วัน 207

เกิดอะไรกับคนที่ไม่เชื่อ?

ปัญญานิพนธ์ สดุดี 89:9-13

พันธสัญญาใหม่ โรม 9:1-21

พันธสัญญาเดิม โฮเชยา 11:12-14:9

เกริ่นนำ

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1974 ผมได้พบกับองค์พระเยซูคริสต์ นั่นเปลี่ยนแปลงชีวิตของผมอย่างสิ้นเชิง ผมได้เข้าใจว่าพระองค์สิ้นพระชนม์เพื่อผม ผมได้มีประสบการณ์กับความรักของพระองค์ ผมรู้ว่าพระเจ้านั้นมีจริง ผมรู้ถึงพระพรที่ไม่ธรรมดาในการมีความสัมพันธ์กับพระเยซู แต่เกือบจะทันทีหลังจากนั้น ผมมีประสบการณ์กับสิ่งที่อาจารย์เปาโลพูดถึงในข้อนี้ ‘ความโศกเศร้าอย่างหนัก...ความเจ็บปวดมหาศาลในส่วนลึกภายในข้าพเจ้า’ (โรม 9:2 พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ผมปรารถนาให้ทุกคนมีประสบการณ์และรู้ถึงสิ่งที่ผมพึ่งเจอมานี้ ผมปรารถนาให้ครอบครัวและเพื่อน ๆ ที่ยังไม่ได้เป็นคริสเตียนมารู้จักกับพระคริสต์

อัครสาวกเปาโลใส่ใจคนของเขาอย่างร้อนรน จนกระทั่งเขายอมถูกตัดขาดจากพระเจ้าและคนที่เขารัก เพื่อที่พวกเขาจะได้รับความรอด เปาโลเขียนว่า ‘ข้าพเจ้าพร้อมที่จะถูกสาป และถูกตัดขาดจากพระคริสต์เพราะเห็นแก่พี่น้องของข้าพเจ้า คือเชื้อชาติของข้าพเจ้าตามเนื้อหนัง พวกเขาเป็นคนอิสราเอล’ (ข้อ 3-4ก)

แต่ในเวลาเดียวกันอาจารย์เปาโลวางใจว่าพระเจ้าทรงสามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมด พระเจ้าทรงมีอธิปไตย พระองค์ทรงปกครองและครอบครองจักรวาลของพระองค์

เราจะให้ความทุกข์ใจและความร้อนรนนี้มีอย่างสมดุลสำหรับคนที่เรารักได้อย่างไร โดยการวางใจในอธิปไตยสูงสุดของพระเจ้า

ปัญญานิพนธ์

สดุดี 89:9-13

⁹พระองค์ทรงปกครองการเดือดดาลของทะเล
เมื่อคลื่นสูงขึ้น พระองค์เองทรงให้สงบ
¹⁰พระองค์เองทรงขยี้ราหับเหมือนผู้ถูกฆ่า
พระองค์ทรงกระจายศัตรูของพระองค์ ด้วยพระกรแข็งแกร่งของพระองค์
¹¹ฟ้าสวรรค์เป็นของพระองค์ แผ่นดินโลกก็เป็นของพระองค์ด้วย
ส่วนพิภพและบรรดาสิ่งที่อยู่ในนั้น พระองค์ได้ทรงตั้งไว้
¹²ทิศเหนือและทิศใต้ พระองค์เองได้ทรงสร้างขึ้น
ภูเขาทาโบร์กับภูเขาเฮอร์โมนร้องเพลงถวายแด่พระนามของพระองค์ด้วยความยินดี
¹³พระองค์ทรงมีพระกรอันทรงอานุภาพ
พระหัตถ์ของพระองค์ก็แข็งแรง พระหัตถ์ขวาของพระองค์ก็สูงส่ง

