ครั้งเดียวเป็นพอ

มั่นใจในการปกป้องของพระเจ้า

บทเพลงใช้แห่ขึ้น

¹ข้าพเจ้าเงยหน้าดูภูเขา
 ความช่วยเหลือของข้าพเจ้ามาจากไหน?
²ความช่วยเหลือของข้าพเจ้ามาจากพระยาห์เวห์
 ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
³พระองค์จะไม่ทรงให้เท้าของท่านสะดุดล้ม
 พระองค์ผู้ทรงอารักขาท่านจะไม่เคลิ้มหลับไป
⁴ดูเถิด พระองค์ผู้ทรงอารักขาอิสราเอล
 จะไม่ทรงหลับสนิทหรือนิทรา
⁵พระยาห์เวห์ทรงเป็นผู้อารักขาท่าน
 พระยาห์เวห์ทรงเป็นร่มเงาที่ขวามือของท่าน
⁶ดวงอาทิตย์จะไม่โจมตีท่านในเวลากลางวัน
 หรือดวงจันทร์ในเวลากลางคืน
⁷พระยาห์เวห์จะทรงอารักขาท่านให้พ้นภยันตรายทั้งสิ้น
 พระองค์จะทรงอารักขาชีวิตของท่าน
⁸พระยาห์เวห์จะทรงอารักขาการเข้าออกของท่าน
 ตั้งแต่บัดนี้สืบไปเป็นนิตย์

¹⁶เพราะว่าในกรณีที่เกี่ยวกับหนังสือพินัยกรรมหนังสือพินัยกรรม ก็จะต้องพิสูจน์ว่าผู้ทำหนังสือนั้นตายแล้ว ¹⁷คนนั้นต้องตายเสียก่อน หนังสือพินัยกรรมจึงจะมีผล แต่ถ้าผู้ทำยังมีชีวิตอยู่ พินัยกรรมนั้นก็ใช้ไม่ได้ ¹⁸เหตุฉะนั้นแม้แต่พันธสัญญาเดิมก็ไม่ได้ทรงตั้งขึ้นโดยปราศจากเลือด ¹⁹เพราะเมื่อโมเสสประกาศบัญญัติทุกข้อในธรรมบัญญัติแก่บรรดาประชาชนแล้ว ท่านก็เอาเลือดลูกวัวเลือดแพะกับน้ำ และเอาขนแกะสีแดงและต้นหุสบมาประพรมหนังสือม้วนนั้นรวมทั้งประชาชนทั้งปวงด้วย ²⁰ท่านกล่าวว่า “นี่คือโลหิตแห่งพันธสัญญาซึ่งพระเจ้าทรงบัญญัติไว้แก่เจ้าทั้งหลาย” ²¹แล้วท่านก็เอาเลือดประพรมพลับพลากับเครื่องใช้ทุกชนิดในพิธีนมัสการนั้นเช่นเดียวกัน ²²แท้จริงตามธรรมบัญญัตินั้นถือว่าเกือบทุกสิ่งได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ได้ด้วยเลือด และถ้าไม่มีโลหิตไหลออกแล้ว ก็จะไม่มีการยกโทษบาปเลย

