห์มีบุตรชายชื่อ เยอูช ยาลาม และโคราห์ คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของเอซาวที่เกิดในแคว้นคานาอัน
 ⁶เอซาวพาภรรยา บุตรชายหญิงและคนทั้งปวงในครอบครัวกับฝูงปศุสัตว์ สัตว์ใช้งาน และทรัพย์สิ่งของทั้งหมดของเขาที่ได้มาในดินแดนคานาอัน แยกจากยาโคบผู้น้องไปดินแดนอื่น ⁷เพราะทรัพย์สมบัติของทั้งสองมีมาก จะอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดินแดนที่เขาอาศัยนั้นไม่พอให้เขาเลี้ยงฝูงปศุสัตว์ ⁸เอซาวจึงไปอยู่ในถิ่นเทือกเขาเสอีร์ เอซาวคือเอโดม
 ⁹ต่อไปนี้เป็นลำดับพงศ์ของเอซาว บิดาคนเอโดม ในเทือกเขาเสอีร์ ¹⁰ชื่อบุตรชายของเอซาวคือ เอลีฟัสบุตรนางอาดาห์ ภรรยาของเอซาว เรอูเอลบุตรนางบาเสมัท ภรรยาของเอซาว ¹¹ฝ่ายบุตรชายของเอลีฟัสชื่อเทมาน โอมาร์ เศโฟ กาทาม และเคนัส ¹²(นางทิมนาเป็นภรรยาน้อยของเอลีฟัสบุตรของเอซาว นางมีบุตรด้วยกันกับเอลีฟัสชื่ออามาเลข) คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของนางอาดาห์ภรรยาของเอซาว ¹³ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของเรอูเอลคือ นาหาท เศ-ราห์ ชัมมาห์ และมิสซาห์ คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของนางบาเสมัทภรรยาของเอซาว ¹⁴ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของภรรยาอีกคนหนึ่งของเอซาวคือ นางโอโฮลีบามาห์ซึ่งเป็นบุตรีอานาห์ผู้เป็นบุตรีของศิเบโอน นางมีบุตรชายกับเอซาวชื่อ เยอูช ยาลาม และโคราห์
 ¹⁵ต่อไปนี้เป็นเจ้านายในบรรดาบุตรชายของเอซาว บรรดาบุตรของเอลีฟัส บุตรหัวปีของเอซาวคือ เจ้านายเทมาน เจ้านายโอมาร์ เจ้านายเศโฟ เจ้านายเคนัส ¹⁶เจ้านายโคราห์ เจ้านายกาทาม เจ้านายอามาเลข คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของเอลีฟัสในดินแดนเอโดม พวกเขาเป็นลูกหลานของอาดาห์ ¹⁷ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของเรอูเอล ผู้เป็นบุตรชายของเอซาวคือ เจ้านายนาหาท เจ้านายเศ-ราห์ เจ้านายชัมมาห์ และเจ้านายมิสซาห์ คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของเรอูเอลในดินแดนเอโดม พวกเขาเป็นลูกหลานของบาเสมัทภรรยาของเอซาว ¹⁸ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของโอโฮลีบามาห์ภรรยาของเอซาวคือ เจ้านายเยอูช เจ้านายยาลาม และเจ้านายโคราห์ คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายที่เกิดจากโอโฮลีบามาห์บุตรีของอานาห์ ภรรยาเอซาว ¹⁹คนเหล่านี้เป็นบุตรชายของเอซาว(คือเอโดม) และคนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของพวกเขา
