‘…แต่’

⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงพระกรุณาข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์กำลังทุกข์ใจ
 ดวงตาข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไปเพราะความระทม
 ทั้งจิตใจและร่างกายของข้าพระองค์ด้วย
¹⁰ชีวิตของข้าพระองค์ก็ร่อยหรอเพราะความทุกข์โศก
 และปีเดือนของข้าพระองค์ก็หมดไปด้วยการถอนหายใจ
กำลังของข้าพระองค์อ่อนลงเพราะความชั่วของข้าพระองค์
 และกระดูกของข้าพระองค์ก็ร่วงโรยไป
¹¹เพราะคู่อริทั้งสิ้น
 ข้าพระองค์กลายเป็นที่เยาะเย้ยอย่างมากของเพื่อนบ้าน
เป็นที่หวาดกลัวของคนคุ้นเคย
 ผู้ที่เห็นข้าพระองค์ในถนนก็หนีข้าพระองค์ไป
¹²ข้าพระองค์ถูกลืมเหมือนคนตายแล้ว ไม่มีใครใส่ใจ
 ข้าพระองค์เป็นเหมือนภาชนะแตก
¹³เพราะข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบของคนเป็นอันมาก
 มีความหวาดกลัวอยู่ทุกด้าน
ขณะที่พวกเขาร่วมกันคิดแผนการต่อสู้ข้าพระองค์
 หมายจะเอาชีวิตข้าพระองค์
¹⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์
 ข้าพระองค์ทูลว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”
¹⁵วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์
 ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากมือศัตรูและพ้นจากผู้ข่มเหงข้าพระองค์
¹⁶ขอพระพักตร์พระองค์ทอแสงเหนือผู้รับใช้ของพระองค์
 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดด้วยความรักมั่นคงของพระองค์
¹⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอาย
 เพราะข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
ขอให้คนอธรรมอับอาย
 ขอให้เขานิ่งเงียบไปยังแดนคนตาย
¹⁸ขอให้ริมฝีปากที่หลอกลวงเป็นใบ้
 ซึ่งพูดทะลึ่งอวดดีต่อคนชอบธรรม
 ด้วยความจองหองและการดูหมิ่น

 ¹⁷เมื่อถึงเวลาค่ำแล้ว พระองค์จึงเสด็จมากับสาวกสิบสองคน ¹⁸ขณะกำลังประทับและเสวยอาหารอยู่นั้น พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า คนหนึ่งในพวกท่านจะทรยศเรา เป็นคนที่ร่วมรับประทานอาหารกับเรา ¹⁹พวกสาวกก็พากันเป็นทุกข์และทูลถามพระองค์ทีละคนว่า “เป็นข้าพระองค์หรือ?” ²⁰พระองค์จึงตรัสตอบพวกเขาว่า “เป็นคนหนึ่งในสาวกสิบสองคนนี้ เป็นคนที่จิ้มในชามเดียวกับเรา ²¹เพราะบุตรมนุษย์จะต้องไปตามที่เขียนไว้เกี่ยวกับท่าน แต่วิบัติแก่คนที่ทรยศบุตรมนุษย์ ถ้าคนนั้นไม่ได้เกิดมาจะดีกว่า”

การทรงตั้งพิธีมหาสนิท

 ²²ระหว่างอาหารมื้อนั้น พระเยซูทรงหยิบขนมปังมา เมื่อขอพระพรแล้ว ทรงหักส่งให้แก่เหล่าสาวกตรัสว่า “จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรา” ²³แล้วพระองค์ทรงหยิบถ้วย เมื่อขอบพระคุณแล้วจึงส่งให้พวกเขา พวกเขาก็รับไปดื่มทุกคน ²⁴แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “นี่เป็นโลหิตของเราซึ่งเป็นโลหิตแห่งพันธสัญญาที่จะต้องหลั่งออกเพื่อคนจำนวนมาก ²⁵เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่ดื่มน้ำจากผลของเถาองุ่นอีกต่อไปจนกว่าจะถึงวันนั้น คือวันที่เราจะดื่มใหม่ในแผ่นดินของพระเจ้า”

