พระเจ้าทรงช่วยข้าพระองค์

คำอธิษฐานและคำสรรเสริญ เพราะพ้นภัยศัตรู

ถึงหัวหน้านักร้อง เพลงสดุดีของดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์
 ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอายเลย
 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นภัยโดยความชอบธรรมของพระองค์
²ขอเงี่ยพระกรรณมายังข้าพระองค์
 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์โดยเร็วเถิด
ขอทรงเป็นศิลาลี้ภัยของข้าพระองค์
 เป็นป้อมปราการที่จะช่วยข้าพระองค์ให้รอด
³พระองค์ทรงเป็นศิลาและเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์
 ขอทรงนำทางข้าพระองค์ด้วยเห็นแก่พระนามของพระองค์
⁴ขอทรงปลดข้าพระองค์ออกจากข่ายที่ดักข้าพระองค์อยู่
 เพราะพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์
⁵ข้าพระองค์มอบจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งความจริง พระองค์ทรงไถ่ข้าพระองค์แล้ว
⁶ข้าพระองค์เกลียดพวกที่นับถือพระเทียมเท็จ
 แต่ข้าพระองค์วางใจในพระยาห์เวห์
⁷ข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์และยินดีในความรักมั่นคงของพระองค์
 เพราะพระองค์ทอดพระเนตรความทุกข์ใจของข้าพระองค์
 พระองค์ทรงทราบเรื่องความทุกข์ยากของข้าพระองค์
⁸และมิได้ทรงมอบข้าพระองค์ไว้ในมือศัตรู
 พระองค์ทรงวางเท้าของข้าพระองค์ไว้ในที่กว้างขวาง

ความจำเป็นในการเฝ้าระวังอยู่

 ³²“แต่ไม่มีใครรู้เรื่องวันหรือเวลานั้น แม้แต่พวกทูตในฟ้าสวรรค์หรือพระบุตร มีแต่พระบิดาเท่านั้น ³³จงเฝ้าระวังและอธิษฐาน เพราะพวกท่านไม่รู้ว่าวันนั้นหรือเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ ³⁴เช่นเดียวกับชายคนหนึ่งที่ออกเดินทาง เมื่อเขาจะออกจากบ้าน เขาก็มอบหมายหน้าที่ให้ทาสแต่ละคนทำ และกำชับคนเฝ้าประตูให้คอยเฝ้าระวังอยู่ ³⁵เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายจงเฝ้าระวังอยู่ เพราะพวกท่านไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านจะมาเมื่อไร อาจจะมาในเวลาค่ำ หรือเที่ยงคืน หรือในเวลาไก่ขัน หรือรุ่งเช้า ³⁶ถ้าไม่เช่นนั้นแล้วหากเจ้าของบ้านกลับมาอย่างฉับพลัน ท่านอาจพบว่าพวกท่านกำลังนอนหลับอยู่ ³⁷สิ่งที่เราบอกพวกท่านนั้น เราก็บอกคนทั้งหลายด้วยว่าจงเฝ้าระวังอยู่เถิด”

มาระโก 14

แผนการประหารพระเยซู

 ¹ก่อนเทศกาลปัสกาเทศกาลของพวกยิว เพื่อระลึกถึงการที่พระเจ้าทรงช่วยกู้ชาติของตนให้พ้นจากการเป็นทาสในอียิปต์ และเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อสองวัน พวกหัวหน้าปุโรหิตและพวกธรรมาจารย์วางอุบายที่จะจับพระองค์ประหารเสีย ²แต่พวกเขาพูดกันว่า “อย่าเพิ่งทำในช่วงเทศกาลเลย เดี๋ยวประชาชนจะวุ่นวาย”