 ²⁰ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของเสอีร์ คนโฮรี ชาวแคว้นนั้นคือ โลทาน โชบาล ศิเบโอน อานาห์ ²¹ดีโชน เอเซอร์ และดีชาน คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของคนโฮรี เป็นบุตรทั้งหลายของเสอีร์ ในดินแดนเอโดม ²²บุตรชายของโลทานชื่อโฮรีและเฮมาน และน้องสาวของโลทานชื่อทิมนา ²³ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของโชบาลคือ อัลวาน มานาฮาท เอบาล เชโฟ และโอนัม ²⁴ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของศิเบโอนคือ อัยยาห์และอานาห์ อานาห์นั้นเป็นผู้ที่ได้พบน้ำพุร้อนในถิ่นทุรกันดาร เมื่อเลี้ยงฝูงลาของศิเบโอนบิดาของเขา ²⁵ต่อไปนี้เป็นบุตรของอานาห์คือ ดีโชน และโอโฮลีบามาห์ผู้เป็นบุตรีของอานาห์ ²⁶ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของดีโชนคือ เฮมดาน เอชบาน อิธราน และเคราน ²⁷ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของเอเซอร์คือ บิลฮาน ศาวาน และอาขาน ²⁸ต่อไปนี้เป็นบุตรชายของดีชานคือ อูศ และอารัน ²⁹ต่อไปนี้เป็นเจ้านายของคนโฮรีคือ เจ้านายโลทาน เจ้านายโชบาล เจ้านายศิเบโอน เจ้านายอานาห์ ³⁰เจ้านายดีโชน เจ้านายเอเซอร์ เจ้านายดีชาน คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของคนโฮรี ตามพงศ์พันธุ์ของเขาในดินแดนเสอีร์
 ³¹ต่อไปนี้เป็นกษัตริย์ที่ครอบครองในดินแดนเอโดม ก่อนที่คนอิสราเอลจะมีกษัตริย์ครอบครอง ³²เบ-ลาบุตรชายของเบโอร์ครอบครองในเอโดม เมืองหลวงของท่านชื่อกรุงดินฮาบาห์ ³³เมื่อเบ-ลาสิ้นพระชนม์แล้วโยบับบุตรชายเศ-ราห์แห่งโบสราห์ขึ้นครอบครองแทน ³⁴เมื่อโยบับสิ้นพระชนม์แล้วหุชามจากดินแดนของคนเทมานขึ้นครอบครองแทน ³⁵เมื่อหุชามสิ้นพระชนม์แล้ว ฮาดัดบุตรชายของเบดัดผู้รบชนะคนมีเดียนที่ทุ่งโมอับขึ้นครอบครองแทน เมืองหลวงของท่านชื่อกรุงอาวีท ³⁶เมื่อฮาดัดสิ้นพระชนม์แล้ว สัมลาห์แห่งมัสเรคาห์ขึ้นครอบครองแทน ³⁷เมื่อสัมลาห์สิ้นพระชนม์แล้ว ชาอูลแห่งเรโหโบทที่แม่น้ำยูเฟรติสขึ้นครอบครองแทน ³⁸เมื่อชาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว บาอัลฮานัน บุตรชายของอัคโบร์ขึ้นครอบครองแทน ³⁹เมื่อบาอัลฮานันบุตรชายของอัคโบร์สิ้นพระชนม์แล้ว ฮาดาร์ขึ้นครอบครองแทน เมืองหลวงของท่านชื่อกรุงปาอู และมเหสีของท่านชื่อเมเหทาเบล บุตรีของมัทเรดผู้เป็นบุตรีของเมซาหับ