การทรงพยากรณ์ถึงเรื่องที่เปโตรจะปฏิเสธ

 ²⁶เมื่อร้องเพลงสรรเสริญแล้ว พวกเขาก็พากันไปที่ภูเขามะกอกเทศ
 ²⁷พระเยซูตรัสกับพวกสาวกว่า “พวกท่านทุกคนจะทิ้งเรา เพราะมีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
‘เราจะประหารผู้เลี้ยงแกะ
 และแกะฝูงนั้นจะกระจัดกระจายไป’
 ²⁸แต่หลังจากพระเจ้าทรงทำให้เราเป็นขึ้นมาแล้ว เราจะไปยังแคว้นกาลิลีก่อนพวกท่าน” ²⁹เปโตรทูลพระองค์ว่า “แม้ว่าทุกคนจะทิ้งพระองค์ แต่ข้าพระองค์จะไม่ทิ้งพระองค์” ³⁰พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า “เราบอกความจริงกับท่านว่า ในวันนี้คือในคืนนี้เอง ก่อนไก่ขันสองหน ท่านจะปฏิเสธเราสามครั้ง” ³¹แต่เปโตรทูลยืนยันว่า “แม้ว่าข้าพระองค์จะต้องตายกับพระองค์ ข้าพระองค์ก็จะไม่ปฏิเสธพระองค์เลย” เหล่าสาวกก็ทูลเช่นนั้นเหมือนกันทุกคน

การทรงอธิษฐานในสวนเกทเสมนี

 ³²แล้วพระเยซูกับเหล่าสาวกมายังที่แห่งหนึ่งชื่อเกทเสมนี พระองค์ตรัสกับสาวกของพระองค์ว่า “จงนั่งอยู่ที่นี่ขณะที่เราไปอธิษฐาน” ³³พระองค์ก็พาเปโตร ยากอบ และยอห์นไปด้วย แล้วพระองค์ทรงเป็นทุกข์และหนักพระทัยอย่างยิ่ง ³⁴จึงตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ใจเราเป็นทุกข์แทบจะตาย จงเฝ้าอยู่ที่นี่เถิด” ³⁵แล้วเสด็จต่อไปอีกหน่อยหนึ่ง ซบพระกายลงที่ดินอธิษฐานว่าถ้าเป็นได้ขอให้ชั่วโมงนี้ผ่านพ้นไปจากพระองค์ ³⁶พระองค์ทูลว่า “อับบา ทุกสิ่งเป็นได้สำหรับพระองค์ ขอโปรดให้ถ้วยนี้เลื่อนพ้นไปจากข้าพระองค์เถิด แต่อย่าให้เป็นไปตามใจปรารถนาของข้าพระองค์ แต่ให้เป็นไปตามพระทัยของพระองค์” ³⁷เมื่อเสด็จกลับมา พระองค์ทอดพระเนตรเห็นพวกสาวกนอนหลับอยู่ จึงตรัสกับเปโตรว่า “ซีโมนเอ๋ย ท่านยังนอนหลับหรือ? จะเฝ้าอยู่สักชั่วโมงเดียวไม่ได้หรือ? ³⁸ท่านทั้งหลายจงเฝ้าระวังและอธิษฐาน เพื่อจะไม่ถูกการทดลอง จิตวิญญาณพร้อมแล้วก็จริง แต่กายยังอ่อนกำลัง” ³⁹พระองค์จึงเสด็จไปอธิษฐานอีกครั้งหนึ่ง ตรัสถ้อยคำเหมือนครั้งก่อน ⁴⁰เมื่อเสด็จกลับมาอีกก็ทอดพระเนตรเห็นพวกสาวกนอนหลับอยู่ เพราะตาของพวกเขาลืมไม่ขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าจะทูลพระองค์อย่างไร ⁴¹เมื่อเสด็จกลับมาครั้งที่สาม พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “พวกท่านยังจะนอนพักเหนื่อยต่อไปอีกหรือ? พอเถอะ นี่แน่ะ เวลาที่บุตรมนุษย์ถูกมอบไว้ในมือของคนบาปนั้นมาถึงแล้ว ⁴²ลุกขึ้นไปกันเถิด คนที่ทรยศเรามาใกล้แล้ว”