อรรถาธิบาย

ขอบคุณพระเจ้าสำหรับการปกครอง และการครอบครองของพระองค์

เราไม่อาจรู้คำตอบสำหรับคำถามทั้งหมด แต่เรารู้ว่าพระเจ้าทรงควบคุมทุกสรรพสิ่งของพระองค์ นี่คือโลกของพระเจ้า พระองค์ทรงรักคุณ คุณสามารถวางใจพระองค์ไม่ใช่แค่เรื่องอนาคตของคุณ แต่รวมถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคนอื่น ๆ ด้วย

‘ฟ้าสวรรค์เป็นของพระองค์ แผ่นดินโลกก็เป็นของพระองค์ด้วย’ (ข้อ 11)

พระเจ้าไม่เพียงสร้างโลกนี้ พระองค์ยังคงทำการในประวัติศาสตร์ ‘พระองค์ทรงปกครองการเดือดดาลของทะเล…พระองค์ทรงมีพระกรอันทรงอานุภาพ พระหัตถ์ของพระองค์ก็แข็งแรง พระหัตถ์ขวาของพระองค์ก็สูงส่ง’ (ข้อ 9ก, 13)

‘เรารู้ว่าเหตุการณ์ทุกอย่างร่วมกันก่อผลดีแก่คนที่รักพระเจ้า คือแก่คนทั้งหลายที่พระองค์ทรงเรียกตามพระประสงค์ของพระองค์’ (โรม 8:28)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่องค์พระเจ้าผู้ครอบครองสูงสุด พระองค์เป็นผู้สร้างโลกนี้และเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์ ขอบคุณที่ข้าพระองค์สามารถวางใจว่า พระองค์ทรงควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างในชีวิตของข้าพระองค์

พันธสัญญาใหม่

โรม 9:1-21

พระเจ้าทรงเลือกชนชาติอิสราเอล

¹ข้าพเจ้าพูดความจริงในพระคริสต์ ข้าพเจ้าไม่ได้โกหก มโนธรรมของข้าพเจ้าเป็นพยานโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ว่า ²ข้าพเจ้ามีความทุกข์หนักและความเจ็บร้อนในใจเสมอ ³พร้อมที่จะถูกสาป และถูกตัดขาดจากพระคริสต์เพราะเห็นแก่พี่น้องของข้าพเจ้า คือเชื้อชาติของข้าพเจ้าตามเนื้อหนัง ⁴พวกเขาเป็นคนอิสราเอล ได้รับสิทธิ์เป็นบุตรของพระเจ้า เห็นพระสิริของพระองค์ และเขาได้รับบรรดาพันธสัญญา ทั้งการประทานธรรมบัญญัติ พิธีนมัสการพระเจ้า และพระสัญญาต่างๆ ⁵ทั้งอัครปิตาก็เป็นของพวกเขาด้วย และพระคริสต์ก็มาจากเขาทางเนื้อหนัง คือพระองค์ผู้ทรงรับการสรรเสริญว่าเป็นพระเจ้าเหนือสารพัดเป็นนิตย์คือพระองค์ผู้ทรงรับการสรรเสริญว่าเป็นพระเจ้าเหนือสารพัดเป็นนิตย์ อาเมน
⁶แต่ไม่ใช่ว่าพระวจนะของพระเจ้าได้ล้มเหลวไป เพราะว่าไม่ใช่ทุกคนที่เกิดมาจากอิสราเอลนั้น เป็นคนอิสราเอลแท้ ⁷และไม่ใช่ทุกคนที่เป็นลูกของอับราฮัมเป็นเชื้อสายแท้ของท่าน แต่ว่าเขาจะเรียกเชื้อสายของท่านทางสายอิสอัค ⁸หมายความว่าคนที่เป็นลูกของพระเจ้านั้นไม่ใช่ลูกของเนื้อหนัง แต่เป็นลูกของพระสัญญา จึงจะถือว่าเป็นผู้สืบเชื้อสายได้ ⁹เพราะพระสัญญามีว่าดังนี้“เราจะมาตามฤดูกาล และนางซาราห์จะมีบุตรชาย” ¹⁰และไม่ใช่เท่านั้น แต่ว่านางเรเบคาห์ก็ได้มีบุตรสองคนจากสามีคนเดียวคืออิสอัคบรรพบุรุษของพวกเรา ¹¹แม้ก่อนบุตรนั้นเกิดมา และยังไม่ได้ทำดีหรือชั่ว (เพื่อพระประสงค์ของพระเจ้าในการทรงเลือกนั้นจะตั้งมั่นคงอยู่ ¹²ไม่ใช่ตามการประพฤติ แต่ตามซึ่งพระองค์ทรงเรียก) พระองค์จึงตรัสแก่นางนั้นว่า “พี่จะปรนนิบัติน้อง” ¹³ตามที่มีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า