 ⁴⁰ต่อไปนี้เป็นชื่อบรรดาเจ้านายของเอซาว ตามตระกูล ตามถิ่นที่อยู่ ตามชื่อคือ เจ้านายทิมนา เจ้านายอัลวาห์ เจ้านายเยเธท ⁴¹เจ้านายโอโฮลีบามาห์ เจ้านายเอลาห์ เจ้านายปิโนน ⁴²เจ้านายเคนัส เจ้านายเทมาน เจ้านายมิบซาร์ ⁴³เจ้านายมักดีเอล และเจ้านายอิราม คนเหล่านี้เป็นบรรดาเจ้านายของเอโดม (คือเอซาวบิดาของคนเอโดม) ตามที่อยู่ของท่าน ในดินแดนที่เป็นกรรมสิทธิ์ของท่าน

ปฐมกาล 37

โยเซฟฝันถึงความยิ่งใหญ่

 ¹ยาโคบมาอยู่ในดินแดนที่บิดาของท่านอาศัยนั้นคือ ดินแดนคานาอัน ²ต่อไปนี้เป็นประวัติครอบครัวของยาโคบ
 เมื่อโยเซฟอายุ 17 ปี ไปเลี้ยงสัตว์อยู่กับพวกพี่ชาย ท่านเป็นเด็กหนุ่มอยู่กับบุตรของนางบิลฮาห์และนางศิลปาห์ภรรยาของบิดาของเขา โยเซฟเอาความผิดของพวกพี่ชายมาเล่าให้บิดาฟัง ³ฝ่ายอิสราเอลรักโยเซฟมากกว่าบุตรชายทั้งหมดของท่าน เพราะโยเซฟเกิดมาเมื่อท่านแก่แล้ว บิดาทำเสื้อคลุมยาวมีแขนให้แก่โยเซฟ ⁴เมื่อพวกพี่ชายเห็นว่าบิดารักโยเซฟมากกว่าพวกเขา จึงเกลียดโยเซฟและพูดดีกับท่านไม่ได้ ⁵คราวหนึ่งโยเซฟฝัน แล้วเล่าให้พวกพี่ชายฟัง พวกพี่ชายยิ่งเกลียดโยเซฟมากขึ้น ⁶โยเซฟเล่าว่า “ฟังความฝันซึ่งฉันฝันซิ ⁷พวกเรากำลังมัดฟ่อนข้าวอยู่ในนา ทันใดนั้น ฟ่อนข้าวของฉันตั้งขึ้นตรง แต่ฟ่อนข้าวของพวกพี่ๆ มาแวดล้อมโน้มลงคำนับฟ่อนข้าวของฉัน” ⁸พวกพี่ชายจึงถามโยเซฟว่า “เจ้าจะปกครองเราจริงๆ หรือ? เจ้าจะครอบครองเราแน่ๆ หรือ?” พวกพี่ชายก็ยิ่งชังโยเซฟมากขึ้นอีกเพราะความฝัน และเพราะคำพูดของท่าน ⁹ต่อมาโยเซฟก็ฝันอีก จึงเล่าให้พวกพี่ชายฟังว่า “นี่แน่ะ ฉันฝันอีกครั้งหนึ่ง เห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดาวสิบเอ็ดดวงกำลังโน้มลงคำนับฉัน” ¹⁰เมื่อเล่าให้บิดาและพวกพี่ชายกับน้องฟัง บิดาก็เตือนโยเซฟว่า “ความฝันนี้ที่เจ้าฝันหมายความว่าอะไร พ่อกับแม่และพี่น้องของเจ้าจะมาโน้มตัวลงถึงดินคำนับเจ้าหรือ?” ¹¹พวกพี่ชายอิจฉาโยเซฟ บิดาก็เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ

พวกพี่ขายโยเซฟ

 ¹²ฝ่ายพวกพี่ชายพากันไปเลี้ยงแพะแกะของบิดาที่เชเคม ¹³อิสราเอลจึงพูดกับโยเซฟว่า “พวกพี่ชายของเจ้าเลี้ยงแพะแกะอยู่ที่เชเคมไม่ใช่หรือ? มา พ่อจะใช้เจ้าไปหาพวกเขา” โยเซฟตอบว่า “ลูกพร้อมแล้ว” ¹⁴บิดาจึงสั่งท่านว่า “ไปดูพวกพี่ชายของเจ้าและฝูงสัตว์ซิว่าสบายดีหรือไม่ แล้วกลับมาบอกพ่อ” บิดาของท่านใช้ท่านไปจากหุบเขาเฮโบรน ท่านก็มายังเชเคม ¹⁵ชายคนหนึ่งพบโยเซฟเดินไปในทุ่ง จึงถามว่า “เจ้าหาอะไร?” ¹⁶โยเซฟตอบว่า “ฉันกำลังหาพวกพี่ชายของฉัน ขอบอกฉันทีว่า พวกเขาเลี้ยงสัตว์อยู่ที่ไหน?” ¹⁷คนนั้นตอบว่า “พวกเขาไปแล้ว เพราะฉันได้ยินพวกเขาพูดกันว่า ‘ให้เราไปเมืองโดธานกันเถอะ’ ” โยเซฟตามพวกพี่ชายไปและพบพวกเขาที่เมืองโดธาน ¹⁸เมื่อพวกพี่ชายเห็นโยเซฟแต่ไกลขณะยังมาไม่ถึง พวกเขาก็พากันคิดปองร้ายจะฆ่าเสีย ¹⁹พวกเขาพูดกันว่า “ดูนี่ เจ้าช่างฝันกำลังมาแล้ว ²⁰มาเถอะ ให้พวกเราฆ่ามันเสีย แล้วทิ้งลงบ่อสักบ่อหนึ่ง และพวกเราจะบอกว่าสัตว์ร้ายกัดกินมันเสียแล้ว เราจะดูว่าความฝันเหล่านั้นจะเป็นจริงได้อย่างไร” ²¹ฝ่ายรูเบนพอได้ยินดังนั้น ก็อยากช่วยโยเซฟให้พ้นมือพวกพี่ชาย จึงพูดว่า “เราอย่าฆ่าน้องเลย” ²²รูเบนบอกพวกเขาว่า “อย่าทำให้โลหิตไหล จงทิ้งน้องลงบ่อนี้ในถิ่นทุรกันดาร อย่าแตะต้องน้องเลย” ทั้งนี้เพื่อจะช่วยน้องให้พ้นมือพวกเขา แล้วจะได้ส่งกลับไปยังบิดา ²³เมื่อโยเซฟมาถึงพวกพี่ชาย พวกเขาก็จับโยเซฟถอดเสื้อออกเสีย คือเสื้อยาวมีแขนที่สวมอยู่ ²⁴แล้วเอาโยเซฟไปทิ้งลงในบ่อ แต่บ่อนั้นไม่มีน้ำ
 ²⁵ขณะที่พวกเขานั่งเพื่อจะรับประทานอาหาร พวกเขาเงยหน้าขึ้น เห็นคาราวานพวกอิชมาเอลมาจากกิเลอาด มีฝูงอูฐบรรทุกเครื่องเทศ พิมเสนและเปลือกไม้ชะมดเดินทางไปยังอียิปต์ ²⁶ยูดาห์จึงพูดกับพวกพี่น้องว่า “หากเราฆ่าน้องและซ่อนโลหิตไว้จะมีประโยชน์อะไรเล่า? ²⁷มา ให้เราขายน้องแก่พวกอิชมาเอลโดยไม่แตะต้องเขา เพราะเขาก็เป็นน้องและเป็นเลือดเนื้อของเราเหมือนกัน” พี่น้องทั้งปวงก็ฟังเขา ²⁸ขณะนั้นพวกพ่อค้าชาวมีเดียนกำลังผ่านมา พวกเขาก็ฉุดโยเซฟขึ้นจากบ่อ ขายโยเซฟให้แก่พวกอิชมาเอล เป็นเงินยี่สิบแผ่น พวกอิชมาเอลก็พาโยเซฟไปยังอียิปต์
 ²⁹เมื่อรูเบนกลับมาถึงบ่อนั้นก็เห็นว่าโยเซฟไม่ได้อยู่ในบ่อ จึงฉีกเสื้อผ้า ³⁰แล้วกลับไปหาพวกน้องบอกว่า “เด็กนั้นหายไปเสียแล้ว แล้วฉันจะไปที่ไหนเล่า?” ³¹พวกเขาก็เอาเสื้อคลุมของโยเซฟมา และฆ่าลูกแพะผู้ตัวหนึ่ง จุ่มเสื้อคลุมของโยเซฟลงในเลือด ³²แล้วก็ส่งเสื้อคลุมนั้นไปยังบิดา บอกว่า “พวกเราพบเสื้อคลุมตัวนี้ ขอพ่อตรวจดูว่า ใช่เสื้อลูกของพ่อหรือไม่?” ³³บิดาจำได้ แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นเสื้อคลุมของลูกเรา สัตว์ร้ายกัดกินเขาเสียแล้ว โยเซฟลูกเราถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แน่ๆ” ³⁴ยาโคบก็ฉีกเสื้อผ้า เอาผ้ากระสอบคาดเอว คร่ำครวญถึงบุตรหลายวัน ³⁵บุตรชายหญิงทั้งหมดก็พากันมาปลอบโยนบิดา แต่ท่านไม่ยอมรับการปลอบโยน กล่าวว่า “อย่าเลย เราจะไปยังแดนคนตาย ไปหาลูกเราพร้อมการคร่ำครวญ” บิดาของท่านก็ร้องไห้คิดถึงท่านดังนี้ ³⁶ในระหว่างนั้นคนมีเดียนก็ขายโยเซฟในอียิปต์ไว้กับโปทิฟาร์ ขุนนางผู้หนึ่งของฟาโรห์ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์