การฆ่าสัตว์

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงกล่าวแก่อาโรนและบุตรทั้งหลายของเขา และแก่คนอิสราเอลว่า ต่อไปนี้เป็นสิ่งซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงบัญชาไว้ ³ถ้าชาวอิสราเอลคนใดฆ่าโคหรือลูกแกะ หรือแพะในค่าย หรือฆ่าภายนอกค่าย ⁴และไม่ได้นำมาที่ประตูเต็นท์นัดพบ เพื่อถวายเป็นของบูชาแด่พระยาห์เวห์ที่หน้าพลับพลาแห่งพระยาห์เวห์ ผู้นั้นต้องมีโทษด้วยความผิดเรื่องเลือด คือเขาทำให้เลือดตก ให้ไล่ผู้นั้นออกจากชนชาติของตน ⁵ทั้งนี้เพื่อให้คนอิสราเอลนำเครื่องบูชาซึ่งเขาถวายที่ท้องทุ่ง มาถวายแด่พระยาห์เวห์ มายังปุโรหิตที่ประตูเต็นท์นัดพบ ฆ่าสัตว์นั้นเป็นศานติบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ ⁶และปุโรหิตจะเอาเลือดสัตว์นั้นประพรมแท่นบูชาของพระยาห์เวห์ที่ประตูเต็นท์นัดพบ และเผาไขมันให้เป็นกลิ่นพอพระทัยถวายแด่พระยาห์เวห์ ⁷พวกเขาจะต้องไม่ฆ่าสัตว์บูชาถวายปีศาจแพะซึ่งเขาทั้งหลายเคยกราบไหว้อีกต่อไป ให้เรื่องนี้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรสำหรับพวกเขาตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเขาทั้งหลาย
 ⁸“และจงกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า คนอิสราเอลคนใดหรือคนต่างด้าวคนใดผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา ที่ถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวหรือเครื่องสัตวบูชา ⁹และไม่ได้นำเครื่องสัตวบูชานั้นมาที่ประตูเต็นท์นัดพบเพื่อถวายแด่พระยาห์เวห์ ก็ให้ไล่ชายผู้นั้นออกจากชนชาติของตน

ห้ามรับประทานเลือด

 ¹⁰“ถ้าคนอิสราเอลหรือคนต่างด้าวคนใดผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้ารับประทานเลือด เราจะตั้งหน้าต่อสู้บุคคลผู้รับประทานเลือดนั้น และจะไล่เขาออกจากชนชาติของตน ¹¹เพราะว่าชีวิตของสัตว์ทุกตัวอยู่ในเลือด เราได้ให้เลือดแก่เจ้าทั้งหลายเพื่อใช้บนแท่นบูชา เพื่อจะลบมลทินของเจ้าทั้งหลาย เพราะว่าโลหิตเป็นสิ่งที่ใช้ลบมลทิน เพราะชีวิตเป็นเหตุ ¹²เพราะฉะนั้นเราจึงได้พูดกับคนอิสราเอลว่า ห้ามคนใดในพวกเจ้ารับประทานเลือด หรือคนต่างด้าวผู้อาศัยท่ามกลางเจ้าก็ห้ามรับประทานเลือด ¹³เมื่อคนอิสราเอลคนใดหรือคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเขา ไปล่าสัตว์หรือนกเพื่อนำมารับประทานก็ให้หลั่งเลือดของมันออก แล้วเอาดินกลบ
 ¹⁴“เพราะว่าชีวิตของสัตว์ทุกตัวก็คือเลือดของมันนั่นเอง เพราะฉะนั้นเราจึงได้กล่าวแก่ประชาชนอิสราเอลว่า ห้ามเจ้ารับประทานเลือดของสัตว์ใดๆ เพราะว่าชีวิตของสัตว์ทุกตัวก็คือเลือดของมันนั่นเอง ผู้ใดรับประทานก็ต้องถูกขับออก ¹⁵และทุกคนไม่ว่าชาวเมืองหรือคนต่างด้าวผู้รับประทานสัตว์ที่ตายเอง หรือที่ถูกสัตว์อื่นกัดตาย ต้องซักเสื้อผ้าและอาบน้ำ และเป็นมลทินอยู่จนถึงเวลาเย็น แล้วจึงจะสะอาดได้ ¹⁶ถ้าเขาไม่ซักเสื้อผ้าหรืออาบน้ำ เขาต้องรับโทษของเขา”