การชโลมที่เบธานี

 ³ระหว่างที่พระองค์ประทับที่หมู่บ้านเบธานี ในบ้านของซีโมนคนที่เคยเป็นโรคเรื้อน ขณะเมื่อประทับและเสวยอาหารอยู่นั้น มีหญิงคนหนึ่งถือผอบน้ำมันหอมนารดาที่มีราคาแพงมากมาหาพระองค์ แล้วเปิดผอบเทน้ำมันนั้นชโลมลงบนพระเศียรของพระองค์ ⁴แต่มีบางคนไม่พอใจพูดกันว่า “ทำไมถึงมาทำให้น้ำมันนี้เสียไปเปล่าๆ? ⁵เพราะน้ำมันนี้เอาไปขายได้เงินมากกว่าสามร้อยเดนาริอัน แล้วเอาไปแจกคนจนได้” พวกเขาจึงตำหนิหญิงคนนั้น ⁶พระเยซูจึงตรัสกับคนเหล่านั้นว่า “อย่าตำหนินางเลย ไปกวนใจนางทำไม? นางทำสิ่งดีสำหรับเรา ⁷เพราะว่าพวกท่านมีคนยากจนอยู่ด้วยเสมอ และพวกท่านจะทำการดีต่อพวกเขาเมื่อไหร่ก็ได้ แต่พวกท่านจะไม่มีเราอยู่ด้วยเสมอไป ⁸หญิงคนนี้ทำสุดกำลังของนางแล้ว นางมาชโลมกายของเราล่วงหน้าก่อนที่จะมีการฝังศพของเรา ⁹เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า สิ่งที่หญิงคนนี้ทำจะถูกกล่าวขวัญถึงไปทุกหนแห่งทั่วโลกที่มีการประกาศข่าวประเสริฐเพื่อเป็นการระลึกถึงนาง”

ยูดาสตกลงจะทรยศพระเยซู

 ¹⁰ยูดาสอิสคาริโอทที่เป็นคนหนึ่งในพวกสาวกสิบสองคน ไปหาพวกหัวหน้าปุโรหิตเพื่อจะมอบตัวพระองค์ให้แก่พวกเขา ¹¹เมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจและสัญญาว่าจะให้เงินแก่ยูดาส แล้วยูดาสจึงคอยหาโอกาสที่จะมอบตัวพระองค์ให้แก่พวกเขา

การเสวยปัสกากับพวกสาวก

 ¹²เมื่อถึงวันแรกของเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อ ซึ่งเป็นเวลาที่พวกเขาฆ่าลูกแกะสำหรับปัสกานั้น พวกสาวกมาทูลถามพระองค์ว่า “จะให้พวกข้าพระองค์ไปจัดเตรียมปัสกาให้พระองค์เสวยที่ไหน?” ¹³พระองค์จึงทรงใช้สาวกสองคนไป สั่งพวกเขาว่า “จงเข้าไปในเมือง แล้วจะมีชายคนหนึ่งทูนหม้อน้ำมาพบพวกท่าน จงตามคนนั้นไป ¹⁴เขาเข้าไปที่ไหน ก็ให้บอกเจ้าของบ้านนั้นว่า พระอาจารย์ถามว่า ‘ห้องที่เราจะกินปัสกากับเหล่าสาวกของเรานั้นอยู่ที่ไหน?’ ¹⁵เจ้าของบ้านจะชี้ให้เห็นห้องใหญ่ชั้นบนที่ตกแต่งไว้แล้ว ที่นั่นแหละ จงจัดเตรียมไว้สำหรับพวกเราเถิด” ¹⁶สาวกสองคนนั้นจึงออกไป เดินเข้าไปในเมือง และพบทุกอย่างเหมือนถ้อยคำที่พระองค์ตรัสแก่พวกเขา แล้วพวกเขาก็จัดเตรียมปัสกาไว้พร้อม