“ยาโคบนั้นเรารัก แต่เอซาวเราชัง”

¹⁴ถ้าอย่างนั้น เราจะว่าอย่างไร? พระเจ้าไม่ทรงยุติธรรมหรือ? เปล่าเลย ¹⁵เพราะพระองค์ตรัสกับโมเสสว่า

“เราประสงค์จะกรุณาใคร เราก็จะกรุณาคนนั้น และเราจะเมตตาใคร เราก็จะเมตตาคนนั้น”

¹⁶เพราะฉะนั้น ทุกสิ่งจึงไม่ขึ้นกับความตั้งใจหรือความมานะของมนุษย์ แต่ขึ้นอยู่กับพระเมตตาของพระเจ้า ¹⁷เพราะมีข้อพระคัมภีร์ที่กล่าวแก่ฟาโรห์ว่า “เพราะเหตุนี้เองเราจึงได้ตั้งเจ้าขึ้น เพื่อเราจะสำแดงฤทธานุภาพของเราให้ปรากฏทางตัวเจ้า และเพื่อให้นามของเราประกาศไปทั่วโลก” ¹⁸เพราะฉะนั้นพระองค์จะทรงพระเมตตาใคร ก็จะทรงพระเมตตาคนนั้น และพระองค์จะทรงให้ใครมีใจแข็งกระด้าง ก็จะทรงให้คนนั้นมีใจแข็งกระด้าง

พระพิโรธและพระเมตตาของพระเจ้า

¹⁹แล้วท่านก็จะพูดกับข้าพเจ้าว่า “ถ้าอย่างนั้น ทำไมพระองค์ยังทรงติเตียน? ใครจะขัดขืนพระประสงค์ของพระองค์ได้?” ²⁰มนุษย์เอ๋ย ท่านเป็นใครที่จะโต้ตอบกับพระเจ้า? สิ่งซึ่งถูกปั้นจะกล่าวแก่ผู้ปั้นได้หรือว่า “ทำไมท่านจึงปั้นข้าพเจ้าอย่างนี้?” ²¹ส่วนช่างปั้นหม้อ ไม่มีสิทธิเอาดินก้อนเดียวกัน มาปั้นเป็นภาชนะที่ใช้ในโอกาสพิเศษ และทั่วๆ ไปอีกอันหนึ่งหรือ?

อรรถาธิบาย

วางใจในความเมตตากรุณาของพระองค์

‘ไม่ยุติธรรมเลย’ ไม่ได้เป็นแค่เสียงร้องของเด็ก ๆ เท่านั้น แต่ของผู้ใหญ่มากมายที่เป็นคริสเตียนด้วย