เลวีนิติ 18

เรื่องเพศสัมพันธ์

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย ³ห้ามเจ้าทั้งหลายทำเหมือนที่ทำกันในแผ่นดินอียิปต์ ซึ่งพวกเจ้าเคยอาศัยอยู่นั้น และห้ามพวกเจ้าทำเหมือนที่ทำกันในแผ่นดินคานาอัน ซึ่งเรากำลังพาพวกเจ้าเข้าไปนั้น ห้ามเจ้าทั้งหลายประพฤติตามกฎเกณฑ์ของพวกเขา ⁴เจ้าทั้งหลายจงทำตามกฎหมายของเราและรักษากฎเกณฑ์ของเราและประพฤติตาม เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ⁵เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งหลายจึงต้องรักษากฎเกณฑ์ของเรา และกฎหมายของเรา ผู้ที่ทำตามจึงจะมีชีวิตอยู่ เราคือยาห์เวห์
 ⁶“ห้ามให้ผู้ใดเข้าใกล้ญาติสนิทของตนหรือเปิดของลับของเขา เราคือยาห์เวห์ ⁷ห้ามเปิดของลับของบิดาเจ้า คือของลับมารดาเจ้า เพราะนางเป็นแม่ของเจ้า ห้ามเปิดของลับของนาง ⁸ห้ามเปิดของลับของภรรยาของบิดาเจ้า เพราะเป็นของลับของบิดาเจ้า ⁹ห้ามเปิดของลับของพี่สาวหรือน้องสาวของเจ้า คือของบุตรสาวของบิดาเจ้า หรือของบุตรสาวของมารดาเจ้า ไม่ว่าที่เกิดในบ้านหรือเกิดที่อื่น ¹⁰ห้ามเปิดของลับของบุตรสาวของบุตรชายของเจ้า หรือของบุตรสาวของบุตรีของเจ้า เพราะว่าของลับของพวกเธอก็เป็นของลับของเจ้าเอง ¹¹ห้ามเปิดของลับของบุตรสาวของภรรยาของบิดาเจ้า ซึ่งเกิดจากบิดาเจ้าเอง เพราะว่าเธอเป็นน้องสาวหรือพี่สาวของเจ้า ¹²ห้ามเปิดของลับของอาหญิง หรือของป้า เพราะเธอเป็นญาติหญิงที่สนิทของบิดาเจ้า ¹³ห้ามเปิดของลับของป้าหรือน้าหญิงของเจ้า เพราะเธอเป็นญาติหญิงที่สนิทของมารดาเจ้า ¹⁴ห้ามเปิดของลับของลุงหรืออาชายของเจ้า คือห้ามเข้าหาภรรยาของเขา เพราะนางเป็นป้าสะใภ้หรืออาสะใภ้ของเจ้า ¹⁵ห้ามเปิดของลับของลูกสะใภ้ของเจ้า นางเป็นภรรยาลูกชายเจ้า ห้ามเปิดของลับของนาง ¹⁶ห้ามเปิดของลับของภรรยาของพี่ชายหรือน้องชายของเจ้า นางเป็นของลับของพี่น้องผู้ชายของเจ้า¹⁷ห้ามเปิดของลับของบุตรสาวของสตรีคนใดที่เจ้าได้เปิดของลับของนางแล้ว และห้ามนำบุตรสาวของบุตรชายของนาง หรือบุตรสาวของบุตรสาวของนางไปเปิดของลับ เพราะว่าพวกเธอเป็นญาติหญิงที่สนิท เป็นการอธรรม ¹⁸และห้ามนำพี่สาวหรือน้องสาวของภรรยามาเป็นคู่แข่งกับภรรยา โดยเปิดของลับของเธอในขณะที่ภรรยายังมีชีวิตอยู่