สิ่งที่ไหลออกจากร่างกาย

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า ²“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อผู้ใดมีสิ่งไหลออกจากร่างกาย สิ่งที่ไหลออกของเขานั้นเป็นมลทิน ³ต่อไปนี้เป็นกฎว่าด้วยเรื่องการเป็นมลทินของเขา เนื่องจากสิ่งที่ไหลออก ร่างกายของเขาจะมีสิ่งไหลออก หรือสิ่งที่ไหลออกคั่งอยู่ในร่างกายของเขาก็ดี สิ่งนี้เป็นมลทินของเขา ⁴เตียงนอนใดที่คนมีสิ่งไหลออกขึ้นไปนอน เตียงนั้นก็เป็นมลทิน ทุกสิ่งที่เขานั่งทับก็เป็นมลทิน ⁵คนที่แตะต้องเตียงของเขาต้องซักเสื้อผ้าของตนและอาบน้ำ และจะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ⁶คนที่ไปนั่งบนสิ่งที่ผู้มีสิ่งไหลออกได้นั่งก่อน ต้องซักเสื้อผ้าของตนและอาบน้ำ และจะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ⁷คนที่ไปแตะต้องร่างกายของผู้ที่มีสิ่งไหลออก ต้องซักเสื้อผ้าของตน และอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ⁸และถ้าผู้มีสิ่งไหลออกนั้นถ่มน้ำลายรดผู้สะอาด ผู้ที่ถูกน้ำลายรดต้องซักเสื้อผ้าและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ⁹และอานที่ผู้มีสิ่งไหลออกนั่งทับ อานนั้นก็เป็นมลทิน ¹⁰คนที่แตะต้องสิ่งที่รองรับเขานั้น จะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น และคนที่จับต้องสิ่งนั้นต้องซักเสื้อผ้าของตัวและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ¹¹คนที่มีสิ่งไหลออกแตะต้องผู้ใดด้วยมือที่ไม่ได้ล้าง ผู้ถูกแตะต้องนั้นต้องซักเสื้อผ้าของตัวและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ¹²ภาชนะดินทุกใบซึ่งผู้มีสิ่งไหลออกแตะต้องให้ทุบเสีย และภาชนะไม้ทุกอย่างก็ให้ชำระเสียด้วยน้ำ
 ¹³“เมื่อผู้มีสิ่งไหลออกได้ชำระสิ่งไหลออกของเขาแล้ว เขาต้องนับการชำระของเขาให้ครบเจ็ดวัน และเขาต้องซักเสื้อผ้า และอาบน้ำด้วยน้ำสะอาด เขาจึงจะสะอาด ¹⁴ในวันที่แปดให้เขานำนกเขาสองตัว หรือนกพิราบสองตัวมาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ที่ประตูเต็นท์นัดพบ และมอบของเหล่านั้นให้แก่ปุโรหิต ¹⁵ให้ปุโรหิตถวายบูชา คือถวายนกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และนกอีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว แล้วปุโรหิตจะลบมลทินของเขาต่อพระยาห์เวห์ เพราะเหตุสิ่งไหลออกของเขา