เปาโลไปถึง ‘จุดสูงสุด’ ของจดหมายฝากในตอนท้ายของบทที่ 8 เขาหันมาพูดถึงพงศ์พันธุ์อิสราเอลในบทที่ 8-11 อาจารย์เปาโลไม่ได้มองการเป็นคริสเตียนว่าเป็นการย้ายจากความเชื่อของคนยิว แต่เขามองว่าเป็นส่วนของการเต็มเติมของคนอิสราเอลที่แท้จริงและลูกหลานของอับราฮัมที่แท้จริง สำหรับอาจารย์เปาโลแล้ว มันเป็นมีความเป็นส่วนตัวอย่างยิ่ง เขาเรียกอิสราเอลว่า ‘พี่น้องข้าพเจ้า’ (ข้อ 9:3) ซึ่งเขาหมายถึงคนยิวไม่ใช่คริสเตียน พวกเขาเป็นครอบครัว อาจารย์เปาโลเติบโตมาพร้อมกับพวกเขา เขาบอกว่าตน ‘มีความทุกข์หนักและความเจ็บร้อนในใจเสมอ’ (ข้อ 2)

บางคนเหมือนจะชี้แนะว่าจะไม่มีความทุกข์ในชีวิตอีกหลังจากมาเป็นคริสเตียน แต่สำหรับเปาโล ความยินดีที่ยิ่งใหญ่มาหลังจากความทุกข์หนักและความเจ็บปวด มันเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกันอย่างประหลาด คุณอาจจะรู้สึกถึงความทุกข์ใหญ่นี้เกี่ยวกับสมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อนฝูง ที่อยู่นอกแผ่นดินของพระเจ้า หรือเมื่อผู้คนนั้นปฏิเสธพระเยซู

เปาโลใส่ใจความรอดของพวกเขามากจนกระทั่งตัวเองเตรียมที่จะ ‘ถูกตัดขาดจากพระคริสต์’ (ข้อ 3) ไม่ใช่แค่ตายไป ซึ่งเป็นความสยดสยองที่สุดของเปาโล

โมเสสได้อธิษฐานคล้ายกัน เมื่อเขาอธิษฐานเผื่อประชาชนที่ทำบาปต่อพระเจ้า ‘แต่บัดนี้ขอพระองค์โปรดยกโทษบาปของพวกเขา มิฉะนั้น ขอพระองค์ทรงลบชื่อของข้าพระองค์เสียจากหนังสือที่พระองค์ทรงจดไว้’ (อพยพ 32:32) แต่พระเจ้าไม่ทรงยอบรับโมเสส (ข้อ 33-34ก) หรือเครื่องถวายบูชาของอาจารย์เปาโลเพราะว่าชีวิตของพวกเขาทั้งสองไม่อาจไถ่ความบาปของประชาชนได้

มีเพียงชีวิตของพระเยซู ผู้ไม่เคยมีบาป สามารถจะทำได้ พระเยซูทรงเต็มใจยอม ‘ถูกสาปและถูกตัดขาด’ (โรม 9:3) เพื่อเรา พระองค์ไม่เพียงแค่เต็มใจทำ แต่การถวายพระองค์เองเป็นเครื่องบูชา นั้นเป็นที่ยอมรับและก่อให้เกิดผล ไม่มีสิ่งใดที่คุณสามารถเพิ่มเข้าไปได้อีก

แต่ว่าเปาโลโศกเศร้านัก เพราะเขาตระหนักว่าพี่น้องส่วนใหญ่ของเขาได้ปฏิเสธของประทานที่ไม่ธรรมดาแห่งการไถ่ และการอภัยนี้ พระเจ้าได้ประทานทุกสิ่งให้พวกเขาและพวกเรา แต่ว่าพวกเขากลับเลือกที่จะปฏิเสธสิ่งนี้