บาปถูกขจัดโดยการถวายบูชาของพระคริสต์

 ²³เพราะฉะนั้น แบบจำลองของสวรรค์จึงจำเป็นต้องถูกชำระให้บริสุทธิ์โดยใช้เครื่องบูชาเช่นนี้ แต่ว่าของจริงจากสวรรค์นั้นต้องชำระให้บริสุทธิ์ด้วยเครื่องบูชาอันประเสริฐกว่านั้น ²⁴เพราะว่าพระคริสต์ไม่ได้เสด็จเข้าไปในสถานศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างขึ้นด้วยมือมนุษย์ ซึ่งถอดแบบจากของจริง แต่พระองค์เสด็จเข้าไปในสวรรค์นั้นเอง เพื่อทรงปรากฏตัวต่อพระพักตร์พระเจ้าเพื่อพวกเรา ²⁵ไม่ใช่เพื่อทรงถวายพระองค์เองซ้ำอีก ไม่เหมือนมหาปุโรหิตที่เข้าไปในสถานศักดิ์สิทธิ์ทุกปี โดยนำเอาเลือดซึ่งไม่ใช่ของตัวเองเข้าไปด้วย ²⁶เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น พระองค์คงจะต้องทรงทนทุกข์หลายครั้งนับตั้งแต่สร้างโลกมา แต่ความจริง พระองค์ทรงปรากฏครั้งเดียวเท่านั้นในปลายยุค เพื่อกำจัดบาปให้หมดสิ้นไปโดยการถวายพระองค์เองเป็นเครื่องบูชา ²⁷ตามที่มีข้อกำหนดสำหรับมนุษย์ไว้แล้วว่าจะตายครั้งเดียว และหลังจากนั้นก็จะมีการพิพากษาฉันใด ²⁸พระคริสต์ก็ฉันนั้น คือพระองค์ทรงถวายพระองค์เองครั้งเดียวเป็นพอ เพื่อจะได้ทรงแบกบาปของคนจำนวนมากไว้ แล้วพระองค์จะทรงปรากฏเป็นครั้งที่สอง ไม่ใช่เพื่อกำจัดบาปไม่ใช่เพื่อกำจัดบาป แต่เพื่อนำความรอดมาให้บรรดาผู้ที่รอคอยพระองค์ด้วยใจจดจ่อ

นกอินทรีสองตัวและเถาองุ่น

¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ²“บุตรมนุษย์เอ๋ย จงยกปริศนาและกล่าวเป็นอุปมาแก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล 3ให้กล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
มีนกอินทรีมหึมาตัวหนึ่ง มีปีกใหญ่และขนปีกยาว
 ทั้งมีขนมากมายและหลากสี
 มันมายังเลบานอน
มันมาเอายอดของต้นสนสีดาร์
⁴มันเด็ดยอดกิ่งอ่อน
 แล้วก็คาบไปยังแผ่นดินพาณิชย์
 และวางไว้ในเมืองของพวกพ่อค้า
⁵แล้วมันก็เอาเมล็ดพืชแห่งแผ่นดิน
 ไปปลูกไว้ในดินอุดม
มันเอาเมล็ดไว้ที่ข้างน้ำมากหลาย
 ตั้งไว้เหมือนกิ่งต้นหลิว
⁶เมล็ดก็งอกขึ้นมาและเติบโตขึ้น
 เป็นเถาองุ่นเตี้ยที่แผ่แขนง
กิ่งทั้งหลายของต้นนี้ก็ทอดมายังตัวนกอินทรี
 และรากก็ยังคงอยู่ใต้มัน
เมล็ดจึงกลายเป็นเถาองุ่น
 มันแตกหน่อและงอกกิ่งก้านใหญ่
⁷“แต่มีนกอินทรีตัวมหึมาอีกตัวหนึ่ง
 มีปีกใหญ่และมีขนมาก
ดูสิ เถาองุ่นนี้ก็ชอนราก
 ไปหานกอินทรีตัวนี้
และทอดกิ่งไปยังนกตัวนี้
 จากร่องที่ปลูกอยู่นั้น
 เพื่อให้นกนี้รดน้ำให้มัน
⁸แม้ว่ามันได้ถูกปลูกไว้
 ในที่ดินดีใกล้น้ำมากหลายแล้ว
เพื่อให้แตกแขนงและเกิดผล
 ให้เป็นเถาองุ่นที่ดีเลิศ
⁹“จงกล่าวว่า พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 เถานั้นจะเจริญหรือ?
นกตัวนั้นจะไม่ถอนรากมันขึ้น
 และเด็ดผลมันหรือ?
และเถานั้นก็เหี่ยวแห้ง
 ทุกส่วนที่งอกใหม่ของมันจะเหี่ยวแห้ง
ไม่ต้องใช้แขนที่ล่ำสันหรือคนจำนวนมาก
 ก็สามารถถอนมันออกทั้งราก
¹⁰ดูสิ แม้มันถูกย้ายไปปลูกใหม่ มันจะเจริญขึ้นหรือ?
 เมื่อลมทิศตะวันออกพัดถูกมันเข้า
 มันก็จะเหี่ยวแห้งไม่ใช่หรือ? คือเหี่ยวแห้งไปถึงร่องที่มันเกิดมานั้น”