 ¹⁶“ชายคนใดมีน้ำกามไหลออกให้เขาอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ¹⁷เครื่องแต่งกายทุกชนิดและหนังทุกชนิดที่น้ำกามไหลรดต้องชำระในน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ¹⁸ชายคนใดหลับนอนกับหญิงคนใด และมีน้ำกามไหลออก ทั้งสองจะต้องอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น
 ¹⁹“หญิงใดมีสิ่งไหลออกเป็นโลหิตประจำเดือน เธอจะต้องเป็นมลทินไปเจ็ดวัน และผู้ใดแตะต้องเธอ จะต้องเป็นมลทินจนถึงเวลาเย็น ²⁰ขณะเมื่อเธอมีมลทิน เธอไปนอนทับสิ่งใด สิ่งนั้นก็มีมลทิน สิ่งใดที่เธอไปนั่งทับ สิ่งนั้นก็เป็นมลทิน ²¹คนที่ไปแตะต้องที่นอนของเธอ ต้องซักเสื้อผ้า และอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ²²และคนที่แตะต้องสิ่งที่เธอนั่ง ต้องซักเสื้อผ้า และอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ²³ไม่ว่าจะเป็นที่นอนหรือสิ่งใดที่เธอนั่งทับก็ดี ผู้ชายที่ไปแตะต้องสิ่งนั้น จะเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ²⁴ถ้าชายใดไปหลับนอนกับเธอ และมลทินของเธอติดมาที่ชายนั้น ชายนั้นจะเป็นมลทินไปเจ็ดวัน เขาไปนอนที่เตียงใด เตียงนั้นก็เป็นมลทิน
 ²⁵“ถ้าหญิงใดมีโลหิตไหลออกหลายวัน ทั้งที่ไม่ใช่เวลามลทินประจำของเธอ หรือถ้าเธอมีโลหิตไหลออกเลยกำหนดการเป็นมลทินประจำของเธอ ทุกวันที่มีโลหิตไหลออก เธอต้องเป็นมลทินอย่างเดียวกับเวลาที่เป็นมลทินประจำของเธอ ²⁶ที่นอนที่เธอนอนระหว่างเธอมีสิ่งไหลออก ที่นอนนั้นเป็นดังที่นอนมลทินประจำของเธอ ทุกสิ่งที่เธอนั่งทับต้องเป็นมลทินอย่างเดียวกับมลทินประจำของเธอ ²⁷คนที่แตะต้องสิ่งเหล่านั้น ก็เป็นมลทินด้วย เขาต้องซักเสื้อผ้าและอาบน้ำ และเป็นมลทินไปจนถึงเวลาเย็น ²⁸ถ้าเธอชำระสิ่งไหลออกของเธอแล้ว ให้เธอนับเองให้ครบเจ็ดวัน ต่อจากนั้นเธอจึงจะสะอาด ²⁹และในวันที่แปดให้เธอนำนกเขาสองตัว หรือลูกนกพิราบสองตัวไปให้ปุโรหิตที่ประตูเต็นท์นัดพบ ³⁰และปุโรหิตจะถวายนกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และอีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และปุโรหิตจะลบมลทินให้เธอเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพราะเหตุสิ่งไหลออกที่เป็นมลทินของเธอ
 ³¹“โดยวิธีนี้แหละ พวกเจ้าก็แยกคนอิสราเอลจากมลทินของเขาทั้งหลาย เพื่อพวกเขาจะไม่ต้องตายด้วยมลทินของเขาเอง เมื่อเขาทำให้พลับพลาของเราที่อยู่ท่ามกลางพวกเขาเป็นมลทินไป”
 ³²นี่เป็นกฎว่าด้วยผู้มีสิ่งไหลออกและชายที่มีน้ำกามไหลออก ซึ่งทำให้ตัวเป็นมลทิน ³³และเกี่ยวกับหญิงที่เป็นมลทินประจำของเธอ คือทั้งเกี่ยวกับผู้มีสิ่งไหลออกไม่ว่าชายหรือหญิง และเกี่ยวกับชายที่หลับนอนกับหญิงที่มีมลทิน