ที่น่าเศร้าไปกว่านั้นสำหรับเปาโล คือ พวกเขาเป็นประชากรที่พระเจ้าทรงเลือก พระเจ้าในอธิปไตยของพระองค์ ได้เลือกชนชาติอิสราเอล ‘พวกเขามีทุกอย่าง ทั้งครอบครัว สง่าราศี พันธสัญญา การเปิดเผยสำแดง การนมัสการ คำสัญญาต่าง ๆ ด้วยการเป็นชนชาติที่ให้กำเนิดพระเมสสิยาห์ คือพระคริสต์ ผู้ทรงเป็นพระเจ้าเหนือทุกสรรพสิ่งนิจนิรันดร์’ (ข้อ 4ข-5 พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ด้วยภูมิหลังนั้น เปาโลเจอกับคำถามร้อนแรงที่คงจะทรมานเขาตลอดการทำพันธกิจ คือ ‘พระสัญญาของพระเจ้าล้มเหลวไหม?’ คำตอบของเปาโลคือ ‘ไม่ ไม่ได้ล้มเหลว’ แล้วคำอธิบายคืออะไร?

คำตอบแรกของเขาคือการพูดว่า ‘พวกท่านเคยสังเกตไหมว่าพระเจ้าไม่เคยสัญญากับลูกหลานทั้งหมดของอับราฮัม’ จากนั้นเขาได้ให้ภาพ 2 ภาพ อันแรกคืออิสอัคเมื่อเทียบกับพี่ชาย (ข้อ 6-9) อันที่สองคือยาโคบต่อเอซาว (ข้อ 10-13) ในทั้ง 2 กรณี พระสัญญาถูกให้กับคนหนึ่ง ไม่ใช่อีกคน

แล้วเป็นธรรมหรือไม่? ‘นั่นเป็นพื้นที่ให้บ่นต่อว่าพระเจ้าว่าทรงไม่ยุติธรรมหรือ?’ (ข้อ 14ก, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล) คำตอบของเปาโลคือถ้ามีใครพูดว่าพระเจ้าไม่ยุติธรรม นั่นแปลว่าพวกเขาไม่รู้จักพระองค์

หลักของการเลือกสรรคือขึ้นอยู่กับพระเมตตาของพระเจ้า ‘"เราเป็นผู้รับผิดชอบความเมตตา เราเป็นผู้รับผิดชอบความกรุณา” ความกรุณาไม่ได้เริ่มจากหัวใจของเราที่ไหลเป็นเลือดหรือหยาดเหงื่อ แต่จากพระเมตตาของพระเจ้า’ (ข้อ 15-16, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล) คำว่า ‘เมตตา’ และ ‘กรุณา’ ปรากฏมา 7 ครั้ง (ข้อ 14-18) คุณสามารถวางใจพระเจ้าเรื่องอนาคตของคุณและคนที่คุณรัก พระเจ้าทรงควบคุมอยู่สูงสุด มันคืออำนาจอธิปไตยของพระองค์

พระคัมภีร์ไม่ได้ให้ตอบคำตอบสำหรับคำถามเหล่านั้นต่อ โดยพูดถึงทั้งความกรุณาและความยุติธรรมของพระเจ้า ทั้งสองเกี่ยวกับการเลือกสรรและอิสระในการเลือกของเรา อิสระในการเลือกของเราหมายความว่า เราต้องรับผิดชอบต่อการเลือกของเราเอง

บ่อยครั้งที่ความจริงในพระคริสตธรรมคัมภีร์ไม่ได้อยู่บนเสาหนึ่งหรือเสาอีกอัน หรืออยู่ระหว่างกลาง แต่บนเสาทั้ง 2 พร้อมกัน นี่ไม่เป็นปริศนาที่พระคริสตธรรมคัมภีร์เฉลยให้เรา ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่เราต้องสรุปพร้อมกับผู้เขียนสดุดี ‘ความรู้อย่างนี้อัศจรรย์เกินข้าพระองค์ สูงนักจนข้าพระองค์เอื้อมไม่ถึง’ (สดุดี 139:6) เราต้องยึดความจริงของการเลือกสรรและอิสระในการเลือกของเรานี้ไว้ตลอดเวลา