 ¹¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า ¹²“จงกล่าวกับพงศ์พันธุ์มักกบฏนั้นว่า พวกเจ้าไม่รู้หรือว่าสิ่งเหล่านี้มีความหมายอะไร? จงบอกว่า ดูสิ พระราชาแห่งบาบิโลนได้มายังกรุงเยรูซาเล็ม แล้วนำเอากษัตริย์และเจ้านายทั้งหลายมาให้ตนเองที่กรุงบาบิโลน ¹³และเขาได้เอาเชื้อพระวงศ์ผู้หนึ่งมา แล้วทำพันธสัญญากับผู้นั้นและให้ผู้นั้นสาบานตัว (แต่เขานำเอาพวกคนสำคัญๆ ของแผ่นดินนั้นไป ¹⁴เพื่อว่าอาณาจักรนั้นจะอ่อนแอและตั้งตัวขึ้นอีกไม่ได้ เพื่อการรักษาพันธสัญญาของเขาจะอยู่อย่างต่อเนื่อง) ¹⁵แต่เขาผู้นั้นได้กบฏต่อพระราชา โดยส่งทูตของเขาไปยังอียิปต์ ด้วยหวังว่าจะได้ม้าและกำลังคนมามากมาย เขาผู้นั้นจะเจริญหรือ? เขาจะหนีรอดหรือ? เขาผู้ทำสิ่งเหล่านี้และหักพันธสัญญาจะหนีรอดหรือ? ¹⁶พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร คนผู้นั้นจะต้องตายในสถานที่ของพระราชาผู้ได้ตั้งเขาให้เป็นกษัตริย์ คือตายในกรุงบาบิโลนของพระราชาซึ่งคนผู้นั้นได้ดูหมิ่นคำสาบานต่อพระราชา และได้หักพันธสัญญาที่ทำไว้กับพระราชา ¹⁷ฟาโรห์ผู้มีกองทัพใหญ่โต และมีพลพรรคมากมายจะไม่ช่วยเขาผู้นั้นในการสงคราม เมื่อมีการก่อเชิงเทินและก่อกำแพงล้อม เพื่อจะทำลายชีวิตจำนวนมาก ¹⁸เพราะเขาผู้นั้นดูหมิ่นคำสาบานและหักพันธสัญญา และเพราะเขาได้สาบานตนแต่ยังทำสิ่งเหล่านี้ เขาจะหนีรอดไปไม่ได้ ¹⁹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า เพราะเรามีชีวิตอยู่แน่นอนอย่างไร คำปฏิญาณของเราที่เขาได้ดูหมิ่น และพันธสัญญาของเราที่เขาได้หักเสีย เราจะลงทัณฑ์ให้ตกเหนือศีรษะของเขาผู้นั้น ²⁰เราจะกางข่ายของเราคลุมเขา แล้วเขาจะติดกับของเรา และเราจะนำเขาเข้าไปในบาบิโลน และจะพิพากษาเขาที่นั่นในความอสัตย์ของเขาที่เขาได้ทรยศเรา ²¹ส่วนพวกที่พ่ายหนีทั้งหมดของกองทัพจะล้มลงด้วยดาบ และพวกที่รอดตายจะกระจายไปในทุกทิศทางลม แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือยาห์เวห์ผู้ได้ลั่นวาจาไว้แล้ว”

สุดท้ายอิสราเอลจะรับการยกชู

²²พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 “เราเองจะเอาจากปลายยอดสูง
ของต้นสนสีดาร์มาปักไว้
 เราจะหักหน่ออ่อน
จากยอดของมันมา
 และเราเองจะปลูกมันไว้
 บนภูเขาที่สูงเด่น
²³เราจะปลูกมันไว้
 บนภูเขาสูงของอิสราเอล
แล้วมันจะแตกกิ่งและเกิดผล
 และกลายเป็นต้นสนสีดาร์ที่งามสง่า
แล้วนกทุกชนิดจะมาอาศัยอยู่ใต้มัน
 นกทุกอย่างจะมาทำรัง
 ที่ร่มเงาของกิ่งมัน
²⁴และต้นไม้ทุกต้นในทุ่งจะรู้ว่า
 เราคือยาห์เวห์
เราทำต้นไม้สูงให้เตี้ยลง
 และทำต้นไม้เตี้ยให้สูงขึ้น
ทำต้นไม้เขียวให้แห้งไป
 และทำต้นไม้แห้งให้งามสดชื่น
เราคือยาห์เวห์ได้ลั่นวาจาแล้ว
 และเราจะทำเช่นนั้น”