เลวีนิติ 16

วันลบมลทิน

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสส หลังจากบุตรทั้งสองของอาโรนสิ้นชีวิตเมื่อเขาเข้ามาใกล้พระยาห์เวห์ และถึงแก่ความตาย ²พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “เจ้าจงบอกอาโรนพี่ชายว่า อย่าเข้าไปในอภิสุทธิสถานตามใจชอบ คือเข้าไปในม่านหน้าพระที่นั่งกรุณาซึ่งอยู่บนหลังหีบ เพื่อเขาจะไม่ตาย เพราะว่าเราจะปรากฏในเมฆเหนือพระที่นั่งกรุณา ³แต่อาโรนจะเข้ามาในอภิสุทธิสถานได้โดยวิธีนี้ คือ ให้เอาโคหนุ่มตัวหนึ่งไปเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และแกะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ⁴ให้เขาสวมเสื้อป่านบริสุทธิ์และสวมกางเกงผ้าป่าน คาดผ้าคาดเอวด้วยผ้าป่านและโพกศีรษะด้วยผ้าป่าน นี่เป็นเสื้อตำแหน่งบริสุทธิ์ ให้เขาอาบน้ำแล้วจึงสวม ⁵และให้เขานำแพะผู้สองตัวเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปกับแกะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวจากชุมนุมชนอิสราเอล ⁶“อาโรนจะถวายโคเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปของตนเอง ทำการลบมลทินตนเองกับครอบครัวของเขา ⁷แล้วเขาจะนำแพะสองตัวนั้นไปถวายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ที่ประตูเต็นท์นัดพบ ⁸อาโรนจะจับฉลากแพะสองตัวนั้น ฉลากหนึ่งตกเป็นของพระยาห์เวห์ อีกฉลากหนึ่งเพื่ออาซาเซล ⁹แพะตัวที่ฉลากตกเป็นของพระยาห์เวห์นั้น อาโรนจะถวายเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ¹⁰แต่แพะอีกตัวหนึ่งซึ่งฉลากตกเพื่ออาซาเซลนั้น จะนำถวายเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์เป็นสัตว์ที่ยังมีชีวิต เพื่อให้มลทินตกที่มัน แล้วปล่อยมันเข้าไปในถิ่นทุรกันดารให้แก่อาซาเซล
 ¹¹“ให้อาโรนถวายโคเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปของเขา และลบมลทินตนเองกับครอบครัวของเขา ให้เขาฆ่าโคเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปของเขาเอง ¹²และให้เขาเอากระถางไฟที่มีถ่านลุกอยู่มาจากแท่นบูชาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และนำเครื่องหอมทุบละเอียดสองกำมือเข้าไปภายในม่าน ¹³แล้วเอาเครื่องหอมนั้นใส่บนไฟเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ให้ควันเครื่องหอมขึ้นคลุมพระที่นั่งกรุณาซึ่งอยู่เหนือหีบแห่งสักขีพยาน เพื่อเขาจะไม่ตาย ¹⁴ให้เขาเอาเลือดโคเล็กน้อยประพรมหน้าพระที่นั่งกรุณา โดยประพรมเลือดที่พระที่นั่งกรุณาเจ็ดครั้งด้วยนิ้วมือของเขา
 ¹⁵“แล้วให้อาโรนฆ่าแพะที่เป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปสำหรับประชาชน นำเลือดแพะเข้าไปภายในม่าน เอาเลือดแพะไปทำเช่นเดียวกับที่ทำกับเลือดโค คือประพรมบนพระที่นั่งกรุณาและที่ข้างหน้าพระที่นั่งกรุณา ¹⁶โดยวิธีนี้แหละ เขาจะลบมลทินของอภิสุทธิสถาน เพราะเหตุมลทินของคนอิสราเอล เพราะเหตุการล่วงละเมิด เพราะบาปทั้งสิ้นของพวกเขา และอาโรนจะทำต่อเต็นท์นัดพบซึ่งอยู่กับเขาท่ามกลางมลทินของพวกเขา ¹⁷ห้ามให้มีคนอยู่ในเต็นท์นัดพบเมื่ออาโรนเข้าไปลบมลทินในอภิสุทธิสถาน จนกว่าเขาจะออกมาและลบมลทินสำหรับตัวเขา สำหรับครอบครัวของเขา และสำหรับชุมนุมชนอิสราเอล ¹⁸อาโรนจะออกไปยังแท่นบูชาซึ่งอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ทำการลบมลทินแท่นนั้น เขาจะเอาเลือดโคบางส่วน เลือดแพะบางส่วน เจิมเชิงงอนของแท่นบูชาทุกด้าน ¹⁹เอานิ้วจุ่มเลือดประพรมแท่นนั้นเจ็ดครั้ง ชำระแท่นบูชาให้บริสุทธิ์พ้นมลทินของคนอิสราเอล
 ²⁰“เมื่ออาโรนทำการลบมลทินของอภิสุทธิสถาน เต็นท์นัดพบ และแท่นบูชาเสร็จแล้ว เขาจะถวายแพะตัวที่มีชีวิตอยู่ ²¹อาโรนจะเอามือทั้งสองวางบนหัวแพะที่มีชีวิตนั้น สารภาพบาปต่างๆ ของคนอิสราเอล การล่วงละเมิดของพวกเขาทั้งหมด และให้บาปทั้งสิ้นของพวกเขาตกลงบนหัวแพะนั้น จากนั้นจงปล่อยมันเข้าไปในถิ่นทุรกันดารโดยมือของคนที่เลือกไว้ ²²แพะนั้นจะบรรทุกความผิดทั้งหมดไปยังที่เปลี่ยว แล้วเขาก็ปล่อยให้มันเข้าถิ่นทุรกันดารไป
 ²³“ให้อาโรนเข้ามาในเต็นท์นัดพบ เปลื้องเสื้อตำแหน่งผ้าป่านชุดที่เขาสวมเมื่อเข้าไปในอภิสุทธิสถานออกเก็บเสียที่นั่น ²⁴ให้เขาชำระตัวในน้ำในที่บริสุทธิ์ สวมเสื้อตำแหน่งของตน เดินออกมาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวของตน เครื่องบูชาเผาทั้งตัวของประชาชน เพื่อลบมลทินของตนเองและของประชาชน ²⁵ให้เขาเอาไขมันของเครื่องบูชาลบล้างบาปไปเผาบนแท่นบูชา ²⁶ให้ผู้ที่ปล่อยแพะไปให้อาซาเซลนั้นซักเสื้อผ้าของตน และอาบน้ำ หลังจากนั้นจึงจะเข้าในค่ายได้ ²⁷โคซึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และแพะซึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปที่อาโรนเอาเลือดไปลบมลทินอภิสุทธิสถานนั้น จะต้องถูกนำออกไปเสียข้างนอกค่าย หนัง เนื้อ และมูลจะต้องถูกเผาเสียด้วยไฟ ²⁸ผู้ที่เผาก็ต้องซักเสื้อผ้าของตนและอาบน้ำ หลังจากนั้นเขาจึงจะกลับเข้าค่ายได้
 ²⁹“ให้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรแก่เจ้าทั้งหลายว่าในวันที่สิบเดือนที่เจ็ด พวกเจ้าต้องปฏิเสธความปรารถนาของตนเอง และต้องไม่ทำการงานใดๆ ทั้งตัวชาวเมืองเองหรือคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า ³⁰เพราะว่าในวันนี้จะเป็นวันลบมลทินของพวกเจ้า และชำระพวกเจ้าให้พ้นจากความบาปทั้งสิ้นของพวกเจ้า พวกเจ้าจึงสะอาดเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ³¹เป็นวันสะบาโตให้เจ้าทั้งหลายหยุดพักสงบ พวกเจ้าต้องปฏิเสธความปรารถนาของพวกเจ้า ทั้งนี้ให้เป็นกฎเกณฑ์ถาวร ³²ให้ปุโรหิตผู้ถูกเจิม และรับการสถาปนาเป็นปุโรหิตแทนบิดาของตนทำการลบมลทิน ให้เขาสวมเสื้อผ้าป่านคือเสื้อตำแหน่งบริสุทธิ์ ³³ให้เขาลบมลทินแก่อภิสุทธิสถาน ให้เขาลบมลทินให้แก่เต็นท์นัดพบ และให้แก่แท่นบูชา ให้เขาลบมลทินให้แก่ปุโรหิตทั้งหลายและประชาชนทั้งหมดของชุมนุมชนนั้น ³⁴ทั้งนี้ให้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรแก่เจ้าทั้งหลาย ให้ทำการลบมลทินเพื่อคนอิสราเอลปีละครั้ง เพราะบาปทั้งสิ้นของเขา” โมเสสก็ทำตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาท่านไว้