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอบคุณที่พระองค์ทรงรักและมีเมตตา ทรงกริ้วช้าและอุดมด้วยความรัก ขอบคุณที่พระองค์สิ้นพระชนม์บนกางเขนเพื่อเรา เพื่อทุกคนที่วางใจในพระองค์จะถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ โปรดช่วยให้ข้าพระองค์วางใจพระองค์ เมื่อความเข้าใจของข้าพระองค์ล้มเหลว

พันธสัญญาเดิม

โฮเชยา 11:12-14:9

¹²เอฟราอิมได้กั้นล้อมเราไว้ด้วยการโกหก
และพงศ์พันธุ์อิสราเอลล้อมเราด้วยเล่ห์ลวง
และยูดาห์ยังเถลไถลไปจากพระเจ้า
และจากองค์บริสุทธิ์ผู้เที่ยงธรรม

โฮเชยา 12

¹เอฟราอิมเลี้ยงตนด้วยลม
และตามหาลมตะวันออกอยู่วันยังค่ำ
เขาทวีการโกหกและความรุนแรง
เขาทำพันธสัญญากับอัสซีเรีย
และขนน้ำมันมะกอกไปให้อียิปต์
ประวัติศาสตร์ยาวนานของการกบฏ
²พระยาห์เวห์ทรงมีคดีกับยูดาห์
และจะลงโทษยาโคบตามการประพฤติของเขา
และจะทรงตอบแทนเขาตามการกระทำของเขา
³ในครรภ์ของมารดา เขายึดส้นเท้าพี่ชาย
และเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่ เขาก็สู้กับพระเจ้า
⁴เออ เขาสู้กับทูตสวรรค์และมีชัย
เขาร้องไห้และขอความเมตตา
เขาพบพระเจ้าที่เบธเอล
และพระองค์ตรัสกับเขาที่นั่น
⁵พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพ
พระยาห์เวห์เป็นพระนามของพระองค์
⁶“แต่ส่วนเจ้า จงกลับมาหาพระเจ้าของเจ้า
จงรักษาความเมตตาและความยุติธรรม
และจงรอคอยพระเจ้าของเจ้าอยู่เสมอ”
⁷เขาเป็นพ่อค้า ในมือของเขามีตราชูขี้ฉ้อ
เขารักที่จะกดขี่
⁸เอฟราอิมกล่าวว่า “แท้จริงข้าเป็นคนมั่งมี
ข้าหาทรัพย์เพื่อตนเอง
แต่ทั้งหมดที่ข้าหาได้ พวกเขาจะไม่พบความผิด
ที่เป็นบาป”
⁹เราเองคือยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า
ตั้งแต่ครั้งแผ่นดินอียิปต์
เราจะให้เจ้าอาศัยอยู่ในเต็นท์อีก
เหมือนในสมัยที่มีเทศกาลเลี้ยง ¹⁰เราพูดกับบรรดาผู้เผยพระวจนะ
และเราเองให้เกิดนิมิตมากขึ้น
และให้อุปมาโดยทางผู้เผยพระวจนะ
¹¹มีความชั่วในกิเลอาดจริง
เขาทั้งหลายก็เป็นอนิจจัง
เขาเอาวัวผู้มาถวายบูชาในกิลกาล
เออ แท่นบูชาของเขาก็จะเหมือนกองหิน
อยู่บนรอยไถในท้องนา
¹²(ยาโคบหนีไปยังแผ่นดินอารัม อิสราเอลทำงานเพื่อจะได้ภรรยาที่นั่น
ท่านเลี้ยงแกะเพื่อให้ได้ภรรยา)
¹³พระยาห์เวห์ทรงนำคนอิสราเอลขึ้นมาจากอียิปต์ โดยผู้เผยพระวจนะคนหนึ่ง
พระองค์ทรงรักษาเขาไว้โดยผู้เผยพระวจนะคนหนึ่ง
¹⁴เอฟราอิมทำให้พระองค์โทมนัสอย่างขมขื่น
ดังนั้นพระองค์ทรงให้กรรมของการฆ่าคนติดอยู่กับเขา
และองค์เจ้านายจะทรงตอบแทนการสบประมาทของเขา