เอเสเคียล 18

การลงโทษแต่ละบุคคล

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าอีกว่า ²“เจ้าทั้งหลายกล่าวสุภาษิตนี้ที่เกี่ยวกับแผ่นดินอิสราเอลด้วยความหมายอะไร? คือเมื่อกล่าวว่า ‘พ่อกินองุ่นเปรี้ยว และลูกก็เข็ดฟัน’ ” ³พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่อย่างไร เจ้าทั้งหลายจะไม่ใช้สุภาษิตนี้ในอิสราเอลอีก ⁴นี่แน่ะ ชีวิตทั้งหมดเป็นของเรา ชีวิตบิดาเป็นของเราเช่นเดียวกับที่ชีวิตบุตรก็เป็นของเรา ชีวิตใดที่ทำบาปก็จะต้องตาย
 ⁵“ถ้าใครเป็นคนชอบธรรม และทำความยุติธรรมและความชอบธรรม ⁶ถ้าคนนั้นไม่ได้กินที่ภูเขาหรือเงยหน้าต่อรูปเคารพของพงศ์พันธุ์อิสราเอล และไม่ได้ทำให้ภรรยาเพื่อนบ้านเป็นมลทิน หรือเข้าหาผู้หญิงในเวลาเธอมีประจำเดือน ⁷เขาไม่ได้บีบบังคับคนหนึ่งคนใด แต่คืนของประกันให้แก่ลูกหนี้ ไม่เคยปล้นทรัพย์ แต่ให้อาหารของเขาแก่คนที่หิว และให้เสื้อผ้าคลุมกายคนที่เปลือย ⁸ทั้งไม่ได้ให้กู้ยืมโดยคิดดอกเบี้ยหรือเอาเงินเพิ่ม เขาหันมือจากความอยุติธรรม แต่ทำความยุติธรรมอย่างสัตย์จริงระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ด้วยกัน ⁹เขาดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา และรักษากฎหมายของเราโดยทำอย่างซื่อสัตย์ คนผู้นั้นเป็นคนชอบธรรม เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน” พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ
 ¹⁰“ถ้าเขามีบุตรเลวร้ายผู้ทำให้โลหิตตก ผู้ได้ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดในสิ่งเหล่านี้ ¹¹(ตัวคนนั้นเองไม่ได้ทำสิ่งเหล่านี้) คือบุตรนั้นรับประทานที่ภูเขา ทำให้ภรรยาเพื่อนบ้านเป็นมลทิน ¹²เขาบีบบังคับคนจนและคนขัดสน ทั้งปล้นทรัพย์ ไม่ยอมคืนของประกัน เขาเงยหน้าต่อรูปเคารพ และทำสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนต่างๆ ¹³ให้กู้ยืมโดยคิดดอกเบี้ยหรือเอาเงินเพิ่ม เขาจะมีชีวิตอยู่ได้หรือ? เขาจะไม่มีชีวิตอยู่ เขาได้ทำสิ่งน่าสะอิดสะเอียนทั้งหมดนี้ เขาจะต้องตายแน่นอน โลหิตของเขาจะตกอยู่บนตัวเขา
¹⁴“แต่ถ้าคนที่กล่าวมานี้มีบุตรผู้มองเห็นบาปทั้งหมดที่บิดาของเขาได้ทำ บุตรของคนนี้มองเห็นแต่ไม่ได้ทำตามเขา ¹⁵บุตรของคนนี้ไม่ได้รับประทานที่ภูเขา และไม่ได้เงยหน้าต่อรูปเคารพของพงศ์พันธุ์อิสราเอล หรือทำให้ภรรยาของเพื่อนบ้านเป็นมลทิน ¹⁶ทั้งไม่ได้บีบบังคับผู้ใด ไม่เอาของประกัน ไม่ปล้นทรัพย์ แต่เขาให้อาหารแก่คนหิว และให้เสื้อผ้าคลุมกายแก่คนที่เปลือย ¹⁷เขาหันมือจากการเบียดเบียนคนจน ไม่ได้เอาดอกเบี้ยหรือเงินเพิ่ม เขาทำตามกฎหมายทั้งหลายของเรา และดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา เขาจะไม่ตายเพราะความผิดบาปของบิดาเขา เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน ¹⁸แต่บิดาของเขาหาเงินด้วยการบีบบังคับ และปล้นทรัพย์ของพี่น้อง ทำแต่สิ่งไม่ดีในท่ามกลางชนชาติของเขา นี่แน่ะ บิดาของเขาก็จะต้องตายเพราะความผิดบาปของตัวเอง ¹⁹“แต่พวกเจ้ายังกล่าวว่า ‘ทำไมบุตรจึงไม่รับโทษความชั่วของบิดาของตน?’ เมื่อบุตรได้ทำความยุติธรรมและความชอบธรรมแล้ว ทั้งได้รักษากฎเกณฑ์ทั้งหมดของเราและได้ทำตาม เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน ²⁰ตัวคนที่ทำบาปจะต้องตาย บุตรไม่ต้องรับโทษความผิดบาปของบิดา บิดาก็ไม่ต้องรับโทษความผิดบาปของบุตร คนชอบธรรมจะรับผลความชอบธรรมของตน และคนอธรรมจะรับผลการอธรรมของตน
 ²¹“แต่ถ้าคนอธรรมคนใดหันกลับจากบาปทั้งหมดซึ่งเขาได้ทำไป และรักษากฎเกณฑ์ทั้งหมดของเรา ทั้งทำความยุติธรรมและความชอบธรรม เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน เขาจะไม่ตาย ²²การละเมิดทุกอย่างซึ่งเขาได้ทำแล้วนั้นจะไม่ถูกจดจำไว้เพื่อเอาโทษเขา เขาจะมีชีวิตอยู่ด้วยความชอบธรรมที่เขาได้ทำไป ²³พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า เราพอใจในความตายของคนอธรรมหรือ? แต่เราพอใจให้เขาหันกลับจากทางของเขาและมีชีวิตอยู่ไม่ใช่หรือ? ²⁴แต่เมื่อคนชอบธรรมหันจากความชอบธรรมของเขา และทำบาป ทั้งทำสิ่งน่าสะอิดสะเอียนเช่นเดียวกับที่คนอธรรมได้ทำ เขาจะมีชีวิตอยู่หรือ? ความชอบธรรมซึ่งเขาได้ทำมาแล้วนั้นจะไม่ถูกจดจำไว้อีก เขาจะต้องตายเนื่องด้วยการทรยศซึ่งเขาได้ทำและบาปซึ่งเขาทำไป
 ²⁵“แต่พวกเจ้ายังกล่าวว่า ‘ทางขององค์เจ้านายไม่ยุติธรรม’ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด ทางของเราไม่ยุติธรรมหรือ? ทางของเจ้าไม่ใช่หรือที่ไม่ยุติธรรม? ²⁶เมื่อคนชอบธรรมหันจากความชอบธรรมของเขาและทำบาป เขาจะต้องตายเพราะการนั้น เขาจะต้องตายเพราะบาปที่เขาทำ ²⁷แต่เมื่อคนอธรรมหันกลับจากการอธรรมที่เขาทำไป และทำความยุติธรรมและทำความชอบธรรม เขาก็ได้ช่วยชีวิตของเขาเองไว้ ²⁸เพราะเขาได้ตรึกตรองและหันกลับจากการล่วงละเมิดซึ่งเขาได้ทำไป เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน เขาจะไม่ตาย ²⁹แต่พงศ์พันธุ์อิสราเอลกล่าวว่า ‘ทางขององค์เจ้านายไม่ยุติธรรม’ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ทางของเราไม่ยุติธรรมหรือ? ทางของเจ้าไม่ใช่หรือที่ไม่ยุติธรรม?
 ³⁰“พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เพราะฉะนั้น เราจะพิพากษาเจ้าแต่ละคนตามทางของเขา จงหันกลับและหันเสียจากการล่วงละเมิดทั้งหมดของเจ้า แล้วเจ้าจะไม่สะดุดล้มเพราะความผิดบาป ³¹จงละทิ้งการล่วงละเมิดทั้งหมดซึ่งเจ้าได้ทำ จงทำตัวให้มีใจใหม่และวิญญาณใหม่ โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ทำไมเจ้าจะต้องตายเล่า? ³²เราไม่มีความพอใจในความตายของผู้ใด จงหันกลับและมีชีวิตอยู่” พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้แหละ