 ¹⁹“เมื่อสตรีคนใดกำลังมีประจำเดือน ห้ามเข้าไปเปิดของลับของเธอ ²⁰ห้ามมีเพศสัมพันธ์กับภรรยาของเพื่อนบ้านของเจ้า ซึ่งทำให้ตัวเจ้าเป็นมลทินกับนาง ²¹ห้ามถวายลูกหลานของเจ้าให้พระโมเลคพระของคนอัมโมนโดยให้ลุยไฟ ห้ามทำให้พระนามพระเจ้าของเจ้าเสื่อมเกียรติ เราคือยาห์เวห์ ²²ห้ามผู้ชายหลับนอนกับผู้ชายด้วยกันเช่นเดียวกับหลับนอนกับผู้หญิง เป็นสิ่งพึงรังเกียจ ²³ห้ามสมสู่กับสัตว์ ซึ่งทำตนให้เป็นมลทินเพราะมัน และห้ามหญิงคนใดยอมตัวสมสู่กับสัตว์ การทำแบบนี้เป็นเรื่องวิปลาส
 ²⁴“เจ้าทั้งหลายอย่าทำตัวให้เป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้เลย เพราะว่าบรรดาประชาชาติ ที่เราได้ไล่ไปต่อหน้าเจ้านั้น เป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้ ²⁵และแผ่นดินนั้นก็เป็นมลทิน เราจึงต้องลงโทษแก่แผ่นดินนั้น และแผ่นดินก็สำรอกเอาพลเมืองของตนออกเสีย ²⁶แต่เจ้าทั้งหลายจะต้องรักษากฎเกณฑ์ของเราและกฎหมายของเรา และห้ามทำสิ่งพึงรังเกียจเหล่านี้ ไม่ว่าเป็นชาวเมืองหรือคนต่างด้าวผู้อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า ²⁷(ประชาชนในแผ่นดินผู้อยู่ก่อนพวกเจ้าได้ทำสิ่งพึงรังเกียจเหล่านี้ ดังนั้นแผ่นดินจึงเป็นมลทิน) ²⁸แผ่นดินจะไม่สำรอกพวกเจ้าออกหรือ เมื่อเจ้าทั้งหลายทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน เช่นเดียวกับที่แผ่นดินได้สำรอกประชาชาติที่อยู่ก่อนพวกเจ้าออกไปนั้น²⁹เพราะผู้ใดทำสิ่งพึงรังเกียจเหล่านี้ ให้ไล่ผู้ทำนั้นออกจากชนชาติของตน ³⁰เหตุฉะนั้นเจ้าทั้งหลายจงปฏิบัติตามคำสั่งของเรา ห้ามประพฤติตามธรรมเนียมอันพึงรังเกียจ ซึ่งพวกเขาประพฤติกันอยู่ต่อหน้าเจ้า และห้ามทำตัวเจ้าให้เป็นมลทินด้วยสิ่งเหล่านี้ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า”