โฮเชยา 14

คำวิงวอนอิสราเอลให้กลับมาหาพระเจ้า

¹โอ อิสราเอลเอ๋ย จงกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
เจ้าสะดุดก็เพราะบาปผิดของเจ้า
²จงนำถ้อยคำมาด้วย
และกลับมาหาพระยาห์เวห์
จงทูลพระองค์ว่า
“ขอทรงอภัยบาปผิดทั้งสิ้น
ขอทรงรับสิ่งดี
และข้าพระองค์ทั้งหลายจะถวายผลแห่งริมฝีปาก
³อัสซีเรียไม่อาจช่วยข้าพระองค์ทั้งหลาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่ขี่ม้า
ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่กล่าวอีกว่า ‘พระเจ้าของเราทั้งหลาย’
แก่สิ่งที่มือของข้าพระองค์ได้สร้างขึ้น
เพราะว่าในพระองค์ ลูกกำพร้าพบพระเมตตา”
ความมั่นใจในการอภัยบาป
⁴เราจะรักษาเขาให้หายจากการกลับสัตย์
เราจะรักเขาด้วยความเต็มใจ
เพราะว่าความกริ้วของเราหันไปจากเขาแล้ว
⁵เราจะเป็นเหมือนน้ำค้างแก่อิสราเอล
เขาจะเบิกบานอย่างดอกลิลลี่
เขาจะหยั่งรากเหมือนต้นไม้แห่งเลบานอน
⁶กิ่งก้านของเขาจะขยายออก
เขาจะงามเหมือนมะกอก
และจะมีกลิ่นหอมเหมือนเลบานอน
⁷เขาทั้งหลายจะกลับมาอยู่ใต้ร่มเงาของเรา
เขาจะเจริญขึ้นเหมือนข้าว
จะออกดอกเหมือนเถาองุ่น
และจะมีกลิ่นเหมือนเหล้าองุ่นแห่งเลบานอน
⁸เอฟราอิมเอ๋ย เราเกี่ยวข้องอะไรกับรูปเคารพเล่า?
เราเองเป็นผู้ตอบและดูแลเจ้า
เราเป็นเหมือนต้นสนสามใบเขียวสด
และผลของเจ้าก็ได้มาจากเรา
⁹ผู้ใดฉลาด ก็ให้เข้าใจสิ่งเหล่านี้เถิด
ผู้ใดช่างสังเกต ก็ให้เขารู้
เพราะว่าพระมรรคาของพระยาห์เวห์ก็เที่ยงตรง
ผู้ชอบธรรมเดินในทางนี้
แต่ผู้ทรยศจะสะดุดในทางนี้

อรรถาธิบาย

หันหนีจากความบาป และหันกลับมาหาพระเจ้า

ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของพระเจ้ามีฤทธิ์ในการอภัยบาปของเรา รักษาบาดแผลของเรา และซ่อมแซมหัวใจที่บอบช้ำของเรา ไม่ใช่เพราะเราคู่ควรได้รับหรือทำอะไรเพื่อให้ได้มา พระองค์ทรงรักคุณด้วยความเต็มใจ (ข้อ 14:4) พระองค์ประสงค์จะเยียวยาความไม่เชื่อของเรา

พระเจ้าทรงเรียกเราให้หันจากบาป กลับมาสู่ความรักของพระองค์ ‘ดังนั้นจงหันกลับมาหาพระเจ้าของเจ้า ยึดมั่นในความรักและความเมตตา ในความชอบธรรมและความยุติธรรม และจงเฝ้ารอคอยพระเจ้าของเจ้าอยู่เสมอ!’ (ข้อ 12:6, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก Amplified Bible โดยผู้แปล) ประโยคนี้ได้สรุปถ้อยคำของโฮเชยา

พระเจ้าทรงเรียกประชากรของพระองค์ให้กลับใจ (14:1-2) และทรงสัญญาว่า ‘เราจะรักษาความดื้อรั้นของเขา เราจะรักเขาอย่างมากมายไม่มีขอบเขต... เราจะเริ่มต้นใหม่... ทุกอย่างที่เจ้าต้องการนั้นอยู่ในเรา’ (ข้อ 4-8, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ความบาปของอิสราเอลไม่ได้แตกต่างจากความบาปในศตวรรษที่ 21 เลย เช่น มีการฉ้อโกงในเมืองหลวง ‘พวกนักธุรกิจร่วมกันโกงในการขายส่ง พวกเขารักที่จะโกงผู้คน!’ (ข้อ 12:7, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล) ประชาชนนั้นแสวงหาความมั่นคงในการเงินของเขา ‘เอฟราอิมกล่าวว่า “แท้จริงข้าเป็นคนมั่งมี ข้าหาทรัพย์เพื่อตนเองแต่ทั้งหมดที่ข้าหาได้ พวกเขาจะไม่พบความผิดที่เป็นบาป”’ (ข้อ 8)

เมื่อพระเจ้าทรงอวยพรเราก็พึงพอใจ (ข้อ 13:6ก) เมื่อเราพึงพอใจเราก็หยิ่งผยอง (ข้อ 6ข) จากนั้นเราก็ลืมพระเจ้าไป (ข้อ 6ค) เราเห็นวัฏจักรนี้ในชนชาติของเราและในชีวิตของเราแต่ละคนเป็นการส่วนตัว

‘เราดูแลเจ้า เราดูแลทุกสิ่งที่จำเป็นสำหรับเจ้า
ให้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ
เจ้าถูกตามใจจนเคย เจ้าคิดว่าเจ้าไม่ต้องการเรา
เจ้าได้หลงลืมเราไปเสียแล้ว’ (ข้อ 6, พระคัมภีร์ตอนนี้จาก The Message โดยผู้แปล)

ถึงแม้พวกเขาจะมีบาป พระเจ้าทรงสัญญาว่าจะไถ่เขา ‘ควรที่เราจะไถ่เขาให้พ้นอำนาจแดนคนตายหรือ? ควรที่เราจะไถ่เขาให้พ้นความตายหรือ? โอ มัจจุราชเอ๋ย วิบัติของเจ้าอยู่ที่ไหน? โอ แดนคนตายเอ๋ย ความพินาศของเจ้าอยู่ที่ไหน’ (ข้อ 13:14; ดู 1 โครินธ์ 15:55 เพิ่มเติม) ผ่านทางพระเยซู ความตายได้สูญเสียอำนาจเหนือชีวิตของเรา เมื่อเรากลับมาหาพระเจ้า พระองค์ทรงสัญญาว่าเราจะเจริญและออกดอกและผลของเราได้มาจากพระองค์ (โฮเชยา 14:7,8)

คำอธิษฐาน

ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโปรดยกโทษความบาปของข้าพระองค์ โปรดรับข้าพระองค์ไว้อย่างเมตตา โปรดรักษาความดื้อรั้นของข้าพระองค์และรักข้าพระองค์อย่างเต็มใจ โปรดช่วยให้ข้าพระองค์ออกดอกเหมือนเถาองุ่น และเกิดผลด้วยเถิด

เพิ่มเติมโดยพิพพา

โฮเชยา 14:4

‘เราจะรักษาเขาให้หายจากการกลับสัตย์ เราจะรักเขาด้วยความเต็มใจ’ ผลของการถูกรักอย่างเต็มใจนั้นช่างอัศจรรย์ เมื่อเรามีประสบการณ์กับความรักนี้จากพระเจ้ามันจะเปลี่ยนแปลงหัวใจของเรา

ผ่านสิ่งนี้เอง พระเจ้าทรงรักษาความดื้อดึงของฉันไปได้มาก แต่ก็ยังมีอีกนิดที่ต้องจัดการ!